장음표시 사용
51쪽
igitur est: Eupolis ante Pacem victoriam reportaverat splendidissimam, qua et ad puerorum gratiam sibi conciliandam usus erat, et in alius fabulae parabasi imprudenter gl0riatus erat, illudens simul Arist0phani calvo. altera fabula quae fuerit, certis testimoniis constat; Maricas, acta Lenaeis 421'q). Mari eantis igitur par basis haud dissimilis fuisse putanda est ipsi Ρacis p rabasi ; seilicet ibi Eupolis suam efferebat gloriam, Aristophanem despiciebat et ludibrio habebat. Jam possumus difficillimam adire Vesparum parabasin. cujus qui partem posteriorem Spuriam eSSe pr0- nuntiavit, Harmakerus eis usus est rationibus, quibus qui respondeat, tempus terat. delendus vero est Cobetoauetore Vs. 1029, corruptus omnium secundum judicium, misere consarcinatus ex Pacis parabasis pannis, SenSucassus, contextum 0rati0nis, quae προαγωγοῖς Μουσαις Ηρακλεους οργήν opponit, violans; denique iterum indieat terminum a quo ipse docuerit Aristophanes, tamquam si 1020. 21 omnino scripti non essent. quo Sublato hanc fere parabasis discribamus summam, simillimae quidem Pacis parabasi, aliter tamen multis in rebus conformatam. in Vespis enim queritur, in Pace gloriatur, hic quam indignus sit cladibus, illic quam dignus
sit victoriis, exponit. hic antem merita sua enumerando
aliorum errores ex schol. Nub. 592. quod Clinto eidem anno Maricantem tribuit, satis volgari, neque quo Clinto ubivis careat, errori sortasse tribuendum est, quo Olympiadum rationes secuti uno anno prius, quam Oportet, sabularum tempora constituere solent.
52쪽
historiam propriae poesis, ut ita dicam, adumbrat, primum se fabulas suas aliis tradidisse Epulon.-Acharnens.)deinde in summum certamen descendentem et postea victoria splendida potitum superbia se non fuisse inflatum 1025:ονδε παλαιστρας περικωμά ιν πειρων ') ουδ' εἴ τις ἐραστής, κωμωδεχθαι πωλχ εαυτου ιώσων, ε-υδε ) προς
ἔνα τας Μουσας, αἷσιν χρηται, μη προαγωγους ἀποφήνη. sed ingentes pro civibus decertasse pugnas et contra Cleonem Εquit.) et contra sucophantas soner. 3. tamen nuper se ab Atheniensibus proditum esse, cum n0Vam viam intravisset Nub. 3. Omnia dilucida sunt praeter illa, quae eXcripsi, Verba, neglecta illa quidem plus justo ab interpretibus. Apparet, duo esse, quae significet Aristophanes, quorum utrumque continetur enuntiato ab οὐδἐ incipiente. videamus alterum. paraphrasi Verborum εἴ ις - πιθέσθαι praemissa, scholia etiam in R. V. haesi habent mure δι μπολιν. ἐν Aυεολυκω δὲ τοιαυτα φησιν. φριήει τας παλαίστρας σεμνυνομενος καὶ τοῖς παισὶν εαντον δῆλον ποιων της νίκης
in duas dispescui partes, quia scholia codicum praeter R. V. interponunt τουτο δε καὶ ἐν Εἰρήνη ου o. qu0d
yὶ Sio correxit Brunckius, legitque ita Sehol. περιων codd. ' Sio volgo legitur secundum deteriores. ἔσπευσε E. V.
