Quaestiones Lucianeae [microform]

51쪽

Multos hujus rusus observatione vindicavit Iocoi Hermannus, Ut Soph. ed. M. V. 552 ametsi autem haec loquendi ratio ita celebrata est Graecis, poetis maximo F. Obec . ad Ajac. g. 99. Midiar ad Eur Electr. V. 442. , ut nihil supra, haud scio tamen, an Adjectiva hujusmodi non Possint alio, quam ad Verbum adjungi, ad aliud Adjectivum plane nequeant. Corruptus est igitur Iocus Soph. Trachin v. 46. κἀπὶ ταυτη τῆ νω- χει - α σκοπον χρονον βεβως ην et μερῶν νη- ριθjιον; Forsitan τὲ intercidit Ἀημερων τ μη- ριθριον Ceterum imitati sunt Latini poetae ut Virgil. Aeneid. I, 56 Quum Iuno aeternum semans sub pectore Olnus . haec secum Ibidem ΙΙΙ,

5o8. Sol ruit interea et montes umbrantur Pac Sed ut ad superiora evertar, est in Luc. Bacch. c. 7. συνεχῆ λαλεῖν καὶ ψήσεις μακρὰς συνειρειν. uSquequaque cum Otione ρήσεως concordat συνείρειν, fulvo quod Verbum indicandae irationi, quae nihil intermittens citato cursu multa Profundit vocabula, destinatum sit Noster in Timonoc. 9. στε ἐν ἐπιβυσάριενον χρὴ τὰ ωτα καθῆσθαι, ἐπιτριβῆναι προ αυτων ρετήν τινα καὶ ἀσωματα καὶ λήρους μεγάλy τῆ φων 4 ειροντων. quo de iemsterhusii Q. haec prostat animadversior ανεψειν debito ibi loco positum est crebro enim Me futili quadam loquacitate usurpant. Quin nusquam verbo ξυνείρειν haec est vis subjecta, nusquam, crede mihi; sed de Perpetuo se monis flumine et illic agit, et saepius in Luciano. Nonnulla generis hujus posuit Simoius L. L. P.

52쪽

uio. quo Sonini o 8. ταλα καὶ ἔτι σντων πλεα - να διαπταἰ σα καὶ φαρβαρέζουσα πάντοθεν εἶπεν Tεχνη, μάλα et σπουδ συνεέρου α aera νβum aperiret, quod Praestitit. Addas Dial Aloria

γωνικὰ ξυνειρων Ἀλεξανδρεωτικος ἄνθρωπος .Piscatores C. 2. ξυνείρετε τὴν κατηγορίαν καὶ Mina γχετε. Demosth. Pro Corona SO8, IO Bekk. ---νασκηκως καὶ ξυνειλοχιος ἡμιατα και λογους συνθειρει τουτους σαφως καὶ ἀπνευστι. quo inter alia haud protrita utitur ovius in mendat. Suid T. II. P. 155 ed. xon. ori indigna Iectu congessit etiam

Iacobsiua ad Acbili Tat. p. 868. Nunc ad ρῆσιν

illam iterum egredior. In Luc. Conviv. c. 7. μὲν γαρ ιονυσοδωρος ο ρήτωρ υτου ρησεις τινὰς I mρει διεξIει nihil immuto, sed sentio sic, Thetorem una eri orationibus, quas continua serie recitaret, absoluta ad alias perrexisse. In libelli Q. H. S. C. c. I. μάλιστα δὲ τὴν Εὐριπίδου Ἀνδρομε-

δαν ἐμονεοδου και τὴν του Περσέως ρησιν ἐν ε- λε ι διεξήεσαν scriptura ἐν μερει unice amplecte dat Per vices, altero excipient alterum, illam .aunt orationem Perpetuo ordine exsecuti. Quando

autem huc delati sumus, oblata hac opportunitate usi non exceptum tangemus Luciani locum Do Saltatione . O. ἴδοις δ' ἄν καὶ νυν τι τους ἐφήβους αυτιών ου μειον ορχεῖσθαι λοπλομαχειν μανθάνοντας μαν γὰρ ἀκροχειρισάμενοι και παίσαντες ἀλλήλους καὶ παισθεν τες, ἐν τ φιερεε παυσωνται, εἰς ορχησιν vvola ν ἀγωνία τελευτψ.

