장음표시 사용
51쪽
rum, quae licet aliquando, ac praesertim cum Episcopus abest a civitate, consecrari possint in qualibet Ecclesia ς regula tamen est , ut , cum fieri potest , eonsecrentur in Cathedrali , juxta declarationem Congregationis saerorum Rituum die II. Novembris Io . relatam a Cardinali de Mguirre pom. 4. Concit. Hispo iae pag. 784.
De Tempore, quo cogenda es Θnodus Diaecesana.
OLim bis in anno Concilia Provincialia celebranda suisse , eontat ex
Canone 38. alias 3Ο. ex recensione Cotelerii tom. I. pag. 447. ex his, qui dicuntur Apostolici et Bis in anno Episcoporum Conedia celebram tur e cui consonat Canon quintus Concilii Nicaeni , ex versione Dionysii Exigui tom. I. Collectionis Harduini col. 326. Bene placuit annis singulis per unamquamque provinciam bis in anno Concilia celebrari . Idque religiose servari jussit Leo Magnus epist. Ia. ad . asinum Thessalonicensem Episcopum cap. 7. relata a Burchardo lib. I. cap. 43. & a Gratiano Can. a. dire. 18. inquiensi De Conciliis autem Episcopalibus non aliud indicimus , quam sancti Patres falubriter ordinarunt , ut seiticet bini conventus per annos semingulas habeantur . Hanc eamdem disciplinam in plerisque saltem provinetis perseverasse seculo octavo patet ex Concilio Vernensi anni 7s s. ean. 4.rom. 3. Collectionis Harduini μι. in quo statuitur, ut provinciales Episcopi singulis annis , tum Martii, tum octobris Kalendis , una eum
Metropolitano ad Synodum conveniant ς atque ex cap. 13. Capitularium Aquis ranensium anni 78o. tomo I. Capitularium collectorum a Stephano Balvetio editionis Parisiensis anni I 677. σοι. 2I8. ubi praecipitur: in proin vinetales Episcopi, eum suo Metropolitano , bis in anno , propter eausas E clesiae, Concilia celebrem.
II. Quia porro Concilia Provinei alia semper consectabantur Synodi Dic celanae , ut edita in illis decreta a singulis Episcopis in his promulgarentur , sicuti cautum legimus a plerisque Conciliis , & praesertim a Tolsiano XV . anni 593. cap. 7. tom. 3. Collectionis Harduini col. I p . &advertit Thomassinus de meter. ρο nov. Eccles discim para. a. lib. 3. cap. 77. num. I. inde factum est , ut bime pariter Synodi Diceeefanae quotannis
haberentur atque hic mos ita inolevit , ut ad tempora , a nobis non omnino remota , protractus fuerit : etenim duas Dioecesimas Synodos quotannis cogendas edixere Conciliam Halaiense in Dania anni I as. pom. 8. Collo tionis Harduini col. Io 36. Coloniense anni Is 36. pari. 14. - Ι7. tom. 9. Harduini col. 2 18. & aliud Coloniense anni Is q. A. de senodor. celebrat. cap. I. ibid. I. 236. Quinimmo, in nonnullis Dioecesibus
designati erant certi dies , quibus praedictae Synodi haberentur , nimirum seria tertia, & quarta illius hebdomade, in qua celebratur festum S. Luineae; Diqitigod by Corale
52쪽
L I B. L C A P. VI. aseae ; & seria tertia , & quarta illius hebdomadae post Pascha , in qua
cantatur Evangelium, Ego sum risor bonus quos quidem dies, antiqua suae Ccclesiae statuta renovando , iterum Syniais cogendis perpetuo destinavit Hugo Episcopus Biterrensis anno I 368. cujus decretum extat in rom. q. Thesauri novi iasneeritori collectorum a Martene & Durand pag. 627. iisdemque sere diebus Synodos singulis annis habendas decrevit Raymundus Episcopus Ruthenensis , eodem rom. q. pas. Inter statuta tamen Ecclesiae Claromontensis anni I 268. ab Harduinq rom. 7. col. s87.
