장음표시 사용
91쪽
ἰ-mininensem l & Pelainensem Episcopatus in Sinarum Imperio eis rexit Alexa et Papa VIII. & jus nominandi personas illis praenesendas attribuit pro tempore existenti Pori malliae Regi Fidelissimo , ut videre est in ejusdem Pontificis Constitutionibus Io. i' eum Bullarii nova Romana editionis. Verum non multo post agnitum fuit , nimis vastasi esse Diceeeses memoratis Episcopis assignatas , atque hinc animarum aegimen ibidem haud recte procedere. Itaque Innocentius XII. per diverissos Dicecesum illarum tractus Apostolicos vicarios constituit , quorum ossicium tamdiu duraturum esset , donee liceret novos ibi Episcopatus meigerer Episcopis autem Nankinensi, & Pehinensi interdixit . ne se ullo modo immiscerent regimini illarum regionum , quae per Vicarios Ap stolieos gubernarentur . Et hi quidem Viearii Episcopali charactere prie. diti sunt , earumque regionum moderamini ad hunc diem praesunt , adsermam Constitutionis memorati Pontificis , quae in eodem Bullario h
VII. In Melia rensis Episcopatus erectione , quae facta est a Ponti iace Paulo iU. Peguviae Regnum , tamquam Dioecess illius pars , deseri. peum reperitur. Sed, cum Episcopis nunquam datum fuerit, in ea Diodi sis sibi attributae parte visitationem peragere , ideoque animarum cura multum inibi nWligeretur , re ad nos delata per saepe dictam Congregationem de Propaganda Fide , anno 1 I. Praesulem Galizia , Cli ei,ss Episcopi titulo decoratum , Viearium Apostolicum in dicto Peguviae
VIII. Quvit itaque huiusmodi Virarios Apostolieos attinet , cum
ipsis omnimoda Pastoralis auctoritas communicetur , nullus controversiae lacus est, quin Dioeeesanam Synodum cogere, & celebrare valeant . N.
erus Episcopus Beritensis , Vicarius Aeos leus in Tunkini , aliisque Sunensia Imperii partibus a summo Pontifice deputatus, eum pro bono antismarum sibi ereditarum rem mine necessarium duxisset Diceeesanam Syn dum e voeare , de suis saeuitatibus nihil dubitans , ita seribebat e visu, datum es nobis in rin hanense Regnum ingredi, i aenum prae animo bais
Limias , in majorem Dei. oriam , ac ἐν etiam conversonem W--eremus. m autem inter varia, quae supetebam , media , maa e prae ceteris cono ducere . videretur senodi celebrario , con--vimus 3 omne , quorum camstiis in o senti negatis uti possemus . In hac autem Synodo, mi Aposto. Mei Mimonarii , Catechistae, & Presbyteri vocati interfuerunt , inter a. Ita v quae statuta atque provisa sunt, hoc quod subiicimus decretum est rumquoque verrente anno , Convenitis SModatis μι coram nobis , aut Vira ris uosero Generaιi, ad quem vocabuntur miseratores , or in eo de rebus
Religionis tractabitur . Cumque Synodales hujusmodi Constitutiones Romam transmissae, & in Congregatione de Propaganda Fide examinatae &Orobatae fuissent ; a summo etiam Pontifice Clemente X. per suas Apim Molicas litteras die 23. Decembris anno 1673. datas , , quarum initium
92쪽
. solatus incium , in forma specifica confirmatae fuerunt. Quae litterae inter Constitutiones A stolicas ad Sinarum , & Tunkini Missiones peditinentes, anno I 676. Parisiis editas, insertae sunt pag. I 2I. Er seq. IX. Sixtus V. in sua Coinitatione II7. tam. Φ pari. 4. Bullarii no-- De editionis Roman. pag. 399. Congregationi Cardinalium negotiis 3c consultationibus Episcoporum & Restularium eraepositae, saeuitatem ata tribuit , ut, quando Ecclesiarum necessitas id exigeret , in Italia praest iam, Vicarios Apostolicos deputaret , probos ae dinos Viros , qui , a ctoritate aecepta a Romano Pontifice per Apostolicas litteras in forma Brevis , peculiares Diceeeses gubemarent et Ubἰ necessias exegerit, Viros
