장음표시 사용
31쪽
CAPUT ILB. Joannis observatum Consessionis arcanum
frustra torti ac demum in flumen mers exequia.
s. TNterea Nencestaus Caesar ut lubrica omnis nequitia est. Mis in descensum & casum praeceps quotidie teipso evadebat
deterior. Reginam Ioannam, quam praesentem oderat & ferre non poterat, eamdem absentem misere deperibat. Pravum de se & praepostera educatione corruptum Nencestat ingenium ut fert multorum opinio philtris quibusdam magicis efferaverant.& prorsus insanum ex pravo fecerant. scelerum regiorum administri. Non est hic locus licentiosam illam, cruentamque& m culis foedE notatam regis vitam describendi: Annales eorum temporum consulantur. Annus agebatur post Christum natum M. CCC. LXXXIII: Regina . Kencestat quotidianis sceleribus o Dfensa, cum nullum amplius ex rebus humanis Solatium caperet . neque per mariti suspiciosos oculos capere posset, crudelitatem ejus perhorrescens maxime quod etiam mensam dapesque regias, caedibus procerum & sanguine respergere pro deliciis & bellariis habebat quod tutissimum videbatur, omnem mundi amorem abjicere, unique se Deo totam quantum vita conjugalis sineret donare constituit. Nulla res ita animum divino amore semel occupatum Deo adstringit, quam gravis , diuturna,& quam tuo capiti continenter impendere videas, calamitas. Itaque Regina sacrum tribunal adire frequentius , cum lacrymis minimas quasque labeculas aperire, afflictare sese, egenorum curam susciapere, usque dum liceret, ministrare, Deum assiduEcogitare, pre cari, ut meliorem conjugi mentem daret, diu noctuque orare. I o. Quod Nenceslao, si saperet, placere debuerat, id vertit in odium ; incesse deinde libidinosum & ex libidine furiosum Regem cupido, si quo pacto rescire posset, quid Regina ad Sa-
32쪽
cerdotem expiandum afferret, quas praecipue noxas haberet, quid de marito unquam cogitaret, an quem alium amaret , aliaque hujusmodi, quae sibi stulta tyrannis, amore accensa, & suspicionibus cincta, potest & solet confingere. Sed haec ab ipsa Regina interrogando exprimere frustraneum erat. Vocat B. Joannem , quem unum omnibus Reginae consiliis intimum esse sciebat. Post multas verborum ambages, quasi aliud ageret . mentione Reginae injecta, paulatim ad Confessionem sacram delabitur; uxorum eam esse conditionem & subjectionem, ut earum omnia maritis nota esse oporteat, maxime in familiis Regum ac Caesarum; opes deinde , honores & quidquid felicitatis unquam Joannes exspectare posset, verbo regio pollicetur, si induceret in animum, vel pauca quae Ioanni Regina in sacro poenitentiae tribunali aliquando a peruisset, uni sibi concredere; id vero sibi pro omni, in tot Regiis Caesareisque curis, solatio fore. Exhorruit ad sceleratas prerces vir beatus, & gravi liberaque oratione quantum crimen posceretur ostendit; damnaret proinde curiositatem suam Rex, & quod fieri non posset, desiderare omitteret. Commovit objurgatio sancta sulphuratum, ut ita dicam, Principem: repressit tamen sese, cum cogitaret, saepe qui in primo assultu & hostium conatu fortes sese probarint, ad secundum, & tertium mollescere ac vinci ; primam hanc admotam esse machinam, quae si non pro censerit, fortiorem se admoturum , quae etiam nolenti. Victoriam
facile extorqueat. Ir. Nec diu abfuit, quod aegrum animum exulceraret magis. Forte cocus regius caponem male assum ad mensam Regis miserat. Ea res tinprovisa in tantam egit rabiem Kences- Iaum, ut naturae humanae & omnis humanitatis oblitus, cocum
protinus alligatum verubus, flammis admoveri iusserit. Perculsi harbara crudelitate aulici omnes horrebant, pallebant, sese mutuo intuebantur: Videbant, si quid paululum titubassent, eadem
sibi supplicia constituta : Sed nemo erat , qui crudelitati Regiae
33쪽
