Bemerkungen zu Theokrits Idÿllen [microform]

11쪽

1αιτα ap. Ηoinor. Vit . 1831 p. 30 praepositionem κατα h. I. magis congruere putat Latinis apud vel juxta Hermanus Opusc. V. p. 50, pertineatne hue significatio regione, contra, an aliter sit locus intelligendus, in ambiguo relinquit Grevertis deniquo in ibolIo, quom sic inscriptum didit Meine eitrage Sur Erillimn undmitia de Lolle Theolrita memen 1830 p. 3. κατ αμον mutatum vult in κατωθεια Quid igitur horum omnium verum est mihi videtur Iocus ita interpretandus esse, it

κατ' Dro respondeat Latinis secundum stam se hedoram an kn in taliave tales a Gerante geachmutat mi de graismi arbige Fruchi. Vocabulum quod sequitur1-οσθεν de cujus forma Spitetnor in Il. I, 364. loquitur non est sub hederaeois illis corollis desuper pendentibus , ut vuΙgo interpr tantur, Qqu s libra dera noxi-hus , sod potius praeounto Virgilio Eel. IV, 4M in modio, darin, in der Miate i. o. im aucte dea Becheras Bochoracliol. αντὶ του δοκV. M. τοῖς δε μετα Non videtur ora esse explicatio Schaeseri praeter hos, quam et i ssΙ. Et uost probaverunt; rectius interpreteris juxta eos neben an . In locis, quos comparat Schaeserus XVII, 84. XXV, 12s significat ea.

V. 40. .... σπαδ- μεγα δίκτυον ἐς βόλ γν h t. ,,ελκει Verrieulum per undas trahit, quod vorror mare dicitur. F. I. in in uestemanni editione. At verba denotare nequeunt, Senem rete, in Iure jRm prO-jectum, per undas trahoro da Mnzielen de Netzen, sed significant, rete imnii lii demum iliari a sens da Auawerra ). Recto oci in intellexit Scholiastes qui adnotavit: ελκει ia βοῖ οὐ πον ει ξραν, εἰς δ ρι ραι ἐπι α; ραν. Ut h. l. πετρα λεπράς, ετ α dieitur, ita apud Iom. Od. XII, 252. - προβoti'. U. 52. κριδοθι καν scripsit ox aliquot odieibus Meinelitus, probantibus et Boissonado et Wuostem anno. Iano scripturam, quam jam utilius in orationem contextuni quRIn Vocant Ρc perni, M inelitus proptorpa verrun habet, quod b ριδοθῆκαν nihil uliud significaro possit, nisi locustarum venation oni. Sed dissentit Loboch. Paralipp. p. 375 monens, nominibus in ζκri exeuntibus significari thecas sive apothecas, armaria et repositoria rerunt inanimatarurn, ακριδοθίi: ii autem non nugis dici posse quain βου 'ἐκζ Vel ρνιθοθ ἐκην pro Vocabulis βουσταθμος et erio; sive ορνιθοκομεῖον. Itaque interpretatur Ἀριδοθήραν ea PDR asservandis locustis, locustarum autem venationem non ακριδοθέγραν dici arbitratur, sed ἀκριδοθηρίαν, collutis vocibus rei' θρία, δνμορια, φιλοθ ρια ΙΙanc Lobeckii rationem resutaro studuit Molithorn. in Ephem. Hallena. ISM. Ν. 67. p. 36 hisco verbis. auel θ κν sonat nur ono .aelebleniingen e-

