Iani Gulielmii Verisimilium libri tres

31쪽

ce restituo: Nam vi depugnare. Apud eurndem Sentes. ranius Abducit a. Quam senticos verba pertorquet turba. Mutant viri doctilia, lupa: ego propius scripturae veteris ductum, pertorquet truo. Tritones vulgi Icomma in enormis nasi homines. Caecilius: Pro diν immortalest unde prore it truο'In Silus. Silus appellatur nasio parsum versum repando. Malo lectionem libri scripti Coloniensis, nasius fursum versus is repandus. A silo enim denominati sit

Videri scribendum saltim, non, ut vulgo,saltem. Illustratus

Gellius libro x Il. cap. X IIII.

in AERIT scriptor Atticarum Noctium de s-gnificatione & origine particulae SALTEM,&recenset ille quidem duas opiniones hominum, ut apparet, ingeniosorum : sed idem tamen argutias istas acutas quam verisimiles iudicat, pronuntiatque amplius. Ea de re ut certi quid statuere & dissinire, temerarium; ita forte non refrehendendum, sentcntiam meam timide ela verecunde ostedere, iudiciu mrelinquere doctioribus. Semper enim ita existimavi, errore fieri peruulgato & hoc tempore; ut sic dixerim; catholico, quod id verbi secunda vocali & scribatur & pronuncietur: cum recta delegitima scriptura videatur esse per tertiam. Audiores habeo libros manu descriptos, e quis optimus quisque& vetustissimus agnoscit, sALTiM: nonnulli etiam inductum & repositum quod nunc terimus habet. mi

hi sic usu venit; neque dubito quin & aliis. Deinde ex hoc

32쪽

ex hoc analogiam eruebam; ex illa significationem. ut enim a surinis raptu, cursu, sensu recessu;raptim, cursim, sensim, recessu . eodem plane modo desce dit a saltu, saltim: & ut in illis primigenia signisi candi vis residet; ita eadem in hoc non obscura est Adhibetur enim in oratione,cum ea quasi saltu quodam ab iis quae anteccsserunt stibito praecipitat, dc sitit in extremum aliquod. Parcam adscribere ex empla. sunt enim iexcenta tanta in promtu, neque in iis ullum, in quo non haec transiliendi siue transitionis, ut Rhetores loquuntur, vis eluceat. Quod si quis neqtie libris acquiescit, nec Etymologiae concinnitati, at ille Priscianum saltim audiat: qui enumerans adverbia in E M verbum de hoc nullii , postea

subdit. In 1 3s ct denominutiva inue ianthr θ' re bullast participialia: xta parte partim, a viro viritim, a vicericissim, a statu starem, a raptu raptim, a salta sali tu O fἰ- tuatim. Vbi quin intellegat, quod nos vulgamus

f ALTEM, dubitare nos res non patitur. Qui vetustatem obiiciet scripturae iam inde a Gellij aetate usitatae, sciat iam tum pleramque maiorum consuerudinem qua scribedi qua loque di mutauisse, id quod

vel ex ipso colligere est: viderique eius addubitatio ne errorem inualuisse, cum, quod ille hesitanter postierat, Grammatici temere sequerentur. indicio est Donatus, siue quis alius est in Adelphos Terentij: Saltein, inquit, το ἔχαπν. natum est autem a captiuis, saltem, qui nihil aliud praeter salutem a victore petunt. haud dubio ex Gellij loco. Hac in sententia magis confirmatus sum, postquam probari eam sibi mihi signfficauit eruditissmus amicus meus Fr. Modius; qui etiam P. Pithoeum ita in suis libris perscriptam hanc vocem repperisse, ostenso eius ad Sidonium Apolli

narem

33쪽

is vrRIsIMILI UMnarem loco, me docuit. Si quis tamen melius quid attulerit, eum libens merito sequar. C A P V Τ x r. Pergula. Cretam toga candidati. Insipare. Padidum. Pomponius apud Nonium restitutus pluries. ARCE ssAMus Pomponium quoque ad has κρι- κ, ἰασεις nostras, & male accepto ei a mutilatore Nonio si quid in nobis opis est ne denegemus. Ptimum, quod adducitur in Suppilare: Pompon. Sarcal. Hlteram apportat, prodigit, patrem

, suppilat stim per.

