장음표시 사용
141쪽
Et vocet ad digiti me taciturna sonum. Parcite luminibus, seu vir, seu semina fias 35 Obvia; celari vult sua furta Venus. Neu strepitu terrete pedum, neu quaerite nomen,
Neu prope fulgenti lumina serte saee. Si quis et imprudens adspexerit: occulat ille,
Perque deos omnes se meminisse neget. 4o
Nain suerit quicumque loquax, is sanguine natam,
in Observationibus desiderat; ,ed, ui videtur, perperam : nam Io HI superioribus consentaneum, ubi nocens legitur. Regius eo lex Tibullo Deliam abstulit, eique Lydiam quamdam substituit, sed reliquorum omnium consensu Delia pristinam sedem tuetur.3έ. Ad Moce ... eleta Interpretes sero omnes, hoc loco signum nocturnum intelligunt, quo Delia innuerti ama. ori suo, velle se clanculum descendere , et fores illi aperire. Ismuch solemniter pronuntiat: re Ita recte subodoratus est Consalius de Sisos ud Petron. pag. 97. . Idem Brouch. Quia apud nostrum poetam semel de amatore sermo est, qui exservatione signum dabat, Omnibus amaioribus digitorunt sono interdieit, puellasque pariler exsecratione prohibet. Crediderim tamen , hoc loco , signum digiti a Tibullo profoe- tum , ita ut leviter ianua pulsa, Deliam de adventu eius certiorem sa
ceret, quae, postes mox reserans, illum vocaret.
35. Rureiae taminiatis. Quasi metuenda foret orbitas oculorum. Haec Eos Poena sequebatur, qui numen ali quod conspexissent invitum, quam
quam ignari ipsi atque imprudentes. ido Spanheim. Observat. in Callimachi I 1mnum Palladis vers. 78. BRoucxn. - codex paris. s. Edilio anni ii a I. Melius vulgat. esse
3 Nem Iti hae particula mira ost librorum varietas: H. V s. eligit nec . quamobrem ab Iluselivio valde eastigatur. Boch. M-neu e quibusdam libris revocavit; ei sentcntia superioribus non connexa vide batur. Sed Pluschylus ait: α No neu proba quidem esi construendi ratio, nec ea tamen tibivis ineulcanda.
m non minus recte se excipiunt ante imperativos, particulae neu- neu quam n neu . ut apud Virgil.
Georg. IV , vers. 4 . et apud Claudianum VIII, vers. 278. γε 38. iamina ferio. Nunc um a alio modo dicta, ac paulo ante us. 35: hie erat : Noli e me pro vis aris
. Si D. Duo eod. H. VOM. ha-heni : . Si quἰd et imprudens adspexerit , ii probante Passeratio. 4t. Nam heris ρυίeumque Is ax. Brouch. putat, hoc loco , poetam amatoribus praecepta scripsisse a scilicet ne sese iactent, ob nimium puellae amorem. Idem de Venere meminit quae graviter comminatur Anehisae, ne laetare velit in amore se mixtum fuisse cum immortali dea. Sed inleppretationi Brouch. sensus superiorum adversatur ἔ poeia simpliciiεr dieit : Quicumque meos amin
142쪽
ELEGIARUM LIB. I. ELEG. II. 2 3Is Venerem e rabido sentiet esse mari. Nec tamen huic credet conjux tuus : ut mihi verax Pollicita est magico saga ministerio.
Hanc ego de caelo ducentem sidera vidi; 45 Fluminis haec rapidi carmine sistit iter;
res evulgaverit, L erudelitatem Veneris cum dolore sentiet.
eidem accedunt sententiae, merit sane; maris anim saeviliae magis convenit. Ovidius . Melam. I, vs. 36 par;ler dixit: M Tum freta distandἰ,
rabidisque lum rere veni;s. a. - H.
Voss. e cum Donnullis libris omittit; sed parum apte. - Ε sanguine Dala dieitur Venus, quἰa ex abscissis Caeli genitalibus et Ira rnore proiectis orta. 43. Nee tamen Atiis crede . Nec tamen , si vel maximo aliquis loquax fuerit, et marito surta nostra indicaverit , et eredet maritus. UET N.