primum evulsata legimus, morem illius Ecclesiae fuisse, ut Synodus aestivalis fieret diebus Mercurii , & Iovis post sestum Pentecostes οῦ .& hye- malis diebus Mercurii pariter , & Iovis proximioribus sesto S. Lucae . Quare Alleserra in suo Tras . da Iurisdict. Ecclesiast. lib. 2. eap. I9. satis apposite scripsit : Nee semel , sed iterum in anno vocari bnodum Episo palem, antiqui juris fuit . III. Verum cum in VII. Synodo statutum suerit , ut semel in anno Concilia Provincialia fiant, quemadmodum habetur apud Gratianum Can. . distinct. I 8. huic sanctioni adhaerens Innocentius III. in Concilio G nerali Lateranensi decrevit , Synodos Provinciales ab Archiepiscopo , &Dioecesanas ab Episcopo quolibet anno esse cogendas, Cap. Sicut olim, deaceusationibus. Quamvis autem non vetuerit Innocentius, ne saepius Dice-cesana Synodus haberetur, plerisque tamen Episcopis satius visum est, se Innocentii decreto accommodare , & unam quotannis Dioecesanam Syn dum indicere e & re ipsa unam singulis annis esse indicendam, decrevere Concilium Ravennatense anni I 3II. rabr. I 8. tom. 7. Collectionis Hardui ni col. I 368. Palentinum anni I 322. cap. I. ibid. eol. I 464. Tarraconenis sub Ioanne Patriarcha Alexandrino anno I 329. cap. 63. quod extat cita rom. s. Thesauri nov. Anecdot. eslector. a Martene 3c Durand. col. 3 8.. Vaurense a trium provinciarum Episcopis anno I 368. celebratum cap. 6-ιοm. 7. Collectionis Harduini eol. I 8I3. cujus verba haec sunt .' Ad memoriam reducentes flatuta Patrum , in quibus praecipitur , ut semel in anησρον Episeopos S Malia Concilia celebrentur ' sacro approbante Concisio si ruimus, ae in virtute sanctae obedientiae Suffraganeis noseris praecipimus , uς gulis annis per se , vel per idoneos viros , se ex causa necessaria fuerinximpediti, dicta senodalia Concilia habeant celebrare. IV. Sed, quoniam postea haec disciplina relaxata fuerat , & Synodorum celebratio intermissa , idcirco plerique religionis studio permoti, Tridentinos 'Patres ursere , ut illam instaurarent . Inter petitiones ab Oratoribus
Regis Christianissimi iactas in Synodo Tridentina, atque ex Angelo Maiasarello ejusdem Concilii Secretario relatas rom. 8. amplissimae Collectionis
veterum Scriptorum , Er Monumentorum edita a Martene, & Durand. εοI.
