Studia palaeographica

81쪽

Usus compendiorum, si unum N finale exceperis per lineolam praecedenti literae suprapositam expressum, invalui saeculo nono simul cum charactere ligato A quo inde tempore quidquid scribendi laborem aliqua ex parte minuere potest cupide a librariis frequentatur. At compendiis multo antiquiores occurrunt paucorum aliquos substantivorum abbreviationes iam in vetustissimis libris solemnes, quae ex Bibliis caeterisque Christianorum scriptis in reliquos codices invectae sunt. Quasnam voces potissimum abbreviare placuerit res ipsa clamat Nempe praefer nomina propria, Ii σου; 'Iσραὴλ, αυ δ. Iερου- σαληρι alia, quae quavis pagina plus semel leguntur, haecce imprimis tabe, avspωπού, παT sp, μηTnp, Ioc,

viatio summa constantia in hunc modum omittuntur literae mediae reliquis supraponitur linea horigonialis, e CL ANO - άνθρωποc tacto, ita Mupto ,

82쪽

ribus lapsi sint viri eruditi lineam illam origontalem aut incaute negligendo aut alieno loco apponendo. Saepe, vertit in pronomen relativum, saepe deus in pronomen Nota est membranarum discrepantia in Pauli Epist. I ad Timotheum Cap. III ad fin. a

θεοc alii c) ε*ανερωθη εν σαρκὶ, δικαιωθη ἐν πνευμ αTικ. T. A. V εδύ, quae est vulgata lectio, vehementer turba verborum ordinem et nexum. At neque solum pronomen admodum placet. Ideo cogitavi an forte legendum esses 3εoc c. Nil tamen statuo videre docti theologi ho admoniti saepe a male sedulo correctore pro diffographia deletam esse quae non eras. Cuius rei nitidum exemplum praebent priores editiones Stob. Ecl. Phys. Quaestio ponitur T. II, Cap. I, T an homo nasus sis

sat, Parum aut nihil in philosophis mirandum, sed vix cogitari potest qui fam stolide disputaret. Revoca cum Cobeso literas quae excideruntas post ποτερο et fatim omnia sana erunt et perspicua. Lube nunc ex chedis Valchenaerianis in lucem protrahere emendationem si non , certo certioremU, ut aiunt,

83쪽

at valde speciosam famen Paucis philologis ignota est epistola Menecratis medici Syracusani ad Philippum Asten. Lib. VI, pag. Ss, d his verbis incipiens MενεκράτησZευ; nam alter Iupiter sibi videbatur Menecrates, ipse

Vix ultima expilicari possunt. Probabiliter autem Mei- ne ius inseruit si quod saepe excidit. Adde V chenaerianum εο pro o et habebis verba bene Graeca. Omnino vide apud Athenaeum quae deinceps nariantur. Ηaec de coelicolis, iam videamus de mortalibus. Qui homineε νεvientra' (ανοι erant interdum describensium incuria conversi sunt in demente ef ε-oε(άνου , νου; nil tale commeriti. - Multa ex hoc corruptelae genere felicissime restituit Benileius, quem videsis in Menandr. p. , ubi ex Adin elici genuinum ANH ανω, aliquanto melius quam Orotius qui mutaverat Spoetae v. Eadem medicina adhibenda vitiosae scripturae quam ad hunc usque diem alit locus Athenaei Lib. VIII, p. 36 b Colloquuntur o δειπνοσοψιστα more suo seque invicem admirantur. Gravissimas quaestiones ponit Ulpianus, primum de adiectivo Taκεpec, deinde de usu ver

84쪽

neque in alia lingua quod sciam sic amicum compellat: ω καλε ανθρωπε, quod rididulum est. Quid igitur Re- Pone sodes ω καλε υλπιανε. Quod quo facilius ibi persuadeas sic habeto excidisse aut evanuisse aliquot literas L .... αν quod supererat a librario habitum esse

Elegans es emendatio G Dindorfit in Aesch. Prom. v. 155 ubi restituit:

85쪽

de corporibus muliebribus. Vitium pervetustum esse patet ex Athen pag. Os c, ubi iam comparet. Nomen substantivum κυριο (ΚC saepissime a scribis inepte in libros invectum est. Vocativus κυριε κε imprimis noto pronuntiationis vitio nascitur ex asi Qui error in Sacra Scriptura, praesertim in v. . fam levis est quam excusabilis. Simile quid accidit pio monacho qui quum in codice Athenaei legisset viiε κε κατεδ ν-qκe et sipisti, oscitanter depingeret viiε κυριε i. e. DaveS. Domine I Postea eandem abbreviationem usurpabant pro adiectivo κυριοψ. Unde factum ut formas κυpιοι, κυρ αι κοι, και)anie sea tamquam disiographias expunxerint. Vide e. c. locum Luciani in Tyrannicida Elo: ἀλλὰ πάντα εlpκ νησ

