장음표시 사용
481쪽
est enim hominum vita tentatio super terram. Est autem ea res utilis et fructuosa hominum generi; nam in tentationibus nos ipsos, id est vires nostras, cognoseimus, quamobrem etiam humiliamur sub potenti manu Dei, viriliterque deeertantes exspectamus immarcescibilem oronam gloriae: Nam i et qui certat in agone, non coronatur, nisi legitime certaverit, se
ut inquit S. Iaeobus ), Beatus vir, qui suster tentationem, quoniam, quum probatus uerit, aeeipiet eo nam vitae, quam repromisit Deus diligentibus se. Quod si urgemur nonnunquam hostium tentationibus, magnae nobis erit levationi illa cogitatio, habere nos adiutorem pontificem ), qui possit eompati infirmitatibus nostris, tentatum ipsum per omnia. Quid hi igitur petimus ne divino praesidio deserti tentationibus vel deeepti assentiamur, vel edamus aflicti, ut praesto sit nobis Dei gratia, quae, quum deseeerint nos propriae vires, in malis recreet ac resciat.
Quo modo a Deo in nostris tentailomibus opem implorare debeamus.
Quare et generati Dei opem implorare debemus in omnibus tentationibus, et nominatim, quum singulis amigimur, ad precationem confugere oportet quod a Davide laetum legimus paene in unoquoque tentationum genere; nam in mendaei si preeabatur 'i: Ne auseras de ore meo verbum veritatis usquequaque; in avaritia ad hune modum Inclinaeo meum in testimonia tua, et non in avaritiam. In rebus vero inanibus huius vitae, et illecebris eupiditatum hae preceniebatur ε): Averte eulos meos, ne videant vanitatem. Ergo postulamus, ne morem geramus cupiditatibus, neve defatigemur in tentationibus sustinendis, ne declinemus de via Domini, ut tam in rebus incommodis quam in prosperis aequitatem animi, constantiamque servemus, et nullam nostri partem Deus sua tutela vacuam relinquat Petimus denique, ut Satanam in conterat sub pedibus nostris. QUAESTIO XVI.
Quomodo de tentatione Victoria reporiari, et quo auetore tua obtineri
Reliquum est, ut fidelem populum ad ea paroelius ohortetur, quae in hae precatione maxime ogitare et meditari
482쪽
oporteat in qua erit illa optima ratio, si, quanta sit hominum infirmitas, intelligentes, viribus nostris diffidemus, et omni spe nostrae incolumitatis in Dei benignitate olloeata, eo laeti patroeinio, vel in maximis perieulis magnum animum habuerimus praesertim cogitantes, quam multos hae spe a que hoe animo praeditos ex hiantibus Satanae saueibus liberarit Deus. An non Ioseph i undique ireumdatum ardent, bus insauae mulieris facibus, e summo ereptum perieulo, ad gloriam extulit Non Susannam, a Satanae ministris obse sam, tum, quum nihil propius esset, quam ut nefariis sentenilis interficeretur, servavit incolumem neque mirum se Erat
enim, inquit ), eo eius fiduciam habens in Domino. Insignis est laus et gloria Iob, qui de mundo, de earne, de Sa-bus paroelius diligenter pium populum ad eam spe sdueiamque eohortari debebit.' QUAESTI XVII.
Nostri vertaminis antesignanus Christus est, socii saneti omnes, quos qui
non sequuntur, Vecordes sunt. φ
Cogitent etiam fideles, quem in hostium tentationibus dueem habeant, nempe Christum Dominum, qui victoriam ex illoeertamine retulit. Viei ipse diabolum. Est is illo lartio 33, qui superveniens sortem superavit armatum, quem et armis nudavit et spoliis. De eius victoria, quam de mundo reportavit, est apud S. Ioannem ): Confidite, ego viei mundum. Et in Apoealypsi si dicitur ipse te vineens, et exisse vincens ut vinceret, quia in victoria suis etiam ultoribus saeuitatem vineendi dedit. st Apostoli ad Hebraeos epistola plena victoriis sanetorum hominum, qui per sdem devieerunt regna, obturaverunt ora leonum, et quae sequuntur.
Ex his vero, quae si acta legimus, eas victorias cogitatione complectamur, quas quotidie reportant ex intimis et externis daemonum praeliis homines de spe et caritate praestantes, quae tam multae sunt tamque insignes, ut, si sub aspectum eaderent oeulorum, nihil Dequentius aceidere iudicaremus, nihil gloriosius de quorum hostium lade his verbis seripsit S. Ioannes 7): Seribo vobis, iuvenes, quoniam sortes estis, et verbum Dei manet in vobis, et visistis malignum.