De originibus artis magicae e iusque singulis momentis, perile disputa vit illustris Hachsmulti. in Athenaeo V, II, pari. II, p. cim. BACH.4έ. Saga. Nonnius Marcellus aἰt: in Sagae mulieres dicuntur seminae ad lubidinem virorum indagatrices;
unde et sagaees canes dicuntur, se- rarum vel animalium quaestiores. . Paulatim usu venit, ut nD- meti cid incantatrices ac veneficos transiret.
5. nane ego de caelo etc. Hun. ait : Duclum videtur a m teor stellarum caduearum. - Hie incipii choragium miraculorum Thessalorum , quibus pleni veterum scriptorum libri. Tu, si lanii vIdebitur. conser Horatium, Epod. v et XVa . Nasonem , Epist. Hypsipyles , vers. 83 , et Amor. lib. I, Eleg. um , at Metam. lib. VII. vs. s; lib. XIV. s. 43; Maronem, Eclog. um; Pr peritum , lib. IV, Eleg. v ἰ Senecam Med. vs. 6 5 , et Herc. .mi. vs. 454 et Lucanum, lib. VI, vs. 43i ; Apule tum , initio Melain. lib. I, et lib. IIae III: Petronium eo loco, Quidquid in orbe vides , paret mihi. . Claudian. in Rusti. lib. I, vs. xέ6 et
Silium, lib. VIII, vs. 496; Flaccum Valerium , lib. VI, vs. 439i Nemesianum. Eclog. Iv. BROUcx. 46. Tuminis inc etc. Iuler dortos de hoc versu magnae contentiones ortae sunt. Quidam enim fiam
Hs legi iubent : inier quos maxime
Beotich. I I. VOM. et Lach. locis poetarum non nullis DeiI, asserunt hanc
lectionem superioribus esse consentaneam , nobilioremque imaginem praebere. Verum Heimius , Heyn.
et Huschh. qui lectionem stiminis
amplectuntur. totidem sere exemplis gaudentes, aperte demonstrant magicarum artium praecipuam vim
fuisse in suminibus vertendis aesistendis. Praeterea, id tibi notes velim , poetam superior; versu iam de
prodigiis, quae caelo eveniunt, egisse :mox et sequenti versu prodigia memorat. quae solum sandunt: denique ad ea procedit, quae sub terra fiunt. ut neeessarIO hic aquarum porten lis loeus patescit. - Broueh. librorum unus striis loco vulgaris Ner fis exhibet, assentiente cod. I amh. Hane lectionem Iti oua. V s. et
143쪽
Haec cantu finditque solum, manesque sepulcris Elicit, et tepido devocat ossa rogo. Jam ciet in sernas magico stridore catervas;
Baeli. amplexi sunt : quippe quisti minis non staminis legant, allamen es sis is sumini quoque aptius
videtur, et certo sensum praebet va-l Idiorem quam languidum illud De sis. Quin adeo Aprillonium vadem habemus: is enim de Medea, lib.
