Bemerkungen zu Theokrits Idÿllen [microform]

21쪽

hac superstitiono, iam ex niiquo feInpore propagatam Graeci etiamnunc conservant, eos quos laudant uestem. Et Boissonadus in Id. VI, M. tque Gaulniin et Boisson. in sellum p. 247. Nota 5. - Denique οστία recepi pro στεα ex eod. . f. h. erg-kium folicissimum conjector m in Mus Rhon. VI, 1. P. 31. In probabilem conjecturam σσω praeter AhIWardium et Graesium etiam inciderat indemannus in germanica interpretatione p. 355.ὶ

do oesum vitulos, iri VII, 3. ἐσθλά, τά που καὶ κανος ἐπι θρονον urar φάμα Si-1niliter Wuostoni in XXIV, 7. dicit νοέοντι i. q. ἐπινοουσι. sed abstinendum est praeception , qua apud ntiquos Scriptores, poetas Praesertini, verba simplicia in eorum, quae cum praeverbiis coInposita sunt, ensum interpretari jubemur. Nam ista doctrina jam pridem exterminata ost quainquam nullos Reta Si autores, quorum nonnullos nominavit . . inor de orborun aiinplicium Pro compoSitis in . . usu Et caussis Lips. 1833 p. 3 ota 1. ineri catulog quivis permultos disere posset Q. e. Brunckium in inultos locos drainaticorum voluti Soph. ed. yr. 434. Ood COI 680. Wundorum in Soph. Anti g. v. 168, alios. Sed non est hujus loci. In loco hooeriti, de quo jam loquimur, interpretare: er a mi dies Elenduebrachi quod inulto grandius sonat et animum assectione concitatum fortius indicat quam nostrum II erhu mi dies Men herbeigebrata ἐπάγα )3 - Verba quae equuntur vertit Κi essI.:,,Vonit ad nos Eubuli filia Anaxo, canistruin ferens in lucum Dianae, atquρ uesteia

ubhorret. Pronomen Huti procul dubio explices nobis, qua voce intolligit inlaethasemet ipsam et Eliquas Virgines, quae una secum in adem rogione habitabant. Est igitur sim dativus quidam ethicus, significans assocturn, quoin xcitabat Anaxo ad splendidam pompam abitura. Porro latina interpretati apud Κiessi in errorem implicuit, ut mihi quidem videtur, reverum Metae euryge p. 3 δ, qui Voce καrαφορος eum ἄλσος ἐς ' Mia udo arcte conjungenda fetae Korbiriiger isti den Bain der Artemia d. h. die um mine de Artemia den Festior trage woVIs rationem excogita it repugnantem usui linguae. Vorba abino ἐς Amr adnectantur necesse est orbo ἐνθε, quod

nun est venit, se ivit quemadmodum jam Iegitur IIom. Od. I. 281 284.). Quo

22쪽

saeto non inest liuic loco obscura verborum eonsequutio, quam animadvertit Greverus oman uermias durchau elue lare morimo est, Sed omnia perspicue patescunt. V. 2 εr δέ οἱ α μεγαλοιτος

De verbo μαρτεῖν, quod Schol. h. l. pariter atque apud Homerum ἀκολουθεῖν interpretantur, suo in ore diligenter disseruit Spi igner. xcurs XII in Il. . . Ita extremo versum inelii iis ταν Κλεαοιστα recepit, quae Scriptura, si mea me non sallit opinio, a mente poetae ali nn est. Sane qui dein omnes interpretes cogitant de more, ex quo in ostis sollemnibus pauperiores h opulentioribus vostes vel conducebant vel mutuabantur, do quo more r e ter astium, quom usterunt,iossi et ueste n. conserenda est nota Boisson ad in ristaen. p. 322. Atquo haec interpretatio videtur etiam ei nekium movisse nain nihil in h. I. adnotavit ad scripturam ταν recipiendain. At secus statuisenduli esse jam exponendi periculum faciam. ri Inum codices fero innes consentiunt in genitivo nominati in numerantur apud ais sordiu in . . . . . . . . pro hoc codice I. . Iacobs. p. 348. nescio quo juro attulit i. m. it. 8. a. m. sec.

