Johannis Strauchi Amoenitatum juris canonici semestre. Quadruplici indice instructum

51쪽

M Amrnitatum Iaris 'canenis. m Us. Ecce alia omnia quam qaae Raymundus. Abiciam s.proiecti, Ordinis S. Benedicti, Noviomensis dioecesis, in si bulbiotini. Duo reperiuntur S-Projecti , unus martyr cum S. Tyrso, in martyrologio Romno : Alter Episcopus Arvernensis ac martyr, apud Usuardum. Vide Suebertum ad annum ceto, vulgo S. Priae, Sancti Quintini fanum praecipua olim Veromanduorum Comium sedes, ejusdem dioecescos Noviomensis. Josepho Maligero xudetur esse Augusta Veromanduorum isti Quintioopolis. sed murbis hujus Augustae restat. Nam & sedes Episcopalis translata Novionuini S. Medardo Episcopo XIV. Noviomensi. Jantum coeno. biu & Abbatia ordinis Praemonstratensis inter Peronam&λQvintini fanum superest & retinet nomen, Vermand- Vide Miraeum in Notitia Episcopatuum. Clericus, de quo in hoc capitulo, apud Raymundum dicitur Callimachus. Sed in compilatione s. Revardus appellatur. Raymundus Archiepiscopum Tornaces sena .in scenam producit,i qui nullus est. Non enim Tomaconi Archiepiscopatus est, sed Episcopatus suffaganeus Remensis Imo olim Tomacum unitum suit Noviomensi anno frs. sub M

dardo, usque ad annum ii 6. quo procurante S. Bernardo proprius et 'datus suit Episcopus , sexaginta annis ante Honorium. D cies capituli haec est : Raevamus clericus Noviomensis pro praebenda obtinenda in Ecclesia S. Crucis Cameracensi literas monit rias ac praeceptorias ad Capitulum Cameracense impetrat. B. Curum , est Balduinus , clericus T 'iacensis, contra ex secutoriales impetravit ad J. quod est, Iacobum Archidiaconum Tio Mensem, ejusque conclanonicos, nulla facta mentione literarum quas . vardus obtinuerati Canonici Cameracenses noluerunt parare man . dato. Igitur Jacobus suspensionis sententiam in eos tulerat. Inde

Raevar s pariter exsecutorias ab Honorioimpetravit ad scholasticum f. intini &c judices, qui quidem etiam sententiam ex

communicationis in eosdem Cameracenses Canonicos tulerunt. Canonici ad pontificem coniugiunt, allegantes non plus duodecim 'praebendis esse in capitulo ex statutis iureiurando confirmatis es de ita non posse Raevardum&B Iduinum, praebendam obtinere. Decidit Honoritis,et taurum, praebendam ais . ndam fore, qui prius mandatum reportarit , sublata lantentia excommunicationis.

52쪽

Amoenitatum Iuris Canonici

ECLOGA tertiati

Ad cap. 33. de Rescript

ctenii , Silvanectum vulgo sensis, urbs Ep scopo lis sub Archiepiscopatu Remensi, decimo I pidea Lutetia Parisior n. Subsunt Archi piscopatui huic octo sequentes ioth g. mei: . i. Laudunenis, Laoth Dux & iuivale , Veteribus Cesso.' Par Franciae. riacus dictus. s. Catalaunensis, chalon - . Ambianensis . AH cmes & Par Franciae. ι. Novi agensis , Noton, C 3. Suessionensis , Surgem mea & Par Franciae. Morinenfis. Hujus sedes - 7. Sylvamctensis, d. ni i , roana Morinorum Bon s. Bel acensis, Eeau iri 'niam est translata, ubi est mes & Par Franciae.

vlvanectensi Episcopo jungitur Abb. s Cariloci in hoc capitulo. Duas Abbatias continet bylvanectensis Episcopi tus u. Victoria, ordinis S. Augustini a s Cariota. ordinis Cisteretensis, vulgo Charrh. . Hujus nominis quatuor esse in Gallia Abbatias vel Prioratus dicit Bosqvetus. At Allesora duas tantum ponit,unam, hanc nostram, alteram in Biliuntina di cesi, de qua in vita Besn 'rdi Clarevalle stis. . c. . Hoc loco hascriptio docet , intellia ei Abbatiam dioecesis Sy vanectensis. Hujus Abbatis, meminit inlexander III. cum coctia τῶ -.ctvo . eique rescribitis Innocentius III. cap. exi' ae ἐς tim' redin, ubi lar in plura.

