장음표시 사용
41쪽
ετ δεσπότι - ποιμασθια. Sed hoc Oeo Propter geminatos dativos Εομαρα Grammora, ad personam spectantes, quam non alloquitur Luco, durior videtur haec ratio, quam ut possit probari. Tum Gregorius non tam voculam M, quam totius sententiae vim reddidisse putandus est. Porro uestem in Observatione critica adscripsit: Ge hard Lecit Apollon. p. 154. conjicit se, νευδεν. At id non potui ego apud Gorhardium operiro. Illud, potius praebent ar Laud teste I. A. Iacobsto, atquo in conia textum recepit Boissonadus addita hac adnotatione: ,Recepi odd. Ut hic ἐνευδειν, si 17, 133. λέχος tariis. Sed hic Iocus allatus nihil probat, quia λεχος arete cohaeret cum Moerem, . Omnino videtur illud ri illatum esse ab aliquo grammatico, atque scriptura vulgata τοι genuina. Rin Rutem ita Explicaverim, ut τοι sit dativus ex familiari quodni convicio appositus Pertinet igitur ad usum lato patentei dativi, quem ethicum vulgo dicunt grammatici, ubi nos oculis ja, I doch, saeps uti solemus, ut confirmandi habeant potestatem. s. tali baum in lat. Imp. P. 219. p. 235. d. II. quae n. 183 Gothae prodiit). Quo usu in hunc Iocum transIato sententia est: Ea war a sive dis nichi ei ima demierm Eumaras eiu Olcie J um araum N pellas . Tamquam proverbium accepit verba Erasmus Ad IV, 10 63 p. 1038. Similiter IV, 62. το τοι γένος - ερισδεις, ιι euestres j an dem Geochletate mi de Satyra. V. 23. H Αθαναιαν ἔριν ρισεν. Sus Ιim cum inorva ortamon iniit. Proverbium est, quod illustravit Erasmus in Adag. I. I. l. p. 38. VocuIamiso praebent duodecim codices. Quapropter nescio, cur obeck. Paralipp. p. 505. vulgatum o retinuerit, quum Ἀθαναιαν ριν
ἐριζειν usui sit accommodatum. - Post Versum vicesimum quartum unum versum excidisse putat uestem propior stropharum concinnitatem ubiqu obs rvntam, contra hoc
loco violatam Mihi secus videtur. Vorsus 2 et 24 oppositi sunt versibus 1 tra; Sed ad versum m nihil respondo Comatas, quia nihil rosponderi posse videtur. Neque
concinnitatis Io per totum carmen, ut u siem statuit, observata est; nam v. 45 sComatas quinque versus opponit duobus versibus 43 et 44. Laconis. V. 25. και πως, ω κιναδεν, ταδεο εσσεται quνς Verba ironi eum sensum habero adnotavit Waestoni. Mihi videtur pastor simpliciter dicere, non aequam lare condicionem, qua ortaturi essent Xam in interrogations Iatet vis negativa, neque pro ronia. Ita oeum recte intellexit Scholiastes, cujus EXpliciato ἀναδως convenit etiam orbo κιναδευ. quidem suspicor, uesten annum ironice saepius e sensu accepisse, ut sit σαρκα κωρ astor ut iniquam condicio
nem regis ostendat, suo more statia adjungit duo proverbia, de quibus loquitur Erasmus Adag. I, 8. 3. P. 284.
