Opera omnia, graece;

31쪽

LIBRI DE INTERPRETATIONE.

Necessarium aliud est simpliciter necessarium, aliud ex suppositione. Contradictionis altera pars vera est, altera falsa, at non praecis separatim haec vera, illa falsa. Oratio vera es , quae rei respor let. Contingentia non iunt determinatae veritatiS. cap. IX. Oinnis assirmatio, negatio aut ex nominem verbo constat, aut ex obli

quo nomine Ut verbo.In propositionibus tertii adiacentis duplices sunt oppositionES. Propositiones iunt, in hac collatione

quatuor.

Ex his duae, ut privationes se habent ad assirmationem Cnegationem,

duae non.

De propositionibus, in quibus ipsum Est

non convenit, idem est iudicium. In singularibus, quando vere aliquid simpliciter negatur, tum etiam infinite amrmari potest. Necesse est semper veram aut falsam esse affirmationem, negationem. Transposita nominai verba idem signia ficant. I, cap. X

Unum de multis, aut multa de Uno, una assirmatione aut negatione non dicuntUris Unum autem dicitur, non Um nomen unum est, si non etiam unum fuerit, quod per ea, quae nomini tribuuntur, essicitur dignificatur.

cap. XI.

32쪽

Quaestio dialectica est responsionis peti

tio, sive propositionis, sive alterius partis contradictonis. Propositio est unius contradie ionis altera parS.

Alia coniuncta praedicari possunt, alia

Praedicata Cea, de quibiis praedicantur, si alterum secundum accidens dicatur, non possunt conitingi. Praedicata, quae de aliquo dicuntur, si alterum alteri insit, coniungi non possUnt. Praedicata diversa coniungi nequeunt, nec in his ab uno ad aliud consequentia esst, si in proposito praedicato oppositio quaedam , ad quam contradictio sequatur, insit.

In quibuscunque praedicationibus non contrarietas inest, si iesinitiones pro nominibus substituantur, quae per se praedicantiir, non secundum accidens, de his separatim inconiunctim aliquid dici potesti Ens dici non potest id, quod opinione sola subsistit.

M. De enuntiationibus modalibtis earumque consecutionibles. Quemadmodum in puris enuntiationibus Esset Non esse appositio quaedam es , subiectae autem res Nomen Verbum sic in modalibus Esse aut

Non esse fiunt ut subiecta, Posse au. cap. XII. te. Contingere appositiones, VII.

discernentes, ut in illis Esse Non esse, ita in his verum ac falsum. Possibile Impostabile non consequuntUr.

33쪽

LIBRI DE INTERPRETATIONE. tara

Necessarium non consequi ita iit reliquos . naodos, causa est, quod Impossibile .Necessarium contrarie opponUntUr. Potentia, quae a ratione non oritUr, nones iotens in contrariam partem.

Quae semper operantur, illa non o sunt aliter se habere.

Aliud possibile est, quia nunc agit, aliud, quia agere possit. INecessarii modus primum locum sibi vim Ccap. XII. dicat XIII. Necessario quidquid est, id actu est. Priora sunt divina, prior est actus,

quam potentia. Quidam sunt actus Hae potentia, Ilisubstantiae primae. Quidam sunt ae lis cum potentia, II EO-rum, quae natura priora sunt, at tempore posteriora.

Quaedam sunt potentiae omnis actus

De en tiationibus contrurili. Opinio contraria est ea, quae est contrarii. Quemadmodum opiniones se habent, ita Cpropositiones. 'Assirmationi negatio, negationi assirmatio Opponitur, praedicatis contradicto iritS, non autem contrariis.

Contraria simul uni. eidem non insunt. cap. XIV. De sinceritate libri de Interpretatione quoque plures dubitarunt,m ex antiquioribus interpretibus ipse Andronicus Rhodius, primus librorum Aristotelis editor, visus sibi invenisse, quae spurium eum prodant. Aristoteles nempe haud procul a principio libri intelli--

34쪽

esus animi et por xetae vocat passone animae creesii . seque de iis in libris de anima pluribus egisse dicit. Cum vero alias sub passionum nomine intelligere soleat quascunque animi affectiones, v. c. iram, gZUdium, tristitiam, nec tamen earum in libris de anima dis quia sitio reperiatur, iure quodam suo conclusit hinc Andronicus, aut libros de anima esse Aristoteli suppost tOS, aut librum de Interpretatione in illos autem suopicionem cadere vix posse, ergo hunc ex librorum Aristotelicorum numero exsulare oportere. Enimvero ab hoc Andronici telo satis bene librum defendisse mihi videntur Alexander Aphrodisi eus, Ammonius Hermeae, Ioannes Philoponus, Severinus Boethius, Um philosophi sententia de animae ii atellectibus de passionibus AccUratius constitutam dilucidata, tum locis ex libris de anima indicatis, ad quae Aristotelem in libro de Interpretatione respexisse probabile sit 1. Praeter Andronicum liber de Interpretatione adversarium evertiis est Patrici tim, qui illum propterea obelo notavit, quod eadem bis persequi Aristoteli non in usu fuerit; argumentum vero libri de Interpretatione etiam ab eo excussum sit in libris de erantiatione, firmatione, teste Alexandro Aphrodisiensi ad Metaphys IV, com-62. Attamen non vere negavit artricius, eadem bistraetasse Aristotelem, quippe quem de anima, de speciebus Platonis, aliisque, in pluribus libris iisque diversis disseruisse, abunde satis constat. Neque cetera argumenta adversus libri fidem ab eodem viro docto producta meliora sunt Arbitratur ille quidem esse in eo, quae placitis in libro Categoriarum propositis re Ptignent; at unum tantum afferre potuit exemplum ex lib. de Interpr. cap. XIII S.Ia, ubi primae substantiae vocantur divinae, quae in Categoriis individua aeaevis corpora dicuntur. At enim haec repugnantia facile tolli potest nam quod diversae primarum substantiariis definitiones in uno, altero libro datae sunt, id ex diverso uniuscuiusque fine explicari debet. In Categoriis, quod ipse professus est, universe tantum aD

Alex Aphrodis ad lib. fol. si a Philopon ad lib. de Analyt. p. 8 ed. Lat. Venet anima sol. , a Boeth in com- da fol. Ammon. ad lib. de menta ad lib. des Interpr. est. Interpretat fol. I, fine,, sec. h. l.

