장음표시 사용
531쪽
An anima separata possit intelligere quidditates,&c. 481
splicentia , quod ei telam repugnat;
ergo non recordatur Praeterito.
De hac quaestione disputat Scotus in quarto distinct. 6 s. qui stione tertia . Pro cuius intelligentia est Primo notandum, quod ibi Scotus disesinit primo, quid sit actus recordati nis, dicens: Recordatio est cognitio seu cogitatio actus alicuius potentiae ipsius recordantis.& hoc in quantum Praeteriti. Dicit, alicuius potiae, quia Doc intelligitur tam de actu intrinse-
, quam extrinseco, cuiuscumque Potentiae ipsius recordantis. Dicit, ipsius recordantis, quia licet quis recordatur de actu alicuius potentiae cui ulcumque alterius, Sc non recordatur de actu suo, quo vidit,aut audiuir, aut alio modo seruit actum quemcu-que alterius, non dicitur recordari, quia ad actum recordationis requiritur, se actum illius aliquo modo prius sciuisse, si autem de actu suo,quoscuuit,non recordatur , nec de actu alterius recordari dici potest. Secundo obserua,quod ex hoc verbo cin quantum praeteriti P quatuor certa sequuntur . Primum est, quod potentia recordativa habeat talem actum suum post tempus, alioquin actus illa non erit praeteriti temporis, v t praeteriti, ita quod actus recordanindi per se succedit recordato.Seclidum, quod potentia recordativa percipiati luxum temporis inter illud instans, vel tempus, in quo fuit illud,quod est obiectu recordationis,& instas pret sentis pceptionis eiusde obiecti pcogniti. Tertium, quod actus illius potentiae, quod est obiectum illius recordationis, no fit in se pretiens. aliter enim
eius recordatio non esset, ut praeteriti.
Quartum est, quod talis actus prae centrou. IIIII.
tentus sit presens per speciem illum
repraesentantem, cum enim oporteat
omne obiectum esse praesens ad actu recordandi, no possit autem esse in se prssens,necesse est per speciem suam esse prς sens.Vnde eκ hoc sequitur, Ppotentia recordativa sit conseruatiua speciei, dc hoc loquendo de totali po- entia recordativa, siue sint duae, quarum una sit speciei conseruatiua, Se alia cognitiva I siue una habes utrumque actum, hoc non curo,saltem ad recordationem requiritur speciei co seruatio obiecti recordabilis. Tertio obserua, quod ex recordatione illius obiecti recordabilis, quod est actus preteriti ipsius recordantis,et alia quatuor certa sequuntur. Prima est, q, recordatio duplex habet obiectum ,remota scilicet, dc proximum e Primu est illud, circa Φ recordanS,aut alius, habuit actum humanu; aliud est actus humanus praeteritus,tendens in obiectu illud; ut recordor heri Petrum edisse, primu dc remotu obiectu est actus humanus ededi in pretierito, obiectum vero propinquu est actus videndi,quo ego vidi eu edentem, & cibos, quos vidi eu comedisse. Secudum est, quod oporteat potentiam recordatiauam habere specie Schoc loquendo de tota integra memoria requisita ad
recordatione9 Sc non pote st imprimi hic species ab obiecto.quando no est, vel quando no est in se presens, necesse est eam imprimi ab obiecto,qua doest pr sens: illud obiectum proximia
est actus humanus praeteritus,quo .s. video Petrum edente; ergo da suit in mea potentia vi sua actus ille videndi , imprimebatur in memoria mea eius species necessaria . Tertium est, quod nullus potest habere recordationem, nisi de actu suo proprio, dc hoc uti huma-
532쪽
48r ' Controuersia Sextadecima
humano cloquendo de recordatione proprie dicta ) de de obiecto proximo , quia solum per illum cognitum, ut obiectum proximum. cognosco obiectum eius, quod est obiectum remotum recordationis: Et per consequens nullus recordati potest de actu alterius, ut obiecta in remotum, quinxecordetur de acta suo , quod est obiectit in propinquum suae recorditionis. Irtum est,quod cum non. polit in mea potentia visu species actus humari, praeteriti imprimi nisi species meae vilionis, cuius speciei actus i ste visionis e si obiecta, sequiturd actus, iste cognoscendi praeter tust obi ectum potentiae recorda tuae. Quarto obterua, quod in homine est dupleκ memoria: una in parte sensitiua,alia vero in parte intellectiva. Recordatio memoriae in parte sensiti. ua videtur esse tam in imaginatiua, quam cogitatiua lensitiva. Dico, sensitiva, ad differentiam cogitatritae partis
