장음표시 사용
61쪽
DE Sr NODO DIOEC E SANAgrubia saera. Labente saeculo x I. Urbanus II. erecta Pisana Sede in Me. tropolim , Romanae provinciae amplitudinem , jam multum imminutam, arctioribus adhuc limitibus constrinxit . Quare Innocentius III. qui in saeculi insequentis sine Romanam Sedem adeptus est in Cap. Sua nobis, de osse. mearii, Romanam Provinciam inter Capuanam , & Pisanam , si tam dixit. In antiquo codice Vaticano a Baronio prolato ad an. Ios 7. cui similem Carolus a S. Paulo se reperi in testatur in bibliotheca Thua. nea, describitur provincia Romana, intra quam, praeter septem Episcopos Cardinales, dictos Collaterales, quia Pontifici in Urbe semper astant, numerantur Episcopi amplius sexaginta , qui Suffraganei erant Romani Pontificis . nulli alii Archiepiscopo subjeεti ; atque in hoc albo locum habent Lunenss , & Ariminensis , quorum Sedes, ut caeteras omittamus ,
ducentis sere passuum millibus Roma distant. Sed aliae postmodum secutae sunt distractiones Romanae provinciae . Martinus V. Florentinam , Pius II. Senensem , Pius IV. Urbinatensem , Gregorius XIII. Bononiensem , Sixtus V. Firmanam Ecclesias in Metropoles erexere . Quocira Romana provinetia , etsi etiam hodie , iuxta laudatam Decretalem Innocentii III. sita dicatur inter Pisanam , & Capuanam, non tamen absolute conflatur ex omnibus omnino Epilcopis intra utramque existentibus , sed ex illis duntaxat constituitur , qui & existunt inter Capuanae, & Pisanae provineiae limites, & nulli Archiepiscopo subiecti sunt: ae proinde, eum Concilium Tridentinum seg. 24. cap. 1. de reforan. decrevisset, ut Episcopi, qui nulli . Ocbiepiscopo subjiciuntur, aliquem vicinum Metropolitanum semel etiagant , in cujus senodo Prominciali cum aliis interesse debeant ' sacra Congregatio, ejusdem Concilii interpres . die ultima Iulii is 8s. declarauit, sub hoc decreto non comprehendi Episcopos provinciae Romanae , quoniam isti immediate subjiciuntur Papae, tamquam eorum Archiepiscopo & Metropolitano. Idemque iterum statutum fuit in Congregatione habita eoram san. mem. Benedicto XIII. die 28. Martii I7as. Aut enim eiusmodi Episcopi, qui Ecclesias regunt, inter provinciam Capuanam, & Pisanam, se runt auctoritate Papae divulsi a provincia Romana , & adscripti inter Suffraganeos alicuius Archiepiscopi I & tunc , sine ulla dubitatione, hujus Provinciali Concilio interesse debent: aut adhue perseverant soluti aeujuslibet Archiepiscopi iuri ldictione & imperio I & tune censentur Sus fraganei Papae, ejusque Metropolitico juri immediate subduntur. IV. Quae hactenus diximus, perspicuos & manifestos reddunt , si non
antiquos , saltem recentiores fines Romanae provinciae , & desgnant ac indigitant quodammodo Episcopos Suffraganeos summi Pontificis , quem propterea nemo poterit remorari a Synodo Provinciali , quando ei libuerit , celebranda , sub hoc frivolo praetextu, quod certo definiri nequeat , quinam Episcopi sint ad eam convocandi. V. Examinandum nunc superest, an Romanus Pontifex, solam gerens personam Archiepiscopi & Metropolitae, Concilium mere Provinciale unis quam Diuili do by Cooste
62쪽
L I B. II. C .a P. II. ... 3 squam coegerit. Plerique Eruditi opinantur, ex Romanis Conciliis, quorum , praeter quinque Lateranensia Generalia , numerantur novem supra centum, nullum omnino suisse mere Provinciale , ob admixtionem scilicet, & interventum aliorum Episcoporum, qui ad Romanam provinciam non pertinebant. Alii ex adverso arbitrantur, aliqua ex illis inter vere Provincialia esse recensenda ; nam , etsi iisdem nonnulli adsuerint exteri Episcopi , adeo tamen exiguus fuit istorum numerus, ut credere fas sit , eos non accessisse voeatos , sed, cum sortuito Romae reperirentur , honoris causa fuisse ad Concilium admissos . Ejusmodi , inter caetera, fuisse Conei lium illud Romanum, a Bonifacio IV. circa annum 5 O. coactum, cui intersuit Mellitus Episcopus Londinensis , discimus ex Beda lib. 2.
