장음표시 사용
521쪽
: Num anima separata possit intelligere quidditates' sibi ante separationem hab,
Ars negativa proba tur , quia operatio propr a totius no pG.
testeta operatio pro Pria partis, quia necesse totale totius D test esse partis: sed intelligere est pro Pria operatio totius, quia dicitur homo intelligere; ergo non potest effeanimae separatae, que est pars ipsius. Secundo , nihil possie intelligere intellectus videtur, nis illud, cuius Phantasma phantasiatur phantasia , Per Aristot.in 3. de Anima:sed anima separata non habet phantasiam, quia est potentia organo alligata, nec Pha-tasma quia caret Phantasia: ergo non potest separata illas intelligere. Tertio, quid litates ante ani mae separationem erant habitualiter. notae Per species intelligibiles in parte intellectiva reconditas,& per phantasmata in phantasia conseruata, sed post separationem non habet illa phant almata, quia caret phantasia; ergo
Quarto, alius est modus cognosceis di quidditates, dum anima est corpori coniuncta, & alius ab illo separ ra ; ergo quod dum erat coniuncta habitualiter cognoscebat, non potest
separata cognIscere. In hac Controuersia sic procedam. I'rimo inquiram de qaaesito princiis Pali. Secundo an separata possit nouam cognitionem acquirere alicuius prius ignoti. Tertio an possit recor dari Praeteritorum , quae coniuncta nouli. Quarto an beati cognoscant orationes, quas offerimus. Ultimo ad argumenta in Principio controuersiae posita. ARTICVLVS I. An axuma separata possiι intelligere
rutώιt.ιtes ante Ieparationem sibi habitu aliter notas.
Expositae o'nionis D. Thoma. IN hac quaestione est sententia D. Tho. primae partis Sum.quqst. 8 9.
art. Primo dc 3 .dist. uarta, quaestio. prima , quod anima separata intelligat per species sibi influxas a Deo, de Angelis. Pro intelligentia opinionis D.Thomae obserua primo, quod animano stra habet duos modos effendi: unus est esse corpori unitar alius esse ab eo
522쪽
separata; ideo competit ei dupleκ modes operandi, unus vi umta corpori,& iste est per sui conuersionem ad phantasmata;alius vero ut separata,&iste est perlui couersionem ad intelligibilia simpliciter; sie alijs substantijsse Paratis competit. Secundo obserua, ut ibi dicit C tetanus, ficut ignis habet duos motuS, Vnum naturalem , quo sursummouetur,alterum vero praeternaturalem , id est, supra propriam naturam, quo circulariter mouetur: dc iste Prae. ternaturalis est perpetuus , dc conuenit ei secundum quod participat naturam caelestem, quod conuenit ei, ut obtinet primatum in sphaera elementari: sic anima intellectiva, quae est suprema sorina in materia, secundum
sui supremum aliquid participat de
natura substantiarum separataru, dc
secundum seipsam aliquid aliud sibi
proprium vendicat sibi;lecundu suam Propriam naturam vendicat sibi esse in corpore, dc intelligere per conue sonem ad phata sinat , quonia est essentialiter pars essentialis ; secundum vero P participat substantias separatas, habet quod sit etia extra corpus,Vt sunt illae substantiae, et intelligat per conuersionem ad intelligibilia simpliciter,ut ille intelligunt: & ille primus modus est animet simpliciter naturalis,
hic vero Iecundus est praeternaturatu. Tertio obserua, q, non inconuenit, quod hoc praeternaturale sit diuturomus,aut Perpetuum , quia no dicitur Praeternaturale,quia a natura eκorbiatet,cum non sit contra illam, sed quia est supra illa, ut motus circularis ignis,
qui temper ei astu conuenit, motus vero sursum non semper ei conuenit. Nec inconuenit et tale Priter naturain
Ie eκ natura ipsus nasci non absolute, sed secudum quod participat in sui supremo natura superiorem,ut patet in motu circulari ista is, qui cum sit supremum in natura es ementari,participat natura caelestem,quoad motum eius. Vnde cum sit anima immortalis,dcinfima inter intellectuales, habet duo et unum est corpus,quod est medium inter latraria; Scalterum quod possit sola remanere.Primum habet ex pr Prijs,eκ quib. habet φ ratiocinetur, decolligat scietitiam eXsensbi lib.secvndum vero habet ex participatione s petiorum in supremo , ut intelligat principia, dc quod quid est . His igicar Praepositis, sit Prima concluso.Modus intellige dianimae nostrae per connersionem ad phalasmata,est ei naturalis. Probatur.