intellectiliae, de potest esse cogitatio cuiustuque potent ae inferioris ad ipsa
actus P erit,ut Periti ipsius recordantis Di, o, cuiuscuinque potentiae inferioris ad ipsam sentitiua in cogitativa, ad differentiam recordationis memoriae partis intellecti umquae potest esse
cui ulcu,nq; actu omnis potentiae iP-fius trem d/ntis,Ritio autem est, quIa omnis actus tam intrinsecus, quam emtrinsecus omnium potentiarum in homine,quae sunt inferiores ad hanc co git unaam,potest imprimere in ea spe
me in suam , per quam potest postea
de obiecto illius speciei, i anquam O. biecto proximo ipsius recordationis, recordari .Haec enim memoria non lotum est conseruat ua ominu specieruquae per sensus exteriores Pero pluritur , ted etiam specierum omruum una quarumcumq; potentiarum. quae ad hanc cogitatiuam sunt ira feriores. Aduerte quod dixi,hanc poteritia
posse recordari actum alia cim Potentiarum, quia ipsa non potest recorda ri actuum tuorum, quia non est PQ Q ita reste Nitra sed alia mei roris e a se tentia sui act cis recordatura, hoc est,il'la,quq est ux parte ita tellect ua. Sed Ohipies probis do, quod in Paete serisitiua nis pol su ris memor asPmoo,qu a potentia mem uotiua haribet percipere templa, ut dictum iri secundo notab P erit pus autem est numerus mota iecmidum Ptius, Sc Posterius, ex A.Phys sed hoc non potest perc pi sire compluatione posterioris ad priu , nullus aut e leniuς potest tale collationem percipere,quia hoc emptoprium intellectus. Praeterea DPo tet recordat ε percipere actilin, dum praesens est,ut D 3.not b. dictum est e
sed se ii sitiua non potest percipere
actu se illi end , dum praes sest, lalte uniuersaliter,sula actus supremae letastivae non potest percipi ab aliquo se
suo ec superiori, nec inferior Pater,
nec a se ipsa,quia non est, nec super se ipsam,nec luper actu suum conuessio
, dc tame cuiuslibet seiationis in ta bis pol esse recordatio, ut eXPerimur εgitur recordatio generaliter mon est alicuius lensitiuae. Hreterea Ietitiua rasi
percipit primo nisi qualitatem aliqua sensitivam,unde Phil. a.de Anima,ut cocedat visione ira aliquo modo esse avitu perceptam,dicit illam esse aliquomodo coloratam,sed non recipit proin priam i peciem suae v vimus, nisi alicia
ius qualitatis: sed lensit ira illa, cuius est recordatici, no pol e . . aliquo in
do qualitas tensibilis, quia quaecumq.lei satio, ut colori . vel som, vel sapo
533쪽
An anima separata possit intelligere quidditates,&e. 48 3
illa species requis ta ad recordatione tab. Ad tertium dico, quod maior illa
non est sensus alicuius potentiae rece. est vera de sensu exteriori, &commuPtiuae . Praeterea non oportet Ponere nu non autem de sensibus alij interio in parte sensitiva hominis aliqua ori tibus, ut in quarto notab. determinain rationem sensitivam, quae non potest tum est. Ad quartum & vltimum concludi esse in bruto, quia in qui- dico, quod licet quoad aliquos actus,hu Ida in brutis aeque est excellens qui vident ut fieri cum memoria praesentitiua quantu ad omnes actus Sensi teritorum, possit sustineri non fieritiuae,quos experimur in nobis: sed ista cum tali memoria, non potest tamen recordatio non potest concludi in bru negari de multis alij, eorum actibus,to exactita eius,quia videmus omnes quod non possum fieri sine memoria actus brutorum, eκ quibus posset ista praeteritorum, ut videmus animali recordatio concludi,ut qui videtur ei- ire ad fontes a qu itum , dum stiunt,
