Studia palaeographica

21쪽

sio peculiariter valet de erroribus librariorum in veterum scriptis describendis proque sua peritia interpretandis et corrigendis. Cum enim hoc habeant maiora ingenia ut quasi splendeant sua quisque propria luce et a se invicem statim dignoscantur, homines obtusi et hebetes confra,

quales admodum erant Graecorum seri nepotes, omnes fere eandem imaginem referunt, iisdem erroribus labuntur,

eadem ἀναισθησis codicum vitia concoquunt, nova committunt, malo malum augent. Non profecto istiusmodi hominum erat quae auctores paene perfecti saeculorum memoria digna scripserant ea ab omni labe pura et integra tradere posteritati Saepe Verborum Sensus parum curiosi satis superque habebant librorum scripturam oscitanter depingere. Quamquam eiusmodi socordia compluribus locis detrimentum intulerit, quamquam prava ingulorum verborum interpuncti et infelices syllabarum omissiones vel repetitiones et frequentes literarum, com- peudiorum, sigiorum non multum dissimilium permutationes monstra saepe genuerint atque portenta, tamen si sano iudicio accedit Graecitatis scientia et arsis palaeographicae peritia, facile eris horum magnam partem infe pretari ac procurare. Multo gravius se res habet si forte placuis docto monacho aut magistello scriptoribus antiquis

admovere manum corruptricem et pristinam verborum sanitatem refingere ad normam sequioris aevi. aec quoque menda tollere possunt critici. Sed opus est diu versasse grammaticos et exicographos et reliquos aerea aetatis scriptores qui purum sermonem atticum quem ipsi fugiter ignorant neminem recte docebunt sed quorum repetita

lectio hoc saltem commodi labet quod facem praeserat

22쪽

attento lectori ad clare dispiciendum quid in vetustis

membranis κεραιο profectum si ab ipsis Ionibus et Atticis, quid corrector multis post saeculis suo arbitratu mutaverit. Tertium denique est foedum corruptelae genus quod a paucis editoribus animadversum ad hunc usque diem praestantissimum quemque scriptorem deformat Scilicet e codicum marginibus in textum irrepserunt variae lectorum explicationes et observationes quas ubique ascribere vel suprascribere solebant. Quo in genere eis haud raro meliorum librorum collatio doctis indoctisque ostendit quid malo alicunde pedem intulerit, multa tamen sunt scholia et emblemata omnibus libris MES, qui aetatem tulerunt, antiquiora, quae certis indiciis deprehendere ac semel deprehensa ipsius scriptoris auctoritate audacter expungere munus est ingeniosi critici. At res

est lubrica et multi iudicii; quocirca cavendum ne illosis manibus haec sacra attrectemus. Ηorum ac similium vitiorum permulta iam raria medela sublata esse inter omnes harum rerum iudices liquido constat alia autem plurima quοrum et acilis et evidens esset emendatio, in fritissimo studiorum genere ad hanc aetatem viros doctos latere potuisse, etsi sunt qui negent, ego tamen pro certo affrmare nullus dubito. Et sane ij non omnia possumus omnes' ut apud poetam est sed inventuris non obstant inventa Concedo

temporum hominumque iniuria tam densis tenebris premi nonnulla ut semper irrita sit futura veri inveniendi

speS: Neque est in medico semper relevetur ut aeger Interdum docta his valet arte malum.

23쪽

Verum enimvero alii loci occumini mutili nunc et obscuri ubi critices lumen prudenter admotum omnes nebulas repente dispellet. Id igitur si verum est, quod nemo paullo acutior admonitus dubitabit, ut nova nobis reperienda supersint, ingenuus profecto est labor

veterum monumenta, quae in omne tempus futura sunt

summae humanitalis principium e fons, inveteratis negligentiae stultitiaeque sordibus ita purgare ut pristina luce quasi resplendescant. Equidem certe, si non plane deest pulchri verique sensus viresque suppeditabit aetas et non intermissa studiorum exercitatio lubens aliquando

in hac palaestra certarem. Namque constat quo rectius quisque et de aliorum in arte critica inventis poetui iudicare et ipse corrupta in integra restituere eo melius quid scriptores voluerint ium intellexisse tum discipulis explicaSSe. Ad declarandum autem quare hunc scripserim libellum

pauca monuisse suffecerit. Non is sum qui existimem me curriculo academico decurso iam sic satis ab omni parte paratum esse ad artem difficillimam exercendam, cum nihil magis ex animi sententia exoptem quam ut omnes intelligant diseendi non docendi causa me id aetatis in scriptoris gradum ascendisse. Effecit haec ipsa cogitatio, dum alia quoque argumenta et novitas et suavitas valde mihi arridebant, ut rationibus subductis omnium utilissimum duxerim insigniores observationes palaeographicas, quas a summis criticis didiceram, ordine quodam recensere, additis exemplis ex probatis scriptoribus emendationum, quae ex his fontibus manarunt. Caeterum si dorim erant leviora quaedam, quae ipse mihi