53쪽
aperte demonstrare videtur, separanda esse scholia di- VerSa. Videntur autem verba deteriorum codicum bonalnotae esse et eum περι ει κ. τ. ε. jungenda. qui enim
illud scripsit, respexit sine dubio Pacis versum Supra tractatum . quoniam Vero inter se permixta sunt scholia 102b et sequentis enuntiati, per se non patet, quo Eup0lidis Autolyci referenda sit memoria. ad utrumque, Si audis Meinekium. Comie. ΙΙ. 445: ἡ negat Aristophanes,
se umquam palaestras obiisse pueros tentantem, nee siquis amator ad se accesserit, amores suos perstringi indigne ferens, ulli umquam morem gessisse'. at haedduo diversissima sunt, neque quid dixerit Eupolis, inde colligi potest, nam si fingis Eupolidem haec fere voluisse: tu et ipse pueros temptas et amatoribus morem geris iratis; incurrit utrumque difficultati mox aperiendae. viam autem, quae multos allicere possit, monstravit Richterus, profectus, ut videtur, a verbis, uti in B. V. extant. fortasse enim verba ipsa ibi subesse Eupolidis ait. ac profecto, ultro se offerunt anapaesti:
tamen hae via ad ineptias deferimur. nam ante Vespas Eupolis Aristophani puerorum amores objecisse tum utique putandus est; putandus est idem repetivisse ante Pacem; non enim nisi iterum lacessitus, pluribus idem tetigisset Aristophanes. denique in Autolyco tertium ad idem redit Eupolis, at quibus versibus redit, quam mitibus, quam languidis. miraculum factum est, repetendo diminuta non aucta injuria. scilicet Aut0lyeus I acta est
420 Αthen. V. 216 D.) sed vel summus Aetnekius, qui
54쪽
Aristophanem ad Autolycum non potuisse respicere intellexit primus, probabile ratus est, tale quid ibi ab Eupolide Aristophani exprobratum esse. at etiam Aristo-
phanes ineptissimus fit, si opprobrio Eupolidis nihil pot-eSt opponere, nisi , non feci, profecto non feci', ut puer ludi magistrum male celans delicta. - denique haee bella interpretatio pessum dat locum Pacis, reicit illius scholiastae adnotationem nullis causis, mera libidine. certissimum enim est, eandem esse utriusque loci vim; at ita concludendum erat, certissima Pacis interpretatione de Vespis etiam profligari ambages. itaque illa scholiastae verba metri vinculis solvamus; verba τουτο διμπολιν - ταυτα φησιν ad insequens enuntiatum referamus; nee latet causa erroris, scilicet etiam 1025 in Eupolidem seriptum est, et olim schol. illius versus in
- 25 ita intellegamus, ut parabasin Pacis in nuce, ut aiunt, contineant. ἡ ego modestus Sum poeta, ego non ut Eupolis victor me ipsum digito monstro, non ad flagitia utor victoria'. itaque intentior illorum locorum contemplatio haec nos docet de principum comoediae simultatibus. amicitia, qua Eupolis cum Aristophane junctus erat etiam Lenaeis 424, cum in Equitum compositione eum juvaret, mox soluta et in acerrimum odium conversa est. Sub idem tempus Eupolis victoriam reportaxit, contra Aristophani non prospere cessit Nubes, neque ut videtur vicit Onerariis, quod sine dubio ipsa Vesparam parabasi non reticuisset. jam Lenaeis 422
55쪽
44 Aristophanes Eupolidi obicit, quod non modestus sit, quod turpi amori deditus. non decertabat illis ludis Eupolis; vincebat Arist0phanes; sed mox Eupolis iterum
vincit, eoque magis suas laudes effert, despiciens et deridens calvum inimicum, Arist0phanes vero cum ipso in certamen descendit Liberalibus 421 et parabasin tecte quidem neque nominato adversario - ut patefiat, quam nota illa fuerint Atheniensibus - in Eupolidem scribit, auctumque illud repetit convicium, ipsius modestia cum istius jactatione comparata. ceterum rursus fortutia blande risit Eupolidi. Adulatores enim vicerunt Passem, et proximo anno stigidum colossum in Autolyci para
Jam ad alteram partem loci Vesparum nos conferamus; ad quam rettulimus reum δι Euπολιν, ἐν Aυ
Verba ουδενὶ - πιθεσθαι ut unice ferri p0ssunt, explicat scholiasta: Ουδε εἰ προςῆλθεν αυτω Mς ἐξωλης, αναστρανεις καὶ ληιενος κωμ'δεῖσθαι, ἐμαλαττετο καὶ ἐπείθετο. vide etiam Meinekii versionem supra allatam. censendus igitur est Eupolis illa ipsa Aristophani o egisse: tu non aggressus es puer08 delicatos, amatoribus morem gerens '). haeo plana et perspicua essent, nisi accederent, quibus causa indicatur, qua refellatur Eupolis; ut decet poetam, quid dico, hominem non pror8us St0lidum opprobria non solum pueriliter
δ') Unus haeo aliter intellexit Droysenius, qui πιαδικά μισων κωμωδεισθαι εσπευδε jungit. at hoc vel verborum collocatio impedit. at vitabat certo Scyllae incursurus Charybdin ineptiarum, quae proximis verbis volgo insunt.
