Quaestiones Lucianeae [microform]

21쪽

- 11 particula notiones haud paullo diversas quo interdum nullo inno viris doctis displicuit. Ut in

γεῖν, λοῖς μὲν μικρα καὶ ουδὲν ἀναλίσκουσι eet Marhlandus μικρὰ καὶ ουδέν, Scha erus μικρὰ, χυδὲν conjiciunt. Ego nihil mutem, sed co seram potius lat. Apol Socrat. c. 9. 7 ἀνθρωπί- η σοφία λέγου τινος ἀξία ἐστὶ καὶ ουδενος. Luc. Parasit. o. u. ὀλίγα καὶ μηδέν. Tyrannicid. c. 15. πάντα υτος κατωρθωσε καὶ το λοιπονολίγον Thucyd. 8 76. ρα ν τε τι εἶναι καὶ --δενος ἄξιον Contra Plutarch opp. Moral. P. a. B. Xyl. - ὀλίγον αυτω προκοπῆς μέτεστι, μάλ' λον δὲ οὐδέν. Quin etiam repugnantes notiones

Per καὶ particulam copulari, formula ριονος καὶ πρω- ars magno argumento est. Eleuim quod Demonax, multarum philosophus facetiarum et leporis, ut Lucianus esert in cognomine libello c. 29. hominem magnopere eo elatum, τι μονος αυτος ἐστι καὶ πρωτος - διαλεκτικων hoc irrisit respon- εο καὶ μὴν, ω Ἀγαθοκλεις, εἰ Ῥὲν πρωτος, ου μονος, εἰ δὲ ροονος, ου πρωτος. ea non est, nisi dialectica dialectici confutatio, neque ad condemnandum illius formulae usum Pertinet.

Phalarid. Epist. II, 7. - ο ν δὲ πτῆν ἀγυμναστον ἐας oro τε καὶ παιδείας Ελληνικῆς, εν ἐχρῆν

πρωτην ἐπὶ τα τοιαυτα συνησκῆσθαι καὶ Φονην; ubio Ichencterius Adnot. p. XII. omnino lege dum dicit: et καὶ μονογν, minus apte, ut arbitror,

a Sohaefero repulsus Plato De Legibus I, 4. g.

22쪽

ἄν ποτε πολιτι ος γένοιτο ορθιος προς τα ἔξωθεν

πολεμικὰ ἀποβλεπων μόνον καὶ πρῶτον, υτ, ἀν νορι- ένης ἀκριβης to Demosthenes De anos, S. Behher. πρωτον μέν, ηνέκ πειθον τινες πιμάς των ἐν Evβοία πραγ μάτων ταραττομένων ων ais Πλουτάρχ καὶ πολεμιον Molo καὶ δαπαν νων ἀρασθαι, πρωτος καὶ μονος πορελθων ἀνθεῖπον . . . De male gesta legat 5o2 6 Beis. νεόνος est πρωτος ἰδών, τι κοινο ἐχθρος ἔκεμνός ἐστιν ἁπάντων ων Ελληνων, ηυτυιόλησε Ad Phormionem So, . AEL. διοπερ Πασέων Ο πατὴρ σος ου πρωτος ουδὲ μόνος - ἔδαν. τὴν ἐαυ-- πνωκα. eo alienus est Iocus Demosth. Da Rhodior Liberi. 5, 6. BAEE. παρελθών πρωτος

ἐμ παρήνεσα, ιμιαι δὲ καὶ μόνος 'δευτερο ε

μόνος πέδειξεν, ἔτι δυναται ἐκ puras αεν os eo μερον καρπους Addubitavit Ru Iphias hoc Luciani Quomodo Histor. Sit Conseribend. o. 44. --ουτον δὲ καὶ τῆ φων αυτου εις non ὀ πρωπος, σαφως δηλωσαι ei. quod Biout ab exemplis superioribus vo ipsa perparum dissidet, ita etiam in Homerico εις οἰωνος ἄριστος, ἄμνα- πημπάτρης non nihil habet praesidii. t.

