De sermonis tragici per Evripidem incrementis. [microform] : De vocabvlorvm thesavro,

13쪽

IIionysius Hal. cena volt scripti. 11 ὁ δ' Ευριπίδης, inquit, υτ υφ- ἐστιν θυτε φιὴν λιτος, αλλα κεκραιιενῖν τῆς λέξεως ασοτροι κεχρημαι ' Cui testimonio quum omnes subscribant qui post Aeschyli a Sophoclis octionem ad mripidem se applicant, dubitari amon potest, quibus in partibus cernatur κεκρ ιένη illa τῆς λέξεως ιιιεσαζης. Apparet

enim eius in recessus si quis se insinuare vlit, et goneratim totum Euripidis sermonem ita perscrutandum esse, ut rhetoricos o Prodicia institutionis vim indaget e urbani sermonis

indicia oofligat, inprimis autem figurati sermonia ambitum,

deindis comprEhensionum rationes, significatione ac thesaurum vocabulorum illustret et quae nova tam in canticis quam in divorbiis illo protulerit, singulatim enarret. Haec autem omnia si pari diligentia complecti vellem, quum de diversissimis rebus quaestionem oporteret iusto ampliorem institui, tabbus angustioribus me continui. artem igitur suscipiendam ratus vocabulorum thesaurum ita pervestigare latui, ut qua poeta e superioribus potissimum eschylo a Sophoclo traducta suopis ingenio novisque inventis aucta propagaVerit, in ordine digesta deducerem. Quod negotium postmodum magis etiam circumscripsi, quaequo Euripides aliis debuisso videtur eorum delectum institui, si ut auctari instar certi simus Voces exhiberem nunquam aut raro post Euripidomus patas, ad alteram autem quaestionis partem, quae ad ve borum abricam spectat, intentior studio incumberem. Haec

enim ut plurimum consor ad intelligendum illud Dionysii, ita

post labores eos, quos A chylo et Sophocli doctorum hominum industria navavit, consimilem operam poscit, quo clarius

1 Huic testimoni sucredant Aristot Rhet III, 2, 5 et observatio Longini, 40 de numerosa compositione.

14쪽

patescat quis singularis triumvirorum illorum sollisti in campo latissimo patenti dissominarit. Euripidem, cuius bibliothecam identido risit Aristoph nes Ran. 43 1409, ut aliorum poetarum opera ita Aeschyliinprimis tragoedias lectitasse, nisi aliunde sciretur, probaret spoctabile vocabulorum agmen ex fabulis κομποφακελορρομμονος poetae στωμυLO λλεκταφ citra exspectation- a sumtum. Ex Sophoole autem quas receperit o an omnino multa, quum non minimus numerus sit Vocabulorum praeturho duo aut nusquam reportorum aut rarissimo apud post riores, vereor ut possit ubique probabiliter expediri ego gravissimorum conspoctum dedisse satia habeo. His igitur aco dunt Euripidea secundum amplissimorum loricorum inprimis Thos. M. fidom non ausim dicere indubiam collecta, quorum quum alteram partem essiciant, quae nusquam rastor Euripidem leguntur, alteram quae non ante eum, illa ut a dubiti tione libera morent, ipsius rei ratio poposcit, haec autem saepe molestum laborem pararunt, interdum etiam irritum. Congorer enim quaocunquo Euripidis primo auctor dicuntur, licet non modo tragicam sed ne posticam quidem inuontionema iant, immo post eum a scriptoribus iuxta a postis uina paribus, tum posterioris et infimi aevi non aliquoties sed creberrime repetantur, temeritati potius quam accurationis suisset; quocirca, ut par orat, a tantum in iudicium vocata sunt, quae poeticum colorem certe aliquem duxerint, a post rioribus autem modice recepta sint pro totius scilicet inventionis Euripidoa natura et indole. Ad hano enim iuro rese- iras, quod etiamsi imitationem non minus certam quam amplam agnoveris, habebis amon, quae utrum tragici ingenio an lingua usui tribuonda sint, vix dicas. Imitatio autem illa statuenda est de duabus causis primum quum Aeschylea pomderosa certo Vocabula exceptis pauculis talia ossent, ut nomnis tragoediam docorent, Euripidis contra longo plurima suavitate quam gravitatis insigniora - sentia et in his το στρογ- γυχον - adeoqu tum universa poesi tum si scripto usopportuna filore deindo quem poetam ob sententiarum copiam ac novitatem certo scimus omnibus temporibus omnium usu