sicut se habet anima ad suum propriucorpus, quoad modii e endi,ita se habet ad sui conuersione ad phantasmata in intelligendo: sed eme tuo corpori unita est ei naturale; ergo intelligere per sui conuersionem est ei naturale. secunda concl. Intelligere per sui conuersionem ad intelligibilia simpliciter,est ei praeter naturam. Probatur sicut se habet ad esse a suo corpore seis parata. ita se habet in sui conuersione ad intelligibilia simpliciter . sed esse a
corpore separata, est ei Praeternatur Mi Migitur eius conuerso ad intelligibilia simpliciter,est ei praeternaturale. Tertia conci. Animam corpori v nitam intelligere per sui conuersione ad intelligibilia simplicitet,est ei impossi bile. Probatur, proprius modus intelligendi intellectus leparati est i mpossi. bilis intellectui coniuncto: intelligere vero per influentia diuini luminis est proprium intellectus separati; ergo
523쪽
An anima separata possit intelligere quidditates,&c. 4τ 3
est impossibile intellectui coniuncto. Haec de opinione Diui Thomae.
Expositio opinionis Doctoris subtilis. S Cotus vero oppostam sentetiain
tenet in quarto, distinctione 6 1. quaestione prima , animam separatani per species intelligibiles in intellectu eius , post sui separationem in eius intellectu remanentes, POL se quid ditates per illas species , quae in intellectiva memoria habitualitere iant sibi notae, actu intelligere.
Pro intelligentia huius quaestionis obserua primo, omnes commu niter tenere, omnem actum intelligendi , tam in animabus coniun
ctis, quam separatis, fieri per spe
cies intelligibiles , praeter Henric. quolib.quarto, quaestione septima, &octaua , dc Gaefred. quolib. nono, quaestio. I9. negantes speciem intelligibilem. Est autem controuersia in ter Diuum Thomam , & Scotum uenegat Sanct. Thomas animam separatam per species a rebus acceptas quidditates intelligere , sed solum Per influxas a causis superiori b. Scotus autem per species a rebus acceptas intelligere,&negat per species innuXas.
Secundo obserua, quod propter quatuor haec species intelligibilis est
Ponenda, per omnes has species concedentes , & mmi me per Scotum . Primo, propter uniuersalitatem mbiecti . uniuersale enim non habet
nis esse obiectum apud intellectum,& non nisi per speciem . Secundo Propter praesentiam obiecti in intellectu, non enim pote st esse praesens intellectui, nisi obiective, & ipsam speciem.Tertio propter ipsius obiecti
conseruationem,non. n. potetu, esse
obiecti , eiusq; praesentia obiectiva esse in intellectu nisi per specie. Quarto propter intellectus nobilitatem, risi enim intellectus habet rationem memoriae,nec potest quandocumq; vult homo actu intelligere, nisi per specie, qd pertinet ad intellectus nobilitate. Tertio obserua, quod haec species habet esse permanens in intellectu cessante om ni actu intellectus,& quoad rationem permanentiae habet rationem habitus, non autem quod sit habitus, qui est qualitas inclinans lu-tellectum ad faciliter considera dum Iimmo ipsa est prior hoc habitu, scetiam actu, quo hic habitus gignitur.
