Bemerkungen zu Theokrits Idÿllen [microform]

31쪽

1 Id. I, 25 Hr τε - δωσω διδυματοκον τρὶς ψυχεια, α δ εχoic ἐρ- ως ποταμέλξεται ἐς δυο οῦλα Κiossi. Wusestem. Passovius in L Nico . v. προς Marcia passive accipiunt ποταμδεξεται, sed orba significant proprio capram, quae ni uigeri se patietur i. e. Si sensum specturnus caprant, quae, lac suum praebebit, eine lege, Melcte, obglete pie tota Boelehen cernuhren ut, ilire Mile in xwei Getie gehe wir d. Id docere quod ainmodo jam potuit imitatio Virgiliana et III, 30. quainquam latinus poeta rem in vitulam transtulit ,,bis- venit ad mulctram, in quem locum IIoynius p. 103. d. Wngner prael re re et in teipretatus si verba se δύο εχπας. Sitni litor Horat Epod. XVI, . ,Illic injussdae veniunt ud Inuictra capollae. Porro quae verba Sittia ilia dicit 2 Id. II, 4. καιε ιστειλα μενα τὰν ξυστιδα τας Auαρίστας. non sunt, ut in latina interpretation apud Κies si logitur, ornata si in i litor in Passo vii Lexico . V. α ινστα-mit iner Xystia geo chmile 6, sed significant postquam me ornavi.

in quem locum fecimus 1 an digressionem Do hoc loco ipso Melit horno de adjeci.

pro ad verbo positorum ratione et usu p. 12. Not. v. sic scribit et lectio incerta, atque ab ipso einelii in Theocr. III, 29. prioris editionis allatum, ea dubito quin ipsi hodie probentur, quum tota adnotatio in altera editione Theocritea suppressa sit. - Ηom. Od. VIII, 36. -υρ δἰ δίω και πεντήκοντα era σέλων κατὰ δῆμον. i. e. 52 junge Levi sollem uesichis et bδι νι sisti hi n. Pindar Pyth. IV. 432. η λπσο ρ Ουκέτιοι κεῖνον γε πράξασθαι πονον, difficilis sane Ioens est. Aoristus non potest offendere postqverba sperandi, Plauditisque cognata, ubi sermo est de re cito praetereunte. Alii aliter explicant, atque hunc usum AOr. elarctioribus vel Iatioribus circumscribunt limitibus. f. quos attuIit non paucos . . H. Schwalbe

in libello, cui indicem fecit Bearn is his oris hen G twicheiunx de Lehre οὐ nTemporibus nil II odia de gris M. Verbum8. agdeburg 1838. p. 25. Nota prima, quibus adde SpitEner in n. II, 28, 112. De hoc loco indaricomemnannus Opusc. VII, p. 142. haec

scripsit quomodo media forma exp1ieari possit difficile dictu est, quae si potest aliquo modo defendi, verbum hoc non de Iasone, quae Boeoti hi iis ententia est, accipi potest, sed Pelias sibi πονον πραξα Gθαι dite e tur. At eur tum additum esset . I. bi potius aecusativum exspectamus Tum statuit, futuri imp alvum πρά εα λαι esse a indar positum. Et tamen videtur etiamnum scriptura vulgata ita defendi posse, ut vis medii, quam in nostrum sermonem converterera incile est, ad Iasonem

pertineat fero hoe sensu er hosti nichi, res ero ii Ric so i. o. suo commodo disseae in Arheu duri fissilire mur de Respiei simul videntur socii, quorum opus erat auxilio. Si quis autem alteram probaverit rationem, ut elias sibi πόνον πραξασitat dicatur, interpretabitur duas e sic dies Arbet mitrae Olfenue lasse n. t passivam

potestatem nullus unquan medii noristo obtrudere poterit. - Tantum igitur abest, ut illa exemis Illa, quae in hanc rem apud ostium leguntur, aliquid ad sustinendam istiusmodi enat Iageneonferant, eam ut ontra refutare videantur, si quidem aliam stagitant eamque veram explicandi rationem.