asu doctrina idoneos, rectos, timentes Deum de aut , qui nostrarum
titteraram auctoritate finiti , Eecissas ut Vicarii Apostolici regant . At.que hujus quidem generis Apostolicos Vicarios frequenter deputari comtingit , sive eum metus est , ne diutius Ecclesia aliqua Pastore viduata permaneat sive eum in Vicarii Capitularis electione controversias &turbas excitandas fore prospicitur ; vel quando Episcopus adversa valetudine , aut senio affectus , gresti gubernando impar agnoscitur ' aut denique eum illius culpa sit, ut ab Episcopatus administratione sus,ndi, aue
perpetuo removeri debeat. ic X. Ad hos igitur Vicarios Apostolicos sermonem redigentes , si quaeratur , an ipsis etiam competat facultas convocandi nodum Diceces anam , respondebimus , quoad illos , qui ad regendam Ecelesiam per obitum , aut translationem Episcopi , vacantem deputati fuerint , ea omnia
lacum habere , quae in superiori Capite de Vicariis Capitularibus disseruimus . Quod vero spectat ad alios , quibus supplendae injunguntur vices Episcoporum , qui vel Ecclesae regimini nequaquam idonei , vel ab illius administratione remoti sunt ; omnium tutior ac melior ratio est , ut Apostolicae eorum deputatioris litterae inspiciantur, & perpendantur . Si enim in iis expressa reperiatur facultas cogendae Synodi, utique Vicario jus erit eam convocandi : sin autem ejusmodi saeuitas in litteris exissessa non fuerit , di tamen ea sit rerum illius Dioecesis conditio , ut ynodum convocari requirat I supplicandum erit summo Pontifici , ab eoque facultas obtinenda celebrandi Dioecesinam Synodum .' quod quidem facili negotio impetrabitur g eo ves magis , quod ipss Apostolicis liti Tis , quibus Vicariorum deputationes sunt, ut plurimum huiusmodi secultas inseri consuevit . Formula , qua concipi solent hujusmodi deputati num litterae , impressa legitur in Tractatu De VicMis Apostolico , quem seripsit Praesul Bassi quondam Episcopus Ananiae ad rit. I. Qui etiam Aurior jure ac merito censet , ad Synodales Conventus ab hujusmodi leario Apostolico celebrandos , minime accersendum , aut admittendum esse Episcopum , mi vel ob iniabilitatem, vel ob culpam, datus est auctoritate Apostolica Vicarius ipse, de quo agitur I ut videre est in citos
93쪽
ss DE SrNODO DIOECES NACAPUT UNDECIMUM.
De Praelata inferiore. TAmburinus de Iure inbatum tom. I. dispus. 24. quaest. 7. Gulinus Controisrs Iuris lib. 2. cap. 22α num. I 2s. & Ioseph de Prosperis in suo tract. de territorio separato quaes. s. num. I 8. indistincte docent , omnibus Praelatis inferioribus , qui tantam jurisdictionem in locoeexercent, ut dieantur loci Ordinarii, jus esse confregandi Synodum Dic celanam. At, ad arcendum errorem, qui ex vocis ambiguitate oriri , &multos decipere solet, tres distinguimus inseriorum Praelatorum species.
intra septa alleuius Eccleuae , monasterii , seu conventus , eum passiva exemptione a iurisdictione Episcopi. Eiusmodi sunt Superiores Regulares ,& nonnulli Praelati Seculares , qui una cum Ecclesia , ejusque Ecelesiae Clericis , & Administris , quibus praeficiuntur, subitini immediate Roma.no Pontifici. . t . '
in Clerum , & populum certi loci , qui tamen locus est intra Episcopi dioeeesim, a qua undique circumscribitur. Et ejusinodi Praelati improprie tantum, & lato quodam loquendi modo dicuntur esse Nullius.