se actus prudentiae, vel prouidentiae, ubi seunt elle fontes, & ad cam- ut in formica, vindicandi. dc benefa pos, ubi sciunt bona et se palcua, quod ciendi,&huiusmodi quae in brutis vi non est sine memoria sontium, aut detur,quae omnia potest sustineri fer fluuiorum,& camporum boni pascui, si ne cognitione prsteriti,ut praeteriti, di similium. sed solum haee faciunt ex sola appre- Q auito obsersa, quod in parte in-lieti sione rei delectabilis, aut tristabi tellectiva est duplex ratio memoriae. lis, aut ex luae complexionis sola incli licet in se unica lit: una. ratione abstranatione naturali, dc huiusmodi, quia ctionis uniuersalium, Sc haec pertinet bruta de nouo genita, sine experien- ad memoriam scientifica quae protia aliqua praeteritorum iaciunt mul- prie est uniuersalium dc necessarioruria, tamquam si praeteritorum expetie alia vero ratione singularium absentiam habuissent. tium, aut praeteritorum, de quibus ali
Ad has rationes respondeo. Ad il- qua singularis notitia fuit praehabita, lud de perceptione temporis, dicit cic haec est contingentium ι Sc hac
Aristo t. in libello de Memoria dc re- memoria memoratur homo actuuiriminiscentia, quod primo sensitivo, omnium Potentiarum,etiam suorum quo percipimus magnitudinem, Per- actuum, cum haec memoria si reste-cipi in us&tempus. Nec obstat, quod X tua, Sc conuet sua supra se ipsam, Sctempus est succeis uti, quia motus est actus suos. His ergo positis sit successivus,& motus est per se sensibi- Prima Conclusis. Q.Dcquid intui-ris,eκ secundo de Anima. Nec obstat, liue cognoscit omnis potetia in serior quod tempus dicitur numerus, quia ad intellectum in homine pro statu etiam numerus est per se sensibilis, ut isto, etiam simul cum elidem poten- ibidem patet, & quarto Physici ca.de t s intuitiue intellectus noster intelli Tempore . Ad illud de collatione. git, quicquid enim oculus intuiti quod pertineat ad uitellactum,conce cognoscit, smul cum eo S sensus c5do ad notitiam distincta illius, nego, munisi inaginatiua cogitativa dcim quod sensus etiam Lo percipiat, licet tellectus cognoscunt, cum una in in confuse, respectu ilitei lactus. Adt tui tute videndo ab alia dependeat.
cundum Patet responsio in quarto no Quod probo primo sic , quicquid
534쪽
484 Controuersia Sextadecima. i . rh
potest potentia inferiorum multo man potest & sua superior, cui laboro
inatur, omnes autem istae potentiae ad inuicem subordinantur, se in per enim inferior ad suam superio te subordinatur, nec potest in actum exire superior, nisi prius natura meat
inferior,dc semper superior est longe perfectior Sc excellenor sua inferior ut patet de sensibus exterioribus, ct communiam iste sit longe superior
in sectione quinq; sensbus sbi suta
ordinatis, sentiens quicquid de illi sentiunt, dc perfectius, S ultra aliquid plus. Quod idem dicendum est de om n ibus praedictis potentiis ad suas inferiores subordinatas. Secundo pro Per hoc, quod mtellectus cognoscit Propostiones eon tingentes veras, &eκ illis syllogi ait: formare aut e Pr postiones , dc syllogizare, proprium est intellectui, illarum autem veritas est de obiectis intuitiue cognitis, sub ratione eκ istentiae, sub qua ratione cognoicuntur a sensibus. Secunda Conclusio. Necesse est ponere memoriam in partem intellectitiam hominis. Quod probo primori, quaecumque virtus cognosci Fctum, ut est obiecti, aliquo modo cingnoscit obiectum: sed hoc obiectum triangulu habere tres angulos ut est verum, demonstratum,& scitum potest solus intellactus cognoscere, ita quod nullus sensus potest cognoscere illum actum me speculatu fuisseariangulum habere tres angulos , ergo ne cessario est memoria in parte intellectiva Praeterea cognitio discursva per syllogismum discursuum solum ad intellectum pertinet: talis est cognitio reminiscentiae, reminiscens enim
discurrit a quibusdam notis, ad illud, υ aliqualiter oblitum est,& licet non sit ibi syllogismus, quis semper ea
ex praemissis ad conclusionem, pro. ceditur enim ibi a contrari, , vel a s. milibus, vel quibuscumque habenti bus ordinem aliquem in sentiri adit lud , quod quaerimus, tamen nectalis collatio potest competere virtuti se sitiuae ; eidem autem vimiri competit discursus, ct cognitio terminans discursum, recorda i vero terminat illum di lcursum; igitur est partis in tellectivae illud recordari. Praeterea
in intellictu inveniuntur omne conditiones pertinentes ad recordas; ergo est partis inrel lactiuae. Antecedens