53쪽

PRiores dicuntur, qui super ali as Ecclesia: alicuius perlanas coimstituti sunt, horum alii cL ustrales, alii conventu es. clim.αδε Reseri alii seculares. Claustrales sunt, qui praesunt Coenobilis post Abbatem vel alium Antistitem, quo a funguntur potestite vicaria intra monasterii claustra c. cum at momisterium T. da Stat. Atinachor. Conventua es illi, qui principes coenobio consti tuti sunt, quibus nullas Abbas vel alius dignior praeest. Ctiment. α caeterum. de M. Monach. Hic Prioratas dignitas est, claustralis non item. sc in mentia. G Resr. in Verbo , eonventuatim, de Panorim iu c. nisi. o praerim Seculares dicuntur , qui habent beneficium Prioratus quod solitum est regi per clericos seculare Vide P. Gregor. =nt. U. c. 11. Sagiensis Episcopi meminit J, o in pistolis te concilium Aurelianense. Ejus mentio quoque est in vita S. Ansberti Se S. Opportunae. Site in Normandia hodie, testerili sotest . Eandem facit Vinetas in Ausonium Salarum civitatem.

C A P. II. Ad cap. 3 . De monitoriis, praeceptoriis& exsecutoriis literis.

ndat Pontistic, ut sinulta monitoriae praecesserint , exstea OA:oriis supersedeatar. Harum literarum ori & progressiis hie Bit. Ab initiis, ne collatores ordinarii gravius conquererentur de imminutis sibi sitis juribus, Pontifices non statim & primis literis compellet ant eos, ad conserendum vacans vel proxime v caiarum beneficium : primo monitori s scribebant, quibus mandabant ordinarios collatores ut beneficia conferrent in retra. tibus has literas, quibus si non obtemperabatur inde praeceptorias, quibus praecipieb. uat ordinariis, ut conserrent beneficia, vel v cantia jam, vel propediem vacatura , quod si perseverarent denio exsecutorias dabant, quibus Exsecutorem delegabant, qui reci pi Liceret impetrantem & provideret cia beneficio. Progrecu ten potis quia non obstatvibus Praedictis formulis poterat adhuc be-

54쪽

praeb. in . Non amplius tres literas ser temporum intervalla, sed unas tantum diacrunt, dato statim exsecutore, qui cessante o . dinario collatore constet. Id ανῆ ferebant ordinarii collatores, nec destiterunt, donec jure novo rescriptorum de providendo,macie ad vacatara lablato, jus vetus Canonicum ordinariorum re

stitueretur. Probantur ea c. 7 1'. 27. 3o. V 4o. b. t. p. c. s. Ia. dc I . Eoaetis. in c. c. q. c. 2a. depraebem &c. s.cess. praebιnd. Formulam praeceptori. arumex MMo codice E est S. Albini Andegavensis exhibet Franciscus Florens, quam adiiciam: Ad hoc nostrum nos impellit ossicium, ut Christi pauperibus prout quemque dignum noverimus praebeamis adjumentum. Hoc ergo ossicium timentes tr nsgredi, ut petitioni G. Clerici latoris privsentium non praebuissennas auditam , ipsum audivimus,& ei de competenti beneficio providere vos monuimus nostro scripto inia vero nihil horum factum est praemissis literis,commonemus vos iterum subsequentibus, atque praecipimus , ut praebendae primo vocantis in vestra Ecclesia vestituram eidem Clerico cones datis. Sia autem, te vestra contumacia nos poenam sumere sentietis.

CAP. IV. Ad cap. 2. de consuetudine.

