장음표시 사용
61쪽
vero Hamense monasteria in honorem S. salvatoris landaverunt. Idem narrat Meyerus in Annat. Best. ad annum MLXXXix. Et Aubertus Miraeus sib. Belgic. c. Abbatia de Ham, vulgo G Hais ortilios, hodie dioe seos Aadomaropolitanae, o dinis L Beneditii , inter Ariam de Lilariam Artesiae oppida. inscriptio autem o 8. ita est reformanda : Decans Surensetensi es Archidiacono ct Magistro P. Pulveret omnico Parimnsi. Data est Epistola haec Laterano X. Kal. April. anno XIV. Pontificatus I nocentii
Ad cap. IlI. IV. V. De postulatione
SH ntum est e. s. ex cap.;. eod. titi in m. Conct. Eius haec species ii, Anno MCXCViII. Guill imo Ravennatensi Archiepiscq-po vita functo Ravennatenses Canonici alii Suffcidum S. Praxedis Presbyterum Cardinalem , cujus nomen notatur sicla S. cv. s. h. t. compiti III. in Archiepiscopum postularunt: Alii sed pauciores, Iinolensem Episcopum Ravennatis Ecclcsiae suffraganeum postularunt. Ini densis, aliis Foro Corneliensis. Imola enim olims rum Cornelii, Ravennae suffraganea, cum antidhac sub Mediolanensi metropoli sui et, ut indicat Ambrosius Epist. XLIV. cingantium Foro Corneliensem & alias plerasque Amilita civitato Ravennatensi metropoli subjecisse Valentiniamin III. ex BIondo mea . m. a. refert Antonius Bodinus. Ast Innocentius neutram confirmavit. Et Cardinalis postulationi propterea quod eius pera utilior futura esset sedi Romanae legaturae eum in expediti
nem belli sacrisquae jam instruebatur: Iinolensis Episcopi propterea , quod i minori , mam tertia parte fuisset postulatus. Tan.
dem vero Canonicis Revennatensibus inter se non convenientibus Pontifex Albertum Archiepiscopum ordinavit ut scribit Hieronymus Rubeus ιβ. 6. hist. Venn. In textu, pro Episcopo omissi, puto rescribendum, Imolensi In cap. 4. & s. agitur de alio Guille mo, viam universae carnis ingresso, n:mpe Strigoniensi Archiepiscopα uic Primas Hangariae est qui & Legatas natus ,quivi Regem
62쪽
Ee Loc A III inaugurandi i liabet utpatet odiplomate Innocen IV. tonu historiae orientalis perBongauium editae. Huius Sedis archiepiseopalis privilegia di ima prassiantissima videri r uat eae Epotiurys. libri I urmis. strigonium vulgo Gran. Canonici strigonienses Colocensem Archiepiscopum in ejus locum postulirunt. assentiente Andrea Duce, tutore Ladistat Regis , nepotis sui, qui pro locensi primitias precum suarum transmisit ad Pon. tificem, ut habetur in antiqui decretali, idque vel ideo quod po, stulationes Regis vel tutoris Rem voluntatem requirunt e. cum ter umversu. eis T. Colocensis Archiepiscopatus Hengariae vulgo Colo2. Horam capita oram etiam in antiqua collectione ter. tia nomina propria valde sunt comipta. Pro Vitriensi, esitriensis rescribi decet. A. si a notat Andream Hungariae Regem. L La.dulaum nepotem ejus. inquilleusis Episcopus est Quinque clesiensis ad Dravum starium. Hodie Turco sutiectus. Pro Uvarm. Vesprin. & Velan. ut hisci Gregoriana cditio, vel, ut a liqua ; Watien. Wes unen.&Nituen. iege: Vacciensis, Jespriniensis, & Nitriensis. Hodie Vespriniensis sub Turco degit. N, triensis Episcopus est regni Cancellarius. Vacciensis restituendus etiam est, loco Natiensiis. Compilationis quintae, Sc legendum : Vacciensi & Aviensi Episcopis. Ambo suffraganti Stri'ontensis Metropolis. Aviensis hodi Turcis subiicitur.
