Quaestiones Lucianeae [microform]

31쪽

νοι καί τοι κ- σιτίου λη νομ=ενοι, εὶ ποθεν μνη- ὰμεν - καί τι καί scribendum conjecit Solanus; quo , , sine dubio Vera fores lectio, misi καὶ σιτιωληφομενω comprobare gravitam vinceret testium. Quod autem unus do. Augustanis in Somnii loco pravam Hematerhusia opinionem stabilit. hoc si quem advertat, sciat is, erraro τὶ inveniri, ut non unus saltem alterve doum τοὶ perperam fe

des c. 25. - μέν τις - - Πλουτων, μιοι δοκεῖ. Quamquam etiam ad minuendum Valet, ut Luc.

Prometheus in Verbi c. . οἱ μὲν πολλοί - οἱ δετινες. Scholion ad Luc. Demosth. EnCom. C. 22. Ἀσοκράτης φησί, να προυργον τοι ἐν Παι. amo προυργου τι. iocus Isocratis est in Panegyrico . 19. Behher Luc. arasitus c. 14. - δὲ παράσιτος ora τερον μέν τοι διωκει, ἀλλὰ τλ αυτ και εργον ἐστιν αυτου καὶ Ου νεκα γίγνεται. Rescribe: orat

32쪽

κατα τον μιδανόν Ου αἰγειρους in πάνυ -- ρισκοπων, ουτε το - λεκτρον Hic quoque Lucia nus scripserat κατ ἄλλο μέν τι χρέος Simu suo te unctionem correxi, cujus vitio non ex sto

Solanus ἐκo in i κων convertit. Luc. Q. S. H. C. E. I. τοιουτου τι καὶ τὰ του συγγραφέως ἔγρον, εἰς καλον διαθέσθαι τὰ πεπραγμένα Libri

praeter unum omnes δή τοι Eunuch. e. 9. καιτοι καὶ τολμα προ ιθέναι ὁ Βαγωας τοιουτον. Hic etiam nonnisi unus do recte καί τι καί --. Necyomant. C. O. ο δὲ κέρβερος λά-s μέν τι καὶ παρεκίνησε, ταχε δέοιο κροέσαντο τὴν λυραν παραχρῆμια κηληθη, ubi Plerique dc malo διέντοι Longe rarius in contrariam partem eo catum est; ae ne ho quidem inauditum, vide mc Demosth. Iynth. III, o S. Boiser. Soph. Philoct. V. 1. Eum sibi errorem invenire Videbatur vetus in ostri Hermolim c. 69. πως τουτο ς; πά- γάρ τι λυπηρον τι καὶ πελπι ἐρεῖν εὐικας Conjecit πάνυ γάρ τοι λυπ--. Verum ut noque huic, ne libro Marciano, quocum τὶ prius abjecit Solanus, fiderem, me quidem e pulerunt haec Luciani Dial mori 17 I. πως, ηδ γάρ τι ἐρειν εοικας. Dies. Mort. 7, 1. τι--ἐγένετο πάνυ γάρ τι παράδοξον ἐρεῖν εοικας Ibid. 5ο, 1. ἀποκριναί μιοι εἶ μνως βραρο γάρ τι ἐρή- σορια σε. Cataplus c. 12. τί δὲ τουτο ἐστιν εοικε γάρ τι παμμέγεθες εἶναι Hermotim. c. I. Ἀλλὰβουχομαι, ιο Λυκῆνε ισως γάρ τι γνωριμον ἐρεου.

33쪽

Meretr. I, 1. τί δὲ τουτω ἐωκεις γαρ τι περ αυτου διηγεῖσθαι. Diat. Mori. 27, 1. ιηγησαι, Ἀψα-της' εοικας γαρ τινα παγγελοι ἐρειν, ubi scripturam ωρακέναι merito sprevit Hematerhiaaδω. PIura cumulare supersedeo. Quid igitur, inquit, Hermotimi loco et Aut opinor, τὶ posterius deleri debet, aut vulgaris loci sorma toleranda est. Prius maluerim, quia opetitio pronominis in tantulo intervallo perinelegans videtur omnino sallam enim majore quamvis spatio interjecto cava dixeris in Thucydide III, 2. ἡρωτων δὲ υτοὐς ἐπικαλεσάμενοι τοσουτον-ονον εἶ τι Λακεδαιμονίους καὶ τους μιμάχους ἐν τω πολέμιε τω καθεστῶτι ἀγαθον τι εἰργασμνοι εἰσίν. duplex τὶ in suspicione posuit Ducherus, multum quaerens, cui id bono sit. Sed quamquam c. si in Verbis paene iisdem semel tantum τὶ obvium est, tamen quum in tali loco non vituperari Possit repetitio, tum ab eo etiam, quod . 68. quantumvis Perpe- Tam ει τι - ἀγαθον τι vulgo scriptum exstat, non nulla illi commendatio parata est. Ac graeoi scriptores etiam hic Homerum sibi praeeuntem liabent Odyss S, 99. et M 529. σσομαι, ει ποτέ

ehin. v. 45. ως εἴ τις δυο χ καὶ πλέους τις - μψας λογίζεται,' μάταιος ἐστιν. quem locum in-