in Clerum , & populum alicujus loci , seu oppidi , aut plurium Ioeorum& oppidorum , quae omnino avulsa & separata sunt ae cujuslibet Episcopi dioecesi ; quapropter dicuntur constituere quamdam quasi dioecesim , ubi Praelatus, iis exceptis, quae ordinis Episcopalis sunt, omnia exercet, quae ceteroquin ad Episcopalem jurisdictionem pertinerent . Hujus generis Prae. lati inter inseriores nobilissimi sunt I dicuntur vere & proprie Nullius de veris annumerantur ordinariis locorum . De singulis hisce elatorum speciebus diligenter, more suo, agit Cardinalis. Petra ad Consitutionem scilli ii III. s.ct. I. rom. s. & post eum Clemens de Arostqui in sua Coniaeordia Pastorali super jure diseresano inter Episcopos , σ Praelasas inferiorestin I. cap. 4. uum. 6 9 σ seq. ubi simul omnium praefatorum trium Pea. torum investigat originem . Et siquidem ex privilegiis a Sede Apostoli. ca eoneessis Praelatis prima , & secundae speciei , incaute admodum no nulli Doctores, & quandoque etiam Tribunalia , inferebant coreessionem
territorii vere separati, & Praelatum tot tantisque condecoratum Iprae N xivis, illico accensebant Praelatis terita speciei; idcirco nos ad se premum Pontificatum evem, ad hasce avertendas aequivocationes, Constitutionem edidimus, quae est in ordine 76.noseri Bullarii rom. I. in qua , additis et iam nostrae Romanae Rotae Auditoribus , totam hanc. materiam accuratae
digessimus, & perspicue explicavimus, quod & a nobis i praestitans est in
94쪽
L I B. II. ' C a P. XI. o alia nostra Constitutione, quae incipit Intra multa, edita die a . Aprilis I s. super jurisdictione Episcopi Tusculani in Cierum & populum C pis Ferratae, inserta in secundum tomum nostri Bullarii in ordine. V. Hae opportuna distinmone praemissa , eertum esse dicimus, ab inferioribus Praelatis tum primae, tum secundae speciei, non posse Dioecesinam Synodum celebrari et quod profecto de Praelatis primae speciei , est per se manifestum et de Praelatis vero seeundae speciei , colligitur ex Tridentinosus a cap. a. de resem. praecipiente, ut, nisi ipsi subdantur Capitulis generalibus , aecedant ad Synodum Episcopi , cui alias cessante exemptio. ne interesse deberent e non enim ita Tridentinum jussisset , si ipsis jus esset propriam Synodum habendi . Quod vero spectat ad Praelatos tertiae speciei, non idcirco , quod isti vere Nullius . sint , & proprium ac separatum territorium habeant , statim jus sibi vindicare poterunt congregandi Synodum Diceeesanam y sed necesse est , ut duo insuper probent e primum, sibi a Sede Apostolica concessum fuisse explicitum privilegium Synodum convocandi: secundum, tale privilegium deductum fuisse in usum, & reapse a suis antecesi bus fuisse Synodum. coactam e sicuti docent
Garcias de Mnes pari. Meap. a. num. I 2I. Paris de resignat. lib. 8. quaest. s. num. 984 ac, pluribus Card1 Iis Petra est. lom. . s. sem a. pag. I 29. num.
a I seq. quorum sententiae adstipulantur plures Rotae Romanae decisones relatae a Garcia est. De. &juberius videri potest in decis I 3.
quod magia est eadem semper filii sententia sacrae Congregationis Conis cilii , cui sola qualitas Nulliust, eum territorio separato , nunquam visa est sussicere ad astruendam Praelato inferiori saeuitatem cogendi Synodum , nisi simul in eodem concurrant illa duo , speciale scilicet & expressum privilegium Apostolicum, atque ejuidem privilegii usus e uti constat ex quam plurimis ejusdem . saerae Congregationis responsis , & deer iis , congestis &. relatis a Cardinali Petra loe. m. de quibus etiam test tur bon. mem. Altovitus, sacrae Congregationis olim Secretarius, in v to , quod exaravit in causa Isemiem seu Nullius , Sancti Viscentii in Miarurno , proposita die II. Ianuarii I 587. ubi hae habet.' .ad hoc ut DL scopo Borνιον possit senodum congregare , duo copalariis requiruntur primum nempe , quod habeo proprium separatum territorium p secundum vero quod eamdemi senodum congregoe consueverit , iat aliari respondit sacra Con gregatis , m fgnanter in Mileten. me et Decembri I s85. lib. q. decretori pag. 2Ioa ibi : Abbatem Sanctissimae Trinitatis non posse separatim θη dum celebrare , nis coiiset , inobrutam Nausus esse dia cisis , proprium habere territorium, atque alias legirime Synodum celebrasse. VI. Quia porro ius convocandi Synodum , & jus indicendi concursum ad Parochiales Ecclesias videmur quodammodo inter se connexa , cum iuxta Tridentinum sess. 24. cap. 18. de raso . eoaeursus instituendus sit e tam Examinatoribus i in ' Synodo Diue sana Heius u idcirco sacra Con E Ne Di iti h. ,Orale