IgII. trigesima quarta & ultima haec est: Decernat sancta S=nodus , ut non flum θniat Episcopales quotannis semel, ut minimum, sed etiam tertio quo stue anno Provinciales congregentur, in quibus de his, qua ad statum Eccis
53쪽
. pertiaent , diligenter tractetur, de mini Irorum Aelictis mature ρα. gnoscamr, in eos, qui diliquerint. severe animad-ππιαν . Quibus petutionibus, antiquo jure innixas, libenter indulsit sacrum Tridentinvin G, cilium, districte praecipiens M. M. cap. a. de reform. ut a singulis Metr politanis quolibet triennio synodus Provincialis , & ab unoquoqM Epulaopo semel in anno Dipe esana cogaxur.' Gnodi quoque Diaecesanae quotam uis ceIebrentur e contra contumaces vero huic decreto paret e reeulantes ,
poenas a sacris Canonibus jamdiu sancitas renovat , iterumque infligit ouisu s io his tam Metropolitani, quam Episcopi, edi alii sur scri -- gligentes fuerint, pareas sacris Canonibus Dncitas incurrant. Et lacra Co gregatio, ejusdem Concilii Tridentini interpres , ad praecavendas, & amputandas quastumque Episcoporum inanes excusationes, uti refert Fagminnus in Cap. Sicut boum, num. Io. II. de accusat. alias respondit , ut , si Episcopi impediantur a Synodo quolibet anno per semetipsos celebranda, possint eam celebrare per suum Vicarium Generalem , instructum speciali mandato . quod ad hunc actum esse necessarium , infra dicetur . Neque enim celebratio Synodi ad illa munera pertinet, quae ab ipsomet Episc po necessario expleri debente etenim, uti ratiocinatur laudatus Fagnanus, cum Tridentinum loquatur impersonaliter, dicendo.' Synodi quaeue Diaec fanae quota is celebrentur : non exigit veluti absolute necessariam prae se tiam Episcopi , nec prohibet , ne alterius opera ad Synodum cogendam utatur . Ad haec , in eodem capite loquens Tridentinum de Synodo Pr vinciali, expresse decernit, ut, Metropolitano legitime impedito , illam enat Coepiscopus antiquior e ac propterea , cum oppositum non statuat de Dioecesina, non obscure insinuat , etiam hanc posse per alium celebrari. Ira pariter longe ante Tridentinum senserat citatus Ioannes Patriarcha Alexandrinus in allegato Concilio Provinciali Tarraconensi , in quo praecipit quidem . Synodum quotannis a suis Suffraganeis fieri, sed simul ape te permittit , ut , cum aliquo detinentur impedimento , illam per alios emant : Go approbante Concilio , fatuimus , m in virtute sanctae obedientia Susaganeis noseris praecipimus , ut singulis annis per se , vel per idoneos viros , s ex causa necessaria fuerint praepediit, dicta Concilia S=n datia habeant celebrata : idemque ac sere iisdem verbis decreverat nuper relatum Concilium Uauriense. V. Uerum . praelatum praeceptum Synodum quotannis celebrandi, a sacris Canonibus toties impositum , & repetitum , atque a sacro Concilio Tridentino denuo restauratum , nimium benigne moderantur aliquot I tisperiti. Monacellus in Formulario legati practico tit. s. formul. 3. num. I. rom. I. opinatur, Episcopum primo, & secundo anno a laseepto suae Eeclesiae regimine , debere dioecesim perlustrare , ut serpentia in ea mala inspiciat, ac tertio anno Synodum cogere, in qua illis coercendis opportuna apponat repagula. Pax Iordanus tom. 2, lib. 8. tit. . . num. 4. I. non dubitavit generatim, & sbsque ulla limitatione asserere, satis esse, ut qu libet
54쪽
L I B. I. C MA VI a libet exiennio Dioeces . Synod habeatur . Episcopus Braschiux iis sua μου ra vis S ποιω ο p. I. num. 1 r. m plurisis sep existimat, non pos se quoad Me praescribi emam , absolutam , & universalem regulam ab omnibus ubique custodiendam οῦ quia , ait , in aliquibus dioecetibuς neces saria erit crebrior Synodorum coactio , in aliis minus frequens lassiciet .
