Dissertatio theologicoanalytica de vero intellectu trium celeberrimorum capitum 10. 11. 12. divi Augustini De correptione & gratia, seu De vera & falsa adjutoriorum distinctione. Auctore Stephano Lorenzoni Vicentino ..

11쪽

Doctorem spectare intellexeris: Quem nimbrum in profitenda Praedicatorum regula aerentem, in Theologico curriculo Ducem , in Pastorali ministerio, cunctisque vitae rationi-hus Patronum semper coluisti. Si quid igitur in hoc gravissimum oti Christianae seipublica negotium , pueri Tui tenuitas conferre potuit, adjuvantibus orationibus Tuis ultro inaestuanti corde me Deprecatore Abjicit spoliolatu Tuo iut quidquid inibi est Veritati consonium, per Tenempe Summum Catholicae eclesie Pontificem, ei cujus vices in terris geris , offeratur , qui

dedit pauperi suo' inopi, quod Cerret et ibi.

Pedibus itaque Sanctitatis Tuae, etsi non corpore, animo tamen humillime provolutum suscipe servium Tuum in bonum ne calumnientur eum superbita benedictionis Tuae protectionem propialius ei impertiri dignare.

Et haec quidem pro me . Ceterum Tu Sancte PARENS pro auctoritate , qua polles Mucialius agens cum eo , BENEDICTE Deo excelso confortare , dic esto robustus , Telo Domini commoventes ut Phinees, qui placavit, y cessavit quassatio.

12쪽

Uod privata ac propria instructioni paraveramus, publici juris facere cogimur, ipsa ad id adigente charitate, qua eo liberiores esficimur, quo vehementiu urgemur. Cum enim consuluissemus de hac lucubratione vernacula primum lingua lucubratas amicissimos quosque Doctissimos etiam magni nominis viro , quibus libentissime nos Se nostra subjicimus, eorumquo sententiam ac judicium quam fieri possit rigidissimum expetiissemus non modo non ineptam censuerunt, verum. etiam non mediocriter utilem arbitrati sunt. His igitur suadentibus, immore persuadentibus, evernaculo in latinum dioma transtulimus, nec vernaculo nec latino culturi cujus utriusque sumus prorsus expertes. Nemo igitur perpolitum verborum corticem , relegantiores selectarum phrasium flosculos expectet a nobis , qui id unum intendimus, ut Augustiniani, non ut Ciceroniani simus Erit qui praestet multo venustiora ta nos veriora non venustiora sectamur . Fortasse nec vera as secutos nos fuisse iniimulabimur . Quod si contigerit, id unum

13쪽

repetere juvat, quod B. Augustinus ait in fine

libri de Dono Perseverantiae. xvi vero , inquit, errare me ex imant, etiam atque etiam dialigenter , quae sunt dicta , consuerent , ne fortassis ipsi errent . Ego autem cum per eos , qui cos labores legunt , non solum doctio , velumctIam

emcndatior fio propitium mihi Deum aenosco, hoc per Ecclesiis Doctores maxime expecti , si rin ipsorum manus Denit, dignenturaue nosse quod scribo . Porro qui sunt, qui vera quidem nos dixisse consentiant, sed B. Augustino consentanea dissileantur esse, quae diximus, inviti licet

dolentes provocati compulsi eo praecinente clamabimus: O vita pauperum Deus meus , in cuius sinu non es contradietio siue mihi mitigationes incor, ut patienter ah fiam et quia non mihi hoc diciιnt , cuia diUini sunt in corde famuli tui evide, uni quod dicunt, sed uia supra, sunt, nec noUerunt Augustini sententiam, sis amant suam, non cuia merces, e quia sua est. Sed erunt qui vera quidem, M. Augustino consentanea fateantur esse quae diximus, sed non eo modo quo hujusmodi resicri r ictandae sunt, o perem gisse querantur et quippe qui malint omnia stricte suminatim de Icholastico more coarctari, dirinde ac si argumentorum vis ac nervi dissolvantur , ac rus oratione propemodum langueant. Siaant igitur isti nos aridum illum

