Bemerkungen zu Theokrits Idÿllen [microform]

51쪽

ἄμοτος , κεραιζε. 203. a QMν αγχίμολοι ναῖον. 23. - - σζραn α προ δειελος ε tris εἰς A. 252. λις αι,ος αποπροθεν θροος αλτο XXV Π, 36. τα δε πώεα καλα νομενω nisi quis malit accipero pro adverbio.) uuae ex simpla qui accuratius consideraverit, atque genstra carminui n. in quibus singula leguntur probe distinxerit, vix dubitabit quin in loco, undo digressi sumus, praeferenda esse videntur conjectura ασαμεριος. Verba οδας αεις funde Orta sit quaeso scripturae discrepantia δεῖ spes in codice M. oxplicat Wuestem. lento gressu incedis, tam ob solis ardorem, quam quod festinationisenus sam non habet. On recto ut opinor. Advorsantur nim huic explicationi 1oquuitione quae proXime sequntur: πιε εαι - - ωσκεις ως - ἀειδει Nam quomodo quis lento gressu incedore, isque simul roperaro et ad , indemiam prosilire dici possit. difficito os in tollectu equo oro id lato in orbis poetae amo τὼ ποδας δκεις pinia reserunt nostrum: Mo chlens mi in Hisse hin. i. o. qno tendis hoc aestudi si cum maxima virium contentione. Festinationis autom caussai Si michidam non habuissse, nescio unde uestem collegerit. IIanc festinationem potius prodero videntur quae pro X inie sequuntur: ut μετα δαῖτα κλvτος ἐπειγεαι collati. iis, quae laeanorae tempus convivis certum praestitu ndi therius disputarunt d. Quo ursius poci I p. 41 sqq. tque Erasmus Adag. Chil. IV, 6 23. .958 uuae deinde Ioguntur orba D αἱμασιαῖσι pro vulgat ἐφ' αἱμ in optimis extant codicibus, atque recte probata sunt

a Brunckio, indomanno p. 360.). Guis sordio, einekiο, Bois Sonado. Malo conlparatoiianinum Greverus fi Beser. p. m. ἐπὶ etiam . . in vortens I, 47. ubi aliuniosso nexum jam monuit diligentissimus tessi. id sentur potius librarii x IIo Ioeo praepositionem ἐν hunc locum temere intulisse. Porro h ασιώὶ non sunt carmenta sivo mucoriae, quae explicatio est Brunckii et I 1Ι. Vossit tmoynii in irg. ΕΙ 11 9. o qui Io3nium laudavit Boisson adi, aliorumque, sed omnino spin ta Comparari

otium potest Auctor Coliae v. 48. 4,Νunc etiam in letida φ' sed Iacerta Iatot. Postremo ἰλαώοντι pro hodio Mns verbi inusitato primus rostituit Noe litoriis Not et Emendati. in tioocr. p. 30. - Fabula quae de laudis cristatis traditur, pertinet ad phantasmaturandorum. V. 25. λανον ἐπιθρωσκει non si . torcular calcas neque ,in torcular insiIis ; tum enim graeco ponendum esset aut λανον πατεῖς aut ἰανθ SiΓ λανον ἐπιθρωσκεις. s.

αμοτος pro vulgari 'or praebent duo odices Adjectivum l/οτος immerito dicit inusitatum Passo itis in Loxico . . t oror nam Iogitur hoc loco et quos jam adscripsit eine ius infra

sisse videntur ex Ecl. II, 9. praeferens de temporis significatione laudavit hunc Theocriti locum. Num forto Hii ii i proliandiani est Aptius certe conveni rot verbis εν Mitri G m Tt, quamquam etiam gelida habet u defendatur refertur enim ad loca umbrosa, quae lacerti frigus amantes tempore caloris hi ereἔe consuerunt.