34쪽

ter alia magis minusve opportuna attulit oraOnus Addend. ad Hecubam P. 1OO. q. d. teri LiΡs.,εed ut alia valde apposita Praeterierit, in his Aristoph. Aves . 68. μὰ σι ἀλλὰ λέγειν ζητω τι

πάλαι μεγα καὶ λαρινον reo τι Vespae . II. ρτιως τις στρατευσατ Mῆδος τις Eurip. Andromacha V. 724. ἔστι γαρ τις υ προσω Σπαρτης πολις τις. On aliter interrogativum τις interdum geminatur, e quo genere unum nos adscripsimus

Eurip. Hippolyt. v. 851. τι δη- ηδ δελτος ἐκ . φίλης χερος - ρτημένη θέλει τί σημῆναι νέον quoniam id ab vulgaribus, ut isto τίς σε, τέκνον, τίς, ἔτικτε longe, i fallor, recedit. Paullo di-.

Crepat Luc. Tyrannicid. c. Io ουδὲ πεπράχ.θαί μοί, φκατα τον νομον, ἀλλ' ἐνδειν τι τω εργω τω ἐριι quocum Compares Arist. Acharnens. v. 568. is τίς ἐστι - βοηθησατω τις ἀνυσας Attamen, ut ubi-Vis, sic in nostra causa illud videndum est maxime, ne exempla ambitiosius, quam consideratius o gerens corrupta pro sanis arripias. Sic Luc. Satur Ialia c. 6. οἴει γαρ τι τον ποιμένα ἐκεῖνον τον ἀλαζονα γιές τι περὶ ἐριου εἰδέναι haec repetitio habet sane, quo se tueatur, sed in tanta Scripturae diversitate gravi est de ejus veritate dubitationi locus. Exponi utique potest hoc Diovsii εἰ μη τι προς ειδος γράφειν τι προυθετο, sed neo Sohaeserus tulit elet Crit. p. 12. et mihi suspeculo est Loco Aristoph. Ecclesiag. V. 58έ. μήτε δε αριένα πω διητ ειρημένα πω haud absimilem

Euripidis locum admovit Neisigius Syntagma Crit. p. 45. et indigebat ille fulcro. At vero Luc. Do

35쪽

hii τὶ in τινὶ mutantis Betherus stetit Partibus. Tu leges: G τ ι μισῆ, nisi ut Thucyd. 4, 6. ubi Seho θουν εἰ μή. Idem 4 96. 7, 42. Luc. Diat.

Meretr. 7, 5. 'o I. 12, a. Alibi eodem modo dicitur σα ιιο , ut Thucyd. 4, 16. Haec urit ειλα, fateor; sed tangenda erant ob mirificum muriarii Lad Luc. Asinum p. 218. consilium in omni 9. ουδὲν γὰρ τι μὴ ἐργάτης ἔσχ7; τι γυ- conjectantis, quasi non Iegisset in Icaromenippo c. f., συδὶν γὰρ τι μὴ τοις ομικοῖς δορυφορήμασιν ἐοι νοτα αυτους εἰσάγουσιν Quodsi cui in opinionem veniat, mirari, in illo Demosthenis τι μή

Prorsus ut e ριή, Verborum odos adsciscere, non frustra is adibit inhaeserum ad Dion Halicarn P. goo. Somnium C. 16. ταυτα μέμνημαι ἰδών ἀντιπαιρετι ων, μοι δοκει, ἐκ ταραχθεὶς προς go των πλη-γων posiον. Inutiliter oujectes, quod factum m . mini, ἐμοὶ δοκεῖν. Hoc errore tum olim Solanus atque Reitatus capti tenebantur, ut formulam ἐμοὶ δοκεῖ e Luciano tantum non expellerent immeTe . tem aliquot enim locos impunitos reliquero: tum.

nuper Siebetis ad Pausaniam II, 1, 6 et II, 16, 2 lapsus est Agnovit hunc rasum, ruti oportebat, Sohaeserua ad Demosth. T. I. P. 667. tuo. Pia-