12쪽

ακριδοθηκαν se argu Inent viri sagacissi in rein nondui conficero iiiiii qui deni persuasum est. Priinum eniti oratio triuiis Ioci non est jocosa lavni , sed locus continet suavem et vividain si descriptionein Deinde ulla est ratio inguae graecae, alia nostrae, ut inter se coin parari posse non arbitrer lichae sive Sesach et atque , κν Et θορα Codices doniquo, nil quos provocat, ii certo ex uni oro, qui apud lieocritum ακριδοθι 'Me d Edero, non Ossulit optimis nilnumerari. alii auctor Gaissordio codex L. Tezentissi nus ost, L. ccentior Nil tum, et quam saeps ii set lini tuo reliqui codicos inter Se conspirent, apparet ex conspoctu , quom Exhibuit uel liii ann. Lege Dialecti etc. ipsi 1838 p. 21 sqq. Ibi codd. . . . . c. ad unain furniliam referuntur. Quam ob rem verisimilius videtur, librarium quendam, qui in ἀκριδοθορα ossenderit, illud mutavisse in κριδοθ καν, quam ordine inverso. Itaque in petrRre a me non POSSum, quin eram putom seritontiam summi obeckii. V. 56. AioLκον τι λάλῖμα τερα κέ τυ ειρον ἀτυξαι. Infinitivus τυξαι appositionis loco additus est substantivo, quem usum accuratissime, ut solet, explanavit Molit horn de Apposition . . . t . Sinailis locus in uerita XXIV, 136. μεγας deto Λωρικος, ῶςφαλεώς κε φυτοσκα pον et διλα κορεσσαι. Ibi nimmajor orationis distinctio post Λωemos vulgo posita, quae etiam apud Moinelitum Iogi-tiir, mutanda est in an ininam. Hanc mini inam poSi tam esse ipso mois oculis vidi in

ed. rub. a. 1553. atque in editione anni 1593. ad in praefat. Scriptum ost ,,Εx II Idan. 1592. de qua verissime judicavit Wuestemann praes. p. XXIXox tr. porro in odit. ton. t h. Briggsii comma positum esse di Diu it F. A. Iacobs. p. 475 - Paullo

post in Verbis ποτι χεzis hio θίγεν non necesse est Statuatur musis, ut Wiiestomunnus o Bostius r. si 108 Not. s. volunt, sed praepos. ποτι conjungere os Sis cun χειλο,' ut sit onstructio praegnans D tangens onit ad In bru In.

13쪽

Sed non enim est, Theocritum hos ceu sativos mus quam produxisse. Factum nimes non sollim in articulo τας V, s. VIII, 35. sed etiam in adjpetivis δαρ II, 104. αδιι α XVII, 37. in substantivo διρας ΙΙ, . coli. v. 160. πλέω - melia). Itaque Gregor Cor. do dialecto Dor. q. 149 p. 339 d. Schaes recte addit particulam M in

V. M. Barbaram esse formam ζατοισα, etiamnum nonnullis probatam, docuit Butimannus r. ampl. q. 105. Not. 10. p. 4M d. II. Sed do vera hujus loci scripturanni higunt. Quod Hormannus in immorm diurnis antiquariis anni 1837. . 27 proposuit ζατασω, id jam Iogitur in Matthiaei Gr. r. q. 212, 12 p. 456 d. III fortassct ox Pprnrrim pr- rore. Ego suspicor hoc loco scribondum osse ζαλοῖ, οῦ καλ I, 27. αλοῖ μ ω IIutita Colera verba ita intolligo, ut os ερως sit qui perdite an ut quatenus Daphnis, quamquam timor puella motus, perire fame mavult quam Altiori cedere. Num ui νε πικρον ερωτα v. 93 i. e. incite u eaeulugen VI, 7 videtur significare eum, qui niOre ni inus movetur ne i duel fir oebo. Idem Daphnis vocatur α ειίχανος ignis Passiva . . talis, cui auxilium ferri nequit, quatenus ipse puellam ergo vorantpr repudiat. Idcirco

Haec est vulgata librorum scriptura, quam multi conjecturis tentaverunt . Ierique probant mendationein Ierii anni pro Lίθρια legentis αδεα, cui similem conjecturai GaIix proposuerat hi Wari mi in editione Dahlii Venus uiu dicitur αδεα εχ μισα γελόωτα

Milphini ann. I. I. p. dij, quod quin graece dictum sit dubitant Iacobs in Antii Pal. p. 723. quoin laudat obeck in Soph. M. p. 246 o Mein et ius. At ab hac dubitatione Di mulam defendit Hermannus . . dolandit orgkius ibi dolii p. 443. dosondit unalogia. Addi enim potest, quemadmodum pud ipsum Thooeritum ἁδεα rnisδων , I, 9. Otαδ φBσδηανος VlI, 89. , apud Bionem αδε βλαστε III, 17. invoniantur, ita otium

h&. o ιδ γελαν quin dicturi Sit dubitari non posse. Burchurd. l. l. p. 154. coinparat etiam Ιh ci verba τακερα - δερκομενος. Orro pus esso non videtur, ut quidquam mutetitus, dummodo ἔθρια non Inrn, sed occulta dissimulation , atquo Pr, βαρυν νυονανεχοισα secundum IOInstri cuin rei πους Il. XX ΙΙ. 42 ,. in torpro oritur. φ Quod si recto est dictum, ut mihi quidem videtur, sententia sta a fiam die alias luchelmis Cohibere it Ia Venus et eomprimere ira ni dicitur Sunt verba Hermanni in Soph. Oed Col. v. 680, quem vide de significatione verbi ἁ χειν accuratissime disputantem.