cap. 4. apud Spei mannum Contal. Britan. tom. I. pag. I 29. haec narram
te. His temporibns venit Mellitus Londonise Episcopus Romam, de neceDriis Ecclesiae LAEnglorum causis, eum postolico Papa Bonifacio tractaturus. Et eum idem Papa Reserendissemus cogeret Synodum Episcoporum Italiae , de vita Monachorum , O' quiete ordinaturus , m ipse Mellιtus inter eos
assedis . Nee dissimile fuisse credimus Concilium in Basilica S. Petri a Gregorio II. anno 7 II. celebratum , in cujus Actis subscripti apparent viginti duo Episcopi, quorum duo tantum , aut tres non erant de pro in
VI. Verum , quidquid sit de aliis , indubitatum est , vere proprie &stricte Provinciale fuisse Concilium a san. mem. Benedicto XIII. habitum in Basilica Lateranens anno i 72 s. cui nos intersuimus, uti Doctor in Decretis , seu Canonista d in illius quippe indictione Pontifex decretum commemorat Concilii Tridentini de Synodis Provincialibus , a si gulis Metropolitanis quolibet triennio cogendis, additque , se huic decreto obtemperasse , pluresque Synodos Provinciales habuisse , quamdiu in
sua Metropolitana Ecclesia Beneventana resederat' & ad supremum Pontificatum evectum, velle hanc Episcopalis muneris partem obire, ut primae Sedis exemplo, cunctis Ecelesiae Pastoribus , quid ab ipsis agendum seret, proponeret. Accedit, ad illud duntaxat vocatos filisse Episcopos, in speciali Romana provincia constitutos, videlicet inter Capuanam prinvinciam , & Pisanam , Archiepiscopos Suffraganeis carentes , Episcopos
Sedi Apostolicae immediate subjectos , & Abbates nullius dioecesis , jurisdictionem quasi Episcopalem habentes, qui alias sibi Metropolitanum,
cujus Provinciali Concilio interessent, ad formam Tridentini , non elegerunt ; ac singulis denuntiatum fuit , ut ad Concilium accederent , sua. rum Ecclesiarum necessitates proposituri . Haec autem Omnia , quae totidem verbis leguntur in litteris indictionis Concilii , aperte conficiunt , Concilium , de quo est Iermo , esse Provincialibus accensendum . Et , quamvis, praeter Episcopos, adfuerint etiam S. R. E. Cardinales , qu rum interventus dubitationem nonnullis injecit , ne idcirco Provincialedici non posset; rectius tamen aliis visum est, non propterea esse delen , C a dum Diqitigod by Cooste
63쪽
dum e Provincialium albo/Cardinales siquidem admissi suerunt , veluti
Capitulum Papae , atque ut eorum praesentia augustior redderetur consevsus , & Pontificia maiestas consueto comitatu emineret . In hac sentenistia suerunt sacrae Urbis Confregationes, quae excitatis controversis quoad obligationem servandi praefati Concilii decreta, semper responderunt, haec extra Romanam provinciam vires non obtinere ς quod utique non dixissent, si illud non reputassent mere Provinciale. VII. Sed , & an aliquando Synodus Diceceiana sit a Romano Pontifice coacta, altera quaestio est, quae tamen paucis absolvitur. Antiquis E clesiae temporibus consuevisse summos Pontifices Romanum Clerum e ram se congregare , ut, omnium consilio audito , de re aliqua gravi d liberarent, ex iis liquet , quae lib. I. cap. I. num. y enarravimus : ita
enim se sessisse, legimus, Cornelium Papam in causa Maximi, Urbani, & Sidonii et atque Stricium in causa Ioviniani , & sociorum , scuti ibiadem, o num. 6. ex utriusque Pontificis epistolis retulimus . In Synodum pariter convenisse universum Romanum Clerum , ut refrenderet S. CP priano, a quo, vacante Romana Sede per obitum Fabiani Papae, veluti
