De Lesbonacte grammatico ...: [Diss.]

61쪽

γα ουδεμιῆς πτώσεως ἡ δo 1τικῆς δηλωτικη καὶ 'Oμηρος. Ζευς με πατηρ προέηκε τεῖν τάδε μυρήσασθαι A

188 XXX 'Aσιανον, μαλ- lλον ἐπιχωριάζον τοῖς ἐστι Σικελίας Ἐλλησιν. γινεται 'ουτον συνηρτημένην ἔχονοριστικοῖς ἐημασιν την αἰτια-

γα τοῖ εἰπειν έ νη παρεγένετο fict) τ ανδρι παρεγένετο λέγουσιν. XXX σιανόν ἐστι τοτα αἰτιατικῆ αντι ευθείας χρῆσθαι φασὶ γαρ θέλεις

1 συvτα ει L συυτασσει inb an neglegentia redactoris factum est ut infinitivum transscriberet quom in συvτασσουσι

62쪽

ανασταντα κλεῖσαι τὴν θύραν ' αντι του αναστα ς , απελθοντα λουσασθαι ' αντὶ του πελθών.

νευσαι περμενέα Κρονίωνα-αστραπτων ἐπιδέξιαV 4 350)ἀντὶ οὐ στράπτοντα.

αἰτιατικῆς των ἐνικων φασὶ

γὰρ Αλέξανδρον λέγεται ἐλ-

λθων εἰς Περσας νικῆσαι Παντι τοs ἐλθοντα καὶ Oμηρος i. φημὶ γὰρ ουν κατανευσαι περμενέα Κρονίωνα

τρωσαι στρωσαι coni Vale ad

64쪽

p. 33, 1. σολοικοφώνων , quod hic tantum occurrit, scribae potius incuria ortum quam e Voce καινο ονα

p. 4b, 5 formatum Videtur. Usitatissimum est σολοικοφανης schol. - 171. V 352. Σ 128, bl 4. schol. Eur. ec. 39. Phoen. 773. Eust. 76. Dion Hal. de Thucyd. iud. 29, 1. 3, 2. 55, Q. p. 33, 3-15. Exordium postea additum esse inde apparet, quod numerus tantum figurarum ab A servatarum respicitur. p. 33, 6. υβοικον confirmatur versu Euripideo ei. 767 τὰ μυπλίου τ' Ευβοικα πυρποληματα Aesch. h. 366 Νauch ): λαβων γαρ αυτο θηκτον Eυβοικον ξίφος. Accedit Horodiani testimonium I 151, 8 L.): τα εἰς ος παραλη- γομεν α χ ο μὴ ἐπιθετικα προπαροξυνεται, . IIάταικος 'κτὶ τὰ δε Ευβοικος ' ξυνεται ἐπιθετικον ον. p. 33, 17. ηὁυς παιδίον βαδίζων exemplum fictum esse iudicaverim coli. poli Dyso de constr. 33, 27 . ταχῶελθον παιδίον νησεν ημας κτλ.), de adV. 29, 26 B. . το

mihi observasse videtur Aristarchum Od. a 369, ubi manuscriptis ..ήδυς ἀυτμη traditur . θερμος ἀυτμη ' scribi voluisse Aristonicus enim, ut usum, qui a Lesb. Euboicus dicitur, comprobet, exemplum .. θερμος αυτ ιή ter hoc modo profert tertium locum neglexit .): Disj1jg o by IOO Ie

65쪽

πασιν ορινθη θυμος.

