De sermonis tragici per Evripidem incrementis. [microform] : De vocabvlorvm thesavro,

31쪽

quod si logeretur Mentim esset a b Rarao quia est in

enim copulandi gratia inaortum, M. Curtium De graeci nom.

Bygant interdum, Suidae et Photio συγ-ετο vid. Curtium 1. o. p. . . Ex Rheso occedunt meaνιστης - μορος 817 Aesch. Eum. 185 καρανιστηρ habet , reo τοτης - fisso 361 c. convivium cum propinatione, πρ ξερ- rq 296. - ωι ram terminationem m. quam et paullo antiquior m priore in xii. vid. Curtium L c. p. 35 et poetis omnino usitatioromesse constat, Euripidea omnino quidem non ram abst equidem viginti et quinquis exempla animadverti), Redo riua quam exspectaveris stirpibus adiungere suscepit. λvτηρ

et λευστηρ qua fortasse non finxit Aeschylus Sop 940, 199 in Euripido loguntur l. 136 α, Troad 1039 tum quod Soph. habet M. 96 ἀσπιστὴρ quodquo Nonnua et Oppianus talium studiosissimi assumsero, Euripidi placuit Heraci 277. Ipsi saxiniungo: νειδιστῆρ λογος Her fur. 218 ἀναφυκτηρ ist. 135 κos αστρο in . 22, Pluti bis, προηγητή Bacch. 1159 α lagi. 13 ἀκοντιστήρ Phoen. 140, Oppian MLV, 535 Nonn Dion ter Christodor. Ophr. 359. His statim addo ἀγροτὴρ ' E 463 α, quamquam id a Curtio p. 36 denominativis accensetur. - Ionis rora sequatur μεταλλακτὴρ ' χροος verricolor. - Non plura terminatio tortia genuit ηγντωρ Med. 426, Homericum est, κτίστωρ lan. 74 fortasso indaricum vid Aristoph. V. 26 nec poStea rarum, Aeschylea τοιν ωρ L 23, 26 et ευνητω Androm. 1041 α Horcis 27, 97,aon. 913 α Euripidis: καορ-- Suppl. 1223, διαδεκτωρ ' πλουτος Ion. 478, Manetho IV, 223, θοινάτωρ

1 Sententia mea comprobata est indice vocabulorum Nonnianormn, quem composuit Assmus Ioe est.

32쪽

Ion. 1206, 1217, Nonn Ioh. VI, 54 in . a VII, 241,σ-θοινάτωρ AEl. 638, 1τρπεν ω Hipp. 1380 α μά- στωρ aph. A. 280 . in loco adulterino . Ceterum moneo huius sum omino viginti circiter in Euripidis sabulis exam

pia exstare. - Verum syllabarum usu non raro cancello egreditur et ad res etiam designandas transit exempla M. M. Curtium l. c. p. 34. . In his actio non erit, nudquam instrumenti posueris. Quo significationis transitu tamquam argumento utaria non eadem ei, qui suopto ingeni v cabula fingat, licero atquis linguae usui nam quo ortiores rerum, quae oculis emuntur, imagine oculis inhaerent, eo quasi stabiliorsa appellationes sunt eoque maioris audaciae est, si quia vocabulo a se excogitato rea illas insignit. Quare dubito, num Euripides ex invontione sua dixerit ποτηρ Alo. 756 Cyel. 15 Mesych. ιέτρον ποιον poculum non potatorem. Ut igitur significatione distant suma, ita sormatione, si quidem εος, - ου adhaorescunt etiam nominibus ut aperto in τραπεζευς,

πολίτης, -μης et ex Curtii sententia in ἀγροτήρ. In Euripido legi ποιμνίτης - μεναιος Alcest. 577, Post VII,

185. vid. Loboch. rol. Pathoi pag. 375. . Haec igitur transitum parant ad 2. Donominativa. Ut absolvantur quae modo enarravi, statim procedant seminina forma personam in actione occupatam notante et a masculini deductae Sussio. ειρα an re in συδε μειρα inero. f. 377 c., θρεπτειρα Troad 195

an Anth. Pal. V, 106 Lyc. 1258, Oppian. al. II, 680, Coluth. 314 et in Hymn. Orph. interdum συπεν ieci El.

74 α κλεινων ἀδελφεῶν de Clytaemnestra, igitur so angusneorum iuuatrium genitris Mathio est: - ποσει γενε- τειρα quum sensus flagitet siluatrium fratrum germana; sed vix ausim existimare ab Euripide συγγενετειρα sensu συγγονος, συγγεννὶς admissum esse. Hi sunt, qui quartum adiiciant ἀγροτειρα -λή El. 168, ex tu Lys. 15 receptum, quod ut tueatur Selaterus scilicet, non do persona dictum, πίειρα et σπατερεια αυλή at parum sorsan recte comparat. - τρια duo exeunt ιιορφωτρια Troad 437, et πενθ' τρια Hipp. 805, aesoa; in προδοτις- es.