primae Sedis Clerus, monitus fuerat de insolentia lapsorum, qui nulla licet iuncti poenitentia , & veniam , & communionem audacter exposce. bant, ipsemet Clerus testatur suis ad eumdem Cyprianum epistolis , quae inter epistolas Cypriani sunt 3 o. oe 3I. quamvis , ut vera fateamur , ea Synodus non possit dici mere Dioecesiana , quoniam ab ipsemet Romano Clero plures Epitcopi fuerunt ad eam arcessiti, uti in secunda ex praesatis epistolis narratur . Posteriori Ecclesiae aevo , seu in tabulis Ecclesiasti. cis mediae aetatis , vix ulla occurrit mentio habiti coetus omnium Cleriis eorum solius Romanae Ecclesiae I quod sortasse vel ideo evenit, quia seeruentius tunc Romae fieri coeperunt Concilia Epistorirum , in quibusummi Pontifices etiam specialia Romanae dioeces s negotia tractare & e pedire poterant; vel quia , nimium aucto Romani Cleri numero, iidem Pontifices satius duxerunt solos Cardinales ad consilium adhibere . Illud certo affirmare possumus, postremis hisce temporibus nullam inveniri S nodum Diceeesanam a Romanis Pontificibus eoram se coactam . Utrum autem illam coegerint opera sui in Urbe Vicarii, mox inquiremus.
NON est hie sermo de Cardinati Vicario , qui Pontificis vices in
Urbe gerat cum amplissima jurisdictione & potestate tum quoad secularia , tum quoad Ecclesiastica ; quales fuerunt , suos iidem Ponti taces , cum Avenione residerent , Romanae urbis praeficiebant regimini, &qualis pariter fuit Cardinalis Innicus Αvalos , quem Clemens VIII. Fer.
64쪽
ruriam secedens , sui Vicarium Romae reliquit , uti legitur in eiusdem Clementis Constitutione sq. Bullan Roman. hi siquidem Legati potius de latere , quam Vicarii Papae , speciem praeserebant : neque t quimur de Cardinat Vicario, qui Ha olim constituebatur , ut, non praesente , sed absente duntaxat Romano Pontifice , Episcopalia munia in
Urbe exerceret, de quo Auctor anonymus antiquae chronicae Normannis inter Scriptores antiquos historiae Normannorum, editosis Andrea Duchesinio Paris. 16 I p. pag. 988. haec habet ad an. IIs I. Successit et , scilicet E genio III. Conradus Sabinensis Episcopus , Apostolicae Sedis in Urbe dum saxat in agendis Episcopalibus , dum Papa devi , ex antiqua eonsuetudine pro disnitare loci sui , Vicarius , qui erat narione Romanus , vis grandaevus,
di apud Romamos auctoritate praeclarus, exinde vocatus Ahastasius IV. Sed
agitur de Cardinati Vicario , qui est ordinarius in Urbe , ibique reprae. sentat personam Papae, non tamquam Papae , sed tamquam Episcopi R mani , eum plena jurisdictione Epistopali exercenda, tam absente, quam praesente Papa , juxta ea quae cumulantur' decis 62. pose eouect. legat. Mndent , adnotavitque Cardinalis de Luca, de iurisdictisne disci 3
ΙΙ. Ηujus Cardinalis Vicarii jurisdictio ordinaria est , ideoque, etiam
Apostoliea Sede vacante , in suo. vigore perseverat, ut recte observat Fagna n. in Cap. Cum olim m. ost. de majori . in obed. Eadem veroprotenditur quidem usque ad quadragesimum ab Urbe lapidem, sicuti adnotavit GonetaleE in Cap. Sua nobis num. 6. de ostic. Uicari non tamen complectitur loca intra eumdem circuitum existentia , quae sint alteri
subjecta Episcopo , puta Tusculano , vel Nepesino , uti prosequitur Anastasius Germonius de Indultis Cardinalium Tibi quoad vixeris num. 8C. er seq. Et quamvis ex Constitutione Alexandri VII. . quam exornat R raualdus Honorante in Praxi Secretariae Tribunalis Carrinalis inbis memini cap. 6. not. I. sex Cardinales Episcopi suburbicarii , ostiensis nimiis rum, Portuensis , Sabinensis , Tusculanus , Albanensis , & Praenestinus , nisi proprium Episcopum Suffraganeum in sua quisque dioecesi habeat , aut ipsi in ea commorantes , ordines per semetipsos conserant, ad