24쪽

reperisse videbar, haec quoque nonnumquam adieci, atram famen ne ipse inepte committerem quod in aliis reprehendebam. Tu L. B. aequi bonique consulas hasce qualescumque studiorum meorum primitias et ubi erravero pro humanitate tua meliora me doceas. Soribebam Lugduni Bas.

25쪽

Res enim sunt parvae, prope in singulis literis atque interpune-tionibus verborum occupatae. Cie pro Mur. II.

In vetustissimis libris MSS. singulorum verborum interpunctio fere nulla erat. liferae unciales perpetua serie continuabantur, spiritus et accensus deerant. Exemplo

supersunt libri papyrace hoc saeculo Thebis Aegyptiis

imprimis et erculani reperti membranacei Vaticanus, Sinaiticus, Octaieuchus ossianus, alii complures Sensim autem pedetensimque mos antiquus abiit in desuetudinem Coeperunt in lectorum commodum singulas voces intervallis distinguere ut nunc solemus literarum formae rotundae factae ab angulosis ut uno ductu exararentur cum praecedentibus ei subsequentibus eiusdem vocabuli sponte coniungebantur accensus et spiritus denique olim sine damno omissi, posthac in diem crescente veteris linguae inscitia legentium ac praelegentium turbae necessarium erant praesidium. Sic actum ut saeculo nonop Chr. n. antiqua scriptura ubique ex communi hominum

26쪽

consuetudine evanuisset omnesque uterentur transformatamin euia. Describebantur igitur vetusti codices optimae notae novo ritu et lectoribus ei librariis multo faciliore; descriptos utpote iam nullius pretii nemo curabat. Quorum utinam plures aetatem fulissens Quot quantis enim erroribus lapsi sint qui liferas unciales inexercitatis oculis perperam lectas ligas charactere expresserunt praeter harum rerum iudices nemo sacile credit. Qui semel hoc perspexerit in locis obscuris utilissimum iudicabit revocare quadratas, delere interpunctionem, spiritus omittere, ne accensibus quidem nimium fribuere, cum sexcentis exemplis luculenter pateat in his omnibus viam nobis monstrare qui sibi semitam non sapiant. Vel sic, ut facile intelligitur, non cuiusvis est multa rectius constituere, verum qui iudicio non omnino est desilinius, coniungenda certe non distrahes distrahenda non coniunges neque bis lege quae semel aut semel quae bis erant legenda Quibus modis scribarum natio identidem peccavit. Emπόλαια sane haec sunt vulnera et leviora ut mirari possis adhuc

sananda supereSM.

Sed valet de inventis criticorum quoque acuta quaedam Plutarchi observatio in vita Marcelli Cap. Ii ubi

numquam ridicula syllabarum divisio per iocum perperam dispositarum non stultos fantum sed eruditos homines probe decepit. In Graecis autem interdum vel unus spiritus male lectus

27쪽

solam sententiam obscuravit. Cuius rei in mentem venit nitidum exemplum. Est locus apud Libanium: Mishom, p. 261 περ του τάπveto; ουτω a ala ei bis laeti

Quis fam obfuso est ingenio ui hic nihil mutandum esse contendat Tu mecum crede obeto k ου ἀψίκηται reponenti et videbis sic omnia recte procedere. Sed hoc oδου πάρεργον. Afferam nullo locos aliquot quos ea ratione quam supra indieavi selieifer emendarunt Casaubonus, Benueius, alo, henaerius quoque, cuius Coroliarium erit m Diatribae in Euripidis agmenia adiectum etiamnunc philologorum studiis quantivis est pretii. abent enim hoc ala naerii scripta in paucis, ut minime verbosa neque densa minutiarum farragine oppleta rerum capita ubique admirabili quadam arte exponant ij. Iam inventorum agmen ducat optima coniectura Ca--uboni quo nemo plura elegantius emendavit. Exstat

apud Athenaeum XV, 6ss f. se mensum elegiacum Alexandri Aetoli του τραγφώοώδασκάλου , haud illepidi poetae quantum ex paucis reliquiis iudicari potest. Depimgitur rapφώων ποιητή τι; Siciliensis:

i Imprimis multa me didicisse gratus agnosco ex Media eluseriti, in privatum usum conscriptis quae summa religione asservantur in Bibliotheca Lugduno atava Quarum humanissime mihi pisim feci vir doctissimus G. N. d me Bibliothecae praefectus.