probo,quia potest percipere tempun& habere Mum suum post tempus, ct sic de caeteris r potest etiam recoris dari cuiuscumq; obiecti , cuius potest memoria sensitiua recordati, quia potest actum illum, qui ess proximum obiectum, intuitiae cognoscere quando est ,& ita reeo dari postquam fuit rPotest etiam recordati multorum biectorum proximorum,quorum no potest sensiti recordari, ut intelle' Aionis,& volitionis . Quod aute n talium recordetur, probo, quia aliter homo non posset poenitere de malis v litionibus,nec praeteritam intellacti nem, ut praeteritam conferre ad futu ram, nec Per consequens eκ eo q uud Ista speculatus est, ordinare ad specuin
landum alia sequentia .Eκ his haec omnia destruutur, si intellectionum,
Τertia Conclusio.Memoria sensitiua est sufficiens ad operandum sinem tellectu, ut patet in brutis r sed me moria intellectiva non potest operari sine memoria senstiua; ficut nec possumus sne phantasmate intellugere, ideo ait Aristoteles, hominem esse bene, &male memorati minon
535쪽
An anima separata possit intelligere quidditates, M. et 4o
non quia mtellectus eius bene, & male conseruet speciem eius, quod P intellexit, sed quia memoria eius sensitiva, quae concurrit cum intellecti. ua etiam ad recordationem intellectivae,est bene, Sc male retentiu ad intellectiva enim sorte semperquamcumque speciem intelligibilem conseruat, ted non potest in actum suum eκire,quia si ecies sensibilis deleta esta memoria sensitiua ,sine qua non sufficit ad operandum. Quod sic primo pro ., omne receptum est in recipiente per modum recipientis: sed intellectus est virtus immaterialis, & immutabilis ab his passionibus
corporalibus; igitur species eius inde lebiliter manet in eo. Vnde Aristoteles assignat labilitate speciei in memoria sensitiua,quia organu sic,& sic patitur & mouetur . Secundo,quando aliquis reminiscitur, oportet quod habeat apud se aliquod manens, per quod sciat esse illud, cuius prius meminit , & post oblitus est: istud autem manen S non potest poni in parte sensitiva, quia illud deletum est,
saltem non manet perfecte , nec sustficienter ad actum recordandi; igitur probabile est, quod illud sit species intelligibilis manes in intellectu petsecte, & sic recuperata specie in memoria senstiua, quae fuit prius deleta per collationem ad speciem intelligibilem manentem, cognoscitur illud obiectum recordatum esse. Quarta Conclusio. Animae e corin Pore te paratae non manet memoria
sensitiva. Probatur,quia potentia senstiua formaliter includit Armam quandam totius compositi eκ corpore miXto, Sc anima perficiente proportionabiliter ad actum corre spondente tali toto: sed in separa. rione e corpore destruitur illud totae κ corpore mixto compositum; emgo destruitur esse totale totius sensi tiuae..cuius erat actus recordandi impossibile est fgitur in anima separata remanere memori1 partisse sitiuae. Quinta Concluso. In anima separata remanet memoria in parte in ellectiva , quam .habet , dum est coniuncta. Probatur,illa sola poten tia destruitur separata anima a corpore, quae est aliquo organo corporeo alligata, ut in Proxima conclusione probatu est: Memoria vero intellectiva nulli organo corporeo est alligata, sicut & ipse intellectus;manetigi fmemoria intellectiva in ala separata. SeXta Conclusio. Anima leparata recordari potest omnium praeteri. torum, quae ipsa nouit coniuncta. Probatur, quia memoria intellectiva potest quando vult recordari, ad minus succelsiue omnium illorum obiectorum, quorum retinet species intelligibiles dum est separata: sed memoria intellectiva separata e corpore, retinet i se oes species intelligibiles,quas
in se recepit,dum erat cum anima cor
Pori coniuncta; ergo poterit per illas species recordari omnium praeteritorum,quq in hac vita coniuncta nouit. Probo minorem, quia prius in tertia Conclusione duobus rationibus Pr
batu fuit, species intelligibiles in delebiliter in memoria permanere, nihil .n aliud requiritur ad actia memoriae,
nisi praesentia obiecti per specie sua.