V Ariatili criptio. Luaedam exemplaria habenti Episcopo G. Vitanensi, alia Caria anensi, vel talaminis. Alia non Episc ps, sed capitulo Cabaritano ; sed recte Calaritano, ut in Rayniuulani. Et ita exprese mea b anae optimae in Bibliotheca nostra Satani. Agitur enim de elactione vel postulatione Archiepiscopi Lalaritati:, in Sardinia, quod est C liari. Sed quod Raymuncios Sutriensem Epistoruna producit, id perperam factum. Suellensem habet Honorius, compilatione quinta. Sunt minia Sabinas ta Nepesinas Episcopatus uniit provinciae Romanae inT . scia. Suellia autem civitas episcopalis olim sardiniae, nunc oppi-H 1 desum.
63쪽
sa , maenisse.m Iuris Caniis e. dulum, cujus Episcopatus unitus est Archiepiscopatui Calaritano. Rescindi relectio in hoc capitulo Episcopi Suellensis , quod electio per canones locum non queat habere, sed postulatio. Qitia Episcopus jam Ecclesiae addictus , ab alia eligi non potest.
mutationem Honorius vocat, volatum. Haec vox habetur etiam nisi in se . Infra derenunc. Alii με- sis vocant, alii inv sionem & Episcopus in aliam Ecclesiam transiens invasor & raptor dieitur d. can. is. θη. Amri b. Volare & involare est rapere , Mi ferre. L de inc. mi. naus Lucam tib. inod corpore magni Projecto rapiat qnod Caesaris involet artus.
ELectis magni momenti ies est, quippe ex qua omnia Ecclesia
'um mala & incommoda manant; ut recti censet Chrysostomus As . A de Sacerdoti Electio quod in elcctionibus consensus protentis manibus fieret: Alia haec est .stque ια fieb telatis manibus,acclaino me univerto p Puto. Eligentes attollebant palmas & per hanc sub ationem numerabant.ir eligentes , utri fert Zonaras adcan K AZost. Hanc u cem in Ecclesiam translatam esse notat Justellus notis ad Cori. em canonum E L unis. Apud Athenienses duplic m ra. itionem suisse constituendi magistratum , quosdam per κλ ιν et ctos, qui κληυτώ & locus in quo dc luctantur κληρ , , quosdam vero per , qui in ecclesianasanc morem receptam legimus Paulo & Baria ba Presbyteros per singulos civitates, hoc est, suffragio & coit fu populi ordiu: ntibus A I. i., M. Electionis origo a Deo immediate in cu-n b dis Ecclesiae procedebat. Duodecim enim A postoli vel a pi. statione, vel 2 mensa numulariolum vel aliis occupationibus a Christo ipso sunt vocati. Electionis viam ipse Dominus in perfo-M M tthiae ostendit. Is mediate elictus filiab A postolis, immediatd a Spiritu sancto, qui prius eum vocavit, vocatum autem ita congrcg tio declaravit. Prax. P .segregate mihi Barnabam O
64쪽
clar tus ergo fuit per sortem Matthias, quae sors est res indubitatione humani divinam indicans voluntatem, ut ait Augustinus P Amti, Haec alia sors est, quam calculorum, tcsseratum, globulorum lapillorum, in urnam, vel hydriam, vel gale- ami conicctorum sertitio , quae in electionibus Praelat ram improbatur. e. octissa. infra δε-roreb in hoe titulo tres electionis modi ponuntur: per inspir. tionem, per scrutinium, di per compromissam. Inspiratio sine onini suntagio videturpe agi , impul sit spiritus Sancti. r. sic Ambrosius insem 'tis voce, divina inspiratione ex catechumeno nondum baptisatus, y. his di. Episcopus conclamatus est, de ab omnibus unanimiter receptus ut scribit Paulinus in ejus visa. Hoc modo creditur Leo XI. Pontificatum iniisse. Ita fertur et Eas Naeolaus ex laico in E issicopum, M. Hus Severus assumtus ex lanificio in Archiepiscopum. Sed videtur hi l modus antecedere vel cerad comitari reliquas praesenim in concordi electionO. Indicat enim concordia, praesentiam spiritus S. cap. a. h. tiri in b. ubi ex fetutiniis dicitur jus eligendi oriri. Scrutinium fit singulorum votis clam vel ut Polybius loquitur Φίαν collectis, cujus ritus celebres erant in examine Catechumenorum,adhibito exorerusino apud Leonem magnum Epistola quintia. Ne scilicet p. ateat omniaus, quae agantur, cam Synodi Laodic/a & ne electiones in
