Quaestiones Lucianeae [microform]

41쪽

παράδο em τουτονί - Aves . 85ο. - τὼ δεῖνα δευρ ἐπανάκρουσαι πάλιν. Vespa v. 524. Hπέθιοι, τί ν η' τὰ δεῖνα τῆ διαλήν μὴ ιιμεν re Uem P. Athenaeum III. P. 5. F. καὶ ριῆν, et hia I ἀκροκωλιά γέ σοι ἐνταρα Γῆ ασα τακερά. ubi orsonus ad Eurip. Orest. V. 79. d. tem Lipa. corrigit: ἀκροκωλι ἄγε - Et γὲ quidem proci epto δὲ quod Codices obsedit, jam Brunctius restituerat ultra vero nihil molior. Attuli haec in solum de causa, quod in his singulis valde turbari

video. Vix tandem Brunckius ad Lysistrat. V. 921. tantum cepit, non arcte Voces τὰ δεὶν cum vicinis nectendas esse multum Vero abest, u earum

vim explanarit. Alioqui ille non quae comparavit Latina, Verum, ut Terenti Sed interim taceam, Plauti Cistellari v. 55. Sed tu inter isthaec Merba,

meus oculus, mea Silenium, nunquam ego te tria

aliorem vidi esse. et Atat ut Plaut. Amphitruo si,u, 52. Atat novi jam ludum contulisset. Eadem est ratio vocis ἀπ ἐκεIνo ut Luc. Nigrin. . .

χσία, κωμι - φαvλους ωρακας ποκριτάς - cui batinorum ut illud bene riuuxit Hemsterhuaius. Luc. Parasitus c. 9. ἀλλ' ἐκεῖνο οπως καὶ ρον ρει is τινα γενναῖον ἀποδόν τῆς παρασιτικῆς , ubi quod unus Parisiensis do addit σκοπε δὴ, ab Schmiadero ecpptum, mera est interpretatio Plat. Hipp. maj. c. 8. ἀλλ' ἐκ εἶ νο, ριῶν μὴ Λακεδαιμινιονιοι σου βέλτιον ἀν παιδευσειαν τοὐς αυτῶν παμ es Iam vero formulam τουτ' ἐκεῖνο ut supe

adjecto aut dempto ουγι 'λεγον, quia nihil dissi-

42쪽

cestatis habet, memorasse cont/ntus ad alia transgredior Demosth Philipp. I, II, 7. Behher. παλτοι καὶ τουτο, εἴ τι πάθοι καὶ τὰ τῆς τυχης ἐμὶν

ωπαρξαι, et περ ἀεὶ βελτιον, ἡ ἐμεις ἐμον αυτῶν

ἐπιμελουμνεθα, καὶ του ἐξεργάσαιτο, ἴσθ' τι πλησίον μὲν οντες ἄπασιν ἄν τοῖς πράγμασι τεταραγμένοις ἐπισταντες, πιος βουλεσθε, διοικήσαισθε, se δὲ νυνεντε, ουδε διδόντων των καιρον Ἀριφίπολιν δέξασθαιδυναισθη ἀνάπηρτηριένοι και ταῖς παρασκευαῖς καὶ ταις γνώμαις. Verumtamen, ut hoc etiam inculcem . Nam id valet καίτοι καὶ τουτο, cujus Potestatem nemo unus interpretum, cunctis valde laborantibus, introspexit. Demosth. Pro Corona 25, 1. Behher. παίτοι και τουτο, o . A., θω λοιδορέαν κατηγορίας τοντι διαφερειν θουμαι, τῶ τὴν μὲν κατηγοριαν ἀδικήματ εχειν ων ἐν τοῖς νομιοι εἰσιν, τιμορίαι, τὴν δὲ λοιδορίαν βλασφημίας, δε κατα τὴν αυτων φυσιν τοIς ἐχθροῖς περὶ ἀλλήλων συμβαίνει λέγειν. ubi ceteris Vel mendatione vel explicatione iterum aberrantibus proxime ad veritatem Scha erus accessit, Perspicue rem expediturus, si in prioris Ioci xediisset memoriati. Quibus consimilia subjecimus haec Demosth domate gesta legat. 16, 2. Behher novam Aeschinis xeprehensioncm ita subtexit Καὶ γὰρ υ τουτο, προ ριὲν του πάντα κακὰ ειργάσθαι τὴν πολιν ωριο- λογει γεγραμματευκέναι. quem locum a limine a Iutarunt . . T. II. p. 54. d. Schaef). Demosth. idian. 167, 1. Bellerus ex optimis libris meritissimo restituit: Λαὶ γὰρ α τουτο τω,

