장음표시 사용
41쪽
sententiariorum ad dist. ΣΟ.lib. 4. sententiarum ubi uno velut smsu Mealamo consentiunt Poenitentiam ad finem vitae periculosὶ protrahi,
quia tunc non ex charitate,sed ex selo timore videntur Poenitere.Ne 'iminem interpretum reperies , qui non toto corde suscipiat aurea illi verba,quae ex libro de vera & talia Poenitentia adfert Magister senten- . tiarum: Arbitrii libertatem Devi ut dilo possint commissa: nos, necessitatem , sed CHARiTATEM : tantum timorem , non in selo
rimare visit homos stium ergo seri, paeniter i eportet non hiam timereiaduem, sed diligere . quia siM CHAMTATE NEM' sALVus ESSE PO A. TEsT. Quam doeti nam Gratianus cum suis interpretibus approba- ιvit in canonem nulliu dist. 7. de Poenitentia. . Quod si deflectamus oculos in tempora Tridentino posterior 'absit, ut fateamur Theologos constanti 3c unanimi consensi docuisse sententiam , quam impugnamus siquidem in diversissimas abierunt sententias. Psurimi, etiam qui Tridentino propria manu subscript rant, requisiverunt eum sacramento Contritionem perse Dan , quana sententiam, fi Caramueli credimus, nemo demonstrabit esse inari babilem. 'Alij Attritionis nequidem meminerunt. Alii docuerunt A tritionem servilem eum sacramento sussicere, dummodo tamen existimaretur Contritio. Qui iterum erant divisi, nonnulli enim volu runt necessitatem Poenitentiis suppleri per gratiam sanctificantem:es 1 maluerunt asserere in sesceptione suciamenti infundi motum verae
Poeniteritiae δc Contritionis. 'Aliorum sententia fuit Attritionem stissicere cum sacramento,etiam si non existimaretur Contritio, quam Attritionem nonnulli asseru runt esse naturalem , alij, de communius, superaraturalem. Attritionem autem cognitam sufficere cum sacramento quidam
timide docueriint , vix ausi doctrinam illam publico proponere: alij deuide audaciores effecti tamquam probabilius iustinuerunt ita ut oppositae sciuentiae luam probabilitatem non denegarent, inter quos est Toletus , Sayrus, Lorinus, Salonius dec. Caramus cum docuisset differentiam Contritionis & Attritionis non ita claia explicari a Theologis , ut scrupulosus animus quiescat, dich, quod ille habeat Co tritionem, qui dolet se patrasse peccatum, ille Attritionem, ari Contritionem impersectam, qui dolet se dolere non posse. . Denique, ut alias sententias praeteream, plurimi Theologi neque
numero, neque milioritate exiges, docent Contritionem α Atu, tionem non differre nisi penes intentum de remissum, quorum se
tentia indubie probabilis aest.
42쪽
Alias sententias praetereo, & pcto sitne ille constans & unanimis stolosomm de Attritione consensust Dices fortassὸ se tentias alias HJς uinxi obnoxias: at illud ipsum de tua sententia reponent omnes alij. Ergo inter vos non est unanimis eonsensus. Ergo nis velis principium petere, aliunde, quam ab unanimi Theologorum coim. masti,conclusionem tuam debes probare. Unum hic adverto verissimam esse hanc maximam Patris risqueete negare ηon possumus turbam Doctorum aliqMηdὲ ampulti unam opima. a g 'nem absque deussu ratioum, - salim ηοη tam ratio bus penis e iser tu. Ut propterea non si mirum opiniones s solasticas habere ruos fluxus & refluxus ; ceterum veritas Domini manet in aeteri um.