15쪽

eoniritum essa, ex tua sermone a lectoribus permulta moerpta esse ac partim consulto parum ortuito Expressa, facilia est suspicio. Quo inter qui primarium locum 'ne Aristophanes,' quum refertus sit paradoxis, phrasibus, Vocab lia Euripideis, consendus est etiam quando non in ipsa uripidis orba iocetur, huius inventis usus esse praesertim ubi tragoadiae stilum affectat; nihilominu para remanet Euripidi

cum Aristophane communium vocabulorum altiva credo reρο- tenda Equo tamen a m neglecta. Herodotum autem 'mnino

mitto, neque Thucydidi certi quicquam placuit, oratores item perpauca adsciverunt ex poeta oratorio, Xenophon aliqua sed sere incerta, lato non plura sed ertiora hunc Aristotvicta superat, Aristotelem Theophrastus. Tragio minores, si ex fragmentia capere coniecturam licet, hoc quoque nomino Euripidis psrquam studiosi' suerunti Omnino autem videris anto Alexandrum Magnum lectum cupidiua quam compilatum SQ Euripidem post illius domum tempora accidit, ut cum studio succresceret imitatio, qua ut ambitu sors infinita, ita sano maxima, in lutarcho' o Luciano; mu postea coepit flaccescere, immo cuiusvis generia scriptoribus probata ex a- tribus Clomontem Alexandrinum, Grctgorium Nagiangenum, Gm-gorium Nyssenum assero ad ultima usquo Bygantinorum' tempora viguit Scriptoribus poeta intestam consentaneum est o Alexandrinis Callimachus et Apollonius nonnulla itam Nicandor et Manetho quaedam depromserunt, plura Oppianuata, cui ali utica debentur, in usum suum Vertit, paucula nonnisi Cynegeticorum auctor, plurima Lycophron. Porro in Orphicis permulta insunt et plurima quidem in hymnis nimirum fieri non potuit, quin qui talia conscribillaret, grandem undiquo adiectivorum inprimis molem congereret. Nequo Qui tua et Coluthus prorsu carent Euripideis sed hos omnes qui long Exsuparat onnus circiter triginta Euripidis inuonta adoptavit inmiter Baccharum praecipuo sabulam exspo-

1 vid Bemhai Q Histor Liu. r. II, 2. p. 202 I vid eundem II, 2. p. 17 et p. 356. 3 vid eund ΙΙ, . p. 360. 4 Vix attinet meminisse Eustathii.

16쪽

lians tum qui Anthologiarum poemata ocinemini, non sina magno suo motu accesserant ad Euripidem postremo volexsanguis Byzantinorum poesia sat multa indidem dolibavit, volut Theodorus Prodromus o Constantinus Manassos inpidos ornare his solent exuviis. In tanto agmine lectorum, qui hortulos suos inde irrigarunt, mirum non est, quod T Oct gentis circiter et quinquaginta vocabulis, mitto enim et mallata sed minus certa, quingenta nonnisi cum ipso auctore ceciderunt, oliquorum alia Semel bisve repetita sunt, alia saepius ' Cetorum singula sabulae hoc quoque nomin admodum discrepant, nequo tamen statuendum est, quod suspicetur forsan aliquis, quae priore tempor actae sint, ea copia comspicua esse, ut paucitate, quae ad posteriora tempora portineant immo vero ut in Alcestido a Medea paucisgima legum tur, ita in Bacchabus plurima certam igitur regulam si msua secteris, o duntaxat iure posueris Euripidem, quum Aeschylus nusquam pepercerit ingenio, se aliquo modo coinposuisse ad argumenta, qui ut unicum exemplar subiiciam, indopingendis θλοις ' Ωκλέους oro fur. V. 348 - 440 sol,lertiam suam comprobare non praetermitteret. Iam si ex is