483쪽
CATECHIAM AD PAROCHOS 'Qua EATIO XVIII.
duo modo elaholus a nohis superari ponati.
Vineitur autem Satanas non otio somno, vino, Ome satione, libidine; sed oratione, labore, vigilia, abstinentia, eontinentia, eastitate. Vigilate et orate, inquit in ut iam diximus, ut non intretis in tentationem. ut iis armis ad illam pugnam utuntur, in fugam eonvertunt adversarios quid enim resistunt diabolo is fugiet ab eis. In his tamen sanetor in hominum vietoriis, quas diximus, nemo sibi plaeeat, ne- in se est erat insolentius, ut se suis viribus hostii s daemonum tentationes impetusque sustinere posse eonsidat. Non est hoc naturae nostrae, non humanae imbecillitatis.
duo modo nobis ad vincendum viren a Deo dentur.
uae vires, quibus prosternimus Satanae satellites, dantur a Deo; qui ponit, ut 3 arcum aereum, brachia nostra, cuius beneficio areus' sortium superatus est, et infirmi ae- eineti sunt robore; qui dat nobis protectionem salutis uius nos dextera suseipit; qui hi docet manus nostras ad proelium, et digitos nostros ad bellum, ut uni Deo pro vietoria sint agendae et habendae gratiae, quo uno et auetore et adiutore vincere possumus; quod secit Apostolus. Inquit enim εὶ si Deo autem gratias, qui dedit nobis vietoriam per Dominum nostrum Iesum Christum. iindem auctorem vietoriae praedi ea eoelestis illa vox in Apocalypsi ): Facta est salus, et virtus, et regnum Dei nostri, et potestas Christi eius; quia proiectus est accusator fratrum nostrorum, et ipsi vicerunt eum propter sanguinem Agni. oestatur idem liber Christi Domini partam ex mundo earneque victoriam eoloeο ὶ selli eum Agno pugnabunt, et Agnus vinee illos. Haec de ausa et de modo vineendi. 'QUAESTI XX.
uuae sint in spirituali IIIo eertamine vieiorum praemia.
Quibus expositis proponent fideli populo parochi a Deo
paratas Oronas, et onstitutam victoribus sempiternam praemiorum amplitudinem. Quorum ex eadem Apocalypsi divina proserent testimonia ): Qui vicerit, non laedetur a morte
484쪽
PARS IV. CAPUT XVI. araseeunda; et alio loco ): Qui ieerit, si vestietur vestimentis albis, et non delebo nomen eius de libro vitae, eteonfitebor nomen eius oram Patre meo, et oram angelis
eius. Et paulo post Deus ipse a Dominus noster ita loquitur ad Ioannem ): Qui ieerit, saeiam illum olumnam intemplo Dei mei, et oras non egredietur amplius. oum inquit δ): Qui ieerit, dabo ei sedere mecum in throno meo; sicut et ego vici, et sed eum Patre meo in throno eius. Denique quum Sanetorum gloriam, et perpetuam illam bonorum vim, quibus in coelo ruentur, exposuisset, adiunxit ): Qui vicerit, possidebit haee.
De septima Petitione. Sed libera nos a malo. 'QUAESTIO I.
Niliit continetur superioribus petitionibus, quod ista non ineludatur.'
Postrema hae petitio est instar omnium, qua Dei Filius divinam hanc orationem eonclusit cuius etiam vim et pondus ostendens, ea usus est orandi clausula, quum e vita migraturus, Deum atrem pro hominum salute deprecaretur Ro- , enim, inquit, ut serves eos a malo. rgo hae precationis formula, quam et praeeepto tradidit, et exemplo confirmavit, quasi quadam epitome summatim complexus est vim et rationem aeterarum petitionum. Quum enim id, quod ea prece continetur, impetraverimus, nihil auetorem Cypriano β)remanet, quod ultra adhue debeat postulari, quum semel protectionem Dei adversus malum petamus, qua impetrata contra omnia, quae diabolus et mundus operantur, securi stamus et
tuti. Quare quum tanti sit haec petitio, quanti diximus, debebit parochus in ea fidelibus explieanda summam adhibere diligentiam. Differt autem hae et proxima petitio, quod illa
485쪽
Quid nos urgeat, ut hane preeationem eoram Domino effundamua.