Ij; positis sit lintima Concl. Species intelligibilis
permanet in intellectu post actum intelligendi. Probatur, ut intellectus sit subiectum speciei intelligibilis, no est
necessaria, nec per se requisita eius coiunctio ad corpus; ergo Per non con i ungi ad corpus,non aliter se habet in recipiendo specie.Consequentia pro 'batur, quia subiectum no aliter se ha bet in recipiendo speciem seu accides Per variationem eius, quod non est ratio recipiendi illud, nec aliquo modo necessarium in recipiendo, ipsa autem anima secundum se,&non quantum perficit corpus,e st totale subiectu speclet,quia aliter Angelus non posset esse subiectum talium specierum. Antecedes probo,quia species ista est sorma simpleκ immaterialis, vel ad minus spiritualis in hoc, q, est in extensa& inexte sibilis: sed nihil simpliciteri- materialiter recipitur in intellectu, inquantum coniunctus est simpliciter corpori, quia in quantum sic coniunctus; vel ergo in toto primo,vel illa coiuna:o Disitigod by Gooste
524쪽
iunctio erit aliqua ratio recipien clu si ue sic,siue sic receptum, non erit omnino immateriale hoc modo. Secunda Onclusio.Species intelli. gibilis eodem modo potest informa re intellectum separatum, sicut con . iunctum; Sc tunc vltra , cum species intelligibilis coniuncta intellectui agenti & possibili,constituat ratione inmemoriae perfectae, sequitur,quod in intellectu separato poterit esse memoria eiusdem rationis, quae fuit in coniuncto r Et ultra, cum memoria aeque persect a sit aeque parens perfecti actus intelligentia, & verbi persecti;
sequitur, quod in intellectu separato poterit esse atque talis notitiae & ver-hi gignitio, sicut intellectui coniucho; ergo anima separata per speciem in telligibilem in se retentam , cuiuscu-que obiecti intelligibilis ab eo, dum
erat coniuncta, receptam, poterit habere actualem notitiam, ut prius potuit habere, dum erat coniunct .Hqc
Conclusio est ad mentem Philos phi, qui vult primo de Anima,quod
si non potest habere operationem seis Paratam, nec esse. Et in tertio de Aantina ponit scientiam proprie in in . tellectu, quod sicut anima per sensus est sensibilia , ita pericientiam est scibilia: scientia autem eκ parte sua naista est incorruptibiliter permanere ,&per cosequens e X parte subiecti, cum subiectum sit incorruptibile, habens ipsam de in potentia accidentali ad considerandum, ut patet tertio, dc 8. Physici erro anima separata est in potentia accidentali ad intelligendum obiecta prius sibi habetu aliter nota; potest igitur eκ se in actum e Mire. Sed contra has conclusiones argu . mentatur Primo, quia Augustinus II . de Trin.cap. 3. inquit,quod celsa cite actu cogitandi nihil remanet in imo telligentia, sed priusquam conuersa est ad memoriam, recedit ab ea. Haec verba sonat, quod nulla species intelligibilis remaneat in intellectu habitualiter, cessante actu. Secundo, Avicen .septimo Natura. par.sept)ma,ca. quinto, asseruit, quodi pecies non manet sine actu intelligendi.
Ad auctoritatem Augustini dico, quod loquitur ibi , nisi de acie sensitiua , quam vocat aciem coSitationis, quae non manet in anima separata. Ad auctoritatem autem Aut e n. dico, quod ibi ponit duplicem modum intelligendi, ab inferiori, tac superi ri: dc ab inseriori dicit quidem noti tiam esse permansiuam, a superiori vero non . Ibi autem loquitur de notitia accepta per eum a causa superi ri, quod species tantum durat quanis tum actus, quod dicit ad mentem sectae suae Mahumeticae.
An anima separata possit acquirer
cognitιonem alιcuius prius ignoti .