ἄλλων πάντων τῶν ἐπιδοντων τριηράρχών uear

43쪽

Demosth ad Leocharem 55 έ. Ah. ἐπεὶ κἀκεῖνο, διὰ τί ποτε Λεωστρατος ουτοσὶ π αυτον,

ἀλλὰ τουτον ἐπεγράφατο - δι ιαρτυριας Adv. Stephanum L 76, 1 Bekk. καὶ γαρ τουτο, ἀτοπω- τατον πάμνων, ων μὲν ἀπεστερηκεν et με χρημάτων, ουδεπω καὶ τήμερον ἐθελησεν ποσχεῖν μλογον Adv. Dionysodorum 42, 1 Behh. καὶ ἀρτουτο ευ . A. θεάσασθε τὴν περβολην I εὐ- ράγη ἡ ναυς ως φησιν ουτος . . a. uCian. PoImagin. c. 7. Καὶ γαρ αν καὶ τοδε, πάνυ, ε , τὰ προς τους θεους δεισιδαιμόνιος καὶ sto po&me hys. Hic correctio G etum, explicatio Reitatum, Gesnerum interpretatio fefellit, qui perinepto e tit Etenim istud quoque omnino dixit . Quin hoc vult Polystratus Etenim, ut hoc quoquctas feram, illa e dicebat religione metuque Deorum tangi acillime Plane sic Luc. Diat. Deor. O, 3. Καὶ γαρ α καὶ τοδε, ταυτην μὲν εἶναι συμι βεβηκε του ιος ἀδελφην καὶ γυναικα,

ταυτας δὲ μγατερας Sed isthaeo de hac dicendi

specie jam satis disputata sunto ne quo digressa

est, latius evagata esse ratio nostr Rrguatur. Somnium c. 17. ει άλλος πεκρου ε, χειμερι ρονος νειρος, τι μηκισταί εἰσιν αἱ νυκτες, et τάχθω που τριέσπερος, ωςπερ ὀ Ηρακλῆς καὶ αυτος ἐστι. Graisio omnino legendum Videbatur: τε μήκι--αι , Sed Nematerhusium si sequimur, lectione Vulgata no oportet esse contentοδ hibernum o .

44쪽

ninium: nam OviasImae sunt noctes. Cum quo

etsi ego minime dissentio, non aperuit tamen silli expositione loci connexionem, quae Primo obtutu nequaquam justa et Iegitima videtur. Namque

cardo ei in eo Vertitur, ut recorderis, quum Verba praegressa ex auditoris animo Luciani narration parum delectati promantur, nunc Verbis τι- αἱ νυκτες, quid ipse animo reputet, Scriptorem declarare. Ut ordo ii sit Tunc alius interloquitur, libernum somnium quoniam longissimatum durant nocte fac iste homo priora verba diaxerid). am saepenumero accidit, ut alius orationi scripto sua verba derepente interjiciat, sive Participium aliquod, quod creberrimum, sive, quod nec ipsum sine exemplo est, particula transitum Paret et utrumque copulet. Iurima hic Ioci Iubens praetormitto unum eligo, non satis quippe integrum, Luciani De erced. Conduci. c. o. ρκεῖν υν νομίζω, εἰ μὴ πανυ ασωτος εἶ, gooονδε τι εἰπων ἐλαχιστον καὶ μάλιστα προ τας σὰς