32쪽

Qt ipsius rei interpretatio nondum liquida, ut o Agath Schol. pigranimate apud Niesstingiunt apposito onjicors Ileel. epigramma illud do cottabo intelligendum

osse jam adnotavit uosteni annus. Tum Inedium ποτιμαξάμενον sere constans est Ie-

etio, libris scriptis confirmata. Aiquo snna Est haec scriptura, quamquam non Tectis in ollecta. am Κies si interpretatur allis uni , pariter Wuestem si Passovius in Lex., qui comparat Sophocleum πλευραῖσι προς ιαχθεν ἀεις ιβλ. στρον. Trach. 1055. Verum hoc exemplum nihil confert ad intellectum hujus loci, quia positum est passivum. DeindBπροσματτειν non Sign. allidere , mi Gereal a Iossen, an/chlagen sed potius, ut ex Id. II, 59. πηιαων XVII, 37. ἐαμαξατο elucet, duranschinieren, diu antegen, aran secten. Verbum deniquo ξηιαρανθ' non recte videntur te interpretari, ut sit ex ruit vertrocinete', sed rectius, arbitror, interpretandum Est lac cui sesaevi de Meust, quam ignificationen in verbo vero Ialontem res ipsa vid tu flagitare. Iam verora Plex , nisi fallor, ex difficultatibus loci exitus patet, unu ni verba reddamus DasPernueb indem ea te dich an die Hund angelegi at, alter ut interpretemur neque telephilon, apprinii se passum, claru in sonu in Edidit dua Ferniae lissa sic andriiclen unc latachie nichi, onder reui de so aus dem ei hen Arme Mel δ. Posterior ratio

rus, COInmotus fortasso per unuIn Scholiasten in vocem παχει proferentem: τοῖς δακτυλονς

Sed poeta vor his Inngi convenire videtur sexplicatio Pollucis noniast. IX. 127 )' quain primus in hunc Iocui attulit I J Ioursius, ex ei jus Spicilogio p. m. hausi:

ex Scholiastis, qui tamen minus dilucide rem explanavit. ' pruni tamen non solum pollici ne digito indici sinistri manu coniplicatae Diponebant stilisniodi folium, sed oti ain tost alio Schol insta in h. l. iiiiiii pro atque cubito, itori in posterius Iocus Theocriti, in quo versamur, deincia strat. Poeta igitur si dicit soli uin illud apprimis passu In clarunI sonitum non edidisse, simul indicat solium non esse discissum

amque Onomast ipsum, sicuti alia nonnulla, quae . I. asserunt tessi. uestem. Boisson., mihi quidem id quod vehementer doIeo non sunt ad manus.

33쪽

-οπιθέη, id quod fieri solet in claro sono edendo. Itaque nosmωδastor a solium

flaccuit tantuminodo dextra manu compressum neque discissum ost Crite usi, apud nos puellas simili quidem modo per jocum e plorare, num ab amas iis amentur nemo ignorat, quamquam alia ratio est usitatior, qua minuscula noris notissimi folia Maeoria Punt suppressa Voce deinceps proloquentes: me amat, me non amat; cujus rei ,-- Iibet o Goet litano Fausto recordatur. Sed talia Theocrit obtrudere, nisi qui Iovi quadam propensione ad res ludicras captus tenetur, nullus umquam audebit. Sed Ratis. In nostrare pergamus. Alius Iocus, in quo oristum medii Passive positum esse arbitrantur, est: 1 Id. VII, 109. ει 'αuco νευσεις, κατα tu χρόα πάντ ι' ζωσιν