INnocentius Iu. rescribit Archiepiscopoe: capitulo non Lugdu- .ensi, ut perperam legunt exemplaria omnia, sed Lundun. . Lundunum est metropolis provinciae Scaniae in Dania, qoae olim Scandia de Scandi navia dicta. vita Alberti Crant2.dib. t. rer. Danis. Hic Metropolitanus Lundensis, sicut tota Dania 3e svecta suber. ant. primo Archiepiscopo Hamburgensi, deinde unitis Bremens Epi copatu de Hues,urgensi Archiepiscopatu vicariatum sedis Apost licae in Danos, Suecos de Mavos obtinuit. Qui summus honos una cum EphcopatusBremensis unione cui amburgens Archiepist patu collatus est Ansgario,Nicolai LPontificis benefici mandante LudovicoR Mermaniae,filio Ludovici Pii. Hamburgo vero c. amadi vastata Nornwnnoru incursionibus, Vacratem Episcopatum Bre-'

mensem in solatium uniri iussit Hamburgensi Episcopatui Ludo i-

55쪽

rixa talum ruris Can: cus de Nicolau I. Verba Rescripti ita habent: Autrestate omnipoυπ- tu Deost Matorum Apostolorumum, Petriς Pauli hornostra decreto decrevimin secun ώ Reserandissimi Regis Ludovici votum die Lu dioecesi, Hammaburgensem scit. O Memensem, non ἐein ' - , δει unam esse, ct vocari , subdis sedi, quae Praedices ms 6stri decr/ιο intelligit Gregorium IV. P Archiepiscopali man res isti sublimara nuta vero Archiepiscopis Coloniensis. Ginceps in eadem dioecesi sibi vinissicet auroritatem m. Gunthari enim Coi niensis Archiepiscopus gravem controversiam de Bremcnsi Episc pata, qui antea Coloniensi Metropoli subfuerat, in invidiam An garii excitaverat, quam tamen Ludovicus Rex & Nicolaus I. coinposuerunt, sed ita, ut multo post tempore sub Alberto I. Ham-Durgensi Archiepiscopo demum bona fide suerit se ita. Vide

damam Bremensem cap. V. Albertum CrantZ. me opsti lib. t. c. .

O sqq. In ipsa Decretali, quae habetur integra in cap. I. compulatione tertha, dein Registro Innocentii Ap. r. vis. refert Pontifex, se intellexisse, quod regnum Dacia: ha hoc seculo v bant Daniam propriis consuetudinibus Regum suoruni regator, unde nullum usum testamentorum ibi esse. Id vero & alibi. obissinuit, etiam apud Athenienses, quibusnallum testamentum ante Solonem , ut Plutarchus in Glone testator. Ita de Germanis in universam tradit Tacitas de mori Germ. nullam eis testamentum s

isse, ut eo minas mirum sit, apud Cimbros et am, id est, Dan ad similiter servatum fuisse. id vero flabat, siquis possessi 'nes suas religiosis locis conferre vellet ' Indicat Pontifex id fieri solere per donationem. Ejus autem in Dama formam hanc ego

tradit, .ut modicum terrae donator in manu acciperet, vel in e

tremitate pallii,quod manu PraelatiEcclesiae sustinetur,aut super altare ponitur,sub testimonio videntium & audientium,eams, traditionem vulgariter oppellari, eamq; Motationem signa non tam sectae donationis,quam traditae possc silanis esse. Exinde constat, quod donationes valuerint apud Danos, tam inter vivos, Ut m mortis causa,etiam sine apprehensione corporali ut docetur. io hoc capit secus atque jure civili veteri, quo donatio non pers iciabatur,nisi per traditionem. ci. l. ter. . T. . de Donatio. Sed a

