장음표시 사용
11쪽
rum reiicientium paenitentiam . qua ex atrore Dei concipitur ' Patiatur itaque Adversarius vel utramoue conseo uentiam mari,
vel sciat parem obligationem sibi incinnarure Lut eran do notam 1 propuls di. Quod enim confid ver Luttiero nities ta commune, sequenti par raptio abunde coniis
ipsi a Luihιri sententia ubet ea, quae hoc paragrapho dicta sint
breviter in summam rediger . . . . I. Lutherus utilio desectionissua: rmecitat omnem enitentiam, Quae concipitur ex metu , nos talem poenitentiam veniaramur. II Lutlictus rejecit omnem poenitentiam , qua concipitur ex lite aut alio simili motivo ab amore distinctor nos tilem poenitentiam to
s ta gratificante debere concipi, nos falsum id esse tabent Aesentcss
sam ἁ poenitentiae negotio rejecit, nos chassem impei am x quam concipiendae poenitentiae idoneam commendamus & cxtollis mus , tantum abest ut tamquam Vitiosam re immus VI. Luttiems sic docuit poenitentiam amore concipi, ut tapleveram poenitentiam, verum odium, verum dolorem, ver pe Ttorem 4 estationem negaret: uos oppositum tamqxiam fidei do in Tridentino definitum intimo cordis inerui amplcctimur, & d seri nullo negotio plura inter nostram , tentiam momentosa detegere discrimina; verum e quae partim ex ipsis Adversarij verbis , prolata sunt, curioso I cctori abunde comprobasse, non esse ipsi mam Lutheri. nostramque sintentiam.
12쪽
. 3. Vtrum se patri Le Dent nihil' commane
cum posteriore Lutberanorumsentensia s
l inrepita assimi et his verbis e Neresse est, ut FATEATUR P. FaGvacques, nobis cum neutra Luiber aram sententia Fi stam esse
Nec se est, ut satear ' Parebo, si tamen ptius Advisa ius nomnullos scrupulos, qui confessionis meae candorem remorantur,d natus fuerit audire, & ex animo evellere. ni Mus ScRupuiau. Luthermi cum Luthero in posteriore de contritione sententia docent primam partem paenitentia timore poenarum, absque ulla proniis, etiam minimae Charitatis scintilla,surucienter concipi, prout non inficiabitur Adversarius. Quid Z Nectile est, ut ego citra scrupuluin fatear cum illa sententia A etiario. nihil esse commune . SEc Dus. Lutherani docent ex timore poenarum absque ulla di- vlni amoris flammula concipi dolorem tiptitatis,prout agnoscit P. LeDent numero 83.
Interrogo, necesse vi, ut ego citra s pulum fatear cum illa solatentia Adversario nihil esse commune Τεητius. Lutherani docent ex timore poena m absque ullo b nevolo in Deum amore concipi propositum vitori peccata, prouta , ostendi in Xeni κ.i Quaero, necine en, ut epo estra scrupulum fatear cum illa sente tia Adversuis nihil eisse commune ZQuAarus. Lutherani docent terrores conscientiae invitas, seu dolorem de peccatis de propositum non peccandi ex selo poenarum timore oriundum esse opus nonum, de supernaturale, sive, ut loquitur Lutherus Xenij pag. 38. Non miluralium ν ut i,sed Spirituis naico no rum lcaciter morentis opin. Oblepra, necesse est, ut oestra Scrupulum sateareum illusem tento Adversuto nihil esse commune a . t rus. Ludieratu sensim vera paenitentia ὀι sit a Dri se enim loquitur eorum caput Xenij pag. ai. explicant per ordinem
ad iram de indignationem divinam, negantque lia prorier se amo rum in cum finem esse necessarium, .
13쪽
Pcto, sitne necesse, ut ego citra scrupulum satear, eum uia tententia Adversistio nihil este commune ZSExTus. Lutherani docent cordis ad Deum eonversionem haberi . absque ullo Dei propter se amore , prout ostendi Xenij sesso 23. Quid Z necesse est, ut ego citra sciupulum fitear cuni illa sententia Adversirio nihil: esse commune ne commune est, quod vult Adversarius, de non commune est, quod non vult esse comm e
ad Rom. Aut serte huc spectat illud Apostoli i nihil commune pre inum , ηψ ri,i'. qui mi limat quid commune'. illi comm e
IV. Examiηautur disserentia , quas interfiam, Lutheriquesententiamsatuit P. te Dent,ostendisur que nos eodem jure separari asententia Lutheri, quo praetendit idem author separari.
