Studia palaeographica

41쪽

tres Codices perperam habent roIειTαι αυTα. Addo nuperrimum inventum adliam quod tamen numverum si subdubitare possis. Editur Thuc Lib. II, Cap. 8s et sane unum et alierum in hoc capite superest in quo se exerceant critici)

τ απειρ g . Requirit adhamus ' επτα - εν verbum sexcenties cum orisio πεσεI permutatum atque in cladibus et miseriis cum compositis et derivatis solemne sed idem usu venit verbo πιπτειν. Ut tragicos omittam, apud quos passim legitur xIπτειν ἀβουλί sive ἐξ ἀβου- cac saepissimeque verba σωζεσθαι ef πιπτει e regione inter se sunt opposita j, satis esse arbitror unicum te tem producere locum notissimum exraerodoto de classe Persarum VIII, 6 ο γαCEέρξεω στρατο υπο μεγάθεο τε καὶ πληθεο αυτο υτ εωυτου ἔπιπτε. Luculenter apparet ni fallor ex forma imperfecti ipsum scriptorem usum esse verbo πιπτειν. Quod idem Thucydidem usurpasse sensu plane eodem quid obstat Verum de permutatione aceta hactenus. Nunc transeamus ad alterum horum mendorum genus, nempe ad errores natos ex confusione d , , ει ρει , ι, . i Eadem confusio obscuras lat. debere. II, p. 66 D: o γα ετ δυνατca o γέpοντε ) γέμειν δά ubi veram lectionem exiom. Odyss. ,ris revocavi Naberi v. l. sollertia. et Adhortatio, idne ISTO. Exemplis praebe Sophoclis O. R. o Trach. 8s, Et sis.

42쪽

Quorum omnium aut eadem aut prope eadem apud sequiores erat enuntiatio ij. Primum omnium insigne exemplum delibabo ex eodem elegantissimo opusculo adhami quod modo laudabam. Thuc. I, Cap. I m. levifer corrupta sunt vocabula

δυνάμει γα ταυτω μέγιστα διε potui . De verborum

sententia nulla potest esse controversia sed id ipsum in causa fuit cur vitium manifestum non animadverterint critici. Quorum nemo iamen ut opinor admonitus negabit verbum διασαίνεσθαι quod significat etarere, sellarere ab hoc loco alienum esse. Quid multa Numne scripsit ut solet: δυνάμ ει α ταυτα ριεγιστα δὴ ἐ*αvi pMihi quidem ita esse videtur atque exercitationis causa alium locum emendabo similiter corruptum. Od. Ulysses, iam redux in Ithacam, ne agnoscatur a Minerva mutatus est in senem mendicum et sic ab Eumae domo hospitioque receptus nuntium affert de reditu suo ipsius velut absentis. Nihil horum persuadet speiρ συβωeti qui negat herum suum post tot annorum discidium in patriam umquam esse reversurum. Tum UlymeS: cpIA'ἐπειδὴ πάγιπαν ἀναίνεα ουδ ετ *ῆσθα

43쪽

Duos versus quos uncinis inclusi spurios esse facile concedet qui totum librum diligenter perlegerit. In eandem autem suspicionem incidit Scholiastes ad . 62)

Etiam causam addit: ποθεν γαρ δε ει α εκ ωδων, συποστρέψων ου πλομει; At neminem fugit haec ultima verba ut nunc sese habent vitiata esse. Quid igitur legendum Si me audis si a scaωδώνη; ποστρεψανευπλοήσει, i. e. unde enim scire poterat an redeunti prospera sibi futura esset navigatio ' Quam sanam et genuinam esse lectionem luce clarius apparet ex versibus 32J--3d quos respexit grammati S.