53쪽

'Aχλήχου quidem post παίσαντες Vulgo conspicuum

opitulante ede Wiuiano, ordine et vere delevit Solanus, sed praeterea prave interpungitur junctis

ἐν τι μέρει παυσωνται et vertitur cum Per iceagia cunt. Necessario compone παIσαντες καὶ παι--έντες ἐν τω μερει. Vide Convivium e. 9. καὶ

ποιῶ ἀνταιρομενος καὶ παέων καὶ παιομιενο e/ν τι μερει. Saepius ἐν τω μέρει contraria con nectit, ut riscatores c. 8. - διδον- λογον non χογου καὶ δεχομένους ἐν τω μερει, quamquam etiam εχεγ ἐλέγχου vel MYκνειν, δάκνεσθαι simpliciter ostendas Latini sic solent Livius 6 66. Pontemnere inpicem et contemni. Idem 5, 1 .Quum arderent invidia non patres modo, sed etiam tribuni plebis, cooptati pariter et qui cooptaν rcint. Sallust Iugurth. c. o. Per idem tempua

Bomilcar -- suspectu regi et Pae eum suspiciens M.

Nigrinus c. 26. καὶ ο μάλιστα ἀγανακτω, τερ η' καὶ την σκευὴν μεταλαμφάνουσι τα ἄλλα εομοίως ποκρινομενοι του δραματος. odeste quiadem, sed tamen castigandus si magni viri u Ω-aterhusii insignis error, qui parum habuerit, depravati loci corruptelam negligere, nisi eadem opera usium longe sanissimum sollicitasset. Vocabulis utitur hisce Verba non satis cohaerent, nisi reponas καίτοι μιάλι στα ar. eIPOtius -- fata ocabulorum aede, o καὶ μάλιστα ἀγω ue e. 31. At enim vero sicut hic ne serri quidem omnino potest, quod viro doctissimo in mentem veni

sed in optima scriptura vulgari est aeqviescendum,

54쪽

ita illic licet universis libris, quod sciam, in illud

conspirantibus τουτους εἶναι τους καὶ τι μυρα πλωοντας καὶ μαλιστα διέσυρεν αυτων, - τε

μηδὲ χρῆσθαι ἴσασι ταις ἐπι ιιέαις, ἀλλὰ κἀν ταυ-

ταις παρανομουσι και τους ρους συγχέουσι nihilo secius tamen reponas oportet, quod pridem Censuimus: καὶ O μάλιστα διέσυρεν αυτων. Eundem errorem Rudo hus incurrit demostri Q. H. S. C. c. 42. καὶ ἐπάγει τὰ χρήσιμον καὶ ο τέλος ἄν τις ευ

τα μοι καταλάβοι, χοιεν, φησί, προς τὶ προγεγραμ ιένα ἀποβλέποντες ευ χρῆoθαι τοι ἐν ποσί. Voluitis καὶ τέλος - Vide, si opus, elatum de inclin. accent P. 7. et p. 97 sq. Sed in Νι-grini cloco prior aliud vulnus inflictum haeret. Scilicet vulgo illic comparet Conjunctivus μετα- λαριβάμω σι cujus loco quod editores infirmissimis subsidiis et Solano obsecuti dederunt μεταχαριβάνουσι, ea re locum Soloecismo onerarunt foedo et gravi: nam τι υ non τι μὴ requisiveris. Non ignoro equidem, Lucianum interdum si non Promiscue, at sic o et ses collocasse, ut quid tuerit secutus, exobscurum sit, de quo genere dubito, an ullus sit luculentior locus, quam De Saltat. c. 75., ubi in eodem argumento ιήτε - μήτε - - ουτε Teperitur, sed meam, quam Luciani inscitiam

incusare malo. CL Scha erum ad Demosth. T. LP. 529. Muc accedit, quod Conjunctivum non temere immiserunt, sed destinato consilio libri plerique omnes videntum sustentare His rationibus cedens conjicio: Ἀτι- μη καὶ την σκευὴν μετα-