IlI , vers. 53α : Καὶ est asset Dratu redi s κδεα δεινα plorae: Virgilius quoque ait, .m ne id. lib. IV, vers. 489, s surae tiam scios s. 'D Manesqυ se Icris ete. Brou . Iliti ius hoe loco integra sere Poe- mala in sucis notas transvexit, quibus nos doceret qucilis apud Roma nos suo rit ritus mortuorum eliciendorum. Mulli viri, iique erudit Issimi , hae locorum mole docopii
eo erroris venere, ut eum evocation bus deorum, evocationes mor tuorum confunderent, quae tamen
in iste se omnino disserunt : ii dona , Ne itorum emereo in re quas cum manibus permiscent), loco nam verentur, vers. 49 genuinam lectionem delere volunt, ei quo subsit tueriani unes: quod non nisi ab errore librariorum pro dii. H. VOss. 8. I sis depo I ossa rus. Uaee vulgo eo reserunt interpretes, ut o sa e cineribus legat venefica , tu hus ad maleficium ti latur. Enimvero enumerat poeta miras istas , et stupendas plane sagae polentis, maeprae ligios. Quantum aDiovi illud est, ossa de rogo legere ' nisi sopie in eo ni iis summa positia est, quod , via otii bus ei praesentibus iis, qui in funeris ossicio sunt, cadaver Togo subducit. Malim tamen ita accipere , quasi anus cadaver in rogo
positum descendere ne Iat, ei vitae restituat: hoe est, quod a iud Statium Theb. lib. IV, so . α Aliollere bustis Corpora, etc. is Similem nar ratiunculam in Apuleio , lib. II, legere memini. HEYN. 49. Iam eis etc. Broueh. multum hie sudat ut te et ionem senes de sendat, auctoritate veterum eodicum et editionum Detus: at nobis tot ἱ-dem eodiees , nee ii 'despieiendi , praesto sunt, quibus eos luer; possimus. Caeterum te ad notam H. 4
tiam declaravimus. - Tenes inveteratum scribendi vitium mihi videtur , quum litterae e et in cod. minusculis litteris exarai s latita sit similitudo , ut oculis vix possint discerni. BACn. In primo Hill ano ei tertio ae quarto Anglicanis erat,
manes sermone. Falso alque inve Duste ; sus ere et raridor voeabula sunt propria a bona Dandae artis : consor Sicilium, lib. VII, Theb. o; Silium , lib. VIII, vers. 5Oi; Clau
perexigua est memoria, nam reliquus laciis usus in libamentis mortuorum , et ira evocatione deorum manium , una cum melle ae eruore victimarum et mero , aliorsum per
linebat. Papinius Theh. lib. IV, 543, ore Tiresiae : vi Argolicas magis hue appelle precando Thebanasque animas; alias avertere gressus, Iracle quater sparsas , maestoque excedere
luco, Nata, iube. . De quaternarii
144쪽
ELEGIARUM LIB. I. ELEG. II. Quum libet, haec tristi depellit nubila caelo;
Quum libet, aes livas convocat ore nives. Sola tenere malas Medeae dicitur herbas, Sola seros Hecatae perdomuisse caneS.
numeri mysteriis ilici d sputat Μωcrobius Comm. I, in somnio Scipionis, cap. 5 et 6. B.
51. Vtium tise , in stipas con calore niora. Brotich. quoquo sie legit auctoritate veterum librorum De tus: alii libri. pari sere numero . exhibent aestivo conroen sese ni es. Passeratius, Vulpius, Heyn. Uusch. et nach. nostram ieetionem reiiciunt. V M. alia quadam usus est ad inlegrum versum immutandum ;nani quum Broiich. de antiquo libro mominerit, cui insunt haee ver-ha res suo DI MI OMe Gos ς Voss. declarat hisne locum esse imitatione
ab ovidio saeta resti luendum. Ait Ovidius, Am. lib. I, Eleg. Vm , vs. O : M Quum voluit, puro fulget in orbe dies : is es fiant , si Vossium sequaris , paulatim in sti oras immutatum; ila quidem ut librarius quis, Ovidianum distiehon respiciens , in Tibulli textum 60 invexerit; aliusque modo librarius,
versum sensu carentem ope voca
buli δευ ad magis magisque de r- marit. Caeterum pulat Voss. genuinam lectionem eMe δε f. et ubi nune deos. legendum esse ae es. Sane nihil ontortius esse potest, quam illa d iis,ἰmi viri emendatio. Do nivibus nihil omnino H. VOMIus Sagἰs concedere vult, n nimia fruantur potentia : iis tamen mortuos evocandi saeullatem concedit. Nos eum Broueh. facimus: nihil enim obstat quominus dicamus in stipas nises; praesertim quum Mael;al. lib. VI, Epἰg. 'vita, sisernas rosas scripser t. Sunt tamen quidam, qui asserant eta ὁ Alinatione librariorum ex orse excidisse : tune quia parum congrueret cum ore epitheton , plurali numero et quarto rasu scriptum esse. De hἱs omnibus ipse decernas, dummodo II. V sit coniecturam proeul habeas. Miror equidem, hune laritum virum qui ' semper habet quem interpolationis incuset, lamen
ipse eo temeritatis venisse, ut culpam admitteret maiorem , quam antecessorum omnium delicia. 53. Sota unere mesas ne i d esur Arelas. Quidam codices exhibent aries, quod Brouch. contra mentem omnium poeiarum esse declarat. Idem a NeFn. reiicitur pro pler epitheton maIas. Ail enim hedibis esse aptius quam artibus. Sed a tes pariter innumeris in i is die untur mali; vide Martiat. V, xxiit ,s, et cilios : conser etiam n bert. Stephanum Thes. ling. lal. qui h. l. malas aries . magicas interpretatur.54. necatim Brotich. undecim Ii-hris, quibus accedit cod. paris. Obsecutus, reposuit neeatae . ut sibilum insuavem emolliret. Vossius mea es revocavit propter Insuavem,ihilum dem illi uel maxime convenientem. Brotich. accessit HeyN. Sed adeo ineonstans est latinorum in flectendis his nominibus ratio, ut, tibi variant libri, quid scripserit avetor definiri plerumque nequeat. Frequenllus lamen horum nominum genitivi et acetiscitἱui latina terminatione ediprim; solent, quod Innumeris exemplis utriusque generis scriptorum demonstravit Ouden dors'. ad Apuleium, pag. M. . . H.
