장음표시 사용
31쪽
Qiiod si iterum dicat alibi se probasse non essetat praereptum dis
ligendi Deum in sacramento Poenitentia. Optimes Ergo arguine tum ab esscaci exclusione peccati tantisper ἀormiat,donec accurate examinaverimus divertam illam probationem , qua concluditur. Deum in sacramento Poenitentiae non praecepisse sui amorem. Quem in finem ,hunc, ni tallor, percmptorium syllogismum propono: argumento ab essicaci exclusione peccati nihil concluditur nisi supponetulo quod Deus non praeceperit amorem fili in sacramento Poenitentiae:atqui hoc non potest supponi sine manifesta petitione pri cipii , ego enim affirmo, ipse negat,Ergo argumento ab effraci exclusione peccati nillil concluditur. Satin clarἡ Quaedam leviora objicit P. Le Dent , quae paucis confutanda
Opponit itaque num. is 8, Non video qnomodo negari possit dari actum essicacem ea essicacia de qua agimus, qui tamen non sit amor Dei ; nisi quis si Fat nullum dari aerum edicacem , nisi qui stactus amoris Dei adeoque non posse inter duo graviter probis annuin CScaciter alteri praeserri Verum interrogo, quid hys & similibus argumentis responderetur s Deus amorem uti in sacramento Poenitentiae praeceptrici ' quos tum responderct, jam sibi respontiam existimet arguinentans. 'Ceterum dico verisiimuin esse , quod nullus detur afuis essicax Hi
vicacia de qua agimus, scilicet exclusionis peccati, nisi qui sit actus amoris Dei. Hoc enim est ipsissima nostra conclusio. Quod additur secuturum non posse intra duo graviter prohibita Mium escariter alteri praserit,missile telum est, cujus scopiun ignoro. Agimus enim de praeferentia, qua aliquid omnibus omnino praesertur. Villine igitur aliquid graviter prohibitum possescitὸ omnibus praesari
Audiamus quid isterius adierat : prosteib, uiquit, si possim ei,
octier detestari peccatum, quia hoc est malum Dei, cur non potero illud ipsum essicaciter detestari, quia mihi malum est S. Augustinus amorem Dei ct amorem sui solet opponere, hoc argumentum vult componere, ct in eodem parallelo constituere. Responἡco itaque longe diversam ese rationem de amore Des Scamiae sul. Possiim enim ruum super omnia amare, non autem mcksum, re possum seper omnia detestari peccatum quatenus in m lam Des, non item possum silper omnia detestari'peccatum, quale
mihi malum est, alio enim possem ni ipsim omnibus praescive,
32쪽
, PRO XENIO DILECTIONIS. . 293c incommodum meum, seu poenam possem detestari plusquam cubpam , qyrod vitiosum essἡ supra monstratum est. Ut autem efficaciter excludam onmia argumenta& tricas, qua contorqueri possent, propono Pa;ri in Dent hanc quaestionem zquid respondendum seret Onitubas argumentis, qua ingeniosὶ excogit/ι , casu qua Dem pracepisset amarem μ; insucramento Poenitentia Z Simialiter possem proponere, & rogare utrum spes mortua excluderct VO' bimatem pem diloretque voluntas formaliter essicax in sacramento Poeni tenuae , si Deus praecepisset amorem sui in sacramento Poeni
Neque dixeris idem posse quarti de amore Dei perfectissimo,quia
convenit inter nos Deum non praecepisse amorem sui persectissim imis sacramento Poenitentiae: at non convenit inter nos Dcum non praecepisse aliquem sui amorem in sacramento Poenitentiae.