ABsit, ut vel eo tem sententiam Adversarij esse ipsissimamL
theti: confidenter tamen assero plerasque differentias quas o servavit, nobis eumdem a Lutherano naus agio scyarationis portum exhibere,quem posset Adversario. Utrum autem discrimim, que allogat , sint idonea, di manifestiora assignari non possint, nolo judicare. Proponam tamen, quae opponi poste mihi videbuntur. Mim. I. PR. IMuM DIs CRIMEN ita proponit: in terroritas Lusteranis nullus include=aιιν respectru ad Confisi,nem , Osatiis aionem , qui ' men respectus includitur in Attritione seri yi crso Q. Verum si hae ratione mi io servilis secerninir I ce Lusieranae sentcntiae nihilque habet cum illa propterea commune: ut quid L thermae tacis communionem timeamus 3 Sic enim urgeor in Contritione,quam Lutherus docuit initio δε- sectionis siue nullus includebatur respectius ad Confessionem dc salsfactionem, qui respectus includitur in Contritione nostra. Ergo Estne ovum ovo, lac lacti similius , quis hoc arsumentum M
sumento Adversa ij ai Negabit selia priorem Lucteri Contritῖonem caruisse Hiiusmodi respectu ad Consessionem de satisfictionem : sed nihil aeg si est hoc
Et quidem quod ad Consessionem attinet constat ex iis, quae L 3. Mi Cardinalis Pellaminus resert ex tibia δε ω r. bub'Lsermone o pomis.
14쪽
se veram Pnfessionem: ac proinde Contatio, quam tum pridica bat, non includebat respectum ad veram Consemonem. Quod autem si Ait ad satisfactionem , rejecit illam in ipsa Asse. retione articuli quinti, in qua ita scribit: SATIsFACTIONEM NEGAVI P lm ipsi iacent , quοι mihi non erit nabare. Et infra: νebeo morer odi , cir sabulum vellem hec vetabultim satisfactis, quia ηοη πιο-ia inscripturis non inrenitiis, b d periculosum habet θη-m , qνo P psit quispiam pro nilo peccato satisfacere. am in rem etiam observat Bellarminus, ex eoncione de indulgenti js no M. D. XVIII., Lutherum initio sitae doctrinae negasse libpoenam a Deo exigi post culpam. Si negavit poenam post culpam, ergo & satisfactionem, ergo&
respectum ad satisfactionem. Cumque antea probaverimus priorem illam Lutheri Contritionem nullum inclusisse respectum ad Conses sionem , conficitur Contritionem nostram non minus a Lutherana differre , quam Adversari j. At isti disserentiae nolim ex toto confiderer videtur enim diis rentia illa, in ordine ad Confessionem de satisfactionem non satis sep rare paenitentia cum sacramenio requisitam a prima parte poenistentiae Lutheranorum. Posset enim simul consistere, quod prima pars poenitentix Lusteranae quoad aetiim cum saeramento ro quintum foret eadem cum Arestione servili, quamvis penes diversis respeetiis di ret. Fingamus primam tartem poenitentiae Luthermae ab Attritione servili in substautia, ut ita loquar,non differre, sed tam
tum penes diverses respectus: eritne propterea actus cum sacrame ro poenitentiae requisitus stibstantialiter diversus3nihil erit inter utramque sententiam commune Fingamus iterum haereticum quempiam docere materiam Bartitat esse aquam maturalem, cum respectu tamen ad formam falsam.