δακνομενος νασαι και ἐν κνιδαιοι καθευδοις,

Sed verbum κνασασθαι Est quod nos dicimus ita juchen usitatum de eo, qui sibi ipsocntem vellit et stringit, ut dolorem lenire studeat. Quae significatio quam sit ut eloco conveniens, quivis intelligit. Sensum loci jam recte indicavit Melithorn. I. I. his verbis: , Pan asperis scillae radicibus stimulatus se ipse fricabit. muc addam iniuΙ duos alios Iocos, in quibus explicandis minerit videntur enallagen quandam ingerere, certe non accurate interpretis officio funguntur. Id. XXΗΙ, 26 αρτι δε χαρειν τοῖσι τεοῖς προειροι ἐπιβάλλομαι. Verbum ,επιβάλυγμα pro ἐπιβάλiaco adjicio, rapplico, admoveo. ἘiessI. adscripsit Wuostom. Totuin locum latino vertit tessi. , Ian vale tuo vestibulo adjicio. oonno ediplicetur nec As Est m applico ad tuum vestibulum, Πυρει de quo usu infinitivies. Hermann in Vig. p. 8M et 899. ed. IV. ut te valere jubeam Sequatur denique Id. XX III, 12 o α ματερε αρνων μαλακοις ἐν βοτάνα ποκοις

Vox Ἀε pro vulgato hi Laeolica forma est, quam ed. Florent et ex pogr. AId. Brunckius praebent. Muic si inites formas nupor congessit II. L. Ahrens. L De Graecae linguae Dialectis Lib. I. Gottingae 1839 . . p. 59. Porro αὐτοενε pro αυτοετει fit On-Joetura sagacissimi Borgkii J. De hoc igitur loco sic dicit Wiapstem. sed ponant tonsa v Ilera. -- πῆαιντο suppressum est νγ si per Theogeni dem esses, bis ivos non dori do berent. Haec omnia falso scripta esse mihi quidem persuasum est Primum in i in particula A non est suppressa, sed recte best, quia in optativo raperte clatet sola optatio, quae nulla condicione restringitur propterea, quod Theogonis ντως αννσιεργος Proprie operum perfectrix i. e. ita laboriosa est. ain dicero Bellis Perennis s. minor GunFeblimesen, Maassuebe. Νum mira inver,io pro is smaαι Τ)

34쪽

vn It poeta tam laboriosa est lite in illior, ut una tonsura non sufficiat. Dein do vortia με γενιδος εκα non possunt significato per Theogoni deni , sed tantum pro Ut eis Theogon id ni Postiem medii potestatem verbi πεξα- quani obissem Ocilii hic conii ii inniora nitis vix icet aliter interpretnii atquct ovps tondendo a Pru bEnnt. Et initis haec omnia rect sensit dilige iis interpres, quod non ogo in dubiuni vocaveri Iu, dilucido tamen non enucleuvit. Sed revertatur oratio mea, unde digressa est, ad ter

Do oculi dextri palpitatione fore itines nudarunt Muretum Var. Oct. . I, p. 251. d. Wolf. sed praeter uni I. Meursius quoque . . . in triplicem votorum superstitionem accurate di Stinxit i. e. palpitationem, Sternutationem, tinnituit auri uino Sunt odio qui tunc locum explicent ex litteris Indorum, in quorum dralitatibus palpitatio dextri octili in viris, sinistri in sue minis faustum omen ii absentur. s. Iahnii Annal. Philol. o Paedagog 1833. Vol. VII sus c. III. p. 339. - Deinde voculam δε P uest in explicat: sic negligenter. Nero apud Oetas hucolicos vulpi vis donion strativa hic in