145쪽
Haec mihi composuit cantus, queis sallere posses: 55 Ter cane, ter dictis despue carminibus;
Ille nihil poterit de nobis credere cuiquam, N m sibi, si in molli viderit ipse toro.Τu tamen abstineas aliis : nam caetera cemet
Omnia : de me uno sentiet ille nihil. sis, Quid credam λ nempe haec eadem se dixit amores Cantibus aut herbis solvere posse meOS ;
- Cyllen;us et Turnebus hἱe de 58. M in molia ete. Voss. dueibus furiis agi putant , sed canes sunt,
ere canes. quae ululantes Hecaten
comitantur. Sie Virgil. in aeneid. lib. VI, vers. α5 : M visaeque Canes titulare per umbram . Adven
55. Otiris faIgere posses. Cod. P ris habet quis iaVere posses. 56. oris . Quidam codices ea vae. alii cons tie; formulas docet terrecitandas esse, et in sinum ter de spuendum, qui ritus ab hominibus doctissimis illustratus est. Nam Achilles Statius, Andreas Tirciquellus, in sextam legem Connub. n. et Tu
nebus, lib. XXVI: Ioannes Wou-werus ad Petronium a Meursius ad Theoeril. Ihl.VI; Freder. Lindet tirueh. in Ciriti, Casaubonus in Pedisii Satyram, II. vs. 33: Elias Sche-d ἰυ,, de Diis Germanis, syngram. II, cap. 44, et soriasse alii complures de huiusmodi ineantationibus egere; Seboliastes ad Theocri L II,
5 . IIIae vigia etc. Ovidἱus hune i eum imitatus est, Amor. lib. II, Eleg. II, vs. 57. vi Crede mihi; Dulli sunt erimina grata marito viderii ipse licet, credet lamen ipse neganti, Damnabiique oculos, et sibi verba dabit. . Nec dissimilia sunt
Am. lib. III, Eleg. III, vs. έ3 sq. aliquot libris is eierit, exemplaque adduxit eu Elegia tertia Tibulli ,
ubi legitur recusare Io . et e quarta
tibi ,imilia oecurrit locutio : ---βuisse foro. Huselis. praepositionem contra Vossium defendit: priorique loco opponit exemplum Propertii, posteriori locum Ovidi; Nihil reseri quod in nonnullis libri, omitta. tur praepositio : perierat, ut existi mal Broueh. absorpta , ab elemento principe voculae milia a Id ita osse indicio est meus eodex tertius, in quo paulo aliter aberratum fuit geminata littera me SYm molia Maeeris Lyseu o. Nihiι potest explicari apertius. . Huc accedit, quod inlaere I qtiem in moui ura ita plano diei tueut ιίρtσκια mia ιυυῆ ἰυi mi ψῆ apud Homerum, Iliad. X , vs. 73. 6o. Senties iue nidia. Poeta quiniati seripserit, sere nihil est dubii: Praesertim quum in cod. pluribus occurrat. Lectio ipse fortasse librariorum culpa, e superiore disticho In hune versum transiit. I. Η. oss.- nti placet quoque Heynio , et in-ost codiei regio.