Eritne proptera dicendum , quod Haereticus ille nihil prorsus doceat nobi sciam commune 3 non tradet ille unam saltem partem Baptis mi , quam docent Catholici Errabit ille circa substantiam primae partis Baptistii lPodet itur aliquis similiter contendere primam partem rimite tiae Lucteranae in Ribstantia non differre ab Attatione servili, quam-Vis concederet descire tenes respectum ad Confessionem,& satiri ctionem, ac propterest aliud essentialius discrimen desiderare. SECUND- DISCRIMEN statuitur ab Auctore Responsonis immi ab Haruuli hau ini tuus 'i, a - B a ivisitam
15쪽
iunctum hees utilia , quam' habet Attritio servilis. Tiso M. Mutemus Clypeos , de su sit stillii ita ratiocinari: prima Corri a Luibero a serta non habebat . necessariis adiuinamst venia Ala
habet Attritio nostra. Ergo &c. Antecedentis probationcmi ut habeat Adversarius tantum d iis tur relegere verba quae scripsit ημ. 78: manifestum est Lutherum ini. tia desectionissae reiecisse omnem paenitentiam , qua concipituar ex metu,spa, aut alio mili motiva ab amore distincto. si poenitentiam,quae con-
eipitur ex Spe, rejec ergo & illam, quae a metam habet spem in
Quod si nolit propriis verbis credere, audiat Lutherum propriae mentis interpretem. Scribit ille in Assertione Articuli sexti: cum ιrgo collectio pex calertim extra gratiam noη nisi legem sibi prastituat . ad quam peccar/ sua constri, imp ibile est cluet nietu pana, vel spE PRAEMijsuritier simulet) ut non magis odiai legem quam peccaram ctc. Clarum est, quod Lutherus ab ea,de qua agit Contritione, altim spei proscribat, de consequenter spem veniae: Nos vero ad salutarem
Contritionem requiri spem veniae cum clamore valido protestamur et
ergo vel eo titulo a Luthermae doctrinae contagio m di tanus, vel ne ipse quidem Adversarius. Qiramquam re bees inspecta aliquisia eertius videatur nos hac in parte a Luinem dissentire, quam certum sit dissentire Adversarium.
Quod enim confidenter alio a terrores Lutherinos non habuissenectario adjunctam spem veniae , si de terroribus intelli atur prout Luthero , usque asseclis dicuntur prima pars paenitentiae, non vi, dco firma quadam ratione hactenus probavi m fuisse. Quin imo Lutherus quamquam in priore de Contritione sentenula stem veniae a poenitense combitio reiecerit , qua in re plurimum nobis dissentit postmodum tamen ab amoris extremo ad extremum timoris dilapsus,spem veniae, seu iu loquitur in cap. I Oseae ardor de dolum ignos misi ad poenitentiam selet requirere. Unde ibidem, in ios doloribus , inquit, ιοηcipimu SPEM , Er ram, quam in imbra mortis riderent sorte vident lucem vita. Est enim pectora TERRENT , tamen ideὲ ηοη desperant, quia vitini. Pretiumpecca
rerum recomparabiis sangui *Dri. Eim Ptam. s G agens de Contritione in tenoribus sta ,scimus, inquit , ioim tDvi velle M SPEREMUS, O nisi SPERESparam Merua damnationis subeunda es. si etiam, ut iden, Luctetus terrores sitos, prout statuunt via in aemi enit Ua,4 ei utentia Iudae inter cetera hoc nomine
16쪽
utine dis Inguat,quod prima pars renitentiae adjunctam habeat spem
veniar, non item poenitentia I udae. Liquet hoe ex Lutheri commentario in cl. 27. Genesis, in quo sic hes et:parnisne igitur semire iram Dei propter peccatam itam animo angatur peccasor, o exancietur DESIDERIO SALvTIS. seruordia Dei. Nunc ver, erigit, ct consolatur, qui potest, ne o EspERET. o pereat ,sicut Iudas desperabat. Quapropter non est usquequaq; verum, quod scribit P.Le Dent Num. 8s. poenitentiam Petri, seu primam partemrnitentiae Lusteranae ju Lutherum, ejusque Asseclas non differre a poenitentia Iudae nisi penes steram partem poenitentiae, prout constat ex verbis Lutheri,