ventorum numero ordinare Velia sabulas, hoenissa a Ba

chao primo loco ponendae erunt, a quibus nonnisi paullum recedunt Orestes, Iphigenia Aulidensis, Iphigenia aurica, Herculos furens, tum Ion Helena, Troades insequuntur cetL, claudunt agmen Alcestis, Medea, oraclidais. In Damontis pro amplitudine legi non multa: scilicet qui poetam excerpse-1 Hanc non minus argumenti gratia lectitavit vid. Beraharvimst Liti Graec. II, 1. p. 335. Ceterum quem adeo ceperant lumina

orationis, ab eo haud raro vocabulorum opificis munus susceptum esse, ut exspectandum erat ab hominis ingenio, docuit nuper in programm. gymn. rotoschin Agamus scholae onmanae V nec dubium est, quin mirabilis fero vocabulorum copiae, quae superiorum poetarum usu

probata non sunt, pars bona ipsi epico iniungenda sit. 2 Quae apud solum Euripidem apparent, simplici sterisco infimivi, quae apud posteriores duobus incertis quibusdam nil addidi. In citandis

Versuum numeris secutus sum editiones Nauehianas tam integrarum sabularum quam fragmentorum.

17쪽

riura sententiis dongum ' ot eum, cuius singuli vorsus singula aestimonia putabantur', ' adeo fuerunt γνωμιδιωκται, ut quum sontentiolarem farragine gauderent, parum ad ea attenderent, quae novo dicta praesertim 1erunt in canticis. Nimirum cantica st anapaesti ab iambis et trochaeis vincunturiuVentorum numsero, ponderibus ipsos utique vincunti ' In iambis rursus γωνας antecedunt siησεις ἀγγευκαί. Qua in canticis et anapaestis leguntur, mi iri addita littera o 'et n. Sunt etiam nonnulla, quae simul in carminibus odiserbiis occurrunt. - Praeterea examinari Rhesi sabulam: quam qui composuit, tum Aeschylea nonnulla Sophoclea Euripidea recepit nusquam praeterea obvia, tum ipse novo dictorum partimque audacter fuit artifex haeo fit par erat, πο- sui. ostremo tragicorum minorum Dagmenta dii, ut, quantum quidem per agmentorum exilitatem liceret, quomodo hirem gesserint, dici posset neque tamen ultra Chaeremonem

progredi placuit. Nomiua propria non attigi, quamquam Giectiva nonnulla in solo sunt Euripido, ut mκυνές Orest. 1246, Πριαμί Orest. 1481, si 1158 al. neque quae ad dialectos pertinent collegi, velut ad Aeolicam ἐρ-ις El. 25, ε τίωρεco hoen. 45, Rhes. 441, πεJaleos oro sur. 19,872, Phoen. 1027 α Rhos. 372 c. is statim addo dilatata duo adiecta paragogo ionica: γαλγεεω oph. A. 546 o. M. 1458. Horo lar. 402 c. et Davλειον rael. 1107- vid. Q. Paralip. I, p. 322 et 24. Tragoedia quum hoc iuro antiquitus rueretur, ut ornandae orationis gratia Vocabula inveniret, in eundem finem contrariam viam ingressa si admissis scilicet obsoletis neque interdum, quae non Graeca sunt, respuit.