praesciitia audientium fiant. Denique per compromisium fit ei ctio cum uni vel pluribus eligendi s estas committitur. e. Sacras iacta r. quorum judicio standum est, nisi indignum elegerint. c. causam s. h. t. Id olim usurpatum in Cimma discordia plebis & eleri docet concio hibita a Sidonio Apollinari In electione metropolit. ani Bituricensis. Formam scrut nil rcfert Onuphrius Panu inius in annotationibus ad vim Clementis V, apud Plotianam, quibus peragitur electio Pontificis quandoque et Cardin Ilum inquit , qui conclave ingrediuntur selent quilibet seorsum Gligere & deeribere proprio codicillo , quem eligat, de proprio
anulo cadiculum seu breve obsignare, de hinc in calicem, quem ii a teno
65쪽
Amoenitatum Dinu Cari nis. re net Decanus ante altare injicere, postea mo numerant rvium suffragia.
CAP. XII. - Ad cap. r. X. de Elect. r
Lucius Pontis r vcl ut alii codices, Pius , vel Alexander, imi nitu lectio, constituit ut Presbyter eligatur a fratribus. Hobitur hoc capitulum integrE in compii, prima, unde constat Ras mundum id truncatὰ .in compilotionem suam retulisse : Ita au. tem habet: Nudus in Ecclesia ubi duo vel tres statres in congregatione fuerint. et Mur presbytetra nisi eorum elictione,&con. vocatis iisdem etiam parochianis, atque in unam consentienti bus. Olim en ira elcctio & pd populum pertinebat. Vide Cy
Hac de re notatu digna 49. C. T. de Decur. ex qua solennitas clericorum eligendorum xςmpore Constantini Imp. perspicis tur. Nempe si in clericum eligendus quis erat, primo de bat assensus accedere ejus corporis, ex quo erat. Deinde & io: ius populi vocibus d buit expeti. Etsi enim synodi Laodice in electiones plebi permissae non fuerint, αη Wὰ ωοic
per tamen ratio populi in suffragando fuit habita, ut, praeter citata modo loca, ostendit epistola synodica concilii Nicini apud Theodoretum lib. t. c. q. ibi: ει elia Nazianzencs .rat. XI. de Atlianaso. Augustinus ad Alypium de od severiimos. a . Vide Jacob. Gothota ad T. de Decuri. M. ubi ad- ό hunc morum diu stetisse in Gallia, idque ex pluribus Gregorii Turonensis constare locis lib. o. c. ab tib L e. ia. O initia lib. ex Synodo Aarclian nsi, s. c. ciuetque consensionis civium sor. multa exstat ap. Marculphum ι. forin. r. ibi Bignonius. - Junge Vi cciit. Cabotia. Conseretiam L. ir s. Oct r. Etiam in ordine Romano popal0 convocato ordinandi eliguntur de eorum ordinatio publica or. Sed haec consuetudo pari latim abiit in desuetudinem. Ideo Ray mundus det axit ea, quae eduus laicorum pertinent, dc in antiquis compilationibus oh n-
66쪽
tur. Eo denique res venit , ut Clemens V. Ecclesias cathedrales in Curia vacantes, Benedictus XI. quatuor Ecclesias patriarchale , di Episcopales Ecclesias apud sedent apostolicana, quomodocu
que vamantes , aut vaciaturas , denique Pontifices posteriorea o. mnes EGIesias episcopales, sive incuria sive extra sibi reservarint per regul. 3. urgariae. Regibus tamen Hispaniae, Lusitania: Galliis , Poloniae , potestite nominandi relicta & sola sibi Episcoporuni confirmatione se institutione retenta. Ut adeo in sola Germania Consuetudo electionis Episcoporum a Canonicis faciendae perac cordata Germaniae servetur: mgenerech. ad cap. II.. o min
