De sermonis tragici per Evripidem incrementis. [microform] : De vocabvlorvm thesavro,

41쪽

Miectiva in Me repraesentant eum, qui quod primitivum exprimi eo inprimis conspicuus est. Crebra sunt in tragoediis, sed crebriora, credo, in poesi pica Velat, ut πτεροεις mittam, αἰθαλάεις hoen. 183 α, αἰγλάεις Andri 286- δα

ID. A. 1297 c. aperis omorio sunt; sed Θανατοεις Soph.

f. 1262, Eur isti A. 1287 tragoedias inventum habeo. Omnino in Euripido sero viginti si non plura habes quorum ipso lusit haso ξενοεις Iph. 12824 celeberrim , δονακοεις. Esρωτα HOL 209 α nihil a IX, 273, καιχμοεις apti A. 1039 α πιδα εσσα - βής Andr. 116 o. genit aliundo. Hesyαὶ δροσοεις Troad 883 Q, quod epicis posterioribus perplacuit, velut Apoll. Rhod. I, 1282, Nom. Dion. 44, 221,

Tryphita 154 316 Colust. 343, Anthol asi V 270 θεελεα. His adiungo adiectiva in iis νη et in pariter Euripidi probata.'

Verum ex tot adiectivis in hisδη - habet enim plus viginti quamquam sunt an non pauca, quae primum apud Euripidem leguntur, haec ipsa tamen toties a posteris opstita et omnino, ita omparata sunt, ut huc non pertineant, velut

ἀφρωδης et νον ήδης . Euripides quod unicum Aeschyleum est vid. Tod p. 14. ἀνθ ιιωδης rom. 456 vindicavit sibi Bacch. 462. Ipse protulit: ριπευδη Ion. 494, latebroma, λαχνῶδες ' ουδας Ur Cyil 541 gramine tanquam lanugine Dota humua, schol Nicandri Ther. 62, πυρσώδης φλοξBacch. 146-- πυρσος, στεφανcodris 4λον Iph. A. 1058 αcormae imita vel aptus, solutam formam Eus a Procopius receperunt, βοτρυχωδης ' - παρηίς hoen. 1485, incinnis,bscurata gena, hilostr. V. S. II, 5, 1, βοτρυώδης - Bacch. 12, 34 α moem Ῥευε haosidon apud Athen. XIV, 49 ., 1 Is ipse plus duodecim nune primus habet. 2 Quod mihi haud

iniuria videor fecisse, quoniam adiectiva quidem in δης possis omnia

attributiva habere duce Curtio Gr. Gramm. g. 359, alterum autem genus in ηρης vix dicere, utrum determinativis διχηρης an obiectivis αμα- ξηρης propius sit. Ceterum linguae usus in inventis suis suffixorum significationis se interdum prorsus immemorem praestitit. M ane formam iure restituit Hermanos. 4 Apparet igitur suffixi vim

42쪽

et motor alios, ut Dioscoridem, Theophrastus' saepius; δραγωοωδεις - κορa Orest. 236, lut ac soluta sorina posteri res Eidom noscio an debeatur πικύδης Orest. 225 Hippocribis. - Terminationem i. ut Aeschylus, sic Euripides adiectivis paronymis fingendis raptissimam habuit, yy qualia ad minimum in eo sedecim logi Recepit Aeschyleum αμα ρης Or. 1251 Sat multa ipso genuit in substantiris quae nata sunt sumi vim inprimis servarunt vid. Lob. Pro rith. p. 266.), ut τοξηρης isto. 35 an χειρ), ras . s. 188 σάγη , 1063 c. φαλιιος , Rhes 226 c. ur Ἀ-tructus λοπ ηροῖς Iph Α. 1067 c. hastatus, ει ρήρης - χείρ Phoen. 363, Androm. 11 14 Orest. 1272, 1346, 1627 Hon. 1153, 1258, El. 225 Rhes. 713 c. stifer, posterioribus usitatum ut Plutarcho et Herodiano VII, 5, 10, Eust saepe, Et M. 11 11 Suid. Ηes. porro χροση- ρπις Gon. 157 . 1154. Iph. . 1 - , ad quod notissimum invitavit χαλκηρης λεχήρη hoon. 1541 c. Doto affam , t. M. 631, 12, χοηρες Ἀγγος Iph. T. 960 va instructum χοαις;

in his saepe prorsus antiquari, quoniam non εἶδος indicant, quod exspectaveris, sed ubertatem. 1 Theophrastum intellexi horum amantissimum esse, qui nonnisi ex iis, quae apud Euripidem I Intur αλσωδης quod primum in Euripide αυχμωδηὶς δαφνωδης, κολπιυδνὶς, σκιώδης,