95쪽
68 DE Sr NODO DIOECE SANAgregatio ius indicendi concursum in Abbatibus non admist , nisi prius& privilegio , & privilegii usu ostenderint , se esse in quasi possessione
Synodum cogendi: suod se Parochialis, verba sunt sacrae Congregationis, non si intra fines dioecesis alicujus Episcopi , cr Inferior Episcopo omnim dam habeat jurisdictionem Episcopalem , nec alicui subdatur , sed est immeis dirie subiectus Sedi Amseolica , Nullius disreess , proprium territorium habens , s habeat jus congregandi S nodum , legitime constet, tuam congregasse , congregare , or elegisse , ac eligere Examinatores , poteris cone is sum insiluere, examinare , O' approbare ς OEconomos, Visarios depurare , Ο alia facere , quae praescribuntur cap. I 8. seg. 2 . Episcopus vero debet manuis teneri , donee dicta re isto inbas probaveris , lib. 6. deraetor. pa Idemque , atque iisdem fere verbis rescriptum legitur die 26. SeptembrisI6Is. lib. II. decretor. I 63. VII. Praedicta connexio inter saeuitatem cogendi Synodum, & indice di concursum ad Ecclesias Parochiales, ansam praebuit controversiae, cujus notitia prodesse potest ad clariorem praesentis materiae intelligentiam . Inister Commendatarium, Archimandritam nuncupatum, Monasterii S. Salva
tori, de lingua Phari , & Archiepiscopum Messanensem , diu multumqtie disceptatum filii de vera separatione territorii ejusdem Archimandritae a dioecesi Messanensi, cum vera qualitate Nullius ς atque ad omnem finienis dam controversiam inita tandem est inter utrumque concordia , a Sede Apostolica approbata, in qua Archimandrita ponitur in pacifieo statu Pra, lati tertiae speciei , cum territorio separato , & inter cetera ius illi adscribitur indicendi , di instituendi concurius ad Beneficia Curata, in sua quasi dioecesi vacantia , & vacatura . Cohaerenter ad hujusmodi concordiani, &veluti in necessariam illius sequelam, contendebat Archimandrita , jus pariter sibi esse Synodum congregandi. Re delata ad sacram Cons ationem Concilii , a docto & accurato ejusdem Congregationis Secretario scite ani. madversum suit , ex potestate Indicendi concursum non necessario cons qui jus cogendi Synodum', eum possit concursus, fieri coram Examinato
ribus , electis a Synodo finitimi Episcopi , qualis in casu esset Arehiepi. scopus Messanensis; ex quo intulit , onus adhuc incumbere Archimandri. tae probandi δc privilegium Apostolicum , quo sibi fiat expressa potestas Synodum cogendi, & praeviam ejusdem privilegii, si ab antiquo concessum
demonstretur , executionem : cumque haec duo probata non fuerint, idcir. eo proposito, die s. Iulii anno I738. sequenti dubio: .an Arebimasdritae Messanens competat jus coniscandi senodum: responsum fuit Negati e . I rum eum , post nostram assumptionem ad supremum Pontificatum , Ca
dinalis Silvius de Valentibus, Commendatarius Archimandrita praefati Μ nas erit S. Salvatoris, nobis supplicasset , ut potestatem , qua hactenus caruerat, Apostolica auctoritate ei concedere dignaremur , nos ejusdem Cardinalis precibus annuentes , .nostris in forma Brevis litteris datis diq34. Ianuarii I74 I. privilegium eidem Cardinali indulsimus eelebrandi Diuili od by Corale
96쪽
L I B. II. C A P. XI. EpSynodum in aliquo loco suae jurisdictionis, extra civitatem Messanensem:
quod tamen privilegium personale dumtaxat esse, declaravimus, nec suffr sari voluimus suturis Archimandritis, nisi simile indultum a Sede Apostolica ipsi quoque obtinuerint. Eodem Apostolico privilegio, nunc temporario, nunc perpetuo, a Sede Α postolica exornatos suisse alios plures inferiores Pr latos tertiae speciei, non ignoramus; cum frequenter occurrant Synodi ab iis habitae, ac praesertim ab Abbatibus Cassinensi, Nonantulano , Farsensi, S. Salvatoris Maioris, & similibus.