Sed obiicies, ecies in memoria intellectiva non sufficit ad actum recordationis, dum anima est coniuncta;ergo neque ut est a corpore separata. Antecedens patet per ea, quae dicta sunt in tertia Conclusione:Consequetiam Probo,quia anima separata non
536쪽
An anima separatii possit intelligere quid litatps,&c. o
Potest esse capaκ illius tristitiae, quam
nata est illa recordatio caulare, obiectum enim illud beatificum in cau sarido gaudium, vincit virtutem illius
recordatio ars incausando tristitiam , dicit enim Aristoteles 'Eulicor. delectatio vehemens excludit quam cumque militiam, non solum contrariam, sed etiam contingentem.
Sed obijcies, habet nolle respectu
illius recordationis; ergo beatus non
habet quicquid vulnergo non est beatus. Probo, quia beatus habet qui quid vult, per Augustinum de Trin. F. Respondetur, beatus habet quicquid vult de praesenti, vel de futuro,
non aute in de Praeterito, nec hoc adaguit miseriam; impossibile est enim praeteritum non fuisse.
Au be.tti egiso cant orationes, quas
ΡΑ s hegativa probatur primo,quia
si hoc est ec, sini; elus esset ut orarent pro nobis . Consequens autem est ilicon emens quia non sunt in statu merendi; igitur noti possunt axe, quia in oratione per se cos stit meritu. Praeterea solus Deus cognoscit cor. dis secreta: Ipse noui tabliondita cordis, inquit Propheta: Orationes autem co ter sunt mentales igitur huiusmodi orationes eis penitus erunt ignotae. Praeterea Isaiat inquit eA parte Populi Dei: Ab aliam nesciuit nos,& wrael ignorauit nos: ubi ait Augustiuus, quod mortu lumino larcti quid egant
Hanc quaestionem disputat Scotus m q.d. 4 F. t. q. Et promtelligentia huius difficultetis ad metem Scoti ibi t. obserua, nostras orationes, quas Deo offerimus, esse in duplici disterentia; quaedam sunt vocales, x t illαquae Pu-.blice in Missis, de Horis Canonicis in Ecclesiis fiunt quedam vero sunt memtales, &priuatae, suae iund desideria
Deo oblata, ea intentione, ut ab ipso Deo optatum impetretur. Secudo nota, quod beatum rogare pro alio duobusί modis intelligi potest: primo metali habituali oratione: secundo vero modo mentali actuali oratione. Si loqurmur de prima, omnes beati perpetuc,& generaliter Pro omnibus electis orat, cic de liac oratio. ne nulla est diis cultas.Si autem loquimur de actuali, hac actuali oratione
rogat beatus specialiter, quando sibi
reuelatur aliquem ipsum actu in uocare, quia ra tonabile est ut velit merita sua illi valere ad salutem, qui Deum specialiter inuocat, sibi per illa merita subueniri; illa autem oratio non repugnat beatitudini,quia benepbtest ali quis Perfectionem suminam adeptus velle, ut sua menta, per quae ad illam Perse 9:onem attigit,alius per fuit orationem attin Sat, ita ut illa sua merita
non sibi soluitit pio pria, sed aliiv, Dei
beneplacito acceptantis,ualeant: sicut posset aliquis summum gradum adeptus in Cuna regis Per aliqua obsequia, velle orare pro alijs, non ut per huiusti indi orationem maiorem gradu amicitie attingat,sed ut merit i,per quae tale in gradu in attigit,aliis ad hu-nasmodi recurrentibus succurrant: &hoc lue posita liberalitate regis illa a ceptatis . non tantu pro illo, sed & pro alii: sua liberalitate, qua pro minari bono no tantum maius bonii tribuit,
sed etia pluta bona, du tamen Per nouum ami voluntatis plures illud bonusita apPlicent, dc faciant quali suum .
537쪽
488 . ' Controuersa Sextadecima.