An Tridentinum sess. I . cap. nomine vitris is
nis intellexerit proximam dispositionem ad justificationem Z
APposiὁ scribit Pindarus bonum esse nῖt duabus anchoris,quia bonum est duplici praesidio niti, ut si alterum destituat, dieroi ventur.Quod conuli ini secutus in Xenio dederam operam ut duabus niterer anchoris , duplicique praesidio. Nimiriura ostendi falsum esse, quod voluntas peccandi potitλὰ excluderetur per Attritionem servilem, dato de lioeraliter concesse , quod Tridentinum less. i q. cap. q. aseret de proxima dispositione ad justificationem. Sed & insimer ostendi antiquiores scholasticos non sine fundamento docuisse Tridentino non fiuile sermonem de proxima ad justiseationem diseolaione. Attuli in eum finem varia argumenta indicia ex it ridentino petita, quae multorum judicio in unum collecti viderintvr evidenter concludere P. Le Dent vix aliudrep nit ac opponit quari meam inconstant n. Et ero quidem haud gravate siner m inconstantiae me insimulari, fi i hoc tollan remoraretur Adversu iam is assertae per me veritatis οὐ one et Ucrum non ausui bocotare. Scio enim inoonstantiae
33쪽
nomine nihil aliud, quam pallium defieientis mi is idoneae potissionis obtrudi Et quamquam in Xenio objectionem illam pag. o ct M. praeoccupaveram, tamen quia non patitur sibi satisfieri vel , smeis , conabor essicere, ut patiatur sibi satisfieri verbis propriis. Numero r3o si ribite in argumenta ad hominem ut uuamo) a sumi debet: propositis in eo Iosu quam inuas . alias permam sebra sub imis ιν concluditur a tam ergo argumento ad hominem petito α data hypothesi, quod in Tride :no ageretur de dispositione proxima asseruerim Tridentinum agere de positiva excluuone volunta- tis peccandi , perter in concludit ex propositione sit pia in alio sei
Deinde locum Tridentini in s. cap. s. δι-que tamquam iustitia fontem diligere incipiunt, Advetiarius tribus modis commentatur, ulibusque, proinde niti. vult anchoris. An propterea inconstantiae notam in seipta fatebitur Agnoscit Tridentinum loqui de amore benev lentiae, si intelligatur de justificatione exu sacramentali: Hesrcone citit omnia, quibus antea probaverat videntinum loqui de amore , concupiscentiae Quid si s liter dicam Adversarium, quod prius operosὸ probaverat, uno verbo hie destruere , atque a c. parum ιμNum. 33. Icacra,reι iis iudice , sui sargumema Quare, ut in negotio tam momentose veritati investigandae se lulam & unanimem impendamus operam , obsecro utrimque missas fieri istiusnodi inutiles & ad res eardinem nihil pertinentes quaesii
f. I. confirmatar ex prisicipiis usus p. Le Dent Tr,
dentinum non agere de proxima ad
PR:Mb. Fatente Patre Le Dent fidentina synodus illum Coi tritionis modum tuetur, quem rejiciebat Lumerus. Atqui Atubrio,quam rejiciebat Lucterus, non disponebat proximὸ ad justifica tionem, nam Lumerus expresse dicit, quod olici vocent illamatuitionem proxim. ostanenum ad CONTUTioNEM. Si ad Conubtionem , ergo nonimmediau ad iustificationem, sed mediante Coim tritione. Item. Erso Attritio non est vera Contatio acta '
34쪽
tis rem nihil aliud signifieare miliis Theologis, quisn attritam acinsedet te sacramesto iustiferri. Verum quis sibi penadebit viris doctis illam a propria notitione
verborum alienissimam significationem in mentem venisse, quod proximὰ disponere ad Contritionem sit accedente sacramento iustifi- care sensus tale planus de obvius est, Attritionem proximὸ dispon re ad motum Cont itionis. Sivut quando Confessio Catholica Lovaniense dicit articulo 4. prsarat tamen hic terror θ gebona metus ad Wram Mimi Contritisnem, omnes persuasim habent significari quod metus pellemiae praeparet ad motum verae Contritionis;iaullus in aniamum inducet Loonienses nihil aliud voluisse significare quam tb mentem gehennam accedente sacramento justificari. Imo contrarium inde colligent, scilicet peccatorem per selum metum gehennae
non iustifieari, sta insiper requiri motum verae Contestionis. Quod attinet ad Catholicos scriptores, de quibus scribit Lutherus
quod vocent duritionem proxime disponemem ad Contritionem. iatem
