장음표시 사용
21쪽
riora mendis incorruptelis scatent in libro eorum secundo integra capita transposita, luxata stant, nec lis interpretiam , Utrum caput aliquod hi inc, an alium lociam obtinere oporteat, facile dirimenda est. Quidquid consequi potui, ut textum ad Pristinam integritatem redigerem , Ut sensum magis perspicuum redderem, id a me usurpatiam est Enucleavi itaque argumentiam Analyticorum Potissam lim ita, Di, si Hando rerum seriem in texturinam sine hoc arguirientum legi nolim desiderent lesiores , alit , quid tandent sibi velit Philosophus, non capiant, habeant quasi filum, quo duce reverti, aut in coepto tramite Pergere possint. Constitueram apud animiam , PraecePta Aristotelis logica severo ordine u Continia ora
tione declarare verum Videbam Oc, Argu
mentum librorum. tum ipsis libris longius fore, clam assertis exempla addenda essent quam Oh-TEm Ptim rem a me expediri ratus stim, si ex singulis capitibus asserta PraeciPua, qUEmadmodum iam Hildenius fecit, congererem, PAUCi in universum de cuiusque libri indole fine, pretio, insinceritate praemissis. In versione Latina, quantum licia it, ut ipsa Aristotelis verba exprimerem, allaboravi inserui autem Passarn, quae in textu Graeco brevitatis studio non adiecit philosophus, quae tamen necesse erat suppleri, ut mentem ellas recte legentes PerciPerent. Haec a me versioni inserta tum uncinis huius figurae o, tum literis , Uas vocant, Cursivis interpolata
Contra a librariis uncinis huiusmodi I distincta
sunt. Omnino latem operam dedi, Ut EXtiam
exhiberem correctumis, meliori interpunctio-
22쪽
ne Xornatum in quo maxime sustentatus sum Exteri docta industria, qui incredibili constantia oculo M animum intendit, ne quid mendum mea culpa in textum alat verssionem irrePeret, Assunt doctissimi viri tanta hanc in rem merita, ut, quidquid bonae laudis hac librorum Aristotelis editione mihi paravero, eius haud minima pars illi sit tribuenda Scrib. Gottingae in Academi Regia Georgia Augusta a. d. II Cal. April.
25쪽
Pixopsus in libro de Praedicamentis ab expositione
vocabulorem, reS, ut illa re sunt, adeoque primas earum notiones, designantium, progreditur nunc Aristoteles ad ea uberius deviaranda, quae Ut singilla, alit inter se connexa, exprimim secundas notiones, sive animo tantum de rebus concepta Monitum a me est
alio loco, notiones potissimum secundas Logici interesse, quandoquidem ratiocinatio nulla, ne coniunctio quidem primarum notionum sine earum ope fieri
potest Cum autem consilium esset philosopho, describendi in organo artem ratiocinandi sive syllogismos conficiendi, agere ille de syllogismis omnino, variis quae
horum speciebus .modis non poterat priusquam singulas syllogismi partes, viZ tam prima notionES, quam secundas hasque per voces ex consensu plurium significantes proferendi .connectendi rationes explicuisset Iam vero doctrinam de primis notionibus in libro Categoriarum exhibitam sequuntur praecepta de syllogismi partibus, quatenus illae secundae notiones sunt certis quibusdam signis proferuntur, quae quidem praecepta argumentum libri de Interpretatione constitulini. 'ocabulum interpretatio alio sensu Aristoteles usurpa- it, quam quo illud vulgo usurpari solet non enim
innuit eo explicationem orationis cuiusdam grammaticam, aut descriptionem rei copiosiorem, luculentiorem, ad tuum vel aliorum captum magis accommodatam, sed potius rationem aliquam pluribus approbatam, qua animi sensa profertinus incum aliis ita com- Arhlat. Vol. II. A a
26쪽
municamus, ii isti idem nobiscum de iisdem rebus sentiant. Igitur partes syllogismi, titpote animo concepta designantes, secundum mentem Aristotelis etiam interpretationes appellare licet, raro partium syllogismi diversitate etiam diversae interpretationes cogitari posse sunt Pars syllogismi per se spectata aut est, sex aut composita illa simplicem animi conceptum interpreta tur dicitur nomen aut verbtim haec ex simplicibus sit coniunetis, dicitur nuntiatio plures enuntiationes coniunctae essiciunt orationem. Quare doctrinam de interpretatione Aristoteles sic persecutus est, ut, praemim nonnullis cap. I de interpretatione in genere, primum de omine di Verbo cap. II, III , tum de Oratione in genere cap. IV , de nuntiatione, ut orationis specie cap. V , de affrinatione, negatione(cap. v I), de enuntiationibus puri s. modo vacantihus , quomodo illis verum a falso dividitur capp. II, VIII, X X XI , de nuntiati ibus modali-hus earumque consecutione capp. XII, XIII), denique de nuntiatiostibus contrariis praeciperet. En iterum singula in tabulam redacta. Quae voce proferuntur, cogitationum animi signa sunt. Literae voce designant. Animi notiones omnibus sunt eaedem, sed non literae, voceS. Animi notiones rerum symbola sunt, res ibique sunt eaedem. Quemadmodum in animo aliqualido no I cap. I. tio sine veri aut falsi significatione est, aliquando alterutrum esse necesse est, ita quoque in ce. Verum infalsum est circa compositionem, divisionem. Nomiria et verba similia sunt notioni extra compositionem indivisionem.