TErtium argumentum petit ex eo, quod Tridentina Synodus illum Cpntritionis modum tueatur, ac adstriiat, quem reiiciebat Lutherus: lite aurem loquebatur de Attritione, qua non erat ex ch ritate , sia ex solo timore poenae. Ergo In luto Luthermo satis superque demorata est nostra oratio, quare verbo abselvo, & dico Tridentinum non tueri simplicit:ζ nee adstruere modum Contritionis, quem rejiciebat Lutherus, sed cum ito, nimirum cum Προψ --is vita cujus non meminerat Lutherus, prout patebit conseremi canonem s. cum verbis Lutheri apud P. Le Dent. num. I co.' Caetersim propositum vitae melioris negamus posse haberi sine aliquo Dei propter se amore. Alia,quae re hionderi possimi brevitatis ergo praetermittimus
Tina ante Augustini tribunal decidenda foret haec controversar: ita judice nihil metucrem, quem scio non tantio misse charia tetris entissimum cultorem, sed de proindissimum Doctorem Rudiamus tamen quid in ipso Charitatis Doctoie, aritatis obligaripni contrarium reperiat Adversarius. Opponit Augustinum de C uin ivd. c. i7. docne illum esse vcia Christianum, qui vult fieri
43쪽
Christianus, ut non eat in ignem aeternum. dcc
Respondeo Patrem Le Dent non versari in casu Augustini, putat enim Augustinum agere de illo, qui de ficto Baptietatur, cum tamen Augustinus agat de aliquo cathechizando qui mediante instructione accedit ad Baptisinum,prout patet ex toto decuisiuilibri, praecipia ex initio. Sensus erso Augustini est, quod cathecli irandus h υanimum vere Christianum, qui ex timore gehennae accedit ad instructionem baptisino praemitti selitam, cuia cuti obse avom in tacitio ex Tridentino sem. s. can. 28 potest aliquis esse Chris iis, quamvis destitutus sit in litate 3c iemiisone peccatorum.De tali posero Catechumeno rectissime dicit Augustinus,quod proficiendo veniet ad talem ammum , ut plus amet Dominum, quam timeat sebennam, quia, accedente instructione docebitur Deum ine diligendum ex toto co de &c. Atque hoc est. quod Augustinus ibidem cap. s. scribis: δε ipsa etiam μνeritate Dei qua coria mortalium saluberrima rerrore qxatiuη-tar cvARiTAs ad icanda est: ut ab eo quem tmet, amari se gauden eum redamara aadeat . eiusqua in se disectioiii etiamst mριιὸ posset, tamendio licerι verealar. Rari i ι εοθρο accidit, im . feri ηαηquam, ut quisquam veniat νοIιηι feri Christianin, qui non sit aliqva Dri timore peris. sis. Dicit Augustinus in ipsis Catechumenis aedificandam esse charitatem, quia licet, qui timet habeat animum verὸ christianuiri, tamen nisi Milicetur in charitate ad christianum Baptismum sine causa intin
Examinantur Responsa, quae propositis ex Tridem tino argumentis adsert P. Le Dent.
N Ihil propias fuit; quri ut omnia effugia praecluderem hae
unica provocatione: Probet propostum es cax pravodi mandata diνina pos haberi ex adaquato δ ultimato motivo timoris Phe a. Hoc enim in omnibus paene suis responsis pro concesse assumit. nusquam probat. Malui tamen pleraque cursim delibam, ut tanto manifestior fiat veritatis de charitatis conjunctio.