14쪽

exsuccumque loquendi morem ideo potissimum evitasse quandoquidem etsi ipsa per se nuda Veis ritas placere magis debeat, attamen sunt pluriam , quibus insinuari vix potestta, persaepe

etiam fit , ut quorum mentes veritate lucente clarescunt, corda tamen rigida, immota siti. gescant et, quamvis ea disserendi methodo exercitatiora utique reddantur ingenia, plerumque etiam inflatiora S maligniora reddantur. taque non res aptavimus verbis , sed quae ultro sese obtulerunt verba aptavimus rebus id unum satagentes , ut saluberrimam sanctissimamque doctrinam cordi potius intimaremus quam mentis ac ostenderemus non ex ea Christianis animis quidquam turbationis afferri, sed potius mirum in modum fidem spem chari

tatemque foveri , dum non in nobis ipsis superbissime, infelicissime spem ponimus , sed ponenda humillime de veracissime demonstratur in Domino. Non quo sedulitas, aut sollicit

do tollatur sicut blasphemamur, si Aui juniqvidam nos dicereo sed ut sedulitas ipsa accepta reseratur ad Dominum , in quem etiam projicientes omnem nostram sollicitudinem, non nos illi ex parte , .nobis ex parte comittamus . sed totum Deo demussi non quo desidiores , sed quo tutiores vivamus . Postremo quod delicatioris profecto queres est, illis satisfacere de- a b

15쪽

bemus, qui perplexiorem obscuriorem , ac perho difficiliorem disceptationem hanc , quam certe cuperent , esse cavillabuntur. Quibus ut plene respondeam, sat puto, si dixerim, me dilucidius planius apertius exponere nescivisse, quod

senseram nec de quantulacumque controversia

sermonem fieri, sed de altissimo inserutabilique mysteriori quod tunc demum apprime percis pitur , si percipi nequaquam posse percipitur . Quaerat qui vult Paulo sapientiorem , docti

rem Augustini, sed caveat ne inveniat praesumtorem. Nos quod illi ignorare profitentur, non solum dignamur, verumetiam gloriamur igno rare cum illis nec parum nos profecisse existimamus, si quod ignorandum est , nos ignorare intelligimus. Unde igitur coepimus, inde etiam concludimus; non quo nostra , quod absit, sed quo B. Augustini mens ac sententia innotescallejusdem omnino verbis, quod non de nobis , nec de nostris audemus, hortantes: Repetite assis

due brum sum , di s intelligitis , Deo gratias

agit , ubi autem non intelligitis , orate ut intelligatis, dabit enim mobis Dominus intellectum

mentote scriptum esse , siquis iniuge sapientia I flulet a Deo, qui dat omnibus assuenter g non improperat , o dabitur ita Ipsa es sapientiata sursum des naeni, scis ipse Apsota Iacobus dicit. Illam

16쪽

Elam mero sapientiam repellite a vobis , ct orate ut non sit in mobis quam dete luces , ubi ait: Euod si talum amarum habetis, di contentiones inmobis sint , non es ista sapientia desursum descem dens , sed terrena animalis diabolicata tibi enim celus in comentis est, ibi inconflantia homne opus 'a m. Suae autem desursum es sapientia, primum quidem pudica est, deinde pacifica modesta uadistilis plena misericordia e fluctibus bonis iraestimabilis sine mulatione . Si boni ergo non habebit, qui hane sapientiam postularu se impetrarit a Do--no Et hine intelligite gratiam , quia si ex me bis esset ista sapientia , desursum non esset , nec ab ipso qui nos crearuit, Deo posulanda esset. Fratres erat is pro nobis, ut temperanter in pie in ummmamus in hoc seculo expectantes illam beatam

spem is manifestationem Domini in Salistoris N sussu chriss , cui es honor guria o Regnum eum Patre s Spiritu Sancto in secula seculorum.

17쪽

NODRI FORMATORI

DELLO STUDIO DI ADOUA.