χιονωδης habet. Α hoc proximi medici tenninationi tale obsequuti sunt. 2 Ceterum neque Sophocles inventis Vacat: πετρήρη Phil. 1262, κισσηρης Antigon. 1132, τυμβήρη tig. 255, 47, Aristoph. Thesmoph. 889 neque posteriores iis carent, quemadmodum Moschion rn. 7 dixit στεγήρης '. 3 ΕlmsIeius quum probare χλοηρj, quod nescio an non abscedat ex Euripideis, quum in solo sit Hippocrate, fecit,

credo, non tam membranarum inductus auctoritate, quae nulla est,

quam quod sentiret suffixo ηρης insigniri, quaequae tum humana ope vel iuncta vel structa vel omnino effecta sunt, tum sed ita ut possint abesse natura κισσήρno. Cui quod contradicam nihil habeo, nisi quod tenendum est iam in his ut πενθήρης, φρενήρης me adsciscam ieiunius illud σιικὶ κατῆδεες βησεωρισμα l. 498 - propriam suffixi naturam

certe aliquo modo neglectam SSe.

43쪽

ἐρέσσω resertur vi Lob. Proh ath. p. 268.3. Sequantur ab adverbio et praspositione ducta duo signi atione suffixi retenta: διχήρη lan. 1156 perfilo dirima, sugm ρθς VH Ion. 1128, λω ero. G243, Me Cyol. 15, ML I, 2 vi igitur in his ot in iis, quae L . 89, 3 affert, quam sit suffixum vorsatile. At quod maychius habet . fες αρισηρεις in eo, ut ait ipso gliscit ερέσσω. Adiectivis duo debentur ina, ρης - φηφος Iph. . 1472, L . 3ος, Nicand. hor. 43 hidem p. Galen. II, 383 Α μεσσήρη diu A. 8. an. Ion. 910, Eratosth Bruna. nil I, 228. Haec a primitivia

omnino nil ditarunt. - Cotoria sumi poeta abstinuit, Vesut --

quod Soph. is 3 in φυμιαῖος habet , quandoquidem timαιος

Euri L 841, ob Phryn. 556, quum in Platon et Aristotelo legatur, item ut a suffxo Moe meφίλος Euri saepius, Aristoph. . 1729 Euripidea fas haud crediderim. - Apparet igitur sum quaedam ut tertias declinationis e G adscita non

esse ham reservata sunt sompositia, ad qua nil obest quo-nunus tranSem. g. De Nominibu mompositis. Somonis graeci magnificentiam sitam esse in composit rum copia a Varietate neminem credo lateat. Inprimi autem tragici in campo amplissimo Vires exercitaver L Quippo non erant nosci tam dignitati quam suavitati sermonis se non possct melius consulere, quam Si, quo nondum perrexerat, linguam silopte ingenio adducerent. In qua provincia quomodo post Aeschylum ac Sophoclem Euripidea rem gesserit, quae vestigia secutus sit, utrum ubiquo ad linguae regula se composuerit an interdum ea migraVerit, tum domum certo dicere poteris, quum compositioni Omnino rationem OgnoVeris, ad quam Euripideorum quoque Vocabulorum thesaurus origatur. ano recte inventam esse ab Indicis graniniaticis quoniam notum est, non dicam pluribus immo satis habeo genera, qua ad Euripidem pertinent, ' attulissρ Sunt autem quattuor: 1 inuo reliqua ut Ouee iv et adverbis. 3.