Nos vero, quamquam non negemus , potuisse Tridentini decretum contraria consuetudine nonnihil emolliri & temperari , non idcirco tamen approbamus effrenem istam licentiam , quam privati Doctores sibi usu pant , illud pro libito , etiam contra expressa eiusdem verba , interpretandi , & limitandi o neque illos excusamus Episcopos , qui , eum nihil sit , quod eos impediat , ex solω socordia & negligentia Synodum sacere
praetermittunt e eosque magis redarguimus , qui cum plures annos dioec
sim gubernaverint , ne de creenta 'uidem synodo unquam cogitarunt Ihi enim ceterique , qui ex mera incuria & inertia praelato Tridentini praeeepto non parent , & sine ulla causa synodum sacere omittunt , meminisse deberent , se , praeter reatum inobedientiae , poenam incurrere sus. pensionis ab officio statutam in Cap. Sicut olim , de accusat. suisquis autem hoc salutare Ratutum neglexerit adimplere , a sui executione incit suspendatur licet poena hujuGodi , ut ipsa indicat vox suspendatur , non
sit latae , sed serendae sententiae, quod in eodem Cap. Sicut olim , adnotarunt Ostiensis in me , Joannes Andreas num. 7. Fagnanus num. IOS. seq. reserens etiam resolutiones sacrae Congregationis Concilii , Thoma 1in. de vet. nov. Eccles dis,pι. pari. 2. lib. 3. cap. 73. num. IO. Neque
audiendi sunt , qui , ad propriam obtegendam ignaviam , se consulto , &prudenter abstinere .ictitant a Synodi coactione , ne novarum Constituistionum in dies aecessione , commissae sibi dioecesis status perturbetur. Nam in primis necesse non est , ut novα Constitutiones in Synodo edantur, sed quandoque expedit solam urgere executionem illarum , quae jam sancitae fuerunt e qua in re exemplum nobis praebuit supra laudatus Augustinus Valerius celeberrimus Episcopus Veronensis , qui in citato libello ad Clerum suum testatur , se obtemperasse Concilio Tridentino , SP nodum quotannis celebrando ' in qualibet Synodo serinonem habuisse ad Cletum de Ecelesiastica disciplina , singulos hortando , ut ad hujus exactam normam suos mores componerent I sed nullum in Synodo edi.
di sis decretum ς quod tamen , addit , nonnullis displicuisse Sacerdotiis hus & propterea libellum scripsit , in quo factum excusat , & salubria
monita tradit , loco Cynstitutionum , quas in Synodis non secerat .
Cur autem inquit in cum singulis annis , ex quo ipse Episcopus sum frictus, θηοdus si celebrata , or a nobis sent habiti longi sermones , ad me
ipsum , m ad vos excitandos , nullam Constitutionem nomine meo edia rim , cum ad aures meas pervenerit , esse nonnullos bonos neerdotes , quihoe meum consitum non satis probent , illis hujus facti rationem redden
55쪽
smo O DIOECE DdA LIB. 'L CAP. VI.sti ea disciplina quotidie eonsenescit , & labefactatur , aliquam inveniridioecesim , cui opus non sit ulla nova Constitutione , qua saltem antiquae leges corroborentur, & quae morum corruptela pene obseleverunt , revirescant . LI Disiligod by Corale
56쪽
DE HIS, QUI SYNODUM DI π CESANAM COGERE POSSUNT. CAPUT PRIMUM.