Sed obijcies contra, aut beati videt, Deum talem velle saluare, aut nolle, aut no velle: Si velle, ergo sciunt quod salvabit; frustra ergo orabunt: si nolle, non orabunt pro aliquo ipsi Deo nolitor si non velle, sciant non eueniet; frustra ergo orabunt.Respodetur, nullum membru oportet dare, necdum de salute finali illius, qui orat, nec deeκauditione illius orationis, quam lucoffert; non .n.sequitur,Deus reuelat Petro Ioannem nunc petere aliquid per merita Petri;ergo reuelat Petro Ioannem saluandum,vel non saluandum. Nec et sequitur,si sibi reuelat Ioanem eκaudiendum, vel ntin exaudi edu min ista petitio est, tamen dato, reveletur sibi eκaudiendum, vel non, in ista Petitione, non sequitur,igitur orat frustra ,quia sicut Deus vult ilia saluare, S exaudire, ita vult per determinata media, utpote Beati Petri, ipsum gratiam,qua petit,habere: Si autem reue Iatur Petro determinate, Q Deus nollet illam orationem eκaudire , Petrusno erit ibi mediator in orado: Si vero
non reuelatur sibi, nec qi velit, nec nolit,Petrus orans eκpectat,ut orationem sua consequatur determinata reuelatio exauditionis, vel saltem determinatus effectus exauditionis, quam tum ad ipsum petentem . Tertio nota,quod omnis essetia rei
intelligibilis finita,& qu libet eius intrinseca operatio, intellech ui separato est obiectum magis proportionatum,
quam aliquod sensibile, quia intellectui puro purum intelligibile finitum est magis proportionatum ; es ideo
omnis intellectus separatus, etiam animae nostiae , potest intuitiue videre omnem essentiam cuiuscumq; Angeli,dc animet leparatet,&omnes eorum intrinsecas operationes, tu intellectus, tum etiam volutatis, quia essentia Atigeli,Sc animet, est ei intimior quacumque eorum operatione, & dum potest omnis intellectus separatus omne e rum essentiam intuitiue videre, dum
fuerit talis essentia in debita distantia sibi praesens, multo magis etiam & cuessentia omnem eorum operationem
intrinseca, quia si potest essentiam videre,qus est eis inti mior,multo magis
eorum tales operationes: nee reseri,si
talis operatio est eis intima in inhaerendo, etiamsi quid erit intimum inessendo,quod maius est . a Sed contra obiicies, intellectus acta suum proprium, sic etiam voluntas, habet occultum cuicumque creaturae, quia haec sunt intima creaturae, & Per
consequens nihil hic scire pot,nisi qd
est intimu creaturae: tale aut est solus Deus qui illabἰtur ei; igitur nullus intellectus separatus p5t intelligere intrinseca operatione, tum Angelotu, tumelia alae separatet. Praeterea intellectus separatus, Sc coniunctus h.ibentidem
obiectum primum: sed sub subiecto
primo intellectus coniuncti non continetur eius operatio, igitur nec sub
subiecto primo intellenus separati. Ad primum dico, quod neque actus
intellectus,neq; voluntatis de ratione formali sunt obiecta occulta cuicumqἱ creaturae, imo eκ se obiecta naturalia cuicuq; intellectui separato, nec actus volutatis per actum,cuius est actus,eκ libertate voluntatis occultari poterit, sed erit cuicumq; intellectui separato naturale obiectum; manifestum est.n. meu intellectu posse intelligere ciem actu meae voluntatis,sed alius intellectus creatus perfectior potest in oeillud obiectum, qd potest meus intellectus: intellectus aut e noster separatus
aut est que perfectus, aut persectior co
538쪽
An anima separata possit intelligere quidditates, M. 48s
iuncto ; dc ideo poterit cognoscere
non lotum actum intellectus, sed etiam voluntatis alterius in debita distantia sibi praesens, & ideo maior a Lsumpta in ergumento est falsa. Ad secundum dico, quod aliud est loqui de obiecto primo mortuo nostri intellectus, ut talis potenti , & ut intellectus est. 3c aliud de primo obiecto motivom tellectus nostri prost itum:obiectu enim primo modo est omne enscreatum,sed obiectum primum secundo modo est quid ditas tei sensibilis. Et ratio est , quia nunc intellectus rio ster determinate mouetur a se iasibili. bus, vel ab his , quae .ib eis abstrahun- ur, Propter immediatum ordinem
eius ad phalasam,qui ordo post sepa
rationem amplius non erit: unde ac
cipiendo Primum obiectum primo modo, maior est vera, et minor falsa;
secundo vero modo minor Verat maior salsa .Hs positis,sit
Prima conclusio. Anima separata potest intuitiue videre omnem ora tionem vocalem,quam per sensus corporis coniuncta cognoscere potest; atque mentalem,nisi immoderata distalla impediat . Probatur utraq; Parstris no prima: ala separata potest dc abis strastve,& intuitiue cognoscere omne obiectum sibi proportionatum, et subprimo obiecto intellectus separati contentum: Ied oratio tam vocalis, quam mentalis continetur lub adae quato motivo obiecto intellectus se Parati, quia est ens creatum, ut in viti
monotabili dictum emergo potest illam S intuitiue,dc abstractive cognoscere. Probatur secunda pars, nullum actio u agit nisi in passum sibi debite approXimatum: sed immoderata distantia facit passum no esse suo pr Portionato agenti debite approximatum ; ergo nisi anima separata erit indebita distantia, non poterit intuiti uecognoscere neque Vocales,nel mentales orationes.