solum Cardinalem Urbis Vicarium dimittere possint suos subditos , sive steris ,sve minoribus initiandos ordinibus ; non propterea tamen Cardinalis Vicarius ullum sibi vindicare potest ordinariae jurisdictionis exercitium in praefatis suburbicariis dioecesibus, quod nos post nqstrum ad Petri Catheis dram ascensum declaravimus in Constitutione II s. quae incipit Romanae Curiae 2I. xvir; Bullarii rom. I. pag. 467. Quamobrem , etsi jurisdictio Cardinalis Vicarii ad quadraginta ab Urbe. imilliaria dicatur extendi, detractis tamen finitimis dioecesibus , ,& spectato exiguo numero Ecclesiarum , hominumque extra Urbem existentium , qui eidem subduntur , videtur potius intra unius Urbis moenia conclusa , juxta Decretalem In
65쪽
Romanus Pontifex in Urbe reliquis non extenditur extra illam, ni ei spe. cialiter D eonesum . Specialiter autem est illi coneessum , ut Fratribus Ordinis Minorum Capuccinorum , Capellani ministerium exercentibus in Pontificiis triremibus , iacultatem imperiiri valeat excipiendi confessiones remigum , aliorumque in triremibus continue degentium , modo illas e cipiant in ipsis triremibus , aut in portu Centum cellarum , vel in receis piaculo, vulgo Darsena , atque in hospitio in Darsena existente, non iv xo intra civitatem Centumcellarum . ad dioecesim Viterbiensem pertinentem, absque Episcopi Viterbiensis approbatione d quod totidem sere veris his deci tum suit a sacra Congregatione Concilii I 8. Aprilis euinos , ejusdem Secretarii munus tunc obeuntes , ad petitionem Episcopi Viterbiensis , hoc negotium sedulo examinandum proposuimus , sicuti viis dere est in Thesauri Resolui. om. a. pag. IO3. I 7. oe Is 8.
ctus praerogativis,. quibus aliis praestat Episcopqrum Vicariis , atque inter ceteras hac etiam potitur , , ut possit , pro libito , Romani Cleri Dictem sanam Synodum indicere & celebrare e quod aliis Vicariis , sine speciali Episcopi mandato , non licere , insta ostendetur . Id enim juris illi e Iresse concedi consuevisse , cum a Papa in Administrum assumitur, traisit Coheli. in Notitia Cardinalatus cap. ss. Possunt , & decretum est in Constitutione Pauli III. 35. Io. Bullari rom. I. ubi ordinariis s cultatibus Cardinalis in Urbe Vicarii haec quoque accensetur e Sν dum
in Romano Gero pro correctione malorum morum , m pro necessitate , immta temporum opportunitates in Ctero occurrentes , ubi , m quando libuent , celebrandi, congregandi erc. .
nates Uicarii usi suerint , aliqua nihilominus 'celebrarae ab illis Synodi Dioeceianae exempla comperimus . In codice Casanatensis bibliotheeae itinG. U. I. quaedam extant antiqua Statuta Cleri Romani , quae eondita diis cuntur ab universo Ciero Romano , in Ecclesia monaserit Domisae Rose
anno I 38 . congregato, jussu Stephani Cardinalis Tituli Sancti Mareelli. summi Pontificis in Urbe , ejusque suburbiis & districtu Vicarii Gener
iis, . eademque Statuta iterum examinata & approbata dicuntur anno
a joanne Abbate monasterii Sancti. Pauli de Urbe, Vicario Generali B nisaeii IX. Aliae insuper in eodem todite extant Constitutiones a Fra eisco de Padua Episcopo Felirensi , Vicario Generali in spiritualibus Pii Papae II. anno Io I. editae, & promulgatae in Eeelesia Sancti Eustaehit, post selemniter decantatam Missam de Spiritu Sancto , &.eum assensa universi Romani Cleia . ibidem synodaliter congregati. Quapropter I sive
considerentur ipsae Constitutiones, quae morum τeformationem respieiunt ,sve ratio habeatur ritus, & solemnita is , qua conditae sunt , nihil in iulis desideratur, ut in vera Synodo Diceceiana factae dieantur.