23쪽

betῖ , Praeferam, quod placuit Anonymo, o v νεροπριε. Praecessit αὶ χω χεῖρα si νεκρο- τειJ Anonymum dicit virum doctum, qui dive Sas scripturas, incertum unde in marginem radianae I conjecit Sed frustra quaesivi, quibus I gumenti Virum iraeclarum irinimm putaris, Sive enim συνέπριε contempler, conjecturam Cod cum scripturae antesco videor quippe Gortiιie stsem, qui erraro fallit, Ῥυνεπρι confirm re tum forte Scha erum fugit D seu ad ἐνέπριε animum Convertam,2 eam dectionem mutari Hemstar

opus Sse neganti quo nomine repugnem, non invenio. Certe quod ad praegressum συνεκροτεε in

tendere jubemur, id quidem aut nullam vim habeι omnino, aut hanc, ut etiam palaeographice, quass in ratio praelati ab Scha ero. συνεπρι mihi me . currit, ἐνέπρι vindicetur Scilicet nullius pene et iii tam crebro et foede commissi. dudum chao ferus, ego non ita pridem didici reos scriba M. Prehendi, quam ut praepositionem ab altero in vicinia vocabulo ductam cum altero item Verbo ex vera communicent. Duo hic, quae medela ex hoc fonte haustae egeant, ponam exempla tuo. Dialog. ori. 12, 4. νηοὶ νουν ὁ πορθμευς με διαγ-έσαι -οις τοτε το ιάφος, αλλα σχεδία διαπη--ξαμένους το πολλή α-ων διαπλευσαι, ubi quum

πιμποροιιι erius perinepta defensio est Alae chii

24쪽

II t. Aristam. P. O. 43. absurdum esse intel- I xasset Hematerhusius, tamen erim Mon σχεδίας θηστηξομένους quid enim hic significet Τ , sed

nisine πηξαμενους Praepositione funditus sublata Um Agere oportebat. Addo Soph. Electr. v. IS. ὁθεν σε πατρὸς ἐκ φονων ἐγώ ποτε

quo jam antegressum sit, nihil pus esse, in molegantem adeo repetitionem dicendam esse hujus- isodi, ausim contendere. Aliquoties enim graeci scriptores Pronomen o jam praemisisse parum memores, Vel quin orationis Vim augerent . illud hoo

inodes iterarunt Male issensioni duit Demosth. v. Euerg. et Μnesibul. 74 5. Behh. -o γὰρ ωοντο, cu ἄνδρες δικασται ἐμέ, εδ πολλά μου λά- μων ἐνέχυρα, ἄσμενον ἀφήσειν με τοτ ροχρτυρας των ψευδοφιαρ-ρων. Aristoph. Acharnens. v. 585. νυν ουν si πρωτον, πριν λέγειν, ἐάσατε ἐνσκευάσασθαι si okν ἀθλιωτατον, ubi Elmstrii malanx Conjecturam ἐνσκευάσασθαί γ' repudio. SophooLTrachin v. II 8. ἐλυ μ' ἀναταράσσει -οῖ μ' νισσος ἄρτι βακχyαν Ποστρέφων ἄμιλλαν, ubi adeondem dapidem impingeni Brunkium Vide, quo descenderit. Hunc rusum inelaigius quum docte exposuit ad Soph. ed. Col. M. C. in v. 12 S. 12 4. tum in dino addidit Da, , eodem genere

Schaeorum alicubi Onmεae, commemini. Scha ferum ego nunc non recordor, ecordor Hales