Secunda Conclusis. Intellectus separatus tum Angeli, tum animaen strae potest intuitiue videre omnem intelligibilis rei essentiam creatam, de eius mirin 1ecam operationem. Prob tur,quia intellectus meus potest intelligere omnem actum mel voluntatis:
sed alius intellectus creatus meo persectior, potest in omne illud obiectum, in quod potest intellectus meus , sin5 impediat determinatus ordo ad alia intelligibilia, nec defectus proportionatae praesentiae: intellectus autem se paratus est aeque perfectus,sicut intel-iectus coniunctus, vel perfectior, dc
non determinatur eκ aliquo ordine ad non cognoscendum operationes alterius intellectus, vel voluntatis,nec
praesentia requisita necessario deficit, quia potest esse sine illapsu, aliter eis nim Angelus nullam possiet habere debitam praesentiam respectu ali rius a se,cum nulli illabatu hoc enim
creaturae repugnat;igitur omnis in te, lectus separatus, etiam animae nostri, potest intuitiue videre omnem intrinsecam operationem cuiuscumque eL sentiae rei intelligibilis,& multo magis omnem eius essentiam. Praet
rea omnis intellectus separatus potest intuitiue videre omne illud, quod sub suo adaequato obiecto continetur romnis autem rei intelligibilis essentia,omnisque eius intrinseca, & extrinseca
operatio, continetur subente creato . quod est eius obiectum creatum; igitur Omnem creatam essentiam, omnemque eis operationem intestiue cognoscere potest. Tertia conclusio. Non est necessa,
539쪽
rium eκ ratione beatituditiis, beatum , b H viderem Ucibo orationes nostras, ne- . Ad argumenta in principio Arisque regula iter, neque Vmuel sali- ticuti posta.
ter, neque eorum reuelatio necessario sequitur beatitudinem. Probatur D primum dico , quod duobus pro utraque Parte; & pro prima, quia modis aliquis est in statu metri
illud, quod necessario beatus intuitiue dira ut sibi, aut aliis merito suor Sibi, invidet ex ratione beatitudinis, e stipse praeterito acquisito, dc sic concedo, Deus clare visus cum attributis suis: o. quod beati non sunt in statu aliquid rationes autem nostrae nil sunt huius- sibi merendi,aut impetrandi ; sed n modi; ergo earum visio non est ne- go,qad non sint usq; ad finem mun- cessariae κ ratione beatitudinis. Pro, di in statu merendi, pro alijs impetr batur secunda pars, visio nece ssario se liue, quia sicut impetrat beatus alijs, quens beatitudinem non tranicendit & non tibi. ita caulat quodammodo visionem quidditatum, seu quorum meritum alijs,& non sibi oratio enim essentia visa est necessaria ratio viden sua est dispositio de congruo,ut per eadi Deum in omnibus operibus suis cir Deus conferat illud,quod impetrat truca creaturam:sed visio nostram oratio li,cui petiit Sicut rex volens prae starenum transcendit harum quidditatum gratiam ei, qui no statim esset dignus visionem;ergo eius visio in verbo non eκaudiri, ad intercessionem alterius, est necessaria sequela beatitudinis. qui maxime ei acceptus est, dat quod Quarta conclusio. Probabile est, petit, licet ille ad intercessionem cuius quod Deus revelet beatis orationes Praestat, nullum gradum amicitiae ain eis factas, vel ipsi Deo nomine eorum pud eum sibi meretur. oblatas. Probatur,quia pie credendum Ad secundum, Sc ad auctoritatem est, velle Deum beatos esse coadiuto- Prophetae, dico, quod solus Deus iam res ad salutem nostram, circa salutem uit abscondita cordis, ut Iude κ uniueriuxta petitiones nostras eis ad Deum salis omnium talium occultorum meorum nomine factaused propter im modo, quo nec Angeli boni, e m proportionatam distantiam inter bea li, nec animae separatae scire possurit tos m caelo commorantes, nos viato propter desectum debitae praesentiae: res in terra habitantes,impossibile est Mali quoque lpiritus multa talia non nostras orationes scire,nisi fuerint eius cognoscunt,quae dum sinu eiς m r ab ipso Deo in Verbo reuelatae; ergo portionata Praetentia ad posse illa na-