PArs negativa probatur, si posset
acquirere cognitione unius ignoti, pari ratione & cuiuslibet ,& ita distantia localis quantumcumque non impediret eius cognitionem,quod videtur esse contra Augustinum in lib. de Cura pro moi tuis ageda, ubi vult, quod animς separatae non nouerunt
ea, quae hic aguntur,nisi eis exprimatur ab Angelis, vel ad anun abus ad
525쪽
An anima separata possit intelligere quidditates,&c. s
eas venientibus, quae illa hic noue
Secundo, non potest esse transitus ab extremo ad extremum, nisi per
medium: res autem eκtra est omnino materialiter , in intellectu vero omnino immateriali ter; oportet ergo Per medium transire, in quo sit aliruo modo materialiter, & aliquo moo immaterialiter e hic autem in sensu materialiter, quia secundum com ditione. indiuiduales; & im materialiter, quia secundum lyhilosophum 1 de Anima, sensus est receptiuus sine materia: materia, inquam, tali, quale requirit serina realiter exl stens eκ-
Tertio, si anima separata posset acquirere cognitionem alicuius prius noti, tunc frustra intellectus uni re. tur corpori: hoc est salsum; ergo &antecedens. Probo consequentiam, inteluctus non unitur propter Perse a. Onem corporis, quia Arma non est Propter materiam, ted e conuerso, e cundo Pli, sic. ergo unitur propter sui Perie 2: One in acquirendam, ut scilicet per usum sensuum in corpore acquirat scientianu sed hoc frustra esset,
si separata sine usu tensuum posset ea
In hac quaestione est dupleκ opposta lententia. Prima est D. Thoinaed st. Io. . quaest. I .& Henrici quolibe.
IO. I 2. dc i s. tenentium Partem negatiua in . Scotus vero eodem
lib. dist na 4 s. quaest. secunda, tuetur quaestionis Pas.
PRO intelligentia opinionis S.Tho
mae obserua primo, quod anima separata a corpore nihil potest de nouo cognoscere per species intelligibiales acceptas a rebus, sed solum per in fluentiam a substatijs superioribus, Deo scilicet,& Angelis;& hoc loque-do de naturali innuentia, & naturali cognitione. Ratio mouens ipsum ad negandum, animam separatam ponse quid ignotum cognoscere per species a rebus acceptas, est, quia inter recipiens Sc receptum debet esse aliqua conuenientia , species autem in sensibus eκistentes habet conuenientiam cum intellectu, in quantum sunt sine materia,& cum rebus materialibus,inquatum sunt cum conditionibus materialibus, dc ideo conuenienter sensus recipit a rebus materialibus, Sc in tellectus a sensu, non autem intellectus recipit immediate a rebus mat rialibns, quia non est talis conuenientia; Sc ideo ob hoc, ut post separationea corpore intelligat, non requiruntur aliquaesor mae receptae, vel tunc, vel prius. Secundo obserua, quod ne anima separata sit priuata omni naturali cognitione,de hi quae in corpore unita non nouit, prouidit Deus per
naturales influentias, tum ab eo im prestas, tum ab Angelis, talia non commina naturaliter cognoscere. His conititutis,ut prima Conclusis . Intellectus no st cr e st medius inter substantias intel lecbiales, Sc res corporales; unde in li' bro de causi; dicit, animam nostr .m esse creatam iii horizonte eternitatis,e hoc quia per intellecta in attingit Dissiligod by Cooste
526쪽
ad substasas spirituales, in quantum
vero est actus corporis attingit res cor Expositio opinionis Dcctoris subtilis. porales .Hoc autem sic probatur,omne medium quanto magis appropin- A D intelligentiam opinionis Scoquat uni eκ tremo, tanto magis rece- ti obseruandum primo, inteli dit ab altero,&e conuerso: sed anima ctum agentem animae nostrae eX se, rationalis, quae mediat inier substan. &sua ratione sermali simul cum obietias intellectuales,& res corporeas sui cto sue in se,& eκtra,siue in phantas dictum est in dum separatur a corpore, mate,siue in specie intelligibili, produquodammodo recedit a rebus