44쪽

1 Copulativa hae duobus aut substantivis aut adiretivis notionibus coordinatis, ut ait obeckius aralip. 367

ita Sciuntur, ut, nisi membra copulativa particula et iunos, solvere nequeas. 2 Ρossessiva constant aut duobus substantivis, aut adiectis et substantivo, aut numerali et gubstantivo, aut particula o praeposition et substantivo. --brum igitur sequens semper substantivum est. In his praecedenti membro definitur quidem subsequens sed ita, ut unica inde nascatur notio. SubstantiVo, cui adduntur, sunt enim omnia adioctiva attribuunt aliquid, plorumqu nec vero Semper possessionem. 3 3 Do terminativa huc radsunt tam substantiva quan adiectiva, in quibus membrum subsequens, quod primarium est, praecedenti nonnisi determinatur, prae CB-dens autem adiectivum est adverbiascens aut adverbium aut

praepositio. 4 Obiectiva rectionis composita , quiue terminativis propiora sunt quam attributivis, ut ait Curtius.

In his alterum membrum pendet ab altero, ut, si solvuntur, alterum ponatur casu obliquo. Suspensum membrum aut substantivum est aut, quamquam raro, adiectivum poSitum substantive, membrum regens aut substantivum aut adiectivum aut verbi stirps quae in adiectivum transsormata est. - Vix opus est, ut diserti verbis moneatur, ultra bina membra non progressum esse Euripidem in componendo, qui se ea Vocabula perraro admitteret, quorum alterum membrum declinabilo, alterum o declinabili et particula conflatum est απειρο- δροσος), neque ea multo saepius, quorum alterum membrum

est indeclinabile, alterum scindeclinabili ac doclinabili constat λςεξηαστοςθ Haec ut pondere ita offensa carent.

sere prorsus rub8tinuisse Vix mirabitur, qui scit, quam pauca 1 Quare aptior est G. Curtii appellatio attributiua quum X gr.

καλλιχορον θεας δωρ Suppl. 619 c., καλλιχοροι πηγαί on. 1075 c. aegre nonnisi possessivis assignentur. 2 In Erlauterungen guroleta Granun. o. 147.

45쪽

vel Aeschylus habeat, a quo unum nonnisi adiectivum simul cum Sophocle depromsit: μελαμβαθὴς σνως hoen. 1010, Soph. is 478 tenebrom a profundus μελαν γῆς ' νασμος c. 153 Q. , quod uo reserre videtur obeckius Rhem. p. 351, aptius possessivis additur. Sed idem aralip. p. 367 merito copulativum abo ex Rheso 971 ανθ ρωπodalmis

vel homo et deus vel potius eae homine factu deus aperte copulativo sensu admissuae a rocopio hist aro. 12 ' a. . m. ossessiva. Attributiva.)Ut sustineatur ordo, quem modo proposui, incipiam ab iis, quae sunt

a. Ex duobus substantivis composita.

Hae si solveris, habebis membrum praecedens genitivo pendens x subsequente, qui genitio plerumque est pos8eas, Vus, interdum ero materiam indicat, ut commode adiectivo eXplicetur. Verum sunt quae dubitations iniiciant, utrum attributivis an objectivis adnumerEntur. - Homerica duo propono: αελλοποδες κουραι ΗΘl. 1314 c., quod indidem Pindarus habet, si κυνῶπις EL 1252, r. 260 ' Pindaricum. I-aσπις hoen. 1372, quod nomen erat partis in Macedonum exercitu vid. oll. I, 175 Aeschylea maικοπληθης Pers.

122 c. Alcest. 952, χροσοπηλη Sept. 102, Phoen. 39, χρυσος εγγω g. 273 Eur. m. 781, ubi nunc legunt καλλιφ'εγγης σιδηροφρost Hom. 243 Sept. 53 Euri hoen. 672 c., oui simillimum accedit ex Sophocle ἰδόφρων . . 237, Eur. Alc. 659, tum indidem χρυσον inno M. 33, M. figi 159 nisi quod habet Euripides formam χροσεονοπος; denique ut incerti auctoris duo propono in Aristophano obvia: δενδρόκοι ι ἐναυλεια el. 1107 α, κορυφα Aristoph. Nub. 280 α et χρυσόλογχθος Ion. 9 Aristoph. Thegmoph. 318 c. ambo

do allade Ipse dixit suo conatu κυκνοπτερον ' Ost ια1 Verba sunt δαίμονες δντες ἀνθρωπειον τε ημπέσχοντο σωμακα ἀνθρωποδαίμονες γεγενημἐνοι πιε. 'mitto quae ex Homero una cum aliis, velut Sophocle, petiit Euripides.