Romanus Pontifex, qui, ut totidem verbis ad Leonem III. feri bae
olim Theodorus Studita epise. r. ex recensione Sirmondi tom. vari est Omnium capitum Caput, atque universae, quae sub ecelo est, Christi Ecclesiae Princeps, Moderator, &Pallor; est etiam Patriarcha Occidentis, Primas Italiae, Archiepiscopus, & Metropolitanus Romanae provinciae, atque Episcopus urbis Romae ζ quod scite considerant Sirmondus operum ram. de suburbicariis regionibus, Ecclesiis, Prope tisi lib. 2. eap. I .m in Censura Dissertationis secundae cap. s. Morinus exercit. Eceses lib. I. exerincit. 6. m exercit. I 3. Leo Allatius de consens Eectis oecident. Orient. lib. I. cap. 8. Hallier de saeris Ordinat. g. pari. cap. q. ses. s. an. g. Natalis Alexander hi lari Eccles ad seculum I v. differt. 2o. proposit. . Sc passim alii. Porro Episcopatus Romanus, ac totius Catholicae Ecclesiae praefectura, in praesenti rerum ordine non sunt duae distinctae Sedes, neque duae Dignitates , quae fortuito in una copulentur Romani Pontificis persona, quamvis, secundum se spectatae, tales esse eotuerint.' nam Petrus univet alis Ecclesiae Pastor a Christo Domino renuntiatus potuisset utique, ea suprema totius Ecclesiae praefectura retenta, nullius particularis Ecclesiae regimen capessere . scutire ipsa nullius specialem administrationem suscepit primis aliquot a Christi Domini in coelum Ascensione annis; potuisset Antiochenam Eeclesam , quam deinde elegit, pluresque annos Episcopus gubernavit , perpetuo retinere et potuisset denique Ecclesiam Romanam, ad quam postmodum suam transtulit Sedem, relinquere, alio se conferre, & alterius urbis peculiarem curam , seu Episcopatum assumere . At , eum haec, quae fieri potuerunt, minime facta sint; sed Petrus suam Sedem Romae fixerit, per annos vigin. ii quinque firmiter retinuerit, & in ea martyrio coronatus gloriose obierit, sive id evenerit ex Divino praecepto, seu expressa revelatione ipsi Petro specialiter a Deo iacta , sive ex sola voluntate Petri , licet divinitus inoratae inde iactum est, ut supremi Pontifieatus praerogativa ita insita remanserit Romanae Sedi , ut qui in hae Petro succedit , neeessario su cedat in totius Ecclesiae primatu Petro , eiusque legitimis Suecessoribus λChristo collato , quemadmodum bene explicant Cardinalis BelIarminus Diuiliguo by Gorale
57쪽
Controisrs tom. I. de Romano Pontifice lib. 2. eap. II. SuareE in defensione Fidei a . . nglicanae sectae error. ιιb. I. cv. s. num. Πάν. cap. I 3. num.
12. Petrus de Marca in differt. I. de singulari primam Petri num. 2o. Mariacus Antonius Capellus in disput. 2. de successione Episcopi Romani in Ponti cat. L. Quamvis. itaque possit ita aliquo sensu dic, , supremata Ecclesiae monarchiam , jure tantum humano, esse annexam Sedi Romanae, quia nimirum utriusque unio, nexus, & alligatio ortum habuit ex facto Petri; a tamen non videtur posse sustineri illorum optato , qui asseruerunt, praes tam annexionem ita esse de jure humano , ut possit ab Ecclesia distol.i,& una ab altera separari: etenim posita, quod Petrus suam Sedem stabiliter Romae collocaverit , & Romanam regem Ecclesiam obierit , nullus , qui Episcopus Romanus non sit, potest dici verus Petri Successor, ac propterea nunquam ad eam reserri possunt verba Christi Domini Pasce ames meas. Iωn. 2I. quibus universalis Ecclesis curam Petro, ejusque Succetaribus eo misit, Quare iure ae merito ejusmodi paucorum opinionem refellunt, &censura perstringunt Melchior Canus de Locis Trio agἰcis lib. o. p. Gregorius de Ualentia ic. halin Fidei Catholica lib. T. cap. I 2. iique non pauci Theologi. Non inde tamen, quod Romanus Pontifex inlitam sibi haheat dignitatem & praerosativam supremi Capitis totius Ecclesiae, consequitur . omniae, quae ab eo nunt, fieri tamquam ab Ecclesiae Capite: siquidem liquando operari potest, & re ipsa operatur, non tamquam Christi Vie rius, sed tamquam Patriarcha Occidentis , illa dumtaxat jura exercendo, quae ceteris ritriarchis competunt ,' aliquando solum gerit personam vel Primatis Italiae, vel Metropositae Romanae provinciae quandoque se tanis tum exhibet Episcopum urbis Romae, ea unice peragendo, quae cuilibet ripiscopo in sua dioecesi peragendi ius est I aliquando demum suam supremam explicat dignitatem, & tamquam totius Ecclesiae Praeses, Moderator , & Princeps , illam exercet potestatem & jurisdictionem , qua nonnisi ut Christi in terris Vicarius potitur. Quae omnia optime & ad rem perpendit
Allatius de prepetua consensone Ecclesie Occidentalis , atque Orientalis lib. I. ubi haec habet: Communia ergo omnia habet summvis Pontifex cum Episcopis ut Episcopus, eum Patriarchis ut Patriaraba, nec plus ipse in eos fa custatis es, quam micumque Episcopo in Episcopos, er Patriareia in Patria ebas. Vii tamen Chrisi Vicarius, . Potestas Apostolica a Chrisso instituta V, summus Pontifex non tantum Episcopis O Patriarebis digni, ese , sed
Er in Episcopos, Patriarchas auctori atem habet, eos confirmans promo
meus, O, si quando opus est, deponens, m , quod magis vi , da novo, si placueriν, issituens, m supprimens insiturus.
