장음표시 사용
101쪽
D. demestibus verbis sequentibus scio, an in publicis judiciis calumniae damnati testimonium judicio publico perhibere possunt rSed neque lege REMMIA prohibentur, G yulia sex de U, F repetundarum, Npe
eulatus eos homines testimonium dicere non vetuerunt. Veruntamen quod Legibus omissumes, non omittetur religione judicantium: ad
quorum virium pertinet, ejus testimonii friam , quis IHEGRAE FRONTIS homo
dixerit, perpendere. Mentem legis non satis . percepisse videtur Cujacius, cum in Com-.mentario ait, Papinianum non per metaphoram & allusionem, sed proprie admo-cium hominem integrae seontis oppositisse calumniatori, cujus fions ex lege Remmia ferro candenti inuri solebat prima litera sui nominis Κ, quae Kalumniatorem vel Κωlumniam significabat; ut Terentius Scaurus, & Uelius Longus & Diomedes de OG thographia tradidere. Fundamentum opinionis est, quod Papiniani tempore legem Remmiam adhuc observatam , & a Constantino Protochristiano demum in I. II. C. de Poenis sublatam existimabat, pulchra illa ratione, sciliceti ne facies, quae. ad similitudinem coelestis pulchritudinis est sommata , stigmate maculetur. Idem tradit Uir Clarissimus lib. VII. Observationum Cap.
102쪽
PAPINIANus HIsTORIcus. MI 3. quem Wissenbachius aliique exscrip runt. Ulut autem a doctissimi C acii lententiis nunquam nisi invitus recedo, cujus errores etiam eruditos esse scio, & quasi naevos in pulcherrimo corpore, vereor tamen, ne in nac quaestione fortuna judicii eum destituerit. Siquidem laudata lex XVII. de damnatis in ludum vel metallum tantum loquitur, qui ne ludi vel metalli conditionem -ugere possent, notis & 'puncturis in facie signabantur. Legis autem Remmiae poena jam dudum consenuerat, ex quo Augustus talionem introduxit. Verba Suetonii ea de re lib. II. cap. sunt ista: Distumnorum reorum N ex quorum sordibus nihil aliud, quam voluptas , inimicis quaereretur , nomina abolevite conditione proposta , ut squem quis repetere vellet, par periculum paenae subiret. Quorsum respicit Honorii dc Theodosii Constitutio in l. ult. C. de Calumniatoribus : Gisquis crimen intendit non impunitam fore noverit licentiam mentiendi: cum calumniantes ad vindictam poscat similia
iudo supplicii. De Tito Vespas1ano item
Suetonius lib. VII. cap. 8. Inter adversa temporum delatores mandatoresque erant,
ex licentia veteris Hos assidue in foro sagellis ac fustibus caesos, ac novissime traductos per Amphitheatri harenam, Fartim sub
103쪽
m . CAp υτ VII. jici in servos , aevaenire, impera rite Drtim in asperrimas infularum evehi. Domitianus etiam, cujus vox solennis: Princeps, qui delatores non castigat, irritat, non stigmatis , sed exilii poena calumniantes reprevit, auctore eodem Tranquillo lib. VIII. cap. s. Reos, inquit, qui ante quinquennium proxiamum apud aerarium pependissent , universes discrimine liberavit: nec repeti nis intra amnum eaque conditione permisi ut accusatori, qui causam non teneret, exilium poena 'eint. Torrentium turbarant verba, apud aeraraum
pendissent: quae rectius Gulielmus Ranchinus lib. I. Variarum leo ionum Cap. reorum nomina, quae in actis superiorum annorum ad aerarium relatis ibidem ab accusatoribus neglecta latebant, interpret Iur. Rem omnem conficit Plinius in per Eho Panegyrico ad Trajanum cap. XXXV. de Calumniatoribus: Ereptum alienas pecu- nias eunt 8 perdant quas habente expellere penatibus gestiunt 8 suis exturbentur 3 nequa
UT ANTEA exsanguem illam N ferream
' frontem inequidquam convulnerandam praebe
ant punctis, G notas suas rideant; sed pectent paria praemio damna , nec majores spes, quam metus habeant , timeantque quantum timebantur. Ingenti quidem animo Titus δε- caritati nosse ultionique prospexerat ideo-
104쪽
PAPINIANos HISTORICUS. stque numinibus aegos esse sed quanto tu diagnior mlo. Cetera. Verum quid cessamus amplius Z Dudum ante Papinianum Praetor in Edicto de His qui notantur infamia proposito, eum, QUI IN JUDICIO P BLICO CALUMNIAE PRAEVARDCATIONI SVE CAUSA QUID FECISSE JUDICATUS ERIT, infamia
notavit. Quod caput ipse Papininianus in I. 2o. D. Eodem titulo illum ans, instigatorem accusantis ordinariam calumniatorum poenam, quae sola insemia erat, non subire respondet: Ob haec verba sistentiae Praesdis provinciae e Callido commento videris accusator fuisse: potius pudor onera-rur, quam ignominia videtur irrogari. Superest igitur dicamus, Papinianum eleganter in dicta I. I 3. ad veterem morem inscribendi vultus allusisse, atque integrae frontis hominem figurate ponere pro homine integrae famae , opinionis , dignitatis 3 non durae, ferreae, sed tenerae & verecundae frontis, quae pudoris templum. Persius Sat. U.