35쪽

LIBRI DE INTERPRETATIONE. is

umbrare voluit Aristoteles, quid voce substantia pro vario respectu ianuatur cin libro de Interpretatione contra primarunt substantiarum notionem senti theolo- hic f. metaphysico attigit adeoque hinc aliquam desinitionis diversitatem exoriri necesse erat. Deinde comtendit Patrici iis, quae in lib. de Interp. cap. XI S a, de interrogatione dialectica utpote responsionis petitione ex Topicis citentur, ea nusquam in his reperiri: attamen locutus es Aristoteles de interrogatione di lectica Topic I, , se g. fusius per totum librum octavum, etsi non eadem singula verba , quibus in libro de Interpretatione usus est, ibi repetiit. Quod si quaeritur, utrum liber de Interpretatione

sit generis acroamatici, an exoterici, ipsa eius indoles prius genus mihi redolere videtur. Est enim methodo demonstrativa conscriptus non datur solummodo rerum exponendarum descriptio , sed asseruntur etiam causae, cur ita nec aliter eae definiri possint; nec omni no eorum aliquid in eo desideratur , quae librorum croamaticorum proprietatem efiiciunt.

36쪽

ARISTOTELIS

LIBER DE INTERPRETATIONE.

P RIMUM oportet ponere, quid sit Nomen, quid Verbum deinde, quid sit Negatio, Assirmatio ., Enuntiatio QOratio et Sunt vero voce emissa passio-

37쪽

ARISTOTELIS LIBER DE INTERPR. is

num animae signata scripta eorum , quae voce mittuntur. 3 Et quemadmodum nec literae omnibus eaedem sunt, ita nec voces omnibUS eaedem: tiorum tamen haec signa primo sunt, ea omnibus sunt eaedcnae passiones animae Wquorum haec imagines sunt, ea quoque omnibus sunt res eaedem De iis quidem dictum est in libiis de anima sunt enim alicnae tracta tionis. d Quemadmodum autem in anima est aliquando notio veri, falsi expers, aliquando vero talis, cui necesse est alterutrum horum inesse sic, in vo ce; nam circa coniunctionem, disiunctionem falsum .verum est. CNomina ergo per se, verba similia sunt notioni absque coniunctione & disiune ione velut homo, Walbum, si nihil adiiciatur; neque enim Verum, neque falsum aliquid est signum autem huiuscere adest; nam .hircocervus significat quidem aliquid,

38쪽

neqUaquam alitem vertim aut falsum aliquid, nisi sese, aut Non esse adiiciatur, aut simpliciter aut secundum tempUS.

A P. II.

De nomine, o nomine insinito cir casibus nominis. Nomen igitur est vox significans ex consensuri sine tempore, cuius vocis nulla pars est significans separata a Nam in nomine Καλλιπποc nihil ipsum et ,--rro per se significat, quemadmodum in oratione reLoc os . Neque vero, quemadmodum in simplicibus nominibus, sic in compositis sese habet in illis enim nequaquam pars est significans in his vult quidem aliquid significare , at nihil significat separatim ut in crete oκελη; nihil et naAnc per se sigmficat. 3 Ex con-

39쪽

LiBER DE INTERPRETATIONE. a

rum cύτε ἀληθευρι, υτε ψευδεTαι. sensu autem nomen eis vocem ignificantem eximus , quod natura nomen nullum est, sed tum nomen fit x, quando fit symboltim cum significent etiam aliquid sis

ni illiterati, ut helluarum, quorum nullum es nomen. V Non homo autet non est nomen Ar nec nomen

positum est, quo id appellari Oporteat nec enim ona tio, nec negatio est sed est nomen infinitum, quia similiter cuicunque adest, Cilli, quod est , illi, quod non est. s. Philonis, Philoni autem, quae culique talia, non sunt nomina, sed istis nominis. De finitio autem eius casus est eadem quoad reliqua cun destitione nominis instilli Q si enim coniungitur cir fus cuna Est aut Erat aut Erit, nihil veri alit alnsignificat nomen vero semper everum aut a una Am- at); velut Philonis est, aut non est; nillil enim uia quam hoc veri aut falsi significat. Nilat. Vol. II B

40쪽

i ARISTOTELIS

Verbum autem est, quod tempus consignificat, cuius pars nihil significat separatim insemper signum Ortini est, quae de alio dicuntiir et Dico autem, Uod con significat tempus ut valetudo quidem nomen albatit verbum est consignificat enim, quod nunc adsit 3 Et semper ortam, quae de alio dicuntur, signum est ut eorum, quae de subiecto dicuntti', aut in subiecto sunt. V Non valet autem, Ceto Non laborat, verbum non dico; nam consignificat quidem temptis, semper in aliquo est; differentiae vero nomen positit m non est; esto igitti verbum infinitum, quod similiter cuicunque adsito illi , quod est, Cilli, quod non est s