27쪽
De nomine. Nomen est vox significativa ex impositione, sive tempore, cuius pars nulla seorsim aliquid significat. In simplicibus nulla pars oinnino significat. In coinpositis vicietur quidem pars aliquid significare, non significat autem quidpiam. Nullum nomen natura est, sed quando sit symboliam. Etiam voces illae, quae scribi non posse sunt, ut bestiarum, aliquid significant. Nomen infinitum nec oratio est nec negatio.
Nomen infinitum dicitur, quia .id quod est, hi quod non est, signiticat. Nomen obliquum definitione in reliquis
convenit,tim nomine; at si ei apponatUr Esse aut Non esse, verum aut falsuna non significat i
cap. II. De verbo.Verbum est, quod praeter primam significationem tempus significat, cuius pars seorsim nihil significat, inest eorum, qtiae de aliquo dicuntur, signUm. Verbum infinitum dicitur, quia cilicUnque, rei quod esto ei quod non
es , ines . verbum obliquum a veri, differt, quod verbum praesens tempus notat, obliquum verbum significat tempus
Ipsa verba per se nomina sunt, significant aliquid verum utrum sit, an non sit, non significant. Ipsum Esse aut Non esse non significatrem, nec si ens absolute dixeris. cap. III.
28쪽
Ipsum ens nihil est, at compositionem quandam significat, seu, ut nunc dicimus, est copula praedicati, subiecti, quam compositionem sine illis, quae ea coniunguntur, i telligere non possumuS. cap. III. De resione. Oratio est vox significans aliquid, cuius pars seorsim significat ut dictio,
Oratio, ipsa aliquid significat, verum
non ut instrumentum, sed, ut di-etium est, ex impositione. Oratio non est omnis enuntians, verum illa, in qua veri aut falsi significatio inest. Non in omnibus orationibus verum aut falsum est, ut votum oratio Uidem est, at nec vera, nec falsa.
De rem ntiatione. Una oratio eniintians prima est affirmatio, deinde negatio, ceterae vero coniunctione una sunt. Necesse est omnem orationem enUntiam tem constare verbo aut casu verbi. Oratio non dicitur una, quia continen, ter pronuntiatur Una oratio enuntians est aut illa quae unum significat aut quae coniunctione una est; plures, quae multa, non unum significant, aut quae
Nomen Nerbum dictiones tantum sunt. Enuntiamus aliquid de aliquo, seu interrogante, seu non interrogante Uopiam, sed proprio nostro OtU Simplex enuntiatio est, ut aliquid de albquo, aut aliquid ab aliquo.
29쪽
Si qua ex his componitur velut oratio, est iani composita. Enuntiatio simplex aesta vox significans aliquid inesse aut non inesse, ut tempora divisa sunt. cap. V. De os irmat reser negatione. Assirmatio est enuntiati, alicuius de aliqUO. Negatio est enuntiatio removens aliquid ab aliquo. Non contingit stinui affirmare aut negare. Omni assirmationi negatio est opposita, inomni negationi assirmatio. Oppositio est allarmatio, negatio oppositae. cap. I. De enuntia Pionibus puris earumque dixissonious. Res aut sunt universales, aut particulareS. . Universale dicitur, quod de pluribus natura spa praedicari potest Particulare, quod non potest. Assirmatio legatio vel universalis est,
vel particularis. Contrariae sunt propositiones universalis assirmans inuniversali negan S. Particula omne non significat universale, sed quod nomen Universale universaliter sumatur. Signum non est praedicato apponendUm. Nulla assirmatio vera est, si praedicato signum apponatur. Contradictorie opponuntur assirmatio, negatio, altera universalis, altera particulariS. Contrariae non possunt simul esse verae
Subasternas contingit aliquando simul ve scap.
30쪽
Quaecunque contradictiones sunt universalium universaliter verorum, ex his alteram veram, alteram falsam esse necesse est. Et singularium altera vera est, altera falsa. Indefinitarum non semper altera vera, altera alia. Indefinitae aliquando simul verae sunt. Enuntiationum, in quibu praedicatum eao. VII.
non significat essentiam, sed motum s
non necesse est, alteram veram,
alteram falsam esse. Una negatio est unius assirmationis. Idem oportet negare negationem, Uod asseruit affirmatio. Quando aliud de eodem, aut idem de diversis assirmatur aut negatUr, non est opposita, sed diversa enuntiatio. Unx est seu russirmatio, dein negatio, quae unum de uno indicat, sive universaliter illud sumatur, sive non universaliter. Si duobus unum nomen positum est, non est una affirmatio aut negatio.
cap. III. De singularibus, futuris contingentibus
non est determinata verita aut falsitaS.
Futuroriim principium est, a consilio ina actione quapiam. In iis, quae non semper operantUr, potentia est ad utramque partem. Non omnia fiunt aut sunt ex necessitate. cap. IX.