me nondum legisse Theologum, qui hoc ante Lutheri tempora expressis terminis docuerit: verum, qui aliquid affine tradiderunt,de dio positione ad motum Contritionis locuti sunt. Docent enim quod Attritio intendatur & sic 'fiat Contritio. Iiιm, quod timor nihil prodesset nisi ad amorem perduceret. Item, quod causal Contriti nis se timor. Item, quod Attritio introducat Contritionem di am rem , si ut sera apud Augustinum introducit linum. Item, quod Attritio ob intensionem successu temporis fiat Contritis. Item,quod Attritio non possit esse Contritio nis scut aer potest esse aqua,quos
que Deus non infundat fratiam ratione Attritionis, seu ratione tantritionis. Item, quod Attritio de Contritio non disserant nisi . ndum majus ac minus. Item,quod inattrito perabsblutionem viavificum semen,s mctum propositum exoritur. uem,interdum insui di Attrito propositum non peceandi virtute clavium. Haec do similia passim occurrunt i genti antiquos scholasticos et Attritionem autem proxime disponere ad Contritionem, quia justificat nusquam legirimo locutiones jam allegatae contrarium sensum plane innuunt. Quod autem Author isse velit Attritionem proximὸ disponere ad Contritionem eodem sensu, quo sacramentum ex Attrito iacit Commium : gratis asseritur. Deciae ploique Antiqui docebant hominem ex Attrito sita Contritum in sacramento , quia docebant in sacramento iniundi novum motum Contritionis, ad quem motum Attri-- poterat dici proximi disponere. Ac in cons uens Theologi illi
35쪽
non doce bant Attrition proxime disponere ad justificasonem,sed
Atque inprimis in illa communissima tum temporis sententia quod Attritio de Contritio non differrent nisi secundum intensorium, cla-nim cst,quo modo remissus motus Attritionis proximὸ disponeret ad augendum eumdem motum tu facramento de perduceiadi eumdem motum ad perfectionem Contritionis. Alii autem docebant Attritio nem dis nere ad Contritionem , sicut timor disponit ad amorem, quem seciiudum illos Deus infundebat in sacramento pmpto b nam fidem accedentis cum Attritione existimata Contritione. In qua etiam sententia Attritio proxime disponebat ad motum Coutritionis ac proinde nonimmediate ad justificationem. Quod autem addat Attritionem esse quamdam Cont itionem visemalem, ac per consequens in sacramento tantium requiri quid vis rium Contritionis, non formalem Contritionem, Alii est, nam prima pars sacramenti Poenitentiae debet esse verus motus Contristionis juxta illud Tridentilii sess. i . cap. 4. fuit autern quovis tempare ad impetranda ureniam peccatorum his Caturitiouu motas nece Prius. Unde Canone 4. ad justificationem requirit tres aetiis Poenitentiae, Contritionem, Consessionem de satisfactionem. SEcuNno sic opposueram. Fatente Adversario Trideminum initio hujus sessionis spondet exactiorem , pleniorem ac perspicuam de
hoc sacramento definitionem: Mqui non traderet ex rorem , pleniorem , ac perspicuam de hoc sacramento definitionem, si deberet intelligi dedit stione proxima, quorsum enim omisisset particula
proxime, de qua sic controverthur.
Huic argumento respondet negando, quod Trideminum e actiorem, pleniorem , ac perspicuam de hoc sacramento desiniti hem tradidisset,si particulam proxime adjunxisset,& nescio quibus te gi venationibus nititur elabi. Sed sustra. Clarum enim est, quod hae hora nulla fora inter me & Adversarium de liac re contentio , si Titdentinum particulam proximὸ adjunxisset. Proinde magis exactam,
plenam, ac perspicuam definitionem tradidisses. Quod addit Theologos unanimiter id vidisse in dentino, fabsum est, maximὸ si ad tempora Tridentinae synodo viciniora convertamus oculos. Sane, non memini me legisse ullum istorum temporum Scriptorem , qui hoc doceat. Imo Dominicus Soto insignis Theologus, philosophus di Orator, quique Concilio Tridentino imrosilit in .dist is . q. a. a. 6. docerum esca' usila iiii, ut Mirili
36쪽
quampiamst rara, non tames est Agna. - bilances prepet na ra G- ωιν, aut damnatisnu cosidamus. Ecee D. Soto diest non esse Eces micam defitutionem quod Attriti per Sacramentum fiant Contriti.