ἐκείνας ἐλπίδας). a ita illic, non sicut in edi

tionibus latinaque Versione factum video, incidatur neCesse est. Tum insequenti enuntiationis parte Augustatio codici οἷος περ Vulgati cπερ loco testanti veto auscultari tenui commate apto locato subveneris: ο τάχα Που τριέσπερος, ωςπερ γέρακλης, και αντος ἐστι. Contraxit vilium Luc. Parasit. C. 12. εἰ μιὲν ου παρ ἄλλου τὰ φαγεῖνεχει, παράσιτος ἐστι καὶ π ως λεγει IacobstasPone . Porsoni Adversaria P. 299. Suspizatur r

45쪽

Vior opera potest transigi quidni enim potius ita καὶ Ut O ς λεγει Luz. Necyomant. C. 6. τηνικαυτα ἐυαστος ποδον τὴν κενὴν καὶ ἀποδυ--μιενος τὰ σχῆμα μετὰ του σωριατος εοςπερ ἐν προ- του, γίγνεται μιηδὲν του πλησίου διαφέρων. ullo modo Schmiederus scripturam Odc. aris admodum corruptam uobis propinare debebat sed pro λπερ Potius vi περ quo et illi ducunt, amplectendum reor. Sic loquutus est Lucianus Vitar Aucti c. 5. τί φης; λλος εἰμὶ καὶ ουχ υτος, ο ς περ νυν προς σε διαλεγομαι Hermotim. c. 15. μή μοι

νυν δη τουτον σεαυτον ἐννοει - κατα - νυν ἐριέ. Alexand. c. 54. - εἶθ' o νυν φαέν v. Parasit. c.

25. ἀντὶ τουτου, ς εἰμι. Diat Deor. 4, 1. ἄλλος - ἀναπέφηνας Dial. ori. 22, 5. ουτος ἐστιν ὀ ἐνιππος i. e. talis tam egregius vir est enippus. Male vertitur. lat. haedrus S. 46. τουτο μὲν πιστευω, δέοςπερ ἄν se ος L, ubi vide mindomstam. Conser praeterea Demosth. Pro Corona True, 1 Behh. ἐφάνην τοίνυν ουτος sc quem ἐκεῖνος

καιρος καὶ ρ ὴμέρα ἐκείνη ἐκάλει ἐν ἐκείνη πῆμέρα ἐγω. idian. 186, II. B. πάλιν αυτος ἐκεῖνος, ον μεις ιστε γενησεται. Ad hormionem 12 6. B. ἐπειδη δ' ἀνεκοινωσατ τοὶς νυν παρουσιν αυτῶ καὶ συνδικουσιν, τερος 37M ῆν καὶ Ουχ ο αννος- Aristoph. Acharn. v. 441. - εἶναι iis, Oςπερ εἰρομιέ, φαίνεσθαι δὲ μιή του Νώὲν θεατας εἰδέναι i, o εἰμι ἐγώ - Ecclesiagus. V. 499. πάDν μετα- σκευαζε σαυτήν, περ ἐσθα. Huc etiam Conferendum, opinor, Soph. ed. R. V. O63. ω δυρπου 'εω διήποτε γνοίης, o ει, quemadmodum ibidem

46쪽

v. Oo6. στ νηιάσθης ἐκ τυχης ταττης ος I. Saepissime Latinis hio vescis pro talis et qui pro qualis usurpatur, ut etiam nobis Germanis elcher non Taro est mas Dreiner Enimvero ad eandem dicendi normam alius Luciani locus, dum incassum e- Iuctaretur, detortus est, Harmonid. c. S. υτι δὲ αρασυ μγελλες' μιν φαίνεσθαιτ μα- λογω,οτ περ τοκεφάλαιον, αρετῆς πάσης ὁ γνωμων, φασὶ, καὶ ο

signatum esset in Longotii collatione, cujus quam silexigua fides, nihil ad nos, aut i ad nos, nihil ad hoc tempus, eo illi eximio confirmati. Alium,

sed non levem errorem Graeolus incurrit ne multa, uncti explicatores de recta consilii via varie declinarunt. Pusillum comma ut additum Iabefactavit, ita ejectum estituet rem cohaeTentenim o ι περ το κεφάλαιον αρετῆς πάoης i. o. Fos et robur Omnium irtutum, Seu Omnis Probitatis expressae imagines. Ita prorsus componit Hermotim. c. 76. γνωριον και ανονα Similiter