Iam Dionypsi illud de Euripidei sermonis stinoτροι quum ad has quoquo glossas me delegaret, nolui harum indicem adium gere, qui me nunc in inventis tenere Vellem illud autem pro certo assimo hac licentia mediocriter Euripidem usum esse. 1 vid. Quint. X, 1, 68. 2 Cio. D. XVI, 8. 3 His comprobantis quae docet e strv lat. Liti. meo. I, 2. p. 373. 4 Adscribo pauca: κέλωρ Androm. 1034 c. quod non praetermisit Ly

cophron, κεγχρώματα Phoen. 1386, προνωπιον saepius, ἐρίπνη ΕΙ. 210 c.

18쪽

qui ne aptissimo quidem loco peragrinis vocabulis adurun patefecit, Phrygis dico monodiam Orest. 1369 1502 bambare se egisso ac sensisse cum ridiculo angore latentia ates prepemodum loquentis barbare. - Sod ad indicem

transeo. - . . .

Nomina γνόφιατή, a quibus incipio, bipartito, ut par erat, divisi Sunt enim aut simplicia aut composita illuc aperis Teserenda sunt tam primitiva verbalia quam denominativa. Sed addo parasyntheta, quandoquidem composita, unde adiectis terminationibus ducuntur, instar simplicium Sunt. a. is Nominibus simplio ibus. g. 1. Nomina substanti V R. 1. Verbalia Chorum ducat primas doclinationis sumum abstracti plerumque reservatum sti ad stirpem accedens, quae formatio erat pristino tempore satis usitata neque Euripides, qui superiorum poetarum pauca nonnisi adoptavit ut Homericum βληχ' Cycl. 8 c. 59 c. et Aeschyleum, siquidem est, caταφθορα Choepti 12 Ion. 123 7 c., olyb., hac terminatione prorsus abstinuit, nisi quod quae finxit, non a simplicibus sed compositis verbis deduxit, ut astφιπτυχή Ion. 519, διαπτυχαὶ δέλτου Iph. . 727, γραμματων 93, ἀναρπαγή Hel 50 ἀνανομη fro 748 Hesychio αναδασμος, εἰσδοχη 'El. 396, tym M. p. 133, 23, κατακονη Hipp. 821 o. B- sychio διαφθορά, quod καινco vel κεκον pertinet vid.

Phoen. 1168, do quo vid. Lobeck Rhemat p. 264, et alia. yScholiasta neque minus ust. 381 22 dubitant utram κατεικον se WWικως an κατακον legendum sit, quam lectionum priorem praebet Eum M. 50, 23 verbo, quod nullum est, nisi ad coniecturam refugeris, ne locus quidem erit substantivum recte se habet: βίοτος sic legendum

non re βωτοποιος St, sed omnino vitae expers.

19쪽

L ea. Rhemati p. 121 et 260. Cobet Vari lecti. p. 322, διαρροὴ 'inoo. 567 Do 97 Dio ass. 39, 1 de Oceano; quibus ut Euripideum addo περιατ η SuppL 15 α να- λώροι περιπτυχαἱ Ηec. 1016, τειχεων αεριπτυχα Phoen. 1357, ηλέου περιπνοα Ion 1516. Aristoph. v. 1241 Semon tragico praeter dubium, poeta M. Athon. III, 10 E. Sed ceterorum, quae apud Euripidem primum leguntur, vix quicquam huic debetur, velut ιιεταδρομ' Iph. T. 941 et περιδρο ιη Hol. 77 Xenophonti usitata sunt, Ἀκτροφὴ o 31s inprimis Aristoteli, Straboni, aliis; ριετατροπη Androm. 492 o. Hippodam habet apud Stob storii 48 71 o Plutarchua, nautiaen Hel 29 Theophrastus C. L II, 19 6 si ne accersatur

grammaticorum' minus; Equo Rhesi auctor in his se exodicuit, quoniam εισδρομη 604 apud Thucyd. II, 25 obvium est. Apparet igitur Euripido pauca nonnisi derivantem inpositis, qui certo minor conatus est, Aeschylo longo inferiorem esse a Verbia simplicibus compluria repetente. vid. odi. Do Aeschylo vocabulorum inventoro, alis 18554 6. contiora prima declinationis inmxa tria habes abstractis item propria: εια, σια, μη Quae Omnia quum respuerit Aeschylus vid Tod p. ) Euripides primum nonnisi admisit. nam quae habet