C A p. XIII. Ad cap. 6. de Elea
Est Alexandri III. & agi de electione sit mi pontificis, desect-
tum ex canone primo concilii generalis Lateranensis sub Alexandro hoc III. qaia statim post pacem inter Tridericum Imp. 5e Pontificem initam fuit habitum. occasionem praebuit huic con fututioni pemitiosum schisma, quod octodecim annis duravit adversos Alexandrum a viginti tribus Cardinalibus electum. Octavianus enim quidam fretus auctoritate Imperatoris, Victoris nomine assumto, aduobus aut tribus Cardinalibus erat electus, cui mortuo Guido Cremensis & postea Johannes Abbas Strumensis successerunt. Antipaparum partes sequebatur Germania dc Dealiae pars maxima , quae Imperatori adhaerebat. Alexandri partibus primum Gallia, inde Sc alia regna Constantinopolis,Anglia. Motia, de reliquus quasi orbis, ut est apud continuatorem Aimmim lib.s.c. 11. adhaeseriint. Pertinent ad hoc schisma c. s. h. e. Oct. Infra deschis,.sumtum excia. dicti concilii Laterane . Fugi in Galliam Alexander, sicut de eius praedecesseses Calixtus doriichalis II. Plura de hoe schismate ex Amulphi Lexoviesis, J hannis Sarisberiensis ει Petri Cellensis epistolis legi possunt. --tissimum vero ex Radevico de gestis Fridetici 14. 66 ersqq. Junge Guillelmum Gubrigensem lib. a ' ν. Et Petrum Blesiensem F pig. r. ad V ilelmum Papiensem Cardinalem, cujus potissiimum opera pax inter Imperatorem dc Papam tacta est. Venetiis
67쪽
Vent ii, anno ii . Neubrile . 3, a. Edita est Iutctiae Parisioni manno 16;r. historia concordiae inter Alexandium III.& Frider eum I. auctorc Felice Conterelis Bibliothecae Vaticanae custode. VH antur etiam gesta ipsius Alexandri III. ex codice Vaticano MX in fine dictae historiae p. v TlorensAnte sor
CAp. XIV. De Cardinalibus. ad d. c.
Constituitur jus singolare hoc capitulo ut soli Cardinales ponsiicem eligant, eumque Vere elictum censeri, quem dirae par tes elegerint, quamvis olim, sicut in reliquis electioni is major& san:or pars lassicereti cari to. dist. 2ρ. De electione Pont ficis la-Barbosa lib. r. Iur Eccles. c. i. a n. 3ο. ubi recenset varias de illa Pontificum constitutiones , quarum ultimam edidit Gregorius XV. cujus mandato prodiit etiam ceremoniale, quo ritus hilo electionis describuntur. Sed redeamus ad Cardinales : Ita dicebon . tur olim cleges, qui non per modum provisionis, aut transcursim di serὰ mutuato , & ad tempus, sed qui fixe ac permanenter ad exercenda ecclesiastica ministeria illius Ecclesiae propria colloca. rentur, ait M. Anti δε Dominis, δε Eccis. ., 1. secutus procul dumo onuphrium in explicatione vocum obscuriorum Eccle Casii- .carum. Non aliter &Baronias annal. ubi de Diaconis Cardinalibus ait, quod licet diversis in locis agerent, unius tamς Ecclesiae, ejusdemque primariae cardine continerentur. Freris. hemio non antiquior occurrit mentio, quam circa annum s . quum Johannes III. dile is filiis Cardinalibus clericis Apostolirum scribens, significat se Ecclesiam illam titulum cardinalem constituere. Significavit ergo olim Cardinalis nil aliud , quam ordinarios & fixos certae Ecclesiae clericos, neque Romanae tantum Ecclesiae, sed aliis quoque titulatis sui suere Cordinales. B ron. Annal. CGL 1. Titulatis, inquam, id est Ecclesiis ad publicaministeria Ecclesiastica deputatis. Erant enim praeter has etiamor toria, ad privatas tantum .ationes, seu sepulturas sal, ic ta. ide M. A. De Aminu. ψ,1, 1. Foerant itaqa mnes Clersci ordinarii atque Cardinales olim. Postra cum quidam coeperunt addi. qui