52쪽

515. ho ἐπιθρώσκων. sed significant verba properas, prosilis ad vindemiam. Tota 3cida interrogatio propiore ostendi Greverum Naestriige p. 9.), quod τα Λήναια et τα Θαλυσι nimio temporis spatio distarent, quapropter dubitanter interrogat,nuni λλῖνος significet sol uni locuti , ubi Orcilla positum sit collata nostra voco δελ- berg, quippe quae dicatur pro illa. Sed posterius idoneis ex otii piis de inonstrari non poterit, prius ad talia pertinere videtur, quae pud poetas non fiunt ad vivun resecanda. Praeterea inter sinein των Θαλυσιων et initi uiu των συναιων non SeIn per nulli im Emporis interpositum suiss credibile est. - Ubi αρβυλίδες commemorantur, non solum Casaubo nus putat nIceatneni uiti clavis ferreis Suppactum sinisse id quod quis faei Io possit exv uostomanni adnotation conjicere), sed etiai Stant ejus in Aesch. Agam. v. M.),qni oni I, p. 26 editionis quae Ialis 1832. prodiit diserto dicit: Ego pro intelligorem calceos ferratos rusticorum Potius quam Boeotorum ligneos ejusmodi enisi soleae clavis suppacta inter eunduli Iapidibus illisae sonituit ac tinnitui edunt. V. S. συρικτα ἔμεναι. In D ubi Iermanno ex codd. alatinis proposita mendatio, simul nulli erosior et verbis ad ictus tetricos melliis statis, nunc legitur hiam apud Boissonaduin, cui ΙIerinanni Scholas Theocritens nondum cognitas fuisso oditio ubique testatur. . m. orba imiel idae κατ θιον νων nullo alio sensu dicta sunt atquo apud IIoniorum II. IX, 108. Nestoris καθ' hi τερον τε νοον, quae t tulit Scholius tes. IoeTheocriti loco loquutio est tuinquam proverbialis . Vuletur en iiii Si michidas in hae sortitula, quae V. 39. Iteratur, elegantiam quandam quaesivi Sse, queri ad inoduin nonnullilio itines forinulas quasilani soli Per in Orct ubere solent, atque ubique inserere. Itaquo ab hoc Ioco plano diversi si in loci XIV, 7. κατα νον των XXI, 32. κατα τον νυον. V. 35. tu γε δεῖ ξυνα α οδος, ξυνα δε και curi

Siculi in uiuiliari sermon negligentius respondetur, ita l. l. actum psi. Voca bulum ἀως foro omnes interpretos recentiores Icios Al. uesioin Burchard p. 234. intolligunt sed toto die. Quod is In aliis locis Aurora pro di dici posse te. e. haec mihi illuxit Aurora vel ΙΙ, 1 Ilio ΙΙΙ Vh, 18. Jmini in nego, tanton hoc loco dissontio. Rectissi in in tot Ioxisso mihi videtur eis kius hanc vocent o Empore ante moridiano; supra eni in v. 21 - 23. Si inichidas aestum Iemor averat. Oniparari potest Disson opusc. p. 133. Dicit igitur Si michiviis una nobis est via, una Aurora, i. o. em dis In a in No et o Di est si iis ua, o a di m ma ara u i in uri L o r. Quodsi heocritus totum diem intelligi voluis sol haud dubio scripsisses t ιον δε καὶ Jsιαρ. Verba extrema sic capit Vuestem. osortasso alter ab Hiero aliquid diseat, ε

53쪽

war interpretatio, nisi fallor, improbanda est. Nam ταχα ωpo es i. q. facile es. XXI, 55. Hom. Od. I, 251. atque innyra aliter explicari nequit atMe deIectare, sicut apud Homero II. VII, 172:

exponit rasinus Adag. Chil. IV, 10 86. p. 1043. V. 4τ. Oetae Vocantur Μωσοῦν μιχες, de qua re jam dixit Erasm Adag. IU, 6 4.

p. 54. LIV, 10 87. p. 1043. Homerum Theocritus nominat πιον αοιδον, Θ quo norit in tironos conferre nbpo IV. Mulier. Homeristae orgchule, ed. Baumgarten, Crustus p. 50. V. M. ιim με ab initio ponit caprarius, quia in mento abot canam hoc, quod jam recto perspoxit Scholiastes Minus sitia plex est xplicatio καὶ ro μὲν αρξομαι etc. porro non ego quidem adsentior Burchardo observanti, in hoc nacoluthiae genere sua-vom quandam ines fi urbanitatent, ita ut caprarius jam incepturus interrupta oratione

quasi excusaret rastinationsem e nrrogantiam. At nequo festinRtio neque arrogantia