42쪽
σφαξ βομβέων τεττιγος ἐναντιον ἀλλα αρ emispo εσοπαλγίς, vo ὁ τράγος ντος ερισδε. Non perspeXit 'Vuestem. ut ego quidem arbitror, gententiam hujus Ioci. a haeo DSt. Verbis ot κτλ. usquρ ad ἐναντι, respondet Comatas nil praecedentes interrogat ones, id quod Jani intellexit Scholiastos. Itaque φαξ . . D. Ppositio os pertinens R τυ i. e. ὁ σφι σν ἐμον κα ἐναντιον του τέττιγος, h. e. tu, qui longe impar certaturus si mecum superior . Minimo igitur addendum est cogitatione: ,frustra git, strepitum facit. De indo ac non soni et ipsum comparat eum cupella, nequct Comatum cum cano, sed Laco indignans, quod Comatas hardum oppositum osse Velit gno, comparat pretium agni ratione habita haedi eum pretio lanie atqu cnprae ratione habita pilorum atquct canis. Quapropter Comatas verba addit αλλα γαρ υ τοι - ερισδ' quae Lunc habent sensum: Quum haedus tibi non par sit sc Bgno, quem a te positun volo , huncc hircum depono. Hoc modo si menteni Oetae interpretantur, ni nita cohaerent pii ηsime. uostem autem in sententiam suam incidisso vid tur, quod neque attendit ArticuIn αλλα αρ, nequo satis consideravit discrimen, quod ioc loco
inter haedunt et hircum obe τος et ὁ τραγος intercedit. V. 31. - α τω πυρὶ θαλπεαι. Non enim igni cales eis. Proverbium est, quod'vestemanno sed iis dictum videtur, qui incendio in vicino loco exorto sua ros subito arripiunt. Id nescio quo tostinioniora sendi Possit. Scholiastes steri οὐ ruo ἐπὶ πυρος σφρκας, id quod huic loco convontro videtur. am qui per ignem incedunt, celeritate student ignem reddoro innoxium. ,,uuemadmodum uou heditur, qui manum per Iediam flammam mittit, aut prunam ardentem subito correPtam abjicit. Extroma verba sunt rasilii Adag. , 6 32 pag. 60. Os quoque, ubi quis festinatius quid Peracturus est, saepe audimus is Menni Arba nita mu die figel. V M. στιβας a Croviso . . et VII, 67. Explicatur stratum o caespito actum Raaevolater9, cui explicationi II, 67 adversatur Signi f. proprie id quod calcatum est, tum omnino cubito ex mollibus foliis stratum Gubluger9, in quo quis ubat In altero loco additur πεπυκασμένα ἔς ἐπι παχυν h. e. usque ad eam altitudinem xstructum, ut cubitum tangat Schol. στρωμεν ἐπὶ τῆς rq ἐκ φυλλων. Similiter Soph. Philoct. v. m. μεστῆ ε φυHάς, ubi Schol. χαμαισθωσία κ ψυλλων. Porro Theocr. IX, 9 ἔντεδέ μοι παρ' Moo valeos στιβάς. ubi Schol. κοὰν ἐστιβασμένη ἀπὸ βοτανων. Huc aceodit XΙΙΙ, M. ιμων γάρ σφιν ἔκειτο, μψα στιβάδεσσιν νειαρ. - . M. De Verbi Oμμασι τοῖς
ὀρθοῖσι ac λίπεν cf. Soph. Oed. R. 1351 ibiquo underum.
43쪽
V. l. Ταν σανε πατέων os XVIII, 20. γαῖαν παπει. XXII, 59. π σῆς πυών --φαio v. Idem orationis eoΙor Soph. Philoct. 1060. χαῖρε 17 Λῆμνον πατων. V. 6. εωτισθ' inop ,prono ne cum ironia additum dicit uestem. At pronomen significat heus tu et ironia ato in βεντιστε, quod pariter dictum Est atquov. 8 ἄλευθερε - In Versum octogesimum uestem immemor fuit, Laconem provocasseel Comatam Provocatum esse. s. V. 21.