6α Misere. Brouckh. nube exem. plorum advolat, ut nos doeeat MMorari verbum huic negotio esse pro prium ac peeuliare ; -ncienda vero verbum vim habere omnino conirariam.
146쪽
ELEGIARUM LIB. I. ELEG. II. 27
Et me lustravit taedis; et nocte serena
Concidit ad magicos hostia pulla deos.
Non ego totus abesset amor, sed mutuus esset 65 Orabam; nec te posse carere velim.
Ferreus ille sui , qui, te quum posset habere,
Maluerit praedas stultus et arma sequi.
63. me... ete. Facibus et taeda , cum admixto sulfure ae bitumine et laris et cruore. Praecedebat lolio sollicita, mactata simul ove nigra. Sparsim haee reperire est apud p ias: Ovid. Melam. lib. VII, vers.
feros , quos in his saeris magicis in- voeant. Vide Ovid. Melam. Ii , vs.lsa. Proprie dicendum erat: C ridis His . inde ad aram deorum ostia μώIZa. Nigra ovis ex more sa-eri magici. H. - Broua. innumera
poetarum loca, consueto more, coa
cerual et vid. Valer. Flae. lib. VI, vs. 55; AEneid. lib. V, vs. 736; Senec. in ad. vers. 556: Silium, lib. XIII, s. 4oέ; Stal. Theb. lib. IV, vers. 451 : Lucan. lib. VI, vs. 577.
65. Non ego ete. Sie Glaueus apud Nasonem, Circen adfatus, Ne t. lib. XIV, vs. 23 : . Nec medeare mihi, sanesque haec vulnera mando : Hae ope Nil opus esit partem serat illa caloris. M Tibullus more deliratis
simo naturam seeuius est. Nam amatores, etsi excruciantur, tamen nihil acerbius esse putant, quam amo ris exstinctionem.
67. Arretis ete. De sequentibus versibus ad finem usque, multum inter docios diseepiatur. Maliger et Brouehh. quatuordecim inde us. Elegiae ingerunt primae; NeFnius eosdem secundae quidem adscripsit, sed asteriseos interpcinit, quasi lacuna quaedam inter fis sio, et inter 8o- 8a Oeeurreret. Sed illustris. simus ille vie,diverso tempore dive fas . de hae sensus cohaerentia, insit Aententias. H. V s. et Frenuel. no. vam Elegiam eonstituunt, in qua Tibullum poeniteat se castra seculum esse. H. V sium ipsum indu ramus loquenlem a ait enim in Praelatione i ii Patet libri primi secundam Elegiam sequent; acerevisse . quod ita sero Meldit: in cod. maNH- seriptis, Elegiae nullo interposito titulo sese Euripiunt, ut facile libea
rius quis unam eum altera eonsu-derit. Poeta vero in secunda queritur ob ianuam Deliae Dune sibi Hausam. Aliud est tertiae Elegiae argumentum; sese enim excusat quod,
neglecta Dolia, in bellum proseetua
praedae studuerit est , Seeundum hane V ossit sententiam Ferreus irae, et infra isse Moes de eadem usur
pantur persona; nempe de Tibullo, sed de diverso tempore , ita ut Ieseretis tige insanum denotet Tibullum, qui puellam olim dereliquerit: i selopes eie. eumdem Tibullum, sed amore flagrantem. Nobis secus vi deiur; manifeste enim divorsos l-mines designisi tua et sese. Praeser. tim quum poeta praesenti tempore et belli, et amoris commoda subiiciat, ita ut necessario, dum dux RIP
147쪽
Ille lieet Cilicum victas agat ante cater a S, Ponat et in capto Martia castra solo,
tus et argento contextus, totus et auro,
Insideat celeri conspiciendus equo Ipse boves, modo sim tecum, mea Delia, possim Iungere, et in solo paseere monte pecus
vaetas agit eatervas , ipse, amator
scilicet, apud Deliam boves iungat. Breuabia ius hcie loco multa eruditionis mole , de Sosici quodam nescio quid somniat, ut ia sne ad rem tum hominem referri possIt. Heyri.
qui haec Id triumphum de Citieia
pariter retulerat, sententiam mutavit agnovitque hie cist; de incerta persona : quin adeo fortasse agitur de Ain raetica e quacunque. quae Deliam non amore sollicitaverit. Quo cirea mihi Πρynius et Huschk rrrare videntur qui post verbum fuis desiderant multiis vel missi M. quasi e Isis absolute positum esset.