Avendo vedulo per a Fed di revisione ,ed approvagione det P. F. Tomaso Maria Gennari Inquisitor , ne Libro intitolato: Dissertatio de mero Intellectu trium Celebenimorum Capitum X XL XII. D LAUUini de Correptio ne bi Gratia , seu de mera falsa adjutoriorum distinctione non vi effer cosa alcima con-- tro ladant Fede attolicata e parimente per attestato deI Segretario nostro, niente contro Principi, quoni costumi , concediam licenga a Gio Ballista Congati Stampatore in Padosa , che posse esse Stampato , offervando gli ordini in materia diritampe, e presem tando te solite copi alle pubbliche Libreried VeneEi , e di Padova. Dat Io MarZ IIa 8.

18쪽

NUMERORUM.

I. Roaemium . Pag. III. ConmoDersine status . IIII.,nde emersalibi gratia fulciatur IU Nempe ex D Augustino perperam intellecto se Hanc allucinatisnem indicat P. Ser I. Inae controυersa inde solutio. VII. Expenditur primum e contensi is cara ord, ne I OVIII Proponitur quaestio.

IX. i cultatis expolisionem nullatenus gratiae et ei satili posse cos erere . IXX. Fidei Confessione non se itur objecti , sed stati iatur in obiectione mysterium. I XI. Cishbet naturae statui commune . EGXII. Euod lique ex Angelis quos includit . II XIII. Ex ipso etiam merborum contextu . Is XIV. Si omnem distinctionem excludI . a IXU Ob oculos ponuntur diraes interpretationis is surda. 3XU I. continuatio ejusdem argumenti. 2GRUII. Selequuntur ad regulam exigenda esse, non, ulam ad ea , quae sequuntur. IXVIII. Neutrum tamen praestari pol e a mersatilis

19쪽

Gratiae assertoribus OXIX. Euam sapienter in utrissu liberum memoreis tu arbitrium. 1XX. Arista patuum ditierlitate regula aptatur Com uia si X XJ. . . e sequuntur nullatenus congruere praemi msecundum mersatilis Gratiae patronos. 36X NH. Continuatio su de argumenti. 38XXIII. Contra mire congruere. O XXI . oerista diUersitate status non distingui adjutoria. IXXU Gratiam potentia ne gratiam uidem appellari ab Augustino comparatione beneficii gratiae. 3XXVI. Adjutoria ista obibet satu non esse absolute,

sed relatio diuersa. SEXUIII: Necnon ex iis quae sequuntur. OXX X. Tum etiam a communi omnium sensi. SI XXX. Ex his quae hactenus diges sunt, seri qua consiliuntur mire perspicua . si XXXI. necessitate gratis potentis elici necessitatem pyx moluntatis. XXXII. Cur dicata in flatu innocentia plenitudo beaIIIudinis meritum Ur debita merces T 8 XXXIII. Nempe ad indicandam meram saluum ora adjutoriorum dZersitatem di XXXIV. Continuatio ejusdem argumenti. IXXXV. Unde supra. Ac

20쪽

NUMERORUM.

XXXVI Gratiam molantatis nec mure gratiam potentia, nec excludere. et

XXXVII. Beatitudinem esse adjutorium simul in

praemium

XXXVIII. Adjutoria in flatu naturae mitiare qua sint ratione dimi s. a XXXIX. Attenta mirum statuum dioersitate Is L. A multiplici prae Angeb hominum exstem

XLI. Unde potissimum se relatim gratia se absoluta flatuum dioersitas patet. IgXLII. Natura lapsa libero arbitrio dimissa pronioris lapsum . . IXLII Benesticium gratia in flatu innocentia ex eodem beneficio in flatis eorruptionis Uincita a XLIV. Excutitur securis cap. I. lib. de Don perosio depromtus. 8s XLV. Hunc locum doctrinae hactenus explicata iorum in modum cohaerere et XLVI. Recapitulatio soXLVII Spnops trium capitum. XX LVIII. Quo paci asseratur gratia si ciens juxta mentem . Augustini. y XLIX. Contrahitur cap. XIII doctrinaus paragraphus expendendus excerpitur. 6L. Et ex eo . animadOersones eliciuntur. ILL D. Augustinum eadem ac ruere de ustis temporalibus, quae de Adam adilruxerat. Os eo