I pxQ ς disponere ad justifieationem Τίκτib sic obiece . iuxta P. Le Dent dum synodus diest AN Dion di gratiam in mento disponere,loquitur eodem modo , quo siesI s. cap. 6. ubi dicit: disponuntur autem ad ipsam iustitiam dum riarmes timore concutiuntur Orc. Atqui sess. cap. non hab ρο, quod timor , vel dolorex eo tamquam motivo adaequato & uutimato provenicias proximὸ disponat ad iustificationem. Ergo 'reuic obj om respondet se non ad solum timorem . sed etiam ad sipem, & dilectionem retulisse verba Tridentini. v in hoc non esidit vim argumenti Si enim Aione Et a verum ad justitiam disponere, quamvis tantum remotὸ disse dispositione cujus sit mentio cap. q. sess. i4. Z videri potest hoc argumentum eliganter deductim apud Hugonem Matthoud in sitis doctis observationibus ad Robe tum Pullum parte s ad cap. 3 1. ARTO tic objeceram. Quod adsest in dentino de Ninlatis tantum adfertur alprobandum bonitatem actus, ut loquitur num. 226. Ergo dce. P. Le Dent respondet disparem esse rationem is quia 'c Attritioncm Synodus assiseat tamquam speciem Contritionis in Verum ego e diverse sic argumentor et in Tridentino quamo agitur de Poenitentia Ninivitarum,tantis agitur is bonitate ad non aut .an sit speesci Contritionis. No idem sentiendum de Attritione de qua immediaes sermo praecesserat.
- . I. II stula sentiendum de prolatis ex Tridentino indictissct Imodo minus manis f Testatoris voluntas solent inrisperi
ii mentem testatoris indici' de conjecturis in vest are. Eodem Sio mentena Tridentini circa praesentem materiam conatus se
indicis di conis investigare. Vix aliud opposuit Muers,
37쪽
rius, qu- meam Inconstantiam, a qua, ut existimo . ab M mhexpurgavi. Addit tamen unum argumentum Logicum , confutatio ne non indignum , quando Inidem eo confutato quidquid aliud op ponit in nihilum occidat. Scripseram pag. 43. credibile esse Tridentinum proposuisse dupliacem Contritionem,quam dividit in charitate peisedam, de eam, quae non est charitate perruetii, dc deinde assignaste aliud genus Contriti nis imperfectae de qua hoc unum asserat, quod sit motus bonus &c. Audita mentione divisionis illico ad suam Logicam recurrit Adve sarius de numero ii . multis probat non servatas iri leges divisionis Logicae, si Tridentinum eo modo , qdo supra, interpretemur. Ac proinde me ad tribunal, Dialc hicae tamquam Reum provocat, ut Patribus Tridentini divisionem adscribam a Iegibus Dialecticae Plenam. Verum, quia ex verbis meis tota haec aessicultas mota est, tamquam propriorum verborum fidelis interpres declaro mihi de divisione Logica ne per senanimn quidem cogitationem incidisse. Sciebam enim mihi negotium esse cum Theologo: Theologum porro scru- rari Scripturam , Concilia de sanctos Patres,apud quos fomaalitates illae divitionυm pasiim momenti obtinent. neq; solere in illis scrup lare tractari de modis & instrumentis sciendi, de oratione ex icante naturam . ei per palles&c. Eodem ergo sensu locutus fueram , quo
Theologi illi,qui verbis Apostoli ad Galatas, es qua per charitatem
speratur,docent contineri virtualem quamdam divisionem fidei in i sermem & chari Me sormatam.Sicut enim non omnis fides est charitate sermata, se ex mente Tridentini, non omnis Contritio est ch ritatem ecta. Ut autem manifestum fiat, quam commode Tride tinum possit sc eYplicari, utamur exemplo virtualis divisonis,qua dia
