De Lesbonacte grammatico ...: [Diss.]

101쪽

Itaque Lesbonaotom oo; Pindaricis ab Herodiano allatis, quos ipse invenerit, consulto, ut fontem celaret, substituisse mihi persuadere non possum. Ex alio igitur fonte eum hausisse existimo. Indagantes ceterarum figurarum fontes ducimur ad Aristonici in Homerum commentarios Collatis quae ristarchus eiusque sectatores ad Homerum explicandnin attulerunt, nostrum auctorem in plerisque figuris doctrinam a nobilissimo grammatio Alexandrino excultam tradere apparet. Quod ut comprobem, ad singulas figuras breviter indicatas adnotavi, utrum Aristarchus consentiat an differat an nihil do eius sententia notum sit -), qua in re lectorem ad Frisdiasndori Fr. disputationem de schematologia Aristarchea piorumque satis erat relegare. Praeterea siquid soliolia ad loco Homericos, quibus Lesbona schemata illustrat, adscripta exhibeant, o adiungere utile existimavi. De figuris, quae ad casuum permutationem pertinent: Κολοφώνιον VII. Dativus pro genetivo - Arist.: Fr. p. 22. schol. Η 383 -

102쪽

'Ιωνικόν XI. Accusativus pro genetivo α Arist.: Fr. p. 20. Ohol. Ω 58: -αῖκα τε θησατο μαζον - Arist.

os infra p. s. E 461 ωας δὲ στίχας ουλος Αρης ἄτρυνε μετελθών. ραγας editiones ante Aristarchum, ρωας vulgata et tolemaeus Ascalon. utra lecti praeferenda sit, in dubio relinquit icanor εἰ ὁ γραφεται i. Τρῶας '' ουχὶ ποστικτέον, is p . πρῶας ' αντὶ του προοιον a.

τ δε αμφω δυο πτώσεις ἔχει αμφότεροι πινοτέρους. καὶ νυν λέγει impoτεροι δε καθήριενοι κατ' ἐναλλαγην πτώσεως ἀντὶ του κα μενων δε αμφοτέρων καὶ ἔστι συνηθες, ός ἐπ' ἐκείνου . συν ὁ δυ' ἐρχομένω ' 224), .. οἱ δε δυο σκοπελοι, o μὲν ' μ 3 αντὶ του τῶν δυο σκοπέλων. schol. ι 62 γώνων XIII Genetivus pro nominativo participit: Xαλκιδεῖς IV. Acousativus pro nominativo substantivi cum participio coniuncti: - Ἀσιανο XXX. ocusativus participii pro nomi

Ἀργολικον XXXI. Nominativus participii pro accusativo, Arist. Fr. p. 19. B 350 φημὶ γα ουν κατανευσαι περμενέα Κρονιωνα - ἀστραπτων ἐπιδέξια. soliol. V. 353 οτι καταλληλα ς ε ηται Jἔδει γαρ. κατανευσαι στραπτοντα '). - διασταλτέον δὲ βραχυ εἰς το. ἐπιδέε,ι συνὁετος α ό λογος λεέποντος του και καὶαστραπτων καὶ φαένων. a. Os φαίνοντα addit B ώς

103쪽

ἀκολουθον γαρ ην εἰπεῖν τον μεν οξων ε εἰδοτα '.

dativo pendens a Verbo amotionis mora Arist... ἀχνυμενος περ ταίρου.

Θ 125 Ohol A: τι καὶ ἐνθάδε λειπε si περι Θ 317 schol. A: λείπει et . περ ' ' περὶ ταίρου. 459 schol. Τ λείπει ἡ περι Idemque notatur ad similes locos Α O 65l 3 403.

A et τις ν XXI. Genetivus participii roserendus ad nomen dativo prolatum ponitur pro dativo: - 256 ημῖν - κατεκλάσ-φίλον ἡτορ δεισάντων φθογγον τε βαρυν. ἀντὶ του φοβηθεῖσι Lesb., a quo differt schol. b. 257:το δε σχη ab ποιητικον ἔδει γαρ εἰπεῖν ἡμῶν δεισάντων Ἀττικον καὶ Λώριον XXVIII. Idem verbum cum dativo vel genetivo pro accusativo construitur: Ῥοδιον XXIX. Dativus pro accusativo tendens a

104쪽

Σικελικον VIII. Dativus - παρα cum genetivo - Arist. Fr. P. 25.

87: Θέμαντι δε καλλιπαρήωδέκα δέπας.

schol A: τι πτῶσις φλακται καὶ προθεσις παρειται,αντὶ του παρα Θέροδος. I 86 δέξατο οἱ σκῆπτρον. sohOL A: τι αρχαῖνιώτερον δέξατο αυτῶ τὸ κηπτρον V. Λώριον XIX. Dativus - δι cum accusati VO Arist. Fr. p. 25. 876 σοὶ παντες μαχομεσθα.