in sia exeuntia. denominativa sunt quippe omnino rariora constat eas verbalia in σια, ut εισία, δοκε μασία, ππασία. Terminatio εια continet quaa prono cursu a Verbis 4m ευωproficiscuntur, ut ιππε. δεσποτεέα, αλαζονεία, λοχεία Iph. T. 382 paroxytona omnia: qualia quum circiter quindocta in Euripido reporiantur, horum ipso formavit duo, siquidem solus dixit βραβεία diiud in nom. 450 undo Hesychium o rexerunt, παρθενεία morail 592, Troad. 480. Rhos.

Altorius doclinationis terminatio ia actionem exprimens quo paucioribus stirpibus adiuncta est, eo rarior conatu Euripidi placuit in γορος Iph. . 1096 c. EL 723 c. n-drom. 1038 c. ero. 41 c., m. 136 scholiastae aroea, Hosychio αδ ροι ια, στρατος η καὶ δημηγορος id Lob. mi Path. . ., neque tam aesionem convocandi quam Fam -- reoriem exprimit Simili conamine natum est sig/ιφo ist.

20쪽

634 i. q. μέμηνις Ex Euripido allatum ab Antiare Bois A. G. p. 107, 19 et ut Euripidi notatum ab rietoph. Byg. apud Eust. d. p. 1761 39, ubi maius pro μομιφόν moto restituit μομφον citat Hesyoti, cetorum vide minek. Com. II, 376. Tertium quod adscribo ανακέλαδος ' Oros 185 o. iram in

carminibus occurrit proprio syntheton, quum Verbum non inVeniatur. Satis Vulgaris est, quae prae ceteris actionem significat, terminatio , o praegressas consonantis potissimum sibilantis amantissima. Euripidos omnino habet sero triginta, Ex quibus

ad Aeschylum redeunt ὀλολυγι ιδ Orest. 1137 διωγμος rest. 412, diu T. 1435, ero. s. 889 α φλογμος Suppl. 831 c.,

1019 c. Ηρα 474 α σταλαγμος Ion 351, aean w octis in Euripido ταραγιιοί aucupante tragico. Ipsius sunt: σφογεα- σμος El. 200α lut Ages. 6, δραγ ς Cycl. 170, Quinti Smyra. I, 350, κτενιηιός El. 52 pectinatio Oribas. p. 304, Atam Oesrocr. p. 32, 19: porro duo apud Euripidem primum leguntur: νασι o ec. 153 an Hipp. 225 an 653 lateae, Lyc. 706 Anth. VI, 287, 7 quod nescio an non Euripideum sit, quum Hesychius et aliunde accusativum asserat et formam

p. 654 in qu reduplicationem non miretur qui similiti meminerit κέκραγιι Aristoph. Pa 637 et κεκρακτης Equ. 137. Affertur a notio, Phrynicho 337, et tanquam Atticum a Moerido p. 26, ut dubitatio subnascatur, sitne ex Euripidea sa-brica repetendum. Sed Euripidis est κελαροιός Suppl. 701, Cycl. 653 Iph. . 1130, Ion. 1346, Bacch. 1089 a reae κελε os deductum Thucydides et Xenophon habent . ostremo praetermittere nolui ιυχθι ιος Rhes. 789 Hippocr. p. 203 Α.206 B. - Declinationis tertias remotioribus quibusdam sumis aut prorsus abstinuit aut modico usus est, Vesut satis rari se Lob. aralip. p. 439hnusquam exemplum reperi adscivit autem Homerica duo κλιτυς saepius et ρχηστυ Cycl. 171 rarioris

1 Lobeckius Paralip. p. 385: Omninoque substantiva in O exeuntia, quae a Verbis primitivis ducta actionem significent, perrara sunt:

μετάμελος, ανακελαδος, ἀνάπαλος