25쪽

rus justo tulit iniquius Pariter pronomen tertiab personae duplicatur in Soph. Trach. V. 287. αυσώδ' ἐκ ei νον- φρονε νιν ως ἐξοντα. quod loco oed. Tyr. V. 248. adhibuit Porsonus Praef. ad Hecubam p. ΙΙΙ Conferas etiam ea, quae de pro Omlup τὶ et similibus non semel locatis paullo stimus infra dicturi Illuc aevertor Alibi accidit, ut Iibrarii praepositionem finitimo verbo surreptum alio transferrent. In Luc. Charonte c. 7. θι ει, ποτε διεπορθμευον αυτον ἀποθανόντα, πολλά ραφωδων- τος ἀκουσας ἐνίων ἔτι μέμνημαι. Ibi tres do Pamrisienses Exhibent παραραφωλυντος pro πολλὰ ραθ

παρακουσας obiter audiens, sublegens Hac ρο- testates παρακουειν Lucianus usurpat de Merced. Conduci. c. 57. τι σκεπτομένου παρακουσας του δε--οτου Dial Meretr. HI A. τοιαυτα παρακουωναυτῆς ις υπνον κατηνέχθην. alibique Ita παρι--ορεῖν est Obiter narrare v. Schaeferum ad schoΙ. Paris in Apoll. Rhod. p. 155. itaque, me lura, Luc. migrin. c. 12 et ρέμε τε μεθαρμιοττουσι καὶ παραπαιδαγωγουσι. Somnium c. 15. ἐπέβηθι τουτου se Oxήματος δείξασά τι χηρια ποπτέρων ππων τινῶν τοι uim γάσι ἐοικοτέον). In tali verborum complexione τὶς

Pronomen quidam. Virtutem habet hanc, ut es

26쪽

. e. Hermotis c. S. οὐκο-- διδάσκαλος - τοντο ἱκανος ποιησαν, νωθεν ἐκ του ἄκρου, καθάπερ - του Ομήρου Ζευς, χρυσῆν τινα σειραν καθιεές. Aristoph. eap. V. 181. Οδυσσέα τιν. Aves . 515. 4ιαριος τις Luc. De Merc. Cond. c. 29. τις ευνουχος Eurip. Iphig. Aul. v. 264.

μέμην ae Αφροδίτη τις Ελληνων στρατω, πλειν ω τάχισ- βαρβαρων ἐπὶ χθονα, παυσαι τε λέκτρων καρπαγὰς Ελληνικάς. ubi ad illud τὶς forte non advexiit obeckius ad mac P. 28. His duo in

tum e Luciano loci accedant, unus, quia non e ceptus Videtur, alter, quod cum gravi morbo conflictatur. De exced. Conduci. c. 8. τὰ δὲ χιμωαυτὰν ξυνόντα - δεδέσθαι,των καλως καὶ ρα-ἐχόντων ἐπιλελησμιμον, μακλεις, ω καταγέλαστον- ιαι πληγῶν τινων λιηρικων οἱ ἀληθως δεορι- ον. Quo ad Odyss. 9, 98. spectari non temere credam ceanero, quum lysses socio loto delini tos vi traxerit ille quidem εἰ rinxerit, sed verberibus tamen nequaquam Percusserit obversatus Luciano videtur nobilis locus Iliad. II, 198. Ulysse jussu inervae Achivorum castra emeanβ

27쪽

τον κηπτρα ἐλάσασκεν μοκλήσασκέ με θινου v. 265. Thersito poenas dante ς ἄρ' tri σκλατρω δὲ διεπάφρενον ηδὲ καὶ sum πλῆξεν odυνώθη - umino tot a illum Homeri docum Lucianus crebro in rem convertit suam. Iam tra Ctemus lensiculate expensa verba haecces Dial. 'MOTt. 9, 2. ων καὶ συ τινα, σπερ ὁ Φάων, τὴν Ἀφροδίτην καίου διεπορθμευσας, is σοι ευξαμένω δωκε νέον εἶναι καὶ καλον ἐξ υπαρχῆς καὶ ἀξιεραστον ν Abreschius, ut est ad inepta quaeris Propensum maxime, in Miluoc huc. i. 615. ita distinxit μων καὶ Ου τινα, - ς περ ὁ Φάων. ν Ἀφροδιτην εὐ πίου, διεπορθμευσμ Perspexit vitium Hematerhusius verum quod τινά vult expunctum, equidem nihil dubito, τὴν potius articulum deleri oportere. Hoc egregie adjuvatur verbis ejusdem Simyli consequentibus N- ιανθάνω σου, κάλλος ἁ θαυμάσιε, τι παοὰ τῆς