De figuris, quae ad Verbum pertinent. Κορινθιον II. Indicativus pro coniunctiVo non Arist. Fr. p. 3. 252 siecit Aristi simul cum cohaerentibus versibu8. schol. A 363 - exstat schol Herodian. a 41 οπποτ' ἄν ἡβήση τε καὶ ης ἱμείρεται orης. schol. Η ἡβήσει' explicat: μέλλοντα αντι ἐνεστῶτος ἐπηγαγε καταλuηλως. u 216 μὴ ομεν schol A: τι αντὶ του fami rostμεν'

συνέσταλκεν.

schol. 8 18 exstat schol Herodian. ' ηττικον XXII. Optativus pr. coniunctivo non Aristi: r. p. 9-l2 cf. p. 9 init. 'Iωνικὸν κα Λώριον XVIII. Infinitivus pro imperativo, Arist. Fr. p. 14.ν 10 παντα μάλ' ἀτρεκέως ἀγορευέμεν. schol A: τι παρεμφάτω χρῆται ἀντὶ προστακτικου, .. ἀγορευέμεν' ἀντὶ του ἀγορευε. 21 66 πειραν δ' ἁ κεν ρωες. schol. A 21 70: τι τὸ μὲν i. ἐλθέ ' προστακτικόν, ὀδε .. πειραν ' ἀπαρέμφατον ἀντὶ του πεέρα προστακτικου. sches. Xαλκιδικον IV. Iudioativus sarticipium cum ἐστι

105쪽

Aεσβέων καὶ Θετταλῶν XXV. Tempora mutantur, Arist. Fr. p. 3 sq. 878 σοί τ' ἐπιπείθονται καὶ δεδμημεσθα καστος. Lesbonax offendit in temporum divorsitate Aristonicus in personarum diversitate schol. A: προς το σχῆμα ἔδει γαρ πειθομεθα καὶ δεδμήμεθα καστος '.

Τυρσηνικον XXIV. Partioipium oum indioativo pro indicativo cum participi Arist. schol. 443 B T).

Λωριον XXVIL O cum oniunctiVο - ου μὴ cum coniunctivo, Aristi A 262D ου σαρ πω τοίους ἴδον ανέρας ουδὲ ἴδωμαι schol A: τι παραλέλειπται ἡ μη απαγορευσις ἔστι γαρ ουδὲ μὴ αγμαι ' μοιον - . πληθυν δ' υκ αν γω λυρήσομαι υδ ονομήνω ' E 488 . Do variis figurarum generibus: Ad numerum spectat: Κυμαιον XV. Pluralis Verbi pro singulari Arist. rFr. p. 16 B 278 ως φασαν et πληθυς. schol. A: προς το σχημα τι προς το νοητον αν δ' ἔστα, J. το γαρ ἔννοιαν ἔχον του πληθους νομα προς τοπληθυντικον ἐπισυνέζευξε το .. φάσαν ' rq αν μοιον. 'ερκομενοι πας δῆμος' ..immo .αγρομενοι utri 66' Dind.). Ad genus: Eυβοικον a Substantivis lamininis adiectiva masculina adponuntur, Arist. Fr. p. I. 742 κλυτος Ἱπποδάμεια schol A: τι ἀντι του κλυτῶν. κλυτός ' εἶπεν. ad . δος

106쪽

isoλιotaV 429 schol A: σηριειουνταί τινες τι .. αλος πολιοῖο Ado 10 ι 132 scholia nihil praebent.b Substantivis neutri generis adiectiva masculina et feminina adponuntur, Arist. schol o 125 τέκνον φιλε, τουτο δίδωμι - sed cf. ad X 84 φίλε τέκνον schol. Α οτι ἰδέως . φίλε τέκνον αντὶ του φίλον τέκνον. Ad articulum: Λωριέων των ἐπὶ Ιταλέας XX. To Πλατωνα φιλόσοφον dicunt pro τον φιλόσοφον Πλατωνα - Aristi:

Πλατωνα τον φιλόσοφον' Eorundem est superfluum ἔχων ponere:

Uno loco, quin commentarios in Homerum compositos eis qui ad nostram aetatem pervenerunt non dissimiles Lesbona usurpaverit, dubitari nequit. Ad Z 58 Ἐκτωρ μεν θνητός τε γυναῖκά τε θησατο μαζόν quae libri exhibent componam: Disjtig o by IOO Ie

108쪽

Animadvertimus in omnibus commentariis Aristonici adnotationem conexam esse cum nota dispari scholiis quae dicuntur exegeticis, ut videtur, adnumeranda. Utramque scholi partem iam coniunctam ante oculos habuisse Lesbonactem probabile arbitror Dorum mentionem socordia sive Lesbonacti sive redactoris omissam esse docet indaricum exemplum Ἐλληνα στρατον quod in Lesb. recensione non habet, quo apto referatur. De ratione inter Lesbonactem et scholium intercedente exposita si vera esse concesseris, temporis indicium nancti sumus. Nam scholia exegetica, quorum corpus iam ante saeo tertium exstitisse constat ), cum Aristonici, qui ex quattuorvirum societate eximi nequit, adnotationibus post Herodiani demum et tem conecti potuerunt. Altero loco red A tradit, Lesbonacti, ut puto, iudicanda, quae e commentario a schol. haud multum discrepante manasse videntur. Nam quod in Homeri 423

Ζευς γαρ ἐς 'sΩκεανον μετ' ἀμυμονας Αἰθιοπῆας χθιζος ἔβη μετὰ δαῖτα priorem praepositionem μετά loco praepositionis ἐν positam esse oontendit, sine dubio oholio in rovius contracto ut in ad sententiam serversam ductus est:

I cf. Wilamowit Hormos XXIII p. 142-147,maas schol. VI praef. VII.