scribit: ,r Inansit, ito aegr fero, in editione nostra e Coin metiann quae sola sic habet, ταν inque etia optinin nititur auctoritate. De in do illos ille, vestes

vel conducendi vel mutuandi , valebat tantummodo in pauperioribus. Atqui i-maetham non fuisse puellam pauperiorem, sed nobiliorem, ex pluribus locis tuus idγllii apparet, o prii num quidem x eo, quod habebat ancillam hestylin nequo voro

etiaria nutricem, ita fuit nuxus; qua in rct errat reverus , deinde ito elegantem tunicati ex bysso consectum trahebat, deniquo quod ad se invitabat Delphidem, atquo hic oculis Si inulato pudore uini desectis euin convoniebat, et postea niloquebatur verbis blandis iis quo verecundis. 1aec ninia non sunt accommodata Puellae pauperiori et ab utilili stirpo prognatae. Postro in accedit ad haec, ut verba Poetae καμφιστειλαμέωτα, ξυστιδα τῆς Κλεαριστα per g non demonstrons, quod iis demonstrari interpretos vo-Ιunt, signi flentam esse illam vostes mutuandi cons uotudinem Possunt enii nihil aliud denotare nisi postquam ni ornavi Xystido Cleari sine. Nunc autem omnis explicatio pendet ex nomino Cloaristae uuae illa fuerit ignorari us quum ne Scho- Iiastes quidem do a quidquam adnotaverit. Quapropter conjectura tantula id assequi licet, quod verisimilitudine continendatur quam maxima. Id nute in Iea quid sin sententia toc est. Quum τας optinia eodiculi auctoritat nitatur ideoque certa ac

desinita Clearista designetur: pateat necesse est, fuisse Iearistam satis notam com-

23쪽

munique nina S racusanarum celebratarn mulierem de quo usu articuli sus ius exposuit Hemnannus in praelatione Iphigeniae Aulidensis.). Si intellia porro quunt non viveret humili condicione, sed nobiliori hus puellis sit ni nil ineranda, putanda st Vestim nium illud tu ξομιδα propriuin possedisse. Haec si recto conjecimus quaelitur, quid it ξυστις α Οαριστας. g quidem suspicor signari vos timentum quoddam mu- Iiobro, quod nomen traxit a Clearista. Iaec enim sive puella si vo Dernina

videtur in ordine earum filisse, quas etiarn nostrates puella atque uxores Iubentissitne adir consu runs, et qui e vulgari sermone nudiunt Putetmacherinnen. Λ noscio an nova elegantiqv quada in Orana Vestiuiu conficiendarum neumodis her Machnit deris ides apud Fracusanus ita claruerit liae Clearissa, ut genus quoddam vestimentorum immortalitati in illiorum confabuliintium consecraretur. iiiii liter judicat reverus quainquam explicatius non demonstravit. Sed hanc quaestionem Iniitumus, quoniam et alia conjici possunt, noc testimoniis deficientibus corti quid statui posse vi dotur. Illud

unuIn tantii inmodo pro certo inrinar ausim, Iron significasso poetam illum morem vestium mutuandarum. V. 88. su με 'χρως μεν letola εrti ετ πολλάκι θάψω

Dativum θαη)q primus in poetam intulit Ex conjectura ΙΙ. Stophanus, quom Moine-kius propterea sequutus est, quod adiectivo ὁμοιος pud hoocritum constantur dativus adjungatur. Verii in tamen nondum repudiandam PS SP On ni uni ibrorum scripturam putaverim, urtim uti in otiam praepositio ποτὶ huic lectivo adjuncta invoniatur XV, 10. partim uuiu partitiva quaedam notio huic Oc Inagis conventro videatur. Nam Si inseth perturbatione an iiiii erat ut Iecta et sobriae uin καπυρα εοσος laborabat, in quo morbo color faciei saepse mulatur, quapropior fiam ro/2άκι vulgari significatione positum Esse existi ino Gonii iuuin otiain prohat SpitEner. xc XXVI in Il. . L. x. 89. Similis coloris os Apoll. Rhod. V 201. duo δε συν στεα μουνον εργον. V. 112. καὶ ε σι ν στοργ ος, ω χθονος μιιατα πήξας,

24쪽

Ioeum accurato perspexerint. oculos in terram demittera nihil aliud est nisi signum hominis cogitabundi es. IIom. Iliad. III, 216.