44쪽
. I qui trespondeat argumento; petito ex eo biod ante Baptismum oporteat Deam disicere tamquam sontem omnis Iustitiae'
P RiMo, contra communεm sententiam, ut fatetur Tannerus Trita dentinum explicat de amore concupiscentiae, sive de amore QDipsius. Miratur, quod provocaverim ad P. Suaro. Atqui ego non ad P.Suareet, suad aistimenta P. Suaro provocaveram , quibus necdum responsum est. D. Thomam, & Quechismum Romanum explicat de charitate per se justificante, verum cum Catechismus Romanus & idem en de Concilio Moguntino loquantur conse miter Tridentino intelligi debent de dispositione etiam cum S cramento,sicut & Tridentinum, ac proinde non possunt intelligide charitate per se justificante. Quae omnia tanto certiora sunt, quod scopus Tridentini fuerit agere de amore benevolentiae contra haer ticos negantes talem amorem triorem esse reconciliatione, quodque haeretici Tridentinum sic in ellexerint,Catholicis Scriptoribus Judoco Ravensteyn,
Stapletono dcc. ultrones illud ipsum admittentibus. Vide Quaestimodi. pQ. s. & 7. SE Nob, dicit particulam propterea referri ad varia motivati moris, spei, amoris, ex quorum singulis concipi potest detestatio
peccatorum essicis. Sed contra,cum sit idem tenor verbolum,deb
bit etiam referri ad fidem , quia ex verbis meis merito improbar. Relege Xenium pag. ii. Suareet tradit disiunctionem, sta planὸdi
TtRob, Tridentinum explicat de iustiscatione ore sacramem tali. Seg ιontra, agitur de Poenitentia quam ante Baptismum agi Oportet, non oportet autem ante Baptismum agi Poenitentiam,quae sit dispositio ad justificationem. ex acramenta . Relin X nium pag. ii. & Ia.
Abstrusa porro responsa, quae Adverserius opponit veritati per semicanti,capiat qui calere potest. Clarum mihi est non esse iiiii et
IL, quid Dent respondeat argumento a. petito ex eo quo odei, Gr Spei charitas debea t accedereΘ
45쪽
sitisse pergit ammae. Ego vero ab illis , ut minimum, Verbis, si ιυndilin propriam cuiusque disiastitatum cst , iermonem esse de actibus indubitase assero.
Lubet exordiri a veritate, quae in cootroversiam vocari nequeat.
verba illa: secundum propriam cuiusque dispolienem aer cooperationem, de habitibus intelli guntur, an de actibusὶ Utique responsurus es de actibus intelligena Ergo negari non potest cap. 7. sestem aliquam mentionem neri de actibus. Quid porro immediatissime inuitur. post verba illa: Sesnηdum propriam cs influe dist sitionem sec. ii minim: Quamqtram ENiΜ ηcmο prsiit ese iustus.oc. i t res turparticula enim λ utique ad verba immediatissim praecedentia, ac proinde ad actus disponentes de cooperantes, non aut ad aliqua do-ua habitualia. Hie est igitur tensus Tridentini, quo iugulatur haeresis Lusteri: unica cst causa formalis justificationis nostrae, quam recipit unus iiisque iccundum mensuram actutun suorum & secundum propriam cuiusque dispositionem de cooperationem. Quod autem n sira dispositio de cooperatio requiratur & non sussciat sola fides, ut volunt Lusterani, probatur, quia actus charisassi diffunditur in co dibus eorum, qui justificantur, atque ipsis inhaeret: quo fides nisi ad eam accedat actus Spei & ritatis non unit perseeu cum christo, neque corporis ejus vivum membrum etait: hinc fides sne operi sus spei de cliaritatis mortua est: hinc requiritur fides per actumeliaritatis operans: hinc requiritur ob alio mandatorum &c.
Totus hic discorsus aequaliter , planissim que fuit, essicacibus Scripturae locis stabilit veritatem Catholieam, de praesecat haeresim Luineranam de selo actu fidei ad justificationem sussiciente.
Opponit haec verba: qu/mquam enim orc. connecti cum pro dentidus, nulla autem erit connexio se intelligantur de actibus, cum
in priori astum sit de habitu dec.
Verum oppositumjam ostendi:nia parti la,mim, mediate commeetitur verbis illis: sic dum pruriam cuiusque ripassionem O cοπι- rationem. Audis dbstossionem i Audis coverrito quid igitur si mira sermonem esse de actibis disponentibus, o coeperationibin troiat asesumentatus fiteram Xenij pag. i 7 Contra qua Advos; ius nihil tui nureni re pelais , quisnflantium. hinc ergo laudandas est, φωσd cum hue bib i icti xm eirareret, dentis muris sit mrit in sivi AR us reponit Petiliano.. xv qua opponit, nullius momenti sua A ex dici, nullo ne
46쪽
l la dissipantur. Truentinum enim initio capitis egerat de iussisic tibne sormali, hic de dispositione di cooporatione ad justificationem:
.actus autem vitales non inhaerere animae , falsiim est.