corpo- cere speciem intelligibilem; pol sibilis ratibus: igitur tuc accedit ad influκum vero cum obiecto, siue eXtra in re, siue substantiarum intelligibilium: unde in phantasmate, siue in specie intellicum anima nostra in statu viae maκi- gibili moueri, &simul cum illo pro-- me ad corpus accedat, dum est illius ducere actu in intelligendi. Quod au- actus, non habet respectum ad res in- tem pro statu isto non ita sit, quod notellectuales,& ideo non recipit influe Possit intellectus agens simul cum O. tiam a superioribus substantiis, ut co- biecto extra producere de illo specie
noscat,sed cognoscit per species a re' intelligibilem, & quod intellectusus receptas. possibilis non possit ab illo moueri, &Secunda Conclusio. Anima nostra simul cum illo actu intelligendi pr in dormiendo, et in mentis excessu, ducere,sed solum ab obiecto in phan- cognoscit quaedam occulta. Probatur, lasmate,aut specie intelligibili reluce- quanto anima a corpore abstrahitur, te, hoc non est neque ratione coniunt anto magis a substantijs spiritualibus et ionis animae ad corpus, quia sc nec influXum cognitionis recipit: se dici post resurrectionem posset intellige dormiendo, &in mentis excessu est re,nis dependendo a sensibus, ut nucquod amodo a corpore abstracta;ergo in statu isto; sed hoc est soluin ratione tunc quaedam occulta cognoscit, quae status naturae lassae, Scotus ait inse- inuigilia , & sine mentis excessu no cundo Sent.dist. 3. quaeli. 8 Sic quoq; cognoscit. quodlibet obiectum intelligibile, qd Tettia Conclusio. Quando anima e X natura sua est aptu in debita prae . est actu a corpore separata, est paratis sentia & proportionata passo sibi prosima ad recipiendum influentiam ab portionato hoc est , intellectu passi- intelligent ijs luperioribus, Deo scili. bili P simul cum intellectu agente imcet,& Angelis. Haec Conclusio patet primere& sui ipsus actum intellige- per ea , quae prius dicta sunt. Et sic di, Sc lpeciem intelligibilem, dum inis per huiusmodi influentiam habebit tellectus antinae te palatae est sibi incognitionem maiorem, vel mia Proportionata distantia praesens sinorem, secundum mo- mul cum intellectu possibili in ipso dum suae capacita, intellectu producit sui ipsius actuintis. Haec de irinitiae iiit uitiuae,&simul cum intel- expo- lectu agente eiusdem animae, in eodestione D ui Tnomae. intellectu possibili producit specie in intelligibilem pro sui abstract.ua nO
527쪽
An anima separata possit intelligere quidditates,&c.
titia iii eius e sentia, ut videmus nunc
idem obicctum sensibile, dum est indebita praesentia sensibus nostris praesens perducit in visu,sentis coi, & imaginatiua sui intuitiua notitiam , s mul, sui phantasma in vi phantastica, quo postea abstractive sensibus interioribus idem sensibile in eius absentia cognoscimus. Secundo obserua,q, si lapis, & alia grauia, sic et & leuia, quae sunt multo viliora anima nostra, habet in se ipsis Propria principia intrinseca, quibus eκ se ipsis poliunt exire in suas proprias operationes, si non impediutur, multo magis tenendu,& asserenduest, anima nostia multo his Oibus grauibus & levibus excellentiorem habere propria principia naturali a attingedi suas proprias operationes,msi impediatur: propria ipsius animae operatio est intelligere, & velle; ergo intellectu, dc voluntate ex se potest exire in actum intelligendi,& volendi. Quocirca fatendum est,intellectum agente animae separate sirinui cum obiecto sibi praesente,polia speciem illius obiecti in intellectu possibili causare dc intellectum possibile simul cum eodeobiecto actu intumuu in se causare,sine speciali influκu Dei, & Angeloru. Tertio obserua, quod tripleκ est
medium: in effendo, ut ignis incorpus esse calidum: in operando, ut instrum etatum naturalia tum artificia.