14쪽

tiber inen uter Groli taurile hallend. V. 102. vδq α φρασδύ, πάνθ' αλιον usu δεδυκεινοῦ Burchardus in Anthol. p. 224 adnotavit: Ita geogIo locum jam conclamatum restituit Hormannus. Ut suum cuiquestribuntur, observo hane versus scripturam, quam ut

ab ipso Meinelcio hodie probari, prosectam ess ab Eustathio in Il. X. p. 1366, M., undo recepiti. Stephanus. s. editionem Rotakii . I p. 19. Eandem scripturam probavorunt ossit, Boissonadus in cujus altera editione omissum quidem est signum interrogandi, sed id lactum esse videtur ex vitio typothetarum , Hormannus Ι. I. Selino id eis in. Conj clan a Critica Insunt orionis hebani Antholog. Tituli VIII. Cotting. 183 p. 167 qui tamen nihil novi adjecit, quum locus Diodori ab eo allatusiain togatur in indice uestemanni p. 418. s. V. Loς. - . 103. εσσεται iuro, Rom. Similiter Apoll. Rhod. II, 260. ως ο τις εοθεν χολος εσσεται εἴνες iecor ς.

In his orbis πε partie illam ironicam esse vult uestomannus. Similiter disp11-iat 1. II. ossius in irg. cl. X, 16 p. 18 ed. II. acerba sano irrisio, adolescenioni rius florentem, et imbelles VPK pascentem, vel contra lepores audacem esse, ni illo deo contra feras ullas. on recte, ut videtur. ffirmant potius verba ἐπει usque ad διώκει, cur Adonis appellatus sit Πραιος, quod non si pulcher, sormosus , neque in aetatis ore constitutus , sed ut octo jam in tori rotatus os Dalilius: ἰχ-neus, cujus congressum P petas. tium quae A quuntur apud uestemannum verba: illos pastores tu perdidi Sti, ni quoque ad mortem adegisti; sed vana gloriolaost. iidem enim a Diomedo superata S Ver Rbhorrent. Respiciunius nexum. Daphnis acerba ration Vonori exprobrans furta illi amatoria 'ude, inquit, ad Idum, ubi bubulcus onerem dicitur, se ασπασασθαι marint haben soli, Schol. καταισχυναι. Vade ad Anchisem, num ζ' χυες, δε κυπιιρος se. στε σκεπειν σε σννερ- χηιό ν τε, 'Antsex Schol. , rem Ri, cum Adonide, RIn ραιος est. Haec alitem diei Daphnis, quia ips niori RVult uni amare, et pud inferos quoque κακον εσσεταιιἔλro χρωτι. Ubi igitur Scriptum est, rem habui SAE A enorem cum pastoribus, ut illos porderet uin porgit Daphnis V. I 12 αντις ) πως στασῶ Λωμvδεο ασσον ἰοῖIα,

15쪽

Ηme verba in latina translatione apud tessiingium Graecis non antis accomniodate sunt roddita Fae, ut iter u In cominus d Diomedem ace Eda A, neque Wnesismann Iocum Satis accurate convertit eumque Diomedem ad ear tamen ineundum iterum provoca, seque Greverus bene scribit in libollo, cui indi-eom feeit Nac irrige ur milia unc filia nide Iolle Theolrita. Menburg 18M p. 5 hoc modo. ,So aris hier era uasordern d hommi reo mehre 9 Mais in re Iphigenia in Aulis und Tauria m. B. 296 de Euripides ori sciat demnae vnnothim rei mis inma in de Sin fiam, et Iesen αντις πλοι μῆσαι oder auia στασῆ felle dita mu' en algegen, de auia ala Datis, um en Genui Λιγν 'o bearer u moliari, en Stelle die de masse Diomeda en*egen tras afferringa dem nach geniten

