Studia palaeographica

61쪽

ds Athen XIII, p. et L in archetypo Marciano est:

Wntenbachius ad Plut Mores p. 5 . suadet 3 εἷον μεταξυ. O prosanum commentum tali viro indignum lVerum vidit Iacobsius ocro et sZεταξύ. Iocose vir doctus, qui utramque coniecturam commemorat, sententiam suam ascribit iisdem verbis usus: σον το μιεταξυ

Vix dici potest quot locis Oratorum imprimis et Platonis haud fuerit similitudo vocum OCIO (οHoc efΘEIO C solic cum derivatis. Quorum errorum pars sublata est, pars invitis criticis editorum sive incogitantia sive superstitione religiose propagatur. Quamquam quid facilius est quam clare discernere inter emo et 3εD , quae quod literarum ductus attine sane sunt simillima, usu et significatione vero valde disparia 'OHoc auδίκαιού, . c. omo; καθ όμιιμο ut coniungantur, Graecitatis naturae congruum sed DP κα δικαιοc DP κα νομιιμιο non item Recte igitur iam valchenaerius in Schedis criticis in Dinarchi oratione contra Aristogitonem(p. lo l. 2 pro ad saliv προδουναι τὴν θειαν κα (et iv ευορκον ψῆ*o reposuit et v ersae v.

In idem incidit obraeus Ad vers. I, p. 25 qui

plura exempla huius confusionis conquisivit. Thuc. III, Cap. 82 cum alia tum haec verba corrupta sunt: - καὶ τα ἐ; excpα; αυτου; π στει ου τὴ θείη, νόμφ IZαAAou εκρατυvoveto res κοινῆ , παρανοpιῆσαι. Quae, quoniam de mententia constat, probabiliter coniectando multum sublevare posset aliquis, certa medela

62쪽

sanare difficillimum fore nisi Dionysius locum nobis servasset. Exstat apud Dionysium: ου τὴ θεί- α volgild, si unde V chenae ius noster in Schedis criticis eruit o et socrip κα volgi se atque eadem opera salutem affert Thucydidi i). Iterum idem in mensem venisse videmus Do-hraeo Adverss. I, p. 8). Fidelis igitur hac in re summorum ingeniorum est concordia, optimum veri sigillum.' Quam utile si in Thucydide legendo fragmenta Cilosculos

quos haud parca manu scripsis suis inseruis Dionysius vilicarnassensis cum pulvisculo excusere saepe evidentissimis demonstrafum es exemplis Ufar praesens occasione ut in eodem Thucydidis capite 2 meas quoque qualescumque vires experiar. Verba quae correctis continuo praecedunt haec sunt: o γα μετα- των κειριέ. Epι- , ψελεία ae, τοιαυται ξυνοδοι ἀλλα rapa Tob καθεστω τοι πλεονεξίο . Luce clarius es quid nobilis rerum Scriptor volueris, licet veram suam sententiam simul ei gravissime et brevissime expresserit. Quacum apse conferri possen v. o. quae

de Aristide legimus apud Plutarchum meg et Imperas Apostri et

α δικεὶν επαιρουση si quis vulgatam lectionem dubgenter perpendere volet, intelliges, sat scio, quod equidem firmifer mihi persuasum habeo, neque Thucydidem neque quemquam alium sive rasorem sive historicum ita scribere posuisse. Primum enim oppositio infer,*ελεία in tendivo ef πλεονεξία in Dativo neque usis a res aeque iussa sum obieestim ξυνοδοι, ni fallor, aegre care suo Iraedirato. Quid multa remedium reperisse mihi videor non nimis violentam Suffeceris, si me audis, ultimum laeva εκδ-εerisium mutasse in assiorbium quo facio scriptoris manus exfem

Confirmatar haec emendatio diserio festimonio Dionysii qui locum

63쪽

ces, confusio nonnumquam non tam ex figurarum similitudine orta es quam ex pronuntiatione. Θ enim eodem fere modo efferebant quo Angli l. In Bionis 'Exieta pis 'Aδωνιδο v. 5s editur: θνάσκει; α τριπόθατε πόθο δέ μιοι ζύ δνα ἔπτη. Quamvis lubrica res sit Bucolicorum emendatio, hic tamen non dubitandum me iudice quin cum V chenaerio

saepe in minuscula nec non in unciali scriptura interdum commutatur cum T CE si media lineola non est origontalis). Sic saepe th τε pro Elyτε; reponendum vice versa. cf. Dorv. in Charis. p. et Iocularis es error nec tamen infrequens si ipse Iupiter optimus maximus vertit in articulum. Quod . . factum eSSe apud Clem Alex. from. V, p. i 6, acute vidit alc-henaerius Diafr in fragm. Euripid. Cap. VII, p. d).

lifera mutata Iovis nomen Z IN A restituer':