46쪽

284 α Epigr. - Soptem redeunt ad coth, ut γοργωφ' Orest.

216 El. 1257 Horo. s. 131, cuius Paraschemati8tum γοργωπος apud Aeschylum et Euripidem legitur, etσω li θέρσος vel potius inusino ex Elmst i interpretatione Bacch. 553- , quum χρυσωπος l. 470 habeat et alii post eum,aἱsιατ-ος res 256 Andr. 978 de Eumenidibus, δεργι ά- των διαφθορα Phoen. 70, erc. s. 32, sto. 62, luti Mor. 565 C, exicogr. παρθενωπὰς - ποσις El. 949, figurati

Her s. 884 α, Voc9αός Oph. . 1279 α, στερεοπος vel syncopate ἀστρc9πός hoen. 129 α ubi Versus gratia syncopalam formam praefero, Hipp. 851 α Η .f. 406 α, Ion. 1078- Do. 781 α Critias sto. 1 cuius verba Euripidi tribuit lut Mor. p. 879 F transsumtum o Euripido, ut sentit alaenarius ἀστεροειδεα- νωτα PgL 11 an. lut Mor. p. 933 E. Strab. III, p. 262, cui accedit Μοειδης ex Rhes. 353 α; φάος apparet in κερα o Iaἐς rex Troad.

1 βάσις enim pes est a significatione igitur proximum deterini- nativis, neque vero b duo substantiva ipsum est determinativum. 2 Nisi omnino Jω ακόχλων Euripidi reddere malis 3 Vel his sor-

niis vix τυ ειδος indicatur ceterum ιστε οειδέα uneis epsit Nauchius.

47쪽

ut recto vertunt Thes. ari editores, neque enim prius recte intellectum ost, λινοκροκον φαρος Huci 1081 α in hos per inconstantiam sic is eae lino factu et oroseo colore tin ε, utrum- qu enim comproh ndere idolis hoc composito: minimo est enim eae lino textum velum Aostane more fictum ηι Κενταυροπληθος πολεμος Hero. 1273 i. q. Κενταυρων πλη- θος χων, quum cetera in πληθος sint obloctiva. Nonnulla a

nominibus metallorum suppeditantur: σιδηρον-οι ἀσπιδος τυποι hoon. 1130, χαλκονωτος - ἀσπίς Troad 1136, τεα1193 Nonn. Dion X, 388, nisi quod sormam exametro

375 α, χρυσομαλλος' quod quum Euripidos ut inuontum suum habin Orest. 99M El. 725 α, perplacuit posterioribus volut Apollod. I, 9, 16, Diod. IV, 15, hilostri p. 881 Orph Arg. 1016, Suid. l. interdum admissa altera forma χρυσεό-

nil recedit a linguas consuesndino, at superes in L 1345 an. dosperatin illud χειροδρακοντες Eumenidibus dictum: quid hoc vel quo jure id si, quod exspectaVeris, nimirum ἐν χερσι δράκοντας εχουσαι ceterum neque sufficeret, si habe-

48쪽

remus. δρακοντοχειρες neque interpretari dicet δραιοντες

h. Ex die et iv aut numerali et substantivo eomposita.

Noxium, quod mirari Vix subeat, Morrima suboles Est: quamquam ex undeviginti sabulis o morosis stamentia non

plura cineo quam septem Aeschyli tragoediae praebuerunt. Simul tenendum est Euripidem si velut nactus erat, quod ipsi

placeret, adiectivum, in eo mirum quantum ingenium Te ouisse, contra Αoschylum, etsi minimo sprevit ex uno odemque adiectivo compluria inero, parcius tamen ocisse pro ingensi arietate. - Non pauca ex superioribus in usum

os Aeschyli ex καλος compositum, quum nusquam magis luxuriatum sit ingenium Euripidis addo πισθοπους ipp. 54, 1179, quum eschylus formam οπι suo habeat; Sophoclea Ἀπταστηιος sto. 701. Eur. Suppl. 401 Bacch.

