장음표시 사용
41쪽
MEL TITYRE, tu patulae recubans sub tegmine sagi Silvestrem tenui Musam meditaris avena: Nos patris fines et dulcia linquimus arva; Nos patriam fugimus tu, Tityre, lentus in umbra
Formosam resonare doces Amaryllida silvas.
TIΤ. O Meliboeu, deus nobis haec otia Deit: Namque erit illo mihi semper deus cillius aram
Saepe tener nostris ab ovilibus imbuet agnus. Ille meas errare boves, iis cernis, et ipSum Ludere, quae Vellem, calamo permisit agresti. MEL. Non equidem invideo miror magis' undique totis Usque adeo tua batur agris En ipso capellas Protenus aeger agon hane etiam vix, Tityre duco. Hic inter densas corulos modo namque gemellOS, Spem gregis, ah filio in nuda connixa reliquit. Saepe malum hoe nobis, si mens non laeva fuisset, De coelo aetas memini praedioere quer HS.
Saepe sinistra cava praedixit ab ilio cornix. Sed tamen isto deus qui sit, da, Tityre, nobiS. ΤΙΤ Urbem quam diuunt Romam, Meliboee, pulmi
Stultus ego huic nostrae similem, quo Saepe SolemuSPastores Ovium teneros depellere eius. Si canibus catulos similes, sic matribus haedos Noram Si parvi componere magna Solebam.
42쪽
Verum haec tantum alias inter caput extulit urbes, Quantum lenta solent inter viburna cupressi.
MEL. Et quae tanta fuit Romam tibi causa videndi
TIT. Libertas musa sera tamen reSpexit inertem,
Candidior postquam tondenti barba cadebat; Respexit tamen, et longo post tempore Venit, Postquam nos Ama Bis habet, Galatea reliquit. Namque latebor enim, dum me Galatea tenebat,
Ne spes libertati erat, nee Cura peculi. Quamvis multa meis exiret victima saeptis, Pinguis et ingrata premeretvi caSeus Urbi: Non unquam gravis aere domum mihi dextra redibat. MEL. Mu abar, quid TDsta deos, Amarylli, Oe ES, Cui pendere sua patereris in arbore poma
Tityrus hinc aberat. Ipsa te, Tityre, pinus,
Ipsi te sontes, ipsa haec arbusta Oeabant. TIT. Quid adseremi neque servitio me exire licebat, Nec tam praesentes alibi cognoscere divos. Hie illum vidi juvenem, Meliboee, quotanniSBis senos cui nostra dies altaria fumant. Hi mihi responsum primus dedit ille petenti: 'Pascite, ut ante boves, pueri submittite tauros.
MEL. Fortunate senex, ergo sua rura manebunt lEt tibi magna satis, quamvis lapis Omnia nudus Limosoque paliis obducat pascua Ianeo. Non insueta graves tentabunt pabuli setas Nec mala vicini pecoris contagia laedent. Fortunate seneX, hi inter lumina nota Et sontes saeros rigus aptabi Opaeum. Hinc tibi, quae semper vicino ab limite saepes Hyblaeis apibus lorem do pasta salieti,
Saepe levi somnum suadebit inire susurro: Hinc alta sub ul e canct frondator ad auras; Nec tamen interea raucae, tua cura, PalumbeS, Neu gemere aeria cessabit turtur ab humo . TIT. Ante leves ergo a centur in aethor cervi,
Et rota dostituent nudos in litore pisci 'S; Ante pererratis amborum finibus exsul Aut Ararim Parthus bibet aut Germania Tigrim, Quum nostro illius hibatur liuetore Vultus. MEL. At nos hine alii sitientes ibinius Afros, Pars Scythiam et rapidum Creta voniemus Oaxem, Et ponitus toto divisos Orbe tritannos. En unquam patrios longo post tempore fines, Pauperis et tugur congestum est ite culmen Post aliquot mea regna videns mirabor aristas
43쪽
Impius lis o tam culta novalia mil0 ha sibit 3
Earbarus has segetes 3 en, quo discordia cives Produxit miseros en quei consevimus agros Insere nunc, Meliboee, piroS, pone ordine vites: Ite meae, seli quondam peeus, ite apellae. Non ego Os posthac, VH id projectus in antro, Dumosa pendere procul de rupe videbo
Carmina nulla ennama non me paSeente, Capellae, Florentem cytisum et sali es Carpetis amaras. TIT. Hie tamentiane mecum potera requieSeere noetem
Fronde super H di sunt nobis mitia poma, Castaneae modes, et pressi copia laetis Et jam summa procul villarum culmina sumant, Majoresque cadunt altis de montibus umbrae.