inest in verbis, sed adhortatio ad carinen Pastoricium incipiendum: ἀλλ' γε - αρχ ιεθ' V, 1. πλοος est opportunitas navigandi, ut Soph. Philoct. v. 1450. ed. II. Herm. καιρος και -χῆς ae τε ει α κατα πρυμνζν, ubi underiis etiam in altera odition seum Butimanno non recto intolligit ontum ocundum. Adde Wuestem. In indico. . 426 V. 62. και ευπλοον θριον Moreo Imrmanno Opusc. V, 1. comparanti ΙΙΙ, 30. εισω σίρμον θεντο Προποντίδος, videtur heocritus os o diXisse non partem illam portus, qua appellitur navis, sed finem navigationis, quum intrat in portum appellendi caussa navis et consistit. uni simillimam explicationem jam proposuit reverus M. Bear. p. 4.), cujus Verba haec sunt: ευπλοος sto is die Lundun nata iner Hic lichen Fahri, o Soph. Philoct. 21 ναῶ α νον esto αν αρων te re dun an iner unMDU-bureu eZ, is den ορμος mon ορμάω, eos eigentiata Laxong, κω erat in xweriter Inatan:

54쪽

werdea, Didyrg. XIII, ορμον μετρον κωνται, eine Stelle, die Alleitat unge εὐπλοος emeam bes en er Diri. inbo igitur et HerInannus et reverus statuunt ορμον activa qua-dani signification dictuin esse, h. e. navis appulsum. Sed haec significatio aliundo non constat, nequct quidquain convincunt, ut nihi videtur, loci allati. ain XIII, 30.4ισω δ'ορειον ἔθεντο Προποντιδω Sign. intra ropontidem sibi roddiderunt statione in navatonici. e. At sensui spectuinus subierunt station om navalemate lis te aufeiae Anterplat innei hau de Propontis. Porro in loco Philoctetis, quem in usu in vocavit reverus, Ierii annus Inetri siluit indicio oe ιαν nunc scripsit addita explication navis inhospitalem appulsui dicit, id os in portu inhospitali. Etiamsi vero etiarn quis praeferat vulgatum os ori nihil denotat nisi inhospitalem stationem.'

Locum deniquo Odysseae XIII, 100:

hunc igitur oculia, ut inde activa vocis Vis pro hetur alienum esse nemo non idol. Hocto tedasch. obuia ur Buch pie gelangi ind. Sed coni parari potest hic locus ad sensum loci hoocrite intelligendum. Iaec enim ratio, nisi mea me fallit opinio, ineunda est. Adjecti vult ευπῖπιος pertinet ad istiusmodi vocabula, quae duplicon habent potestaton , ut et clive et Rssivo dicanturr. Itaqu ponitur εὐπλοος Vel de eo, qui hono navigat, Vel de loco, ubi heno navigatur, ubi ευπλοια est, ideoque de loco qui navigantibus opportunus est. Ioruin significatuum posterior in cadere puto in locum Theocriti, qui tuin hanc praebet sententiam veniat in stationem navigationici, o ma Hi gram 4 hiis ollia Dum a m e myge an inen ii die Schi Juhr gulen An- herptiit hominen Tam interpretationem constrinant verba proxiIn Praegressu.V, 3. 1 3 o κατ αμαρ. reveri Faestryge p. s. verba intino reddita haec sunt: ,, Quo dies Num forte eo, quo Agoalanx Mytilenas pervenerit tot hunc diem non cogni-iuni habet, postea denium cognOKcet, ideoque hoc ipso die indulgere suo genio non poterit Neque lingis intelligendum est tent pus, quo don um redi rit, RIn οιινα μένος v. s. indicat uni ut,eqs . miti talia legit, in iratur, quod reverum offendere potuerit ros, quam tacito fingi alii Oetaruit loci testantur. Νam in optuli fuit uberius describoro, quomodo ad L eidatu perlatus sit nuntius, Agennactem Mytilenas feliciter per

V. M. τοι Πτευατικον οἶνον. Non placet articilli vis sic illustrata: ,vinum illud, quod omnes norunt, laudant. Nammein novit, nemo Iaudat nisi Scholiasile. Itaque

es. Et leniit. I ex Soph. s. v. zενοοῦ De verbo ανγα tr quod ibi egitur, praeter nisi in Eur. Bach. 595. qnem laudat inderus, laudari potuit Lucas uuaest Lexit. I, p. 30.