Huc adde Virgilianum illud:

Vix a satus orat. defixiquo ora tenebant Aeneas Anschisiades o fidus Achatos, Multaque dura suo tristi eum ordo putabRnt. Duos alios Ioco jam attulit . Menrsius in Specilegio ad Thooer idyllia L. B. 1597. p. 4. In nostro loco simul apparet, Delphiden cogitantem, quibus verbis uinaliam it allocutura, fingero speciem pudoris de vero pudore VIII, 5. κάτω ui 1ας. . Deindo Dolphidem puellam audacibus oculis dreiat intuitum esse non latet in orbis Poetae; sed is error in Eo niti videtur, quod Grovorus non attondit prolepsin adjectivi -τοργος, quem usum iriectivorum ut praetermittam subtilissimam disputationem orn-li ardy. Wissensiasti Syntitata p. 428. nuper diligonter illustraverunt och in Luciani Char. Excurs. Ι. P. 52-58. Iacob. vir eleganti ingenii, in Quaest. pie partis II eap. IV. Illud denique, quod oculos solo figero atque puellam intueri eodem temporo

factum ossct dicit reverus, refutatur noristo μες δων i. e. simul e me ad sp xit. Alterum si voluisset, quod Greverus demum ingerit atqu obtrudit, scripsisset poeta kορων. . 126 ευδον δ' αἴ κε μονον το καλον στομα τεν ἐφιχασα

IIermannus pro εἶδον olim proposuerat conjecturam vis ης, postea Dalilio, Graeso, ies stingio, liis probatani, nunc ipse in Eurip. Hecub. V. 650. vulgatam intactam relinquens interpretatur: dos inprem, finem sacerem. orro Κiessi explicat: ,contentus fuissem. uestemannus contentus suissem, nihil amplius tentavissem. Alia exisplicatio, quae mihi innotuit, est underi, qui in Soph. Od. γ r. v. m. hunc Theocriti locum reddit: ,nihil fecissem et Murde ita Hi Merhaven haben. At hae omnes interpretationes abstergunt opticum colorem. Poeta dicit dormivissem . . si sensum spectamus cubitum vis soni tuo osculo contentus tque tranquillo hilarique animo somnum copisso in Solo enim pud Graecos, poetas praesertim, mobilis atque frequens ossa transitus ab eo, quod vulgo vocatur anteeedens, ad illud, quod est onsoqons, ita ut haec duo divorsa dicendi gener haud raro in uno Voeabulo eonfundantur set quasi in unam notionem coalescant. Id autem cadere puto et initi in vocabulum ευδον. am vix cuiquam offensioni erit, Si quis sententiam germanice sic conformatam proponeret: Da hytte ita ut Nata taeevi, litte

25쪽

Summus obeckius Paralipp. p. 228. ot. S. sic scribit: In Id. II, 145. α τε δε

- τηρ τας γε ἐμας αυλοτριδος, in ptum AESU τας γε ἐμῆς quis AEnim eredat imaetham, quae Pompam psectatura vestem mutuam sumsit, tibicina usum esse servas Paullo postv. 154. Oadcin clesia vocatur ergo corriger libet τας Σαμαρε Asserr Hiceat, quae niihi Iegenti hanc observationem subnatae sint dubitationes. Priinum quid in non invenio idonoam caussam, cur obeckius spreverit scripturam εας αμας valde probabilem, quum turpia tollatur vocaliu in litterarum concursio atque particula γε inducatur, quae omissa est in permultis codicibus. Deinde pronomen lossossivum intelligendum esse Existimo iso sensu, ut sit tibicina riuao in eodem Ioco nobiscum habitat. Porro Diddo veste, quaIn Simaetha mutuam sumpserit, sentiam supra exposui. Postremo vocabulum QM, tum demum tantum valero putaveriin, si Vct e Xiguum X taret Estigium,ox quo illum Erogrinam fuisse Samium colligere possemus. IIa igitur ob caussas ego quidem non ausim hanc conjecturam iInpon re verbis poetae. Eque Inugis necessariavidotum emendatio Hermanni pro αὐλητριδος Scholiasta lotissiinum inlusor nam investigiis codicuin, quae aster Hermannus. facilius agnoscas librariorum errores, proponentis αυλι τ ιδος quod sublestae idei vocabulum citerato coniniendavit rim censi ira oditionis Moinelitanae in immormanni Diurnis antiq. stud anni 1837. p. 228. . Non os autem, quod tibicinam relegemus, si ea, quae supra disputavi, a probabilitate non