di manifestius evadet ex dicendis. Quamquam' etsi concederetur primam partem poenitentve ex metite Lutheranorum non habuisse adjunctam spem veniae, stiper-.esiri probanda differen inter terrores Lucteranos dc Attritionem
servilem quoad actio, qui Attritio imilis dicitur. Quid si enim non nemo contendat Attritionem servilem esse aetiam priorem sis veniae, prout ex Tridentino posset aliquis conjiceret nonne alia uim foret investiganda disseremtia Z
TERTtuM DiscRiΜEN inter suam, Lutherique sententiam Adversarius profert hujusinodi: ter Luiberant rosuntatem pectiindi Num, 'i. nulla mοιε excludebant, ob causim infra examinandam: porro A Ditio stivilis voluntatem peccandi excludit. Ergo dcc. Verum, eadem opera, eodem ealamo poterat Adversarius potiori iure a Lumeranae diatrinae societate nos separare. Tantaen Olim debuerat se argumentari: Prima Contritio a Luthero asserta rotuηtatim ρια di nuda mνδε σιludens: porr5 Attritio nostra voluntatem pe candi excludit. Ergo&c. Antecedentis veritas conflat ex dicustaragrapho δ. in quo osten- dimus primam Lutheri Contritionem neque mille verum edium vita pratenta, neque dolore , aut deusatio, em peccatorum inve deserti nem prateritorum malarum. Exinde enim necessarib Muitur quod talis Contritio voluntatem peccandi nullo modo excluserit. Quom do enim excludcretur voluntas peccandi a peccatore, qui nullo
odio, dolore , vel detestatione peccati commisit tenetur, qiii prael tri mala non desciit sanE,quod excluditur, utique deseritur. Sumus igitur a tempestate Lutherana remotaeni, in ipse navim gente Adversario. Pucet autem examinare utriun periride taurum ii portum elegerit.
17쪽
. ,hobat terrores Lutheranos non excludere voluntatem peccandu quia ducebant ad desperationem.
Verum de essicacia hujus probationis posset quis non de naulo subdubitare: vidctur enim se argumentans non satis distiuguere ter . rores de quibus apunt Lucterant. Quod ut Lector intelligat Obsereo ex filionis virvesio nilippica 9. duplicis generis te roles agnitos fuisse a Lutherinis , scilicet veros & Ialles. Unde Vim vesus: Mum. inquit, ut Philinur Melanchion) varissiorνω, qgit 3 sEMo censciιηtia sic enim illos evenit DoLEst E een μινit , a FALsis mihi distingueret. Et ipse Melanchion in Apologia Consessionis Augustanae primam partem poenitentiae vocata; ERoc terrores conscientia, utique distinguens terrores illos a fessis terroribus, quos habuit Judas, Cain acc. quosque pertinere ad poenitentiam h reniticam. 3c simulatam docet Lutherus in caput 3 i. genesis. Probatio itaque propofita evinciis Vos illos torores ducere ad desperationem , ac proinde nullo modo exeludere voluntatem pecca es: sed de terroribus illis, quos primam poenitentiae partem statu bant, Lutheravi, nihil video essicaciter eoneludi. Imo potius possis ruis ex dictis oppositum suspicari. Ut enim vidistis,contendunt Lu- ierant veris illis terroribus conscientiam seri. dolera non item se surroribus: ergo ut cons uenter loquantur,debent docere veros terrores excludere voluntatem andi, neque enim videtur serio de peccatis dolere, qui voluntatem peccandi ab animo sito nullatenus excludit. Falfis porro terroribus sicut anima serio non dolet, ita tiam ex eorum doctrina, desiperatio 3c voluntas peccandi non exuunditur. Neque vero existimare oportet terrores veros ac salses ὶ Lober nis confundi nullo prorsus facto inter illos disti mine, prout videtur sentire Adversarius ; etenim illos terrores plurimum discernunt.
