Works; from the text of Heyne and Wagner

61쪽

PRIMA Syracosio dignata est ludere Versu NOStra, neque erubuit silvas habitare, Thalia. Quum canerem reges et proelia, Cynthius aurem Vossit, se admonuit: lassorem, Tityre, pingues Pascere oportet oves deduetum diuere armen. Nunc ego namque super tibi erunt, qui dicere laudes, Vare, tuas cupiant, et tristia condere bella,)Agrestem tenui meditabor arundine Musam. Non injussa cano. Si quis tamen hae quoque, Si quis Captus amore leget, te nostrae, Vare, myrieae, Te nemus omne canet ne Phoebo gratior ulla eSt, Quam sibi quae Vari praescripsit pagina nomen. Per te, Pierides Chromis et Mnasylus in antro Silenum pueri somno videre astentem, Inflatum hesterno venas, ut semper, Ineelio: Serta procul tantum capiti delapsa auebant, Et gravis attrita pendebat eantharia anSR.

AggreSSi, nam saepe sene Spe e mmis ambo Luserat 1 ieiunt ipsis X uacula Sertis.

Addit se ostiam inuidisque supervenit Ese,

62쪽

10 P. VIRGILII MARONIS

AE e Naiadum pulcherrima jamque videnti Sanguineis frontem moris et tempora pingit. Illo dolum ridens, Quo vincula nectitis V inquit.

'Solvite me, pueri satis est potuisse videri. Carmina, qure Vultis, cognOSeitae Carmina Vobis, Huic aliud mercedis erit. Simul incipit ipse. Tum vero in numerum Faunosque ferasque videres Ludere, tum rigidas motare neumina quorCUS. Nec tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes Noe tantum Ithodope mirantur et Ismarus Orphea. Namque eanebat, uti magnum per inane coaeta Semina terrarumque animaeque marisque fuissent

Et liquid simul ignis ut his exordia primis

Omnia, et ipse tener missi concreverit orbis Tum durare solum et discludere Nerea ponto Coeperit, et rerum paulatim hunere sormas; Jamque novum terrae stupeant lucescere solem, Altius at tu cadant submotis nubibus imbres Incipiant silvae quum primm Sm gere, quumque Rara per ignoto errent animalia montes. Hinc lapides Pyrrhae aetos Satin Dia regna, Caucasiasque refert volueres, furtumque Promethei. His adjungit, Hylan nautae quo sonte relietum Clamassons, ut litus, Hyla, Hyla, V onme Sonaret; Et ortunatam, si nunquam armenta suiSSent, Pasiphaen nivei solatu rumore juvenci.

Ah virgo infelix, quae te dementia cepit lProetides implerunt salsis mugitibus agros

At non tam tui pes pecuduni tamen ulla seeuta est Concubitus, quamvis collo timuisset aratruma, Et su)pe in levi'usesisset cornua fronte. 4u go infelix, tu nune in montibus erraS: Ille latus niveum molli fultus hyacintho, Ille sub nigra pallentes ruminat herbas, Aut aliquam in magno sequitur grege. Chiudite Nymphae Dietara Nymphae, nemorum jam claudite altuS, Si qua sorte erant oeulis sese obvia nostris Errabunda bovis vestigia forsitan illum,

Aut herba aptum viridi aut armenta Secutum, Perdueant alii tuae stabula ad Orib ni Vacca . Tum anitIIosperidum miratam mala puellam: Tum Pliaethontiadas musco circumdat am3ru 'COrticis, utque solo proceras erigit alnos :Tum canit, errantem l 'ermessi ad limi in Gallum Aonas in montes ut duxerit una sororum; Utque vivo Issicubi chorus assurrexerit omniS;