56쪽
negare. ad quae scholium hoc τας Μουσας li τουτέστιτα δραματα ' εἰ γὰρ μη καταδήλους ποιήσηὶ τους τοιον-τους, ἀλλ' ἐπικρυφη, οἱονεὶ μαωρ-οὶ τῶν etOιOvtων ευρεθησονται. Secuti hoc esse videntur plurimi. at sunt nugae merae. Ubi enim sunt, quas in exoletos scripsit
Aristophanes, fabulae 8 ubi sunt, quibus Autolyci, Demi, Alcibiades, totus Θηλυδριων χορος Liban. XIX. 500 D.)vellicantur 3 at ut fuerit, deliratne Eupolis, qui Aristophani opprobriis vertat, quod non fecerit id, quod fecit 3
delirat vero etiam Aristophanes, nam, ut mittam, qui P08sit diei ἐmεικη γνωμην εχων, qui foedos amores idque more comoediae antiquae decantet '); cogita modo,
quid apud philosophos sit ανηρ ἐmεικής) quale est illud
dicendi genus et sentiendi, quo ille, qui puerorum amores non tangit, προαγωγοὶ MOH' uti dici potest 3 solent, falso quidem, tamen communi solent usu illius Musam incestam vocare, qui incesta in carminibus suis tangit, licet eis adversetur, sed qui eos, qui talibus abstinerent, ita vocaret, Aristophanes profecto eSSet unus. non, opinor, durius erat, quod tale commentum nugas meras vocabam. at Bentidum haec fallere non poterant; Bentidus et Aristophanem haec non potuisse dicere, neque re vera contra miλυδρίους fabulas scripsisse non ignorabat. scripsit autem φησ' ἐπιθωθω. quo remedio plurimae sublatae sunt labes. at novam et ingentem restituit. quid enim tum Eupolis dixisse censendus est 3 ego nihil sani excogitare possum. et multo graVius eSt, quod Aristophani tribuitur, quod nee ille nec ullus an
q) Quo erat judicio, his se decipi non passus est Reiskius; scripsit igitur, perperam quidem, ut ab aliis tutellectum est, γνώμην at Summis malis non medicatus est.
57쪽
tiquae comoediae poeta dicere poterat: cum a me precaretur amator, peperci amasio. hoc vero disertis verbis
confitentem Aristophanem facit Bentidus. etiam haedigitur reicienda sunt, at egregie conjectura illa docet, vim loci Bentirium optime perspectam habuisse. inte, legi autem me judice locus potest; scilicet non ita potuit Aristophanes Eupolidi obloqui, ut contenderet, Se
contra exoletos Scripsisse, quod non fecerat, causam modo aliam esse volt, atque ille supposuerat. jussu amatorum id factum esse negat Aristophanes, imo causam fuisse animi gravitatem, quae a talibus abhorreat carminibus. quantum hoc Verum fuerit, nil ad rem. sane si ad strictas logices rationes revocanda essent omnia, haec postularemus: Oυκ Δωριωδησα τους ἐξω- λεις, α ο , λέγεις, murθεὶς, εως ἐρασιης
potissimum agit, ut obsequentiae in amatores insimul, tionem deneget, breviloquenter in unum illud contraxit enuntiatum; quo factum est, ut ἔνα Videatur a γνωμην ἐπιεικῆ εχων pendere, quod per se requireret consec tivam particulam. audacem hanc esse dictionem non nego, nego Verba recte non potuisse intellegi, imo etiam
in Latino sermone etsi participiorum ille caret facili elegantique usu, falli non poterat certe is, qui non
ignoraret, quo obScurior verborum aculeus tenderet, tali sententia: neque si eum prensabat amator, delicias suas vellicari aegre ferens, ulli obsecutus est, animi praeditus gravitate, ne carmina faceret obscena ').
λὶ Notum est, suam cuique poemati esse Musam, moribus ingenioque prorsus similem. ita Acharnensibus est φλιγυρα πυρος
58쪽
Quae cum mihi videar ad liquidum perduxisse, paullo longius ipsius poetae verba procedere me patiuntur, Vel potius jubent. etenim κωμωδετοπι ιώσων demon Strare videtur, delicatos jam ab aliquo poeta ludibrio esse habitos, porro Eupolis Aristophani obicere vix poterat, quod ab illis abstineret, nisi ipse exolet0S aggreSSuS, denique acerbitas ultimorum Aristophanis verborum existit et mordacissima, et quae ex totius loci conformitate sequi videatur, si non solum suae Musae castitatem celebrat, sed etiam Eupolin Musa lena uti dieit. necessario igitur mihi concludendum videtur, non solum Eupolin ante Vespas illa objecisse, sed etiam fabulas contra θηλυδρίους ab eo scriptam esse, qualem poStea contra Autolycum Calliae delicias scripsit Autolycum I. utrum Vero una haee complexus sit fabula, an in ea, qua Aristophanis corruptam indulgentiam castigabat, ipsius modo dimicatas pugnas respexerit, cum alterum altero n0n magis arrideat, nos non amplius dijudicare
Quid vero apud scholiastam Autolyci memoria 3 non improbabile esse Meinekius arbitratur, tale quid Eupolidem in Autolyco dixisse. itane vero 3 ante Vespas eum id dixisse, per Aristophanem ipsum constat, num Se ita repetiisse putandus est3 jam supra significavi, mihi hoc non videri credibile; sed sit licet hoc positum in sensu illo, nequaquam Semper spernendo, quid poetae sani
εχουσα μένος 665). Laeonibus venit nevγετον ἐραννον ἐκλιπωα Μῶα Λακαινα Lysistr. 1296). Aves suam habent Μουσαν λοχμαίαν ποικίλην 736j. Euripidis est anus ὁσrec κοις κροτουσα Ran. 13063. . igitur, carminis de lenociniis compositi Musa προαγωγος e8t.