cta sunt, improbari, ex eo potissimum, quod, si tertiae speciei Praelatis in vim ordinariae suae iurisdictionis competit aut Ordines suis subditis conseris
re, aut litteras dimitarias eis concedere, ut ab aliis Tonsuram & minores
Ordines recipere possint , eisdem Praelatis tertiae speciei denegari non possie facultas cogendi Synodum iure suo, & praeciso quolibet Apostolico privile.
gio. At tantum abest, ut allatum exemplum intentioni sic arguentium prodesse possit, ut eam potius evertat o quia ut facilius percipiatur , opus est praemittere, a Concilio Tridentino steti. 23. Io. de res m. duo sitisse sanis citae primum, ne Abbatibus, aliisque quibuscumque, quantumvis exemptis, liceat primam Tonsuram, vel minores Ordines cuiquam conserre, qui
Regularis subditus sibi non sit: secundum, ne iidem Abbates, aliique exemis pii litteras dimissorias Clericis secularibus, ut ab aliis ordinentur, concede
IX. Iam vero primam decreti partem expendenti statim coercita apparetillimitata illa facultas, a jure antiquiori quibusdam Abbatibus data, omnibus indistincte & promiscue conserendi primam Tonsuram & minores Ordines I & perspicuum fit , ab iis , quantavis fruantur exemptione, hodie non posse initiari, nisi suos subditos Regulares. Ut autem hac ipsa, qua
nunc unice Duuntur , potestate uti valeant , non solum debent esse in Ptesbyteratus Ordine constituti , sed debent insuper benedictionem obtinuisse ab Episcopo, nisi Episcopus tento eum humilitate ae devotione, sicut convenis, requisitus, eos benedicere forte renuerit, juxta textum in Cap. Si tuimus , de suppl. neglig. Praelatori aut nisi alio peculiari sulciantur privilegio , quo eis potestas fiat , etiam non recepto benedictionis munere , omnia peragendi, quae Abbatibus competunt, Episcopi benedictione quodammodo sacratis ' quae omnia singillatim & distincte a nobis exposita fuere in brevi quadam dissertatione, quam exaravimus oceasione cujusdam causae I ratistavim. sacrae Congregationi Concilii , cujus Secretarii ossicium gerebamus, propositae die I 2. Februarii I724.3c luxta nostrum sensum decisae, uti videre est rom. 3. Tbesauri Resolui. pag. I9. m pag. 23. σseq. a quibus propterea ulterius enucleandis , ne actum agamus, consulto
abstinemus . Solum addimus, praedictis peculiaribus privilegiis , quorum
mentio fit etiam a Suarez de Relig. tom. q. lib. 2. cap. 29. & a Diana in edit. coord. tom. a. tra I. s. resolat. 8 I. non suisse derogatum per Constituti
97쪽
nem san. mem. Benedicti XIII. quae incipit Commissi nobis, editam postilostram memoratam dissertationem , & impressam in Appendice ad Concilium Romanum , in qua praecipitur Abbatibus Regularibus perpetuis, ut intra annum , a die eorum electionis , Episcopalem suscipiant bene dictionem e in ea quippe suo vero ad Abbates , nihil innovatum legitur quoad Abbates , qui praefatis peculiaribus sunt instructi privile
X. Quoniam autem Tridentinum Abbatibus, quovis modo exemptis, sa- cultatem dumtaxat reliquit, primam Tonsuram minoresque ordines conserendi suis subditis Regularibus ς & Abbates Seculares , quantacunque gaudeant exemptione, Regularibus non praesunt: necessario inde consequitur, eos non posse, ullum, quamquam suae jurisdictioni subjectum, ad primam Tonsuram ordinesque minores promovere , nisi hane potestatem a Sede Apostolica post Tridentinum Concilium impetraverint e Concilium enim praecedentia privilegia abrogavi e , sed ab iisdem in posterum coneedendis non potuit Apostolicam Sedem impedire , quemadmodum ad rem pondera dFagnanus in Cap. Statuimus num. I 4. num. sq. sq. de supplen. negist. Praelator. Ejusmodi privilegium ab Urbano VIII. concessum Abbati Com. mendatario pro tempore B. Mariae Farsensis, & S. Salvatoris Majoris, liquet ex ejusdem Apostolicis litteris , impressis post Synodum Dicecesanam Fara sensem, habitam a Carolo Cardinali Barberino par sty7. idemque privilegium ab Alexandro VIII. die 8. Aprilis datum Primicerio S. Μarci Venetiarum quoad perlbnas eidem inservientes Ecclesiae , resert Clericatus post deeis. I s. de Sacram. Ordinis. Eamdem facultatem sibi pariter adstruebat Abbas S. Barbarae civitatis Mantuanae , de cujus iuribus plura nos in
utramque partem adduximus, quae extant citatis Thesaur. Resolui. tom. 3. pag.