68쪽
qui q idem claricorum serrent, caterum lanctiorie ear
rent,ad horum differentiam nomen Cardinalium frequentari coepit. Eadem ratione , qaa Professorum in Academiis titulus tamdiu si lus audiebatur, quam diu nulli super numerarii crearentur. Hii, vom obtrudi coeptis, quod vix uspiam, quam in hoc Diana, si quentius fit, nomini professoris, intra numerum constituti uias pernumerariis discerni queat, addi solet titulus ordinarii. Sic quamdiu consiliarii solum appellabantur, qui actu& opere Liles, Iimplex haec nominatio sitis erat ad osticium at dignitatem istam . exprimendam : Ex quo vero hodie & titulares Consiliarii nati sunt, addenda fuit Consiliariis veris, & in actu positis, nota ei nesivsiralid eii Natha - ut bene observat Freinshemius dis tr. r. Qua vero ratione ad solam Romanam Ecclesam haec indigilatio adstringi coeperit, explicat Volaterranus Laa. Ambropol. Nimirum sicut urbis Romae Episcopus caeteris praestabat, sic etiam elerus Romanus, cui titulos Evaristus primus omnium dimibuit, iidemque pontifici de communibus fidelium rebus adsistebant, cardin lium appellationem sibi soli vindicavit. Vide M. A. De dom. .s, a'. & 3ο. G : unt cognomen Cardinaliam tres ordines Clerico. rum in Ecclusia Romana,Presbyteri, Diaconi, ac secuti illos multo post tempore Epi copi. Presbyteri Cardin tes omni ui censentur antiquissimi. Hi praeerant Titulis. Tituli nihil aliud sunt quam templa in memoriam sanctorum erecta, & per urbis regiones distinera, in quibus animarum cura a Presbyteris, qui ibi commorabantur, habebatur. Horum titulorum ab initio non ita erat numerus magnus sed cum tempore auxerunt ad XXVIII. Et quidem ii coccasione. Veteris Romgni Pontifices quinque in urbe majores Basilicas constituerunt, quos Patriarchalcs, palatia autem illis adjuncta,Patriarchia. appelbibant. Eae suerunt. I. Basilica Lateranensis, quae se Constantiniana & s. Salvatoris,item S. Johannis est appellata. II. Basilica S. Petri in vaticano. III. Basilica S. Pauli ex. tra muros urbis via O liensi. IV Basilica S. Mariae Maioris, alias ad Proes pr. V. Basilica S. Stephani S Laarentii extra muros urbis via Tiburtini Is numerus placuit ob quinque orbis Patriarchas Romanum, CPolitanum, Alexandrinum , Antiochenum di His
69쪽
rosolymitanum, ut quoties contigisses, ho e patriarchas ad ushem accedere,eorum unus quisque suam sibi Ecclesiam , sedemque ac palatium ibi haberet. Prima ergo Basilica Romanam Ecclesia ana repraesentat. Hala septem Episcopi ex circumvicinis civitati bus salit assignati , qui statis diebus coram Romano Pontifice sacra celebrarent, vel Pontifici celebranti adsisterent. Secunda Basilica Patriarchalis typum gerit Orientis seu Ecclesiae Cpanar, eique assignati sunt septem Presbyteri Cardinales. Tertia repraesentat Ecclesilam Alexandrinam, cuius ministerio septem itidem assignati sunt Presbyteri Cardinales. Quarta Ecclesiam Antiochenam, cum septem Presbyteris Cardinalibus: Quinta Hierosolymitanam refert & habet similiter septem presbyteros Cardinales. Septem curritus - igitur Episcopi & Presbyteri Σ3. faciunt, Cardinales sacerdotes, us quibus accedunt is. Diaconi qui numerum Cardinalium conficiuntss. Sub Leone X, plus minus 6s. Cardinales simul viventes flamini. um igitur presbyteri Cardinales numerum 23. excederent inveniendi etiam erant novi tituli.