Navems poscat si personatus arator Luciferi rudis, exclamet Melicerta ,serisse, Frontem de rebus.
Eodem modo Iulianus in Oratione adve siis Antiochenos, dum aenigma in eum Pro, posuisiens,
105쪽
posuissent, quo desidet ni Κ, Constantium , & incessebant Iulianum , quod Chri
stianos persequeretur, ille Optat Deus , inquit, insigere duplex X quod
vicinas civitates calumniati sunt. Non quod putaret, litteras illas inurendas esse, sed ex vetusto ritu sic loquitur argute. Nescio autem an praesidium in hoc loco habeant
Diaconus, Isidorus & Manutius, qui duplex happa impressum volunt, ut Kalumniae Musa esset: fortassis enim Julianus & ad
nomen Imperatoris , & ad calumniam respicit s Cicero utique numero unitatis, in oratione pro Roscio cap. XX. utitur: Litteram illam , cui vos usque eo inimici sis, nomnes oderitis ita vehementer ad caput G-gent, ut postea neminem alium , nis fortunas vesras accusare piatis. g. III. Non minus elegantem in ectionem habebit l. s. g. I. D. de Supellentiis legata, quam supra pag. 36. leviter jam i etam , nunc plenius eXCutiemus. Verba Papiniani primum adscribo: Supellectilis mensas esse cujuscunque muriae scilicet vel amgenteas , vel argento inclusas placet. Nam
argenteos lectos S argentea candelabra supelleritili cedere, poserior aetas recepit: cum Ulixem ex auro θ' argento lectum viventis arboris truncis aediscatam ornasse, quem . . Penelopa
106쪽
ΡΑp1NIANUs DsTORICUS. Penelopa recognoscendi viri signam accepit, ut moluit Homerus. Andreas Alciatus hib. II. Praetermitarum recte docuit, indicari lo-ciam ex Odysseae lib. XXIII. cujus versus a Papiniano vel Triboniano forsan, quod plusculi essent, omitas, huc adscribere non piget. Sic autem Ulysses a verili Iso. pro-
Vertit Stephanus Bergierus: rutex erat patulus foliis olivae sepium imVigenis
107쪽
tanquam columnar. Huic autem ego ei cumdans thalamum smati, donec perfeci Densis lapidibus ,-bene desuper teri Conglutinatasque imposui januas dense
Et tunc postea abs di comam fron fieolivae P nuncum autem ex radice incidens, circum
polivi aere Beneuscite ad amussim direxi, , Falerum faciens : terebravi autem omnia
Exque hoc incipiens lectum dolavi, donec perfeci , Variegans auroque S argento , cst ebore, Extra autem extendi pellem bovis purpura splendidam. Sis Ubi hoc Anum duo: neque scio An mihi adhuc incolume est cubtile , ausaliquis jam Virorum alibi posuit succiso funis olivae. Ex his colligit Papinianus, si jam Homerus finxit Ulyssem letitum , ex vivacissima arborum oliva Confectum, auro & argento octasse; quid mirum est, posteriorem aetatem, in luxum magis pronam & avis pej rem , argenteos lectos supellectili annume-
108쪽
PAPINIANU ΗIsTORICus. πrare. Primus autem civitatis Romanae mos fuit, fictili, aut vitrea, aut aenea, aut si mea supellectile uti , refertque Hullus, pristinam saeculi severitatem nullam arge ream supellectilem admisisse l. a. f. de M lactis legata, Ulpianus in l. I9. s. s. D. de Auro argento mundo. Argento facto, inquit. Suintus Mucius ait, vasa argentea contineri: veluti paropsias, acetabula, tru Ias pelves, ου his similia: non tamen, quae supelle tilis sunt. Rationem dat Seneca libro de vita beata cap. XXI. 