Quam ridicule labi possis qui TV quod significas iocaceeperit pro integro vocabulo vel pueri intelligant. Istiusmodi enim xpio, filii familias frugi et abstinentes repente sues facti quodque etiam insolentius est, regii iuvenes evadunt qui ante porci erant. Inspiciendum e. c. Apoll. Soph. Lexic IIom in voce ἀνακτορί 3 et ubi ita legimus i):

86쪽

hιοι δὲ ταI 8γεμονIαι συνεπακολουhletis. D. Ap σταρ- χοσ(8 τοὶ των ἀνακτορω υιασΓ περ ἐστι βέλτιον(p).. Satis mendose, ut luce clarius apparet ex ipso rerum, quae in Odyssea narrantur, contextu et ex esychio(in voce); neque mirum locum Apollonii plus semel acrificis commemoratum esse si quis vellet lepide frad cere incredibilem scribarum editorumque incogitantiam. Illud quidem miror G. indoreum virum celeberrimum,

qui Schol. in Od pag. 6l verba Apollonii ad calcem

Πατροκλῆ ( προκλῆο). Apudierodotum v c. Lib. XIII, Ido tyrannus Epidaurius perperam olim appellatus est Patrocles Cf. Pausan. II, 283. Similibus erroribus ansam dedit forma MΗP MEP)

87쪽

habet . anferus in Nov. ecf. Lib. VIII Cap. Is ubi ita scribit , In Responsis quae in Iust Martia

Si quis huius emendationis persentiscis evidentiam et praestantiam idem ille suo pretio aestimabit coniecturam Valchenaerii in Aeschyl. Eumenid. v. 56T. Incipit dea Minerva hisce verbis:

Ita pulcherrima timc editur a Dindorfio, qui, pace v. l. dictum esto, lacunam in Secundo VerS parum probabiliter indicavit; nam licet irreparabile damnum huic loco illatum esses, εκ των συAccppα μενω famen liquido constaret ab hoc ordiendum esse. Eret O tritissima quidem est particularum coniunctio sed alio sensu usurpatur huic loco minime idoneo. Vide e. c. Eurip.rueracl.

88쪽

Excidit ut videtur syllaba longa in pede quarto quod sexcenties factum cum liter I ante I et T Vido Cap. IIIJ. anc igitur inserui de meo. Quod rectenean iniuria fecerim iudicium permitto lectori, qui si erra

89쪽

'Aπόλλων. ἀλιο . χρυσόσ. Etiam Apollonius hoc compendio indicatur unde mihi nata est suspicio Apollonium Sophistam interdum cum,eliodoro confusum esse i). Accuratissime de hoc corruptelae genere egit Gaissordus ad IIesiodum in Poet. r. Min. I, Id. Sustulit olim vitium indorfius in arpocratione v θεμι-τευει ubi Stanteius ad Aeschyl. Eum. v. 2 divinarat ry του ψοίβου. Alia exempla qui huius observationis memor est facili negotio deprehendet in Behheri necdotis. De commutatione 1JAιο; cum pυσο agens Bassius exempli instar p. 3s laudat locum Eustathii de Persis

v. l. annos om. II, p. 23T .Ηesychius. Miror hic laudari Apollonium fortasse aliud quida efU. Cogitabam an pro Apollonio legendum esset eliodorrus quem consia non carmina omericafinium, sed comoediam Afficam quoque affigisse Vide quae disputas aberus Tom. I, p. 21). Ea me opinio fefellis ut nunc video nihil mutandum est. Idem Apollonius qui hic commemoratur etiam aliunde notus. Nempe ex Athenaeos Is f. ubi ita

90쪽

Quandoquidem innumeris erroribus ansam dedisse constat perpetua praepositionum permutatio, huius rei causas paullo enucleatius si potero exponam. Multas egregias servationes, quae huc faciunt, dedit Bassius in Epistolacrifiea ad Boissonadium atque in notis ad Gregorium; nonnulla vero, quae Scire magnopere refert, non attigit. Post Bastium e professo de praepositionibus egit algius(Epist ad Boiss. 8 di). Is, ut libere dicam quod sentio, , pos μεγάλα Bassii εἷπva' non dedit exquisita quaedam trεμάχη sed indigestam discrepantium lectionum farraginem. Insunt quaedam optimae notae sed maior pars rectius abesset. Namque in observationibus palaeographicis praecipuam vim habet illud se; δὲ, αγαν. Lubenter igitur hanc πουλυμαθημοσυνκ effugio satis habiturus si ea dedero quae explorata sunt et luculentis testimoniis confirmantur. Praepositio rava confunditur cum συν Quemadmodumἐ estis et erυ- συγ saepe tam simili forma scribuntur