his locis Id 3ll. I, 106. 120. 121 Ill 53. IV, 51. V. 33. 34. 44. 45. 46. 55. G2 100. XI, 38.6 l. 64. XV, 33. S. XXV, 11. 14 35 54. pigr. XVII, 4. Propria auioni significatio ita Iocum abo in his Iocis VIII, 1. XVII, 40. XVIII, 28 31. XXIII, 49. XXIV, 133. XXV, 30 133. XXIX, 21. XXX, 21. Bio. I, 62. Mosch. IV, 1. 7. 61. Λ metaphorica quadam potestate nuri lira in positum invenitit r. - Ροrro Omnos tres versus 3 39J, quos supra ad Seri P Si non puto ego adnuinerandos AS , quom nil Ilio dum Volunt interpretes, caprarii carni ini, quod incipitis Versu sexto Concinnitas qui dein stropharunini, orta At, neque ii seu Pntyntia Viohitur. Nam pri inum sunt tres v strophar binor uinnian quaeque versuum s ot et D. 10 et 11.3, deinde hos disti clios versus xcipiunt octo Atrophae, quarunt quaeque continet tres versus, illos quidem ita distingusti dos, ut segrogetiir Pr Su Vicesimus quartus: ω μω πω τι πιίθω τι ὁ δυσσοος οὐχ πακουεις; D, quom vorsum ei prurius uiis a canendi facta recitare cogitandus est. Tum sequuntur, nisi sals nos me opinio, tres er Sus, quibus suam cantilenam iterum interpellat caprarius ' RhiodierIi amaus in Zimmerniam, Diurn antiq. anni 1837. p. 228. dicit: . S ergieb pita die reget ιι sise e Form ex ex an erex, tersen rier erat 'itro then uva istichen, die a b te nisus ris i hen hexlehem', in eo numeruin quaternarium quivis habet et typothetarum

peccatum, nisi in IIermanii Epit. Doctr. et r. k 596. scriptum legis tet: In tertio Carni in quae caprarius Canit a. v. si prini quatuor strophae ex duobus versibus procedunt; deinde sequutitur decemus strophae ex tribus versibus.

IIaec vera, ut videtur, scriptura profecta est ab H Stephano. f. edit. Relah. T. II, p. 24.

35쪽

atqus oeum ipso loquitur laustum omen X ponens. Quod ut Ium m has habo eanssas. Primum per totam antilenam praegreSSam utitur caprarius altera persona, qua ipsam uollam alloquitur; at hoc Ioco dicit αυrαν eam et groraδοι, ubi, si Terba ad cantum pertinerent, pronomen σε et ποτιλις XSpectarem I S. Huc accedit, quod . . puellani sis δαμντινα dicit, quum antea v. 5. 16 18. Dam durissimam atque deo saxeam dixerit. At in quia aliquis αυτων significat aniatam, dominam quam explicatio nem iessi et uestem proponunt), tum Verba oras αδαμ αντίνα ντί dicta fiunt nunc mutulo caprarii animo, sicuti ferat ingenium amantium, ut puellam melliorem abonio molliorem. Verum enim vero posteriori ration manifestum est in poeticam carminis obilitari. Pastor enim postquain a levioribus argumentis in qua re praestantissimum poeiae ingeni uia elucet progressus est ad fortiora set graviora, oKtquam voli fluctus marinos se immersurum esse minatus est, postquam igitur nihil intontatumroliquit, ut pueΙlam ad irospectum permoveret, addit denique excitaturus Zelotypiam, nervosum prosecto apud istas puellas argumentum l), se uniaturum esse II rinnonis

mercenari uin, orgo puellum ilissi inae condicionis. Hic nutem finem initoni canti Ionae, ut pastor ea, quae . 3 39. sequuntur, ibimet PS BAPODRt, Inoo qui deIn sensu noeesse est. Sed quamvis ut ea quae sequuntur spectemuS Omnia Caprarii arguinenta excidissent ventu, non tarne excidit animo spes, fausto Inin B pnuo Excitata. Quaproptor sitim ad tranquilliorem nimiis tutum redactus Rugurntur, Re Pntiarum esse in conspectunt puellae, Rique ad inuin cantaturum. Hanc autem cantilenum, quatit ad iniim decantare pastorem finxit Oeta, inde a versu 1 inchoari atquct versu 1. abrumpi, recte observarunt reverus et uestemannus. In niter Rrgumento, quod significet αυταν ,nmatam, dominum , mea quid In Rontentia su Inptuni est pro Pro, quod non os exploratum. Omnino illam observationem, quam xemplis illustratam primus proposuit Casau bonus in heophr. Charact. . . . 34. d. thcher. interprPies veterum scriptorum saepe repetierunt in singulis locis Praeter necessitas m.