64쪽

ero Zii, εἰ εύνην περ ανθρωπον μολεD. Prorsus eodem modo erratum a numismaticis qui in nummis Doricis a prorax legebant. Η, Κ, , Π TI, IT in utraque scriptura facillime inter se confundi possunt. Vix igitur ubique statuere possis utrum ex unciali locus labem contraxerit an ex minuscula. Quamquam huius rei quoque certa saepe adsunt indicia. Ην δ ιse octa ut hoc utar, monstrum lectionis pro κυδάλιμιο unde natum sit clare appares ex permutatione v atque eiusmodi quid usu venit formis συγκλυδε ef συνήλυδε identidem permixtis. E contra ex altero fonte procul dubio manarunt errores quos recenses

Cobesus Nov. Lecf. p. is 5 uiam pro C ccxlectum. Nam ambabus his liferis Vc nudo spatio diremtis exit appa vide paullo infra . Pro ξηρτισμένοc apud IIesychium e. g. reponendum ess ἐξηρτηριενο (I, p. dis et II, p. 28 ἐμβρόντητο;

Idem valet de loco in Aristoph. Nubibus v. is seqq. inveterato mendo inquinato, ubi Socrates Phidippidem filium stulto patri non valde dissimilem his verbis deridet: 'Iδου ν κρέμ,αι' Alθιον ἐ*θέγξατο

Nam quid hic tandem sibi vellet v κλῆσι; featium eitatio, quae eras uniuscuiusque neque ullas quod sciam requirebat astutias P Mirum est neminem adhuc lucem

65쪽

affulisse. Res est facillima. In schedis Valchreaerianis

haec es brevis annotatiuncula: ὴ κλῆσιν κήλ, Nubb. 8T5. Summum virum rem acu fefigisse arbitror Nam illud ipsum vocabulum M Ahim ei saepius legitur cum χαυνωσι; et aliis vocibus eiusdem significationis coniunctum et

perapposite hic additur. Uno iantum exemplo defungar sed insigni In Platonis Euthydem urbanissimae irrisionis lepore perfuso dialogo es quasi in recentiores sophissas scripto pag. 28 E. Socrates acriter petit ob

λογοποιουσ, vanum rhetorum genus quod cunctis philosophis et politicis praestare sibi videbatur, utrisque famen erat inferius. Audiamus ipsum. κα γάρ χοι ο τε ἀν-

των ἀλλων χλων , γ Avert τε κα παραμυθία Tinγχάνει ουσα, 'Dixeris forte aliquis i Ambabus manibus speciosam Valchenaerii coniecturam amplecterer nisi novum impedimentum vehementer obstaret. Solemnis in talibus est particularum repetifici quarum alteram omittere vix ac ne vix quidem licet'. Illi ita respondeo ut particulam rectius adesse concedam, vulgalam lectionem tamen semel abiectam non desiderem Fieri sane potest

66쪽

ut unus vel plures integri versus exciderint; nam ut nunc locus sese habet evidentissimam emendationem salvo metro perficere frustra sudo Verum fortasse monstrabit solidior hora. et, permutatio in omnibus libris subinde occurris. Primus hoc corruptelae genus perspexit celeberrimus Paulus Leopardus et plura exempla sedulo comportavit V c-henaerius in Schedis 1 ip e. c. pro rεpi Doru in Charis. p. ITI Πρόδοτον pro Ηροδοτον apud Maximum Tyrium, ηιθspe,d pro rapti ci v poetra s ac prο προπα κ μαρ-udinesychium, etc. Omnino operae pretium si inspicere Mnemos. IX, p. 3θ8 seqq. ubi videbis in Epistola adiebraeos XI, a non legendum ess πίστει ΠAEIONA θυσίαν ' Aβελ παρα Κά ἐν προσήνεγκε - θεω sed FIAE IONA i. e. 3Iονα. et I in utraque scriptura confunduntur, facillime autem in minuscula. Detexit hunc errorem Porsonus(Adverss. p. 5 in lepidissimo fragmentoruermiae quod aes em fulis apud Athen. XIII, p. 563 :

Inlyperidis ratione aeta A, μοσθένου β 2 scriptum

67쪽

Contrario errore peccatum est in Euripidis loratidia v. 55 ioculariter corrupto, ut mirum mihi videatur quo pacto manifestum mendum editores ad hunc usque diem fugerit. Admetum, cum hospitio recipere vestruerculem, chorus oratione pedestri et tragoedia omnino indigna i)lia alloquitur: ' Aδφικτε, τολμιδ ξενοδοκεD; et in spoc I; Laudo equidem diligentiam attenti nescio cuius lectoris,

quem in margine vetustae editionis annotasse reperi: Η μωpoc I Nam quis umquam pronomen et sic cum adiectivo coniunctum vidit saepe habuerunt prora vice versa, si non appareret rectusne esset medius ductus an obliquus. Quod

imprimis in nominibus propriis factum. Sic apud Diod. Sicul. T. I, 3. 38 nomen Matris Apollinis abiit in

i Η ef hoo Euripides inferdum, in summo eloquentiae fudi sermonem quotidianum misceat verbis splendidis et magnificis Vide ευρια το λεκα. Iphig. in Aul. v. g5s ubi ita loquentem facis Agamemnonem: Aεν, τί ψήσω πp. δάμαρτα τὴν ἐμην;