liai & in essendo & operando simul,
ut corpus humanum, cui anima n stra coniungitur; unde medium inessendo quanto magis recedit ab unoenremo in essendo,tanto magis ad aliud accedit, ut corpus calidum in essedo quanto magis recedit ab igne , &accedit ad frigidum corpus,tanto magis fit frigidum: sic est etiam, quam
to artise κ plus recedit ab uno in strumento in operando, tanto magis accedit ad aliud in operando . Sed quando medium est simul me diuinin essendo, dc in operando, viam maconlucta corpori habet esse medium inter substantia separatam , &esse
corporeum, quanto recedita corPo
re, tanto accedit ad substantiam separatam in essendo: sic etiam ino perando, hoc est, dum in essendo erat forma insormans, operabatur cum corpore, ut aliae fornaae, &habuit modum operandi tormae cor P reae , separata autem in operando,
ipsa eundum modum habet in intelligendo, Sc volendo, quem substat te separatae habent: sicut enim Angeli habentes intellectum cum obiecto intelligibili in debita distatia,intellectus agens speciem intelligibilem, Pro a stractiva notitia obiecti, idem autem obiectum sua prssentia simul cu pose sibili intellectu intuitiua causat noti tiam sic etiam & anima separata, non quod ipsa accedat ad substatias separatas in operando, ut ab eis influxu naturalem in intelligendo recipiat, ut cotraria tenet opinio; sed solum quoad hoc accedit eis in operando,ut ipsa eadem modum, aut similem habeat in suas Proprias operationes operando. His positis sit Prima Cocl. Dicere aiam separata non posse aliquod ignotu scire, ni si a
substant ijs superioribus naturale influxu recipiat in naturali cognitione, a iam intellectiva multu vilincat. Probatur,quidquid pnt eκ sua propria naturali virtute lapis,& alia grauia,aia intellectiva multo viliora, multo magis, Sabiq; aliquo extrinseco adminiculo nisi impediatur pol sua Propria na turali virtute ala itellectiva, cla quato
528쪽
n itura nobil or, tanto virtus natura.
lix est nobilior: led grauia ex sua Pro
Pr a naturali virtute, sine adminiculo
aliquo eκtrinseco nisi impediantur 9
naturaliter descendunt deorsum; ani. Im igitur multo magis sine aliquoeκtrinseco poterit ex se 1uas proprias operationes e Xercere ,quae sunt intelligere, Sc velle; ergo suis propriis naturalibus principis potest cum obiectos bi proportionato, ut ratione obiecti intelligere Sc velle. Secunda Concluso. Anima separata potest acquirere notitiam abstractivam obiecti prius ignoti . Probo,
activo sufficienti,&passivo sufficienti sufficienter approXimatis, potest sequi effectus,& si agens est naturale,
sequitur effectus: nunc autem in anima separata, habente lapidem, vel aliud obiectum proportionaliter sibi
Praesens,concurrunt haec omnia, ages
scilicet sufficiens, Sc passum sufficiens respectu cognitionis abstractius, seu speciei intelligibilis talis obiecti, per quam habet notitiam abstractivam ;ergo poterit aegre re naturaliter notitiam abstractivam talis obiecti prius ignoti . Minorem probo,quia intellectus agens cum obiecto est causa sufficiens speciei intelligibilis, nec minus potest cum obiecto eXtra, quam cumphantasmate, quod & contraria opinio concedit, quia nihil est in phalasmate, propter quod sufficiat ad causandum speciem intelligibilem,qui neminentius si in re, cuius est phantasma: intellectus autem possibilis est ilialius sufficienter receptiuus. Tertia Coclusio, Anima separata potesti acquirere notitiam intuiti uao lecti prius ignoti . Probo, caute su Lficientes notitiae intuitiuae sunt obiectum in actuali existentia praesens, intellectus agens, et possibilis: haee omnia pol sunt simul concurrere in anima