Π. Neque quod quis pro loco & tempore diversas induat personas; &modo una, modo altera ex iis utatur potestatibus, quibus dive nomine praestat, res est adeo nova Sc inustata, ut ab heterodoxis irrideri queat retenim Agamemnon exemplum est adhibitum a Cardinali Perronio in Reis iratisne ad Regem Anglia lib. I. cap. 33.ὶ Rex erat inter Graeeos, auctois
58쪽
L I B. II. C A P. II. 3I ritatem habens supra sui regni milites squalem illi, quam quilibet ex aliis
Graeciae Rςgibus, inter se, &cum eo confoederatis, obtinebat supra suos; sed praeterea Agamemnon erat supremus& universalis Dux omnium copia- . rum confoederatarum, & idcirco non tanquam Rex , sed tamquam Dux imperabat universo exercitui, ac Regibus iplis. Non absimile est exemplum , quod deducit Sirmondus in eis. Prope t. lib. 2. cap. I p. eol. 237. a Rege Galliae in cujus potestatem eum nunc redactae sint plures provinciae, quas olim Duces, aut Comites sub Regibus possidebant, eas ille nunc moderatur& tamquam i Rex, & tamquam Dux, aut Comes; sed, etsi idem Princeps - utramque personam, Ducis nimirum, seu Comitis, & Regis sustineat, alia .ramen Ducis, Comitisve iure imperat, alia Regis. Aliud etiam, & magis . obvium exemplum affert idem Sirmondus in ist. Cmμω cap. 8. eol. s. Imperatoris videlicet exercitus , qui peculiarem pariter cohortis cujuspiam, vel alae praefecturam gerat. Atque utrobique eoncludit Sirmondus, quod, cum Romanus Antistes omnes Episcoporum gradus di titulos complectatur, - de in .eo omnium inseriorum jura simul socientur, optime possit modo u- num, modo alterum ex his juribus explicare, & quaedam gerere in una Urbis Parochiat, veluti Urbis Episcopus quaedam in Romana provincia, uti Metropolitanus; aliqua in tota Italia, tamquam Primas; aliqua in Oe- .cidente, veluti Patriarcha; aliqua in universa Ecclesia, ut Papa, & sum
III. Quibus immissis, nemo dubitare potest, quin Romanus Ponti sex ., veluti turbis Nonis Episcopus, possit suam Dioecesianam Synodum cogere sine ulla supremae suae dignitatis imminutione . An autem unquam illam coegerit, restat investigandum, atque idem inquirendum de Conciliis Provincialibus.