Haud dubie recte cinaculo, Alter amat, potat. Origo mendi e distractione syllabarum, Alteram atpotat. In Taxim: Pompon. Buccon. Clandestino tacitus taxim perflectari

per cantum.

Iunius in riscinuenit, perstectari peric lum. Emendo, perculam. Percula siue pergula, ut Glosse explicant,

gentarius bello Punico fecundo, cum corona roscea interdiue pergula suapro 'exiise dictus ex auctoritatesenatus in carcerem ductus non ante finem belli emissim est. In O minaS. Pomponius Cretula. Nil petitura bene eueniat. Ita sit, ct tibi benest, qui recte milias. Editio vetus Veneta, Cretula vel petiturae. Scribo,&meo quidem animo verissime, vel Petitore. Scribsit hanc fabulam, ut e titulo colligo, de candidato magi stratum ambiente: ideo Petitorem inscribsit, quod peti magi s ratus proprie dicitur; & Cretulam, quod qui petebant creta togas suas candefaciebant, unde candi-

34쪽

LIBER PRIMVα r eandidati ducta appellatio est. Praeterea cognomino hanc distinguere voluit ab illa, quae Petitor Heres in-1cx ibitur. Iam sententia fragmenti clara est, este verba bene precantis candidato, & illius respondentis. In Feruit. Pompon. Fullone. Facite ut ignis seruat, ligna instipite, far concidite. Rectum est, in sipite. Insipare est iniicere: ut obsipare, Ubiicere & aggerere. Plautus:Obsipat aqvulam.Vt a rem sonare, sonere; tonare, tonere: ita insipare, insipere promiscue inflectebant. Pomponius sibi: Pamrem in sipui, conclusi, condenss -- -- , In Inlybos. Pompon. Placenta. RuIstici edunt libenter pedibus tristes, acres ivg bos

uis odoris est, Vt omnes norunt.

dius, Plautim emendati.

P. VIRGILII versum Bucolico tertio libri publici ad unum omnes ita legunt: cliis certe neque amor caussa est vix ossibus herent. e sententia non multum, a verborum S interpunctionis venustate abductum longule. Scribo enim: His certe neque amor causa em vix sibus herent. Auctor mihi perspicuis verbis in Tereiij Eunuchum Donatus: Hi hice, his hisce, nominandi casu numero multiti dum promisime usurpabant. His ergo hoc loco hi est. Postea trita Latinis auribus formula est, amor caussa est. Et sic Cicero Laelio: Valetudinem caussa non nucti-

35쪽

tiamfuisse. Et reducit hic versus mihi alterum in m moriam P. Nasenis non dissimilis sententiar: Sipata est, Veneri millis, si Mineruae; . Sis gracilis, macie quae niale vi a sua est. Emendo versu posteriore. uia id quae male nissua est. Vt enim Maro, vix li rere ossibus; ita hic Naso, malE niti macie siue macilenta cute dixi ile videtur, siue potius, nili me meum fallit somnium dixit; de ea, quae, ut vetus verbum est, ossa atque pellis tota esset. Verus verbum dico, quod jροια ι,όωρ iactatum id fuista in macilentos E Plauti locis duobus colligebam.

Macesco, consilisco, ct tabesto miser ossa atque pri is sum miser a macritudine. Ita recte M S. Langij . male vulgo insera macritudine.

Aulularia: Volo ego ex te ire, quisit agnus curio. . v v QMi ossa atque pellis totust ita cura macet, ut tu exta insticere in sole etiam vitio licet, Bais pella et quasi laterna Poenica. iC A p v Τ x o I.

