Bemerkungen zu Theokrits Idÿllen [microform]

71쪽

voeabula ex φε composita Ignifieant vel euin, qui sero aliquid facit ut o ipt θίς, voli quod sero fit ut XXIV, 31 olyh ops, sed ψαματης est is, qui usque R se Tam e speram metit, ergo sine ulla defatigatione.

accidat sed ne qu etiam accidat. V. 13. H θω ἀν-ις ει Aor hauris manifesto o dolio Proverbium usitatum do iis qui in aetissi in a se sunt. Ita octo Scholiastes; υ- ironice dictum Paullo aliter Erasmus Adug. ΙΙ, . 7. p. 386. Quod Vuestem addit: amor enim ex abundantia

nascitur ab hoc Ioco abhorret. Vossius in ol. p. m. comparat: Nun ja d si zest warm man iehi D's an Aptius comparari potest nostrum j du sileteat in de Wolle. Totus igitur versus hunc habet sensum tu pulas to osso felicissimum, at in infelieissi intim, Sed scit mini in ita Esse; nam ego sui felicis stilius, hornia cur u sollicitudine inantiu in liber, tu contra qui inoris sollicitudine agitaris infelix es. V. 14. Mirα τα προ θνραν κτλ. proverbialis est dicendi ratio, propr. quae ante januam meam sunt . . quidquid moum est miles res ita habeb. Itaque sensus est: Profecto propter morem neu In omnia mea neglecta iacent. V. 17. ure ustem adnotavit, o ut ego quidem urbritror a mente poetae Ian aliona sunt. Neque recto Burchardus p. 28: puellam h deformitatem mox te in eruciatum daturum. Sententia poetae, nisi fallor, haec est Invenit deus sontein, oi oonam tibi inposuit habes quae dudum Ρlnbus. h. e. optasti inare, nunc habes

nihil aliud nisi cruciatus. Similia haud pauca cum hoc loco comparata sunt in He manni oditione Soph. leci. v. 2. V. 29. Mihi probabilis videtur Hermanni conjectura ἐν τοῖς στεφάνω τα πρατα labori . do qua loquutione cf. Horm in Vig. p. 86. d. IV. tali hau m. iii Iat Symp. 178. B. p. 82. d. II.). Aliter disputat de Ormulae origino Berni, S nt. p. 311. ταπρῶτα, ut Saepius, en quae sunt praestantis sinia. Nostratos dicerent die Morzi litasten, die de mam merdienen. V. 31. μαωσθαι - tri in aliquo furere. Hor Epod. XI, 6. Inachia furere. V. 32. αἰ δέ μοι hi: σσα κτλ. Formam αιθε in Moinphii editione vitium operarum esse, ex ejus adnotatione apparer Videtur. Utu est, recte Scribitur αἰ δε. Nam αιθε, quod etiam apud Boissonadum una cum igno exclamandi post πεπασθαι posito Iegitur,

72쪽

si viso scribendum esset, desideraretur ni χρυσεοι Vocula qλ, quam certe posuisse Homorus. - κ' ἀνεκειμεθα collo cuti si e dedicati Essomus h. e. faciendas utriusquanostrant Statun curaremus et consecraremus Veneri bo simili comparari possunt

ἀναθείς. X II, 2 ανεθηκαν. XX, 7 εστασε -- v. 34. unam vi in habeat τύγε 4llo loco positum non patet. Solon quidem Graeci, ubi aliquid in duas partos dividunt, in Biter membro pronomen in serr elegantiae quodam sti di permoti, ut I, 124. Iom.

