장음표시 사용
41쪽
gensi capella seu Sacrarium est , pretiosis imaginibus ab arte. &mausoleo Berharum Baronum Bohemiae antiquorum spectabile: in eo Sacrario, sub marmore porphyretico alte educto, conditus,acet Ioannes Wlassimius, secundus ab Ernesto L Archiepiscopus Pragensis. In capellae altari venustissimo certis diebus Sacra faciunt Sacerdotes: altaris titulus, manu propria Caspari Arsenii, sacrae Theologiae Doctoris & Ecclesiae Metropolitanae Decani scruptus, haec habet: Anno M. DC. XXI, XVI. Julij per Illustrissimum& Reverendissimum D D. Joannem ejus nominis tertium, Archiis episcopum Pragensem, consecratum est altare in capella e regione sepulcri B. Joannis de Nepomuli, Confessarii, in honorem viis stationis Beatissimae Mariae Uirginis , ac sanctarum Virginum MMartyrum Luciae & Ottiliae , nec non S. Clementis Papae & Maeis tyris , & B. Joannis Nepomuceni, in quo incIusae sunt istae Reli quise &e. Hanc tabellam Arsenii a se descriptam, nuper mihi dedit in manum Reverendissimus D. Thomas Joannes de Caechoia rod Metropolitanae ejusdem Ecclesiae Decanus , Archidioeceseos Pragensis officialis &α vir officio, libris editis, aliisque meritis clarus, eumque titulum in hanc historiam jussit imponi.
I9. Jam & scriptorum nostrorum omnium, in asserenis do B. Joannis Martyrio & sanctimonia, consentit auctoritas. Undeatur Dubravius Olomu censis Episcopus. Hagecius Eccesiae Collegiatae Bolestaviensis Praepositus, pluresque alii. Simon Fagellus. Ecclesiae Collegiatae omnium Sanctorum in castro Pragensi Decanus, qui ante centum & quod excurrit, annos de Sanctis Bohemiae Patronis Hymnos scripsit typisque vulgavit, Hymnum unum cuin titulo ad B. Joannem Nepomucenum concinnavit, Versu pro ae tale illa non plane invenusto. Georgius Bartholdus Pontanus . Metropolitanae Pragensis Ecclesiae Praepositus , Ioannem Nepo- mucenum Beatum Martyrem appellat. Eamdem appellationem tribuunt ceteri superiorum aetatum, atque etiam hujus nostrae scriptores, uo venerabilia Pater Albertus Chano Uahy, vir Apostoli-
42쪽
cus squalem Vita ejus nuper ab amicissimo viro R. P. Ioanne Tanner edita satis ostendit tum Georgius Ferus ejusdem Societatis, pluresque alii. 2 o. Pridem narraveram B. Joannem Nepomuci in Bohemia ortum esse. Ex ea igitur domo. in qua Joannes primum vitae lucem aspexit, oppidanorum pietas sacellum B. Joannis honori statim ab ejus morte exstruxit : traduntque veteres memoriae, neminem in ea domo nocturnam quietem capere potuisse , Omnesque insomniis fatigatos semper coactos abscedere . donec ea in Sacrarium versa fuisset. Nostra aetate Ilustrissimus Baro Franis cistus de Sternberg, Nepomuci Dominus, R. P. Georgio Fero incitante, sacellum hoc, vetustate paulatim concidens. totum dirui jussit: novamque & formosam ecclesiam B. Joannis Nepo mucenis sis honori magnis imptibus exstruxit. Benedici ecclesiam illam Ernestus Archiepiscopus Pragensis & Cardinalis per alios voluit , cum ipsemet per invaletudinem adesse & consecrare non posset. In summa novi hujusce templi ara B. Ioannis imago radiata Conspicitur. atque in veneratione habetur. Per hanc recens exstructi templi causam idem R. P. Georgius Ferus Anno M. DQ XLI. libellum edidit, quem Famam posthumam B. Ioannis Nepomuceis ni inscripsit: in quo venustis imaginibus , summo pictore Carolo Screta Bohemo operam commodante , vitam & mortem B. Joannis brevissimis titulis triplici idiomate Latino, Bo hemico &Germanico comprehendit. Aditur B. Joannis ecclesia multis supplicationibus: parochi a multis passuum millibus ad certam diem ab operibus vacuam, Dominicis inter Pascha & Pentecosten, populum adducunt: idque agitur a tempore immemorabili. Sacra de B. Ioanne non leguntur quidem, sed de sanctissima Trinitater concio tamen ad populum de B. Ioannis virtutibus habetur. Ap pensa Visuntur ad ejus aram anathemata plurima, fatenturque di versi ejus se meritis varia beneficia caelitus impetrasse. Pro comis