Pronomen τὶς cum articulo inunquam arcte, raedmonuis sic recte copulatur, aut ut duae sententiae coarctentur in unam, veluti τα ἡμέτερα ρακρά τε εἶναι καὶ ταχειάν τινα τὴν ἐπικουρίαν άπαιτειν i. e. καὶ τὴν ἐπικουρίαν εἶναι τανών τινα, 'ν ἀπαιτειν τα ἐροέτερα cujusmodi cinnumerabilia exstant exempla, quibus unum cumuli loco adjungimus Luc. Dies. Mori a , . ἀλλὰ καὶ οἱ πά- γεγηρακους δυρονται. , τουτον αρα τὰ φίλτροναυτους χει του βίους τουτον ουν 'ον Πέργηρων ἔρεσθαι βουλυιαι Hemsterhuaius emendat: τί

τουτο ά τι φίλτρον - Niter, sed pejus etiam,

28쪽

Courierius ad Asinum p. 19. Scribendum τιτολο αρα το pilareo αυτους χει του βίου sicuti Eurip. Hercul furens V. 14OO. d. Herm. Θησεν, πάλιν μνε στρεφον, ως ιδα τεκνα. . . οὐδη τι dila-τρον τουτ εχων ραιον σει id aut, ut es To- nomine τὶς adumbrata, noVa per articulum accessione, clariore luce P 7sundatur, quemadmodum Plato Apol Socrat. S. S. P. 161. d. Hacheri καὶ

ιμα χρή, ἀνδρες δικασταί, ευέλπιδας εἶναι πρωμον θάνατον καὶ ε τι, τουτο διανοεωθαι ἀληθές, οτι υ εστιν ἀνδρὶ ἀγαθω κακον Ουδεν Thucyd. I, 16o. το γαρ βραν τι, τουτο πασαν -- χεε τὴν βεβαίωσιν καὶ πειραν τῆς γνωμης. ut e fi rus edidit ex optimis subsidiis Thucydid et s. πλὴν κατὰ βραχυ τι, τὰ προς τὴν θάλασσαν. Demosth. Olynth. III, 6, 2. Behh. νυν δ' ἐτερο πολεμου καιρος ἐκει τις, ουτος, δι , καὶ περι του- των μνήσθην. ubi ο-ος nonnullorum Codicumis abjecit Behherus. o Probo. am Dem. Olynth. I, 9, 9. Bekk. νυνὶ δὴ καιρος έγκει τις, os τοὐλτιον 'Oλυνθίων, αυτόμ ατος τῆ πολει nulla est in libris varietas. In utroque oratoris loco pridimus vere distinXit Scha erus Eodem paciq, ut opinor, Demosth de male gesta IeSat. 73, 6 Bah. os ἐν ἐριπολον τω τους Φωκεας σωζεσθαι,, τίς νησιν, Αἰσχίνης αντος ουτοσί, - ως τίς φησιν; Iam vero in Demosth Leptin 156, 2 Behher. κα- κεῖνο ευλαβεὶσθαι δεῖ, - μ ν δ εν ων Me φυλάξαισθ' αν, τουτο δημοσία ποιουκτες φανοεσθε. τμων τοίνυν ουσών εἰς ουδεν ων ἐδίν τινὶ δοίη, του ἀφελοιτο πάλιν. tameta τουτο ejicere Rei