33쪽

840, 37, 1162 o. Androm. 630 Mod. 1232 unde forsan Aristopla Thesmoph. 393 συνεπάτες EI 100, hilo, Thood.

Prodri, L, --μις Androm. 908 oonisae, Anth. Plan. 182 8, o alii Porro certo primus dixit: ευεργέτις---

Phaedri p. 244 Α, in quo plura insunt Euripidea , tum Di dorus, Lucianus, hilo, Plutarchus aliique repetiverunt. Ex Rhoso 6 Moodat piaέτις debaris. Quae a quis pauca

consuerit, is mominerit seminina sinanata osse novato interdum

genere, velut dixit Euripidos et διαφθορους Hipp. 82, ηβιγαβεές Ηο 703 et alia vid Lob Paralip. p. 274. Ceteram

unicum localo ab Aeschylo mutuatus est: δενδροτις Aesch. is 46 6 Eud ora L 790 . Alia osculi vestigia quum non presserit Euripides, virium tamen experimentum socii in semininia in , quas tam sormation quam significatu longo discreparo docvit obockius Proi Past. p. 439 seq. a ut ipso adamavit admodum, ita nonnullis ditavit sermonem. Missis quae dicta sunt insolamitas,' in limino pono: --ς Alc. 473 α τοιαυτας ειημοι κυρσαι δυάδος φιλίας ἀλοχου, quod utrum ait coniugium an conisae, nescire so latetur obochius GL a p. 441. Interprotes surda sunt oracula mihi, quam Lobeckius suscitat, in quaestio videtur emo, utrum G διά substantivum an adiectivum sit. Si quia argumenti loo ponore volit

δυός a dis ut a συνδυο -δυάς ei erit substantivum, ut Euripides dupliritatem dixerit, qui vellet unitatem. Porro auo periculo Bacchas vocavit ποτνιάδες Bacch. 664 itemque Emmenidas Oresti 18 o. quod vocabulum duco Curtio L p. 9 interpretor ποτνιαι, ' quae ut σειινα sollemnis fuit Exμ1 Quae a mnerali derivantur, substantiva solent esse; sed in Rheso est πολιις μυριαδες dicis in Odm Aeschyles φυστις μυριέες, R. 34 e. est μηνάς - μην vid L . Pro Path. 452. 2 laterpretum quorundam pinio ποτνιάδες pertinere ad Πότνιαι urbem quandam Boeotiae, mero debetur scholiastarum errori hi quum πῶλοι Ποτνιάδες Phoen. 1124 seq. allata de inaum fabula recte interpretatie8sent, non dubitarunt nomen proprium ad Oresti 1 translane id,

34쪽

emerearitis, quod in anciano demum et in Anthologia mou rit, seminini reservatum immo magculinis a semininis communes Neutrorum suffixa sunt τηρ - a se adiectivis finitimum et Moν qua ambo non raro sunt localia. Illud Euripides quinquies, ni sutor, adscivit: mιφε- ριον ' λέκ

credo, agentes ut nunenidas furentes introducerent sed salsi sunt. De eorum sententia, qui, ποτνιαω deducunt vid. Curtium 1. c. p. 9.Phoenissarum loco nom. propr. est, sed et Baccharum et Orest appellativum. Ceterum Hesychio sunt αἱ Βάκχαι, ἀντὶ του μαιναδες,

καὶ λυσσα - μανίας αἴτιαι. 1 Xenophontem Anab m 3, 20, nil dubito mittere, nam etsi σπολάς viae Lob. Prol. Path. 442, 11 in usu fuit, illud tamen potuit invenire uripides. 2 Ceterum ex Homero est μηκάς incI. 189. Sine dubio Pindaricum est ποντιάς Pind. saepius, Hecub. 444, cum Soph. commune μανιά M. 59, M. Orea 270, 327 . vid. ob Paral. p. 262. 3 De eo, quod Hesyct habet πη- τηρίαν ἄγκυρον desperat Lob. Paralip. 428 39.