FORMOSUII pastor Corydon ardebat Alexin, Desidias domini; nec quid Speraret, habebat.
Tantum inter densas, umbroSa Reumina, sagOSAssidue veniebat ibi haec incondita solus Montibus et silvis studio aetabat inani: crudelis Alexi, nihil mea carmina cura. Nil nostri missereres' mori me denique cogeS.
Nunc etiam pecudes umbras et rigora aptant; Nunc virides etiam occultant spineta laeertos Thestnis et rapido sessis messoribus aestu Allia serpyllumque herbas confundi olentes At mecum aueis, tua dum vestigia lustro, Sole sub ardenti resonant arbusta cicadis. Nonne sui satius, tristes Amaryllidis tuas
Atque superba pati astidiat nonno Menalcant
Quam ris ille niger, quamvis tu candidus esseS. O sormose puer, nimium ne crede colori lAlba ligustra cadunt vaccinia nigra leguntur. Despectus tibi sum, nec qui sim quaeris, Alexi; Quam dives pecoris, nivei quam laetis abimdans. Mille meae Siculis errant in montibus agnae; Lac mihi non aestate novum, non rigore desit. Canto, quae solitus, si quando armento Vocabat, Amphion Dircaeus in Actaeo Aracyntho. Ne sum adeo informis nuper me in litore vidi, Quum placidum ventis staret mare; non ego Daphnis, Judice te, metuam, si nunquam allat imago.
44쪽
tantum liboat mediam tibi sordida rura
At tu humiles habitare casas, et figere CerVOS, Haedorumque gregem viridi compellere hibiseo Mecum una in silvis imitabere Pana canendo;
Pan primus calamos era conjungere Plu es Instituit Pan curat oves oviumque magistrOS.
Nec te poeniteat calamo trivisse labellum: Hae eadem ut sciret quid non adiebat Amyntas 3 Est mihi disparibus septem compacta cicutis Fistula, Damoetas dono mihi quam dedit olim, Et dixit moriens nune habet ista secundum.'Dixit Damoenasci invidit stultus Amyntas.
Praeterea duo nec tuta mihi vallo ri perii Capreoli, Sparsis etiam nune pellibus albo, Bina di siccant ovis ubera quos tibi SerVO. Jam pridem a me illos abducere Thestylis orat; Et adiet, quoniam sordent tibi maera nostra. Hue ades, O sormose pueri tibi lilia plenis,
Ecce, serviis Nymphae calathisu tibi candida Nais,
Pallentes violas et summa papaVera earPen S,
Narcissum et florem ungit lene olentis anethi; Tum, casia atque aliis intexens suavibus herbis, Mollia hiteola pingit vacemia altha.
Ispe ego cana legam tenera lanugine mala, CnStaneaSquemueeS, mea quas Amaryllis amabat. Addam cerea pruna honos erit huic quoque pomo Et vos, o lauri, carpam, et te, proXima myrte; Sic positὶ quoniam suaves miscetis odores. Rusticus es, Corydon, ne munera curat Alexis; Nec, si muneribus eortes, concedat Iolas.
Heu, heu, quid volui misero mihil soribus Austrum Porditus, liquidis immisi sontibus apros. Quem fugis ali demensi habitarunt di quoque Silvas,
Dardaniusque Paris Pallas, quas concidit, arceSIpsa cohit nobis hiceant ante Iamia silvae. Torva leaena lupum sequitur, lupus ipse capellam; Florentem cytisum sequitur lasciva capsella Te Corydon o Alexi trahit sua quemque Voluptas. Aspice, aratra jugo reserunt Susi ensa uVenei, Et sol roseonto dueedens dulilient umbras :Me tamen urit amor quis nini modus adsit amori
Ah Corydon, Corydon, quae te dementia opiti Somit,ututa tibi frondosa vitis in ulmo est. Quin tu alii piid saltum liotius, quorum indiget usus,' iminibus molli suo iuras det OX Oro uia O.
Invenies alium, si te hie astidit, Alexin .