56쪽

tione. argentum. s. pen. c. stin. A Donatio

Sola ergo traditione glebar, id eis, gleba fundi delata in Ecclesi tris vel tradita in manum Praelati de imposita altari, donationes fiebant, qui ritus Scotatio dicta est, ut ait Pontisex. id nominis sit , varia & partim ridicula Interpretum d. atur expositio. Sunt , qui a Scotorum gente derivent, quod certum sit hanc gentem ρο- regrinationibus adsuetam &valde hospitalem suisse, magnisque donis Ecclesias verisimiliter auxisse, quae liberalitas inde notatio fuerit dicta. Sed haec coniectura per se longe petita est, 'de ex ipso cap. nostro refutari potest, quia non Scotis, scd Danis ab Ino nocentio tribuitur. In quibusdam exemplaribus i itur M. atatio, itide suspicantur, a Germanico formatum esse. Jano a G. Ra. viro ceteroquin doctissimo, videtur deduci a voce Scotica. quasi Scoticatio. Moticam autem in tiumentum fossorium vocari in veteri Glossario Arabico Latino Vilcanii, eo quod circa codicem terram aperiat. Sed hoc plus quam ridicitum est, non enim Arabica , sed Danica vox est, & nolo laemiis hisce immo orari. Nimirum Danis Stiὁmi t siloten I vir adtin significata, transserre alienare. Ita in Legibus Iutharum. lib. r. cap P. ub bime inse s ad man i codresciit unbnergenb en erg. id est, pro tribunali seu in foro, non alibi terrae proprie as alienari potest Me in dictis Legibus Jutharumc 'at. 9vEut alatiner dargescio ictaeird dat tu olibaε sind. id est, quantum adiicitur. a undiatur, tantum retinet infans. Ita in vernacula nostra: Tor tu praen meratio: Pusau Iadditamentam, collatio contributio : uas diui id quod eximitur, excipitur, sparatur. Q ita ergo gleba terrae tundebatur super altari, vel injiciebatur emtoris palis Ito. ideo hoc genus traditionis Scotti surdit nobis fausti Missis iungi Scolatio dicebatur. Nec barbara haec traditio vid: ri debebat. Nam de olim iure Civili vindicatio fiebat in iure, quasi in repraesenti delata gleba fundi ad Praetorem, & in ea tanNam in toto fundo vindiciatio fiebat. Gellius ιλ ro. e. p. Denique moribus Germanorum donatio etiam per alia symbola facta fuisse legitur , ut gladii galeae, corna, crateris, calcaris, strigilis, arcus, si-O 3 giit. ν

57쪽

Ad cap. q. X. de Consuetudine.

Qui Constantino is a Francis di Venetis capta eget Baldiu

Mus Comes Flandie, unos ex comitibus expeditionis, oc Thmmas Maurcaenus Venetus et est Patriarcha C litanus. Hae occasione limocentio IlI Cpolin missus est Lucius Presbyter lordinalis, Legatus Apostolicae sedis ad componendas res im iii& retinendos Graecos in obsequio u unione Ecclesiae Romanae, ad quam modo reverterant. Inter haec quia acceperat Pontifex sin pilees sibi presbyteros arrogare, ut sacramentum confirmoti nis &lati aquae pertinebant ad Episcopos conserrent, solic se tudine se desendentes mand vit Pontilax Legato , in illis partibus lexfistenti, ut interdiceret Presbyteru consere aiionis sacraminium posthac conserre, quod per chrismatis unctionem in stonte de manus impositionum consertar a solis Episcopis. can. hic can. manio. de consec=. dist. 1. Ita ut non liceat Chorepiscopis confirmare. e. quamum Ast. ιδ. Hac ratione vetuerunt Innocentius I. in Emst ' .ad Decentiam di Gregorius L ad Januarium Calaritanum ea, , Prei, terv. can. Prerasteri de consecra dist. o. Vide Gregorium Llib.s. Januarium Calaritanum, quam Gratianus in. seruit can. tervenit. dist. n. Aliter tamen servatum est in Alexandrina dc aliis totius AEgypti Ecclesiis. Ambrosiu in Epist. ad 0M- , inquit, 'ob'reri consignant, si E βομαι lnan e L Apud Hispanos standem esse usum soggerit Martinus bra, l

Ad cap. 1. X. de Consuet

T. xstat hoc in c. . eod. tit. Colis rione 3. ad Decanum 3c C A pitulum Cenomanense. nomani Plinio de Ptolomaeo Golita . Lugdunensis Populi. Cςnomanum,hodie, Le M oi Urbs Epistonalis ad Sartam amnem, sub Archiepistopo Turonensi. Fuit pa-

. ' tria

58쪽

i ECLOGA III. sstria P. Bellonii, Medici , qui anno is 6. regnante Francisio I.