Nunc superest ut demonstremus Superiora cum sequentibus bene eoliaerere , qua in re noth multum sud
bimus. Inilio enim huius Elegiae,
lamen latur poeta de obserata porta, tum puellam adhortatur ut maritum deeipiat i doinde sagae laudat artes, quibus omnia moveri possunt. Denique det larat se nunquam 2m re liberari velle et ita verbis ferreus II his sensus optime eon Inualur, quamvis eum H. Voss. ruperit: is enim se velut accusatio m ad vertium carere retulit, ablativumque sustulit, quod contra sincerum latini sermonis usuin serit. h. I ieras. E sequenti versu patet hie agi de ho libus nune fugient us. quorum regἰonem hostis occupa i ; quamobrern lectionem inefas anteposui lectioni inararis. quae non nisi triumphatori convenit. I. Conferius ad vestem pertinet, qua victor indutus retris iussu sequo, quum ex acie revertitur: itaque hoste verba ad pompam spectare viden tur , qua dux praedam inter milites
lum ovationem respexisse. - ovantes sane illo tempore equo Romam intrabant, Deque praetexta, ut ante , republiea lihora, sed veste triumphali utebantur. U. 3. Ipse Moes. Editicinos veteres , in his princeps omnium anni is et , - Ipse boves men si tecum modo Delia possem. is Quam verborum structuram retinens scaliger si mutavἱl in rim. Et sie Heyti ius edidit. CODeinnior est, etiam de iudieio Brouch. verborum collocatio in uno Siciliano : α Modo sim tecum , mea Delia.. Cod. etiam paris: H Ipse boves modo si tecum , mea Delia , possim. v Nullo libro confirmaturleelio ineoneἰnna : α Ipse boves tecum possim iungere. M H. s. In so monD. Sic recte seripserunt eum Seal gero Murretus. Pass prcitius , Gobhardias. In libris legIlue in solita quod ab edito rihus vitiosum aieitur; aiunt enim ,
monum solum esse , qui desertus ,
solitarius , ut apud Virg; l. Georg. lib. IV, vs. 4s5 : - Te solo in littore serum ; is aeneid. lib. VI, vs. α68 :ω Ibant obscuri sola sub nocte perumhram : is thid. lib. XI, vers. 5 i :, Et solis exegit montibus aevum ; net apud Propertium, lib. II, Eleg.
148쪽
ΕLEGIARUM LIB. I. ELEG. ΙΙ. 29
Et te dum liceat teneris retinere lacertis, os Mollis in inculta sit mihi somnus humo.
Quid Τyrio recubare loro sine amore secundo Prodest, quum fletu nox vigilanda venit pNam neque tum plumae, nec Stragula picta Soporem, Nec sonitus placidae dueere possit aquae. 8o Num veneris magnae violavi numina verbo,
Et mea nunc poenas impia lingua luit p
xv , vers. 7 : κ sola eris, et solos speetabis Cyntia montes. γνο5. se Am etc. H. Voss. NO-vam hie statuit sententiam incipi, eamque ex animo precantis : quapropter in textum intulit: o timuneris Lia M. Favente Fremelio.