55쪽

siinpIicior idotur haec interpretatio vinum, quod habeo in hune usum, quod Te servo ad ejusmodi olportuni tat e R. - κυαμ ει τις - φρυξει liquis, nimi-xum ex iis pastoribus, qui ei subditi sunt.

V. 76 rationis color ductus os ex Hom. Od. XIX, 205. ubi de PeneIope τ

Id demonstra opitii eton μακι,or i. o. ut patentomis agi ingestrecht. Similiter VIII, 2. Quod V. 7 vulgo legitii ἐσχατόεντα, id no graecum quidem ess putare ViX OS sum, quum lias certo ornia in χεις exeuntos formentur ab adjectivis in s deSinentibus, quamquam, quod ex codd. restituit ei nekius σχατόω-α, hujus adjecti, sormnusitatior est. LGI. X, 206. V. 81. μαλακοῖς νίθεσσι non mollibus floribus , sed sue eo mollium Iorum, i. e. me II collecto X sua vilius floribus. torum 1eguntur ανθεα de succonorum XV, 16. reverus Xachir fige p. s. dicit: μαλα b pro idio insolenter dictumost. minime, nam μαλακος non est δὴ dulcis, sed omnino suavis. s. supra V. s. μαλακως πιομαι. XV, 119. εαλακι ἀνέθο. XVII, 51. μαλακους εραπας. - Historium, quRm hic attingit poeta, non solum Schol. in h. I. utra uestem. hservat fusius tradidit, sed etiam odias imus in Syringura. p. 23. d. IIein si a. 1604. sive p. 72. d. Κi exsting. Noquo tamen adsentior uos emanno et Burcii ardo, qui in historia narranda Scholi- astu fidem Sequuntur atquo ui αξ ,de ero vel domino intelligunt. Mihi videtur ipso

poeta Scholiustarum expositionem resollere Etenim Si Comatas tantummodo propter capras susturando propias solus Pediasimus dicit εκ των θρεμμάτων θνεν' inclusus exspii cistam, id quomodo dici potuerit ΙΙomerica formula κακῆσιν ἀτασθαλίυσιν νακτος factum esse, non satis liquet. Unica caussa inclusionis Iutes, nisi salior, in versu M. Musa per os Coniatae suderat dulce nectar, i. e. dulcem artem canendi i tribuerat. Itaque hos versus consideranti Thoocritus narraro mihi videtur, Comatam, quum canon diarte maxinio excelloret, idque ingratum esset regi cuidam si e nobili viro, cujus

greges pascebas , ab isto rege in arcam X Edro actam inclusum esse, ut moreretur, sed advenisso pses iquo me attulisso, quo Conservaretur. Post integrum D nun regem aperuisse illam arcam, Comatumque, quem jam pridem mortuum putasset, vivum invonisse. Scripsi ego quidem post integrum annum id factum Esse. um τος α ριον X me quidem Sententia non est ,antius tempΘstivus nequE ,totum v r Eque

aestas , sed significat in nos anni horas vel omnia anni tempor i. e. integrum rannum Vulgata in torprolatione. haud dubio originem duxerunt ex

56쪽

Selio Iasta' . f. Philotae orba ἐκ Λιος ωραιων σοφιεπων λεων 13, 2. P. 48. d. ach. Verbum emονασας et Θguntii s est quani ξετεuσσας utilII enim proprie significet: Iaboribus aliquid officere, deinde labores perferre, ergo ita portulisti illum laboro in per in t segrum an nuru : Pparet, ulterum scripturain ξετελεσσας nihil ess nisi interpretationem profectam ab aliquo librario, ut in mentet venerunt Holneri a II.

XVm 79. d. II, 110. III, 99. IV, 29. XIX, 156. XXIV, 146. et imprimis d. XLm4. XIV, 293.