Quare non iam monendus est fidelis populus, quantopere et laboret ex incommodis et alamitatibus, et coelestis egeat adiumenti. Nam quot et quantis miseriis proposita sit hominum vita, praeterquam quod et aeri et profani scriptores hoc argumentum sunt copiosissime persecuti, nemo sere est, quin intelligat et suo, et alieno periculo. Persuasum enim est omnibus, quod exemplum patientiae Iob memoriae prodidit i): Homo natus de imuliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis qui quasi os egreditur, et conteritur, et sugit velut umbra, et nunquam in eodem statu permanet. Ne vero ullum praeterire diem, qui propria aliqua molestia aut incommodo notari non possit, testis est illa Christi Domini vox ): Susset diei malitia sua. Etsi conditionem humanae vitae declarat ipsius Domini monitum illud, quo crucem quotidie sumi δ), seque docuit sequi portere. Ut igitur quisque sentit, quam aboriosa sit et periculosa hae vivendi ratio ita iacile persuadebitur fideli populo, malorum liberationem a Deo implorandam esse praesertim quum nullare magis ad randum adducantur homines, quam eupiditate, et spe liberationis mini incommodorum, quibus premuntur, aut quae impendeant. Est enim hae insita ratio in animis hominum, ut in malis statim ad Dei auxilium confugiant. Qua de re illud seriptum ): Imple saeies eorum ignominia, et
0uanam ratione perieulorum et calamitatum depulsi a Deo postuIanda sit. ο
Sed si illud fere sua sponte saeiunt homines, ut in periculis et calamitatibus invocent Deum certe, quo modo id recte sacere possint, ab iis, quorum dei et prudentiae coni-
missa est eorum salus, maxime docendi sunt. Non enim desunt, qui contra christi Domini iussum praepostero utantur ordine precationis. Nam qui iussit nos ad se confugere δὶ in die tribulationis, cidem orationis ordinem nobis praeseripsit voluit enim, ut priusquam precaremur, ut nos liberare a malo, peteremus, ut nomen Dei sanctificaretur, et adveni-
486쪽
PARS I v. CAPUT XVI. 1 re regnum eius, et reliqua postularemus, quibus quasi gradibus quibusdam in hunc loeum pervenitur. Sed quidam, si eaput, si latus, si pes condoluit, si rei familiaris iaeturam sa-eiunt, si minae, si pericula ab inimicis intenduntur, in fame, in bello, in pestilentia, omissis mediis dominicae precationis gradibus, tantum petunt, ut ex illis eripiantur malis. At uteeonsuetudini repugnat Christi Domini iussum t): Quaerite primum regnum Dei. Itaque, qui recte preces faciunt, quum
depreeantur ealamitates, incommoda, malorum depulsionem,
id reserunt ad Dei gloriam. Si David illi preeationi a):
Domine, ne in furore tu arguas me, subiecit rationem, quas Dei gloriae cupidissimum ostendit inquit enim: Quia
non est in morte, qui memor sit tui; in inserno autem quis eonfitebitur tibi Τ idem, quum oraret Deum, sibi ut miseri eordiam impertiret, subiungit illud ): Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur. Ad hanc orandi salutarem rationem, et ad exemplum Prophetae incitandi sunt fideles auditores, et simul docendi, quantum intersit inter iusdelium et Christianorum hominum preces. QUAESTI IV.
InfideIes se Iiderari a malo, ae christiani non perinde petunt.
Petunt vehementer illi etiam a Deo, ut possint ex mori bis vulneribusque convalescere, sibi ut ex urgentibus vel imminentibus malis evadere lieeat; sed tamen illius praecipuam spem liberationis ponunt in remediis natura vel hominum industria Omparatis quin etiam sibi datum a quovis medicamentum, etiam si cantionibus, si veneficiis, si daemonum opera confietum sit, sine ulla religione adhibent, modo aliqua valetudinis spes ostendatur. Longe alia ratio est Christianorum, qui in morbis, et in omnibus adversis rebus habent snmmum perfugium et praesidium salutis Deum, unum illum omnis auctorem boni, et liberatorem suum agnoscunt ac venerantur; remediis vero, quae inest ad sanandum vis, insitam a Deo esse pro certo habent, tantumque illa aegrotis prodesse exi- Stimant, quantum ipse voluerit Deus. Est enim a Deo data hominum generi medicina, qua morbos sanaret. In est illa Ecelesiastici vox ): Altissimus creavit de terra medicinam. o vir prudens non abhorrebit illam. Itaque qui Iesu Christo nomen dederunt, non in illis remediis summam spem repo
487쪽
nunt reeuperandae valetudinis, sed ipsi medicinae aueiori Deo maxime eonfidunti QUAESTI V.