schol A: οτι αμέτρως Ζηνοδοτος i. οπα χαλκέην , ου συνεὶς οτι παραπλησιον ἐστι το σχημα - κλυτος Iππο

comprobare volebat, illa Verba neque ex hymn. Merc. V. 110, quem ab Homero compositum esse negabat, neque ex Hesiod. heog. 696 afferr poterat. Sed si alios praeter Homerum poetas hoc more loquendi usos esse demonstraturus erat, nomen scriptoris vix ter omisisset. Velut apposuit Obb. Neque nomen xcidisso putare licet, cum in altero schol. . θερμος υτριή '' inter locos ex Homero petitos posita sint. Undo sequitur haec Aristarchum ex Homer deprompsisse quadrant auto solum in s 369. Κayserum nemo Virorum doctorum secutus est, argumentis refutare solus studuit La Roche, hom Texthr. p. 386, cum dicors Aristonicum Homori Verba saepius ita protulisse, ut a textus recensione, quam Aristarchus constituerat,

discreparent of L Rochi exompla l. l. p. 428 hausta Lud-wichii Didymi περὶ της 'Αρισταρχείου διορθώσεως lag. Regi- monti 1864, quae hic repetivit Aristarctis hom Texthr. p. 66 . Quod argumentum diluetur, si loco illos perlustraveris ).

1 Quibus LudWic et a Rocho pervorse adnumeraverunt . 126, quem versum Aristarchus ita scripserat: θρωσκον τις κατα κυμια μέλαμα φριχ' παεξει

66쪽

Nam Aristonicus, ubi revora Aristarinum neglexit, leotionem sequitur quam e Vulgata quae dicitur sumptam esse codices nostri demonstrant Atqui nullo Biadis volodysseae s. i. θερμος υτμή ' offertur. Itaquo dubitatio La Rochio mota evanescit. aysero oo libentius assentior, postquam fragmentis commentarii ad Iliadem consoripti perconsitis cognovi Aristonicum scriptorum, quos ad Homerum interpretandum adhibet, nomina nunquam omi

laondoro oonfectum). Unde non Asorae poetae illud . θερμος ἀυτμή esse oortius vinoitur. Immo eiusdem ordinis est atque illa exempla, quae ex omero petita saepius repetuntur, velut

Exempla .. θερμος αυτ i V et κλυτος Ἱπποδαμεια ' cum apud nostrum scriptorem eadem ratione inter se conexa

sint qua in Aristonici commentariis, probabile est Lesbonaotem iam inter o coniuncta hausisse e simili commentarii loco, qui ad ε 36 spectabat. p. 34, 6. Lex de Corinthia figura a B proposita cum Homeri Μ21 rationem non haboat, aut excidisse aliquid το . ιη' aut regulam neglegento a B compositam esse

statuendum est. Nam exemplum postea additum esse parum mihi verisimile videtur. - Verba reo A, quae omnibus

Aristonicum eum si commemorasse dicunt, ut Aristarchi auctoritatis ratione non habita .. παλυξει' scribi vestet. Sed schol Z 45s ab illis ad testimonium vocatum hane scripturam aperto Philota tribuit: tit ρσει οτι το ε Mὶσει' vet του diotisv η δὲ Μαφοραπρος Φιλητα γράφοvm . θρωσκεο τις κατα sil ια λέλα α φρῖχ' υπ

67쪽

exemplis sufficiant, Magis genuina esse montendere monaudeo, quoniam redactor auctorem docurtare solet. p. 34, 17. Formam 'Iβύκειον tuentur poetarum auctoritas et grammaticorum testimonia Nam adiectiva a scriptorum

nominibus derivata, quae desinunt in k in ειος duci om- probanti callim opigr. 6, 3 Wilam.) Ομήρειον ὁ καλευμαι γραμμα.

2 Kalbel, op gr. I9, v. 4: Ἀειτον 'Λρατιε' γαῖαν hoις ἐλαφρον. ubi ix poetam sententia 'Λρατε- scribendum fuisse iure editor adnotarit. 3 Herodian. II p. 442 6 L.): τα απο των εἰς νυπερ μίαν συλλαβὴν οντα δια του ιος παραγομεν δια του γραφεται, οἷον ιτάν ιτανιος, Παιαν Παιάνιος τουτροτω λογα καὶ Ἀλκμάν Αλκμάνιος εύφειλεν εἶναι διὰ του i. ἀλι ἔστιν Ἀλκμάνειος, ἐπειδη τὰ ἐπὶ πραγματειων διὰ δι- φθόγγου γράφεται οἷον Ἀλκμάνειος, Μενάνδρειος, Ἀριστάρχειος, υριπίδειος Verba τὰ ἐπι πραγματε- de adiectivis intellego quae operis cuiusdam auctorem indicant f. schol.