Ita hi versus scribendi videntur. κειτε praebent sex codices in iisque optimus Κ uuae fornia quin orta sit ex naala pronunciandi ratione dubito. Similitor dicitur κεἰς quod Mei nolitus Mosch. I, 14 intactuin reliquit, sod Bio I, 47. Theocr. XVIII, 15. in κις

mutatum recepit, idque omisso tota subscripto, quamquam apud euin κῆm, γε alia I guntur. Tu In νιν Scriptum est e conjectura. f. MuphImann. Leges Dialecti etc. p. 128. Porro supra distincta est oratio post τοσον. meinelitus isse servavit et eoIon posuit

26쪽

post his et pro αἰεν ree pit ovis Ex eod. Vnt Sodo-εκα videtur glossema esse Scholiastae, cui oratio offensioni fuit. Fuit imm rito ut arbitror Quam saepe enim mobilis transitus fiat a sermone aliunde suspenso ad orationem directam, notum est. Atquis haec oratio directa iiii loco maxime convenit, prἔesertim cum ante prete sentia ερῆται, εγι posita sint, postea propter sententiae consorinationem Sequantur imperfecta. Quae si recte scripta sunt, sensus est Teneat ne eum puella desiderium an pu ori, id Q Erto scir negRbat, ατα τοσον Sc. φατ ατρεκὸς ιδ ιεν, med ii inctantum: Empor in honorem si v nomen sui amoris sive puellae si vo pueri morum infundi sibi jubebat. uestemannus dicit: ,genitivus ακρατο habet, quo defendatur. onne est tritissimus genitivus partitivus, nobis quoquo ill non inusitatus Undis schenhte de Bohme de perlemlen min80 Non moror aute in revorum adnotantem Metae Bearuge p. 44. a den Genities Eeino bere I, O is obo oder κυαθος- suppurea quod redolo doctrinam ScholiRStae. Porro , simo prerων celerrim se Rh-ripuit uestemannus in latina interpretatione apud tessI. celseriter abiisso. At celeritatis notionem quam etiamnum statuunt grammatici Dub hoc verbo abesse, utque potius verbum ' χομαι adjuncto participio nihil significare nisi nostrum fori, rem mihi quidem persuasum est, ergo'. l. aufugit er ille jor LV. 156 καὶ παρ' his Ami ταν σωριδα ouάκις ολπαν. Wuest Scholiasse refutain credit, hanc ampullam oleariam pro Delphidis ondicione et pro rius usu e corio factam osse, Doricam autem dici, quae Atticis 11 κυθoeappolletur. Id verisimilo est collegisso uestemannum ex Schol. 1 δερματω λ κv o Sed non spernenda est auctoritas t m. M., ubi P. 623, 4. In e leguntur: ει ρλ α δε παρατο olom ἐλαιοπιν τινα εἶναι, δια et δι αυτῆς οπι πενεσθαι του λαιον, quocum consentit

unus Q Schol. ia τις olom ἐλαι-ς, utque sermo ille jocularis apud Athenaeum VI, 12. Quis ver per corium oculis perspicero potest Quapropter facilius credas, juvenis ampullam fuisse Vel corneam, ita ut 1 δερματιν', quod apud Scholiasten legitur, mutetur in κερατίν', e vero etiam x metallo quodam consectam. am nobiliores utebantur

