De Lesbonacte grammatico ...: [Diss.]

81쪽

romus in initio poδιον των δωριγντων ἐν τῆ κρατοσδοτικῆ. Neque enim quid sit κρατος δοτικη intellegitur. Cum ακρατος de pura dialecto et mera Dorica forma dictum inveniatur' , mihi se obtulit coniectura των δαγριωντων τῆ κρατι Λωρίδι uua probata praepositio ἐν delenda est, L Heraclidae D. 1 F. . s. uelloro p. 63: Ελληνες με γαρ εἰσι τω γένει καὶ ταῖς φωναῖς ἐλληνίζουσιν 'ἱ αφ' 'Eλληνος Ἀθηναῖοι δὲ οἱ τὴν Ἀττικὴν κατοι- κουντες Ἀττικοὶ μέν εἰσι τω γένει, ταῖς δε διαλέκτοις αττικίζουσιν, σπερ Λωριεῖς μεν οἱ πο Λωρου τη φωνῆδοοριζουσιν, αἰολιζουσι δὲ οἱ no Αἰολου ἰαζουσι δε οἱ

ano Ιωνος του Ξουθου νυντες. Quod sequentibus acriptor argumentum του σχηματος μαλιστα των δωριωντων addidit, tituli verba plane repetore noluit, sed ii ακρατε Βαδ- ριδι licenter omisit, Vocula autem μάλιστα adiunuta indicasse Videtur figurae usum praetor Rhodios purae Λωριδος participes occurrere quidem, sed raro. p. 3, is A. καὶ την σφέν ab excerptore addita esse redo. Nam ex iis, quae Dorum propria esse constabat, scriptor argumentum petiturus erat, σφιν autem Doricum esse nusquam grammatio testantur. Atque excerptor ipse, quid a se ortum sit, prodidit, cum singularem αυτη ur . . . δηλωτικη retineret, qui ad unum pronomen τιν pertinet.

p. 3, 10. Ost negationem omisso vocabulo αλλος

82쪽

p. 63, 14. Promisit scriptor se usu pronominis τί cui dativi via inesset, figuram omprobaturum esse. Atque addidit looum ex Homero haustumi 201), quo schema sum illustraturum esse e consuetudIn exspectamus. Sed pronomon τεῖν

hi dativi locum enot, id quod etiam schol. A adnotavit:

σημειουνται τινες τι ἐν Aso τω σοι et ii τεῖν Ἀντωνυμία Λωρικτὶ ουσα κατα πλεονασμον του ἐξηνέχ , θεν φυλασσεται ο αυτο τονος Itaque enuntiatum illud αυτη γαρουδεμιας πτώσεως ἡ δοτικῆς δηλωτικη loco Homerico confirmare auctor noster videtur voluisse. Figurae igitur exempla desiderantur, nobis inquirenda sunt. Audiamus primum

68 acta, altero loco aco schol agnoscunt Archimed. ΙΙ290, 23. 294, 3 ab elbergio τέν' rostitutum utrumque pro oo habet G. Meyer gramm. meo. p. 383 , prius tamen dativi potestatem obtinere negare non licet. - Εxcerptoria opinionem qui σφίν ocusativi loo positum in-usniri contendit, osyohii tantum testimonio comprobare possum: σφέπι αυτοις et αυτους et αυτάς Mhmidii λαυ-

τους κτλ. suspecta).

p. 63, 6l B. io ἀνὴρ παρεγένετο fiet, of Apoll. Dyso.

de constr. 306, 26, qui ad aliam rem demonstrandam formaVit . ἄνθρωπος παρεγένετο ' of praetore eiusdem de adV. 31, 32. p. 3, 19. Locum ita sanare malim, ut scribam συνηρτημένην ἔχον οριστικοῖς ρημασιν μετοχὴν ἐπὶ αἰτιατικῆς πτωσεως αντὶ ρ ς os schema proximum. Disjtig o by IOO Ie

83쪽

8ingularem locum inter antiquitatis libros, qui Verborum constructiones a sermone Vulgari alienas sive figurae

sive soloecismi nomine notatas tractant ), is libellus o- cupat, qui dicendi proprietates certis scriptoribus, urbium incolis, gentibus tribuit a Lesbonacte quodam compositus. Hinc apparet esse primum inquirendum, quomodo figur rum nomina orta sint et a quo inventa. Tria nominum genera apud Lesbonaolam distinguenda sunt, primum a poetis lyricis repetitum 'Iβύκειον, Ἀλκμανικον, Πινδαρικο H, alterum a scriptorum corio ordino Περιηγητικόν . tertium denique longe plurima complectens a gentibus sive urbium incolis. Atque primum quidem eorum, quae de lyrio orum