Quun ausom eine inciderim in illud pronoinen statim hoc Ioco sub unuin conspectum inuinerabo exempla Theocritea in quibus explicandis pronomen in υτος

non satis rectes intellectum esse mihi quidem videtur Similiter atque in Verbis αθαγιδοσῶ αυταν intello erunt pronomen:

tionis notio, quae in prononi in αυτος semper sive aperto indicata sivo tectius abscondita latet, otiam liuio loco est accommodata nam ipse bubulcus opponitur Me mi, cujus inentio fit in versu proxime praegresso. Porro

36쪽

M d. VII, 4 εἴ τί περ ἐσθλόν

Pronomen αὐτω illo, nobili lac viro. Sic kro Et ἐκεῖνος haud raro ponuntur. Wuostoni Sed jani sufficit, ut opinor, propria significatio ipso. Hoc auten pronon en addidis ς videtur poeta propterea, quod Clinteo honio nil aequalibus heocriti notissi inus Distinguitur igitur ab iis qui Oinniuniter χαοὶ οἱ ἐπάνωθεν vocantur.3 Id. VII, 69. και πίη α μα κως μεμναμένος , γεάνακτος

Fr Iacob s. in uestentanni editione pronoinini αὐτος hanc tribuit Vim ut oculos uni inuinque converint in In cui additum pro noliten, et ut tectam unndam innuat Rntithesin. Fateor ego ni non plane intelligere hanc rationem. Ortasse magis per- Spicua ratio haec est. Prono ne αυτo saepe E eo ponitur, qui solus est, qui nihil habet adjuncti fluo quadraro videtur in heocriti verba, ueterium hanc praebent sententiam:

oxhaustis otiati faecibus abium infigam ipsis calicibus, i. e. sol in calicibuς, ut nihil plano supersit. o prorsus dissi initis locus est XXV,

277. ubi Hercules conStituit αὐτοις δερμα λέοντος ἀνασχιζειν ωνυχεσσιν Sed trunSeninus alatium locum. Od. X, 19. μωμασθαι μαπ τυ rvφλος δ'ου; αυτος ο Πλωτος, ἀλλα κω γηροντιστος χρως' o M 1εθα μυθεν. Hanc Vulgatam scripturum servavit Me inelitus, sed quo sensu Verba acceperit ignoranius, qui in nihil sit adnotatuin P uestem ita commentatur: αὐτος pro ιμνος poni satis tritu In notabilius pro οὐκ αὐτὸς hic dici, ubi exspectabas οὐ μονον. Veruli haec observatio legenti non satissaeit, quia niuitu in interexi, utrum αὐτος μονος ponatur. Num αὐτος ipse significat liqueri ita solum, ut distinguatur a caeteris rebus, uete deum pertinent. Ita in forinula apud Atti eos usitatissi ina veto γαρ ἐσμεν sunt us hic ipsi, Sed non aeteri, qui ad nos pertinent, . . sumus hie soli mi si id so vnfer una

allein , qua Oimul utuntur, qui se liberius uti inter amicos et familiarescioqui posse indicant ' Contia toro disi inguit aliquem ab eo, quocuin nihil habet continunitatis. Indo dijudicanda sunt exerit pla Theocritea II, M. IV, 15. , 5. XVIII, 12. XXI, 2. ubi αὐτα os ipsa, non sola, ut in latinis apud Κi ossi legitur). XXV, 181. Quae

quuin ita sint, apparet serba οὐκ αὐτός . . non significare οὐ ιουνος, quam formam Poeta saIvo metro Oner potuisset. Itaque alia ratio quaerenda est Hermannus Opusc. , P. s. Proponit μωμασθαί μαρχα τυ vcseo δ'εἰ καὐτὸς ὁ Πλουτος, ἀλλα κτλ. ddita hac 'x es quos laudavit interpretes Herni annus p c. I, p. 314 et in Viger. p. 733. d. IV.