ιαν entvreche wurde. Qui tenus id ingi respondoret equenti ιανυ mi, qui doni nondum perspicio. ota nutem udnotatio docet, revorum quoquo non vi dori infel-Iexisso, magnam inesse in verbis cerbitatem irrisionis , cujus sententia vix cuiquam obscura erit germanico sic explicata naue is a fand w- δι reseder inmuteinem Diomedes nahe Ommat, und achmiae taen o chen dure die milli idea liber de Daphnis avongetragenen Meges in die luelis Λlito positi post articulum ὁ βωκολ λς, ωδωνις, h. I. solum nomen, und conjicio sententiam'sse ningis Pneralem.). Sintilis orationis color invenitur apud Hom. 11. III, 432, ubi Helena neerbo animo alloquitur Paridem: ἀπ θι νυν προκαλεσσον is euhuis inrε ον

αντις μαχεσασθαι ἐναντιον.

Quotioscunquo hiinc Iocui lego, haec mihi stibnascitur dubitatio. Irimunt uocato

Per hanc Occasionem quaero ex hoc vir docto, quem magni aestimo num ei probentur, quae de voce nieli re disputavit Reifigius in scholis de lingua latina habitis, quas publici juris fecit et ingeniosis observationi lius ornavit .maas Lipa. 18S I. 114. p. 176.

16쪽

epithoto ornata ost, non item Lirna, id tio eoncinnitas Ioel mihi videtur postularo. Deinde συχα advorbialiter positii pleruinque significat leniter, paulatim pede . tontim, uin etiarn cla in Quod eisAgorborus in programmato Friburgonsi anni 1828 proposuit profundo noctis silentio, id quin graeco letum sit dubia tandum est, dono idoneis Iocis probntur. Itaque in eam Ententiam inclinat animns, ut vera n putei conjsctura umiesstingit σπε δαιμον Paullo aliter apud Horat Sat. I, 8, 21. ,Vnga luna dicitur. V. 15. Usum comparativi compendiarium ut illustraret uostem. multos viros doctos laudavit. Sod potuit eoinponer exempla Theocritea I I, M. quamquam in h. l. dissentio, ut infra monebo XX, 25. XXIX, .

F. . Schneidou in Conjecit Criti. p. 167. Ad Ioeuin tym II p. 250, 35 jam xplicat Vlburg καππvρισαι igne i concipere. Curi Versibus proxime sequentibus cf. IIor. p. V, l. ,nmoro sic o flagros ut bitumen atris ignibus.

Do cerae usu, iii fuit in incantationibus, sustus N posuerunt quos merunt Gaul- minus et oissonadus in solium do operation durition uin, orimborgae 1838 editum p. 268. ii alia sucordolos modio aevo Hrismodi imaginibus cer is Eos osso, duobuηoxoinplis illiis iratur in Soebodii ova bibl. Crit. 1825 . II. fusc. I. Dolphis vocaturn νι διο. i. P. X Myndo oriundus ,quain Arcadiae urbem filisse tradit Scholiustes. IIiijus Mondi nusquain alibi, quantum clo, Inentio sit. It Wiiestertianus quein sicuti alio sugit, ut videtur, locus Strabonis XIV. p. 657. Om. V. p. 619 ed. Eschuch. Leis δεο ι ακρα ερυεριον vi δtων κτλ. quan Cariae urbe n propct Halicarnassum silain, lio loco intelligendum esse verisimilo fit ollato versu 156. V. 33. Sqq τυ Aerim και τον ἐν Ἀδα

17쪽

Do hoc Ioeo, sui si seribendus fuit, plura sunt observanda. Priinum in verbis eo ἐν Aιδα - αδαμαντα Explicandis in diversissima abeunt interpretes, Ex quibus pleri- quo αδάμαντα habent pro substantivo. Sod quemndmodum ubique . ita hi quoquo id verum putandum est quod est maxime simplex. Haud dubie poeta por o ἐν A, dei immades intolligit Pluton m quem nominat Ἀδάμαντα, eum qui domari nequitl. i. rationes habita hujus doci: quamvis in nullo alio domari possit. Ita jam apud Ilomorum Iliad. IX, 158. Iogitur Ao,1 τοι ἀμαχος η'αδάμαστος. Recto nostrum locum intolloxisso videtur unus e Scholiastis P vro τω Ποντωνα, καθ Diρος και δάμαστος Deinde inter v rba κω σαις ἀδάμαντα, ubi vulgo e interponitur, κε particulam insereniadam osse, primus vidites. H. Vossius Anmerkunge in Ranoloppen p. 165.). Sequuti sunt xliiwnrdius in ed. Dalilii H. Vossius inmotis in Theocr. p. 12) ΚiessIingius, Briggsius, Hermannus in immermanni turn Antiq. stud. 1837. p. 227. Summus Mei noli ius recepit κινῆσαις αδάμαντα atque Observavit: Hoc praebuit optimus cod. Κ sotiam . . Vulgo interponitur α. Optativo sine ἄν usus est Theo- eri ius III 54. VIII. m. M. Ι. D. XXIX. 38. fortasso etiam IV. 11. nisi ibi pro τοι seribendum κει , ut habet cod. . Atr cis abest particula αν alie oro