seq. pag. 23O. seq. mpag. seq. quibus in locis concludenter etiam probavimus, neminem posse eam potestatem sibi arrogare, nisi a Sede Apostolica sibi post Tridentinum speciatim atque expresse concessam
ostendat. XI. At duae hac in re excitantur quaestiones: prima scilicet, an Episco .pi suis subditis, atque Regulares Praelati Religiosis sibi subjectis litteras dimissorias concedere valeant, ut primam Tonsuram minoresque ordines recipiant aut ab Abbatibus Regularibus, quibus , virtute suorum privilegio rum, jus est ad eos promovcndi subditos Regulares; aut etiam ab Abbatibus Secularibus, eodem ornatis privilegio, limitato tamen ad certum genus perinsonarum; puta ad subditos in suo territorio commorantes , aliasue certas, atque in privilegio des gnatas personas: secunda, an collatio Tonsurae ordinumque minorum, ab utrilque Abbatibus facta personis, in suis privilegiis minime comprehensis , sit tantum illi e ita an etiam invalida . Sed ambae istae controversiae jamdiu diremptae & definitae lunt a sacra Congregatione. Concilii.
XII. Atque, quod primam spectat, etsi olim , anno videlicet Is a.
98쪽
L I B. IL C A P. XL 7 Idem Congregatio censuisset, integrum esse Abbatibus, de quibus est sermo, prima Tonsura minoribusque ordinibus initiare, quotquot hisce initiandi su- rene a propriis ordinariis ad eos dimissi; ex quo plane conficiebatur, etiam locorum ordinariis licere suas litteras dimitariales ad eosdem Abbates di-
.rigere e attamen , cum eadem quaestio , jubente Clemente VIII. fuerit ad trutinam vocata . atque in Rotae Auditorio iterum diligenter discussa, sacra Congregatio inhaerens decisioni, quae a lacra Rota emanavit, estque coram Serapbino, a priori sententia recessit; statuitque, non posse ad praedictos Abbates litteras dimissoriales dirigi, neque itidem fas esse personis, quae in eorum privilegiis expressae non sunt, etsi eum suorum Praeis . latorum dimissorialibus litteris ad se accesserint, primam Tonsuram min . resque ordines conserre, sub poena suspensionis ab Ordinum collatione, tam ab Ordinantibus, quam ab Abbatibus , allitque Praelatis dimissoriales litteras concedentibus , incurrenda I atque haec posterior sacrae Congregatio. nis sententia approbata fuit ab Urbano VIII. quae omnia late enarranis
tur a Fagnano an Cap. qua a num. 8. Uque ad Ist. de consecrat. Ecclesvel ostari atque a Clericato decis. IS. de Sacram. Ordin. a num. I9. uis.. XIII. Quod autem ad alteram pertinet quaestionem de Ordinationis validitate , jam plerique Doctores sustineri docuerant primam Toniuram , minoresque ordines a praedictis Abbatibus collatos aut Regularibus sibi non subjectis , aut Secularibus in suis privilegiis non comprehensis . Ita quippe diserte asseruere Tamburi n. de Iur. Abbatum rom. a. div. a. qu. st.