V. 111. Moinelii oditio praebet κυμμες ἐν sed in aeteris Theocriti Ioel particula enctifice scripta os t. s. I, 97. v qν. II, 114. ἐγώ θ' p. VI, 34. - ν. IlI, M. in XIV, 43. αἶνός far XV, 15. πρωαν x x. 62. πειρα θον. uestem. leuti in alitaminutiis ita in huji A particulae tenore collocando sibi ipso non constitit. Nam II, 14. VI, 34. Oneliticam exilibuit, in oliquis locis particulam acuit, pariter atquo Gais- lardius. Semper acuit Oissonadus, id quod ipso monuit in II, 114. Sed disertum Grammaticorum testimonium, o quo particula enclitica est, ubique respiciendum esse
Ita mihi videtur scribendum osse. 6κκα plurimi ot optimi praelient Codd. I litora nnto liquidam producta; ποκά, quod vulgo post μαν Iegitur, abeη sere in omnibus codd. ,
et Ensu careret, si post οκα positum esset; τε δε jani secepit Meinelitus ex quinquo
codd. Versus 119. scriptus est ex mendatione ergkii in Mus Rhen. VI, 1. p. 33. Reliquae quamquam ingeniosae conjecturae, velut legiori κα μαν πυκα, Schneide iniοκα μαν κα parum subSidii habent in I ss., quippe in quibus particula ποκὰ non legatur. V. 121. ραtας genitivum Esso recto statuere videtur eiskius, quocum consoniiunt reverus in h. I. o Moi nolitus in Id. I. 3. Sed Reis kii Explicatio totius vorsus Pariter Rique edi planatio, quam probavit uestem. nimis recedit a simplicitat . Diam holiasti posita particula i satis produnt ambiguis se conjecturis duci. indemann in interpretatione germanica adnotavit: ,Fac metae Metauu is disper Vera an Morso gerichiel, de dem Comulus in Ver zeugisti iner an subling, ala d deo eugesanges Mari holen poli, ei iam in Silager mi Lacon alamegne vertita sic tu. Paullo alito igitur accopi Palmerii explicationom, ex qua scillae etiam . l. M agellandum adhiborontur. quidem adsentio Grovero monenti, scillarum fiuPΟ- rem utque acidum succum cogitandum esse. Hoc si recte sumptum Est lotum locum
ii intelligo, ut Comatas dieat abeas, mi orson, atque illi eo vel IRS x
44쪽
sopuIero anus alicujus se illas, quibus aer imas mihi mei tam uehunc homuncionem miseratione dignum deplorem. Hoc autem ironico dictum AERRE Rrbitror. V. 125. o v meφυροις. ,O Vinum, quod purpureum saepe dicitur 'vostem. Sed coloris notio non ab hoc Vocabulo iisque cognatis vocibus alienam ess acuto ostondit . . Lucas : Quaestionum exilog Iibor A. 115. 16. Significat potius πορφυρειν cum aliquo motu et u bundant res luere; recto Schol qui h L ex-ylicat: λογις in Olνον-
V. s. παλ. α ιδ ταν κυνα βά t. s. IV, 48. γ' -- άυν δε ποθερπει. 11. νιν Raeanem per littus discurrentem pertin re, extra omnem dubitationem positum esι num H διαλοι non Potest signifiearo dem fer v quae interpretatio est Greveri, sed tantummodo in dem iner; Galalga autem per littus eurrere nequit, quum nondun ae
πολλάκις, ω Πολυφαμε, α ρεν καλα, καὶ πεφανται
Haec interpunctio, ut mihi videtur, pra orenda est Pauca de singulis. VoeabuIunsiai tot croci intelleXissct Puto Scholiasten, cujus idec est adnotatio: ἀπο τῆς ικεια φυ- ω h. e. sua sponte. Si enita expΙicatur ex hoc Ioco, o mari, non intelligo, quid sibi volit particula καὶ h. e. v e I ex hoc loco, quum Galatea adhuc sub aquis Ialon aliunde illud facero non possit. Indicativum τροπι, qui Opti in nititur auctoritat , essendit Hormo in Vig. 26. d. IV, quamquam inlaetam Oliquit scripturamor τει. Porro majorem distinctionein post τροπι vulgo positam ii uirevi in linimam Propterea, quod verba inmitibus Galateae inconstantia cum carduorum pallis, huc illuc volitantibus con paratur, et ad praegressa et ad seqtientia pertinere hi hi videnιur, ita ut versus septimiis decimus quasi amplificans interpretatio sit verbi διαθρύπτααι. Nam modo Spectari voluit Galatea et in alnorem pellicere ideoque consectata est Polyphemum, modo fugit Olyphe nun paruinquo obsequiosam se praebuit. - De Iud veterum, undisserinul τον λιθον - γραμμῆς κινεῖν i. - Ιtima quaeque nudere petita est, jam multa collegit eursias in poc. - 36 sq. mensurae καλα καλὰ conseras similia exempla Theocritea VIII, 19. ωον --ον XIII, 3. καλα - καλα XV, 15. πρωαν - πρώαν,