37쪽

exl,liclition Irridero m occipis Caccus autem si os ipso lusu est, ut liuiti Altior in cogitatus Est caecus ne te jactato. Oix einere Pluti nioni iononi facit, sed ut notet Milone in qui neque inops erat, ut ex V I3. Olligitur, et totum se dederat quaerendae pecuniae. P τοὐντιστος γέγω ad illud lucri studium rosi, icioni Batto dicitur activa potestato , qui omnia praetor mari Parvi pendit Passivo dixit Aoschylias Agnin. 1386. Inctenus inniuin princeps Ilerni anniis. Sed huic rationi plures dubitationes opponi posse videntur, et primuin qui dena quod, o et Si vere SeripSisset εἰ καυτος, haec Acriptura oblitterari vix potuit. Tum iniis recedit a si inplicitate poesis bucolicae tota structura, cidus aliud roperire non potui exemplii in Postren o Pluti alientionem fieri, ut notetur Milo, qui neque inops esset, et totum so dedisset quaerendae pecuniae, id unde colligi possit non video. Nam verba vorsus torii docinii εγω δ'εχω οὐδ' De oro non perspicio quid aliud significent nisi ego autoni ne aceti

qui de in assatim a boo, id quod ironico dictum est ratione habita Batti, qui

amoris cura et sollicitudine gitntur. De hoc vorsu infra pauca adjiciatn). Itaque non probaverim ego II ermanni conjecturam. Mihi videtur locus lenis si in medela, uno puncto addito, ad dictionis sanitatem roductus osse Etenim comma post vocem ὁ Πλουτος positum si in signum interrogandi mutuinus, et recte Se habet pronOIn n αυτος i. e. Vel, ad EO, Et nccomniOduta fit sententia laecce: Nonne vel lutus caecus sit tot iam improvidus mor no 1 magnopere gloriari Battus en in se Excusare flidet, quod pueΙl; in I et mininie ulchram, atque se comparat cum de Pluto, quem caecum dicit, quia isto deus tomere liuin non norontibus opes suas distribuit.

Dicit igitur Battus Miloni: Tu nugaris de altior , neque cogitas, umorem Inni ParVipendere, si quis ejus limulis agitatur.5, Id. XV, 2 osti δίφρον, υνυα, αὐτα φ)Κies stingi latina interpretatio ,dominae habet Pariter αὐτα explicavit Burchard. Anth. r. p. 248. Boissonadi adnotatio haec ost: ,αυτα dictum cum Emphasi ad serunm do muliere libera es quae herae uni ic os herae aequalis Notum pronomst αυτος Bhoro, do magistro. Infra 21, 50. Inphitr o Servos compellat, uitque morae impatiens αὐτος αυτεῖ abstinendum est istiusmodi interpretatione Praxino simpliciter dicit: Ei, qua voce uno jam satis intellexerit, cui ollam apponere jussa sit. Caeterum cum verbis οὐχ δινοον non recte compararunt Od. VIII, 13. quia ibi δε πωμα non sig-- Inmeinelii editione αυτω Iegitur, ut videtur, ex Itio 3 polliosarum. Hachius in Antho . Graeea scholarum in usum bene adornata Hannoverae 1838. p. M. quin recte recepetit cum Her- manno conjecturam Henisterhusii δι ιφον pro 'gο01', dubito. am neque libri praebent δριφον neque tymologi locus huc spectat. Theocritus inlitatus est locum quendam Sophonia.