In optimis libris MSS. futiles istiusmodi scripturaequavis fere pagina occurrunt; sufficit quemlibet antiquum codicem inspicere et passim videbis gaeo et nιον, &ησι et ornuric, IsisI et J μὴν in iurisiurandi lannulo i)

44쪽

πάρεστι et rapicet, ineptissimum in modum inter se confundi. Idem prorsus valet de antiquissima permutationes et . Cuius rei ad festimonium vocare possem multos grammaticos et exicographos, Photium imprimis et evoliti in I. Sed vix opus est; dudum enim de hoc corruptelae genere constat inter omnes. Quamquam haud raro apud doctos editores ut olim sic nunc O νου παρων ἀποδημιε ita ut pessimas quasque formas inde natas contra certum loquendi usum et analogiam tenaciterra fendant. Quis nescit, ut hoc utar, ex substantivis neutrius generis in o summa constantia derivari adiectiva in s u γέvo , ευ-γενὴσ, κενοσ, δυσ-sιεvh; πάθού, α-παθὴ ei: attamen sunt qui membranarum auctoritate freti a εἷκο formam cpιλονεικο ductam esse contendant.b Cras credam V Dicat aliquis quid igitur num invitis poetis mutandum *ιλονεικη; Minime gentium. Namque multo erit et facilius et melius ubique revocare *ιλονικού σιλονικIα, ψιλονικεI J quae omnia sunt verba incorruptae Graecitatis. Caeterum doctos e indoctos sine exceptione omnes in errorem induxi scribarum 'Aκαδvitat undo factum ut hodie academiam dicamus quae apud Graecos et Romanos semper appellata erat 'AκαδNχεια, Academia.

Alic exempla mi quis quaerit iraeter haec operae' in Cob. Nov. Lecf. p. 6sI.

45쪽

pretium est adire IIeringam qui in Obss Crit. Cap. 3I multa vocabula eodem modo depravata de industria congessit. In Iliade et Oh yssea quoque aliquot vitiosae scripturae ex hoc fonte aliarunt, quales sunt γείνεαι, γεινοριέ-νοκτι a nota forma γείνεσθαι sive γίνεσθαι sequiorum pro γίγνεσθαι, quas merito iam ante quinque lustra expulis Behherus nec tamen huius rei evidentiam posteris editoribus probare potuit. Plane eiusdem revi pol κομμ,αeto mihi videtur oristi forma D do qua nemo adhuc quod sciam disertis verbis monuit. aegitur . . Od. Η, v I 62 εἷσε δε μ ε σαγαγουσα ἐπι θρόνου ἀργυροκλου. Il. 3 v. 8s2

Reponendum esse suspicor Ity ef Iσαν. Nullo enim fundamento nititur librorum lectio, nulla est forma neque Ηomerica neque recentior unde Iera derivare possis; nulla omnino analogis commendatur. Confra ea quid in tota Graecitate usitatius quam dii cum composito a m ivriam transitive quam intransitive positum Cuius verbiaoristi forma integra aetatem fulit in pulcherrima oratione Phoenicis ad Achillem: Il. , v. 88 arpis, οτε δή σ' ἐπ' ἐμοἷσιν ἐγώ γουνεσσι καθIσσασ. Ad hane lucem igitur exempli gratia maculam eluamus D. , 8s, τὴν α εν πειτα καθ εἷσεν ἐπ θρόνου αργυροήλου

46쪽

imo aeαθῖτε et sic omnia similia menda ad tristinam normam castigemus. Insuper addo etiam apud erodotum sic peccatum esse namque fieri non potest ut idem scripserit earicrov

Quarum lectionum utra sit potior in scriptis quae integra supersunt statim unusquisque intelligit in fragmentis non item Etsi hic quoque omnia quae ad singulos locos faciunt rimando et recte cogitando multa ad liquidum perduci poSsunt. Turpissimum mendum etiamnunc post tot indorfit curas occupat locum Aristophanis Acharn. v. l2). Legitur enim in novissima editione:

modo fugit. Quam vim autem in talibus habeant verbaopa et 3εασθαι satis notum ).i Cf. Thuc. II, Cap. l. i Ad Hom. Od. b. 568 Scholia habens acutam e veramohservissionem, sed fulsum mendum ossici evidensiae Legitur

47쪽

quoque interdum confunditur cum is es i. Quod imprimis in pronominibus factum. Sexcentis locis codiceS Ti pro To , μεla pro seεn positum exhibent vice versa. Verum in hoc genere cavendum est ne quae sorbbae vel lectoris vitia esse possunt haec omnia pronuntiationis esse opinemur. Caeterum nonnulla observanda supersunt de literis is et quae in sequenti capite affingam.