Hormanno do pari. I lib. III. c. 5. Opuse. IV, p. 154-164. in iis Iocis, in quibus

vel voluntas voL opinio cur voluntatis quadam significatione 'onjuncti indieatur. Itaque do singulis locis a viro ingeniosis stino allatis sic statuo. Theocr. III, 54. os υε u τοι λυκὴ ovet κατὰ βροχθοιο γένοιτο non Sign. id quod in Intina interpretationε apiidlii ossi ingium egitur dulcis tollis instar hoc tibi per guttur dos condet id nimgraeco dicendum esset Dore αν , sed descendere opinor quamquam haud inultum abfuin, quin conjiciam ro τοι scribendum esse κεν Porro VIII, 20 ταυταν κατθεῆν. i. o. hane volim seponere dies miychte ita aran aeteteri Hermannus . I. p. 162 hanc oppignoroin.) Si in iliter VIII, 89. υτως ἐπι μιτέρι νεβρος αἰλοιτο. dativum ex codd. M. Vat.). In I, 74. mea quid In sententia r et so habet scriptur Vulgnt ταχα κεν πολυ μαὰIoνὲνοις , ουν Doinde XXIX, 8 βαις est velim illuc ire interpreto Hormanno tu in p. 24. d. IV. Muesternannus minus accurate explicat: possi in ire. In IV, 11. donique non dubito, quin pro τοι ex eod. . recipiendum sit is, quod Brigg sius audacter in utari vult in isti pro τοι κ . Sed ad hunc locuIn infra redibo. - Verba quae se-' Non prorsus intelligo, eur non addiderit Aleinelitus alia exempla, veluti VIII, 1. XXII, 74. XXVII, 59. qui quidem loci iis, quos attulit, simillimi sunt. f. praeterea Mosch. III, 108 το θω ονψ θονεοιμι. 3, 12. καὶ παγιῆς giti Oιιιι. IIerm in Vig. p. 560. hunc Ioeum eontendit eum Sophoc . Electr. 126. qui loci mea quidem

sententia dissimiles sunt.

18쪽

quuntur εἴ τί περ αστα ες ι . comparari quodammodo possunt cum Id. VII, 4. Vt mn ἐσθλον χαῶν των πανωθεν nescio cur Me inelitus tantum . . εἴ τι divisim at ΙΙ. 34. t Epigr. XVI, 4 in conjunctim scripserii). Nam et Iutone sortius o potentius quiddam cogitari potest, si meminerimus Virgiliani: Flectere si nequeo superos, Acheronta movebo. - Verba ταὶ κυνε accipiunt et uestem et ieSSI. in v. 12. de canibus, qui forte por urbem vagantur. Id quominus sumatur impedire vi dotii ἀωα όλιν Inon κατα πτου dixit poeta, , id quod accurata Veri obserVatione dictum significat, uno cane latrant proximos vicinos canes et sic dei neeps omnes in uinibus domi hus per totam urbem xcitari. s. Ierm. Opusc. V. p. 41. - Verba α λεος Vertit M uostem. ipsa dea jam adess, addit: Haec est vis articuli. Vid. Scidi ad Eurip. Iphig. nur. 1402.