ampullis vel argenteis Theocr. XVIII, 45. vel aureis Hom. Od. VI, s. vel o alio

Gr. iiiM. M. et iii Gr. cliolarum usui destinata I 574. interpretatur cyχετο τευπων siceIeri. ter fugiebat. Rectius judicat atthiae. r. q. 561. c. p. 1305. d. IIl. tque pro vera hujus verbi significatione jam saepe propugnavit vir acutissimu melil horn. e. e. in indice Anthologias Graecae, log 1827 editio, p. 107. in dissert. Ade adjectivorum pro adverbio positorum ratiotio

et usu 1828 p. 9. Ota .ri in Ephem. IIallens in censura egregii exici Sophoclei, quod eomposuit Ellendi. Utinam elilhorn. minora aeripta, ab ipso separatim emissa, mox edat in unum librum collecta.

27쪽

metallo subrieatis, nam ob rem etiam hoc Ioeo ampullam ex metallo consectam intolia Iexerim Doricam autem dici ampullam non ob ipsum vocabulum, o ob Delphidis

Myndii patriain, unde Ecum eam uitulisse putandus it Consentaneum St.

V. 159. Iegendum esse suspicor αἰ δε τι καί με λυπά Prius δή τι si vera os Bois sonad adnotatio : Est δε τι etiani in codd. In quibus t Nam quid intersit h. I. inter

particulas m et και difficile est intellectu posterius cum Hermanno. V. 161. δε πιστα, cistam secum attulisse putanda est imaetha. 'nestem. Id neque intelligo undo collegerit, neque ad quem usum istam secum attulissse putanda sit imastilia perspicio. In voco πέσταν Κies stingi adsentior comparans praeterea V, 20. - Λαφνιδος αλγε αροίμαν Apoll. Rhod. Ι , 64. --θι δ' εμπης, και sera me εουσα, πολυστονον α ro αείρειν. X tremum hujus id ili Versum vertit Hermannus Opusc. V, p. 59 per orbem noctis dis porsae stellae, nescio an recte.

V. . - ερωτυλω. Respondet lautinum amatorculus Dominutivae voci ironiae notio subest. Ota vestem. Iciessi silet. Sed quid significat articulus, in quo non temor offendas Amicus quidam in littoris ad se datis scri hit: , Memini in Iogoro alicubi vocabulum τον 'φωτυλον Da Muscula littera exaratum utque ita explicatum, ut notet parvuli deum umoris. Adsentior. Neque ante invenire potui, quis vir doctus illud protulerit praetor Scholiasse in h. l. qui in nerit Scripsit ora, to τινες, κυρων. ruam ne intollexisso qui dein videtur, quid νομα κυριον h. e. parvus deus amoris sibi vellet. Est igitii ὁ ' 6πυλο nostrum dein Dine Lisbesgoti, vox in pastorurn sermon altioris significandi caussa usitata, unde si Inu lapparet non inessct ironiuIn quam subesse putat uestem. Fortasse et lain Battus IV, 9. amataIn appellat ταν κυάνοφρυν Ερωτίδαο sonsu, ut sit petae uetae Abesgotii mi de Onheu Augenbraunen. jusmodi blanditias pastorum Sermoni dinodum convenire patet e pluribus Aetiiplis. cf. X, M. χρυσεο αμφοτεροί- αιεκείμεθα τα 'Aφροδιτα. h. e. tamqualu dei.

Priorem sontontiam vulgo efferunt per intErrogationem, quam cur intactam reliquerit otia in Me inelitus miror, quum ipso in II, 20 Ver fixi in judicare videatur, obstarexigno interrogandi particulum τοι Porro vocabulum προγενειος tesEl. et uestem. Recipiunt ,de non to prominente. occornmodatius illi videtur inlolligero barba in

Promissam suadentibus etiam Scholiusta thois, προμήκης την γενειά atque Virgilio Ecl.