LIhear i, ait illustris ille vir , Oh
corruplum si superiore disticho , exclamationem O in es immutave runt, iuncturae mederi cupientes; sed e superiori sequentique versui inest : itaque ab elegantiore sermone
alienum , hie quoque interpolarI. Huseli ius Vossium resellit, quippe qui emendationem inutilem allulerit. Neque in omnibus libris legiturri, versu 7s qui subsequitur in quibusdam oecurrit lectio, in nuda ἰ in Staiianis vero, in Vaticano secundo et in ciliis adsunt verba insecti M. Sic quoque ovidius in Arte amandi, lib. II, vers. 5αέ. in Perser in
immunda ponere corpus humo. NCrebro apud veteres iteratur praepositio et . Quid Tyrio ele. Edἱlio veneta anni a 4 5, quam Brouevhus. principem vocat, cum nonnullis libri, ita distinguit. α Quid tyrio reeubare
toro sine amore secundo prodest peum se tu nox vigilanda venit. . Quae inierpunctio an etiam exstet in editione principe , signo interroga tionis raro instruela , notatum non reperio : assumsit eam Pulmannus. U. - Hoe peperit confusio adverbii quam et cum praepositionis , quae ethodio ii,dem litteris ovara i solent, non sine crebra legentium haesitatione. BRouc M. 9. Soporem ducere e tr. Additeor somnum, e nciliare. Hor. lib. Epodon xxv, vs. 3 : α Poeula letliae ut si ducentia somnos, Arente latice traxerim. . Hanc locutionem illustravit Grenovius, Observ. lib. II, cap. I. Vide etiam Mareelli Dotia. ii Dilueidaliones Livianas 81. Num Penero mognin ele. Hoc disi Iehon a sealigero et a Broiae . in quintam Elegitim eum reliquis sequentibus relegatur: ah Heynio vero ab antecedentibus seiungitur ope asteriscorum, quasi laetina quae dam. intercidisset. Nihil tamen melius procedit, quam totius Elegiae sensus. Poeta, qui modo serreum illum virum stultitiae incusabal, quod puellae bellum anteposuisse . sese nune ut sidum amatorem ostendit, et subito clausae sibi portae memor, exclamat: α Νum Veneris magnae violavi numina verbo p ,, Hoe id inest ac si dixisset: nihil contra deae voluntatem iaci, neque puellam dereliqui : itaque verbis tantum , non saetis, Venerem laedere potui. Passeratius in vetere libro ἰnvenit magno, sed Brouckbus. demonstrat
149쪽
Num seror incestus sedes adiisse deorum, Sertaque de sanctis deripuisse socis pNon ego, si merui, dubitem procumbere templis, asEt dare sacratis oscula liminibus: Non ego tellurem genibus perrepere supplex,
Et miserum sancto tundere poste eaput. At tu, qui laetus rides mala noSira, caveto
epitheton magna ubique Veneri datum esse. Magnum Uersum esset verbum superbum.
M. Gm feror inosus est. Ipsum erimen religionis violatae δε- cenum vocavit Cieero; sod hoe i co vocabulum aliter intellexerim. Poeta me in torrogando quidem scelus a se eommissum significat: nullam aliam divinae irae causam Pula . quam quod ab aliis sit obtrecta tua. Non enim dixit: num sedes deorum adii: sed tantum niam adiisse fero p84. Seri oe... Perseuisse. V s. Hugatum dirimisse in textum revocavit. Ηach. eum sectilus est, et pariter Bauer. contradicente Fluse hkio, qui plura exempla Peripere ostendit.
- Viri quidam , nee ii despiciendi,
docent verbum disi ere Lemper usur.
pari de rebus quae minutim distrahantur , vel dilararentur et i dem
contra, deri ere reponunt. ubi sensus est, δε loco eam mi mo ex . --
ferae. Sed ins et M , qua opinionesum, non solum alicuius rei in minutas partes dilare rationem indicaut , verum etiam separationem ab alia re. Locutio dimisis comi es modo sIgniseat eomius in Pis nasparus asiae jussis; modo , comides a se imo rem P. Verbum ingrediendi nunquam aliud indieat quam visi as Histio. Sensus series est itaque, quae hoe loeo stem dirimere poterit. Il. Voss. eripere est de Ioco vitio. - sum eum in ruere. Plautus , Rud. act. III, M. Ira , vs. 5. De ara Pro e - De permutatione verborum derisere aere vide Brotia. ad nostr m , Dein . ad ov Id. Mel.
lib. III , 5α. Fea ad Horal. IV, Dd.
x , vers. q. Et omnino de syllahiadis et in in eomposii;s saepe permixtis . vid. Drackenh. ad Livium. lih. 'VII, vers. 23. H. M. Ed dare sareis D. Bitum hune
pulchre illustrauit Lipsius, Eleel. lib. II, eap. s. Cui adde Dotiram
Praecidan . eap. di, quos nee n mi natos exscripsἰt Martio. Kemp. dissert. vII , de osculis , cap. 23. B.