1 os Herodian de figuris p. h. r. HI 85-s0, Ps.-Plutareh. do vita a possi Homeri Wytionbae V 2 p. 1098-1112, rhetores .fig. αλλο υνσις vel λαλλαγη Tiberium Caecilii auctoritate . eonfisum

84쪽

s ohematibus Oeentur vetustissima vestigia apud Aristarchum deprehenduntur. 1 'Iβυκειον σχῆμα. 4 δαῖέ οἱ ἐκ κορυθος τε καὶ ασπιδος καματον αυρ, ἄστέρ' οπωριν ἐναλέγκιον, ς τε μαλιστα λαριπρον παμφαένησι ἰελουμένος Ωκεανοῖο.Aristonicus Ohol V. γ παμφαίνησίJ GH αντὶ του παμφαένη πλεοναζε δε 'γβυκος τε τοιουτω.

οντε,

yχι ροὰς Σιμοεις συμβάλλετον id Σκάμανδρος. Ariston schol. A V. 774: τι το κατ' ἀμφοτέρων ημα μεταξυ τῶν νομάτων τέταχεν ἔδει γὰρ liχι ροὰς Σιμόεις καὶ Σκαμανδρος συμβάλλετον τούτω δε τ' ἔθει πεπλεόνακεκαὶ Ἀλκμάν. διὰ καὶ καλειτα Ἀλκμανικον, ου οτι αυτος ουτος Friedlaender, αυτω orti πρωτος χρησατο, ἀλλ'

οτι τι τοιουτο ἔθει πεπλεόνακεν.

1 Νotandum est Aristarchum a Lesbonacte eo differre, quod ille non coniunctivum pro indicativo ab Homero positum, sed coniunctivi formam regularem syllaba i auctam esse docet os Friodlaendor: schematologiae Aristarch. p. 10, 1). Sed haec discrepantia debatur fortasse recentior Aristarcheae doctrinae depravationi.

85쪽

ουσι Κώκυτος τε.

κης' fr. 9 Bergh ). μοιον δέ ἐστι et σχημα ει δέ κ' Αρης αρχωσι μάχης et Φοιβος 'Aπολλιον TI38 καὶ 'νθαροας Σιμόεις συμβάλλετον ήδε Σκάμανδρος '' E 74 .d schol. Piud Pyth. IV l8, quoniam cum antecedentibus concinit et in scholiis indaricis multa ristarche inesse oonstat, suo iure huic tribuit orti i).Ρind. πέμπε δ' Ἐρμας χρυσοραπις διδυμους υἱους ἐπ

ατρυτον ποντον,

τον μεν 'Εχίονα, κεχλάδοντας ηβα τον δ' Ἐρυτον. Schol. . . . . τῶ ὁ σχ ματι τῆς ρ θνείας πλειστακις 'Aλκμὰν κέχρηται. ἐπὰν γὰρ περὶ δυοῖν ποιῆται τον λογον,το ἔτερον Αομα προθεὶς περ ἀειφοῖν ποιεῖται τον λογον, εἶτα Ουτε το τερον προσαποδίδωσιν, οἷον . Κάστωρ δε πώ -

λων ταχέων δμητῆρες ἱππόται σοφοὶ καὶ Πολυδευκης κυδρός '' h. 9 gh ε), καὶ Oμηρος lyχι ροὰς Σιμόεις συμβάλλετον δὲ Σκάμανδρος '' E 74 . 3 Etiam indari propriotato cum substantivo Sive masculini sive feminini generis pluraliter formato coniun-

86쪽

gontis verbum singulariter positum ab Aristaroh observatam osse valde probabile est ). Soholi enim Pindaricaeam saepius notant, Volui ad Pyth. IV 436:o πάχει μακει τε πεντηκοντορον ναυν κράτει, τέλεσεν αν πλαγαὶ σιδαρου. schol. αν πληγαὶ σιδαρου ἡντινα ναυν συνεπέρανον αἱ oti σιδηρου πληγαί παλιν τω συνήθει σχηματι καὶ τροπω κέχρηται το νικον τε πληθυντικω συζευξας, καίτοι

πατρωα κεδναι πολίων κυβερνάσιες.sohol. ἐκ δε τουτου καὶ οἱ νομοι των πατέρων αυτῶνδε Θεσσαλία ποκεινται. τω γαρ . κειται ' αντι του κεῖνται συνηθως τῶ χτνιατι κέχρηται.