35쪽

l . Abstracta sumis pluribus producuntur; laminina termin tionis sis auxilio vid. Lob. Pro Ρait p. 230 semina aesta In tragoedia gravita parum congruam habuit, quamquam nequo ab Homero atque Hesiodo nequo a lyricis spreta orati

Aeschylo ita Mossit Euripides, ut, etsi non habuit in diabolis sors ad viginti exempla opera, minimo tamen ipso ea abstinuerit vid. L . p. 232. Nonnulla aperte Homorica sunt MMovia συνη Phoen 192 o Androm. 110 α, μωκτοσυκη diu T. 1278 o. et inprimis τοξοσυνη Androm. 1194 α τεκτοσυ Androm. 101 α anno in Or. 1392 c. acho ἱπποστάσιον exuta igitur abstracti notio , de qua interpretatione id L .

siodus suppeditavit δυςφροσυνη Troad 597 o Sappho M. Athen. XV, 687 Α προσυνη rost. 349 o. quod etiam Xenophani restituerunt M. Athen XII, 526 Α); Aeschylus, quod unicum

Euripides finxit ἀμνημοσυνη non. 1100, 8 r. p. 14, Porphyri p. Stob. Eoi phys p. 1036, ἀπιστο-νη mod. 423 in ἀπειροσυνη Med. 1094 an Hipp. 195 M. Cleanthes in hymno . I, tum auos Hel 383 α, Oresti 138 α, uiol V, 195, 2 quod poetas inventum habeo, quamquam Diogen Laert. IX, 13, 48 inter Democriti scripta librum, morat περι καλυγωνας ἐπέων. Recentioris terminationis . cui Aeschylus omnino valedixit vid. Od p. 11 nonnulla empla a superioribus mutuatus est Euripides, qui omnino

habet quatuordecim sic κυτης Bacch. 1070 et ἄβροτης Bacch. 968, Iph. A. 1349 Pindarum usurpavit e factermetri M. 949 oum Sophoclo. Asia saltem in tragoediam introduxit, ut

I Ne quis miretur hae omnia in Imes occurrere, moneo a trimetri Iegibus hoo genus omnino abhorrere. - Ceterum pro καλλοσυνη dixit καλὸoνη Troad 977 meis. 45s, quod adnotavit Antiati Beri. p. 101 14 sortasse quia Euripides solas ex poetis usurpavit vocabulum, quod scriptoribus inde ab Herodoto satis usitatum est.

36쪽

- ροτης sint. II c. i. q. κουφισιέα, post Euripidem satis vulgare et natalοννὶς ol. 1056 inlato saepius, eschin. p. 33, 34 posteriores inprimisque χρηστότης - Suppl. 872---, quod Isaeo bis et apoctabili posteriorum agmini placuit. At iuvantionis laudo ut Aeschylus ita Euripidea carere censenduses adiectivis in substantiva in dis innumera proficiscuntur, quibus unum adiecit Euripides ne stere. Oroat.132 benesolentia. Simili contractione ab adiectivis in oenascuntur substantiva in huo pertinet δυπνοια inero. s. 1107 error. Quae restant sum in progenerata, familiarissima sunt Euripidi: μαλακέα Hipp. 833 o. post Pindarum et Aesohylum dixit, παγκληρια SuppL 14 Ion 814 a πάγκληρος quod Euripidis est cum Sophoclo is 829; ox Rheso 14 κακαν- δρία addo ut Sophocleum M. 1014. Euripidis πτωχοποι sunt ἀχαινία ML 1282, λαλαινία inoo. 240 Ηs 416 Matia lacera tum in ,τολέα Androm. 79 si, exicogr. ex Euri, οἰκουρία inor L 1373 domus ouatoria Lyc. 1107, Uut saepius, Philo λςγνωσέ 'EL 767 domitus cognoscendi, δυς ιιιονέα lah. T. 1120 . Andoc. p. 20, 27, ω uia Androm. 728 iracundia, σοργησία Hipp. 1039, Bacch. 641 morum lenius, quod Euripideum osse firmat Gr in nota. BAL 96, 32, nisi quod salso scriptum est μεργεσία, ceterum Vid. ob Phryn. p. 13 απαιδευσία in 1084 Euripidis osso testatur oll. IX, 161 simul ex Critia afferens ασυνεσέα, quod Aristot habet eth. VI, 10 eruditio adamatum a Philostrip. 510, 17, schol Apol Rh. I, 741, alia ab Antiauio. 92, 32; τεκνία Ion. 70, Suppl. 66- is 775 c. Hi fas eae

Isberorum prouentu Aristot rhoL I, 5, est ad Nio. I, 8 Anth. 13 oetae his libentissime substitueriint aequalem teminationem in Q vid. Mimam. Uber. Gr. T. Π. q. 119 40 ita ut promisine

ambabus uterentur, quum in nonnullis terminatio ια vel praeponderaret Euripides minime pauca habet ut inpελία, ἀμαθία, αυθαδία, ευ-γενία, ἀμιελω alia. Idem vero solas, quantum scio, dixit ευκαρπεια Troad 217 an aperte errantibus membranis tanquam ab ευκαρπης, quum usitata esset forma ευκαρπία ab εὐκαρπος, quam non admisit metrum anapaesticum eadem de caussa sint. κέ an non παγκαρπία posuit sed παγκαρπεια.