45쪽
v. 22. o μίλαν viso uin in L γλυκυν, ψ ποθορυσὰ τεχον Boissonadus seripsit ex uno codice stoe M idque divisim Hermannus commo davit Ioinsit elegantem conjecturam ποθορφm propter addit verba ἐς τελuo Sod haec verba addita oss videntur, ut augeatur os phemi confidentia, ingenio Cycloisis quam maxime accommodata, quippe qui omnem fidem brogo vaticinii. - multo graviora nervosior fit sentontia, si pol psemus dicit quo Erno usque ad sin i mo a vitae, quam posita optatione : quo mihi liceat cernere. Quum autem i,Iurinii iique optimi codd. praeboant medium ποθορωμαι vo ποθοδεῆ ιαι Vehementer dubito ego quinii coat hau sormam tot tamquo honis codicibus invitis sino II haesitation expellere. Videtur potius quaerendum esse, num aliud possit hujus formae exemplum speriri. Medium certo quod esset quo cerno in meos usus nostro loco Rdmodum conveniret, quum egenti statim in memoriarn revocarentur Pol Phemi laborcs, quales describuntur apud Homerum. Verba proxiIn praegressa, quae reverus atque Meinelitus eonjecturis tentaverunt, non sunt offensioni, uinii Odo oIyphemiam finganius manu suum ocuIum cun hilari quadam animi fiducia monstrantem. Similia exempla, in quibus tota sententiae conformatio justam relationem verborum illico patefacit, permulta possunt comparari, veluti Theocr. XVIII, 11. πολυν τι επινες α οἶνον, complura ex Pausania, ubi notiones μάχον, M' Hvrh Iegenti statim pertae sunt, de quibus nuper
monuit ruditissimus Siebetis in Ephem. Hallens. 1839. r. 30 P. 237.
In his verbis nos comparatio non compendiarsa, quam summit uestem. sed pleno indicata, quam Sic licet exponere: πεφαινε δε τε Se ποντος απαν των ωντων, ν' , κοτεο ν Παρια λίθος. Porro verbum πίφαενε rem ipsRm Suaviter depingit, id quod latina interpretatio ostendebat Iuno abstersit. Latet enim in πέφαινε nostrum egie DonisAten erim, sicuti dona verbum saep ponitur Eourora paullatim sese tollento, quod nos dicitiins das το Horizonte VmPhlita eruus Duchlemle M mensitat. s. e NompIa Xenophontea in exico furta s. h. V. allata porro Pausan. I, 40. 2. ημερα-υπεφαινετο II, 8 2. πέφαινε αρ εως ηδ17. Aelian. V. H. XII, c. 1. de Aspusia: πέψαι εδε καὶ τα Pa ερυθρα, και οἱ δοντες λενκοτεροι χιονος υσαν - . 39. De particula δε post
tortium verbum posita cf. Poppo in huc do Part. I. Vol. I. p. 302. g. et Pari. III. Vol. I. P. I. g. 3-
46쪽
In hoc carini ne quae nrrantur quin ne1 esse putanda sint in uennia propo V Iiam urbem, vi quisquam inplius in dubi in voeabit. On As cogitandum do insula
Co, ad quam Scholiustae omnia nomina relata volunt, primus explieavit Dan. Heinsius Lecit Theocr. eap. XII, ii p. 336. xtr. oditionis a. 1601. dicit: Sela hoe semoIIector scenam hi jus idylli non m τῆς Κω -σθω. sed ἐπι Βαλίας, in Italia die et Sicilia. Sed in o erravit Ioinsius, quod modo in Sicilia modo in Italia rem agiron tondit Loeus si ita intelligendus esset, unum diem sussieere non potuisse ad iter perficiendum apparet ut vel breviori tempore foetos eo quo tenderent pervenisse, carmen ipsum demonstrat. orro voeabulum πολι h. I. non potest referri ad S rneusas,
ut voluit Ioinsius. Id animadvortit Dumas de Thoo eriti carmin septimo in rogr. gymnasii Rastenburg. Regionioni. v. 1830 edito.), in quo libello p. 25 - 28 omnes Netorum scriptorum loci congesti sunt, qui aliquid faciunt ad cenam hujus idyllii explicetindutia. Ipso amo Dumas conam cum Seholiasta in insula Co eo Iocandam censet iis potissimum adductus nam reliqua bene disseruit.J, quae de sonte Boi ρινα in scholiis traduntur. Sed hujus fontis deseriptionem v si vi insertain osso ad Chalconi mentoriam epiphrandam docuit Iormannus Opuse V, p. 79. ergo proles
nobilis oriunda a Clytia et Chaleone, qui olim in insula Co illum