V. 86. Dativum is ἐμοὶ omnes codices con mun approbant consensu, ocentiores interpretes sero innes praeter I A. Iacobsiun atque Bois sonudum conjecturam antoposuerunt. Sed hunc genitivum, iij iis X plicatio tali Plana, tum perta est, ab Oinnibus librariis sine ulla discrepantia nutari potuisse in dativunt , si hi Parum re dibile est. Idcirco consideratius egisse mihi videntur, qui contra tot codicum austragia quid quani novaro noluerunt. Alioqii Enim ipsum poetam corrigere facile periclita nur. Neque tamen praefero ego dativum propter earn caussam, quam ies stingius ustori, quod 1πὶ dativo adjuncto significet telliporis continuitatein . Idmies si ipso non altiplius probabit. Res enim hiae ost. Praepositioni m genitivum adjungor adioinpiis significanditii constans est Grἔecorurn usus. Sed apud Oetas hucolicos, si ab hoc loco discossoris, non aliud iijus usu exemplum invenies. Vide sis loco omnes:

Th. II. 139. IV, 17. VI, 12 33. UlI, 125. IX, 30. XI, 14. 17. XIV, 34. XV, 121. XVI, 31. XVII, 3. 127. XXI, 60. XXII,6. XXV, 11 48. 7. 257. XXVI, 8 Epigr. XI, 3. io IV, 16. Mosch. II, 48 14 l. IV, S. 101 115. Atoriaepositio ἐπὶ cum dativo

dicta sore nulliqliari conjungitur cuin verbis, quae einpus os ignant, set haho potius

condicionis notio non . in Ionierica illa επι νυκτι II. VIII, 529.), ἐπ ἴματι Ιl. X, 48. XIX, 229. Od II. 28i. ΙΙ, 105. XIV, 105. non significant noctu, interdiu, quae interpretatio proposit est AErnnim utricis ), sed reddunt aut quod nos dici inu subur ine chl jur eine Tug, 'ut V quoquo die, quotidio. Prior ratio monvonit docis

Similiter erratum est in explicando vocabulo Ul . veluti II. II, 468. Od. IX, 1. - IDII ακαιαν hes 71 rarte suo si Ple un que interpretantur verno tempore , atque adeo aegelsbach. alias diligens Iomerici sermonis observator, adnotavit in Il. II, 471. ω't D εια Nil explicat essu. 468. O reete simpliciter est suo tempore, ' e et Ballem in Blismen entia stel/εnzuthre Ze t. Rurim enim ορα per se signifieet tempus aliquod, quod certo Intervallis redit, additis demum aliis vocabulis declarari ἈoIet quod tempus sit intelligendum. Itaωui Demo mi l. II, 471. XVI, 643. d. XVIII, 367. si e ἔαρος Il. VI, 148. Ettra usi. d. V 485. et sic similia. ' cf. atth. g. 585. p. 1369. extr. d. III. Rostius G r. l. 106 p. 51O. d. V. hunc usum Iorma silenti praeterniisit. ueliner. r. iii l. 22. scripsit: ἐπὶ Ini dem Duliv. 2 In ten po-

57쪽

liadis sol IIosiodi p. st D. 43 sonat Ionntea si ii eine Tu arbetien, o das duausa ganete Iah hiatteau posterior Odysseae. Porro ibi pionoinon accedit II. ΙΙΙ, 234. ἐπ ημαὐτοδε est: si disse Τας. Si minterest. XIX, 110. praepositio addit condicionem, ut hoc ipso die natus sit. Contra quod legitur apud Soph. Oed Col. M. αι νει suum qui ocu conserendus est cuni Od. l '. 105. interpretandiani est unoquoquo di . lIend L. Lex. Soph. I. p. 650. explicat: die post die in altoro ultorum insequente. Non recto Explicatur in sinit Annal. philol. et paedagog 1836. Vol. XVI. as c. I. p. 113. verbis: a1n age, undis beat vilen tunden. Inii inspiciamus locos bucolicorum, quos uuin semel congesserim huc transcribain. lia , 40

47 51 133. 150. II, 3. 40 48. 113. V, 47. VI, 13. 20. VII, 53. 4. 122. 155. IX, 3. squam qua in ego itidem probo πo. X, 31. 35. XI, 4. 31. 33. ΙΙ, 10. ΙΙΙ, 13. 49. 53. XIV, 64. 66. I, 20. 2. 115 133. XVI, 14 60. XVII, 3. 101. VHI, 37. 58 XX, 24 34. XXI, 12. XXII, in 74 142 145 149 192 XXuΙ, 49 55. XXIV, 17 90. 138. XXV, 33. 8. 4. 133. 151. 218 252. 259. 276. pigr. ΙΙΙ, 4. X, 3. XVIlI, 2. - Bio Ι, . 81. 7. II, 3. IV, 5. ΙΙΙ, . Mosch. II, 64. 2. 87. 102. 125. III, 31