I. Quia terrores illos non minus diiunguunt, quis initatem a Distat , ut ex dictis colligitur. 3II. Veris terroribus docebant conscientiam serib ri&rι, quod de
falsis terroribus minis E docebant. III. Veri terrores juxta eosdem habebant eomunctam θιm renis, ut statim ostendimus, non stem falsi terrores des riatium. IV. Veri terrores Lutheranis erant non naturalium virium sed Spiritus sancti cor no rum Uicactror moventis opus prout exiLuctero,
IT asseclis ostendi Xenii pagina 38.ialsos autem terrores Cai J &c. num in docuerunt esset supcaiaturalem
18쪽
V. veri terrores, Lutheranorum judicio, conplectebantur propo stum vitae novae,' uti comprobari Xeni j pagina'quod propomtum fessis desperantium terroribus minimE continebatur. Ex quibus patet non esse omnino veram doctrinam illam P. Le Dent, quoa juxta Lutheranos paenitentia Ptiri a paenitentia Iuda num. s. non dissere,at penes Contritionem, sed tantum peras alteram poenitinua partem. Siquidem trout iam probatum est, poenitentiam Petri a poenitentia judae distinguebant, sicut veritatem a falsitate, opus super' naturale a non stipernaturali dcc. quae distinctio intrinseca est, ut sic
loquar, de non tantnm penes alteram poenitentiae partem.
Opponit quidem Adversatus Philippum Malanchionem scribere: fidem Oflendere discrimen inter contritisnem Iuda ct Petri, & inde eo cludit Poenitentiam Petri a poenitentia Iudae non differre penes Contritionem , tantum penes alteram Poenitentiae partem.
Verum fateor me non percipere vim hujus coni uentiae et potest enim consistere fidem Hlιηdere discrimem intιν Contritionem Iuda crrrari , quamvis Contritio Iudae de Petri nullis alijs nominibus differant. Ecce similem fallaciam: rator absolutionis ostendit discrimen inurAttritioum salutarem, O non salutarem et erga attritio salutaris ct non salutaris non digerant mypti es aberam Paenitentia parum. Item. Spei νιnia ψιηdit discrimen inter Pamuntiam Iuda ct Puri: legitimene .concludam: ergo Mentientia Iuda. Petri non digre i nisi ιnti vim venia lQUAR M DiscRiMEN inter sitam, Lutherique Contestionem sic explicat: Lutherani volebant iret oro esse dispotionem immediatam ct nuiniam , sic at solas acredore peccator iustificaruurahoc dae Attritione servili nullatenus dicendum est. Eiso cte. Nescio, qua fassagante sortuna factum surrio, ut nullum diser,
men oceurreret Adversario, quod non perinde nos a. Lucterana pestilentia separaret. Ecce enim nos eodem jure separatos: Lutherusnimam camritienem volebat σι disto uionem immediatam or Duravam,
ne nostra omnino mcgamus. Eigo&c.
Vides ejusdem prorsus rationis argumentationem. Antecedentis zporro veritas tam manifesta est . quam quid manisestissimum. Cum
enim Lutherus Assertionem, articulorum damnatorum scribebat,simul etiam asserebat solam fidem iustificare, ac per contatuens doce
bat Contritionem sic esse dis si nem, ut Lia fide accedente ρο ιMor justificiniuri ia. Clarum
19쪽
Clarum hoc est luelitra trinem arti est primi apud Io: eri Icherum, in qua Linserus probans sacramenta novae non dare gratiam illis. qui noli potiunt obicem , eo ludit: SOLA EROO FiDEs jusTiFicAT, ut prasina orbaritates probarere. Et intra e nos autem dicimus, nec uati, nec ν teris restamenti sacramenta, sed soLAM Fin εκ iustifica se, scut Paulus duit: iustus ex fide sua vivet. Quare Lucterus non plus iascribit Contritioni live primae, quam excogitatis postea terroribus. Unde discrunenillud, vel Adversuto nihil suffragatur, vel nobis eodem jure patrocinatur. . Quamquam si res penitius examinetur,seria non deerit, qui diς crimen magis intimum dc 'flantiale desideret ab oppositae sententiae minoribus. Enim vero quartum hoc di: crimen magis ab eis 3e cons uentibus petitur, lam ab ipsa rei subtantia. Potest enim fieri quod prima pars poenitentiae Litthermae dicatur non differre in silbstantia ab Attritione servili, quamvis diversa ratione disponat ad
justificationem. QOd quidem exemplo familiari esucidare quis pos
Fatemur eumdem esse Baptismum in sub lautia apud haereticos &Catholicos, quamvis interim hau elici adscribant jinification soli fidei justificanti, talid si ergo aliquis assirmet etiam Lutheranos te rores & Attritionem sui idem idem esse in substantia, quamvis Lu- therani justificationem Bli fidei adscribant & non Catholia Qu. propter aliquid plus lucis videtur hic posse desiderari.