sonis ni per nil o, ανυσε). Quo facto nune omnia, quae nil conam pertinΘnt, patefiunt. φ Quae quum ita sint, si in ut ud irritui cadunt, quae huc usque disputata sunt de tempor utilia de consilio, quo scripserit Theocritus hoc idylliu in Atquo utraqua quaestio vix liquum poterit ad liquidum perduci. Mihi videtur in hoc armine nihil inesse nisi hilaris r cordatio aetatis juvenilis, quod qunsi fundamentum sit totius narrationis Seriori igitur, si recto RuglIramur, tempore a poeta scriptum est hoc carnien id quod sint ilia carminis initi uni 1 qu universa coinpositio, quae Alinviter ultam prodit poeticam acultat otii, declararo videtur. Quapropter non dubito ego, itin IV i-cheri do vita Apollonii p. s. atque Gerhard Lecti Apoll. . . recte bSerVRVerint,
vorsilius 45 - 49 Theocrito respici Apollonium Rhodium. In intili sententia Satu' Nirum igitur est, quod . IIepner. De variis Theocr. Idyli generibus. horuni 1836. p. 11. etiamnum scripsit, Sintichidam diem festum in pago insulae Co celebrandi caussa iter fecis p. Neque minus mirum est quod idem Iepnerus addidit: Altera inscriptio ἐαριννὶ μισοι in Origi. nem habet ab itinere Age. nactis, verno tenipore Mytilenem navigantis, quod iter Lycidas, illius amator, cantu celebrat. Haec hausit opinor ex Ieinsit Lecit Theocr. cap. XIII. p. 341. Ubi haec leguntur: ,. navigatione Ageanactis inscriptum est ipsum idyllium ' λιποριι est O πλου, . At mirum Heinsii explicationem vix quisquam hodie probabit. Nam ὁδοιπορια non idem valere
47쪽
grat Erasinus , qui Adag. V 50. p. 1052 sic scribit ,, splior Isusum ad poetam Couin. Nam paullo post Homeruit appellat poetari Chiu n. orro fit quaeri inus, unde Thooeritiis sibi mo ipsi nomen induerit Si inichidae nam Theocritum ipsui sub oenomino Ial r tarct Innes consentiunt), vix osos veruire ess , quod etia1nnui probat
Boissonadiis p. 216. d. II., Theocritum fuisse σιμον. Haec Scholiustarum doctrina, quam nonnulli Ex ΙΙΙ, 8. 1 ρα γέ τοι σιμὸς καταφανο ιμι Πυθο ῖμεν hauriebant, referenda os ad eas cornmonticias narrationes, quarum permultae circumferuntur. At quo istarn opinionem octo refellit Schol instes I. I. hi verbis : ουδε Σιμ ,δας απὸ του istos', diae απὴ Σιμίχον, πατρα- uinis. ProbabiIis Russa, cur Thoocritus hoc nomin uintur, nescion indagari possit ex his verbis Schol instet in VII, 21. νασὶ δ τὸν τοιουτον i. o. hoo-eritum απ πατοιου Di λῆναι at χιδου του Περι-εovς τῶν 'Oeto vhi ιων, οι m πολ τεια παραKωοις τετυχέκασιν. vus igitur Theocriti Orchomoni ning eivitatis vinculo cui Cois conjunctus fuit. Quod si vinimus, Theocritum jam illo tompore, quo Philetae disciplina in insula Co utebatur, apud columilitones et homine Coos hoc nomino tamquam honorifico, utpote societatem inter poetam et os a patribus indo intercodentem indicante, hisigni turn fuisse tum putanaus est heocritus in o Grinino sibi hoc Patrony nicum nomen induisse, it commilitonibus ocum olim conjunctis aiqno hominibus Cois, ut uus carmen innotesceri, illud teInpus in momoriam ovocaret. Sed fateor ipse, hae omnλ' niti ambigua conjecturn. V. . Amsu non Prorsus respondo latino ibamus - in os potius commodest placide incedebamus, wir chlender en his nos anditians in populari Sermone. Similiter VIII, 5. αν μετερα οδὸν εἴρπον. oquo vero coinparandus fit locus Od Ssese I, 193. quia ibi orbia In ερπνων positum Est o Laorto comis Boissonadu comparRt Hor Sat. I, 5. 25: Milia tu in pransi tria repimus , quod exemplum non aptum est. Libi adnotationem Porph ab Orellio adscriptam. Deinde octo praeserunt συν και VulgRri συν δε quia συν δε si posuisset Theocritus , novum verbum ex Appctarptur: nun Vero ειρπομες distra nque pertinet sententiam Caeloruin vocula σὐν sequonte καὶ et ab initio portodi posita adverbialiter usurpatur, quali ob rem non opus esse videtur, ut e in Apoll. de pronom. p. 12 scribatur m pro ἄμιών.