Quo modo in morula soli Deo fidendum sit, qui plurimos a praesentisAlmis perieulis liberavit.'
Quare etiam in divinis literis reprehenduntur ii ), qui
medietnae fiducia nullum Dei auxilium requirunt; immo vero, qui vitam agunt ex divinis legibus, abstinent omnibus remediis, quaecunque ad curationem a Deo non adhibita esse eonstet. Quod si etiam eorum usu medicamentorum illis sit explorata spes sanitatis, tamen ab iis ut antionibus et daemonum artificiis abhorrent. Ad id autem sdeles cohortari oportet, ut Deo eonfidant. Ea enim re iussit nos beneficentissimus parens liberationem malorum postulare, ut in eo ipso, quod iussit, spem etiam impetrationis haberemus. Multa sunt in saeris literis huius rei exempla, ut, qui minus rationibus adducuntur ad bene sperandum, exemplorum multitudine eonfidere cogantur. Abraham, Iacob Loth, Ioseph, David sunt in eu- Iis, locupletissimi testes divinae benignitatis. Sacrae novi
Testamenti literae tam multos enumerant, qui ex maximis di eriminibus erepti sunt piae pondere preeationis, ut res e emplorum commemoratione non egeat. Una igitur illa Prophetae sententia contenti erimus, quae vel infirmissimum quemque confirmare potest: Clamaverunt enim, inquit ), iusti, et Dominus exaudivit eos; et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.
duid inal nomine Me intelligatur, et quae huius petitionis sit sententia. v
Sequitur huius vis et ratio petitionis, ut deles intelligant, non omnino petere nos hoe loeo, ut a malis omnibus liberemur. Sunt enim quaedam, quae communiter mala putantur, quae tamen sunt illis fructuosa, qui patiuntur ut ille stimulus,' qui Apostolo δ erat adhibitus, ut Dei gratia adiuvante virtus in infirmitate M perseeretur. Haec, si cognita sit eorum vis, summa voluptate pios assieiunt; tantum abest, ut a Deo petant, ut auferantur. Quare tantum ea mala deprecamur, quae nullam animae utilitatem afferre possunt reliqua minime, modo aliquis inde salutaris fructus exsistat.
488쪽
euot et quanta sint malorum genera, a quivus liberari eupimus.
omnino igitur huic voci ea subiecta vis est, ut a pee-eato liberati, a tentationis etiam periculo, ab intimis extemnisque malis eripiamur ut tuti simus ab aqua, ab igne,
fulgure ne grando noceat frugibus ne annonae caritate, seditionibus, bello laboremus petimus a Deo, ut morbos, pestem, vastitatem arceat vincula, arcerem, exilium, proditiones, insidias, eteraque omnia prohibeat incommoda, quibus maxime terreri ac premi solet hominum vita; omnes denique flagitiorum et facinorum causas avertat. Neque haec solum, quae omnium consensione mala sunt, deprecamur, sed illa etiam, quae paene omnes bona eonfitentur, divitias, honores, valetudinem, robur, hanc ipsam vitam petimus, inquam, ne ad malum, et ad animae nostrae exitium haec convertantur. oramus etiam Deum, ne morte opprimamur repentina ne in nos iram Dei concitemus ne, quae impios manent, supplicia subeamus ne igne purgatorii torqueamur a quo ut alii liberentur, pie et sancte precamur. Hane petitionem et in missa, et in litaniis si interpretatur ecclesia, nos videlicet ea praeterita, praesentia, sutura mala deprecari. 'QUAE ATI VIII.
Deus et impendentia maIa arcet, et a praesentibus quandoque mirabiliter eripit.
Non uno autem modo Dei nos benignitas eripr a malis; nam impendentes prohibet calamitates, quo modo legimus magnum illum Iaeo esse liberatum ab inimicis, quos in illumeoneitarat Stelliamitarum caedes exstat enim illud γ ,,Te ror Dei invasit omnes per circuitum civitates, et non sunt ausi persequi reeedentes. quidem beati omnes, qui eum Christo Domino in eoelis regnant, omnibus malis Dei ope liberati sunt nos autem, qui in hac peregrinatione versamur, ab omnibus ineommodis solutos esse minime vult sed eripita quibusdam. Etsi sunt instar liberationis malorum omnium ea solatia, quae dat interdum Deus iis, qui rebus premuntur adversis. His se consolabatur Propheta, quum illa dicebat 3:,,Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo consolationes tuae laeti seaverunt animam meam. Praeterea a
malis homines liberat Deus quum illos in summum diserimen adductos integros servat et incolumes quod et pueris illis δὶ
489쪽
in ardentem fornacem coniectis, et Danieli i), contigissera gimus, quem cones nihil laeserunt, quemadmodum neque pueros flamma violavit. φ QUAESTIO IX.