8 . Gebbardus , quoniam in pH-mo Palatino proferrere erat, emendavit unico elemento immutato , in morerere. Probat hanc suam emen.
dationem locis aliquot aliorum s γtoriam, tibἱ mulieres inducuntur aras atque humum crinibus suis everrentes. Eam in rem apti erant erines muliebres , longi ae promissi,
. - qui Laetas. sensus est rAmor noti uni mihi. sed et tibi ,α- viet,quamvis me nune laetus irrid M. Br ueh. earminum immensam eongerit molem ut nobis persuasum saeiat loco est, Iin vis. legendum esse Ienus; quod omnino salsum. Statius perperam iungit: maia non a sese. o. Sensus a Vulpis praepositus α Mox
tibi non unus sed omnes dii) --
150쪽
ELEGIARUM LIB. I. ELEG. II. 3r
Mox tibi; non uni saeviet usque leu S. Vidi ego qui iuvenum miseros lusisset amoreS, Post Veneris vinclis subdere colla senem, Et sibi blanditias tremula componere Voce, Et manibus canas sngere velle comas; Stare nec ante fores puduit, caraeve puellae 55
Ancillam medio detinuisse soro. Hunc puer, hunc juvenis turba circumlerit arta, Despuit in molles et sibi
viet tisque deus. is omnino reiiciendus , nihil enim hae interpretatione languidius inveniri potest. Maliger veram Tibullἱ sententiam
subodoratus est; loeum enim sie interpretatur, in Caveto Mox tibἱ, non tinus saeviet tisque deus, . Id est, in Noti unus ae semper sibi constanserii ille deus, neque in unicum me saeviet. . Huset, hius, nulla libirum auctoritate fretus, verba non Dania quod plurimis inest . in non macutis immutat, sibique Propertii di,tἱ-ehon fulcro sumit, quasi omnes poetae itidem verbis usi essent, more ovium , quae una post alteram , H-vum eumdem , eodem vestigio innixae, itansiliunt. Nos lectionem uni ex vetustissimis Perreii excerptis re- voeavimus, probantibus Η. V s. Baue e. Wunderit . et Baeh. Codi. res sere omnes vantis vel unas exhibent , sed antis e seripturae mendo natum videtur : s enim adhaeserat ex sequent; voce , tum tinis Deile in
9i. Via, e ... etc. scaliger immula. vii hane genuInam ieelionem , se
psitque - Vidi ego qui iuvenem seros desisset amores. n Sed conieeturam lexiui obtrudere non ausus est. Brouehi . quasi LMυσι , , exclamat et M Non possum non ampleeti Scali
geri emendationem. M Nos vero vulgalam scripturam sequamur, qua nihil saeilitis pro dit. Poeta enim e max;me uituperat qui iuvenes,aman tium mala irrident: idemque vaticinatur fore, ut senes iidem aliquando Veneris iugo colla submittant. L Gre enim idem est hoe loeci quaminiaere. Heynius iurentim amores ae- live explicavit et nempe quibus in puellas seruntur : quocirca Santonius illum perperam reprehendit; quasi id a genisae esset latinisatis. Sanien. hie sith intelligit, et sic hane venustissimam Elegiam sca dum in modum eon amInal. O. EI sibi si disias etc. Seeum praemeditari sermones amatorioa , quibus animum puellae aggredere tur : ita quoque vulpius. Non bene Brouehh. de Elegiis amatoriis accipit. HRYN. M. Veiae. Brouckh. et Ueyn. existimant abundare hoe loeo et viene, sed perperam. MDex enim etsi eo mas sangere vult, non Potest. 97. Gratimseris. In quibusdam eod. legitur eis Uusis. In aliἱs circum--nis. Maliger ex ingenio circum- sue is reposui . cis murere idem est quod premere . urgere. 98. Des viis in etc. Nescio quo immutandi desiderio captus H. Vosa