38쪽

nifieat: inpono porcillum, sed vide rectene sit clausum perculum. At verba ρ δίφρον αντα Pspondent no Atro sis dies nach inem Stufile fir si tim. Apin xompla, in iii lius verbii in videndi pari potestate positum si, cum hoc Theocriti loco conis tendit .muolinor in Cic. usc. III, 19. p. 265. d. V. - Addain ego denique notissimum locutii, quem supra memoravit Oissonadus, 6, Id. XXIV. 50 ii στατε ι ωες ταλασίφρονες αυτὸς αυτεῖ ΡrOnomen ibo, isti rus, paterfamilia8 fere ubi quo affertur. Et tamen ut ilIam Interpretationem substituamus nulla cogit necessitas. Est potius αυτος ipso, atquct distinguitur, qui . l. ipse vocatur, ubisti primario quodam ministro, cui ipso alias tradit mandata sua reliquis famulis perserenda. sensus igitur est: ipse 1 amat, neque lor ilium vos vocari jubet. Sed redeamus ad tertium carmen. V. S. ατε μασδoto Schol. μαστοιο τίθητι. Loquitur de Venero tam quain de matropuerum luctante, quod ineptum est. Scripsit ni fullo ατερ meστοῖ τιθιμι, non remo votis octo geni uti. in Mein kius, cujus conjoeturam verbis οὐ tae jam interposui N. Baebius in ii thol. r. p. 45. Sed fortasso scripturam librorum ita luerilicos, ut Prba non do ii ut re puerunt lactante, quod sane ineptii in osset, sed hoc modo intodiguntur ut cum ne mortuum quidem procul a pector soponat i. D. Cum

cuni summo moro amplectntur. Quod ut probo ii, facit locus Bionis I, 24.

etriti, παῖ X troma Verba sunt Schnoide ini Cocleti Criit. P. 1s68. , qui rooωσα probabili ior restituit.

V. . o rhρων Nplicatur a Gro vero pariter atque a uestem. ,custos gregis, quem po in infra V. 58. in contemptum vocat ερomoi , sed rectius judicasse videtur Fr. Jacobs scit in Schol insta in v. m. in nrgumento carmini rie po Sito, hiinc senem suis ηρ patre in egoni S; uniit quam quod nil dii Fr Iacobs. sone viso pastores illos itido ii V. 5S. VPrnilia ii re dam do ejus inscivia jactnvisse, ex ipso carmine non apparet. Facilius erodus pnStore Sit opto ingonio ex idearum associnii On D, quali vocant philois sophi, odii fise ad idei arguitientum, unde exorsum est eorum Olloquium.

I Deus est extatissimus, cujus explicandi divorsas inierunt rationes. Sed nullus interpres respexisso videtur interpretationem rasmi quali propterea adscribuna:

i. rasilii Adagiis minus aditu in usum vocatis Clail. IV. Centur. IV. proverb. XV. p. 12. editi lini , lil ἔii Husi leue a. 1559. aput Frohenium prodiit. Priore editione usus PS I. A. Incolis. Praefat. p. Κll. Is autem multos locos misit, ex quorum lectione interpreti utilitatis aliquid redundare arbitror.

39쪽

j,πεισαι τοι κτL i. e. O quoquo ui Io lupis mox persuadet rabiro Ubiqiris ni inuin iii ducit ud rei stultis sit an , qua in On aggrederetur, nisi in Sunus. Xam Iupi insultiunt vel sua sponte, veluti si quis t rannui instiget ad crudelitatem, cuiuplus satis saeviat uopte ingenio. ubi es proprio Cnnui est undo Seholiastes Theocriti putat hoc velut absurduin propinai. Sed canos liquando rubiunt, Iupiis uinquan nouxabiunt. Hie explicntio prosecto digna fuit quae respiceretur. ΝαIn vero in a Requiescenduin Sit, nondum extra innean dubitationem posiluin est. Liceat mihi moam addere sententiain. Prinium particulam κεν pro vulgata τοι mei nekio servata ex codicem. , lieni uin polinius Lincit Theocr. I, p. 15. jure suo I Inium Praestu latissimum dicit, recti, iendum esse, vix est quod dubites. Eam particulai Iegisse videtur otinin clioliastes, quia in in triplici expIicutione, tiam de hoc versu propOSuit,