55쪽

λαμβάνωσι. adsimilatum ad Aristoph. Me v. 6 I. us τας σπονδάς - Φη προτερον παραβωμεν. uri Dia1. Marin. 6 5. vulgo XStat: θάρρει Ουδὲ λι- νον πάθης. Hoc in suspicione posuit obeckiua ad Phryn. p. 25. ego in Vitiis. Utrum Vero ουδὲν δεινον ιν πάθης, an ovδὲν δεινον υ μνῆ -- MN, quae ambo auctoritatem aupparem habent,aurroges, nihil refert, etsi Schae .mm posteriorem Iectionem ejicere appore e quibus scripsit ad Demosth. T. I. p. 76. et T. II p. 2I. 22. Minus c. 7. Ωσπερ γαρ οἱ του πηίου αυλου ἀκουοντες υ παντες μιαινονται, αλλ' Oreo ιαυτῶν - μα λαμβάνονται, υτοι δὲ προς - μιμλος πομιμνήσκονται του πάθους, επω δὲ καὶ ι - λοσόφων ἀκουοντες υ πάντες νθεοι και τραυματιαε

ἀπίασιν, ἀλλ' ἰς πῆν τι ἐν π φυσει φιλοσοφίας

Perperam Vertitur: - non omnes in furorem Uerturirur, as quotquot psorum a Rhea corripiuntur iique audito carmine et Debebat si tae quo eorum a Rhea in furorem aguntur, ii Mero carmine Percussi et mmater aius pro imperio magis, quam ex Vero Tege, inquit, ου-wo δή non δε Illud fortassis nilnus eleganter Lucianus, quod in tanta loci propinquitato bis illud

expressit schema, Ceterum ambo δε, si por se spe

Ctentur, culpae nulli sunt obnoxia. Vide Bastitim Epist. Crit p. 27. inis et cujus optima nota multo multorum usu jam penitus detrita est, Se ferum et Crit. p. 59. orat hoc loquendi schema etiam Fiatareus, ad Pseudoaeschin Eryxiam s. s.

56쪽

dianam P. 148 sq. et, cujus explicationem Iane Probamus, Hermannus ad Soph. Philoct. v. 86 8 Etenim, ut regula compΙectar, hicunque aut verbis Perspicuis, ut sensu certe quidem ipso res anto capitur iis, quae sequuntur, contraria, quam indita

μὲν liceat explanare, ibi graeci, scriptores Paulo post δὲ inserunt. Non mutandum fuit Luc. Iudici. Vocia. o. I. - - δη καὶ τω μεγάλα βασιλεI, καὶ γῆν καὶ θάλασσαν uα φαοι, το δὲ καὶ τουτωἐπιβsυλευει Pausan V, 2, 2. μὴ Moντων δε φισι δίκας - 'Ἀργείων οι δὲ δευτερα ἐνεκειντο. quod Gebella in Bech. Comment. Societ. hilol. Vol. IV. P. I. . 5. male mutavit Thucyd. II, 65. ἐπειδή τε ὁ πολεμος κατεστη, ὁ δ φαίνεται και ἐν τουτωπρογνους την δυναμιν. de quo fallitur Poppius Ob- aerv. Crit. p. 16. Luc. Charidem. c. 0. ἔχων δὲ καὶ αυτος, ἡ τις ἐστὶν ἀπο νοσθαι καχλέ- καὶ πολλων ἀνδρείων οντων καὶ σοφων και φρονί νει τε Κλλάδι και η βαρβαρω, ὀ ν ἐπιτρέπει τὴν

κρίσιν Πάριδι Sic enim scribe pro or, ut ibidem C. 17. est: καίτοι γε χοντες καλάς τε καὶ