66쪽
L I B. P. Ilin Urbe Vieario habitam . . Vidimire 'nonnulla Statuta a Ioanne Garsia Cardinali Millino Urbis Virario , aliaque a Gaspare Cardinali Carpineo, tempore Clementis XI. pariter Vicario , condita ; sed, cum neque haec, neque illa facta fuerint hi Cleri congregatione , ,eutra Constitutionum Synodalium nomen possunt sibi usurpare. VI. Ne vero quispiam ex tam diuturna omissione Synodi Dioecesinae, occasionem arripiat obloquendi de Romanis Pontificibus , quasi ipsi illas
contemnant Synodos , quarum coactioiam Tridentinum praecepit , α'u- tilitatem ipsimet aliis proponunt , & depraedicant; duo considerare oportet . Primum totam sere. dioecesim Romanam ut paulo ante pianota vimus o unius Urbis moenibus concludi P atque idcirco. & Pontifex , &Cardinalis Vicarius, una veluti conversione oculorum, omnes suos. dice iscesis, Parochos , Presbyteros caeterosque de Clem intueri ', ac qualibet hora eorum quemlibet ad se. arcessere. possunt ' atque his, vicissim , cum
opus fuerit , temper ad Pontificem. , ejusve Vicarium patet aditus; quod non contingit in aliis dioecesibus, quae plerumque ex Ecclesiis , locis, &oppidis conflantur, inter se de a civitate , ubi Episcopus residet, longe dissitis.' unde hue apposite cadit responsum. quod in re. diversa dedit Imnocentius Ι. eps. 25 - 7. . ex recensio he Petri Coustant eol. 86o.
Decentio Episcopo Eugubino , sciscitanti , cur aliis non . liceret , quod Romae fiebat, inquiens : De fermento , quod die Dominica per ritulos
mittimus , super e nos consulere votaisi , cum omnes Ecclesae noserae intra
. VII. Alterum advertendum: est, plures esse in Urbe : Cardinalium Con, gregationes , a Sirab V. Constitutione; j.. institutas , in quibus etiam , quae in dies occurrunt Romae , Ecclesiastica n otia saepius pertractimur,
atque exortae inter Clerum controversiae dirimuntur: ex quo emestur, ut
Synodi omiso Ecelesiasti eae Urbis discipi i me nullum irroget . damnum et quidquae enim pro resermandis populi , , & Cleri moribus dissicilius &tardius obtineretur 'a Synodo , sicilius & celerius praestatur aut immedia. te a summo Pontifice, aut a Cardinalium Congregationibus VIII. Eadem est ratio, eur inte missi nunc fuerint frequentes illi Episcoporum conventus , qui olim Romae habebantur. r ad hos quippe p tissimum vocabantur Episcopi Italiae , ς quorum cons Ito & opera summi Pontifices in gravioribus rEcclesiae n otiis idefiniendis utebantur at . stquam in illorum locum suflecti sunt Sardinales, quos Romani Pontifices 'in proprios δc stabiles 'leonsiliariti sbi spretaliter. adsciverunt , suis perfluum visum est , tam 'saepe Episcopq, a. suis Sedibus divellere, atque ad Urbem vocare. . Praecipue vero, cum inter Cardinales.sex adsint Episcopi suburbicarii quidquid a Pontifice in eorum eonsessu - , auditoque eorumdem suffragio, decemitur . non immerito. videri potest, in quadam veluti Episc'porum Synodo definitum . De qua re videri possunt Cardi natis Bellarisinus Controvers. tonu a. de Ciericis Ab. I. cap. Io. Petrus do
67쪽
Marea de eoncordia Sacerdotii , o Imperii lib. I. cap. g. num. 7. Seheu strat. Antiquit. Ecclis tom. a. disserti es c p. q. an. 2. num. IS.