49쪽

1277, Corp. Inscr. n. 4121, 5, ovi numeralibus iuncta multa Sophoclem habere docet eicis D fragm. Ab qua ad primord ML Soph. reseruntur' alae 1862 p. 28. , porro πολ- πος Trach. 658 Iph. T. 81, πολυμαθος O. O. 165. quod assero praesertim quia in dolitas habuit Euripides vid. micher. p. 37 postea minimo rarum, κοινοπλου M. 72,

Bernii coni tura, M. Orest. 840 o. Anthol. Sed aliundo etiam locupletarum osso Euripid- docent βαρυδαίμων Alcaei - , Euri bis Aristoph. Eccl. 1102, Q. Et reoEκιλοπτερος Pratin. p. Αst XI P, 60, Eur Hipp. 1270 uno locum Oec et Aristophaneorum pars ea, quae cui debeatur iudicium nolui interponero: μεανοπτέρυγες νειροι eo. 71 α, Gstoph. m. 452 D, λε-λοφας hoen. 119 α nom. propri . Aristoph. Eccles. 654, κυανεμβολοι πεφραι EI 436, τριήρεις Aristopla Equ. 554 o. st in Euripido Ran. 1318, καμ- πυργα πεδία Suppl. 618 c. στυ Bacch. 1202, σοφία Aristqph. b. 1024, κυανο γης No. 261 o Aristoph. v. 1389 in verbis Cinesiae, posteris satis usitatum, νει ιιόκης ' Phoen. 163 o. Aristoph. v. 697 sormatione, non significatu simile notissimo ποδώκης - Euripidi iniungo λιπαροζωνος έλιος Phoen. 175 α, θερμόβουλον σπλάγχνον sint. 852, quod risit -- stoph. oh. 119, Aeliun. . . VII, 17, Polem Phys. p. 192 ξουθοπτερος μελισσα Ηsm f. 487 Do. 70, πυρσο- νωτος δρακον φα . 398, αβροπλουτος χαίτη ID. T.

1148 . coma mollem, delicatum apparatum Gens i. e. molitomatu decorata, ut eidlero assontia Harhlandi coniecturam χλιδας pro χαίτας non malam quidem sed inutilem habenti;

1 Possis etiam addere ταλαίφρων. 2 Possessivum est inverso membromun ordine quod legitur Aristopla M. 250, 1398 πιεροποίκιλος. 3 Ceterum ha fragmento lyr poet mero adesp. 107 quod si revera est Pindari, siet suspicatur Beroius inde illi repetiverunt. -

50쪽

Θιonis sem. 230 Me habet nigro homine vel potius quae nigris hominctus iubetur, sed maiorem sibi in hoc adiectivo licentiam condonavit, do qua infra dicetur; porro αλαμ- πεπλος Orest. 457, lo. 81s, 43, is lan. I 150 undo Aloris M. in XII, 22 E. dixit, τος ηιμ τῆς μελαιν- πέπλου, Anthol. VII, 43, XI, 60 4 περισσο ιυθος λογος

i. e. non refrenatam habena, quod Euripidis asso firmant Poll. Π, 109, Bois. . Gr. I, 352, adamatum a Dion Casa. 46, 18 aliis vid. Suid. s. V. ἀλογειν μεγαλοσπλαγχνος pura Med. 109 an animus verbus certum Euripidis inviantum Aeschylea vestigia prementis, quamquam idem est a medicis excogitatum proprio significatu βαρυ μπ Med. 1764 Pluti, Callim. al. his licet addor Nauchi coniecturam μακρο- πονος ζευη hoon. 1535, tum ex metallorum nominibuaproVenerunt: χρυσεο στρυχον ιδ ερ νος hoen. 191 α, quod non dubito quin o Euripido sumsori Philoxon apud Athen XII, 564 E. χροσεοσάνδαλον Ἀχνος Orest. 1467 c. Iph. . 104 α χροσεοκυήν ' φέγγος hoen. 176 α, Oet. christ in ram. necd. p. 348, 24, et σεοστολον πέπλων paeo Hero sur. 414 α in modum Αθουchylei χροσεοστολιιος, χρυσεοφάλaρος ιππος Troad 520 c., quum alteram sormam χρυσοφάλαρος Diodorus, Polybius, Constantin. an recepe

1 Ιn usum eorum, qui hoc ΙΘ Α. carmen Euripidis esse negarint, moneo σήρετμος singulariter possessiVum esse, quum cetera, quae Euri

pides ex so finxit, omnia sint obiectiva. 2 Eur Hecuba acta est 425, ad quam saepe allusit Aristophanes, ave autem 114