28쪽

VIII, 31. promissaque barba , ubi cs. Vos s. p. 111. MII. Nam Th. XX, . et Pretis

signis barbam. Sintiliter VI, 3. ἐμιγενειος. i 36. - ,εια. XI, 9 αρτι τενειάσδων Ceterunt de suspendio s. etiain Calpurnium Ecl. III, M. Quod si turpis mor precibus, quod abominor, istis Obstiterit, laqueum iiseri nectemus ab illa II iee. V. 15. νυν Πων τον πρωτα βαρυς θεός' 4 λεαινας μασων ἐθι λαξε, δρυμω τε νιν τραφε ματ ρ, Wu stem adnotavit: Alii vulgo θ, μαζε, pro quo tessi in λασδε. forma χολασδε non prosecta est amiessi ingio, sed extat in codicibus. and ni formam recepit etiam Moinelitus. Ego vero nondum salsam putaverini polinii Lecti Theocr. Specim. I. p. 12. dubitationsem, qui in quibus vocabulis o litterae nimis vicinam haberent litteram . Theocritus illas pro ζ posuerit quamquam I. I. magis placet Ο-

Tistus propter sequentem noris tum per particulam τε non καὶ adnexum. Porro scribitra uestem. Attende ad dativum laturii, quo locus exprimitur. Qui usus valde infrequens est. ii valde infrequentem dicat hunc usum non intelligo, quum legenti Statim in mentem Oniant ex ellipta poetarum perinulta, in quibus haec principalis notio dativi invenitur. Tritissima sunt omerica: μπήν, αἰθερι ναίων, υρεῖ ποντα , ουρεσι lia locos ubique obvios suppeditat index ebori), notissimul Sophocloum αλλ' α με να ιν nosσσιν Oed Tyr. 1415). Nec ninus nota sunt ex rosaica oratione Λωδωνι, αραθωνι

λαμAM ' χιασιν 1 Iat Alcib. I. p. 123. Q), alia. Itaquo satius fuit tirones ablegaro ad grammaticorum compendia Rost. q. 106, 1. o. Matthiae. q. 406 b. uelinor. r.

. 21. os στεφανον Παι με καταντικα λεπτα ποι σεχ,

Wuest in Verba ita jungit: κατατiam με ποιησεῖς αὐτικα excidit haud dubio uortui μετανον. Praepositio 1 in his Initti solet. f. Id. IX, 25. πεντε ταμων πο ουσιν. Iunc observationem nescio an ipso nunc improbet Meinelitus retinuit καταντικα quam sor-

main jam ossius tueri conatus est. s. otiam Boisso in Anecd Graec. T. IV. p. 319. quamquam aliter judicat Spit Enor in Iliad. X, 273. Ego nondum adducor, ut vocem καταυτίκα composito παραtπικα cf. Lobeck in Phryn. p. 47. ex tr. satis defendi negem. Deinde miror, quod admisit Wuostem. ut olim:Causaubonus et Vossius in Not. p. 19. volebant ellipsin, quae juvenes a vero abducit. Vocabulum λεπτα potius adverbialiteraeeipiendum est. Comparari quodaInmodo potest nostrum in Sache Din erreissen,

Sisine lem restagen, quamquam in ejusmodi formulis Potius inest notio rei essectae.

29쪽

Neque magis admittonda est in V. IX, 27. Ollipsis es ot radii eum Schaes in Lamb.

Bos. p. 683,id quod probavit Vilestem. Sed πεντε ταμιν arcte colineret, sicut germanice dicinius Manhelten. Comparari potest Ποin. d. XII, 388. ubi Iuppiter fulminans dicit: τυτθὰ - κεασαιμι, quod respondet populari nostro Dinapauen, quamquam germanicum vocabulum de indent ligna usitatius est.