perto est, si campi siccitate laborent, supplicatione una alteravead
43쪽
ad hane ecclesiam publicE ducta, pluviam impetrari celeriter Caniatio quaedam pervetusta de B. Joanne per hanc viciniam circum fertur, quam plebs rustica modulatur libenter, B. Joanni pecudes suas & jumenta cetera commendare solita, opemque sentire. In peste. quae Sohemiam anno M. DC. XLIX. pervagata gravissimδafilixit, omnes, qui sese Nepomuci B. Joanni commendarane Periculo sunt erepti. 'a I. Pragae quoque B. Joannis tumulu3, ut ante dixeram, in summo habetur honore t & quamvis imperiti quidam & in re ligione nimium cauti timidique, ipsius religionis prie textu, in B. Joannis veneratione obturbare aliquid tentarint; populus tamen ceterique omnes de constantia justae pietatis dimoveri non potuit, redistque semper sua B. Joanni gloria, quidquid unus & alter timidi conarentur. De ejusmodi vetusta religione & cultu Beatorum antiquo, optime dixit vir eruditissimus, & in gestis Divorum dea seribendis &illustrandis diligentissimus. rerumque istarum peritissimus, Godefridus Henschenius: Uenerationi Divorum, inquiea tempore memoriam unius saeculi excedente, Urbanus VIII, Pone Max. nihil voluit derogatum, quo minus perpetua deinceps esset Jam B. Ioannis cultu ab antiquitate probato, ad miracula, ad ejus se crum tumulum patrata, faciamus gradum: simul illud patebit quam merito tantus eidem a populo cultus habeatur.
Mim quidam ad B. amus tumulum paremtis bene cia caelestia omnis generis.
ωa. Tot ac tanta B. Joannis interventu beneficia ecelitus im- I petrata fuisse tradunt manuscripta memoriae, ut ex iis histum librum majores nostri confecerint, qui in sacrario Pragensa ecclesiae servabatur. Citat eum librum Wol angus Chano v
44쪽
Lyde Longavilla, Ecclesiae Metropolitanae Canonicus, vir illustris,
qui anno M D. LXXXIII. moriens, ejus Beati amore. non procul ab eius sacro tumulo, ut conderetur, impetravit. Scribit is, in illo miraculorum libro, B. Joannem Nepo mucenum Thaumatur-gum Bohemiae appellari: caecum ad ejus tumulum recepisse ut- sum, alios praesentissimam opem sensisse, alios in vitae mortIsque confinio stantes , quosdam etiam ad supplicia mortis Iudicum sententiis damnatos, beati viri, quem invocabant, auxilio, mira-hiliter evasisse mortem. Addit, plura se non describere . quod liber sit obvius, quem tamen una mecum ecclesiae Ministri omis es invenire non possumus. & subtractum ex oculis, ob haeresim
23. Illud permirum, neque minus certum & pervulga. tum : quicumque B. Joannis tumulum calcarint, praesertim si contempserint, eos ipsa die infamiam incurrere, & vitare non posse; id omnium Catholicorum Pragensium nostrae & superioris aetatis consensu, atque exemplis plurimis constat. Anno M. D. LXXXVIII. cum RadZivilus Princeps, Regis & Polonae Reipublicae nomine , Legationem apud Rudolium II. Caesarem obiret . accesserat Pragam Magnificus D. Christophorus Stusta Palatinus Vendensis Catholicus ne an haereticus a Theophilo Cristecco. Collegii S. I.