ini Metropolitanus est provinciis, idem Episcopus est suae civitatis ς & qui Primas est dioecesis , sumpta hic dioecesi pm plurium pro-
'vinetarum tractu , sicuti accipitur in lem unis. C. in omnes Iudiae es, idem est Meimpolitanus suae pmvinciae , & suae item civitatis Episcopus P sunt enim inter se ita gradus hi comparati , ut superior semper inferiorem complectatur , uti bene animadvertit Sirmondus in cit. μάμ-ra conjecturae noumi de Eccles suburbicari dissert. 2. cap. s. II. Atque hinc fit, ut qui Metropolitanus est, non solum cogere possit Synodum Provincialem cum suis Suffrasaneis , ut consulat pmvinciae , sed etiam Dice celanam eum suis Presbyteris , ut suo prospiciat Episcoparui . Utque a caeteris proserendis abstineamus exemplis , adhuc extant
Concilia Pruvinetalia , & Dioecesana S. Caroli Boreomaei Archiepiscopi Mediolanensis, Concilia Provincialia , & Diaeeesana S. Thuribit Arehi piscopi Limani, Concilia Provincialia, & Dioecesina san. mem. Benedicti XIII. Archiepiscopi Beneventani. III. Haec obvia sunt , nec quidquam difficultatis habent . Unum tamen hie in quaestionem venit . Aliqui sunt in Italia Archiepiscopi , unucum habentes Suffraganeum a Theatinus videlicet, Brundusnus, Cosentionus, & Sipontinus. Aliqui Suffraganeis omnino carentes' Rosianensis nimirum, Lancianensis, Lucensis, & Ferrariensis: & de his postremis dubitatur , an , si Synodum cogant . eui , praeter Pamchos , aliosque suae dioecesis Presbyteros . intersint etiam Praepositi , dc Abbates habentes jurisdictionem quasi Episeopalem , ejusinodi Synodus dicenda sit Dicecesaana, an Provincialis. II . Plurimorum menti insederat hae olim opinio , quod Provincialis& diceretur , & esset . Cumque Triventinus Episcopus anno Is 84. m rem gerens superius relato decreto Tridentini sus 24. eap. a. de reformis elegisset Archiepiscopum Lancianensem , cuius Provinciali Synodo im reset, & anno Ios . excitata Hsuisset controversa , an praefata electio , jamdiu iacta, sustineretur ; saera Congregatio Coneilii censuit, sustineri iea potissimum de causa, quod Archiepiscopus Lancianensis, etsi Suffragainneis eareret , habebat tamen intra sitam provinciam Praepositum Atillae . aliosque Abbates Nullius, cum quibus poterat Provinciale Concilium Gin Iebrare ; quod suis narrat Cardinalis Petra ad Consilia Ahposo . tom. I ia
V. Sed aliter res se habuit , cum eadem quaestio in Concilio Romano, sub Diqitigod by Corale
68쪽
L I B. II. C A P. IV. 4r sub Benedicto XIII. anno I as. suit instaurata . Archiepiscopis Lanei nensi , & Rosianensi , jus sibi asserentibus celebrandi verum Concilium
Provinciale , quamvis Suffraganeis careant , atque ideo contendentibus , integrum esse Episcopis nulli Archiepiscopo subjectis , alterum eorum ligere , cujus Provinciali adsint Concilio , strenue se opposuit Francise Maria Pitonius , alter ex Doctoribus in Decretis , seu Canonista Concilii . elucubrata dissertatione ostendens , Archiepiscopos , nullos habentes Suil ganeos , non posse eum veritate & proprietate sermonis diei absolute Archiepiscopos , & Metropolitanos , sed tales duntaxat appellari eum hae restrictione , meri scilicet honoris , seu honorarios, & ex privilegio Apostolico, juxta textum in Can. Scitote 6. q. 3. ex quo intulit , menti T identini neutiquam satisfieri ab Episcopis , qui cum nulli subjiciantur Archiepiscopo . praelatos Archiepiscopos eligunt , quorum Provinciali i tersint Synodo . Nulla quippe Synodus , ab his celebrata, etiam eum imterventu Abbatum fruentium jurisdictione quasi Episcopali, cum territ rio separato , erit vere Provincialis , sed tantum Diceeesana . Haec Pito. nii ratiocinatio visa est nobis solidis innixa fundamentis e etenim novum non est, ut quispiam , ex privilegio, exornetur titulo Archiepiscopi, &Met olitani, quin tamen, praeter nominiS atque honoris praerogativam,