37쪽

Pal. Append. 264 4 356, 1 usti, μιι σέα sto. 184, unde habet Ua Gorg. p. 486 totum Antiopae Eurip. locum lepide

exprimens, postea Plutarch. Mor. p. 903 Α, Diog. Laor Π, 136 si porro non ante Euripidem leguntur: D uua Med. 469, ω ep. 2, 2, Pluti de de Socr. p. 586 B, Polyb. Diod., φιλανδρία Andr. 229 Uu V. m. 185 Luc. Mic. o. 2, App. ad Min. a 313, et alibi, Wι δι Ion 682 Hol. 1434 apud insorioros tantum, sed etiam in Inscripti Stratonio. . oecth. II, 483. Cetera mulam non iniungam Euripidi, ut μυσσέα seo. 57, quo Antiphontem usum esse testaturriss Π, 109, γλωσσαλγέα Med. 25, Andr. 689 amilitasPos V, 108 IV, 185 legitur apud Plutarchum Athenaeum, Libanium, Q H ιορφία rest. 391, μεγαληπορια Herac 356 α, Phoen. 184 o. do quo id lina et alia scilicet his vix quiωqnam equentius in omnibu Euripidis sabulis invenias. Ex

noctum oratio apud Liban. IV, 141, 15 σπανία 245 c. quod num Rhesi auctori tribuendum sit, haereo et L sch. aralip. p. 362 octo a nam duxit et adiectivum habuit, ut ὁσία, ολβία, alia, quia Hesych. haec subjicit: σπανίαν τὴν σπανιο- τητα, ως σέαν την ὁσιοτηὶ ω, Ι-tur Diod Exc. p. 507, 1. Tortium est ευσπλαγχνία - 192 animositaa, apud posteriores misericordia Vid. tym M. 91, 19. Dominutiva fingere dedignatam esse tragoediam, quae ne

omnino quidem admitteret, mirum non os mo Vero monuisa

iuvat, quantam vel Euripidos operam dederit, ut cum argumentorum divorsitate sermo concordarot qui quum in tot tragoediis nullibi dominutivo indulsint, in uno dramato satyrico non tantum usitatis locum dedit ανθρωπι- χἀ 185, ανθ ρωπίσκος 316 , vorum ipso duo invenit δεσποτίσκος Cyil 267

1 Photius σπανίαν σπανιν. M timenda sunt, quas significationem deminutivam temporum decursu exueriint, eaque minime pavea, ut κρηνίς, πηδονίς.

38쪽

Adiectivorum Misa pleraque stirpibus adiunxit Euripides. Suffixum nomadmodum substantivis fingendia rarissimo ita inservire Vidimus, ut ad meram radicem accederet, ita adiectiva simplicia paucissima gones Nullum debetur Euripidi, quandoquidem ost τος Men. 60 iactastin , sormatum ut λοιδορος, et o Euri loco allatum tym M. 527, 47 aliis ot omnino in usu fuisse docet praetor alios osychii glossa κο3 ιποὶ υπερηφάνοις, ut nil dicam de suffri indolo colarum Vid. ob Paralip. p. 345, 40. Incipio igitur ab adiectivisor pris verbalibus, siquidem his subest inventis. 'viso quinquies obvium dixit prasounto Aeschylo solus via primus αἱμωπός lah. T. 4 α καθαριακτος Oresti 1358 α, ἐπακτος φα1078 α, φερτος cib. 158 an. διασπαρακτος Bacch. 1220,

lerioοgri, Q. II, 58, M., ut mittam πεπτος o. 440, quod saepius legitur, et 3 αντευτος quod Euripidos Ion 120 primus habet, quum poste non rarum sit. Ex Rheso memoro χεὐστος - 414 Lyc. 698, Polyb. IV, 1, 7. At Mecindi Orest. 1371 c. a κέδρος paronymum est, ut ex certissima He manni coniectura βροροπος apud Neophr. sint. 3, ac modo satis orta et scriptura et interpretatio esset, δασυλέ-o Ion.