intercederet. Unus B. Joannes, qui tum versabatur in aula, & silere & loqui in tempore doctus, postulato & impetrato ad Caesarem aditu, verbis primum mollibus negotium tractare ; cumque apud iratum & impotentem Principem nihil valerent, graviori-hus sententiis facti atrocitatem explicare coepit. Paucissima proistulerat : confestim irritabilis & crudelissimus Princeps Satellites inclamat, nullaque Sacerdotalis Ordinis reverentia, nullo etiam ad seipsum & majestatem regiam respectu, Ioannem rapi, & in ultimos carceres trudi jubet. Ibi aliquot dies squallore & horrore loci, tristissi sque tenebris, tum fame & siti propEenectus exegit; in Deo solo acquiescens, eoque laetus, quod pro ejus honore &amore dignus esset habitus & carceres & contumeliam pati. Non
ignorabat B. Joannes, quo Regis ira spectaret: nam etiam carceris custos monuerat, unam esse salutis viam, si Caesari morem gereret, & ad ejus se Voluntatem accomodaret. At Beatus Martyr contra obfirmarat animum, &millies discerpi ac mori quam ver-hum ex Confessione sacra efferre decreverat. Ir. Pauculi intercesserant dies, cum ecce honoratus vir ex aulicis a Rege missus apparet, nuntiat; Regem eorum poenitere , quae in Joannem illiberalius admisisset: proinde Caesari petenti donaret injurias, oblivisceretur quae gesta sint, ac liber abiret; sed ut firmior emet receptus ad gratiam, cras ad mensam Reis gis ne gravarezur accedere. Venit Joannes, summaque honoris significatione mensae Regis adhibetur. Remotis mensis & arbi tris. Caesar iterum, cur ad se accersiri jusserit, aperit: quiescere se non posse, aperiat tandem quae Regina in sacra exomologesi in aurem dixerit, ex ordine omnia; miscet blanditias, pollicetur silentium ; modo dignitates & praemia offert, modo carnificinas omnes minatur : nolit iram prius experiri quam gratiam. B. Joannes excelso animo honores perinde ac minas contemnere, Confessarii munus explicare, silentii sacrosanctam legem extollere. poeἀvias temporales & sempiternas iis, qui secretum non tenuerint, paru. D 3 ratas
34쪽
ratas exaggerare ; denique Regem monere, abstineret captandis, quae uni Deo cognoscenda servantur; sine Sacrilegio talia tentari non posse; in ceteris omnibus Regis imperia adorare se, unum hoc deprecari, quod si mille mortes subeundae essent, non facerer. Rex iracundia ardens, sine mora carnificem quem semper habebat ad manum, & patrinum per delicias appellabat cum sociis adesse jubet: a quibus in carcerem tractus crudelissime in catasta jussu Regis extenditur, & facibus admotis torquetur. Adfuisse supplicio Caesarem etsi id a nemine traditum legerim cetera ejus vita probabilem conjecturam facit; quod ejusmodi spectaculis oblectari & oculos pascere solitum accepimus, tum etiam quod sine dubio speraret in tormentis auditurum se tandem, quae numquam ante Ioannes in publicum efferre voluisset. At vir Beatus & Christi Martyr, abstracta quantum licuit a suppliciis praesentibus mente , Sacra IEQ & Mariae nomina ingeminans , nullum aliud verbum prolocutus, dolores omnes suos, vitam & mortem Domino commendabat. Nihil sibi diligentiae ad summam diritatem reliquum fecere cruenti carnifices, praesertim Caesaris urgente praesentia: omnis tamen illa carnificina intra B. Ioannis patientiam fuit. Denique cum proficerent nihil Caesare ipso abeunte, fessi &victi desistunt, ac de catasta depositum deserunt. Ueteres codices coelesti consolatione recreatum Ioannem tradunt: at qualis ea consolatio fuerit, an interna quaedam ad animum divinitus il- Iapsa, an etiam externa, ex sanctorum Angelorum colloquio, aliove coelesti aspectu ut saepe aliis viris sanctis evenire in eorum gestis legimus non explicuerunt. 13. Post haec Imperator, sive nequa res emanaret veri tus, sive Imperatrice agente, quae fortassis beatum virum attineri inaudierat , quem ipsa patris loco habebat; Joannem dimittit. Joannes, quasi nihil injuriae passus, omnes illos dolores & cruci tus silentio concoxit, nulli suorum aperiens et & curatis quae to menta fecerant, vulneribus, processit in publicum; tum vetera sua