V. . Quid εκ rota significet dissontiunt intorprotos Erasmus Adag. II 6 22. p. 958. atque ΙΙ. Stephanus hesaur. . IlI, p. 502. II. Od. 1572. interpretantur hunc
Ioeum: protinus, B vestigio. Pariter jam explicavit 1κ ποδὸς nu e Schol. Vocabulo ταχεως. Sed haec ignificatio qui cadit in Biο. VI, 2. εκ ποδὸς uroa πω ται) dubito quineonciΙiari possit cum orbo νύειν Vir doctii apud Warton una proponit πίων, tiae con jectura πεδω exarata placo Grovoro Mehtryge p. 9.), jani placuisse vidotvr inden anno vorsenti Tris aus dem Boden hereor. Mirum ainen ost, quod, quum id Vix Potuisset oblitterari, omnes ibri ἐκ ποδὸς tenent. In qua vulgata scriptura ex Plieanda
48쪽
eonsentiunt iesia et nostem. ἐκ ποδὸς idem quod ποδι esse statuentes praeeunte Musgravio. Praeterea mestem affert Matin. r. r. q. 396. ol. 2. Soa hi graminaticus ratione hujus usus non satis perspecta nae speernenda sunt exempla parmulta congessit. Ita Homericum is φθαλμοῖσιν ρω uti non est vo Augen, nequ magis vera est explanasio aliorum Exen plorum es Megelabath in ΙΙ- Il. I, 587. p. 85. Wunderii Soph. hiloct. v. 60 et 1. ostro loco, si verba de Chalconis pede accipienda
Essent, ἐκ ποδος prope quidem Recederet adranti vi rationem, sed non tam instrumentum, quo son ab illo lioroe apertus sit, quam caussa iudiearetur, quatenus vis sit facultas iIIum fontoni aperiendi a ChaIcone prosecta esse diceretur, ita ut fons statim sex pedis ictu prosiluerit. At quomodo quis genu rupi obnixo atquo simul ex pedis ictu fontem aperuisse perhiberi Possit, ego certe non ass quor, nisi forte Chaleo inhobus pedibus usus esse putaretur, cujus sententiae jam in scholiis commemoratae, apud ipsum postat ne tallum quidem eritR Vestigium. Haec o liniam movent, ut verba ἐκ ποδός interpretanda esse censenti de Pedo rupis, quo facto etiam parii cula γε inter v et
ενερεισαμενος in Sert non ingulisnm facit orati em Eam explieationem probare videtur Seholiastos, qui in insula C statuam fuisse narrat, ex cujus pod fons quidam proruperit. Ad ea quae interpretes de ipsa re attulerunt, accedit Sehol. 1 835,
quod confert obeeli Paralipp. p. 467. Xot. 16. . 16 Lycidas habebat:
pol Ionio do Ientem recens congillum, non quo subacta et apparata suisset coagulo ipsa pellis, quae est lesstingi adnotatio a uestemanno probata, sed quia caprurius caseos congulo illis Disso pretii Ebat. s. XI, 66. ἐθέλοις σίν ἐρυν -'veo παξαι ταιώσω χιιιειαν ἐωσα. Ita hunc Ocum Verissime explicavit Greverus M. et r. p. 62. . Neque a1nen Opus est, ut Propterea recipiatur ποτοσων. um o Dinrum moro id quod ipsius caprarii est trans itur ad ejus Pellem, nisi quis malit statuere cum SehoItasta,
nas nosti i Directori, r. Haunio, viro mihi dilectissimo, hae legenti de metat enim nos in litterarum studiis sermonis a consilii conimunicatio)4Ita in nienteni venit en 'iiucleandi ratio. Primum enim sagaciter monuit et hoc Offensioni esse, quod una pars corporis I mini proprie, altera autem ε ποδος metaphorice dicta esset, et verba ἐκ ποδδ, nude posita aliqui inconcinni habere. Tum me cogitare jussit, Chalconem vidisse aqtiam sub rupe undique singulis guttis ac rivulis prorepentem, ideoque voluisse fonti, quem retineri moleste ferret, scatisiendi viam aperire. Ita videri sibi virunt Obustissimum statim ed fortiter insistentem eii rupi apposito repulisse ac potius paullulum sustulisse tantummodo rupem, ita ut fons inde ab eo loco, quo pedem constiterat . e. de pede ipsius vo ι eluem Pu& e Tec proruniperet. Postremo si demum ἀννειν censuit recte adesse, quippe qua voce Chalco, cum fontem impeditum expedivisset, Vere
perfecisse dicatur u ues le ιιιε schon lugetende feris, bruch e te um pringen. . Fateor hanc explanationem mihi nunc magis placere. Idem videri potest repraesentasse illa statua.