36쪽

τοιουτον ἐστιν Calumn non tem cred. c. 5. ἔστάσεω γυναῖκες ' νοια, μοὶ δοκει, καὶ Υποληφις. Dodo Syria c. I. δοκέει δε μοι τοδ το νομα Ουκαμα Wπολει οἰκεομέν η ἐγένετο. bid. c. 29. δοκεεε δε μιοι, μιθα ἐς ἀγρυπνίην συμβάλλεται καὶ τῆς πτω- οιος λορρωδίη ibid. c. 51. τα δὲ πολλὰ ἐδη, ἐμοὶ δοκέει, διὰ τουτο ἔστηκε. Quando dissident Codices, neque δοκεῖν nec δοκεῖ praecipue debet placere, sed

monumentorum gravitas ponderanda est. Demosth.

de male gesta legat. 197, 2. Ah ταυτην τὸ μὲν πρωτον υτωσὶ πίνειν ' συχῆ καὶ τρώγειν ἐνάγκαζον ουτοι, μοὶ δοκεῖν. Recte Behherus ex optimo libro δοκεἶ. Recte vero idem vir Thucyd. 8, 4. περι ριὲν ουν τέ ν Θάσον τἀναντία τοῖς τὴν λιγαρχyαν κάθιστασι τῶν Αθηναίων ἐγένετο, δοκεῖ δε μοι, καὶ ἐν ἄλλοις πολλοῖς των πηκόων. e codico Vaticano δοκεῖν praeposuit. Luc. Charon. c. II.

καὶ μοὶ ληρον, Ἀρεσθαί τι βουλεται αων, ubi

37쪽

-- - Mae, nequaquam testatum satis Schmieών cepit malo P .ctor sed miseris etiam .u Me .husium ita Iudicaratem Λοπε raro A. Gim maia scribendum enim fuisset. -ομενωνει βουλεσθαι. Iam ex illorum locorum numen tione complura prosecimus r Primum enim vidimus, Lucianum in libialis ionica dialecto scriptis Iubentius sermam, qua de agitur, usurpasser astho intelleximus, pariter usitata esse et enesiti in. μοὶ δοκεῖ, quando vis est in Verbo sita,i Hevilalte xam sormam ἐμοὶ δοκεῖ v. c. Aristoph. Aves 121 7.), si in Pronomine roboris Plus est epositum.

Dixit Thucyd. L . λκει δέ μοι, sed paullo postmidem οἰ ἐμοὶ δοκεῖ Tum hoc, opinor, ex illia emergit, Graecos encliticum in formula μοὶ με in id quod non minus in altero ριοὶ δοκεῖ ut Cue.

Amores C. . usu venit, loco eminentioeo .cono- care non dubitasset quod quoniam ad , prunam speciem non Potest non mirationem facere, quam in Arist. Pax V. 26o. - - ασεται, προαναβάληται, μεοὶ δοκεI. ustero aliisque 'μοὶ exara tibus secit reapse, age, similia quaedam hic loci per stringamus. Iam Primum quis non memineri Homerit αλ αγε, μοὶ τόδε εἰπὲ καὶ τρεκεω κατάa . ξον. Luc. Imagines c. si ιθι μοὶ καὶ τοδε ποκριναι, ut interpungendum Plat Ion g. M. M. Nugact. εχ δή, μοὶ τοδε εἰπε, Ἀων, καὶ μιν ἀποκρυς I, ο, ι ἄν σε ἔρωμαι Demosth. Obnui. I, 4. Ah τέ- , τὶς ἄν εἴποι, ταυτα πειρηρι, νυν Eurip. Orest. V. 124. θ' ω τέκνον, μολ

38쪽

tollendum osse asseverante confiment v. g. Scha

ferus ad Demosth. T. I. P. 697. et T. II. P. O50, quo, subves'eor quidem, i nexus, sui re ipsa nullus ait, singatur CL. Hormanni adnot. ad Medeam Elmstri v. 179. Sed illud videor perspicere,. in latinum exempli. Hermanni, rubi interrogatur acquis, e a Principio ἐς scribi optimo jubentis,

sententiae, quam non defuerunt, qui aedes car- .pevent, nescio quid positum esse firmamenti Sed, .ut illuc me recipiam, mori caret vitio locus Apollodori ap. Polluc. . segm. 95 --ξυ - λογων δὲ τουτί μοι δοκεῖ κυμινοδοκην, ου γραμ, ιατεχν πε- οι ερει Distinctio saltem emendanda erat: ---ξὐ των λογων δέ τουτί, μιοὶ δοκει, κυμινοδοκην - , Sed inter sthaec Merba hancce, ut Midetur mihi, omini cistulam, non α Iam circumfert. Ῥετα- ξ των λογων δέ, Vel quod frequentius, Ἀλλὰ με- ταξυ λογορ- 1ormula est tum usitata, quando ali- . quid subito in mentem venit eaque tam assiduo usu texitur, ut vel o Luciano ingens exemplorum.