congruuin, Sc pium est, has orationes turaliter videre,ino impediente . per in verbo intuitiue videre, aliterent in cuius impedimentum inulta ignorat,
non possent esse Dei coadiutores quς possent sine tali impedimento sciad petendum apud eum, quae nobis re naturaliter. Dico ergo, quod sicut
pro nostra saluta necessaria sunt, pro, oculus corporeus animae coniunctae ut eis nos coadiuuare competere P naturaliter videt intuitiue quicquid test. est in me modo visibile, me intuit luevidente, sic quoque Omnis intellectus
angelicus non impeditus intuitiue videt quicquid est in intellictu & tol
540쪽
Au ad ima separata possit intestiget quidditates,&c. go i
tate. 8c quamcumque, operationem euiuscumque Angeli, 3c animae separatae Ic coniunctae,&quicquid est in intimo cordis humarii, dum haec sunt in sibi Proportionata distantia praetentia dimul cum tota eorum est ei illa , et omnium eorum,quaeua eis sum; Deus autem solus nouit absco adita cordis
uniuersaliter,eκ propria sua persectione, ita quod mi Postibde est, ut per aliquid impediens qui l ubi latear, omni vero intes lictui'creato possibile est,
et O , aut alio impediente, omnia vel quaedam eos latere.
Adtettium dico, aliud est loqui debeatis iii caelo commorantibus, &aliud est de animabus εn limbo, & et a in Purg torio Permanentibus; beatis
enim regulariter in verbo reuelatur,
quae ad Dei gloriam spectant, I quae
eorum beatitudine augent,et quq Petchant ad causalitatem beatitudinis aliorum, ut est reuesatio orationum viatorum: Animae vero, quae sunt in purgatorio, Sc quae erant prius in limbo, Propter immoderatam distantiam,
Dequerit lx in caelo Videntur, neque quae hic in terris, naturali notitia in tu Itiua icire possunt; quocirca dico ad auctoritatem Prophetae, quod ipse ibi loquitur de animabus Abrahae, Sc Iacob in limbo permanentibus, quae cum non esse tu beate,scire non potuerunt, quicquid contigerit ludaeis fi it; eorum ria Ierusaleinhibitantibus, Sin
terra Promissonis , nec naturali noti-tὲa mi uitiua , nec notitia specialis reuelationis, quae habetur ut verbo,cum tunc non adhuc erant in st tu sus
Ad argumenta posita in pris ripis
forma, quae est pars totius esse imitatis, est nata per se esse, 'e a suo subiecto est separabitis, S ut separata habet aliquas proprias operationes, si quas vero sine suo Proprio subiect3habere non potest,tunc operatio ' Pria totius, ut quod potest etiam esse Propria operatio partis, dum est a subiecto separata, toto essentiali destris.ctor 8c sic concedo maiorem quoad Perationes, quas forma sine suo subiecto hinere non potest. Nego autem, quoad illas, quas sine suo subiecto, ut nata est per se esse habere α- pot; Scsic minor non est vera, quia intelligere potest esse propria animae opera tio rei est nata per se esse, & sne subiecto. lyraeterea maior est vera de sor-ma ,quae non est nata esse per se, & a subiecto separata, proprias operatio nes naturaliter habere ,& sic mino
est falsa. Ad secundum dico, quod illa Aristotelis auctoritas est vera de inteste. Bone intellectus coniuncti. quia intellectionem istam nobis conuenie
temper experientiam solum pro statu isto nouit Philosophus; non autem est vera, de illa alterius statu . Ad tertium dico, maiorem esse veram pro statu isto, ita ut non possit quandocumque in testectus in actameκire,nisi conseruato phantasmate in Phantasia,propter ordinem Potentiarum pro statu isto, ita quod non potest pote imauu -- in actam eκ ire, nisi prius natura exeat in actu phan. tasiae, quae e st potentia inferior,aut cogitativa sensiciua per eadem phantasma