II. H, 409. alia suppeditat talibuum in lat. Gorg. 527. D. cap. 3. , sed in hoc

versu ετ tantum nil μα- pertineret. inqu multum habet offensionis, quod non ad τλ αυλως pronOine positum sit. Dixerit quis insertam Esso particulam ρεν. Sed tamen primaria oppositi est orsonarum. Huc accedit, quod optimi codd. Praebent μαλόν τv, unde suspicari lices, orba per librarios aliquantum istorta esse. His igitur rationibus impellor, ut veram ess putem emendationem : τως τὸ μεν ουλὸς χοισα, καὶ Ἐλεων, et τρε μαλον. Rullo insolentior collocatio pronominis et offendisse videtur librarios, ut Iocum corrigerent, quRIu obissem nescio n pronomen o in X tremo versu ex eodd. enotatuni nillil aliud sat nisi is, quod post τως oiatum erat, suo Oeo temere EXMII- sum. Quod auten pronomen τε inter articulum Et substantiu ui interpositum est, id dolandi potest similibus xemplis, velut Eurip. Med. 475. d. orson ἐκ των δε πρω- των ποῶτον oro χα λε, εtR Hippol t. Mi. ἐκ τῶν γαρ αισχρων ἐσθλα ιπανώμεθα. Lucinn. Nigrin. c. M. et του ρα Thλhgo ανάγκη ποιεῖ, ' In pinelii ologanti conjectura dig-PIies mihi omissus articulus τως quo arstro vi Ilossumus, quum intelligantur emptae tibi se votiae, quippo quae tibicina esset. V. 16. um γλυκυ ιαλον pud lieocritum est

hianda alloquutio. XI, 39. v. 35. σχῆμα proprie significat liabitu in liquem, figuram, deinde omnino dicitur de xe ornata vel splendonte. Quum autoin hoc Ioco tibicina

memorata sit et novi calcoi, qui seno conveniunt saltationi, consentaneum est χοα interpretandum esse de habitu saltantis quainquRm non ignoro lis r statuisso Melit hornium cliein. πὸ κοινου rat. p. 12. In ultera lectione qua in constituit Hor- In annit ni offendit νακοιμεθα, quae forina contracta optativi conjunctivus κοται apud IIOnIerum ex tui . , quantuin quidem scinIn numquam invenitur.

V. 36, ut pedes sunt tali, h. e. tui podes sunt bene tornati Xam pulchri podum tuli in magna erant onustato, undo in Δισφηρος ευσφορος. s. XVII, 32. XXVIII, 13. Aelian V. II XII, 1. do Aspasin και τα σιφόρα ἀγαθῆ και ι 'Oμηρος λεγε τας παιοτάτας

et mobilitatein, quum talorum instar, quibus luditur, inter saltandum sursui et

consulto misi Callimael, fragm. 118. quia ibi οι acuendum esse videtur accentu, h. e. quam aut dicunt Parentes. am vectunt, quod totam aententiam regat, interponere Graeco musui repugnat, id quod in Aesch. Eumen. 51. τήν τε κυρωσον δίκΓν, derivo docuit Hermon. DPusc. VI, 2. P. 8.

73쪽

deorsum movet T. V. 37. α φωνα δὲ τρυχνος. reverus oriseit τροφα s. I. deIieiae. Sintiliter jam anton Graefius Ep. r. p. 44. χἁ φαυα τροφερά Sed mittenda est talia audacia. Vorba qua Ioguntur apud Phot Lex. s. V. μνον. p. 609.4 sp. 526. Porson Ed Lips.J και

παρα τι παροιμίαν τὴν, -παλωτερος τρυχνοω, παρωδων ὁ κωμικος φησιν 'myaαρ im μουσDιωτερος τρυχνου offendunt, Ocem tenuem e Sircundiam eogitandam esse Metaphora fortasso petita est a naevi fructu.

V. 39. oscis an in his verbis lateat se sensus: unam bono naves strophas IlIo mensus est, sta ut singulis distichis ententias comprohenderit. V. 40. Quid prima persona ἀνεφυσα significet, o non intellIgoro latetur re erus,