35쪽
munia, majori quam unquam ante spiritus ardore coepit repeteis re, eo pacto sese comparans ad mortem, quam vel coelesti admonitu, vel ex ipsa importunissima Wencestat Regis natura & humani cruoris avidissima iracundia, paulo post inserendam sibi dubitare non poterat. Ad stationem itaque suam reversus , cum ad concionem in Ecclesia S. Viti diceret; verba illa Christi, Modicum videbitis me, &, jam non multa loquar vobiscum identidem repetens, vultu laeto & facili, mortem sibi, pro Christi & Ecclesiae legibus oppetendam, diserte praedixit: tum coelestibus oraculis patefacta semel via, spiritu prophetico plenus, lacrymis ubertim fluentibus, futurum Bohemiae statum, & venturas brevi calamitates ecepit describere : haeresin ab inferis suscitandam, cui saera & profana perinde essent, nullumque facerent discrimen; ecisclesias omnes & coenobia per Bohemiam arsura, quaedam etiam dejicienda manibus ; sacros & religiosos viros omnibus tormentis excruciatos perituros; denique cxitium universae Religionis instare. Poene incredibilis res visa, felicem eo temporis Ecclesiae Bo- hemicae statum, & opibus & potentia summa florentem Religionem cogitantibus. Extrema oratione vale omnibus dixit, ac praecipue a Praelatis & Canonicis Ecclesiae Pragensis humillimis verbis veniam poscens, & se vitamque suam ac vitia multis accusans finivit, magno luctu, & in re tam nova & tot vaticiniis, cum admiratione omnium auditorum.
I . Paucis post diebus B. Joannes Bolestaviam, ad antiquissimam totius Bohemiae Divinae Matris emgiem, a Sanctis Sta-vicae Gentis Apostolis Cyrillo & Methodio Christianis traditam Semmmendatam , quae eo loci religiosissime colitur , iter suscipit. Hic quam liquido pietatis & amoris sensu coeli Reginam cui a prima aetate consecraverat sese , & in qua spes omnes suas habebat repositas orarit, ut sibi paulo post morituro alessiet, ut Filium propitium redderet, quisque ex Ioannis in Dei Matrem vereri amore, ex periculi ingruentis megnitudine, ex vicinae mortis
36쪽
horrore, vel de se conjecturam facere potest. Pragam vespertinis horis revertentem Bolestavia Ioannem, Wences laus Caesar, tum forte ut erat otiosus Princeps , E fenestra prospectans observat ;reeurrunt extemplo furioso Principi omnes illa: tristes de Regina Joanna Coniuge imagines, dolet acceptae toties a B. Joanne repulsae, neque jam animum regere poterat. Ergo non hominem, sed malum daemonem spirans, mittit continuo qui Ioannem accersant: neque multis, ut in praecipiti ira, verbis est usus : Audi, inquit, Sacerdos, moriendum tibi est: nisi e vestigio jam hic conis jugis meae Confessionem, & quidquid umquam illa tibi confitens dixit, ex ordine exponas: actum est, peristi. Iuro Deum, aquam potabis : mersionem in flumine ea voce Caesar volebat intelligi. B. Joannes, indignum ratus ea de re toties obtundi, non verbis. sed toto capite & severo vultu Sacrilegium aversatus est. Uix signum dederat Imperator, jam sanctissimum virum validissimi satel- Iites circumsistunt, Rege vociferante ; atque inter manus in aliud
cubile sublimem deportant. Vetusti codices significant silentium supplicio quaesitum, & vitatum esse populum, ne quis arbiter interveniret. Nocte igitur ad Pontem, qui Pragensi flumini Mol-davae impositus urbes duas Majorem & Minorem conjungit, deducitur; tum manibus & pedibus vinctis quod diserte expres.sum legitur in subjectum flumen ex ponte dejicitur in pervigilio Ascensionis Domini Anno M. CCC. LXXXIII.