Consiaciet autem Le r quanta cum violentia conetur Triden tinum M verba Scripturre ab eo simia ad habitus trahere. enim illa verba: de habitibus unquam intellexit Denique Triuentinum haereticos hic perstringit. Quis autem haereticorum disputavit an fidei habituali deberet, vel non deberet ac cedere habitus Spei, vel Charitatis Teste Bella ino Catholici contra Lucteranos probant non solam Atim permνdum DisPosITiodiis iustificare: hoc autem efficacius fieri non potest, quIm locis illis Scripturae quae adfert Tridentinum. Cumque nomine dispositionum actus, non habitus seleat intelligi. Ergo dcc.
III. quid respondeat Argumento quarto, quod ex ii cessitate paenitentia propositum fuerati
V Erbo dicam, nihil. Produxeram enim taute ex inimicis nostris quaesia) hane conclusonem a Meschiore Cano ex Scri- . plura, Patrious, Angelico Doctore M. probatam: Primus actas Pa- . mi ιμ- Fine actu Charitatis: Dixeram Meschiorem Carum vi veritatis adacti , insem fuisse asserere hoc esse definition in Tridentino: quid adlaec Advertis uia NihiL Negat in Sacramento Poenitentiae neri recoxiciliationem Hectuum. Sed hoc ipstim nihil in. inra fronte enim possumus velle Deum nobis quoad asse m conciliari, si nos ipsia nolimus Deo quoad assectum reconciliare aliis non expectet merito illud Poetae sibi improperari: Marce , ut ameris , ama Docet reconciliationem fieri in Sacramento Poenἰtentiae sicut in parvulis. Nihil. Assirmat tristisium βι tam Deum non esse Apostolo tristitiamex amore Dei. Opposui Chrysostomum, Cassianum, A
selicum Doctorem, ac Cornelium a Lapide. Quid respondet Nihil.
LIV. stiud respondeat argumento petito ex eo, qM paenitentia debeat ariersuri peccatum, st
D Bamam negat necessarium esse, ut Poenitens aversetur pterarum,
ut est oecita Dei. verum hoc in Quessione Q ioci, evident
47쪽
probavi ex Alphonse V a, Tappero, Recinaldo, Tannem , sta
pletono, Valentia, Ludovico Carbone,D.Thonia, Enchiridio C loni enfi, confessione Catholica Lovaniensium , AugVstino,P. An tonino , Alberto Pighio,Latomo, db Francisco Toleto,qui omnium expressi metro praxi Consessariorum statuit hanc generalem re gulam: non esse admutendρi ad Censegionem, nisi qui peccaras dei stan ιιιν, ut OFFENsA Dei sunt. Os illam opponens peccato prout est alicum mali causa o POENE iNFERNi. Vide quis. quodL p .ar ubi linea i6. repsit vox tariiqua in pro tantam , prout habe Iur 5'
Aliam responsionem adfert distinguendo offulsam Dei in variast fgnificationes, sed ostendere deberet, quod Austores isti, quos a , tulit loquantur in illa significatione, quam pro arbitrio fingit.
rq ponsum datum argu Vento peti to ex necessitate con2 ersionis ad et eum.