40 52. m. 115 120. IV, 3. 21. 67 96. 97 111. Quos locos qui accuratius inspexerit, unum tunslIm nodo extaro, qui huc reserendus sit, animadvertet. 41. XXlV, 138. Oniiii de parvo IIorcillo eguntur:

Etesiaing. Apost diem, inito io , quod probavit uestemannus Λ ea significatio, qui VI, 20. et lias acco in inodata est, in hunc Iocum notionem ingereret Rupervae; nonna, Ianii per se intelligitur, si quis Morro sumat, id fieri di sinito. Itaque iiiiiii videtii quoque fit, quotid I unico vera intes prei nilo II is in transcursu adscriptis redeuIu ad locum, unde digressus sum. Lectionis επ' uo explicundae duplox, nisi tallor, ratio potest dii iiiii, una ut collat Id. XV, 2 interpretemur: Utinam penes

m cia, ut in vivorbum numero versareris, ultera ut seu tentiam xi con- foranatui esso cogito uius : linam in vivia osses, et in neu vieini versareris. Ostprior alio ii a quid in sententia praestat. Deni in non opus si notio,, ne n tat G πεε ), ii Oniam, si quis optat: Linnm ille laomo viveret, per se patet, optutionem peririn re ad tempus Optanti g. At mi id tum confert ad Ment taliam δε εμοι, quurn Coinata in vivis quid pia esse potuisset, sod in remota regione viver . unca vieni Lycidas utrumque optat, ut et viveret et in sua vicinia versaretur. Ianc autetia duplicem optation om octa tuti in una Mententia comprehpndit. V. vulgo: bεπανσατο ro quievit, πιπαύσατο desiit dicer . inque dubito, quin h. l. Vera Sit scriptur codicis Κ. νεπαυσατο, quod vel bum lingis convenire Fideli rqua ratione is et ἐν inter se riserant, hoe est quod quaeritur. Et am SpitEner in II X, 48. judicavit E U ατ et is ,1εατι pie is deni significare. At piae positiones m et ἐν iii

Husn odi nexu plane dein valere milii niden vix umquain persuadebitur, quamquam interpretes ac grammatici sine ulla dubitatione io utenderunt.

58쪽

Ioco I 137. - Tum iunge: πτα τον δὲ υ θω ἐφάμαν καὶ γω τοῖα, nata dierem taber isdem Rurach aues ita Digendes oio ad sequentia refertur otiain XXV, 192. V. 94 Ca τόγ' ἐκ παντ- με, Ἀπειροχρον, νον ερωρεναρξεν R. Ossonsioni cilii hi ist torri quod qui attonitus degit positum osse putat poetar immoro Pro hoc sensu: quod quidem omnium si ox colloniissimum carmen, ita ut exspectetur novum verbum quod quum non sequatur, potius τόδε poetaim scripsis so verisimilo est, praesertim cum particula re huic Ioco non magis apta esse videatn quam ill 27. V. 96 Vulgo πεπταρον, quod cum adjectivo δειλος vix convenire poterat. Sumsi EX uno eo dice πεπταρον quod natum omen significabit. Haec est adnotatio Bois sonadi, quem Inireris non attendisse sententiarum cohaerentiam. Poeta Enim sese ipsum opponit Aratos Σιμιχιδι μέν - , ρατος δε Γὰ ρατος i. e. Aeατος scripsi ex quattuor bonae notae codd. quum in forina ρατος vix agnoscas nomen Arati J. Dicit igitur poeta: Mihi quidem favont mores, Arnius aute in tenet sub viscoribus i. e. in imis praecordiis de Sid Priurn Pueri, Nilo in opto ipsi esse aptu in atqlio duci lori Porro in vocabulo δειλος n in hae robit, misi ho in natione Franco-Gallus, citius gentis mobilo ni quo iiii tabile ingenium vel in in ore cornitur. cio quo inino cum uesteriinlino cogiten , uuli Iuulagrnvexque erucintiis is mantiu in Spectat potius nil sollicitudinciti, qua qui Nehelitenter Ritant e deperit continuo vexatur uo sensu HIoratius quoque Epod. XIV, 13. ad Maecenatem scribit: ureris ipso 44 ea.