ad S. Clementem Rectore id temporis, cujus chirographum eodem anno conscriptum habeo, non traditur sed vir hic dignitate clarus , Metropolitanam Pragensem Ecclesiam aliquando ingressus, aliis ecclesiae monumentis curiose lustratis , ad sepulcrum B. Joannis adducitur. Narrat Palatino,qui ducebat,Canonicus, mirabilem hunc esse tumulum ; nam si quis calcasset, eo die poenam non effugere. Risit Palatinus, & confestim pede tumulum presis sit; gloriosum existimans ut ingenia sunt quae ceteri timerent, calcare. At ecce e vestigio, quasi percuti frontem & turbari menistem sentit; turbationem persentiscens templo egreditur. Equum di currum Domino adduxerant famuli numeroso enim satellitio
45쪽
vir inter suos admodum potens cingebatur equum primo nominat : sistitur. At ecce, quasi intemperiis ageretur, a dextra equi parte tentat adscensum : ascendit denique & evadit in equum. Equus neque hortatu ullo neque stimulo moveri se loco passus est. Ergo descendere equo cogitur, currumque conscendit: sed nulla iterum vi, quidquid agerent aurigae, vel passum promovere poterant. Tandem pudore confusus Palatinus, spectante & vidente Caesaris aula ex arce, toto illo & impedito itinere pedibus consecto, multum admirans, & quid actum esset secum versans, ad hospitium in urbe reversus est.24. In Vita venerabilis & Apostolici viri Alberti Cha-novshy Societatis Iesu aliud exemplum legitur, quod verbis ipsus nostri scriptoris audire placebit. Dum Pragae Albertus Grammaticae daret operam, essetque annorum quatuordecim, pater eius Ioannes Chano fhy Pragam advenit, cumque eo Sanctorum ac praecipuE Bohemicae Patronorum Corpora venerationis ergo visitavit. Accidit vero, ut etiam ad B. Ioannis Nepo muceni monumentum Venirent: ubi referente patre didicit, quantae locus esset venerationis, quantae martyris illius honor Deo curae, quam certa eorum poena qui terram illam proterve conculcare audeo rent : adeo ut virgini cuidam sacrum illud sepulcrum pede prointervo calcare impudenter ausae, dum maximam inter populi frequentiam per pontem Pragensem domum rediret. exorto repe te vehementi vento, quasi quodam turbine involuta vestis seu toga , in altum sit ab imo elevata cum incredibili virginis pudore. Ad haec cogitare coepi juvat P. Albertum haec de se scribentem audire facile id contingere potuisse feminae, sed viro aut puero qua ratione aliquid simile contingere posset 8 Quare experiundi
gratia , cum eo tempore adhuc clathra circa sepulcrum Sancti ensent rara & demissa, pedem eo data opera imposui, ita ut sepulcrum calcarem. Accidit autem , cum ad antiquam urbem per
46쪽
parvum pontem rediremus, ambulando sequebar parentem : &ecce incidi in latentem quamdam foveam usque ad genua, quae Pragae solent esse in plateis hieme ex congesta glacie & nivibus; &fere illic calceum reliqui, atque irridente me omni populo, pudore insigni fui suffusus. Et veniens ad pontem Pragensem, prope imaginem Crucifixi, illic recidi, & in luto circum quaque in paIlio meo obvolutus fui; & quasi tum interius hanc vocem audivi di In hoc loco ille Sanctus de ponte tu aquam fuit praecipitatus& submersus. Summo autem pudore affectos fui, mirantibus &ridentibus hominibus, quid & cur & quomodo hoc mihi accidisset. Haec venerabilis Pater Albertus Chanovvshy manu pro
23. Alia eaque longὸ gravior poena secuta est Calvinianum hominem, KencesIaum Nil helmum de Raupovva Baronem, rebellionis quae in Bohemia ab exteris fere hominibus Comite Turriano & Ηohenicio, item Felsio aliisque novis Bohemis inc Iis, foedo incepto, ac foediore exitu mota est, haud postremum incentorem. Hic cum aliquando in Ecclesia Metropolitana S. Viti, velut in profana domo, cum sociis otiosus inambularet anno M. DC. XIX, in B. Joannis tumulum forte incidit. Reeurrit homini vetus de eo sepulcro traditio ; quare multum Catholicorum stultitiam, ut putabat, demirans & deridens, qui rebus tam vanis tenerentur ; tumulum B. Joannis calcat, & quasi nihil egisset, cetera idololatriae Catholicae, ut ipsi appellant, monimenta perlustrat, neque multo post templo egreditur. In ipso templi limine famulus anhelans cum tristi nuntio accurrit ad Dominum; filium, quem Raupovva habebat unicum, hoc momento inopinate e spirasse. Nimirum eodem temporis articulo Deus contemptum servi sui B. Joannis morte unici filii vindicavit. Discite justitiam moniti & non temnere Divos. Atque utinam hunc finem vindi-
divina habuisset ira i Constat inter omnes, post annos pluri
47쪽
mos Raupovvam haereticum actum in rabiem, dum homines stricto ferro insectatur, misere Litomericii periisse. De hac Raupo-
uvae scelerata teineritate, ne dicam magis , deque poena irrogata. est inter manus meas Testificatio legitime confecta, annulo familiae illustrissimae signata, chirographo firmata, quam Ilustrissimus Comes Zdenko Kratistavv de MitrovicZ, Uilemovii, Zerotinii Dominus, & Slanensis districtus Praefectus, anno M. DC. XLVIII. confecit: qui & familiariter Raupovvam novisse, & hara omnia sibi constare per animi sui conscientiam testatur.