OIIam multa hic aure surda , de sicco calamo pririeriti ut protrarem conversionem cordis ad Deum non posse obtineri sit metu gehennae bis produxi veritatis luce micantissima melliqui Do-
t ritas iuro Oc. Item bis protuli receptam ab antiquis scholasticis, imb de Jurisconsultis, Authoris de vera & falsa Poenitantia docti, ham , quod ille convertat ν. qui iam iuus O Ommn. vertitur,qui iam non tantum paenam non timst sed ad bonum Deum contena re festinat. Bis etiam ostendi petitis ex Rusbrochio & Roderico argumentis, quod in amore concupiscentiae homo potius seipsum habia pro impo, ac proinde quod potius convertatur ad selysium quam ad Deum. Q id his omnibus repositum est Z altissimum silentium. Et sanὸ amor concupiscentiae juxta Adversarids ex eorum sei tentia loquor est amor sui ipsius et quis autem dubitet cor ad illud converti, quod amat 3 Quod autem D. Thomasdicat si quem coim verti ad Deum propter timorem servilem nihil obstat, quia, ut notat SylVius verba illa intest enda sunt juxta initium corporis, uia agitur de convisione, qua aliquo modo ad Deum convertitur. Siquidem qui per timorem similem incipit esse in via conversionis ad Deum quamvis nondum omnino pervenerit ad illam conversionem, nihilominus. moti potest dici per sum umorem converti ad hoe
48쪽
su intelligendum esse D. Thomam probant testimonia quibus .d et,quod per timorem homo non moveatur in Deum,& eo sensu
I. Vl. responsum sit argumento petito ex ne- . csitate Contritionis ξ a
Nolo examinare glossema, quod adfert authoritati Angellai do choris dicentis ad charitatem pertinere detestari peccata dec. Nolo. , inquam, dicere, dum dicitur aliquid pertinere ad siquam virtutem, sensum esse, quod hoc illi vinini pro uni de speciale sit: nolo instiper dicere neglecta esse manifestissima Augustini testiti ma:sed neque habet diiciatere, quae opposueram de discrimine veteris de novi Testamenti, ubi per amorem, dum timori opponitur, aliud a tim re diversem intelligi non est, quod biremus: 'Verum' illud altero R. Patrem De Dent Uininiso ct nori admittere necessitatem Contritionis in secramento Poena insae. Admitte- re, i alieni s cripto tenus, manifestum est. Non admittere, sic ostendo P. Le Dent num. ii ex Puteano nostro docet in sacramento sinicere virtualem Contritionem: qua Attritio gehennalis viratur imitiis in nobis, quod prastaret Contritis. Hoc autem quid est aliud, quam negare verae Ac realis Contritionis necessitatem hi acriinamito Poenitentiae nam vera de realis Contritio da et inb verus modis
Contritionis j ixta Tiidentinum: virtualis auteni Contritio non est verus motus Contritionis, sed aliquid vicarium. Quod si oesne illud ruod operatur. lavd i m iu uobir, quod prastam Comittio debeat dici 'ontritio virtualis, quid caussae erit cur extrema uncti O,Euchatima, i aliaque sacram ta diei non poterunt Contritio virtualis , duni propter bonam fidem operantur illud idem iii nobis, quod praestata Conu itio3 Quid si similiter dicam in Baptisino susticere cireualem ablutionem, in confirmatione virtualem unctionem. ia Eucharistia vir
Vi I. sit id responsum sit argumento
Rgumentum octavum firmatum est toto capite a. ubi osten- 'dimus Resi,mnsa& argumenta P. Le Dem circa exclusionem
peccati continere mani iustam potonem pri ipsi. Q plura nouadjiciam. Quod attinet ad Poenitemum Ninivitarum , quidquid ζ demilm
49쪽
furit illi misericordia ,cujus meminit 'Trulentinum . esco me istin hac neque legule, neque audivisse Ninivitas fisisse iustificato selo tis more , absque aliquo Dei propter se amore
. . quid ad argumenta in Antii '