48쪽

Agemus hoc capite de mendis natis ex scriptura unciali, quae omnia etiam in minusculam se insinuasse vix opus est ut moneam i). Deinde separatim fractabimus errores proprios character ligato. Quid sint literae tineiale copiose disputa Monte l- conius Palaeo . r. pag. XI , qua voce neScio an quispiam anteiieronymum sit usus de auctoribus loquor quorum scripta supersunt: iquidem ante . adhibitam fuisse, ipse, suadet in Praelatione libri Iob. Ηabeant, inquit, qui volunt veteres libros vel in membranis purpureis auro argentoque descriptos vel tineislibue, vi suboatani lueris itera magis exarata quam codices. - De vocis origine non ita constat: plerique putant unciales

49쪽

dictas literas suisse eas quae pollicis crassitudinem haberent quia duodecim pollices, quibus pes constat, pro duodecim uncis habentur. - tu vero est hodie sic appellantur eae in vetustis codicibus, quae priscam sormam servant ac solutae sunt nec mutuo colligantur. IIuiusmodi literae unciales observantur in libris omnibus ad nonum usquo saeculum. Non quippe saeculo finem fecerunt Graeci uncialibus literis scribendi ita ut ne unum quidem codicem viderim aut alicubi exstare compererim, qui post nonum saeculum exaratus fuerit, exceptis tamen libris chori et ecclesiae usui deputatis. 'IIaec de literis uncialibus universe dicta suffciant. Singulas nunc quae huc faciunt observationes ordine

recensebo.

A. A. A facillime permutantur. Fac periculum in quovis codice videbis hasce tres liferas ingenii potiusquam oculorum acie esse discemendas Saepissime inde notae numerorum in quibus coniectando nihil effcifurfunditus corruptae sunt. Vidi in antiqua editione locum grammatici nescio cuius ubi Demosthenes in varia Olynthiae dixisse sertur ' μὲ, ουν παρων καιροσ, ω ἀνδρεσ'Abi pNοι. κονον ούχι λέγει ανὴν σι ι κ. T. A. Talia ac similia er*άAAt aeta neque inter legendum animadvertisse et edendo propagasse in Aldorum aequalibus facile ferimus recentiorum editorum vero si quis rem non multo melius administraverit aut nimiam festinationem aut, quod etiam peius est, iudicii tarditatem, ne dicam absentiam, in causa fuisse merito suspicantur critici. In locis impeditioribus contra minime mirandum si h νη ου πανθ' ο/j, sed omnino de editoribus sen-

50쪽

tiendum quod Cicero in oratione pro lege Manilia de imperatoribus , verum fame laus illis est tribuenda quod egerunt; venia danda quod reliquerunt' Palmaria emendatione correctus est locus in Aeschyli Supplicibus cf. Dind. Praefat. edit Oxoniensis a l85 l)p. XXVIII). Exhibet codex unicus Mediceus v. 25 :

ex vocabuli δι' ἀγν)c ligatis liferis exaratis cf. Pers. v. si acuto vidit ordsmorthus. Vide quoque tan-leium ad Suppl. v. 683. Editum esse apud Diodorum QAυλίδι pro v υδίφ. egregie observat Piersonus ATAIAL ATAIA I). Apud Dion Cassium Lib. 8, p. 82 in libris est:

Alii aliter locum tentarunt sed ipsam Dionis manum restituifrueringa noster correctione tam facili quam ingeniosa i). Unum vocabulum in duo separasse suffecerit. Nempe I 'IA(λ)υplos ' τοὶ Παρθίνοι κίνησι ἐγένετο. Feliciter nuper aequalis meus Pola eandem sere medicinam adhibuit Schol. ad Odyss. II, 3l8. Quaerit Icτων ἐνστατικων uti pluribus aliis locis, cur Phaeaces

hieringa, Obss Cris Cap. II. 2 Lifera A in libris saepissime simplex occurru pro duplici, duplex pro simplici. Idem observatur in p.