M F. Vtrum praestitum fueri quod exegerat Iis Dent
Ppositer in quaestione quodlibesca terrores Lutheranos nescio quid assine habere cum Attritione servili, versiis P. LeDent putavit ab illa secietate tam facit E se expedire, quam pyrum vi.
pes comest.Terrores enim intellςxit ab omni uolore dc vitae novae pro posito alienos. Unde monens. me ossicij mei in uactatu de Attritione Mumero a 73. Fateor, inquit. Lutherum admisisse terrores. : Linc tam no i sertur docuisse nostram sintentiam. OSTENDERE DE BYBAT .auibor es liberica, d Lutherus ab tibi docueritan Sacramento Paen ιιηtia ad iustificationem suscοι DOLOREM D .rmatis, O PROP si TVM rita nova ex solo motiro timoris gehenn
dam vero iti Xenio Theolo co vel unὶ ostendi Iog. 3s, d
20쪽
jsIutherinos terioribus suis intellexisse etiam dolorem de pestatis, di proposirum vitae novae, nec diffitetur Adversarius scribens in ReGponsione numero 83. hoc igitur etiam inter nos conpenit admissum
postea a Luiberanis fuisse douum de peccatis. ipsum ibidem
concedit de proposito vi ae novae. Credideram itaque me ostendisse, quod ostendere debueram. Quid enim illud erat Z Lutherum docuisse ad justificationem sivisceredalorem de peccatis O propositum vita nova ex solo motivo timoris. Hoc autem a me ostensum erat quandoquidem fatente Adversario ostenderam Lucterum ejusq;Discipulos per terrores etiam intellexisse dolorem de peccatis, de propositum vitae novae. Plus a me non e , exutimabam proinde obligatione mea me exsolutum. verum adveri uius videns ostensum esse, quod praecise exegerat, alid se convertit, di gono plura, quMn ab initio requirit. Videns enim praeter experitionem suam jam manifeste demonstratum esse, a Luthero, ejusque Asseclis terrorum nomine intelligi dolorem de Peccata, dc propositum vitae novae, alio se confert, dc eas conditi nes post , de quibus ne hilum quidem antea propositerat. Juvabit Num. 8 iillum audire : osTENDERE DEBuERAT Author Xenij, quod vel Lu-iberus, res Cossionista reiecta priorι senirntia docucrint Morem de peccatis ex motiva metus gehenna , una cum spe τιnia, ct proposito ηοη ρομ- caudι de caIero, per qua positive excludatur amnu voluntas peccandi, suse fere cum sacramenta Paenitentia ad iusti uationem vi operis operari V . ursacramenti sine qαο ntiis modo hab retαν reconciliaιio. Ostentire debueram ' omnin5,fi conjector Oedipus fuissem, dedivinare potuissem sermonem esse is spe venia, exclupone voluntatu pec- 'di, opere operato cyc. quorum omnium ne tota quidem propositum fuerat. Sic enim lociatus fuerat: ostendere debuerat, qiud Luιherus aura. 73 alicubi ducaerit iη sacramenta Paenitentia ad iustificationem suscere ο- Diem is peccatu ct propositum visa ηονε ex sola moti νο timoris gerunna. inamobrem nilari iure, quam Adversarius possem dicere mihi tales non esse oculos, ut videre queam, quod gestat in animo dc non exprimius calamo. Corda de renes scrutatur Dominus: ego propositis mihi terminis institi, quod postulabatur praecise praestiti,dc ad O cultas de fores tum temporis nondum natas animi cogitationes Ariritionem meam non direxi. Dixi potiori iure. Fallitur ista putans me diversissimum quid ἁ TH- Ny 7 dentino opposuisse, dum ad SS. Patrum poenitentiam me retuli.Tridentinum capite i. sess. i . in quo versabar disertὸ sis restit ad SL