68쪽

To Id. Erroris causa in aprico est. Aliter videtur fall-Mumio At conferreoli III, , I fine: σπε ἀνθισTον υπὲ αυτο αποθανουμενον προθυμω ζητοίη.Κ, cum altera pars esse ductus rotundi, bipartim divulsum saepe peperit in ta c. Contrario errore cliferis nullo spatio diremtis coaluit in . Perridiculum sane est tr*άAsa a ubi somnolenti monachi evapa apiστου; vlimo Hro mutant in rua(αρκτου ). At noli in librariis quidquam mirari si ipsos scriptores quoque dormitare videmus. Cuius rei exemploes Athenaeus in Lib. XI, 5bo c. qui totus in poculis nil doli suspicatus suavissime narrat etiam Dercylidam Lacedaemonium, virum callidissimum cognomine crκυ*oc appellatum fuisse idque commemorari ab Ephoro. In cuστε 'Abiu ναιε ει α νηγρορικν δ cpησιν 'Apιστο*a vvc. Cui enim ignotus Sisyphus 3 κέρδurτο γενετ αγδpsus quem revoca Porsonus Ad verss. p. Id l . Dextro olim Aeschyl. Choeph. v. si correxit Robor- tellus. In codice unico legitur:

Poeta scripseras, ab . συ. Palmaria quoque est emendatio,irschigii in Luciani Saturnalibuε. β 25 εγω μεν παλαι βασιλευ ων πεπαυ- ριαι εἷ ta Toli rocur διανε μια τὴν ἀρχήν. Ubi codices εli ab editores alii aliter. Ipse Lucianus dederat EΚsIN. Ex hoc fonte perpetua confusio praepositionum Cetola de quibus vide Cap. I.

69쪽

Evanuit nonnumquam prior pars liferae ut altera pars

rotunda Ctantum supersit. Perperam e g. καTα -- σασθαι pro κατακτησασθαι Scriptum esse in Isocratis

Panegyrico si l82 arguit optimus codex Urbinas atque simile vitium contraxit nomen proprium Κτησικλῆ apud Xenophontem in eli. VI, 2 l quod male abiit in

'Στη κλῆ (cf. Cob. M. Lecf. p. 25 . Confunduntur inter se S, T, X, P. Literarii antiquitus in hunc modum exarabant: b. IIaud difficile est intellectu quibus potissimum erroribus vetus haec scribendi forma ansam dederis, nempe commutationibus cum T et X. Literarum qi e T cum confusio autem in omnibus libris frequens Pauca exempla in re notissima sufficiunt. male lectum apud Euripidem Troad. v. T5 in apographis nonnullis peperit monstrum lectionis *οιτοβάμιονο Codex: ἐγω δε τώ πρόσπολο ἀ τριτοβάριονο χερὶ δευοίχεν, βάκτρου γεραιὴ ,αpa'. Sine ullo iudicio in multis libris promiscue leguntur vocabula τυχη ef ψυχη cum compositis et derivatis. Quod vitium iam ab antiquioribus philologis Stephano, Gesnero, ansero, aliis compluribus locis facite correctum est Multa collecta habet Doru in Charit p. g22 nec non Valchenaerius in schedis, qui monet de adverbioευτυχω in Oψυχω mutando in Stob. Flo l. p. 526.

Simillimo loco eamdem medicinam facis obetus Var. Lecf. p. 6 nempe Dionys Italic Lib. IX, 2s ubi

Reisitus speciosius quam verius correxerat oeTυχω; Nam

70쪽

summa constantia apud Veteres milites dicuntur Og υ-χω μάχεσθαι, ευ ψυχα ἀγωνίζεσθαι, ortiter fumare, orture certare; ατυχῶ μάχεσθαι nusquam legitur, quod sciam. Etenim non ipsum proelium infelix habetur a populis fortibus et bellicosis sed ristes belli vices et eventus. Caeserum apud Oratores, apud Demosthenem imprimis, quaedam loca supersunt ubi optima res est huius observationis in tempore meminisse. Licet enim cuiusvis sit discernere inter ammum et fortunam, nimia festinatio tamen et saeva quam plurima edendi cupido haud raro acutos editores coecis reddi similes. Vidi interdum apud lexicographos perfecta lληχέναι et lλησεν α confusa. Dubito iamen an ex similitudine chet, nasus sit error Nam oristi quoque permutantur cf. Cob. Nov. ecf. p. 558J. obfri quoque inter se confundi exquisito exemplo me docuit alchenaerius. In quo memorando praesenti capiti finem impono et laesis auspiciis me accingor ad reliqua. Servat Athenaeus XIII pag. 5s f. pulcherrimum fragmentum Dicaearchi de monumento Pythionices voxaAitc. Locus laudatus ita incipit. αυτ δε πάθοι τισ

titerae fugitivae quas expulit similium vicinitas. Nam Dicaearchus dederat OT AN SANIII.