29쪽

,,Μηδὲν τουτο ει nini tale, nihil ex hac genere. Plane tis dicitur τὶ τουτο ρ Scilicet, credo,u eadem oratione 117,' 6. miser. εἰ μὲν γαρ τις ἔχει λὶξαι κακείνους, ων δοσάν τώ τι, os τἀφ Τρηρμνους, συγχροορι καὶ μας αυτ τουτο ποι Θοαι , ubi missus P. 557. , Id e, inquit, φηρορῆσθαι, τουτο κείνων α ἔδοσάν τε ν - τὶ ἐκείνων α δοσάν τινι, - ἀφηρ aliquid eorum, quae dederant, hoc adimere, uti mox illio 12o, . Ah ἀν ων ἐδώκατέ τω προτερον τι, του ἀφελησθε, καὶ τὰς πολοίπους ἀπίστους ποιήμοετε πάσας δωρεάς. Eadem, qua Olmus, chorda oberravit Baalius, ad Gregori Corinth. . . de Platonico ἔθος γάρ τι τουτ εχει. Cum locis

Leptinea congcstis non abs de Compares Luciari. Tyrannicid. o. 15 ά τις ἄν νικήσy, πάντα ὁτος κατωρθωσε, et Bis Accusat. o. 8. εἰσι δ οῖ - κα-- οιονται καὶ οὐτοι διεταβεβάφθαι. ire autem consentit Cicero de natura Deorum ΙΙ, .

Nihil, inquit, quod animi, quodque rationis este S id generare ex se potest animantem. Ubino sorte id exstinguas, confer ejusdem operis L 22. Π, . et Matthdae notam ad Cic. pro lege Manilia c. 12. ut Mos, qui nunc . Est quidem in Heraclidis Eurip. v. 115. προ τον ἀγων τις αρωτουδε του λογοὐ ριάλιστ ἄν εἴη quem locum .mraonua ab omni liber auspicione usurpat ad Eurip.

Orest. V. 485. ae verissime remannus, Praeceptor

dilectissimus, rata ad Soph. ed. Col. p. XXVΙΙΙ.ri a lata, inquit, tam inepta est ratio dicendi

30쪽

neo τον αν ἄγων ταρα τουδε του oris in quo ταρα variantis scripturae contemplatio, αγων autem ut res ipsa, ita illud etiam, quod αγων saepe alibi in tragicis obliteratum est. V. Matthi- ad Eux Phoeniss. V. 583. supra dubitationem ponunt. Verum pro προ τον αν, quum opae e consequenti τουδε oriri facile potuerit, προς τουτον, cujus in Cdc aliqua residet species, scribere lenius duco. Vitio caret, si recte singula Struas Luc. Hermol. c. 5. ευδαιμονουσι θαυμάσιόν τινωβίον τον λοιπον βιουντες, ιον μυρμηκας του νους ἐπισκοπουντές τινας τους ἀλλους. Contra Luc. acrobii c. I. ονα τι τουτο λαμπροτατε μῖντιλλε, κελευσθεὶς προς piscis σοι δωρον, valde offendit Gesnerum, qui pro ναρ τι conjecit

ὀνειρατι, meque tum demum mirum habere desinet, ubi ναρ τι ab veterum usu non functum esse, non Verborum inanitate, qua usus est Abres-chius Lect Aristaen. . Soo. sed exemplis manifestis edoctus fuero. Interim conjectem, Sensu, eo propitio: μαρ υτ ο. Etenim est, ubi inter τὶ τουτ et, τοιουτ varietur, ut Demosth.

Olynth. II, 14 4. Behher. De Soph. ed. COI. V. 29o. ταν - κυριος παρῆ τις, plausibilis

medietna cogitanti mihi non subvenit; sed ne nulla

omnino opus sit, larum Vereor. Somnium c. 16. καί τι καὶ πέμνησεν, οἷ διι-

κρου δεὶν περὶ ἐμου ἐβουλευσατο. Legendum esse edixit in sterhusius καί τοι και magno errore,