- γεγονυίας ἐκ τη 'πιλάδες σφίσιν inoia rero ι γυναῖκας ι τῆς Ἐλλάδος βασιλεῖς, οἱ δὲ συνελ- θοντες ἐμνηστευοντο ταυτην. ale distinctus circumsextu locus Luc. Galli c. I S. - καὶ ἐν εω πολέμιν, ενθα σιδηροφορεῖν πάλλον , χρυσοφορε, ἄμεινον ἐν συ δὲ καὶ τοτε et Γους --. Dies. Deor. 26, 2. πλην ἀχλά, ,σπερ ἐγιο μαντευοροι,

57쪽

saeviens Heniseerhusius υτ οε δη corrigit. D mosth, Encom. c. 39. ωσπερ υν ὁ Πίνδαρος - --τωσὶ δὲ καὶ συσε ταυτον οι- απορεῖν. ubi Po tentosam seripturam memorat Scholion. De Domo e. 15. male diremta jungo verba τὲ του ἐπαινε,

μέχρι μὲν ουν οἱ τοξοται εἶχον τε τὰ βέλη -τως καὶ ola τε σαν χρῆσθαι, οἱ δὲ ἀντεἶχον codicum

ope, qui in talibus vix morandi sunt, vocem -- litam juro secuit Behiems cur ergo homo Prae- ilarus aut II, 46. reliquit ἄθλα γαρ ι κεjαι ρετῆς μέγιστα, τοις δε καὶ ἄνδρες αριστοι πολιτευουσε

aut etiam VIII, o. ως δὲ τουτον - τροπω iri βουλὴ ουδὲν ἀντειπουσα πεbῆλθε καὶ οἱ ἄλλοι no- λιται Ουδὲν ἐνεωτέριζον, ἀλλ ήσυχαζον, οἱ δὲ τε -

τρακοσιοι ἐσελθοντες ἐς τὰ βουλευτηριον - uni et haud magni libro momenti fisus innoxium δὲ uncinis sepsit 3 otari in hac causa meretur subjecta δε si δέον antecessit. Cujus generis unum exemplum cIsocrate duxit Butimannus l. l. p. 15O. In ostri Hermotimo c. 7. egregie, ut solebat, Solanus correxit a δέον εἰς ορινθον ἐλθειν, σειρ Βαβυλωνα ἀφικομενος ιεται ρινθον ἐωρακε ναι ut mox ibidem c. 28. ς δέον την πελειάδω

58쪽

μη ταυτην φωνὴν ἀφει - καὶ μειν εχευειν, ἐν δὲ . In Patribus Ecclesiasticis hoc oppido.

frequens esse frater carissimus me commonuit monstrans quum alia, tum Theophylacium, ad Mith. I9, 1. οἱ ἀνοητοι φαρισαio τὰ θαυμιατα Misae δέον πιστευειν οἱ δὲ πειράζουσιν ἄκουε γάρ. MD aost in Matthaeum Hom. XLIV. δέον γαρ σελ- θοντας ἀκουσαι μετὰ του χλου - οἱ δὲ Ha κα-χουσιν αυτον. Idem Hom. LXXI. p. 94.monte-1alo. δεον γαρ ἀντευθεν ησυχάζειν, οἱ δὲ ἐπα-νωνέ -αι τοῖς προτεροις Euthym Zigaben T. LP. Q ed. Mith. δέον μάλιστα δεηθῆναι-- ο δὲ τρια μι- πταίει. Semplum ex Herodiant, pro tulit Reitatus ad Fugitivos o IO. T. III. p. 571. et quo magis mirum, quod nec ipso vidit, Luciani Verba sic esse castiganda - αλλ' la λημωντες Ono του ἀμβλυωττειν ἀσαφές τι καὶ ἀμυδρον et μον εἴδωλον ῆ σκιὰν ἐνίοτε αντες ἄν οἱ δὲ orio

ἀκριβως πάντα κατανενοηκεναι Cui congruit Tiamo C. 7. εἰ δε τις - παραλαβων - ο δὲ .Toxaris c. 26. του δε παγε λεγοντος - δὲ

ἀπενει εἰς τον θάλαμον Ibid. c. 61. προλυς τὰ τεκναικαὶ τὴν γυναῖκα ὁ δὲ Γυl δάνην ἐξεκομισεν Asi