Uae probabilis videtur hujus loci scriptura. Particula horo 1 est conjectura Graefii, in quam incidit etiam Briggsius. Itora conjectura ergkii proposita in Zimmermunni Diurn antiquariis anni 1837. p. 444. λα- ut omittam rationem dialecti, quae postulato sicuti VII, 149. αρα γε στα propiore linprobanda videtur, quod Iocus duobus versibus proximo praegressis tarn definito indicatus est, ut quomodo notio alicubi si v aliquando, aliqua ratione, h. I. cogitanda it non pateat. ικα i. e. καὶ ε κεν cf. Mutth. q. 10 p. 56. non ero καὶ εἰ καὶ qui error est reveri. Deinde εἴ pro vulgato εὸν, quod a Graeci sermonis consuetudine recedit, primus conjecit reverus Λἰ eitri p. 6.), postea in dein incidit ergkius I. I. Sed eth, pronomen ορθοτονον uro huic loco non satis convenit. Quapropter verisimilior videtur, quae conjectura simul propius accedit ad ductum litterarum, No i. , o es quae ap id Mattiair. r. ing dial. p. 265. d. Sturg exies chio et Apollon asseruntur. Pronomen oti denique pro or flagitare videtur ipsa sontentia.

Quotquot inspicor mihi licuit interpretes Theocriti, o difficultato hujus loci soli expediverunt, ut illud ποτιμααμενον vel corrigerent, vel noristum medii passiva signification positum ess adnotarent. At utrumque rationem ferri nullo pacto posse, usi eviter attondenti paloat necesse ost Loci emendandi conatus non est quod diutius Ioremur, quia praeter necessitat om mendatum Est. Itaque inti In Pauca de

iis dicain, qui apud Theocritum quoque Exempla invenisse sibi visi sunt, unde passivam significalionem oristi medii demonstrarent. Vide quos viros doctos attulerint Κies si et uestem in h. I. 26 et osterior in III, 29. quibus addi alii possent. At omnes docos, quom etiamnum et grammatici scriptorum interpretes ad hanen cf. atthiae. I. 496 5. p. 1107. q. d. III. Κuehner. Gr. H. I. 399. Rost. l. 11 ot. s. d. V. Rectius nunc judicat uehner in Gr. in scholarum usum concinnata. I. 344, 3 si docens:

Dua μιιι und der oris de medium haben immer nur re alve Oder intrano

30쪽

allago te inporum probandan pnriter ex aliis scriptorii, ns atque ex Theocrito Iandaverint, osse vel omiptos Vel perpernm explieatos, hodie constat inter ni ultos, ita ut v ris silii scripsissct putandus Sit Iermunnus de emend. rat. r. r. p. 236. Noe sane, puto, quis quai noristi ni edit ullum poterit ox inplum pro fore , quod sero habeat signifieationem passivam. Quod quain sit accommodatum etiam Theocrito, postea elucebit. Ego enim hoc loco in juvenum usum ut loel sub unu in conspectu in veniant illustrabo dein cops omnia xenipla Theocritea, quae sunt a recentis stinis quoquo interpretibus ad sustinendam istam nullagen protracta. sive Ne utung, ni parare . . . . Der Gebraues de media/en ut und Aor.

sint des passive is libera nur Metabar. additis paucis exemplis. Quum autem nostri discipuli ostii utilissimo sane Onipendio tantur, adscribam ego propter discipulos

omnium, quae in hanc rem a viro docto LI. congesta sunt exempla, veram explicationem Sequor in ea re ordinem a grammatic observatum Euri P. Ili FP 27. Dαίγα - κατεσχετο ραπι i. m

Herod rari Φ. de Oebari filii Oecisis addit: και Ουτοι μὰν ἀποσφαγεντες, αντον τα letsi λιποιτο i. e. uncilies . . liebe ihm ori uruch. - Deinde ostius laudat ex ausan. IV, 27. Hυι-o. At loci corrupti nihil Probant. Nam in xl l Patisaniae Ioc legendunt esturpi ox ro, quun Scripturam lebetis, Vir sumn e reverendus quen totun in ausania habitare praestantissinia rius editi ubique testatur in contextum jam pridem recepit. Verba sunt rcος δε ζ τελετλ: στ Gιν ἀνευ2 TD, Tu et Γν ιεν, σοι του γενον των ἰξDhων ησαν, κατετιθεντο ἐς

ra ubi hia ten. Opusc. VI, 1. p. 198. atque eadem repetiit ratione habita uelineri in Zimmermanni turn uniq. anni 1836 p. 899. - Exen pla duo Theocritea quae apud Osti limsequuntur, supra illustravi. Ruae ei uelitus olim monuit in Iocum Euphor. P. II 6, a Rostio