alteram personum defendons. At recto se habet νέφουσα. Nam Milo dicit ho mihi propter barbam eam, quam stulte nutrivi, h. e. Tu potos versus sacer tam pulchros, ego non possvin. lim pergit Milo: Audi tamen aliud quid nimirum carmina quaIta erant Lytiersae, o . qualia conveniunt messoribus Sensu ost Ego non facio quidomvorsus, sed cano Versus multo neliores quam tuos, qui in umor versantur. Iune autom nox in conterii planti non Pus esse videtur, ut pro ii scribatur μαν. Caeterum earminis, quod equitur, jus ua quidam ordo conspicuus ost. Ab initio enim AoIemni moro invocatur exos. V. 4 et 43. InVocationem ex eipiunt singula praecepta sedulis massoribu observandR. V. 44 - 51. Iam V. 52 o M. transitum faciunt ad Itimum distichon hoc sensu Sed ejusmodi soduli inessores necesse estuanto Empora et justis portionibus cibos ac potus habeant. Haec autem sententia jocoso ita Tortur, ut RVarus villicus moneatur, ne sexo V. 54. neve par v. 55. cibum praebeat. V 43. - λαον - καρπιμον - μδειστα seges nam maxime fortiIis h. o. seges praebens quam plurima granu. ostri agricolae dienni die Saa actu letavi. Itaquo Ocn-bulum λαον hoc Iouis pariter intelligendum est atque sagos apud Virg. Georg. I, 7: Illa sis ς' demur votis vespondet avari AgrieoIae, bis quae solem, bis frigora sensito bisagnero corrigenda si ii HeFnii adnotatio: sogos est torra, ager. Ibidem IV, 28:ωσσω. ω. ne fertilis illa juvaneis, Xec pecori opportuna Messi era, me cominoda Baccho. He Dius: Aeges omnino pro agro, solo. quod intactum reIiquit Wamerus.

Tondeturque jam a maturos annua Rrtusis

Ali . empla congesserunt Brouckhus in hunc TibulI Iocum, atque avis. In

74쪽

Cie Tusc. II, 5. 3. 13. Vulgaret explicandi rationein sequutus ost L. Disson in Tib. Vol. II p. 77. et P. 4ls. Sequutus est l. ueliner in Tusc. . . At do istiusinodi Ioeis orisfinio judicavi R. lotg. in Cic. Tusc. . 189 sq.

. 48. Quod uest in defensurus noni inutivum αλο 'ες dnotavit, in nominativo inosso adhortationem L nes SD PS, in accusativo, prieceptum aliquod, posteriusque ianus convontro huic loco, id Vereor ne hodie probet. ain in utroquo usu inest praeceptum aliquod, o no ni nativus tum demum plus es Ros, fit opta nos Soro ipsos alloqueretur, idooque infinitivus positus esset pro iri perativo secundae personae uuli In vero Innia praecepta, cui traduntur in hoc RrInine, in universu in efferantur, conS ntaneum est accusativum praeforri Matthia'. r. r. q. 546. postquam prissimo indicavit discrimen

nominativi et uccusativi, dubiu haeret p. 1269. d. III in ot. do Thoocr. XXIV, 94.

α δε δεσθαι στοεπτος et Hesiod . . et D. 391. rvtενον πειρειν γυμνὸν δε βοωτεῖν, neque multurn abest quin tutuat Enallagen ensu uin Sod Iesiodus praeceptuin in univcrsum

proposuit nulla ratione habita fratris h. s. man soli ei fit belleidetisne uni aetern et apud hoocrit cui Hermania in Vig. p. 44. sed IV. scribenduli videtur νεεσθω. V. 53. et πιεῖν pro το ποτον autio in solstitius dictum sesso putat uos et n. Sodvidetur Ruinptuli esse ex comit uni scrinone, sicuti nos loquimur: te dem Linde Oantalen. Caeterunt de proverbini loquution monet rasiti. Adug. ΙΗ, 6 16 p. 52. Idom eonxulendus est in V. M. in Adng. ΙΙ, 1. 5. P. 357 sq. V. 57. o τεον μέρον ερωτα. uefiten anni Verba: nota Dithood ubissectu dictum mihi quid otia obscv in Sunt. Rin effectus Resset, si uti iis propter InorPm uulier factus os sol, id quod hoc loco non proditur. Poeta diei fainselicum aniOrmn h. e. au-porem condicion in totius mori S utque prono ii en τον τευ positum est paritor nique

apud nos et apud Lutinos nil eonte in tum significandum. Sed toni pus est huic scriptioni sinetia inponero. Quod si hic illidi Misio verbosior fuero, id condonandum Prit Scholae ningistro, qui quo uberius o dilucidius silain seno tentiaiu explanat, eo lucrius et studiosius suo se nunere fungi arbitratur.