Terminationis αλιος exemplum non inveni, sed Aeschyleum φοιταλεος recepit Orest. 327, - sitatissimum par umorum sustixum , quod contractim non raro in Moe Ves . e transit, tragoedia minus usitatum est nunquam non inusitatius captanti Euripides protulit ἀπονιος ol. 686Nonn Dionys bis, ' λεπαῖος Hipp. 1248, Iph. T. 324 Heracl. 394 a λέπος montanus, ab adverbio ἀτρηιαῖος Orost. 147 α, Phoen. 177 α, Ioseph. Α L iq; porro 1 σειος Bacch. 410,1 Ibi vero quod est κομπος, legitur falso. I μοσχιος El. 811 ademit auctius.

39쪽

et in Orphicis nequo non in lania Og 47 πυρροί- σκοπήν. Adiectiva quae in ηριος exeunt, activum se um habent:

ἀλεξητήριος ero. f. 470 post Aeschylum Septim dixit, cum

αρκτήριος Og 698 nisi ex Borahardytisoniscium ἀλἈτήρια τυχης Euripidi rostituas, ut ἀλκ ριον, quod apud Ni Hr. Thori 28 o M 350, uuin Smyra. VI, 364 IX, 271 M,

424, o Suid sub ἀλκτηρια λιμον legitur, tu neutrorum numero h satur, quas Euripidi usitata eas supra vidimus Sumo e bino V. Curtium in gramm in schol usum sed. p. 180 insigniuntur adiectiva, quae, iis balia sunt, sacvit tom vel dexteritatem exprimunt ἀπιώς, γραφικός, πρακτικος si paronyma, proprietatem ut πολεμικος, φυσικος Aeschy

quas si quia abiudicet ab Euripide, quoniam riss VII, 137

inter similia assor πορφυρευτικὴ τεχνη, Plato Phileb. p. 56 Bλλουργική, non tamen eripiet tertium αἰχμαλωτιμος Troia. 871. - Dissicilius Est de significatione, interdum etiam dosormatione adiectivorum in He et σιμo pro certo quid in mare, M. Cur ibid. p. 181, nequo id sugit Veterea grammatico vid. Lob. rol. Path. p. 160 ε . Euripidis sunt: καφιστιμος diu T. 1, et 112 eaeus, non ferabilis, ut vertunt in Thes. Paris. quod paronymum est D. Lob. rol. rist. 162 verbalia sunt βακχε σιμος Bacch. 298 τ βαρ-

40쪽

Hymn. in Isim 35 Et Μ. 131, 28; unicum est ab adverbio: πυι ιος ist. 859, quod Euripidis osse confirmat Graium in Beri A. s. p. 340 25 noquo omnino pauca habet, ed -- ριι ιος lagi 859 merus librorum error pro πτρινος, qua forma ipso Euripides utitur ist. 374 , traducit nos ad proximam torminationem Aoe, qua aut propar non procreantur, quae malinem, aut Xylana, quae tempus indicant.

Uius ordinis et ex superioribus Homerio sim δρυινος Bacch. 1103, ἐλάτινος saepius et ex linguae usu assumsit nomnulla ut σχοίνινο Cyes 208 lam. 286 et unicum certo ipso invonit: κίσσινος Alo. 756 Bacch. 25, 177, 363 702, Ι . 217- Ogt. 135 Callixen. p. Athon. V, 197 E 200 E 201 C: sin μείλι- Iph. Α. 234 c. non mediocriter sollicitavit into protes quod quum alii ad μειλίσσω referrent, non diAsuero, qui immediato a ιιέλι ducerent, diphthongo quasi regnante per

totam ob ulorum familiam rursus alii ad coniecturas 3 ιεὐιχος Hermamus ιιαλλον Vel insipientem interpolatorem refugerunt. Cert siquido omnino tamen ut audacius remanoro pate Rara sunt omnino adiectiva in ανος, quibus nequctΑoschylus ullum addidit equo Euripides, nisi quod Androm. 1013 c. dixit ero in χέρα rid Iob. Prol. Path. p. 184 quod

non inventum sed revocatum tantum est sellico in solo Palladis nomino Ἐργάνη residuum. - Duobus paronymia addita

496,ines Suid ex Eur. ποιηρος ' Cycl. 454 61, pacta. 1048 herbosus. - is inest autem bortatis signifioatio ex Achas semo accedat κνισσηρος fumosus. - II ε stantivum in isti exiens unum nonnisi Aeschylus progenuit, sic adiectivum in uiso item unicum sed Euripides, quamquam omnino perpauca habet, tria: πινει-ος Oresti 1017 an soli aua, μαντο-ος oph. A. 761 α Androm.

duxit vulgatum δεσποσυνος. - 1 τρυχηρα πέπλων λακίσματα sine dubio excogitarit poeta πτωχοποιος.