26. Uenio nunc ad narrandum exemplum, quo tristuis ad B. Joannis tumulum accidit nullum. Ac nescio sane quid illud esse oporteat, quod tanto semper odio in B. Joannis memoriam& sepulcrum haeretici ferantur. In illo, de quo modo dixeram,ha reticorum in Bohemia regno, post annum M. DC. XVIII, cum Calviniani Pragensis Ecclesiae Metropolitanae dimidium, partem scilicet posteriorem . occupassent, suaque profana & umbratili Coena contaminassent; habebant illi sine dubio prae oculis sanctorum Patronorum Viti, Sigismundi, & aliorum Divorum corpora, ac ferebant placide; unius tantum B. Joannis Nepo muceni humilem tumulum videre non sustinebant. Neque modo crates circa tumulum evellere, sed ipsum beati Martyris corpus facinus profecto etiam in quocumque humano corpore indignumlὶ exhumare & in communem locum abjicere statuerunt. Sed B. Joannes locum egregie tutatus est. Mittuntur ad certam diem valenistissimi & confidentissimi satellites, quibus id datum erat negotii. Vix Sacrilegium tentarant, & crates ferreas ligonibus convellere coeperant; ctim ecce duo, quasi e coelo percussi, repente in terram concidunt: alter omnino exanimis numquam Vitam recepit;
alter operi praefectus, Anglus homo, epheborum Friderici Palatini qui sese Regem Bohemiae ferebat praeceptor, semivivus ac aegre spirans e templo inter manus elatus, paulo post & ipse mi-F a seram
48쪽
seram animam efflavit: oeteri periculo & damno suorum admoniti , una tantum sepulcri parte cratibus dejectis , opus imperfectum reliquere. Res est tragica, sed eorum testificationibus firmata qui adfuerer quos inter Vivit hodieque senex, campanis in ecclesia S. Viti praefectus , rei gestae olim spectator r historiaque
haec tota ante B. Joannis Nepomuceni sepulcrum, tesselato opere pereleganter in ligno expressa , cum admiratione peregrino rum spectatur. Recenset hoc etiam triste miraculum Germanicus liber, cui titulus est Ueridici, Augustae anno M. DC. XXX. typis editus pag. 89. & seqq. ac primum Angli illius Calviniani, sepulcro insultantis sacrilegas voces, tum coelestem ultionem humi alis liso corpore, demum eadem nocte inter horrificas vociferationes ac ejulatus, quasi ab igne aliquo ureretur, infelicissimam mortem multis verbis describit. Adjicitur in eodem libro; paulo ante deis cretoriam in Adbo - monte pugnam , qua haereticorum res conciderunt, cum anno M. DC. XX. nocte quadam haeretici
satellites, in eadem ecclesia, in Christi Crucifixi statuis aliisque Divorum imaginibus dejiciendis strenue Iaborarent; a Catholico pioque homine, qui tum aderat & dolenter quae gerebantur spectabat, Visos tres viros humana forma augustiores E sepulcris prodire et primum cultu Regio, alterum Episcopali habitu conspicuum , tertium sacro quidem in habitu,
sed ignoto. Hos convenisse una, ac stantes , quasi de futuro rerum statu capita conferrent, postea amissos ex oculis; nihil dubitari a Catholicis S. Wences laum Regem , & S. Α-dalbertum Episcopum primos duos fuisse, tertium omnes sinspicari B. Joannem Nepomucenum , quem tantopere odissent haeretici, quemque exhumare etiam voluissent. Ita liber ille. In re tam recenti fides sit penes auctorem: ad tumulum B. Joannis redeamus. a . Ob hanc igitur causam , & saeva in calcantes exempla edita , cum jam pridem ferrei clathri ad unius fere ulnae
49쪽