Notatum item prouerbium Fipera est in reprecula. Cacabim. Illustratus Virgilius, ct Cicero pro Sextio. EODEM Bucolico leguntur haec ab omnibus:

Os legitis cres ct humi nascentia fruga

Frigidus, o pueri fugite hinc, latet anguis in herba. neque tamen occultius quidquam subest e vili interpretum suspicati sunt. Mihi numquam dubium fuit, quin poeta ad parcem iam quamdam respexerit, de fortassean eam qua vulgo ferebant, viperam esse in veprecula: de periculo graui & inopinato. Eum adagio

36쪽

adagionem aperte extulit Pomponius et Dide, cedo cacatlim .Pipera en in veprecula. Prima verba videntur mendosa, &conabar legere, Dide, cedo cacabunt. Cacabus enim vas in quo pulmentarium coquituri sed abstineo. Respexisse autem huc Virgilium vincit, quod fragorum meminit, qua in vel retis fere leguntur. Sigyificat idem verbum M. Tullius pro P. Sextio: Ouoniam id etiam fatum ciui talis fuit, ut illa ex vepretis extracta nitedula remp. arroderet. E re nata mutauit argutissime. nam sic cum au diretur, vipera e veprecula, de eo qui de vehementer noceri posset, &de improuiso, cauerique ideo vix posset: ille nitedulam ex vepretis appellat, qui nocere velit magis quam possit, cauerique non magnopere

debeat. CAPUT XIV. Votitus. Tamenes. Nullus pro non. Conae prologo versus,

item aster ipsa in fabula restitatus o Terentius Andria. CAsi NAE Plauti qui praeponitur prologus etc-

gans mehercule & perurbanus est, dignusque qui eo loco legatur. in eo versius hic in libris paullo veru stioribus omnibus ita concipitur: . Aures votivae sunt, animum aduertite. primus Lambinus, ut nos credere vult, illud roti sparum huc conuenire animaduertit, mutauitque in vacillas, ad exemplum illud Plauti Pseudolo: Faxis vacivas Pseudole adis aurium Mea ut migrare dicta possint quo vola. a quo dissentio. Neque enim, Vt heic quidem usii patur,iocus acuti quidquam habet, ut illo quem modo posui loco, adductis quae ad eamderia translatio nem faciunt aliis. & quorsus tandem si attres vacivas

B a habeant

37쪽

habeanimon eas aduertere iubet, sed animum; quasi

paeniteret verborum antecedentium. Itaque vide ne

verius st: aures votita β sunt animum aduertite. votitus qui voto quo minus quid faciat impeditur. Asinaria: Nolo habere illam caussam ct votitam disere. Lepide igitur histrio: si, inquit, voto tenemini quominus auribus mea dicta usurpetis, at vos animo ea usurpate. Lusit nimirum in eo, quod immobiles homini natura aures dedit, ut eae aduerti non possint: at animum aduertere vulgatissimum loquendi genus. hoc igitur agere eos iubet.

Eadem fabula, Scaena Si sapitis. O i amat tamen hercles esurit nastum esurit. Immuto leuiter, sed, quod ausim praestare, verb: Qui amat tamen hercle es esurit, nullus esurit. Tamenetsi probum & antiquae notis verbum hic in

tmesi ciun esset, prope evanuit. Id reponendum M μα. etiam in Terentio, Andria: Nihil audio Ego te commotum reddam. DA. tamenes hoc verum est. Ita enim optimum fragmentum Coloniense quod in sede maxima adseruatur. Nullus esturit, pro non esuritendi genus. Pomponius: Lapathiam nul- , lardum lauabat libens. notum loquius pescebatur C A p V Τ Σv.

sta Pri asta menta composita. eiusdem Modii argumen- tuus Mulem sententia adducta expressa de Plauto.

V Ens hoc vulgo dicitur ει α ἀνήρ, meritoque doctissimi viri semper monuerunt, fugiendam in vestitu ineptam leuitatem. in iis togatorum eruditissi-

38쪽

bius Varro, cuius super hac re sententiam, quae Meleastis eius heserat,ex Nonij duobus locis a me com- politam huc adscribam: μνε-- Non modo suris apertis, sed pene natibus apertis ambulas: ' i lcum etiam Thais Menandri tunicam habeat ad talos demissam. Notat schema vestitus nostro seculo non insilens: ubi & hoc noto, videri politissimum virum more suo alludere ad locum poetae veteris aequalis sui, certe non multo maioris Turpilij, ex cuius Demiurgo haec adseruntur: Aperta sura, brachia autem procera horrorem mihi Ex corde eo citabant. Verba sunt, ut apparet, puellae fastidientis in proco& corpore enormi & dcformi habitu. Itaq. sibi eas nuptias odio ac senio esse ait, ut ex eadem hac fabula citat Nonius. Eadem de caussa scribserat Modium. quo, uti ex fragmentis intelligimus, in victu & vesti tu Nprehendit utrumque το πλεον Ρ ελατῖον; probauit, id quod titulas docet, o mσό ni . MOdius enim ipsi plan E id est, quod Graecis τουέσον, M. Tul lio mediocritas quae inter nimium & parum est. In Jao libro praeter cetera memorabile illud & tam- tuam e tripode Apollinis oraculum; non eos optume