Philospeudes c. 15. δυνάμενος--ος ερασθῆναι - δὲ . cui aliud addo ibidem ab editoribus ob-acuratum c. 52. Osτως αρα ἐπεπειστο μηδὲν οἷόντε εἶναι συσνῆναι τοιουτον, ωοτε, ἐπειδὴ - δὲ Ουτου ἔδεισa . Diat Mori. 15 6. ἐπει ἐνταυθά γε ἐλλε

59쪽

euriae. XIV, 5. Quod scribis, o, si velim, ad me

tem istius oneris abs te sustineri, te isthic esse Veso. Sallusti Catilin. c. 57. Sed urbana plebes ea νε Praeceps ierat multis de causis. ubi videndus Comlius. Sed quoniam loca cumulato transscribendi permolesto negotio fatigati sumus, unicummostri exemplum satis habemus addidisse Dial Deor 6, 2. ubi castissima Iuno ab Ixione Deorum irreverenti in libidinis illecebras pollecta ita eum IOVoconqueritur: το μὲν πρωτον ήγνοουν τὰ πραγμα, διοτι ατενὲς ἀφεωρα ἐς ἐριέ. ὁ δὲ καλεστενε καὶ δάκρυε καὶ εἴποτε πιουσα παραλέην in ανυριήλετε επιτωμα, ο δὲ μ ἐν αυτω ἐκείνω meis, καὶ λαβων ἐφίλει μεταξυ καὶ προς τους φθαλμοva

προς σε καὶ ἄμην κ. . . Vox quidem δὲ ante τε accommodate ad proximorum locorum rationem Posita non sane ullo modo habet, quo lect rem paullo humaniorem impediat, sed nexus est dicamne linus et perversus, an plano nussu Sententiarum. In codice Parisiensi, qui numero est 295έ. non legitur τε και uti Lacobrius tradit post R. Porsoni Adversari P. 237. sed τε

60쪽

- χω - κωέν tui quod inde exstrudit Iacobatus τὲ καί, eam ego tanti Viri sententiam non cunctor Per miram dicere. Quin imo unus ille liber Luciani manum servavit. Namque verba καὶ τὰ μύὲν πρωτον et γνοουν τὰ πραγμα, διοτι ἀτενὲς ἀφεωρα ἐς M. ut opposita praecedunt vicitiis, με δε - εστενε eam δάκρυ -- καὶ ανθις ἀφεώρα ἐς ἐμε, ea vero est Protasis, cui apodosius impendet haecce ταυτα ἀμη συνέην ἐρ-- οντα. Ceterum, ut nunc ipsum video, jam Solantia ingenio suo, quod divinum naturae donunactus eTat, exum reperit, cujus notula ab editoribus nescio quo pacto ad Posterius o δὲ attemperata est. Denique hoc obiter perstringam, lectionem duorum subsidiorum ταλα δὲ ἡ δη--ίην, addita . Schmiadero receptam, etsi ejus fidem non rhe-ate , tame ejusmodi esse, ut temere sperni non debeat. on semel certe vox δὲ in hunc modum oτε δὲ - ταυτα δὲ' reciprocatur, ut jam Homerua v. c. Iliad. I, 7. οἱ Ἐπεὶ Ουν θερθεν μηγερέα ἐγένοντο, oiσι δ' ἀνιστάμιενος διετέ- . . in annum I. I. p. 15 sq. At vero Nigrini Ioricus, a quo disputatio nostra Proserta est, nequamquam libe a labe temporum vitio Oritracta aei item tulit Iacturam enim unius, minuti illius qui dem, sed pernecessarii Vocabuli passus est quod damnum ut resarcias, lege: -- δὲ καὶ οἱ - λοσοφην ἀκουοντες ου πάντες cet. Sicut recte acriaptum vidisti in principio enuntiationis: ω τεργu του φρυγίου αυλου ἀκούοντες Ου πάντες

Restat, ut illam formam o πάντες, ἀλλ' ὁποσοι vel λλ' o inmigrino bis iuventam aliis locis, ai