Scripserit: διρὶ ti, G αν - προσειεν αν - ἐκμίνθ αν. Deinde ud sentior Erasmo, loquutione lit Slle proverbialem, sed in singillis orbis explicandis ea ratio mihi videtur si inplicissimi , ut τως Recipintur Pro λυκος pro nominativo: ως λυκος se λουσσα. v In Pntentia est:

persuadere possit Milo, ut quis illico furiat sivo insani ut, sicut Iupus furit . . Milo illico uliquem permovere possit in maximam temeritatem. V. 13. δειλαῖω αντα τὸν κολον ος κακον ευρον. Ita versus distinguendus videtur quo facto sontentia sit multo vividior Particula εός est exclamRntis. V. 20. λεπτος μαν χω ταυno ὁ πνοοιχος αιθε hom

O nne fere interpretes verba τοι τῶ σαμπρ. . roserunt ad demumAtticuria, qui Lampi Rd initur, praeter Ilumpniam, ex cujus sontontia a nosteni anno probat in t iligendus Sitra sto quidnin Suharitarum collato Diod. Sicul. XII, 11 Sod quid dicii Diodorus τας δε ut πας τετταρας Sc. φνλας ονομασαντες ἀπο των λ ων επων, δείδα, 'Acti ναῖδα, Εὐβοῖδα, Νησιωτιν. Ergo quod nomen fuerit iijus tribus ignorainus, atque de num ollini nodi μορ Sybaritarum istiusmodi nomino insignitus fuerit non liquet, quoniam nemo nominatim testatur. Dpmus Atticus utoin non potest intelligi, qui In verba non piam haberent reIutionem. Quapropter crisimilius est nomen fat/πριαδα esse utron micum et significare hominem quendum Batto phementer odiosum. Quod si recte sun ptumost, intelliguntur tribulo illius Lampria duo. Articulus non jam nondit. Comparari potest IlI, 5. μιηιτρυωνος ὁ χα11κ toκι ρδιος, ubi ei ne ius articulum ex Od. K. nunc adjecit, quamquam ego malim Ah φ. Nomen autem patron uti cum esse conjeci

40쪽

χειρὶ συναοπασας του ποδος Quorsum igitur ejusmodi lusus ingenii

Do particulae et positu . . et v. 32. praeter eos quos in usum Totavit uestem. eon ras imprimis Ilermann in Soph. I ii loci. v. 1412. d. II. Sed hoc loco duo codd. o praebent pro τί n; unde Ilernannia in Orph. P. 15. εχω νιν δ' Moinet ius conjecit:.16 sq otio αδε καὶ evrῆ Milii in montem Vonit quae ad liti Prarum ductus propius acco-dit conjectura ἔχω, τυιδ' ἄδε καὶ αυτ sicut V, 30.: vo o duro ουτος. missum obia joctum mihi videtur accommodatum esse celeriter proruia enti gaudio Cor donis, praesertim eum statim sequuntur verba δε α αὐτά

V. . Vocabulum ποκα eum maxiliui ironia dicium ut IV, 7. obserunt Wuestem. At in froquo loco nulla inest ironia, sed verba cum Corbitat Si V σαρκαστιορως dicta sunt. Tum Voces ιβυρτα et τὸν avi αριταν v. l. distinguendae sunt, Si rei explanationem spsectas, d quani liquid sacpro videntur verba Varronis do Ling. Lat. lib. VII. pag. 108. d. iponi. cilia edition uti mihi non licuit): Tres quum emerunt Ephesi singulos ervos, nonnumquam utilis declin Tit nomen bis qui vendit Artemidorus, atquo Artemam appellat alius aut ab pgione, quod ibi omit, ab Ionia Ionam aut ab urbe Ephos Ephosium: Sic alius ab aliqua alia re, ut visum St. V. 10. ουδὲ ra e vitiees ci δεσποτα ' os ἐνευδεν. erba πιν δεσποτα τοι Viligo interprotantur c δεσποτν σου coli. II , 62. Etiam 1 runt Greg. Cor qui de dialecto Dor. q. e. p. 258 ed. Selices locum Sic reddit οὐκ ην