At mihi quidem non videtur necessarium esse, ut Rrticulus tantoper urgentur. α θεo, simpli liter est dea die Golli in ea nimirum de qua sermo est. In loco ei into haud dubio nos error oporarum; nam Se id lorus ibi disserit de δε pronomine. - ὁ γαλαιονως ταχος χει. Inbalorum, quae in sacris Suis ut Sari jusserint Sagae, hanc fuisso caus sani statuit uestem. ut eae animum e deficientem o ad sacra non attentum ad se adverterent. Verisimilior Videtur sententia vel Sophronis in Schol in L eophron. λυει τα φαντασματα . . . χαλκος κροτ17θεις. Vel Arnobii VII. p. 237.)monentis, cymbalis ad justum ii thmum pulsandis deorum indignationen mitigari. Cotorum transitiva significatione verbum ἐχεῖν etiam positum est pigr. IV, 10. o mcxo αννσιν ποικιλοτραυλα μελ17. Sic Iuntini Sonare, velut notissimum illud: sonanto

mixtis tibiis carmen ara. Hor. pod. IX, 5. .

Noscio cur Wuossona notissimum dicendi genus dicas Atticam ologantiam. frueturalite est: ς ε θοκέ με τάλαιναν Πιεν i. e. ος με τὸν θλίαν ποίθων εἶναι Schol. κακὰν sanio Anna, non impudicam, ut uestem interpretatur. καὶ παρθενον Γυνο si uxor, απαρθενον RusPm Caussa st, cur consequΘns κακὰν Iocum habeat, quae vox ut prae- coda enecisse videntur orba mom-κος. Id jam sensit unus e Scholiastis, quamquam non satis accurate X plicavit οστις ιιν ma Mrῆς γυναικος παρθένευτο ν ἐποψσε καὶ ακοσμον.

Erravis, ut go quidem arbitror, vir eximius Fr Iacobs., qui in uostemanni odition haec obsorvavit seli inlaetim fimbriam illam ortus se flammis comburendam tradit . . . Prae indignatione, qua graviter commota reliquias quoque pueri odio habet.

19쪽

Νε aliam ob caussam illa fimbriam in partes videtur discerpero. IIaec certo interpretatio cum proximis optilne conspirat in ulque epitheto cernι a vim addit, ut nunc quidem anguero dici non possit. Ita explicationi plura adversantur, et primum quidem, nod, si Vera esset haec caussa fimbriae discerpendae, tota caerimonia fuisset supervacanea. Deinde reliqua exempla, quae expInnavit Vossius in Virg. el. III, si P. 132. d. II. ostendunt, rem aliter ess cogitandam Verba haud dubio cohaerent cum iis, quae proximo praecedunt, ita ut notio si τοδε δωμα πιρασαι denuo respicienda sit. Quemadmodum ni in Virgilii saga pignora sui suo ipsius imito defodit, supra quod Daphnis ainans ad amantem saepissime intraverat, ut Iimen arcanis viribus vaporum terrestrium eum attrahat, sic Siniae tha imbuni discerpens et igni excandos centi comburondam tradens putanda est id spectavisse, ut Delphis similiter animo perturbatus et quasi delaceratus atque flagrantissimo sui amore denuo correptus in domum suam et suos inplexus overtatur. ItaquE Epitheton α; es. h. I. O languet, a d vimo impetum significat ignis Iecates ope quam maxini flagrantis. De ipso epitheto comparari potuit XXIV, in καιε δε τωδ αγρίῖσιν επι σχιζύσι δρακον .V. 59 Θέστου, νυν δε λαβοῖσα τυ τα θρόνα ταυθ' υπόμαξον

ἐκ ληι δεδεμαι, o δε ιμε λόγον Ουμα πom, και λε πανθυγισα τα Λελφιδος στία μάσσω. Per τα ρονα quidem nihil aliud intelligere possum, nisi unguentum quoddam saga rurn ex variis robus compositum eine Zaubergaue), quapropter usurpari videtur numerus pluralis, in quomi essi ostendit. ταντα autem, quod δεικτικως dictumost, indicat, Sini aetham iam apparatu in illud unguentu in ad sacra secum attulisse. Cur haec ora milii videatur in torpretatio paucis Exponam. Non si guificari Incertum contritam, quae Ahi Wardii sententia est a litos si probata, bene demonstravit, ut opinor, Wuossemannus, in eo tantum ille salsus, quod addit, ossium patrem et filium ταθρον accepisse de sertis vel florum corolla. Hoc conjicere mihi videtur diligens interpres ex gemuanica translatione: Thestylia Iet: empsal dies lumen gerant, uti bestre fi chm raten die Schwelle amit, V. R. c. Neque tamen recte conjecit; nam Ioannes Henricus et Henricus ossit - θρονα interpretantur pubentes herbas, nigri cum Iacte veneni. cf. Anmerhunge und Rans glosae p. 169. utque Not in heocr. p. 14. At huic ossiorum interpretationi obstare videtur priinum, quod Nonnus Dionys. XXXVII, 15. oininatim distinguit: πρ θρόνας πῆ βοταναι πῆ φαρμακα ποικίλα Κίρκης deinde obstat, quod herbae non ιπηιιιττονται. Neque