Is . Mortem quam occultissimam esse Cesar Voluerat, celestia statim prodidere miracula. Ignes & flammae, quae olim B. Joannem nascentem significaverant, mortuum cinxerunt; totus continuo Moldava fluvius reluxit. Videre erat innumera. & miricandoris, lumina innoxiὰ toto fluvio innatare, commodum enim id temporis excreverat flumen, & latius atque altius fluctus attollebantur, corpus vero B. Martyris, secundo flumine lentissime descendens, numerosiores & exporrectae magis comitabantur faces,
inde aliae aliaeque faces sequebantur, quasi pompam funeris deducerent. Dissilietoo by Cooste
37쪽
cerent. Effusa ad spectaculum Pragensis civitas quid factum esset, aut quid fieret, cogitabat. Reginam quoque Joannam, ex arce Regia despectantem, & omnis rei hactenus ignaram, tam novum spectaculum attraxit Cursu illa ad Caesarem maritum coriis tendit, miracula Iuminum ostendit. & innocenti simplicitate, quae istud sibi ostentum velit, interrogat. Percussit illico animum sceleris conscientia, & viso coelesti miraculo velut fulgure ictus prciis ripuit ex conspectu sese. ac seu timore seu dolore, vero aut ficto. triduum publico abstinuisse dicitur, neminem nisi necessarium admittens. Tota illa nocte circum corpus beati Martyris luxerane flammae, sed dies, quid factum esset, ostendit: jacebat in arena corispus exanime, suo in habitu, vultu placido ac renidenti, decentis. si me compositum. Statim tota urbe spargitur rumor, neque diu caedis auctor latere poterat, cum plura ejus crudelitatis Cae sar edidisset exempla : ad haec conscii, carnifices, aulici, satellites nescie-hant tacere. Tandem ad Canonicos Metropolitanae Pragensis Ecclesiae atrocis rei fama pervenit. Ii protinus adornata supplicatione. sanctum Fratris sui corpus ex flumine summo honore levantes , ad proximam ecclesiam sanctae Crucis. Religiosorum quos vocant de Poenitentia, tantisper deposuerunt, dum gloriosius sepulcrum in eccles a Metropolitana pararetur. Haec Canonicorum pietas, cum insigni animi fortitudine conjuncta quis enim crueniati & tam irritabilis Principis iram non pertimesceret , aut suspectam habere non posset λ sine praemio non fuit. Cum enim loculum in ecclesia S. Uiti effodiunt, thesaurum divitem. & multa auri argentique talenta ac rerum ceterarum pretia defossa reperiis uni ; quasi sanctus vir, pro tumulo & sepulcri honore, hanc ecisciesiae & Canonicis deputasset mercedem. 16. At in serius in sanctae Crucis ecclesia innumera hominum vis ad sacrum corpus videndum affluxit, primusque ille cultus beati Martyris a populo fuit: constantiam & fortitudinem de praedicare, pedes manusque certatim osculari, ejus sese precibus
38쪽
commendare , sacrum corpus reverenter contingese nullum sis ciebant finem, praesertim quod ipsa Ascensionis Domini dies, a laboribus vacua , majus otium & facultatem praeberet. Non ita se in familiares tenebras abdiderat Imperator, ut quae circa corpus fierent, ignoraret. Itaque ut sunt omnium, qui tyrannicos hahent animos, suspiciosa & violenta consilia ad religiosos illos viros sanctae Crucis, satellites cum mandatis dimittit: nova re abstinerent, tumultum non concitarent. arcerent turbam , & Joannis
Nepo mucensis corpus procul e conspectu in angulum aliquem abjicerent. Factum, quod Rex imperarat, solicite : sed majore B. Joannis gloria : si quidem clausum corpus tantam ex sese coelestis odoris fragrantiam effundebat, ut occultari non posset, magnoque iterum hominum concursu loeus celebraretur. Iam parata erant funeri ducendo omnia, Canonici, Clerusque universias, comitante innumera populi multitudine, campanis tota urbe pe
sonantibus, supplicationem instruunt, & beati viri corpus ex sanctae Crucis ecclesia tanto intervallo l) ad arcem S. Wencestat in ecclesiam Metropolitanam deportant, obsequendum populo petenti fuit, rursusque aperta funerali arca ad venerationem ostensus est. AEgros plurimos contactu sacri corporis curatos vetera manu scripta testantur. Tandem , ut aliquando finis fieret, humatus est cum lacrymis. Pauperes praecipuE, quorum erat pater, planxerunt: grandis lapis superjectus; inscriptio serius apposita, quam hodieque legimus; Honorabilis Dominus Magister
Joannes Nepomueenus, hujus ecclesiae Canonicus, Reginae Confessarius, quia sacrosancti Confessionis sigilli custos usque ad mortem fuit, a Nencesta o IU, Bohemiae Rege, Caroli IU. filio , tormentis tentatus, ex Ponte in Moldavam praecipitatus , miraculis clarus, hic jacet sepultus. A. D. M. CCC. LXXXIII. Hactenus inscriptio. At Regina Ioanna, posteaquam de morte B. Joannis, quem habebat pro Patre, triste nuntium accepit; eamque mortem sua causa a crudeli conjuge illatam animadvertit 3 cum prae
39쪽
terea nullam ex tot & tantis malis evadendi viam cerneret, in gravem animi aegritudinem lapsa , carpi paulatim coepit. & quarto abhinc anno, nulla edita ex se prole, contabuit, mortua ann M. CCC. LXXXVII. die I. Ianuarii, ut contra Hagium ostendit Lupactus.