separata; anima igitur separata potest intuitiuam cognitione de priusisnoto habere. Probo quod necesse sit, rem ipsam immediate sufficere ad cognitionem actualem habendam deipta, quia species intelligibilis non sufficit ad cognitionem intuitiuam habendam obiecti, quia illa species re-prqsentat rem existentem, dc non eristentem, praesentem,vel non praesentem, S per consequens per ipsam nopotest haberi cognitio de re ut exist te,& in propria existentiat requiritur ergo necessaria praesentia obiecti ad sui intuitiuam notitiam, tam incausando i niuitiuum actum,qua,& lpem
intelligibilem pro sui abstractivan
Quarta Coclusio. Per solas species influκas a Deo,vel Angelis,non est possibilis intellectui separato utraq; intellectio:&dato quod illa abstractiva sit
Possibilis,quia nunc est naturalis possibilis, tamen secunda erit de ipsa rein se eκ istente, & non per talem in . fluxum,ut patet in tertia conclusione. Praeterea immoderata distantia obiecti, impedit illam intuitiuam intelle.ctionem obiecti; ergo non potest haberi per talem influxum . Probo,quia secundum Augustinum de cura pro mortuis agenda,animae illae nesciunt,
quae hic aguntur, nis ab Angelis di
scant, vel ab alijs animabus de nouo ad eas venientibus, quia illae animae possunt eis dicere, quae hic nouerunt: sicut Ioannes Baptista prςdiXit animabus sanistis in Limbo Christum eo el- se descensurum. Sic exponit Gregor. illam quaestionem eius in Matth. Tu es qui venturus e 3 unde si per sp: cies influxas cognoscerent illas eonditiones
529쪽
Ati anima separata possit intelligere quidditates,&c. 47 9
nes existentiae rerum , non oporteret talia eis a sanctis e scies tibus reti unciari, ab Angclis lGlicet dc anima-bila, ut isti sancti Doctores dicunt. Quinta Conclusio. Videtur impossibile, aliquiarii specie in intelligibilem causari in anima ab Angelo perinfluNum. Probatur, si poliat Angelus per talem influxu in anima separata speciem intelligibile in intellectum imprimere, posset etiam & ipsam actualem notitiam immediate imprimere:
sed per eos hoc non possunt;ergo nec speciem intelligibilem. Antecedens Probatur,quia dc intellectio etiam est quaedam Hrma intentionalis respectu obiecti realis, ficut & ipsa species respectu eiusdem obiecti; posset etiaimprimere pari ratione volitionem, quae est etiam quaedam serma inten'tionalis: sed hoc nullus concedit; ergo neque potest speciem l inpremere. Ad argumentam principio arti. culi posita.
caeteris paribus . poste habere notitiam. Ad illud vero, quod distantia localis non impediat, dico , quod non sequitur, quia cum sit obiectum agens finitum, non potest agere in Passum quomodocumque distas, sed determinatam, & sibi proportionata
distantiam ad potentiam requirit, improportionata.n .impedit; videmus .n.qd qnagens est magis activum, in
maiorem distantiam agat, quando vero est minoris virtutis, in minorem
Posse agere distantiam, & per consequens concedo, quod non potest respectu obiecti quantumcumque distantis notitia causari in intellectu se
parato, sicut &m coniuncto. Quod si d: cas, Bnetius de Hebdomadibus ait: per se notum est, incorporalia in loco non esse; ergo nec in operatione sua distantiam localem requirere. Ad hanc Boeti j auctoritate distingue de loco circumscriptiuo, Scdiffinitivo; negat Boetius incorporalia esse in loco circumscriptiuo, no negat esse in loco dis fi litius.Vnde nego
consequentiam, Aristoteles enim in
8.Physic.ponit distantiam determinatam, etiam in actsonem substantiae separatae,ponit enim ibi,quod intelligetia mouens orbe in sit in aliqua parte illius orbis,a qua incipit motus, quasi ad actionem mouendi aliquid faciat praesentia localis, saltem dis finitiva