ullum consequatur jus proprium veri Archiepit copi, & Metropolitani .Ejusmodi privilegio Patres Nicaeni donarunt Episcopum AEliae , seu Hi ruolymae , cui can. 7. juxta versionem Dionysii Exigui , contulerunt quoddam jus Metropoliticum , sed meri honoris ; nam , licet ille subje-sus remaneret Episcopo Caesareae , attamen voluerunt Patres Nicaeni, ut
locum haberet caeteris provinciae Episcopis superiorem . Eadem honoris praerogativa a Concilio Chalcedonensi insigniti fuere Episcopus ejusdem civitatis Chalcedonensis a t. o. & Episcopus Nicaenus act. I 3. quos Metropolitanos dici voluit , nomine tantum , & praeponendos statuit caeteris Episcopis pruvinciae, sed honore solummodo, & salva Nicomediensum ei-tari s. quae vera erat provinciae Meimpolis ) propria dignitate . Vetusta haec exempla sectantes Romani Pontifices , aliquibus Episcopis Archiepiscopi nomen & insignia tribuerunt . sine ullo tamen veri Archiepiseopi iure ; quin immo , ne ab eorum Metropolitani quidem subjectione , Niusmodi honorarios Archiepiscopos quandoque subtraxerunt . Auctor Vitae
Theodorici Episcopi Metensis, editae a Leibnitio rom. I. Scriptor. Brunsevis. pag. 293. cap. Io. haec scribit: Quidam Metensium Pontificum bono. rati, iatra privatum Prae iam modum , plerumque a Sede . 'solica talo
consecuti sint privilegium , sue ob sanctuaris gratiam , sis ob nobilitatis gloriam , tit, salva Metropolitani subjectione , . rabiepiscopi fungerentur os scio m honore . Ex quibus primus suis antiquus ille Urbicias , O multo post, tempore Pipini Regis, ex sorore nepos Crodegandus, edi pose eum . geIramnus, er alter ab illa Drogo Caiat M. imprimis filius. VI. Scimus praeterea , aliquot Archiepiscopos decoratos suisse titulo
69쪽
Patriarchae, quin tamen idcirco Patriarchalia jura sint assequuti. Atque . ut alios plures praetermittamus Metropolitas , quin immo etiam simplices Episcopos , qui se Patriarchas appellarunt , de quibus Cironius obses or.
Iuri Can. lib. I. cap. II. refert Dionysius Sammarthanus in sua GaIlia Christiana tom. 2. col. 26. Rodulphum Archiepiscopum Bituricensem atque Aquitaniae Primatem, Patriaraiae titulo cohonestatum fuisse a Nicolao I. quod etiam narrat Christianus Lupus in schol. o not. ad Concil. rem. I. pag. 9II. edit. Lo anten. & constat ex ejusdem Nieolai epistola ty. in Collectione Harduini tom. s. col. 342. relata pariter a Gratiano in CamConquestus p. quaest. 3. Eiusdem vero tituli tenaces suisse Rodulphi Suia cetares , collisitur ex epitaphio inciso tumulo Henrici I. Archiepiseopi Bituricensis, qui Cardinalitia dianitate , R Apostolicae Legationis munere ab Urbano III. insignitus , obiit anno Iaoo. in eo siquidem epitaphio ,
teste citato Sammarihano eodem rom. a. pag. Sy. legitur: Hie bonus Henricus, vir nobilis, oe Patriarchastiondam Bituricus, tumuli jacet huius in arear. VII. In Bibliotheca pariter novorum librorum edita a Labbeo tom. 2.pag. I. extat opus inscriptum e Patriarchiam Bituricense : anonymi Amctoris , quod tamen compositum creditur circa annum Is 37. a quodam
Monacho monasterii S. Sulpitii Bituricensis, atque in eo habetur, Fra cistum de T rnon Metropolitam Bituricensem, & postea S. R. E. Carisdinalem , anno Is 28. Provinciali praesuisse Concilio , in cuius Actis M. betur : Praesente Francisco de Tournon , Archiepiscopo Pareiauba Bituriarens, Himate . uitaniae . Sed quamquam Archiepiscopi Biturieenses P,
triarchae titulum , ab Apostolica Sede semel obtentum, constanter retinuerint, recte tamen existimantes, eum esse meri honoris, nunquam Patria
chalia jura sbi vindicare, jurisdictionemque in ceteros Primates ausi sunt
exercere, sicuti animadvertunt Alleserra rerum . uitanicarum lib. cap.