De venenatione S cultu, quiJoanni, Sehit B
aio m Martyri, as omni memoria trisuitur.
II. I on erit abs re forsitan, priusquam ad miracula B. Ioandi nis percensenda veniamus , pauca quaedam de publico ejus apud nos cultu praemittere. Sciendum in primis est , etsi B. Ioannis memoria nullo neque Sacrificio, neque divino officio honoretur in templis quod sine sanctae Sedis Auctoritate fieri non
solet reliqua tamen omnia, quibus Divorum nomina consecranis tur . ad sacrum ejus tumulum adhiberi. Itaque quoties ad salutandos sanctos Bohemiae Patronos, Vitum, Wencestaum, Sigisin mundum, Ad albertum, eorumque tumulos in Metropolitana ecisclusia honorandos, Proceres, Nobiles, Sacerdotes, Praelati, Cainnonici, Religiosi, Matronae, Verbo, minimi maximque conveniunt. B. Joannis tumulum nunquam Omitti videas. Hic provo- Iuti in genua supplicant, preces ad eum fundunt, ejus opem imis plorant. Suspensa est ad tumulum tabella, latino, Bohemico .& Germanico idiomate, in qua oratio majusculis litteris ad B. Joannem Nepo mucenum descripta est : eam recitare populus coninsuevit. Pendent hinc inde cerea lumina, & Varia anathemata ;tum B. Joannis imago radiata. Tumulus cratibus ferreis duplici ordine praemunitur: laminis depictis, in quibus Joannis nomen legitur, additur vox Martyris & Beati: lampas ab omni memoria tumulo imminet, ardetque : alias faces cereas fere quotidiana E a Pion
40쪽
piorum hominum devotio accendit : earum quaedam humani corporis magnitudinem aequant: his facibus consumptis, novae aliae liberaliter apponuntur, ab iis praesertim, qui se ad B. Joannis tumulum coeleste aliquod beneficium accepisse laetantur. Serenissimus Leopoldus, Austriae Archidux, candelabrum perelegans de quo postea sermo recurret huic Divo statuit, & in eo B. Joannis enigiem aeream cum ceteris Bohemiae Patronis affabre fieri fecit. Reges ac Principes nostri B. Joannem coluere semper :Ferdinandus I. Imperator, quoties Pragensem adiret ecclesiam . ante hunc tumulum genua ponebat: idem actitasse pium Principem hordinandum II. atque etiam III. multi meminerunt. Hic postremus, Cardinale Archiepiscopo Pragensi Ernesto II. in consilium vocato, saepius de publico B. Joannis cultu, deque ejus ab Apostolica Sede petendo canonismo cui vocant) egisse narratur : sed piam optimi Caesaris mentem primum bella , deinde
18. Iam vero imagines B. Joannis aeri incisae habentur in manibus: in his & Beati titulus Joanni apponitur, & capitis apex ardens coelesti lumine ac circumfusis radiis spectatur. Neque honores isti nuper inventi, novique dici possunt: sed Rin ab ipsa statim morte, & ab omni memoria hodie viventium hominum, &ab omnibus impensi. In Sacrario Ecclesiae Metropolitanae Pragen-cis ara quaedam est : super eam ut fieri solet) depictae in pariete antiqua manu Sanctorum BOhemiae Patronorum, Ulti, Wences-lai, Adalberti, ac ceterorum visuntur imagines: pictura quod appositi indicant numeri annorum, & pingendi ipsa ratio seculistiostris ignora) centum M octoginta annos superat antiquitate. Has ergo inter imagines Divorum Ioannes Nepomucenus palmam sustinet manibus, radiato capite undique illustris. Neve dubitare possis, quem cogitarit artifex, & quem Canonici depingi jusserint; trabalibus litteris titulus legitur ue S. Joannes Nepo mucenus. Paucis passibus a B. Joannia tumulo in Ecclesia Metropolitana Pr