Cf. praeterea schol. l. Pyth. IV 100. His tostimoniis apparet iam Aristarchum obaereasse illas figuras, quas recontiores grammatio Ibyci, Pindari, Alomanis nomino insigniro solent, apud hos tres poetas frequenter inveniri et quod rationem loquendi ab Alcmane nominatam proprio nomino Ἀλκμανικον ad quod e schol. 1l. ἔθος, e schol. Od. σχῆμα subaudiendum est significari Aristonicus duobus certe locis, quibus tortium sinol. 513 accedere probabile est pronuntiavit, iam Aristarcho illam appellationem Ἀλκμανικον ἔθος ivo σχῆμα ' notam fuisse verisimillimum est uuae sententia eo confirmatur, quod 'Iακον ἔθος ab Aristarcho commemoratum esse diserte dioitur schol β 206 v. paulo post p. 82 . Quod autem de figura lominio valet, idem in ceteras lyricorum figuras cadere consentaneum est.

Quaeritur porro, num Veteres alias figuras poetarum

nomine appellaverint Nullum investigavi exemplum ne

87쪽

Stesichoro quidem vel Simonide denominatae si dubito, num investigari possit. Perquam enim memorabile est, quod etiam erodianus r. σχημ. Sp. III 100, 0l , quem nullo necessitatis vinculo cum Lesbonacte coniunctum esse infra V probabo, hae tantum tria schemata a lyricis denominata commemorat, cum causa excogitari nequeat, cur

reliqua, si modo exstitissent, neglexisset. Transeamus ad figuras, quas urbium incolae vel gentes usurpasse dicuntur uuae Sisinthia de his exposuit, cui a Lesbonacte frustula sermonis vulgaris servata Videntur esse ), mihi non probantur. Nam repugnant tituli ),

qui schema, quod Lesbona Atticis tribuit p. 49, 21), ab

his abhorruisse evincunt. articularum enim να et οπως quas Attio more cum optativo, pro coniunetivo coniungi scriptor noster contendit, priorem nunquam cum optatiVo, semper cum coniunctiVO, alteram raro cum fui et Opi. saepius oum coni coniunctas Atticae inscriptiones exhibent. Et probabilior est alia sententia, ex qua figurae nomen acceperunt siVea patria scriptorum, quorum in operibus inveniebantur, sivea gente, cui scriptores addicti orant vel ouius lingua usi esse ferebantur. Simili enim modo singulas Voces et Verborum formas urbium incolis attribui exploratum est. Audi

88쪽

Et quod Πινδαρικον σχ. XVI libelli redactori

σχῆρι απο Βοιωτίας audit, aliique grammatici Boeotorum id esse consentiunt cf. not. ad locum), a patria sive indari solius sive Pindari atque Hesiodi, cuius i. τῆς δ' ην τρεις κεφαλαι' Theog. 321 reo B notissimum erat, alteram significationem repetendam esse apparet. Convenit apprimo cum antecedentibus, quod Heraclides Milesius de Rheginis hae docet Eust si is p. 576, 9): τατριτα των ριστικῶν περισπωμένων τῆς πρώτη συζυγίας καὶ των βαρυτονων δε ρηματων κατα το ενικον εἰς την σι υλ-λαβην περαιουσι του et παραλaiyοντος Velut φίλησι, νοησι,

λέγησι, φέρησι Rheginorum enim proprias esse has formas contendit, quod apud Ibycum occurrebant' ίσχ. 'Iβυκ.). Verum etiam ab ea gente figurarum quaedam nomina derivabantur, cuius linguae proprias formas scriptores in usum suum convertisse constabat. Quanam alia de causa schema γωνικον καὶ Λωριον XVIII vocabatur 'Iω- νικον, quam quod i ξαιρέτως τουτω τω σχήματι ' σέοδος

κέχρηται ' qui Ionio dialect usus esses ferebatur' ξHinc nata, quae habet Eustathius ad Al4 142 7 s):

89쪽

ουτ ουν αγγελέης ἔτι πειθομαι, ει ποθεν ἔλθοι το δὲ ἐἰπεῖν οτι το .. ἔλθοι ' ταυτον ἐστι τω ἔλθοιεν αγγελιαι δηλαδητινες, Πινδάρω μὲν ci τοῖς κατ' ἐκεῖνον δωρίζουσι φιλελται Ουκουν δὲ καὶ Oμήρα εἰ καὶ is τι i. γουν καὶ κνῆμαι παλάσσετο '' P 886 ηγο- παλάσσοντο τουτέστιν μολυ-