Diaconi. Diaconi initio septem, singuli binis urbis regionibus prae rant. Ex iis primus Archidiaconus vel DLaconus Carditanis psepelitari coepit: Postea filii statotum , ut in singulis urbis regioni- Uthguli essent Diaconi , fic facti sunt XIV. Denique Episcopi Cardinales suit septem. Ostiensis, Porti ensis, SL Rufinae & Secundae alias Sylvae candidae. Sabinus praenostinus, Tusculanus, Albanus. Hi quinque Ecclesiis Patriarchaliabus in urbe sunt asignati.
c. .hes, Alexander III. ait initio hujus cap. b. super electione Pontificisis, praedecessorum constituta manasse. Ea habentur can. r. dist.
ntime Useqq, dist. 63. ct tota distin. b, isti. O initio Registri Gregorii VII. lmprimis notari meretur e . i.
H.as. & jungi eum can. t. ct ρ. dist. να contra Cardinalem B ron, um, q u eum in dubium vocat, desumtus ex conCilio Lateranensi ,
habito in Basilica Coastantiniani five Lateranensi P atriarchio praesidente
70쪽
' Ectoo A III. Osdιnte Nicolao II. cujus decreti meminit P. Damhini, qui eo tempore dolebat, in disceptatione synodali, inter Reg s Advocatum & pcclesiae Rom nae definsorem , cumque. v. tum di te .itimum agnoscit defensor ipse Ecclesiae Romanae. Critici ellam GTOpori iii tessantur, huius decreti integrum exemplum esse invetustisti no libro Abbatiae monasterii Farsensis , litetis Langobardicis ante annos pene quingentos scripto. Quin & Innocentius III. verba ipsus canonis resert serm/ne consecratione Pontificu. Ex quo constat,Pontificis Rcmoni electionem, sicut reliquorum Episcopolum fuisse penes clerum, populum & Imperat es. Nam Adrianus I Carolo Magno facultatem constituendi pontificis libe- re sublecit, & agnovit ultro. Q lodius cum Ludovicus Pius insuper habuisset, iterum translato imperio ad Germanos, Leo VIII.
Ottoni l. cessit. Quae quamvis a Baronio & Binio vel suspecta vel fas a dicantur, quasi primunia Sigeb:ito conficta .apud colli 'res tamen Canonum , etiam Gratiano antiquiores, saltem Sige-berto coaetaneos reperiuntur. Vide Jvonem partes c. ρ ct se A. August. Hal 13. lib. a. de fimenae Gratiani, P. Damiani, Epist. a tib. r. ct ii. lib. δ. T. ndem Alax. III. hoc nostro cap. d. ad solos Cordinales definivit electionem Pontificis pertinere. Sane tentatum id fuerat ab Innocontio II quo mortuo primus aetere inus il . rejectis suffragiis populi & cleri crear est, adde o phrium in notis ad Vitas Innocentii II. Clementis lIL Alexandri. Sub Gregorio re. in concilio Lugdunensi generali hoc nostrum capitulum confirmatum est, formaque conclavis introducto, & electionis selennia definita prinio dicti concilii, unde petitum est e. q.
de Herit. νη ε. Quod caput 3. per eat. a. oci Eis Sion. in Clementinu iterum fuit declaratum : Posteriores enim pontifices sensim recesserant ab observatione Gregori in x legis. Vide Onuphrium ad vitas Gregorii X. Johannis XXI. α clementis V, Iunge Johannem