numerus Possit hauriri At sextati enim sumus,

39쪽

cognitas loquendi formas uno extractare. In Luc. Catapl. c. 15. Vulgo haec legas 'EPM. Ignis νυν δραπέτα δέχου τουτον υ πορθμευ, καὶ τονλrνα καὶ πως ἀσφαλως ἀμέλει προς τον ἱστον δεδήσεται. In quo recto jam ab aliis Codicum, etiam Gortitiensis, jussu ita distinctum est καὶ oπως ἀσφαλως . . . . . AP Ἀμέλει - δεδη-Gεται. erum inculta acς Vox τον δεῖνα, quam si cum interpretibus ad Cynicum refreas, nec ΡΟ- terat ille, quippe excurio notissimus, Sic compellari, et multo minus Charonti, ut Cynicum intrare, Credo, nolentem reciperet, imperari postremo opera omnis jam in uno Megapenthe insumitur. Itaque etiam τὰν δεῖνα sine dubio corruptum esse Verrissime Vidit, perdoctus vir, Strusius Leci Luciam P. 25. Sed hariolationem suam δέχου τουτον πιστορθριευ, κατα δε αυτίκα, πως ἀσφαλως nun ipse, nisi me fallit animus, rejiciet. Aliter hariolatus Gurieritis est ad Asinum P. SO9. πορθμευ, καιτοι δεῖνα ποιουντα aliter item Belinus,

sed tam imperite, ut in longe plurimis hujus viri

hoc etiam tacitum pati conveniat. Dudum ego x Posui δέρου τουτον - , πορθμευ, καὶ τὰ δεῖνα, οπιος, φαλωψ . . . . Me Amλει et Loquutio τὰ δεῖνα saepe corrupta est, velut Demosth. O

tra Androtion 61 s. eis transiit in or εἶναι, atque adeo Luc. Rhetor. Praecepi. c. 25. in edit. Florent ipsum τοὶ δεῖνα pro eo pravo Scriptum est. Praeterea καὶ ante πως expunxi, sed noli quaerere codicem Gortiti ea vox deficit. FortM-

40쪽

sis hoc ipsum, quod ego Nostro reddidi, ob oculos habuit Scholiasta, qui sic: καὶ τον δεῖνα πωςJMνταυθα ἐλλείπει 'Aθηναίων ἔθει τὰ φρονMγη σκο--πει , Est autem το δεῖνα peculiare ejus, qui co gitationem repentinam, ne illa sorte animo excidat, in medium proseri Luc. Vitar Aucti c. 19. Λάμβανε - τ δε α δέ omo ἴδω leg. εἰδω, ut Di Iog. Mort. I, 2. πως δὲ εἰδῶ μάλιστα, ποIος τίς ἐστι τὴν ο νιν. τίσι χαψε των ἐδεσμιατων 3 Bis Ac-CuSat. c. 25. τα δεινα μεντοι μή λαριβανέτωσανωτοι το δικαστικον. Haec duo loca vel sollicitata vel Perperam accepta primus intellexit Magenus. Sed praeterea Dial Meretric. XII. n. distinguet πλὴν τὰ δεῖνα ορα, ω Λυσία, μη τινι εἴπης τοπερὶ τῆς κοριης , ubi maxime ineptit G eius. eo

minus Per transennam adspexerunt locum Rhetor. Praecepi. c. 25. ita consormandum καὶ το δεῖνα

δέ μὴ αἰδεσθῆς, εἰ καὶ πρῖς ἀνδρων ἐπὶ τ ἐτέρω

ἐρασθαι δοκοίης - αλλ' oτωσαν οἱ καὶ ἐπὶ τουτω-νοντες. Sed interim ne te pudeat, etiamsi a tria ob illam aliam causam amari ideare sed sine, qui etiam isto consili te utantur. Saepenumero ita Aristophanes loquitur, critis loci, si modo accurate notavi, hi sunt: axv. 268 ου ro . . τί ἐστιν; . . ου φέρεις . . το δεινα γαρ ἀπολωλ' Ἀθηναίοισιν 'λετρίβανος, ὁ βυρσοπωλης .ibid. v. 879. οὐτος, τί περιγράφεις; . . τὰ δεῖν εἰς Ισθμια l σκηνην ἐμαυτ- ω πέει καταλαμβάνω. Lysistrata v. 21. καίτοι το δεῖνα νη ἱαθος ἐστ' ἐξοιστέα ibid. v. 26. καίτοι το δε ἔνα προςκε--λαιον ου εχεις ibid. v. 1168. το δεῆνα τοίνυν I