Diabolus hic malus dicitur, quod mali culpae auctor, et maIl poenae exactor ult.
Malus vero etiam ex sententia sanctorum Basilii Magni, Chrysostomi et Augustini praecipue dicitur daemon, quod ho-ininum culpae, id est sceleris et peccati, auctor fuit quo etiam ministro utitur Deus in repetendis poenis a sceleratis et facinorosis dat entin Deus omne malum hominibus, quod illi poecati causa patiuntur. In quam sententiam loquuntur divinae literae illis verbis p): , Si erit malum in civitate, quod Dominus non secerit 7 item δ): Ego Dominus, et non est alter, lamans lucem, et creans tenebras, faciens pacem, etereans malum. Malus quoque dicitur ob eam causam, quod, etsi nihil eum laeserimus, tamen perpetuum bellum nobis infert, et capitali nos insectatur dio. Quod si nobis et fide armatis, et innocentia tectis nocere non potest, tamen nullum finem saei tentandi nos externis malis, et quacunque potestralione divexandi. Quamobrem Deum precamur, ut nos a malo liberare velit. 'QUAESTI A.
Cur singuIari, non autem multitudinis voce, a maIo liberari petamus.
Dicimus autem a malo, non a malis, ob id quod mala, quae in nos a proximis prosciscuntur, illi assignamus tanquam auctori et impulsori duo minus etiam proximis irasci debemus, quin odium et iracundiam in ipsum Satanam convertere portet, a quo homines ad inserendam iniuriam impelluntur. Itaque si te aliqua re laeserit proximus, quum preces facis parenti Deo pete, ut non modo te liberet a malo, id est, ab iis, quas tibi proximus imponit, iniuriis, sed illum ipsum eripiat proximum ex diaboli manu, cuius impulsu homines in fraudem inducuntur. QUAE STL XI.
uuo modo in mali affecti esse debeamus, etiam ni continuo non Itheremur. ο
Illud deniqne sciendum est, si in precibus et votis non Iiberamur a malis, debere nos quae premant serre patienter,
490쪽
PARS IV. AΡUT XVi. SuIntelligentes placere divino Numini, ut toleranter ea patiamur. Quare minime nos indignari aut dolere par est, quod preces nostras non audiat Deus; sed omnia ad eius nutum aevoluntatem referre portet, existimantes, id utile, id esse salutare, quod Deo placet, ut ita sit, non autem id, quod secus nobis videatur. QUAESTIO XII.
0uot et enania commoda trinulationinus ad nos perveniant.
Postrem docendi sunt pii auditores, dum in hoc vitae
curriculo versamur, eos ad Omne incommodorum et calamitatum genus non solum aequo, sed etiam gaudenti animo serendum parat0s esse decere. 0mnes enim, inquit in ,, qui pio volunt vixere in Christo Iesu, perseeutionem patientur: item ): Per multas tribulationes portet nos intrare in regnum Dei; rursum Nonne haec portuit pati Christum, et ita intrare in gloriam suam 7 Non enim aequum
est, servum esse maiorem domin suo, sicuti turpe est e sententia S. Bernardi ε), membra esse delicata sub spinos eapite. Praeclarum illud est exemplum Uriae propositum ad imitandum, qui adhortante Davide, domi ut se conlineret, inquit β): Arca Dei, et Israel, et Iuda habitant in papilionibus, et ego ingrediar domum 7 is instructi rationibus aemeditationibus si ad orandum veniemus, illud assequemur, ut si minis undique ineti malisque circumdati quemadmodum tres illi pueri inlaeti ab igne, sic nos inviolati servemur certe, ut Machabaei β), casus adversos constanter ac sortiter seramus. In contumeliis et cruciatibus sacros imitabimur Apostolos 33, qui caesi verberibus vehementer laetabantur, quod digni h biti essent, qui pro Christo Iesu contumelias paterentur. Sic nos ita comparati, anemus illa summa animi voluptate 83: Principes persecuti sunt me gratis, et a verbis tuis sormidavit cor meum laetabor ego super eloquia tua, stetit qui invenit spolia multa.