ixi spe, qui diuti 'me rixent, sed qui modenti 'me, id est

uodice. Quis verbis postremis ad Plauti, ut solet, al-asit, Persa: Modice 2 modeste meliust vitam viuere.

Yripidis Medea locus emendatus, ct cum smisi Ciceronas compostus. E URIPIDIs Medea primore statim fabula ita

39쪽

22 v E R I s I M r L I V Malloquitur puerorum regiorum magister corumdem' alumnam anum.

Cum illa questa esset Iasenem beniuolentia: & pie- tatis in suos parum meminille; subiiciens hic, quis tandem, inquit,non idem factitati iam intellegis verum esse vulgo quod dici seler, omnes ibi esse melius ni ille, quam alteri. sic enim versum posteriorem interpretatus est -

. ,. xenzius,Vt recte vidit eruditissimus Victorius: idemque praeclare priorem ita ut nos scribsimus laudat, a scholiaste admonitus, cum vulgo aliter legatur. Subiicit deinde ille apud Euripidem causiarum quasi contentionem , quis inducti amicos sibi plerique

ει τους . γ Οἴνης Ου ο ου ς γει ατηρ. Quorum versuum priore dissicile est ut depellat de sententia iamdudum suscepta: legendum videri, OIκλε . Primam vicinitatem litterarum mihi quiscosideret,&is maxime qui librariorum &consependia diductum ex libris manu scriptis nouit: tum ipsam re putet. Hoc enim, opinor, vulgata lectio sonat, miniis multos quam debet amare, partim iusth, parti in auaritia impulses.quod& falsum &ineptuiri est. Falsiim, quias philosi,phos audias, vix umqua te magis amabis amico, ut ius amicitiae non migres. ineptui quod potius opponendi fuissentu qui iniuste desererent amicos, iis qui iuste; quam qui aliariter. At nostrum hoc quod reponimus huic loco aptissimum, alii: inquit, ambitione acti se amicis aut πο- iranti

40쪽

LIBER PRIMUS. 23niant, nonnulli etiam turpis lucri cupidine: ne tu id tam inique feras si sui amoi is caussa pater liberos neglegit. . Ponit cadem M. Tullius Lactio, ut quosdam scopulos,ad quos multae multorum amicitiae faciant naufragium Sin autem ad adolescentiam perduxisse sent, dirimi tamen interdum contentione vel uxoriae conditionis, vel commodi alicuius quod ideiri uterque adipisci non posset. quod si qui longius in amicitia prouecti essent, tamen saepe labefactari, si in honoris contentione incidissent. Quem ad hunc ipsum Euripidi locum respexisse valde suspicor: ita eadem omnia utrobique posita,quae beniuoletiae rescindundae sint; ambitio, auaritia, uxoria condicio. CAPUT XVII. Paccuuii versius aliquot composui de colaiectura,ct correcti. N O N i v s in Senium ex Paccuuij Periboea haec adducit: Iaram est quod teatra male habet, metiam hic ad net iam a talem cruciatum adiungas rericenti. Hric nemo non videt, mediocriter doctu s saltim , ii terulam fugitivam vocis postremae reprehedendam, ut fiat, reticenti t. Illud formisse non item, videri haec adhesisse aliis aliquoteversibus quos male diu ut sex Nonii locis quattuor ita compello, ut sic dicam, torum & compono. SE . Lapit cor cura, aerumna corpus conficit. N. Par m est, quod te aetas Uale habet, ni etiam hic ad . M

malam . . c. - .

AEtatem cruciatum adiimgas reticentiae Ecfare, qua cor tuum timiditas territati