Thucyd. I, 158 των παραχρῆμια δι ἐλαχίστης βουλῆς κράτιστος γνώμων. Hoc nuper ex arto OeCupatum ridi a Schaefero ad Dion Hal. P. 144 145. Etiam Scha erus evolvi jubet usterum ad Arist. Ecclesiag. V. S., quem alchenaerius laudans ad Herod. P. 50 12. Paululum diGersa miscuit, inquit, sed ad Theocrit. VII, 4. εἴ τί περ ἐσθλο- ωντων ἐπάνωθεν. egregia dedit. Vere utrumque di xit, ut conferenti patebit. Illud satis mirari ne quivimus, quod Hematerhiasius, riuum de his di-

47쪽

cendi generibus apposite dissereret, ad Luc. T. LP. 171., illius ipsius loci Sententiam non magis, quam reliqui interpretes, ullus est assequutus In iamone enim . 55. inter alia, quae imo accumulans in Thrasyclem philosophum, Sed pessime mo-xatum, invehitur, etiam hoc Teperias Muta νέμοιρος ἀεί, ως τον πλακουντα λον η τώ - μονος των ἄλλων λάβοι, ο, τι περ λιχνείας καὶ.απλη--στιας φελος, μέ σος καὶ παροινος, ου α χρις ωδῆς κω ορχηστυος μονον, ἀλλὰ καὶ λοιδορέας καὶοργῆς προρέτι. Vir doctissimus et ipse Controve fas voces Cum praegressa Placenta et porco conjunxit, AElias hi cibi licerentur Helicatuli coenaequo ornamentum, intellectoque, non sic satis sensu sactum OSSO, G, τι περ conjecturam proposuit At vero pertinent haec Verba ad descriptionem Thra-oclis ipsius, utpote etiam voracissimi, sicut ante idem audit subuet φίμιοιρος et post μέθυσος καὶ παροι- νορ Verte es homo insatiabili oracitate princeFs ante alios Omnes, Vel hujus artis cultor perfectissimus Subjunges Luc. De Gymnasiis c. 16. οὐ δὲ

ωρα του τους τι περ TO πυρωδέστατον εστι του ἀστέρος, ν ιιεῖς κυνα φατε, πάντα καταφλέγοντος

καὶ τον ἀέρα ξηρὰν και διακαῆ τιθέντος. Pelleti

conjecturam τε περ Probat Reitatus quam ἡ- cete Gesnerus reddidit Tempus autem anni, quae feroidissim par est astri, quod caniculam Mocatis Quippes non enim singula satis explorarant. Cohaerent vocabula νωρα του ετους ο τι περ το πυρωδέστατον ἐστι, tum illa του αστέρος - καταφλέγοντος - τιθέντος enitivi sunt -

48쪽

m uim ferporis gradum processit, sidere isto ominia comburente . raeterea haec accedante Luc. Philospeud. c. 6. ρας, ιους ανδρας σοι φημη

πανσοφους καὶ παναρετους, τιπερ o κεφάλαιον αυτο ἐξ εκάστης αιρεσεως - ubi Iatinam versionem jam Scha erus 1. I. jure castigavit. Cui recto versanti non est mos gestus ab editoribus Luc. avigium c. a. ubi distingue: οἱ δὲ ἀποπνιγησονται, οἱ πλουσιοι, ρωντες λήματα, ππους καὶ παῖδας εοραίους σον δισχιλίους, ε ἁπάσης ηλικέας , τι περ το ἀνθηροτατον neque magis in . Quomodo Histor. S. C. c. 23. ubi verba τῆς ne 2 ριοπω μάχης αυτ δὴ τὰ κεφάλαια male dissociata sunt. Sed eidem haud prospere res cessit in Gallo C. 24. ποίου τινος ἐπειράθης ἐκείνου του βίους