gens&patiens sint cmul, quod vel
intelligitur de fimultate per contactum,ubi non potest esse maior, sicut est in corporibus secundum eum: vel si ista simultas non potest, sed alia maior, puta praesentia mutua, de illa intelligatur: spiritus autem ad corpus maiorem potest habere praesentiam illa, quae est per contactum. Vnde eta Aristotelis intentione , simultas percontactum motuum erit eκ praesentia mutua, & per consequens nimia distantia impedit actionem; ideo nego illam consequentiam. Ad secundum dico vi in secundo notab. di κιὼ intellectum nostru tum agente tu patiente, ex sua ratione formali simul cum obiecto, tum in sede e X tra,tum in pliantasmate,siue in specie intelligibili, posse tum speciem intelligibilem,tum actu in producere; si
autem non est ita modo, hoc non est ratione unionis animae ad corpus, s luin autem ratione status praesentis. D:co ergo, posse eκ se, ex obiecto in
se, & extra in proportinata distantia Disiligo: by Corale
530쪽
abstrahere speciem intelligibile, sed quia pro statu isto in petna peccati fuit
ei haec virtus quodam modo restricta, di limitata,ita ut dependeat a se sibus; ideo nunc non potest ab obiecto senasibili speciem intelligibilem abstrahere,nisi ab obiecto imaginabili,separata vero dum est extra statum hunc,cuvirtus eius erit quodammodo illimitata, poterit immediate a sensibili inse& extra, speciem intelligibilem abstrahere; Et tunc dico ad maiorem,qd sit vera pro statu ist , in quo propter dependet iam , quam habet, positum est ei medium, ita quod non potest pro statu isto ab extremo ad extremueκire, nisi per medium imaginabile, sed psst statum hunc,remoto hoc medio,propter independentiam intellectus a sensibus, & illimitationem vi tutis suae abstractivae, poterit sine tali medio a gradu magis distante, puta a sensibili extra, abstrahere speciem intelligibilem. Ad tertium dico,quod unio animae ad corpus no est finaliter propter perfectionern corporis, nec propter sola perfectionem anime,sed propter perfecitonem totius eκ his partibus con-s stentis, cli ideo licet nulla perfectio possit accrescere huic parti, vel illi, quae non possit haberi sine tali unione, unio ta m en non sit frustra, quia perfectio totius, quae principaliter
An anima separata posit recordari l
PArs negativa probatur, Nulla motentia sensitiva manet in anima
separata, quantum ad possibilitatem habendi actum di sed memoria est vis senstiua, per Aristotelem in libro
de memoria & re mimicentia I igitur nihil praeteritorum,quae hic nouit,ce-
cordari potest. Secundo, si anima separata posset
recordari praeteritorum, quae nouitatunc memoria: non repugnaret i
tellectuit sed ipsa intellectui repugnat; ergo praeteritorum recordari nopotest. Minor probatur,quia si non repugnaret intellectui,idem esset obiectum intellectus, Sc memoriae, quia obiectum intellectus est uniuersale, per Aristotelem l .l'hysico. & secundo de Anima, quod aόstrahit ab hoc,& nunc, dc fore, & huiusmodi condiationibus respicientibus eκistentiam determinatam, utpote praeteritione; ergo memoria repugnat intellectui. Tertio sequeretur, quod animae beatae haberent recordationem omnium peccatorum commissorum, Consequens est falsum, per illud Ilaiae: Ecce creo Caelum nouum .sequitur postea et obliuioni dentur anguinstiae priores. Eandem etiam sentenotiam sentit Gregorius ibi illud exponens ; Tum quia ista recordatio esset magnae miseriae , quia magnae displicentiae, quia non posset beatus complacere in m alo commita,nec neutro
modo se habete, quia non stat hoc cuPersecta charitate , ergo haberet di Disjliged by Coosla