Jus Romani Ponti is congregandi Θηodum , tum Pr incialem, quam Diarcesanam, explicatur
CVm Romanus Pontifex in sua provincia, cujus est Archiepiseopus &
Metropolitanus, omnia ijura habeat, quae ceteris Metropolitanis sunt Kommunia , poterit proiecto ejusdem provinciae Episcopos ad Conciliumaeon vocare. Neque ab hoc convocando, .ex eo impediri valet, quod nommulli opponunt, Romanae nimirum provinciae limites esse ita incertos, ut
impossibile sit dignoscere, quinam Episcopi sint ad Provinciale Concilium
convocandi. Quantum enim, qui haec ja itant, a veritate aberrent, ex dequentibus palam fiet. II. Iacobus Gothooedus anno I SI 8. Francoserti edidit, absque Aucto. eis atomine, librum inscriptum: De suburbicariis regionibus, . Ecclesiis, de
59쪽
de Praefectura , m Episcopi urbis Romae diseres eo ectura e in quo totis viribus probare conatus est, dioecesim Papae, uti Metropolitae, & Episto. pi Romani s hse enim duo, ut observavit mox citandus Sirmondus, Goth fredus contundit) non extendi ultra centesimum ab Urbe lapidem ; quo sere modo Praefecti Urbis iurisdictio intra dictos fines continebatur, iuxta Textum in I. I. F. de cleio Praefecti Urbi. Huic libro alios postea addidit in idem argumentum eum Gothosredus ipse, tum qui in ejus subsidium quasi succenturiatus advenit, Claudius Salmasius, qui Heidelbergae in I risprudentiae schola Dionysium Gothosredum, Iacobi patrem, magistrum habuerat . Ex eo tempore haec de suburbicariis Ecclesiis quaestio celeberrima facta est , de qua Hieronymus Aleander iunior ia lib. de suburbieri.
region. m diare. Disci Roman. Marcus Antonius Capellus in disput. de summo Pontificatu, region. suburbicar. cap. S. Iacobus Gutherius in spe lade Eceles suburbiear. Joannes Dariis in Opusci de suburbicari Eulis Ioannes Morinus dissert. Eceles lib. I. differt. go. de Marca de Concorae Saceia. σImperi lib. I. cap. 3. Henricus Valesius in oblemat. ad Gerat. nom. Chri- sianus Lupus in not. ad ur. Canon. Nicanum, Leo Allatius de Eccles O cia. Orient. per t. consens lib. I. cap. a. Scheistrat. Antiquit. Ecelesrom. 2. dissert. o. cap. 3. Pagius ad ann. 325. atque ante hos omnes plura in
hanc rem disputaverat Cardinalis Perronius in Replicatisne contra Iacobum L. Vliae Regem lib. I. cap. 33. sed prae ceteris hanc quaestionem egregie veris savit, & Gothosredo & Salmasio se strenue opposuit Iacobus Sirmondus, a quo primum contra Gothostedum edita est Censura eonjecturae an 'mi Seriptoris de suburbicariis regionibus o Ecclesis ; deinde adversum eumdem, ac Salmasium , qui Parisios cogitabat , evulgata Adsentoria Cain. dico Disionens a ersus Amici ad Amicum episeolam, de suburbicariis regi nibus, ET Eesesis, cum censura vindiciarum coniecturae alterius . ovmi et denique libellus exaratus , quem inscripsit Prope risum . His in libris Sirmondus demonstrat , vana esse commenta , quae de suburbicariarum regionum etymo ac notione , deque earumdem numero & situ adversarii jaEtitant I nequaquam illas sic vocatas ostendens , quod suburbanae s rent' aut quod intra centesimum ab Urbe lapidem consisterent, sed quia suberant Urbico Magistratui , seu Urbis Vicario , non autem Praes cto , cujus potestas non excedebat territorii fines , & angustioribus e iam , quam centesimi , terminis claudebatur . Quin immo Emmanuel a Schel strate loe. cit. Pasius ad an. 3as. num. 34. Carolus a S. Paulo in sua Geurubia sacra, aliique passim, considerantes v I. Canonem Nicaenum, seu verius explicationem, quam ei adiecit Rufinus , quae huic controve sae potissimam occasionem praebuit c ubi enim Canon Nicaenus habet :Antiqua consuetudo semetur per aegratum , L iam , m Pentapolim I itatit Alaxandrinus Episcopus horum omnium habeat potesatem, quia σ urbis Romae Episcopo paritis mos esse legit Rufinus: ut apud Alexandriam , σin urbe Romae vetusa consuetudo servetur , ut ille nil , vel hic subum