63쪽

Ut Linus haec illi divino carmine pastor, Floribus atque apio crine ornatu Rm O, Dixoriti mos tibi dant calamos, en aeeipe, MUSAE, ASerae quos ante seni, quibus ille solebat Cantando rigidas deducere montibus OrnOS. His tibi Grynei nemoris dicatur origo, Ne quis Sit lucus, quo se plus jactet Apollo. Quid loquar, ut Scyllam Nisi, quam sama Seeuta est, Candida succinctam latrantibus inguina monstris Dulichias vexasse rates, et gurgite in alto Ah l timidos nautas canibus lauerasSe marinis Aut ut mutatos Terei narraverit artUS, Quas illi Philomela dapes, quae dona pararit, Quo cursu deserta petiverit, et quibus ante Infelix sua foeta supervolitavserit alis 3 omnia, quae Phoebo quondam meditante beatus Audiit Eurotas, jussitque ediseere laurOS, Illo canit pulsae reserunt ad sidera valles Cogere donee oves fabulis numerumque referri Jussit se invito processit Vesper Olympo.

MEL. Forte sub frgata consederat Eoo Daphnis, C0mpulerantque greges Corydon et Thyrsis in unum,

64쪽

18 P. VIRGILII MARONIS Thyrsis oves, Corydon distentas laete capellas, Ambo florentes aetatibus, Arcade ambo, Et cantare pares, et respondere parati.

Huc mihi, dum teneras defendo a rigore myrtos, Vir gregis ipse caper deerraverat atque ego Daphnin Aspicio. Ille ubi me contra videt: eius, ' inquit, Mue ades, o Melib Doe caper tibi salvus et haedi; Et si quid cessare potes, requiesce Sub umbra. Huc it si potum venient per prata juvenci; Hic virides tenera praetexit arundine ripas

Quid sacerem p neque ego Alcippen, nec Phyllida habebam,

Depulsos a laete domi quae clauderet agnos Et certamen erat Corydon eum Thyrside magnum. Postliabui tamen illorum mea seria ludo. Alternis igitur contendere versibus ambo Coepereo alternos Musae meminisse volebant. Hos Corydon, illos reserebat in ordine Thyrsis. COR Nymphae, noster amor, Libethrides, aut mihi carmen, Quale meo Codro, conceditu proxima Phoebi Vorsibus ille adit aut si non posSUmu OmneS, Hic arguta sacra pendebit fistula pinu.

TIIY. Pastores hedera reseentem Ornate poetam,

Arcades, invidia riuia patitur ut ilia Codro Aut si ultra phiditum hiudarit, baccare rontem Cingite, ne vati noceat mala singlia futui O. COR. Saetosi al)ut hoc apri tibi, Delia, parvus

Et ramosa Micon vivaeis Ornua CerVi.

Si proprium lio suerit, levi de marmore tota

Puniceo stabis Suras evincta cothurno.

Tis Y Smum laetis et haec te liba, Priapo quotannis Exspectare sat est custos es pauperis horti.

Nini te marmoreum laro tempore festinius at tu. Si istim a gregem sui lileverit, aureus Sto.

COR Neriti Gallatea, thymo mihi duleior Hyblae,

Candidior cycnis, li0dera sormosior alba. Quum l)rinnim liasti et olent )r:Psetna auri, Si qua tui Corydonis habet to cura. Venito. Tli V. Immo go Sardois videar tibi amarior herbis, IIorridior rusco Projecta Vilior alga Si mihi non hiij lii toto jam longior anno St. It domum liasii si quis iudor it juvenci. JOR Aluseos sontes et somno mollior herba, Et su: vos rara viri lis fugit arbutus umbra,

Solstitium duori dosondito j:im venit aestas Torrida, jam buto turgent in Palinite gemmae.