ηπου πανευδαίμων ησθα, το κεφάλαιον , τε

περ ἐστι των ἀγα θων ἁπάντων χων Transtulit sic cum caput quod est bonorum omnium haberes. mo: Cum summa quaeque bona ad sconsuerent. Item aptius Versa Velles avig. c. 29. παπαί, ω Σάριιππε, ουδὲν μικρον, ἀλλὰ, κεφάλαιον αυτο των ἀγαθων πάντων υ γ ῆτησας. Neque non huc spectant Convivium C. O. Oυς --φωτατον ἐστιῶν προ των χλων ήξιωσεν, τι περ τὸ κεφάλαιον ξ ἐκάστης αἱρεσεως πανθισάμενος Piscator. c. 14. αυτ α δὴ τα κε φοι- λαιά ριο των μαθημνάτων. et vel maxime H rodotus c. 8. ἐδη συνεληλυθατε, τι περ φελος

49쪽

ἄκρον, ut LeTiphanes IuP. Tragoed clis. οἶδα τὰ κεφάλαιον αυτο, ων πασχεις, - ἐρωτικον ἐστι. De Μerced. Conduci. c. 59. λως γὰρ περ ἐν νοστι- -τατον ἔν σοι ἀπανθισάριενος - Ιbi Schmied rus ex uno Paris edo edidit o sis, περ ego ero

vellem libri ο τ ι περ legendi copiam facerent. Nigrinus c. I. Καὶ ταυτα διέν α - διῆλθες, ἐβουλομην ἄν ειρῆσθαί μοι, κἀκεῖνα δέ, τι γε ο ιἐξῆς, ουδὲ, ἐκεῖνος ελεγε, ρῆσίν τινα περ πάν-

κων ἐρ--. Hematerhuaius, quomodo ad sensuIII scriptoris τινά conveniat, se negans intelligere, se σιν μιαν conjecit. Id si in libris scriptum foret, equidem in resis τινα transformandum ducerem. Nam dea petu', non interrupta oratione Grae- OS usurpasse ρῆσις ινιέα, nec Hematerhusius docuit, et omnino ad credendum difficile est. Illa facultate ρῆσις solum instructum novimus, ut etiam Noster, Obscurius alibi planissime docuit Bis A cusat. c. 29. O γὰρ οἷον τε, ω Ῥητορική, μονον αυτον ἀπολογεῖσθαι κατα το σχῆμα του Βιαλογον, αλλά ρῆσιν καὶ αυτος εἰπάτω. Prometh. s. Caucas. c. 6. δεήσει καὶ διελεγχροειν, καιψῆσίν τινα μακραν ἀποτείνειν. Adjectivum μακράν Verbo ἀποτείνειν ungendum in longum intendere, seu ita diducere, ut Ionga fat. Consueverunt enim Graeci Adjectivis id, quo ex aliqua re Consequitur, designare. In maritone II 6, 36. D'orvili legendum arbitror ἀφανῆ δέ, λαβουσα

50쪽

οθον' ἐμπεσρ καὶ το κυρια υψηλον ἀρθη ubi prius est: ibi Mentus aspere ingruens in linteum sic incidit, te id obliquum faciat: male enim vertitur bis item Soph. ed. C. V. 25. 26. καίτοι σε Θῆβαι γ μου ἐπαίδευσαν κακοπι Ιου γαρ φιλουσιν ἄνδρας ἐκδίκους τρεφειν V. Scha erum ad Demosth. T. q. P. 259. et T. II. P. 521. Quo item se confer Demosth. Olynth. Lextrem. - τους ν ἐν ηλακία, ιν τὴν του πολεμεῖν ἐμπειρίαν ἐν τῆ Φιλίππου χώρs κτησάμενοι φοβεροὶ φυλακες τῆς οἰκείας ἀκεραίου γένωνται quod minus recto accepit Maeferus T. I. p. 229. Demosth. Philipp. I, 8, 2. B. μὴ γαρ ως θεω νυιέζε ἐκείνω τὰ παροντα πιε προγέναι πιραγιματα ἀθάνατα.