28쪽

quae vocabula in hunc modum exhibent apographa: μιμνέpμου δε σε πόσα κρονι- παιδομανε τυ ἔρωτι πότην prov. M. T. A. Manifesto corrupta. Nullo enim pacto explicari possunt 3ει σε πόσα κρονίων. At nihil tamen immutandum.

Satis est diligenter considerare quid scriptum sit. Quod primus secit Casaubonus Animadv. XV, li). Nempe legendum esse vidit:

Addam ex Athenaeo aliud exemplum VI, 26 , .)

En habes ipsa verba poetae ubi omnia sunt integra et perspicua Sed noli putare librarios haec nobis tam in- facta servasse. Scriptum est in archetypo:

29쪽

IIaec in antiquissimis editionibus ubi metrum compluribus locis aut plane negligitur aut misere iugulatur ita distinguuntur:

quod nihil est. Atram caliginem dispellit idem Casau. bonus , ope divinae Crifice ' ἀλλά τI; νικ γα αυτη

Neque minoris praestantiae sunt quae hoc in genere habe Richardus enuoius in histola ad Ioannem Mi lium , mirabili illo ingenii et doctrinae monumento, quale proficisci non poterat nisi a principe saeculi sui criticorum' i). Iam prima pagina incidimus in id quod volumus Castigatur locus subobscurus Ioannis Malalae, hominis tam inepti ut vel hac ipsa de causa operae pretium

sit Xyονογpacpia eius per otium percurrere Delectamur enim nescio quo modo abstrusa illa tam perfecti stulti sapientia. In loco autem a refleto correcto de more hoc ante omnia agit pius Malalas ut accurate exponat quam mira saepe intercedat convenientia inter placita ethnicorum et verae religionis doctrinam Nimirum luculenter ostendere sibi videtur quam praeclare Orpheus ille multa cecinerit omnino καθω Mωυσῆ o πάνσο*ο κατέθετο ταυτα Cui non iussa tantum sed ipsum arcanum nomen Dei optimi maximi innotuisse narras o ovorum,oc' αυτοι 'Op*ευ ακουσα εκ ὴ μαντεία εξεἷπε ρι τινα σαναι να ερικεπε ioπεμ ερμιηγευεται κοινῆ γλώσιτ βουλὴ, ψω , ζωοδοτήρ). aec verba cum olim ita inferpretati sint viri docti , cuius nomen ex oraculo edoctus ix Verba RQ enii.

30쪽

Orphous edixit minem effari Heveo, suavissimum in modum naetiora docet Benileius qui veterem ac probam lectionem quasi fugitivam reducit. Certissima est emen, datio ut nemo amplius dubitare possis: ου νομα 'OpψεύσἀMinya re reii uiuaureia: ἐξεἷπε μῆτιν a papaieta Aipι-

κεπεον ) Deinde paullo infra plane eodem modo multis

mendis liberatruesychium, sed nolo plura hic ascribere quae ipse Benueius elegantissime demonstrat. Statim

igitur ergo ad nobile iuventum V chenaerii Corolu rii. p. 28B. Occurrit in Scholiis MSS. ad Odysseam Aradi fragmentum ex Aeschyli φυχαγωγοὶ de morte lyssis: ppa Moc a baseosev ποτωμιενο ον θ' ω; πληξεν, ἀν υἷὲ χειλώμασιν . . . Monet V chenaerius quod nemo infitias ibit dramatis argumentum Aeschylo praebuisse omeri Nεκυιa atque ista verba esse Tiresiae. Ad hanc lucem salutem affert verbis dudum desperatis. Suadet enim: ἐppωMoc ἐpa Moc y γα υψόθεν ποτωμιενοσ

Fieri potest ut vel sic non agnoscas tragicam sublimitatem et magnificentiam, verum quid censes, nonne palmam serre tibi videtur corrector acutissimus aec felix'Caeterum multa similia ex professo ostendunt populares nostri Guillelmus anserus Nov. ecf. Lib. V Cap. I)ix CL Cap. II.