49쪽
emus haec est adnotatio ειωθασι γαρ οἱ veomtovως -ορια χειρομακτρων GmωσΠι - τας χειρας αυτων ἐν οἷς δερματινοις εἴμωι me βέβυρετ . RPrnrii δερ Me uteii fuit ε τράγοιο sex hirco . o. hi reo detractum, atque κνακὸν quod indicare Videtur pellerii, quae longo usu attrita candiduin eoIorem a1nisit, et flavescet coepit, eis vergenter Pela. - Verba ἐοικα κορυναν signi f. edur ex ela Ua facturn, unde in X tr In parte videtur enitor ῆncurvatum fuisse, vel ut Inelius posset inanu teneri, Ne ut pecudes, Si quae e grege ad usum quendam eligendae orant, facilius prehenderentur, ad quaIn quidem rei a nostris Pastoribus pedum unco instructum adhiberi videmus. θ
Wuestem. notavit: L3cidas amicos obviam sibi factos Blloquitur ατρεμ σεσαρως ει μειδ, I Rcido Vultu et ad ridendum eo inposito. Quoin oris habitum eum non nunc sumsiss , sed semper fer ostendissse ignificant sequentia εχως δε - εἴ t.
χεο ευς, risus ille tenebat Iabia, . . conspici sοIebat in ejus abiis. Empo non oculis ot fronto ridebat, sed solebat παντι προςωπω. Iaec innia, nisi fallor, a mento poetae aliena sunt. Primum VOX ἀτρεμα Prop. Sigili sicut id quod ita fit, ut quis non relliat, i. e. riniter, veluti Homericum ἀτρεμα ειδε i yest schis en it. XIV, 352.) Dpindo Tragici potissi iuri in oe vocabulo uriter utuntur, atquct nos voce stili xiv sachle paritor h. I. I ab iis o nitor ridendo id lictis. Do verbo σεσαρως loquuntur etiam A. Wissori a Theocritus liseocriteus. p. 29. utque Me eLius in praes. d. II. p. VI. Porro veri, γελως δε οἱ limo χειλεν nihil aliud possunt significare nisi οὐ iis abiis pondebat risus i. e. risus inhaerebat jus labiis neque a oru Inmebat. Iain vero totuin declarat Lycidae laetitiain, quod obviam venerit Michidae iam explicationeiu Onurmat formilla ἁδο ελάξας v. 42. 128.
δ' ἐπιτε tu δειοι α oevδαλὼ δες ἰλαώπιτις Priinum praeserenda mihi vide ur conjoctura μεσα/ιερως pro vulgat μεσαμεριον, qua nTecentiores omnes probaverunt. Quemadinodum nitu innino in alniliari sernione pronoin in aliaque repe ocul habent, quae in cultiore absunt, ita videntur Dorionsos
adjectivis adverbialito positis seinper addidisse articulum. En exempla Theocritea I,
λ Lat. pedum Serv. et est derivant a pede VOss in tymolo quia pedes pastorum fulcit. Sintiliter nostri pastores requiescendi caussa Pedo inniti ADLiant.' Ruod exenapiunt non proisus apte comparatur apud underum in Soph. Philoct. V. 614. aptius comparari potuit XV, 20. ἄπαν ροπον.
50쪽
idom emistichion iteratur Bio 1 45. XX LV, M. et τριτον - iiiisso articulo inveniuntur II, 11. συχα ubi vera Videtur Κies stingi conjectura). Si πρατον. VIII, 69.