109쪽

Testimonio, quo de scriptore opusculi edoceamur i),oarentibus considerandum est, num quid ex iis, quae de Lesbonactibus alibi traduntur, in hunc quadret. Fuit primum Lesbona philosophus, Potamonis rhetoris pater, qui Mytilenis a fere 6 a Chr. n. Vel etiam

antea floruisse ensendus est ).

I Cur Lesbonaetem nostrum abbaeus vel L. Altatius Romanum i. e. Constantinopolitanum appellaverit, nescio. Labbaeus enim in bibi nova s. p. 383 .. observet lector ' inquit grammatica graecae studiosus opora Allati Romae apud Maseardum a. 1643 prodiisse Tiberium sophistam, Herodianum, Lesbonaotem Romanum, ich. Apostolium t alios de figuris grammaticis, graece et latino, qua tamen opuscula nondum mihi videro contigit''. i. Haec typographi orto eulpa nunquam lucem Vidisse, uti multa alia, quae Ilatius usibus publieis laudatissimo studio ostinavit' oniecit Fabriolus bibl. r. l. V p. 7 p. 45.

2 C. Cichorius momon Mytileno, sipat 1888 ex titulis ab

ipso deseriptis Potamonem a. 725 2 a Mytilenasis Romam admotavianum cum aliis viris Iogatum missum esse demonstrare studuit. Hanc sententiam novis insoriptionibus indagatis repetivit in Sitzungs-bor dor ortiner Academio de Wissensoh. 188 p. 5 sq. Cui vorsatus h. ommson l. l. p. 75 Potamonem cum coteris Mytilenaeis iam a. 709μ ad Caesarem profectum osse probavit Romae autem illo iterum commoratus est a. 72sl25 Tiberium vidit romantem, nonaginta annos explevisse dieitur inuolan macrob. 23): hine patris Lesbonaeus tempora eruas. ad quem pertinent Suidae: Λεσβω-

110쪽

Deinde in adem urbs omonaotis c. 90-190 p. Chr. n. et olemonis sophistas o. 85-140 foro aetato vitam degit alter Lesbonax, quem olide grioch Roman p. 341, 3 philosophum fuisse oollegit o loco Luciani dosaltat. 69 Iacobit H 233 , ubi, postquam saltando mentem atque corpus exerceri dixit, sic pergit: το δε μέγιστον η σοφία των δρωμένων καὶ μηδὲν ἔξω λογου. εσβωναξ γουν ό Μυτιληναῖος, ἀνὴρ καλος καὶ γαθος, χειροσοφους τους ορχηστας α τεκαλει καὶ ε ἐπὶ τὴν θέα αυτῶν ςβελτέων ἀναστρέψων πο ου θεάτρου. ιμοκρατη δε διδάσκαλος αυτου ἰδών ποτε παξ, υκ ἐξεπίτηδες ἐπιστάς, ορχηστην τὰ αυτου ποιουντ ..οῖο με ' ἔφη i. θεάματος ἡ προς φιλοσοφίαν αἰδώς πεστέρηκεν Mihi potius ex hoctoo nihil orti erui posse videtur de disciplina studiorum, cui hic Lesbona Mytilenaeus ascriptus fuerit. Itaque utrum ab ho homino differat inuae est sententia Rhodei

- rhetor ille Lesbonax, quem scholiasta ad i. Luciani commemorat neone certis argumentis diiudicari non potest os schol.

ου καὶ χλαι μελέται ρητορικαὶ φέρονται θαυμάσιαι καὶ ἐνά-

Ναξ, Μυτιλ ηvαιος, φιλοσοφος, γε fovea erti. AυΥΟυστου πατηρ Ποταμι vo του φιλοσοφου ειρα- πλεῖστα φιλοσοφα. biographus in eo erravit, quod Lesbonactem Aumst temporibus vixisse dies et Potamonem, quom rhetorem nominare debebat philosophum vocat): C. I. G. II 2I82

honorem Artemisia sacerdotis omposita, cuius auctores notatu dignum

consuerunt illam seminam esse τα απυrovo Ποταμovo τό voi1oθεια καὶ Λεσβιόvακτος τῶ φιλοσόφεο. - Causa, cur Rohdo oleis Roman p. 341, 3 hunc Lesbonactem, otamonis patrem, rhetorem appella- Verit, perspici nequit.1 Nam quod Lesbona a Luciano Timocratis discipulus dicitur, hunc fuisse Heracleotam philosophum, quo magistro usi essent Demo-nax cf. Lucian Demon 3 et olomo et Philostr. v. soph. I 2b, ), recte observavit Rohdo l. I.