ulnae altitudi nem praetenti essent , Canonici novis aliis cratibus sepulcrum cinxerunt: qui Clathri facilὸ tres ulnas altitudine aequant, ut nisi aegerrimὸ vix esse cuiquam improbo &injurio liceat. Porro Calviniani, tam malἡ a B. Joanne accepti, quamdiu Pragensi ecclesia sunt usi, tumulum ipsum t tum . praestigias in eo latere vociferantes, asseribus & tabulis quibusdam clausere, ne ullo modo adiri , imo ne spectari posset. obturbare illos . dum ad coenam in templo sederent, B. Joannes videbatur; & velut mortualis umbra , nimium odiosus & non Vocatus, intervenire conviviis. Jam vero hanc ipsam Ecclesiae Metropolitanae profanationem , & stantem in loco sancto abominationem ex sacro suo tumulo B. Joannes significavit. Siquidem imminente illa ab haereticis calamitate, saepius nocte gemitus & lacrymota quaedam voces ab imo templi audiebantur et Custodes autem templi , studiosὸ gemitus illos secuti , animadverterunt non semel , ex B. Joannis tumulo exire. Nimirum dolebat beato viro quantum Beati dolere possitnt dilectam Pragensem ecclesiam tot brevi seis erilegiis profanandam, quae nunquam ante, ex quo a S. Nenisceslao fundata erat, ne quidem Humi aut postea Rohycaanae temporibus, haereticorum impuris sacris profanata fuisset. Sed plures sacri illius tumuli praerogatiVae possent adferri: nam a- his quoque temporibus ecclesiae S. Viti excubitores, ad indi eandam fortasse beati viri sanctimoniam & in coelo gloriam . amabili quadam luce sepulcrum illud cingi, & radiis coruscare viderunt. Neque id mirum : pro thesauro est Pragensi e etesiae B. Joannes, ubi vero thesauri lateant, ajunt ignes eis
28. Praecipuus B. Joannes Nepomu cenus Patronus &Τutator eorum habetur , quibus infamiae periculum aliquod imminet, quique ne admissum scelus factumve emanet in pu-
50쪽
blicum , pertimescimt: occurrit enim mirabiliter pericuIis, &factum abscondit. Exempla in eam rem publica dare nec possum, nec audeo: quia ut silerem, atque etiam nescirem, ipse Beatus Joannes, qui texit, effecit: sed res est inter omnes contestata : solentque eos , qui amicti, quo se vertant nesciunt , ad Beati sepulcrum mittere , ut timores suos exponant & commendent. Hujus festinati & toties perspecti auxilii argumento , edita typis pridem oratio est , quae sub B. Ioannis effigie legitur hisce verbis concepta : Praesta quaesumus , omnipotens Deus, precibus nostris , quas in B. Joannis Confessoris veneratione deferimus , pium benignus auditum ; ut ejus meritis & intercessione suffulti, ab infamia &confusione temporali liberati, ante mortem reatus nostros sin cera Confessione expiare , salutari poenitentia delere, & portum aeternae salutis contingere feliciter valeamus. Per D. N. Jesum Christum filium tuum. Ιis quoque fert opem B. Joannes , qui exitiali verecundia crimina sua in sacro tribunali aperire reformidant: nam ad ejus tumulum supplicantes, audaciam quamdam ad proferenda omnia addi sibi senserunt . idque aperte Sacerdotibus sunt testati. Anathemata ad B. Joannis tumulum plurima olim pependisse meminerunt senes rhaeresis Calviniana anno M. DC. XIX. laceravit omnia , aut flammis corrupit. Nostra memoria matres aliquot, ad partum gravissime laborantes; alii hydrope , alii febribus diu tu nis crudelissime vexati, fusis ad B. Joannem precibus, conVa lucre, ut anathemata hodierna testantur. Quibusdam ipsa mdes & in B. Joannem amor opem attulisse Videtur : nam cum alia deessent, pulverem, ex ejus lapide sepulcrali modice ab- rasum , ad varios morbos valuisse senserunt.
29. Matrona Illustris quam nominare nihil attinet cum aliquando de Sanctis in Metropolitana Ecclesia conditis