45쪽
MEN DIC mihi Damoeta, trium pecus 3 an Moliboei DAM. Non, Verum 2Egonisu nuper mihi tradidit AEgon. MEN. Infelix o semper, oves, pecu. ipse Neaeram Dum fovet, ac ne me sibi praeserat illa, Veretvi', Hic alienus Oves custos bis mulget in hora; Et sucus pecori et lac subducitur agnis. DAM. Parcius ista viris tamen Objieienda memento. Novimus et qui te, transversa tuentibus hircis, Et quo, sed faciles Nymphae riSere, Sacello. MEN. Tum, credo, quum me arbustum videre Miconis Atque mala vites incidere sale novellas. DAM . Aut hic ad veterses ago quum Daphnidis arcum Fregisti et calamos; quae tu, perVerSe Menalea, Et, quum vidisti puero donata, dolebas,
MEN. Quid domini saetant, audent quum talia fures lNon ego te vidi Damonis, peSSime Caprum
46쪽
Excipere insidiis, multum latrant Lycisea 3Et quum clamarem Quo nune se proripit illo 3Tityre, coge pecus,' tu post carecta latebas. DAM . An mihi cantando victus, non redderet ille, Quem mea carminibus meruisset fistula, caprum
Si nescis, meus ille cape suit; et mihi Damon Ipse aiebatur, sed reddere poSse negabat. MMX. Cantando tu illum aut unquam tibi fistula cera Junota sui 3 non tu in triviis, indoete, Solebas Stridenti miserum stipula disperdere carmenqDAM. Vis ergo inter nos, quid possit uterque vicissim Experiamur 3 ego hanc vitulam ne sorte reeuSes, Bis venit ad mulctram, binos alit ubere eius)Deponon tu die mecum quo pignore CerteS. MEN. De grege non ausim quidquam deponere tecum; Est milii namque domi pater, est injusta noverea; Bisque dio numerant ambo pecus, alter et haedos.
Verum, id quod multo tute ipse satebere majus, Insanire libet luoniam tibi pocula ponam Fagina, caelatum divini opus Alei modontis, Lenta quibus tomi fastili superaddita vitis Diffusos hedera vestit pallente eorumbOS. In medio duo signa Conon et quis sui alter, Deseripsit radio totum qui gentibus orbem,
Tempora qUz meSSOr, quae curvus arator haberet 8
Noedum illis hibra admovi, sed condita Servo. DAM. Et nobis idem Alei medon filio poeula secit, Et molli circum est ansas ampleXus acantho, Orphuaque in medio posuit Silvasque sequenteS; Noedum illis labra admovi sed condita Servo. Si ad vitulam spectas, nihil est quod poeula laudes. MEN Nunquam hodie effugies. Veniam. quocumque
Audiat haec tantum, vel qui venit ecce Palaemon; Eiseiam, posthae ne quemquam Oee laCOSSIS. DAM. Quin age, si quid habes in me mora non erit ulla, Nec quemquam sugi ; tantum viein Palaemon,
Sensibus haec imis ros est non parVa. OPON .PAL. Dicite, quando suidem in molli consedimus herba;
Et nune omnis aeter, nune Omnis Parturit arbos, Nunc rondent silvae nune formosisSin IS INDUS.Incipe DaniiDtan tu deii id sequere Menalca. Λlternis distotis amant altorna Cami 'DI'. DAM . Ab Jovo prinoi pium Musa, Jovis Omnia Plena Ili colit terras, illi mea carmina cura . MLN. Et me Phoe bus amat Phoebo sua semper apud me
47쪽
Munera sunt, lam i, et suave rubens hyacinthus.
DAM . Malo me Galatea petit, laseiVa puella, Et fugit ad salices, et se cupit ante videri. MΕΝ. At mihi sese offert ultro meus ignis, Amyntas, Notior ut jam sit canibus non Delia nostri S.
DAM. Parta meae Veneri sunt munera namque notavi Ipse locum, aeriae quo congeSSere palumbes.
MEN. Quod potui, puero silvestri ex arbore lecta Aurea mala decem misi eras altera mittam. DAM. O quoties, et quae nobis Galatea locuta est lPartem aliquam, venti, divum reseratis ad aures Jy N. Quid prodest, quod me ipse animo non perniS, Amynta, Si, dum tu seetaris apros, ego retia servo pDAM Phyllida mitte mihi, meus est natalis, Iolla: Quum saeiam vitula pro frugibus, ipse venito. MEN. hyllida amo ante alia su nam me di foedere flevit, Et, Longum sormose vale, vale, ' inquit, Iolla. DAM. Triste lupus stabillis, maturis frugibus imbreS, Arboribus venti, nobis Amaryllidis irae. MEN. Dule satis humor depulsis arbutus haedis, Lenta salix et pecori, mihi solus Amyntas. DAM Pollio amat nostram, quamvis est rustiea Musam florides, vitulam lectori pascite Vestro. ME'. Pollio et ipse saei nova carmina pascite taurum, Jam cornu petat et pedibus qui spargat arenam. DAM. Qui te, Pollio, amas, veniat, quo te quoque gaudet; Mina fluant illi, serat et rubus asper amomum. MEN. Qui Bavium non odit, amet tua carmina, Maevi;
Atque idem jungat vulpes et mulgeat hireos. 'AM. Qui legitis flores et humi nascentia fraga, Frigidus, o pueri, fugite hinc, latet anguis in herba.