3. per tot. SuareZ. de Relig. rom. q. tradi. 8. lib. 2. c,p. 29. num. 2I. Petrin. Oper. tom. a. quaest. 3. cap. 7. num. 23. Fermos n. in Cap. Cum conιιvat pari. . a. num. 6. γ seq. de aetat. γ erratit. Fagnan. in Cap. Statuimus a num. II.
de suppl. neglig. Praelator. Huic vero sententiae calculum subi nde adjecit
sacra Congregatio Concilii , quae illicitam quidem habuit ; sed validam, semper pronuntiavit Ordinationem , de qua disserimus e etenim , cum in causa Conimbricen. 25. Iunii Ios.f. quaesitum fuisset e An Abbates Cougregationis L Eernardi , S. Benedicii conferre potuerint Ordines minores Regularibus sbi non subditis , necnon Secularibus .etiam habentibus litteras
dimissorias suorum Superiorum: respondit lane , id fieri nequaquam potui Lis, sed simul addidit : Promotos ab illis non indigere alia eoIIatione dimisrum ordinum , sed absolutione . rebabilitatione a Sanctissmo obtinendae quod habetur lib. I9. decretori pag. 484. Similiteo in causa Panormitanaeollationis Ordinum , die is. Martii Io47. disceptato articulor An Ordianes minores , per Abbatem Regularem non benedictum collati non suis subis ditis, Ilat validi, se Abbas habeat priυilegium illos suis subditis conferes. die prodiit decisio alteri consorinis, quae antea emanaverat in causa Cain ranien. 23. Novembris ro I. cujus verba sunt , Collationem autem ordia . num supradictis non suis subditis, etiam Regularibus , factam , si fueri3 de ordinibus etiam minoribus, oe dictus Abbas non benedictus non habeat pris
99쪽
υiugium iaspostolicum , Ordines collatos remanere inrualidos , Ordinator indigere alia ordinatisne s vero Abbas , non benedictus , habeat dictum Wiυilegium , m ordines minores tantummodo contulerἰt suis non subripis, Ordinatos non ἰndigere alia ordinatione , sed solummodo absolutione , m robabilitatione a Sede . spinotica obtinendae uti habetur lib. I 8. decreton pag. 3II. Denique, cum in causa Lucana , proposita I 6. Martii I 726. disputaretur de privilegiis concessis Abbati S. Barbarae ei vitatis Mantuanae, de speciatim res esset de Clerico, ab eodem Abbate ad minores Ordines proinmoto , quamquam promotus non recenseretur inter personas in Abbatis privilegio expressas, saera Congregatio Ordinationem illicitam dixit, Clerieumque minoribus initiatum , suspensione irretitum declaravit I non tamen ordines eidem iterum conserendos iussit, Thesaur. Resolui. tom. 3. pag. 288. O' 2p6. Quare, ut, quam versamus, controversiam paucis absolv mus , aut Abbas nullo fruitur privilegio conserendi primam Tonsuram,& minores ordines, aut privilegio potitur illos conserendi certo person rum generi. Si primum, nec licite, nec valide potest quemquam ad prumam Tonsuram , minoresque ordines promovere. Si alterum , illicite prose. Eho, attamen valide, primam Tonsuram, minoresque ordines etiam aliis confert, qui ceteroquin inter personas non numerantur in privilegio desi
XIV. Quae hactenus diximus , omnes complectuntur Abbates, seu Praelatos inseriores , etiam tertiae speciei , habentes nimirum proprium territ
rium, a cujuslibet Episcopi dioecesi avulsum & separatum , cum Clem &populo, in quem pleno jure exercent jurisdictionem activam & quasi Epi-ieopalem; nam etiam ejusmodi Praelatis, virtute praefati decreti Tridentiani , adempta est facultas , si quam olim habuerant , conserendi primam Tonsuram , & Ordines minores suis subditis secularibus il neque hanc pol statem possunt sibi vindicare, nisi a Sede Apostolica, post Tridentinum, &cum expressa Tridentini derogatione, eam iterum impetraverint; sed sec larium omnium, in praedicto territorio separato degentium , Ordinatio spectat ad Episcopum viciniorem e quemadmodum, si Abbatia , seu Abbatis territorium, quantumvis exemptum, situm sit intra fines alicujus dioecesis, ad ejusdem dioecesis Episcopum hertinet Ordinatio secularium inibi habutantium. Haec omnia diserte definita sunt a sacra Congregatione Concilii, ex eujus sententia Fagnanus in Cap. Sign casi, de .e. rebidiaconi, ubia num. 12. usque ad-hanc vertat quaestionem sub num. 24. ita demum concludit : Nullus Praelatus inferior Regularis , aut Semlaris hodie reperia νων , cui liceat Tonstiram , O' minores indines conferre pessonis secularibus ,
tamets omnimodam jurisdictionem ordinariam, quas Episcopalem , ac.etiam temporalem habeant in Clerum populum , excluses Episcopis , oe sve sit rum territorium si intra fines alicujus dioecess , sis extra e dc prosequitur Cardinalis Petra in commens. ad Cansiit. Amsoli om. s. pag. IIo. num.