20쪽

Rimpliciter φάο ue in Indieantur vocabulo θρόνα quae sontantia si revori Melae Beia

trage p. 340, uurn haec quoque a Non no singillatii com nemorentur, Et quum hoc si Poeta voluisset, haud dubio ea usus esset voce, ex qua id certius colligi posset Ituque restat tantummodo, ut intelligarnus unguentum quoddam sagaruili, cui onu nit erbum quoque πομάσσειν uuod unguentii si cogitemus comiti ixtum fuisse e puben tibus herbis παρα o ivo ooρειν ἐκ τῆς γῆς contusis , et versicoloribus bestiolis τα-τοικιλμενα ζῶα contritis, utqire inde ipsurn versicolor fuisse : utero si inui videtur, quomodo factum sit, ut hoc vocabulum postea potuerit vel ad liniles res transferri veluti ad τα ἀνθινὰ μάτεα i. e. versicolores vestes, qua gestabant PotissiItium αἱ ἔταῶ- λαtJ, vel etiam pro generali vocabulo φάομακα poni. Possit vero etiarn re ita expediri, ut in scholiis tantum videamus metaphoricas vocabuli significationes . tu est, huc certe via Oxplicari posse puto diversas Scholiastaruit interprotationes IIaec hactenus.

De Verbis, in καὶ νιν ἐκ θιμω δέδεμαι sic scribit reverus Natali sege . . u. Eritur p. s. ,,welcher num se Schwelle ita nuch feret nota an undisa ergeben his, anetretiae vieiniera tingi Wies mite te denu das Hau dea Delphisese e relen ' Daron agi unae Text nichis. Vielleitat si bur o u leaen, Melchea ann aio Delphis gehi. hanc conjecturam Dein facile probabit. Nam etiamsi nurn quam ingressa est impelli doinicilium Dolphidis pedibus, potuit tamen quotidie illud intraro vii in aginandi. tquo id vere factum sesso a Simaetha, puella sagrantis sini ainanti, vix puto a quoquam in dubiuin vocari. Alia autem quaestio est, si in scribendum ἐκ Oi, is ἐκ qui cum iota subscripto Genitivum jam invenimus pud Moinokium, qui iii prior edition dativum probaverat. At undo pondet genitivus kl Iaud dubie ex verbo δέδεμαι At ubi exempla leguntur, quae probant huic verbo netaphorica significatione posito adjungi posse nudum genitivum ' ΙΙuc accedit, quod quomodo ἐκ θυμωhuic Ioco conveniat non facile sit intellectu Itaque R eorum accedo sententiain, qui verui vidisse existimant Scholiaston adnotantem: vrον ἐκδέδεμα, ἐκκρεμii εἰ ti H 'umo, τουτέστι τ ut til. otus est Iocus IIom. d. X, 96. riseri ἐκ πεισ/ιατα , σαοῦ. tiam Boisson dativum adscivit Sententiam si spectamus coinparandus est locus Id. III, 33. - Quod Vuestem. ἐπιφθυζοισα e pnicat murmurans, non Ita, Bd Sup Pressa voce, id improbandum ost. In errorem induxisse videtur interpretem Scholiastes ἐπι θυρι Πονσα, ἐσυχω ἐπαδουσα. Sed Scholiastes hoc finxit Spectant potius ad hunc Iocum orba

illa Plinii H. Ν. XXVIII, 7 Voniam quoquo a deis spei licujus audacioris petimus in sinum spuendo. Voluit enim Simaetha efficere, ut malorum gentia oruni ultio, quam fiducia in herbis efficacibus posita colninovere poterat, reInoveretur. Ita

igitur illam Graecorum superstitionem, quam in reliquis Theocriti locis VI, M. VII, IN XXII, 11. invenimus, etiam huic loco accommodari necesse est Ceterum f. a