4. & du Cange in Glossari verb. Patriarcbae dicti etiam Primates . Neque Nicolaum I. cum Rodulphum Bituricensem appellavit Patriarcham, aliud in animo habuisse , nisi novo honorificentiae vocabulo , ejusdem Prim tialem dignitatem cumulare , eo plane modo , quo , notante Christiano Lupo cit. De. in Concilio Chalcedonensi omnes Metropolitae, ad majorem honoris significationem , vocati sunt Patriarchae , optime inferri ait Ianus a Colla ad Decretal. Gregorii Ix pag. I76. ex ejusdem Nicolai rest, suad consulta Bulgarorum, in quibus cap. 92. praeter Romanum Pontincem, qui est Patriarcha meum enicus, duos tantum commemorat veros Patriar chas , videlicet Alexandrinum , atque Antiochenum s Constantinopolit nus, & Hierosolymitanus nondum fuerant te tima auctoritate inter veros
cooptati Patriarchas ) Desideratis nos scripsit Nicolaus quos stat m,
rariter Patriarchae . Veraciter illi habendi suns Patriarcia , qui Sedes possesteas , peν successiones Pontifcum obtinenν idest qui illis pν una E clesiis, quas inpossi insiluisse probantur, Romanam videtura, cr Alaxa
70쪽
dianam, Biochenana . Enimvero ratiocinatur a Costa, non ita scripsisset Nicolaus, si Archiepiscopum Bituricensem, cui ipsemet Patriarchaenomen attribuerat veris accensuisset Patriarchis , veraque Patriarchalia iura eidem contulisset.. VIII. Similiter in Praefatione Concilii Matisconensis seeundi , quod habitum fuit anno s8s. Patriarchae nomen Prisco Archiepiscopo Lugdunenis si tesbutum legitur e F cus Episcopus Patriarcha dixit . Cui tamen postremus ejusdem' Concilii Canon non alium, quam Metropolitani . titulum deserto Et hoc indimplere solicitudinis sis Metropolitani Lugdunenses. iis sevi. Sed & ante id temporis apud Gothos, & Vandalos obtinuisse morem , ut suos Episcopos Patriarchae nomine appellarent , testatur Victor Vitensis in is toria Persecutionis Africanae, sive Vandaticae lib. 2. tom. 8. Biblistb. Patrum pag. O. litter E. o pag. ulteri pariter E . Ex Gothorum autem consuetudine ἀ Cardinalis Baronius ad annum Christi s33. num. 36. derivatum esse ait, ut in occidente Archiepiscopi etiam Patria chae titulo appellarentur : Ex Gothis enim ejusmodi vocis usus emersis , ut Archiepisov. in Occidente Patriarchae etiam ista coeperint. Idem quoque affrmat Pater de Rubeis in Monumentis Eeetesiae Aquileiensis cap. 2I. num. 4. & alii ad orientales. Metropolitas extendunt, ut Henricus Palla.dius rerum Forvuliensium tis. s. num. 77. τ8. tom. s. pari. Φ Thesauri Hi lora Baliae pag. 33. Azorlus Insito Morrio parr. a. lib. 3. cap 33. IX. Haec vitem rite expendentes Patres, laudati Concilii Romani, Pi-tonii sententiae adhaeserunt , neque in praelatis Epistopis alia Metropoliti- ea jura agnoscentes , nisi meri nominis atque honoris', quod Pitonius
concluserat suo, approbarunt statueruntque decreto tis. 9. cap. ' Σ. V. i
Generalia de simplici Episcopo.
IUS eogendi nodum Dioecesinam est adeo proprium Episcopi , ut ad
eam cogendam. non si ei necessarius, cujutquam alterius consensus, puta Archiepiseopi, Metropolitani, cui sorte subjiciatur ' quemadmodum- antiquioribus relatis, docent Bottus 'de θ δεῖ Diseres pari. I. num. 24. Massobrius de D do Dicleos cap. 2. Pax Iordano lib. 8.'tit. a. num.
Iet. optime Ronius Episcopus Phamaugustinus de Conciliis in praelud. ubi l uens de Episcopo , inquit : 'mo in sua diaeresi 0 dum eongregare potest fine eo. vel ipsius auctoritater Episcopus dictam suam: θη-um mus , sme auctoritate Metropolitani sui . facere. i II. Sed quandonam Episcopus 'plenum & expeditum ius assequatur Lam Synodum emendi, dissimitas est , quam breviter exponemus , dc
III. In premotione ad Epistopatum, duplex contrahitur spirituale eo