65쪽

THY. Hic secus et taedae pingues, hic plurimus ignis Semper, et assidua postes fuligine nigri: Hic tantum boreae curamus frigora, quant Aut numerum lupus, aut torrentia flumina ripas. COR. Stant et uniperi, et castaneae hirsutae Strata jacent passim Sua quaque Sub arbore poma Omnia nune rident: at si sormosus Alexis Montibus his abeat, videas et flumina sieea. THY. ret agero vitio moriens sitit aeris herba; Liber pampineas invidit collibus umbras Phyllidis adventu nostrae nemus omne virebit; Jupiter et laeto descendet plurimus imbri. Con. Populus Aleidae gratissima, vitis Iaeelio, Formosae myrius Veneri, Sua laurea Phoebo :Phyllis amat corulos risias dum Phyllis amabit, Nec myrtus vincet eorulos, nee lavi ea Phoebi. ΤΠY Fraxinus in silvis pulcherrima, pinus in hortis, Populus in fluviis, abies in montibus altis :Saepius at si me, Lycida formoSe reriSRS, Fraxinus in silvis cedat tibi, pinus in hortis. MEL. Haec memini, et victum frustra contendere Thyrsin.

Ex illo Corydon Corydon est tempore nobiS.

66쪽

P. VIRGILII MARONIS

ECLOGA VIII. PHARMACEUTRIA.

PASTORUM Musam Damonis et Alphesiboei, Immemor herbarum quos est mirata juvenea Certantes, quorum stupes aetae armine lynceS, Et mutata suos requierunt lumina CurSUS Damonis Musam dicemus et Alphesiboen. Tu milii, seu magni superas jam saxa Timavi, Sive oram Illyrici legis Dquoris en erit inquam In dies, milii pium Euseat tua licere saeta γEn erit, ut liueat totum mihi serre 30 Orbem Sola Sophooleo tua armina ligna cothurno ΘΑ te prineipium, tibi desinet Melpo jussis Carmina e 1 pta uisa atque hanc sine tempora circum Inter victrices hederam tibi serpere him OS.

67쪽

Frigida vix coelo noctis decesserat umbra, Quum ros in tenera pecori gratissimus herba, Incumbens tereti Damon sic coepit olivae :DAM. Nascere praeque diem venien age, Lueiser almum;

Conjugis indigno Nisae deceptus amore Dum queror, et divos, quanquam nil testibus illis

Profeci, extrema moriens tamen alloquor hora. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, VerSUS. Maenalus argutumque nemus pinosque loquentes Semper habet semper pastorum ille audit amores, Panaque, qui primus calamos non paSSUS inerteS. Incipe Maenalios mecum, mea tibin, VerSUS.

Mopso Nisa datu quid non speremus amantes ΘJungentiu jam gryphes equis eVOque Sequenti Cum canibus timidi venient ad pocula damae. Mopse, novas incide saces tibi ducit u uxor; Sparge marite, nuces tibi deserit Hesperus G tam .

Incipe Maenalio meeum, mea tibia, VerSUS.

O digno conjiuieta 11 O, dum despiei omnes, Dumque tibi est odio mea fistula, dumque capellae,

Hu sutumque superstillium, promiSsaque barba, Nec curare deum credis mortalia quemquam lIncipe Maenalios mecum, mea tibia, VerSUS. Sepibus in nostris parvam te roseida mala Dux ego vester eram vidi cum matre legentem. Alter ab undedimo tim me jam ceperat annuS;Jam fragiles poteram a terra contingere ramos. Ut vidi, ut perii, ut me malus abstulit errori Indipe Maenalios mecum, mea tibia, VerSIIS.

Nunc scio, quid sit Amor duris in otibus illum Aut Tmaros, aut Ithodope, aut extremi Garamantes

Ne generis nostri puerum nee sanguini edunt. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, OPSUS. Saevus Amor docuit natorum sanguine matrem Commaeulare manus crudelictu quoque, mater.

Crudelis mater magis, an puer improbus ille pImprobus ille pueri crudelicto quoque, mater. Incipe Maenalio mestum, mea tibia, VerSUS. Nun et oves ultro fugiat lupus aurea durae Mala serant quercuso narcisso floreat allausu Pinguia corticibus sudent electra myricae

Corient et cycnis ululae sit Tityrus Orpheus Orpheus in silvis, inter delphinas Arion.

Incipe Maenalios mecum, mea tibia, VerSUS.