στράτειος.

τειος.

p. 36 6. Ratio, qua figura ab A et L Oxplicatur, offensionem quandam praebet. Nam cum initio sermo sit in universum do indicativis, non de certa indicativi porsona, pergit A εἰς μετοχὰς ἀναλυει τὰ σχημα μετὰ του στιν ἡ εἰμι εἰς μετοχάς τ δε ἐστίν προστιθέντες

68쪽

mus ), neque initio figurae respondere neque exemplo sufficere videntur, quod aliam formam atque στέν offert. Auxilio nobis Vonit Gregor corinth. qui do dial Attica 3 hae dicit: και τὰ προσλαμβανειν ἔξωθεν το ἐστι' ac Ἀττικων ἐστι) καὶ 'Oμηρος. εἰ δ' ἡδε τε ἀσι καὶ εἰν Αἴδα δομοισι V XI alibi . λείπει γαρ το εἰσέ uuae ita intellego cogitatione supplenda est forma indioativi Verbi substantivi. Praeterea os schol Aristi Ran. 1499: διατριβὴν αργον ποιεῖσθαι

παραφρονουντος ανδρος.

Recensionis A i εἰμι cum quo spectet non perspiciam, in εἰμέν mutandum esse puto, ut ad exempli sequentis Verba referatur; ἡ . εἰμέν ab Α, qui in voce . ἐστίν offenderat, additum esse Verisimile credo. p. 36, 7l et p. 36, 1l A. Exempla ficta esse ab auctore inde concludo, quod Ooratis ot latonis nomina grammatiois in deliolis fuisso videntur. Socratem enim

Diog. Babyl. Diog. L. VII 48 ut sit exemplum nominis proprii profert, utitur eodem Dionys Thr. 24, 6 33, lig)

Apos Dyse de constr. p. 99, 25. de pron. 29 A. 6 B. 88 B. Socuntur in hac re Aristotelis consuetudinem, apud quem invenitur saepissime positus Σωκρατης pro exemplo ii του τινὰς ἀνθρώπου ' monitet, ind. Aristot. s. V. Σαγκράτης). Platon exemplis nominum propriorum adicitur Dion.

Thr. Odioibus Ba p. 24 5 solioliis ad h. l. p. 846, 18 et 28), servatur erotematis Ε' Ε' ad Dion Thr. p. 33, 6 pertinentibus. Choor. 56. 20. 186. 21. Prisc. I 59, 1.

1 Etiam auctores b, quos disertam verbi substantivi mentionem postea intulisse consensus L eum A vincit, simile quid sensisse animadVertimus.

69쪽

Apoll. Dyso de constr. 103, 14 104 3). 312, 22 de pron. 86 B Πλατωνικον βιβλιον exemplum nominis possessivi Dion Thr. p. 27, 2). p. 36, 19-28. Qua 19-28 exponuntur, ideo offensionem praebent, quod ne mutatis quidem praepositionibus quispiam versus melius intellegit. Sunt verba hominis imprudentis, qui scholi ad . . velut Τ ἡ μετὰ ' αντι τῆς π καὶ τῆς ν' i. στεροπην μετα χερσὶν ' ἔχων A184 ad sententiam perversam adductus Videtur; nam quomodo hoc scholium interpretandum sit, demonstrat schol B:

.. μετα ' νυν ἀντὶ τῆς ἐπι ἔστι δὲ καὶ αντὶ τῆς ἐν '