νοντο σχῆμα τοιουτον Aωρικῶς παρεμφαίνεται.

p. 867, 22): τὸ ε . χλαῖναι καὶ ηγεα ειθετο A-λικὸν σχῆμα καὶ σιγορικον, καὶ εἰσὶ παρα Πινδάρω τοιαυταπολ λά. Ἀττικος δὲ νὴρ υκ αν ουτο φράσαι, ἀλλὰ διὰ τας χλαίνας ἐρεῖ ν Αχθοντο πληθυντικως. Nempe ipse Eustathius p. 702, 3 hoc quid sibi velit interpretatur: οἱ δὲ οἱ Λωριεῖς ἔχαιρον και Αλιζοντες, δηλοῖ Πνδαρος

αναμὶξ υτο ποιων τοι σωρικῶς γράφων καὶ kλικως. Haec de rationibus, quibus figuris nomina indebantur, X- ploraVi. Quaeritur, quando doctrina, qua constructiones Verborum inusitatae certis gentibus urbibusve assignantur, orta sit. Eius quoque Vestigia in Aristarchi scriptorum frustulis apparent.

schol A: τι Ἀττικως ἐξενηνοχεν αντι του οἱ ἐπὶ τους Ἀπους δοκεῖ δὲ Ζηνοδοτος τουτον καὶ τὸν ἐξῆς ἡθετηκέναι. Ad E 'Aργεῖοι δ' π' Ἀρηι και Eκτορι χαλκοκορυστῆ 700 ουτε ποτὲ προτρέποντο μελαινάων ἐπὶ νηωνοὐτε ποτ' ἀντεφέροντο μοχη,

90쪽

schol. Α ουτως Ἀρίσταρχος αμφότερα διὰ του ii προτρέποντο ' καὶ ii ἐπὶ νηων ' λέγει γαρ Ῥυτε προτροπαδην ἔφευγον ἐπὶ τα ναυς ὁ διπλῆ προς το σημαινόμενον τι Ἀττικως ἐξενήνοχεν ου εφευγον προτροπαδην ἐπὶ τα ναυς ἐνιοι δὲ γνοουντες γραφουσιν .. απο νηων r. γίνεται δὲ διανόητον ου γαρ ἀπο των νεων φευγειν ἔμελλον ).

Ad β 206 εῖνεκα τῆς ρετῆς ἐριδαίνομεν. schol. Η, in ο Ἀρισταρχος λείπειν φησὶ τ αρ- θρον ιν ii εῖνεκα τῆς ταυτης ἀρετῆς 'Iακὰν ὁ τὰ ἔθος

εἶναι Ἀριστοφανης δὲ πώπτευε τὰ στίχον, νεωτερικον λέγων νομα τὰ τῆς ἀρετῆς. πιθανον ὁ συναθετειν αυτ' καὶ τον πρ αυτου καὶ τον μετ' αυτόν. ad ind. Isthm. I 58: εἰ ὁ Ἀρετα κατακειται πασαν οργὰν ἀμφότερον δαπάναις τε καὶ πόνοις χρή νιν ευρόντεσσιν γάνορα κόμπον μὴ φθονεραῖς φερειν γνώμαις. schol. Ἀρέσταρχος συν τω ι γράφει καὶ περισπα καὶ

κατακειται κατὰ τροπον πάντα τρόπον Boo. κατα παντα τροπον λ ἔν τε τω πονειν αυτὸν τω ἰδίω σώματι καὶ τῶδαπαναν, τέ με δαπαναν καθοσον ἱπποτρόφησε, τα δε πονεῖν καθόσον νιόχει, χρὴ τοῖς ευρουσι τὴν τοιαυτην αρετηντην ἀγήνορα κόσμον κόειπον coniec Horn μὴ φθονεραισι γνώμαις φέρειν, τουτεστι τὰ σεμνὰν καυχηρια μὴ φθονερως φέρειν, ἀλι ἐπαινεῖν.Quanquam schol difficile intellectu, tamen reote interpretatus videtur esse orns , qui Aristarchum scripsisse. αρετα ' et . τῆ ρετῆ κατακειται haud aliter accepisse vidori ao si quis dioeret si Ἀρετῆ Ἀνάκειται ita ut ex

1 Hos duos locos iam Friedlaender de schematot Arist. p. 15, 2 et Sengebusoli annal. Flecheis. Ol. LXVII a. 1853 p. 252 attulerunt. 2 de Arist. stud Pind. P. 70.