videretur Consessio sacramentalis in publicam 1 privatam, &Lindem analogam fmiem Consessionis fictae non sacerdoti, quo exemplo usus sum Xenij pag. 43.Demus proinde Tridentinum ita definivim: docet praterea sancta Synod u es Coassionem hanc aliquandiu publuam esse contingat, hominemque Deo pνbtic, νεconciliare, ipsam nihilominus reconciliatis itin ipsi Cossimi fine sacramento ct absolationeSaordotis
non esse adscribιndam.Illam υνο Ceu fionem,qua si non Sacerdoti δε- claraι esse donum Dei, ct ivlulsum virisus sancti-Nonne hare omnia veia dicerentur, quamvis Confessio facta non Sacerdoti non f ret 'era pars sacramenti Poenitentiae 3 Quid igitur vetat, illum eumdem sermonem ad Attritionem gehennalem transseselian Anὸ προ-
Η Inicae utrumque samonem ex rivo rejuunt quia propo div
38쪽
εο noti est modus vel instrumentum sciendi, necive est oraud explicans naturam remr partes ' spectatum admissi risum teneatis amici. Imo non posse laridentino intelligi divisionem logicam iuxtii P. Dent,nianifestum es , nam diviso logica nihil debet eontinere 4- perflui, neq, in membris dividentibus i=otest exprimi quod ressum antea fuerat de ipse diviso. v. g. si quis definiviliat animal esse vivens sensitivum , de postea divideret animal in homulem & brutum, eon-ya leges divisionis logicae peccaret dicendo, quod brutum sit animal irrationese sensitiv uin . Similiter ergo quandoquidem Tridentinum de Contatione in genere assimasset, quod si Amsiducia dινι is miser carria , contra leges divisionis logicae peccasset subjungendo postea de membro dividente, scilicet Aisitione, quod debeat esse cum stequod idem est. Hoc ergo fundamento sublato dignetur Lector indicia, quae pro posui examinare, fallorque nisi reperiat firma onusia consistere.
Examinantur rursus argumenta P. Le Dent pro
I. I. Expenditur primum argumentum p. Le Dent.
Primum argumentum petiit ex eo , quod Tridentinum non πω
deret aetiorem dc pleniorem de sacramento Poenitenti ed siqnam , si cum sacramento non suficeret Attatio ex solo metu γ-
Respondeo a Tridentino tradi exactiorem doctririam, Ulam tradita fuerat , sessione s. ad quam se resciet Tridentinum, Me aliud Wysteri ibi quaerendum esse. . At inquit, 'ntroversia fuit cum Luthero, utrum Attritio ex stala mot o timoris Asbluia sufficeret cum sacramento, quamvis non esset existimata Contritio: doctietna autem Tridentini erit si non tradiderit illam sincere. Sia centra. Q s eodem sandamento dicam. Tridentinum ne traderet confusam docti inam docuisse t En Attritionem non suffcer propterea quod motum vera: commiioab dicat eue necessarium cum αo. A a De
39쪽
Deinde silium est, ouod Catholici, tempore Lutheri docuerant ἔst ulmodi Attritionem russicere cum sacramento , ut statim ostende
Pimere si Tridentinum tam exactam tradat definitionem dcc.PH eausa est , quod juxti Adve sarium Tridentinum non definient trum mortalui dubia sint in Consessione exprimenda, quand ub dem ea de re suerit inter Lucterum 3c Catholicos, Eclitam,Romam sem &c. controversa, prout ostendi in dis uisitione de peccatis dubii, Quod si hic Pro Attritione alleget praxim Ecelesiae quamquam . falso nonne anteTridentinum in praxi Ecclesiae potavri fuit confi- teri mortalia dubia 3 Addo denique me abunde probasse dentinum sess i 4. mar sesu requirere amorem Dei cum sacramento Poenitentiae.