.. ἔχει στεροπην μετα χερσιν ' ' A 184 . Nequo libelli auotorem tam stulta conscripsisse e reliquis figuris cognoscitur, ab eodem potius homine, qui p. 40, 18-2 postea addidit, etiam haec profecta esse suspicor. - Praeterea cum Voce το Ποιητικον non ortam dicendi rationem, qua poeta potissimum usus sit, sed tantum . locum Homori significari eluceat, τω Ποιητική propriam aedem concedere dubitavi. p. 7, 4ll L. ωθεν προσυπακουομενης confirmatur Ariston schol ad atrocli orba II 559: κεῖται νηρ ος πρωτος ἐσηλατο τεῖχος Ἀχαιων, Σαρπηδών. in ει μιν αεικισσαίμεθ' ελοντες. schol. A: τι ἔξωθεν προσυπακουστέον τ . καλῶς αν ἔχοι '. εἰ αυτον λοντες ἀεικισσαίμεθα, καλως ν ἔχοι'. p. 38 6 B. χρυσφ καὶ inserenda esse puto, quod, qui omeri locum explicaturus erat, non alteram solam

Vocem ii ἐσθῆτος ' interpretari debebat. p. 39, 3l6 B. Cum verba a B tradita . 1τε μ' ποεἱρετο κουρην' in Homero non inveniantur, haud dubito, quin scriba sequenti exemplo ii ἐπε μ αφέλεσθέ γε δοντες '' in errorem duotus sit. Si autem αποειρετο corrigimus, etiam αφείλετο l. 7l8 locum habere non potest. p. 39, 9. Quod L ήροοικον pro H-κον Vitiose exararit, notandum est inversa ratione ex L mi opinione Arist.' p. 193 n. lt 3 scholiustam BTII 37 peooavisse, cum ρως

70쪽

pro βρως scriberet προ τας συνωρίδας αἷς ἐχρωντο ρως

p. 39, 10 L. χρῆσθαι Promiscue L χρασθαι et χρῆσθαι exhibet: χρασθαι p. 41, 1. 62, 1 2 50, 6 53, 17 χρησθαι p. 7, 3. 3, 4. 4, 7. uua in re non offendo. Nam scripturam ocis χρῆσθαι peris cum ingressu acedonici aevi ii scaturiginis instar hic ibi emicaro' docuit obook Phryn. p. 6l, es Dittenberge nr. 126 50 saec. IVa Chr.ex. nT. 170is saec. III a Chr. Od. Neque recensionis auctorem, quem posteriore tempore vixisse demonstraVi, modo hac modo illa verbi forma usum esse mirum Videtur.

Reliqui autem B testes, qui χρασθαι ignorant Minfinit. p. 42,ll2, reliquis l. χρῶνται auctoritate non aequiperant. p. 39, loll6 Α ἐπὶ αἰτιατικὴν ἐκφέρειν significat . cum accusativo coniungere velut in antecedenti figura p. 39, I A

recte legitur αλλα καὶ τα ἡματα α γενικ πτώσει συντάσσεται, ἐκφέρουσιν ἐπι αἰτιατικήν. confirmatur haec dictio multis locis Apoll. Dysta, qui φέρεσθαι ἐπι c. aco. Sensu construendi cum aliquo casu usurpare solet cf. de constr.

p. 286, 17, 23, 26 287, 15, 26 288, 3, 20. 290,11 te. Sodnoster scriptor nomina casu accusativo proferri exponere Voluit. p. 40, 6 11 cita interpretanda sunt Homerus verba ita construere debuit, ut nomen pro adiectivo poneret velut in exemplo modo allato t. Ελληνα στρατον ' αντὶ του Ελληνικον , nisi Graecis licuisset nomina relationem quandam significantia ratione exposita casu accusatiV cum accusativis coniungere. His aperte refutantur, qui in loco Homeri .. γυναικα ' pro adiectivo usurpatum esse arbitrantur. Displicet tamen et quod plurali numero dicitur τοι τοιαυται συντάξεσιν, quanquam de uno loco s o agitur, et quod parum accurato Ionibus Ἐλληνες substituuntur. Accedit tertium. Neque enim omeri erat verba ita construere, ut ii γυν ι- κα' pro adiectivo positum videretur, sed grammaticorum locum ita interpretari. Quibus causis mihi suborta est suspicio interpolationis. - oodem forte homine p. 40, Disjtig o by IOO Ie