Graenus Epist. Crit p. 28 , Equi dein sic tu tuo, ut pro αρι nos nornen λιστις Ρ tendum putem o invitis libris omni lius. Quis uinquam conjunxit: σολος ἀν/i με, αραττος,

quo nihil vidi languidiust Exompla repoliti nominis, quae ex hoc cari itine addidit v. M o 59. 118 et 119 149 et 151. ab ho Io eo alionii sunt, si potius Poetant nil illud genus repetitionis, de quo nuper disputavit Schnoidowin Conjecit Crit p. 81. Icies s lingio

videtur poeta in Vocabulis 1 uini et αριστος usisse, citius rei de Si dira ego idoneniat caussam Speciosa est sententiarat rigggii, pro ιι αριστος conjicientis με ἴσθιστις Bois sonadus post σθλὸς ubi quo retinuit in altera quoque ditione Scriptu iam σχος orationem distinxit, sed praetor necessitato in omnino genuina Videtur lectio vulgusa, atque statuenda osso haec disserentia, ut 1σθλο rapti nil nobili intem generis, με αριστος ad nobile ingeni uin o moros reseratur. risi in autem fuisse quenda in odialem tramicum Arati, et talem quidem qui excelleret arto ootica, conjicere licet x ipsis heocriti orbis. Iniprimis ex versu 102. qui suspensus os ex verbo ἀεῖ- Rin sensus

59쪽

est non invideat, i. e. non improbet ipse Apollo, sic anni Aristis, non admodum Aratus, puerum incensus, in imis medullis ardeat. Κios stingit explicatio, qui sequitur . Ossium in Ol. p. 29. Aristin cogitandum esse tamquam citharoedum, qui ab ipso Apolline edoctus Arati amores noverit, nescio quid frigidi continet. V. 103. Vix dubito quin oceodd. plurimis restituenda it forma ομολω repudiata in antiquis editionibus, ut videtur, propter hiatum, quem in ursi immerito reformidabant. V. 105. Hormanni dissertationem in ed. Col praes. p. XVI sqq. atque discropantiam unius codicis consideranti nescio an probabilis videatur haec conjectura: εα ιιέο εστ c Ao in si vo II ost hi linus si vo alius quis. Videtur enim vulgata scriptura aliquid inconcinni habere, quum Simichidam ignorare non potuisse

nomen pueri, cujus aluor Aratus arderes, totum carmen perte demonstret. s. v. 118.121. Quar nequo illud huc quadrat, quod insuestem ed. Fr Iacobs sex Homero ut videtur observavit, hunc ess precum formula in qua error caveatur. Mihi videtur Iocus sic accipiendus es so, ut non olum bilinus, quem Arn iis illo tempor amavit, sodἱi oti ain, quos postea Aratus maturus Sit, indicentur. Idcirco pronomen o v. 103. non ad soluin Philinum, sed etiaIn ud Verba σε τις uo referendum esse Nisilino. V. 108. κρέα τυτθα uostem intelligit de praeda re Venatoribus facta., Cur Simplicius reseras ad solas carnes, qlias pueri e Sacri Recipiebant, nimirum ab iis, quoruiuerat festii in illud instituere uuae carnes Si ueris iniis parcae darentur, ipsu in deviii,

ininquaIn κ νεα τυτθα Prael, ntem, fingolIRbant. reti or , lunt illum, quasi pronomen demonstrativum est. Caeterum optativos non accurat EXyllcnre videtur,uesternannus. ani