'I . Cato, cum iam daret Curium S Coruncanium , seculum illud, in quo Censorium crimen erat , paucae argenti lamellae, possidebat ipse quadragies sestertium. Exemplum est in Cornelio Ruωno bis consule; quem Fabricius Censor S natu movit, quod decem pondo argentea vasa haberet, Valerius lib. II. cap. s. Asia autem devita primum luxuriam misit in Italiam, quam Sylla deinde civili bello e piavit. Sed rursus Varro lib. VIII. de Limgua Latina: Rogam, ait similitudo sequenda, ear malimus habere lectos, alios ex ebore , alios ex testudine, sic item genere aliquo alio. Plinius lib. XXXIII. Historiae. naturalis cap. II. Dctos vero mulierum jam pridem zotos operiri argento scimus , es triclinia quaedam , Pibus argentum addidisse primus tra-
109쪽
ditur Carvilius Pollio, Eques Romanus. Cum Tiberii imperio vasa auro solida,ministrandis cibis frequentarentur,ne ea fierent decretum esse, modumque argento, supellectili, familiae postulatum, audi or est Tacitus lib. II. Annalium cap. 33. Et nihilo secius auri a gentique stupenda multitudo, luxum eo
Provocabat, ut aureae camerae , argenteae
trabes, cacabi etiam, pultaria, sartagines, aliaque coquinaria vasa ex argento, in supellect ili haberentur, Plinius diAo libro, cap. 3.& Celsus, qui Hadriano a consiliis, Nunc, inquit, ex ebore, atque testudine, O argensero, jam ex auro etiam atque gemmis supellectili utimur in I. 7. g. I. D. de Supellectile Iegata. At lecti privatorum plerumque a gento inducti, inargentati Linaurati ut Paullus loquitur in dicta lege 3. g. 3. Lampridius in Heliogabalo, tanquam ungulare iccirco notat, quod is solido argento lectos habuit triclinares & cubiculares cap. XX.
f. V. Prorsus ad Historiam pertinet quod libro tertio decimo Responsorum, in I. 8. D. ad Legem Puliam Majesatis scribit rin quaesionibus Lese Majestatis etiam muli res audiuntur conjurationem denique Sergii Catilinae Pulia mulier detexit, θ' Marcum mullium Consulem indicium ejus instruxite Non
110쪽
PAp1NIANus issTomCus. Wr Non ab re Taurelius aliae nomen, in Tusco libro suspectum vel depravatum videri, consueto suo signo hic notavit: ceteri enim Historici omnes Fulviam appellant, ut G iacius observavit. Sallustius Bello Catilinario cap. XXIII. Fulvia, insolentiae Curii caussa cognita , tale periculum Reipublicae haud occultum habuit , sed sublato auctore, da
Catilinae conjuratione quae, quomodo audi rat, compluribus narravit. Appianus de beulis civilibus lib. II. Hos occultos apparatust prima omnium indicavit Fulvia, non ensis lis femina. Plutarchus vita Ciceronis cap. XXI. Haec Fulvia nobilis mulier Ciceronem converiens aperit, monetque ut Ibi ab iis caveat. Florus lib. IV. cap. I.
sis indicium per Fulviam emersi , vilissimum scorium, sed parricidii innocens. Verum
aut ego vehementer fallor , aut non est ve . irisimile , Papinianum in nomine tam famoso aberrasse. Scripsit Fulvia , quae facili 'descriptorum lapsu , in Tuliam transiit. Quale quale ejus rei argumentum praebet ,
quod Gratianus in Decretorum compilatione Can. Certis Causa XU. Quaest. 3. m. dem ejus verba reserens 3 secundum accuratissimam; & ad Manuscriptos Codices optimos collatam fratrum Pithoeorum .editionem, Fulvia expressit, sine ulla emen in G dationis