60쪽
L I B. II. C A P. II. bisariarum Ecclesarum sincisurinem gerat e haec, inquam, considerantes , non immerito existimant , nomine suburbicariarum Eccusarum , quarum specialem solicitudinem habet Romanus Pontifex , non solum intelligi provinciam Romanam , sed omnes comprehendi occidentis regiones, quae Romano Pontifici , tamquam Patriarchae, parebant: siquidem Concilium Nicaenum, & Rufinum, non de Metropolitico , sed de Patriarchico jure loqui, ex contextu liquet I atque exinde conficitur, suburbicarias regiones, de quibus Rufinus , non solum intra centesimum ab Urbe lapidem non esse conclusas, sed ad universum porrigi incidentem. Praeterea, cum
Gothosredus , & Salmasus principii loco statuerint , quod Eeclesiae , &Dioeceses perpetuo Sc constanter civilium Μasistratuum sermam sint imitatae, atque inde intulerint , Romani Antistitis dioecesim non suisse existentam ultra fines Romanae Praefecturae , illud salsum esse probavit Sirismondus, & eost Sirmondum, inter ceteros eximie demonstravit Benedictus Bacchinius in disserti de Ecclesiasticae Hierarchiae originibus e cum enim alia sit rerum secularium ratio, alia Divinarum , sicut ad Marci num Augustum scripsit Leo Magnus epis. 78. ac sq. cap. 3. Romanus
Antistes , fretus potestate sbi a Christo Domino tradita , & ante , &post institutam Urbanam Praefecturam , suam iurisdictionem libere exeriscuit, nulla illius habita ratione ς quod etiam bene perpendit Leo Alla.
tius est. lib. I. eat. 2. Atque ita ei dimicationi cum Salmaso , & Gothostedo finis est impositus , ut iam nemo sis inter Eruditos , inquit laudatus Valesus , qui non Sirmandi sententiam ambabus , quod aiunt , ulnis
III. Uerum , licet Romana provincia non fuerit unquam adeo angustis limitibus coarctata , scuti Gothostedus , & Salmasius contenderunt, non tamen iisdem semper terminis est definita , sed ejus amplitudo modo major , modo minor extitit . Et erimo quidem , quidquid sit de tribus prioribus saeculis, quibus nullum in Italia, sive etiam in occidente,
fuisse Metropolitanum , praeter Romanum , opinantur citatus Bacchinius pari. 2. num. Io. 3c Rubeus in Monum. Eccles . 'ilei cap. Ist. certum
esse videtur, quod saeculo I v. ex septendecim Italiae regionibus , saltem
decem subessent Metropolitico iuri Romani Pontificis , & aliae septem Archiepiscopo Mediolanens parerent ; quin immo , si fides habenda st
Iosepho Cantelio in Metropolitanarum urbium biss. citat. Ecclesias. para. a. dissert. s. cap. q. Romana provincia duodecim Italiae regiones per id tempus complectebatur . Cum autem dignitatem Metropolitanam assecutae sunt Aquilejenss , & Ravennatensis Ecclesiae , quod primae in fine eiusdem seculi xv. alteri secuto v. contigisse , iidem Bacchinius , &Rubeus existimant , alia successit Italiae regionum divisio o Aquileiensi assignatae sunt Uenetiae , & Istria r Ravennatensi Flaminia , & aemilia . caeteris subjectis, ut antea, permanentibus aut Mediolanensi , aut Romano Metropolitae , quemadmodum probat Carolus a S. Paulo in eis. Ge Tom. I. C g Diqilirso by Cooste