IN responsone adii. ,argumentum pro con G habet ex selotimore posse haberi detςstallanem peccati commissi propositum omnia vitandi. D Eamus ea dictis , α ex licae ipse AD- stoli loco. A Uumento a. respondet Apostolum charitatis nomine , per quam fides operatur intest ere habitualem. Verum negari non potest , quin Augustinus charitatem actu mi intellexerit, Glet enim ligere dilectionem, quam lib. de gra. de lib. arb.c., 7. 'vocat 1νira
Argumento res udens non distinguit inter iustitiam aetii lem , dc habitus . Dicit esse probabile habitum fidei de spei pertinere adsermalem justificationem. Verum non n abit contrarium esse probabilius. Ergo probabilius est ibidem agi de actibus. Ergo. Lgumento respondet Christum dilisi quando servantur ejus mandata. . Venim si Christum diligi nihil aliud sit, quis, servari usa mandata a dii itione diversa, quo loco, aut quibus verbis praecibpietur interna charitatis dilectio λArgumento Best anninum conanir interpretari, stas ustia. verba Bella ini clara sitiat de optimὸ consistunt cum dis quae est pantur. Potest enim dolor ex selo metu essed onus, quamvis debeat resuri ad gloriam Dei. Argumento respondet timorem servilem disponere adactioeliaritatis, & hoe sensu esse principium extra disponens ad si inermium. Verum de sapientia fuerat sermo, non de Eliaritate. Quod ad postremum argumentum attinet, iterum dico gelus iblos , de quibus expresie Tridentinum , syncerae dilectionis & amo iis Dri plor ictuum fuisse,no lselius timoris.
Quid Epistolae dedicatoriae Xenii rec . .
Ostenderam iκ Epistola dedicatoria Xenii, quam una r P. Le Dent. responderat quibusdam s. Scripto rurimoniis,
50쪽
, quae , Author epistolae fini illaris opposuerat. Non aequievit iam , sed bestum defensivum pugnaciter resutipsit. Videamus olim feliciter. proposuis fuerat hie locus i. Ioan. 3. transluti simia distra te ad riram , quoniam diligitnia statim. Qui non diligit manet in morte. P. Le Dent respondit locum illum intelligi de charitatestaterna, sed mirabilem charitatis fiaternar addidit interpretatio nem. Per , inquit, seu charitatem proximi non intingit distolus actum posiTivuM aviaris amicitia erga proximum , sed totum NEGATiONEM ODii ct cuiustis inu ista in proximum, aciηβper ιxhibitionem ossiιωum cte. Hane interpretationem ex D. Hieronymo & Estio evidenter rejeci. Item onendi,quod Omnia py cepta positiva evanescent in negationes. Si enim si ut a chari-ras tantaen sit ninatio odii cum ossicio caeterno: quidni dc fides tantum sit iamatio infidelitatis cum ossicio externo tu ita verb dixeram ex Augustino de fide & operibus charitatem fiatermani dilectioni Dei conjunctam esse , P. Le Dent: ut hoc telum declinaret, excogitavit interpretationem , non specie tenus, sed ruvera paradoxissimam. Vult enim persuadere Augustinum nomῖne dilectionis Dei intelligere fidem , utique mortuam de a Dci dilectione separatam. Sed non persuadebit. iniis enim credat Au gusti Mum primo illo praecepto: diliges Dominum Deum tuum ex ιο- corde eri. Fidem mortuam intellexisse λ Neque vero haec erat sententia eorum, quos impugnat Augustinus, sta docebant stim tantum , qua in Deum est Daptizandis intimandam : ubi per fidem , quae in Deum est,intelluebant fidem dilectioni Dei conjunctiun, α omni dilectione proximi seminam prout patinit legenti textum. mam separationem dilectionis Augustinus restest. SEcuNod obiecta fuerant verba Apostoli t. Cor. 13. ubi dicit se sine charitate nihil esse. p. Le Dent quamvis memittat locum illam posse intelli de charitate habituali, al3 TAMEN , inquit qxibin potitii adbarea, , hanc apst
stoli sententiam exponunt D charitate fraterna. Postremam hanc inter . pretationem asseriam eo sensu, quem volebat Author, impugnavi, Ubi per charitatem staternam non videbatur intelligere actum potativum amoris amicitiae erga proximum, sed meram negotionem trabres Gij in proximum, adjunctis etiam, filubet , externis dilactionis