Mσox τιον quod cohaeret cum μενοντες, ergo non media nocte , Θ mediam noctem
Exspectuntos interpretandum, ideoqu substantivo positu tu os t. . XXI, 39. δε lapis ubi probanda videtur coiijectura δεανος). XXIV m. κρεσπερ- είδοισαι, quod Nem-PIum huc non Inagis potest in consuli venire quam quae illic SEquuntur 69. πρατον. XXV, 70. - - σιον δ' τλάoietες. XXVII, 46. αυροι καλὰ νεμεσθε. Saepis Rin e adjecti UR, temporis inpriinis, ponuntur pro duerbiis. s. II, 4. 157. δωδεκαταιος V, 115. v πανεμιοι φορεονται VII, 53. ἐφ σπεριοις ἐριφοις VIII, 16. ιι fitie ποθεσπερα πάν ἀδειθ ριευντι ' X, 12. ραμαι πεδον ενδε καταιος suuenda iii Moscho puli locu ui, qui huc aliquid facit, eniendavit et contulit cuin hoc heocriti loco Boissona luson secis ot T. IV, p. 375. J XIII, 3. ti στρατοις. ill 32. δα α πενοντο δειελινον ex Od. . scriptura vulgata est δειευνοι, unm formam uestem. non recto comparat cum VII, 21.; nam comparari demum potuit Probata conjectura μεσαμριοΘ. XIV, 2. ως χρονιος. XVI, 94. τεττιξ ποιμνα λως 'φ' πεφυλ γ μενος. XXII, 152. υμ υν ἐνωπιος - ειπα. XXIII, 35. κἄν τουτο πανυστατον ἁδυ τι Dεζον XXIV, 11. 4ε Ioati κτιον δυσιν. 93. ρι Φύrco ευ μάλα ἄσαν - περ ovριον ine Si Prolepsis). XXV, 56. χθιέος δ' εἰλ, λουθεν. 202. Ge. Proprie omnes ves Vespertinas numerant, i. e. vespertitio ten fore. Valckenarius sorma nigroiuσπερα tale accepit pro adverbio, id quod etiam pertinere Videtur ad Iermanni verba opusc. V. p. 86. : 'raetereo alia te. Etiam velit horn. de dicet. Pro adverborat et usu P. . Ol. m. non recte vulgari modo pro adverbi positum esse contendit. u. Omnino uesteni hunc usum in diversis locis explicans sibi ipse non constat. Nam VII, 21. diei trisIn hac loquendi ratione articulus omitti solet. porro in XXI, 39. etλινον. in qua loquutione articulus aut adjicitur aut mittitur . XXVII, 37. Atra. 01 ενω. etiam sit gularis nunt erus ita ponitur articulo aut misso, aut addito . I, 41. o AttPτεοο r. etiam pluralis eunt articulo in hunc ensum adliibetur. His adnotationibus vereor ut a curate res perspiciatur. eine Lius reti liuit 1νδAD . sed haec scriptura prosecta esse mihi videtii a librariis, qui offenderunt in insolentior adjectivi collocatione, id O que cum praegresso substantivo facile adaequa-Tunt Lectionem τδtt , quant codd. dedere, conlirniat etiani Scho I. iii καί τε, ri επὶ των qui- λων κL δων qχει κατὰ TVν ιι εσο ιμβριαν, τους ποιιιενας ς υλασσόμενος. h. e. καὶ αν τοντο se. Erli ex imperati O , or eliciendum, Menn Nuch nur disses itidas Lezte. Eam explicationem ut admittamus duo potissim im videntur Ostulare. Primunt non patet, quid sibi vellet και τοντο etiam hoc, vel hi e ubi quivis xspectaret hoc certe. Tum lissensioni esset verborun positura, ex ita particula' nimis reni Ot psset ab imperativo oεeον. Ita ille hunc Iocum vix puto ad num orandum esse iis, in quibus particula αν adjuncta legitur imperativo, quemadmodum statuu ut Rostius r. I. 120, 5. d. p. 590, alii. eque I e mannus Opusc. IV, p. 176 178. neque Iartungiis Doctr. partie. II, p. 312 - 314. hunc Ioeunt littulerunt Possit vero etiam quis verbum post τουτο missum utar .