MΕΝ. Pareite, oves, nimium prodederea non bene ripae Creditur; ipse uries etiam nune edera sistent. DAM. Tityre, pascentes a sumine reice capessas
Ipse, ubi tempus erit, omnes in sontu lavabo. MEN. Cogite ves, pueri; si ita praeeeperit eStUS, Ut nuper, frustra pressabimus ubera palmi S. DAM. Heu, heu, quam pingui mauer est mihi taurus in
ervolIdem amor exitium pecori pelorisque magiStro. MEN His certe neque amor causa est vix OSSibus haerent; Nescio quis teneros oculus mihi asstinat agnos.
DAM. Diu, quibus in serris et eris mihi magnus Apollo, Tres pateat coeli spatium non amplius ulla uS.
48쪽
MEN. Dic quibus in terris inscripti nomina regum Nascantur flores et Phyllida solus habeto. PAL. Non nostrum inter vos tautas componere lites; Et vitula tu dignus sit hic et quisquis amoreSAut metuet dulces aut experietur amaros. Claudito jam rivos, pueri sat prata biberunt.
SI LIDE Musae, Paullo majora canamus Non omnes arbusta juvant humilesque 3 riem. Si canimus silvas, si lute sint consule dignae. Ultima Cumiui venit jam carminis aetas Magnus ab integro stDAOrum nascitur ordo. Jam redit et Virgo, redeunt Saturnia regna; Jam nova progenies in lo demittitur alto.
49쪽
Tu modo nascenti puero quo ferrea primum Desinet a toto surget gens ad ea mundo Casta, ave, Lustina tuus jam regnat Apollo. Tequo adeo decus hoc aevi te OnSese, IbIt, Pollio, et incipient magni procedere mense Te duce, si qua manent, sceleri VeStIgia OStrIIrrita perpetua solvent sormidine terras. Ille deum vitam accipiet, divisque Ide OIt Permixtos heroas, et ipse videbitur illis, Paeatumque reget patriis virtutibus orbem. At tibi prima, puer, nullo munuSeula Cultu Errantes hederas passim cum baccare tellus Mixtaque ridenti colocasia fundetineantho. Ipsae laete domum reserent distenta capellae
Ubera, nec magnos metuent armenta leoneS.
Ipsa tibi blandos fundent cunabula floreS Occidet et serpens, et allax herba Venem
Oeeidet Assyrium Vulgo naSeetin amomum. At simul heroum laudes et laeta PMenti Jam legere et quae sit poteris cognoSeere 1rtuS: Molli paulatim flavescet ampu arISin, Incultisque rubens pendebit sentiuus Va, Et diu te quercus sudabinis roseida mella. Pauca tamen suberunt priscae VeStigin raULUS, Quae tentare Thetim ratibus, quae cingere U ISOppida, quae jubeant fessu i infindere Sulcos. Alter erit tum Tiphys, et altera quae vehat Argo
Delectos heroas ervii etiam altera bella, Atque iterum ad Trojam magnus mittetur Aebules. Hine, ubi jam firmata virum te secerit aetas, Cedo se ipse mari vector ne naufIenim Mutabit mere0ς omnis lare omnia tellus Non rastros patietvi humus, non mea falcem Robustus quoque jam tauris juga solvet arator Ne varios discet menti ri lana OloreS, Ipse sed in pratis aries jam suave rubent1M iee, jam eroeeo mutabit velisera luto Sponte sua sandyx paseente VeStie agnOS. Talia saecla, ' suis dixerunt, invi rite uSIS Conoordes stabili satorum numine areae. Ag redere o magnos aderit jam tempuS, honoreS,Caira deum suboles, magnum Jovis inerementum lAspice convexo nutantem pondere mistum Terrasque traetuSque maris, coeliamque profunctum Aspice, ventur laetantur ut Omma Melo.