Omnia vel medium fiant mare Vivit silvae Praeceps aerii specula de montis in undas

68쪽

22 P. VIRGILII MARONIS Deserar extremum hoc munus morientis habeto. Desine Maenalios, jam desine, tibia, VerSIIS. Hae Damon VOS, quae responderit Alphesiboeus.

ALPH. Effer aquam, et molli cinge haec altaria vitta, Verbenasque adole pingues et mascula thura. Conjugis ut magicis sanos avertere aeris Experiar sensus nihil hic nisi carmina desiuit. Ducit ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin Carmina vel coelo possunt deducere lunam; Carminibus Circe socios mutavit Ulixi; Frigidus in pratis cantando rumpitur anguiS. Ducite a vile domum, mea earmina, ducite Daphnin. Toma tibi haec primum triplici diversa colore Licia circumdo, terque haec altaria laeum Emgiem duco numero deus impare gaudet. Ducite ab in be domum, mea carmina, ducite Daphnin . Necte tribus nodis ternos, Amarylli, Olore ;Necte, Amarylli, modon et Veneris, die, ineuia necto Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin . Limus ut hic durescit, et haec ut ora liquesit Uno eodemque igni: sic nostro Daphnis amore. Sparge molam, et ragiles incende bitumine lavi os: Daphnis me maliis urit, ego hanc in Daphnideaturum. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Talis amor Daphnin qualis quum ossa juveneum Per nemora atque altos quaerendo bucula lueo Propter aquae rivum viridi procumbit in ulva, Perclita, nee serae meminit decedere nocti Talis amor teneat, ne sit mihi cura mederi. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Has olim exuvias mihi perfidus illo reliquit Pignora ara sui, qua nunc ego limine in ipso, Terra, tibi mandon debent hiue pignora Daphnin . Ducite ab urbe domum, mea carmina dueite Daphnin . Has herbas atque haec Ponto mihi lecta venena Ipso dedit M a risu nascuntur phu ima Ponto. His og s:0pei lium fieri et se condere silvis

M Prin, TDpe animas imis exeire epuleris, Atque satas alio vidi tradueere meSSOS.

Ducit ab 'bo domum, mea carmina dueite Daphnin. Fer cineres, Amarylli, foras, rivoque fluenti Transque caput auo nec est exoris His ego Daphnin Aggrediar nihil illo duos, nil carmina curat. Ducito ab urbe domum, mea carmina ducite Daphnin. Aspicen corripuit tremulis altaria lammis

69쪽

BUCOLICA ECL. IX. 23

Sponte sua, dum ferre moror, cinis ipso. Bonum siti Nescio quid certe est et Hylax in limine latras. Crsedimus 3 an, qui amant, ipsi sibi somnia fingunt 3 Pareite, ab urbe venit, jam pareite, carmina, IDaphnis.

LYC. Quo te, Moeri, pedes 3 an quo via ducit, in urbem pM ER O Lycida, vivi pervenimus, advena nostri Quod nunquam veriti sumus, ut possessor agelli

Diceret Haec mea sunt veteres migrate coloni. Nunc victi, tristes quoniam Fors omnia versat,

Hos illi quod no bene vertat mittimus haedos.

LYC. Certe equidem audieram, qua se subdueere colles Incipiunt, mollique jugum demittere clivo, Usque ad aquam et Veteres, jam fracta aeumina, sagos, Omnia carminibus vestrum servaSSe Menalenta. M ER. Audieras, et fama fuit; sed carmina tantum Nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum Chaonias dicunt, aquila Veniente, olumbRS. Quod nisi me quacumque novas indidere lites Ante sinistra cava monuisset ab ilice cornix: Noe tuus hic Moeris, ne viveret ipse Menaleas. LYC. Heu, cadit in quemquamsantum scelus heu, tua nobis Paene simul tecum solatia rapta Menalca 3

Quis canere Nymphas 3 quis humum florentibus herbis Spargeret, aut viridi sontes induoseret umbrat Vol quae sublegi tacitus tibi carmina nuper Quum tu ad deliotas erres, Amaryllida nostras p Tityre, dum redeo, brevis est via, pasee capellaS,