59쪽
judicii, quin etiam poetae magno, qualem Eupolin fuisse credere debemus veterum consensui, possit imputari nihil id nos liberat opera investigandi, quanam in fabula id dixerit Eupolis, quaenam fuerit illa, qua miλυδρίους exagitaverit '). mihi vero longe probabilissimum videtur, selioliastam in nomine fabulae errasse, deceptum argumenti similitudine; quales errores inter se mutatis titulis Euripideis veluti Troadibus et Hecuba, Licymnio et Hercule, Medea et Aegeo sive Peliadibus, Oreste et Electra saepe videmus commissos. hic vero nominatur Autolycus fabula, qua imprimis irrisis exoletis Musam suam lenam fecit Eupolis; quid facilius, quam Autolycum eum illa altera ante Vespas docta fabula similis
argumenti confusam esse, modo credamus, in eadem igitur et exoletos et Aristophanem ab Eupolide esse vellicatos 3 quae una tantum fuisse p0test. nolo enim omnes eXaminare, ut tandem ad eam perveniam, quae huc quadret; quamquam certissima, neque longinqua hic foret via - praeter Imbelles enim Aureamque Aetatem, quas mox tractabimus, facile demonstrari potest ob temporum rationes nullam comoediam in censum venire. at labor ille superfluus videbatur; namque in puerorum amoribus versabatur una tantum, Amici. Runkelius quidem Adulatoribus similem eam volebat, nec Meinekius, quantum ex adnotatione ad fgm. 9 colligitur,
y Possit quispiam cogitare, verba scholiastae ἐν Av λυκω-ιαυue φησιν Vertenda esse, tales comoedias scripsit Eupolis, veluti Autolycum. cui refragari videtur φησίν, quod nisi de uno eX eomoedia versu dictum non crediderim. ceterum investigandi illam operam eo non minui, apertum est.
60쪽
ab illa sententia alienus videtur. at φίλοι, absolute positum, non idem esse potest, atque οἱ meὶ τάγηνον καὶ ριετ ἄριστον φ uoι, neque ullum ejus argumenti aut ejusdem illius argumenti ab Eupolide bis tractati usquam conspicitur vestigium. contra apud elegantes homines, apud nobilitatem, a qua puerorum amores imprimis exercebantur, φίλοι idem videtur fuisse atque ερασται Plato sympos. 182 C. 183 C. Xen0ph. sympos. IV. 27)' 3. deinde in hac fabula Lyco, pater Autolyci etiam ob Rhodiam uxorem, quae comicis ob impudicitiam largam conviciorum dabat materiem, exagitabatur' ). denique res confici videtur considerato Igm. in . 26 apud Cra-mer. anecd. ΙΙ. 372; ὁ κατὰ φυχην πονηρὸς) ὁξοτονως,
ται) ὁ dcc γς, τῆς αἰ μαωι Sic Meineke. α ιαεικης cod.) ως εν λοιδρρία την το ην. Scribe Λημος et omnia patent. Demus, Pyrilampis filius, pulcerrimus Atheniensium 'ρὶ, apud lenam aliquam prostat in fornice, et iratus
yyὶ Cum hoc argumento bene congruit, quod ἱππῆς nobilissimi Atheniensium memorantur 4), notum est, Athenis et Inποτροφίαν et puerorum amores a nobilissimo quoque cultos esse, ολβιος, ω πῶδες τε φίλοι καἰ μωνυχες Ἀποι. yεὶ Aristoph. Lysistr. 270 o. schol. Meineh. ad Eup. Autol. 4.δβὶ Aristoph. Vesp. 98 e. schol. Plat. Gorg. 481 D. Boeokh, ind. leet. Berol. 1839, 14.