ιαστισδοιεν denotat, nisi fallor, simplicem optationem Si Philinum in caras manus Arati inclinaveris, optumus, ne Ingetlent), contra παρειὴ indicat reIn in sola cogitatione positam. V. 115. πειν liquem Iocum dicuntur ii, qui implorati ab honi inibus sua odorolicta dueniunt ad eorum Praesens uxilium Uerba δος αιπν Recipe de te mi, Io, cujus in oenia in altitudinem exstructa sunt, etsi te inplii in ipsum in molli calamo t. o. in Oco palustri sit uni fuit. s. XXVlII, 4. Κυπριδος eo καλαμω χλωρον .nαὶ παλω. Do hoc loco liceat mihi pauca hic Atatim adjungero Meinphius eum signo corrupi lae retinuit παπιδω, Hermannus in i Inmermunni iurn. ntiq. a. 1837. p. 232. proposuit in ἀμαλω i. e. Olic dictum Pro αμqιάλου. Sed αμφιαλo Ponitur vel do loco, qui ab utraque parto mari circumdatus est, ut bimaris Orinthus, ve1 do insula, quae ab omnibus partibus eicianassu est, ut thaca. um vero alterutrum adit in templum Vonorii Ahrens. do dial Aeol. p. 275. exhibuit π παλω quainquam inpriina syllaba corropta offendit. Ego quidem in conjecturam supra statim adscriptam incidi, ut primunt Iegi Hermanni et Fritetschi emendationem in Aescit Eumenid. v. 533. Leπαδνον Formam πα substitui jam voluit Wartonus.J.

60쪽

V. 120. και δὲ μουν mois πιυτεn . exba καὶ δὴ μαν hqrro iniqu sano noquo sentiainen equo atqui aut significant, sed sinipliciter: Ru nunc pro se Lo. Porro uestein.: mollio es piro . . iam exolescis. Sed nulla est caussa curii l. Poeta Philinurn alloquntur; cuit, ulloquim tur Potius mulieres, poeta ipse tertia persona utitur jum nunc profecto ille piro flaccidior os . . Do particula doloris

αἰαῖ conjuncti in scribenda LGIerru in Soph. hiloct. v. 1107 od II et uotidi Lex. Soph. I. P. 1.

seditiono, proponit in Psellum de p. sem. p. 273. Ol. s. sic scribens se Ilud, abest ab codicibus pleris lire. Cogitavi de rescribondo tor Scholiastos votus eo me ducit

eonu nitit rei tomu a ni h mehr Machen. Porro Scholiastes, ad que ii provocat, potius universam Sententiae vim exposuiss , quan illud τον diligontius roddidisse cogitandus est. V. 126. Miror quod Nupsterii do adjeetivo γεραια volpaulisper dubitare, atque adeo in indice P. 20. Acri here potuerit: sernαια tu ruin substainti vulti sit an dio clivum ΙΙ,126. uin propter VerKuin syllaba produci non potuit, quod in quinto pede inaudituiuos sol. inmo roαία longiim a liabet utpote Remininum adjectivi Oαῖος pariter ac εοαια I, 40. Locu quem attulit Spit En Prosod. q. 17. l. not. procul diibi est error OPPruri L . 132 ' ivirtio elegant ex vertit IIoinsius Λinyntulus. istiusmodi terini-nntionibus, quae apud Orienses frequentusae fuerunt, subtiliter disset it G. orithardyin historia Graecur litterar Vol. I. p. 24. - V. 133 restituondum si, Pinor, Mopi iniis codd. σχοίνοια, quod j iiii legit Scholiastes. X alii junci molles ac tenues ad stratu iii humi faciendum iii ulto aptiores esse videntur, quali ratii lentisci. Recte ΙΙeinsit :Porgimus et forinosus Aniyntulus, inqlio profundis

Continuo jumesis provolvimur hinc atque illineo

V. 138. αιθαλίωνες. uulia uete a verbo Θειν derivantur vocabula ad colorem rosorri OIeant, puto ego id in cndere in vocet αἰθαλὶ ωνες. i. se suscae cicadae. In explicanda formula εχων πόνον justo sortioribus vocabulis usus si uestem. Signissent Iaborare, i. P. continuo et Studioso quod uni cantu inter o disceptare.

Praeter alckenaritim in h. l. iiiiiii Boissonadus in Eurip. Iecub. V 5G7 exempla congessit, qui inseruit suae editioni Matthi Te T. VI, p. 63. Quae avis sit α ua ivrcissambigunt. Sed verisini illima sententia est, qua intelligunt ranam Viri idem 6Luvbiros f. Proprie ni in dicitur Verbum do voee runarum. f. Aristoto II Λ. IV, 9. Egit do a ro Schnoid Vol. III, p. 248 Accomitiodatum quoque est orbuni τρυόεσκεν fre- quo ni ni iv mol Stiae quae dant noti inest. i. c. triduli In rudi tristem ili quom