M. II. Expenditur secundum argumentsimo, Denti
SEcundum arg umentum pelli ex tam constanti & unanimi plurimorum omnis generis dc conditionis consensu. Vervin Contritionis Augustinianae. vindices constantem illum dc unanimem consensum cunstanter dc unanimiter nTant.
Et quidem, si conseramus oculos in tempora Tridemino prior, iterum dico cum J'anne Morino nullum Miliorem ab Adversario prosuri, qui expressis terminis doceat, quod sitruia ex sin meru ct ognita proxime sustivi in sacramenis Panitentia. At exesa mat hoc aliud non esse, quam hi meridiana luce nolle videre. Oecutivit igitur Joannes Morinus, Huso Mathoud, Lud vicus Loret Mesaioris Cani' discipulus , alijque viri doctis RNon erudescam cum illis caecutire, S: collyrium ab Adversuto e pectare. Sed videamus unde lux illa meridiana, resplendeat. Iacobus Latomus docet non requiri gratuit/m Dei dilictionem . actum Datuita olictionis. amorem Dra gratuitum os. in siciamento Poenitentiae. Qiud hujus veritatis luce splendidius ὶ sed expecta, delete qui duodecim post lineis subjiciat idem Latomus dans secunam rationem cur gratuita dilectio non sit necessaria, qkis inquit, eiusmodi
DILECTroriis vel Contritiora ora ex GRATIA GRAUM FACIENTE
γοαώ.,Audis, quid si gratuita dilesio nimirum quae ex gratia
ς Mum Deois procedita QM Utur verba medicta ad milliam i
40쪽
cem mei dianam siquidem nos talem dilectionem non requirimus, seu aliam quam diserti admittit Latomus ibidem immediatissime ante verba , quae citat P. Le Dent. Cum enim dixisset attrit is v cabulum propter novitatem non debere rejici, statim subjungit. Numeratur rerratias gratis datas cuARiTAs quadam ct dila lis Dei, qua erga Drum ascitur peccator in flatu peccati mortalis exi ens, non exuum dra qua nis pracepti est de cordepuro, sed tamen nonnulla CHARITAs est. Multa enim agit o patitur peccator amore Dei cstc. statimque provenientem sufficere:quae est ipsissima . noura sententia Invenimus igitur Iucem α rridianam sed ainoris non lanaoris,led charitatis,non servilitatis. Quod ad FHcherum attine tande tactur,quod abstrahat a veritate sententiae, quae asserebat cum sacramento suincere votum doloris,aut
rod quis doleret se non dolere:quam starentiam non negabit P. Dent Lillam esse. Quom d ergo inde hiis meridianal Abstrestitiae Lot meri rana a splendore veritatis de teneb is fusitatis Objicit deinde Gabrielis testimonium docentis sententiam, quae tris Attritionem sufficere, habera graves viros defensore1. sedc
trti' ut, quod non agant de Attritione existimata Contritione. Secundὲ , quod Attritionis nomine non intellexerint aliquam talem tenuem Cisitatis scintillam contineri, loque timore contenti hierint. Cotὸ Gabries in argumento contrario supponit Au- O , quos impugnat,docere quod Attritio penes intensionem disserat a Contritione, ac proinde, quod non dis rant objectis. Et dist.
Tent Attriti em dc Contritionem non differre nisi penes intentionem de remissionem. Qisdquid sit non stat expressi termini,prout postulo, non est lux meridiana, quam in Gabriele splendescere es mat Adversatus. At numq- Durandus plus Iucis adferet minimὶ rerum. Docet quidem Attritionem siapei veniente sacramento virtute clavium etais cientem: sint quid vide Qui docebant virtute clavium ,supeo niente fomento infundi motum Contrmonis , nonne hoc totum admittebantῖQuid si hoc sensu dicat Durandus ibidem,quod in abs istisne attritio praccisur fr Covirilis3Non dubito quin aliquod glossema verborum Durandi ingeniosὸ opponetur, verum ego expresses terminos pqstulaveram, qui nec producti sunt, nec producentur.