100쪽
XV. Aliquid nune dicendum restat de secunda parte enuntiati Tridem tini decreti sess. 13. cap. Io. ubi decernitur : Nee ipse Abbates , c aIιῶ
exempti, aut Collegia, vel Capitula quaecumque , etiam Ecclesiarum Catheis dralium, titteras dimissωias aliquibus Clericis secularibus, ut ab aliis ordia nentur , concedant e seu horum omnium ordinatis , servaris omnibus, qua in hujus sanctae S nodi decretis continentur, ad Discors, intra quorum Haec
ses fines existant, pertineat. Sub hujus decreti censura comprehendi Abbates, aliosque inseriores Praelatos primae, & secundae speciei, nemo unquam potuit in quσstionem adducere.' at plerique Praelati tertiae speciei, se ab ejusdem severitate autumabant immunes, hac freti ratione, videlicet, quia ipsorum territorium , in quod exercent jurisdictionem quasi Episcopalem, non existit intra fines alicujus dioecesis, de quo tantum videtur loqui Trudentinum, sed est a qualibet dioecesi omnino sejunctum & separatum : aepropterea, etsi ab ordinibus per semetipsos conserendis, juxta modo traditam doctrinam, abstinerent; liberum nihilominus sbi esse putabant, litateras dimissoriales , ad ordines suscipiendos, suis subditis saecularibus impertiri . Verum alia fuit mens sacrae Congregationis, Concilii Tridentini Interpretis, ad quam unice spectat decretorum ejusdem Concilii genuinum sensum aperirer ea si qui cem probe considerans, in allegati eapituli initio
sermonem esse, non solum de Abbatibus utcumque exemptis , verum etiam de illis , qui bullius dioecess esse dicuntur , quales sunt , habentes territorium separatum ς hosce pariter in omni parte eomprehensos dixit, iisdemque ablatam censuit facultatem concedendi suis subditis secularibus litteras dimissoriales ad Ordines, quas proinde elargiri, ad viciniorem Episcopum unice pertinere declaravit . Ejusmodi satrae Congregationis reis sponsa congesta uant a Fagnano , & Cardinali Petra cit. loe. quibus alia atteximus, quae eo prodierunt tempore, quo nos ejusdem Congregationis Seeretarium agebamus . Ecclesia Collegiata B. Mariae Virginis de Alba Regali , dioecesis Vesprimi en. ejusque Praepositus , Canonici , ceterique eidem inservientes Ecclesiae , plenam obtinent exemptionem a iurisdictio.
ne Episcopi Uesprimiensis, atque a jure Metropolitico Archiepiscopi Strigoniensis . Amplae istius exemptionis obtentu , sibi jus esse arbitrabatur Collegia, Praepositus concedendi litteras dimissorias ad Ordines suae E clesiae Canoni eis, aliisque ministris; sed, causa delata ad sacram Congregationem Concilii , haec die as. Mariit , & denuo I7. Decembris I 7I8.
contra Praepositum pronuntiavit tom. I. Thesauri Resoluti pag. 3I .m duabus
seq. m pag. I4i. Sed , quoniam ut ingenue fateamur j ejusmodi deeiso
Praelatum tangit secundae potius, quam tertiae speciei , aliam statim proferimus , in qua sine ulla dubitatione quaestio erat de Praelato tertiae speis ciet . Lis vertebatur in Romanae Rotae Auditorio inter Episcopum Bricti norien. & Capitulum Basilicae S. Petii de Urbe , super areiculo , an Λbbatia S. Rufilli , sita in eastro Fori Pompilii , eidem Capitulo Petuo unita , haberet territorium omnino separatum a dioecesi Bricti no-