Gallias, peregrinationem per Graeciam , Asiam, AEgyptum, I daeani, Arabiam albasque provincias orientales susceperat & m morabilia per iter observata tribus libris observationum consegnavit. Fiec Ecclesia civitatem interdicto i nodaverat. Ob esecessum ut ex integra decretali videre es , secularis potestatis. Nimirum comprehenderat quidam Helias de Flechia Episcopum Cenomanensem in carcere virictum retinuit propter hanc causam Capitulum Cenomanense civitatem interdicto subjeciti Ordericus Vitalis lib. I. hist. Eccles adaum iορo. Inde orta lis inter Decanum 3e capitulum Cenomanense, de Monachos S. Petri de cultura , ordinis Benedictitii, in suburbio Cenomanensi, de quo in c. Venerabili. I r. de on . quod Monachi non servarent interdictum generale , ab Episcopo Cenomanensi emissam, pessatis campanis de apertis ianuis. Re perlata ad Pontificem, Procurator monasterii S. Petri tuebatur se coram eo,opposita duplici exceptio ne, quarum altera erat consuetudo monasterii , etiam in gener

CAP. VII. Ad cap.r. st a. de Postulat. praelata

Haec capitula intestigi bene nequeunt,nifi historica explicatione praemissa. Hunc laborem recipiam in me, studiosorum gratia. Anno Christi iiD. Petrus Capuanus, S. Mariae in via lata Cardinalis Diaconus ab Innocentio III. in Galliam legatus missos Persuadere omnibus modis Philippo Augusto annisus est, ut Marii,Ducis,loraviae dinolim super ind ucta pellice relicta uxor e suam reciperet Ingebergam, Canuti Regis Danorum soror . scd cum Rex Philippus adduci non posset, ut reciperet coniagem l Utimam, Legatus regnum Franciae sub interdicto ponebat. i Nan

cii Regii appellabant. Hule interdicto subjectus siti & comitatus Antis dorensis, quem Petrus Comes hoc rem re tenebat. Episcopatum vero regebat Hago de Nuceriis, interdicto non obtemperans. Cum itaque eodem anno moreretur Michael , Sen

censis Archiepiscopus, Regis θι Canonicorum communi consensi,

59쪽

postulatus est Hugotii Archiepiscopum seriolossem , qvit possit lationem dcclarat irritῖm Innocentius III. in odium Hugonis. quod interdictum non servasset, ideoque supensi nem it ut relati atque Petrum: de Comolio, Innocentii III. quondam praeceptore in locum eius, substituerat. Postquam veto Rex Philippo rediuin gratiam cum Ianocrmio, de regnum ejus absolutum iuit ab interdicto per Octavianum legatum , idem legatus Petrum Corbilitam Cameracensem Episcopum , ad Archiepiscopatum Senonen lam promoveri euravit, volente ita Pontifice de Rege consentiente, quamvis caeteroqain ad dignitates Ecclesallicas & beneficia, cura Regum Galliae concessionem aditus non pateat exteris. Imnocentius III. impetratis ita, quae desideraverati onm Octavia

ni legati gesta confirmat tap. IL h.

Ad cap. 7, 3.

Hum Londinensis Episcopus Pra centore m de novo Insilluisset. confirmavit, hanc dignitatem Pontisex statuitque ut Practi tor parem di talem haberet in Londinensi Ecclesia, quem centores alii in Ecclesiis Anglicanis obtinerent. Cantoria haec lanctio quandoque dignitas, quandoque non est, pro consuet dine locorum. Rescribit Pontifex ad Episcopum Heliensem, seu Eliensem. Heli Stagnantium Insularum maxima, ab angvis nim copia sic dicta, ut ex Beda refriet Guit Malmesburiensis lib. .. da gest. Pontis Auc Iste Hiensis Episcopus Cantuariensi AG episcopo sumaganeus est : Monasterium Corbiense seu OG iense alterum est in Gallia adripam Sonnonae fluvii ordinis S. Benedicti, Ambianensis dioecesis, a sancta Batilde Clo vel II. Regis Galliae vidua, Saxonici generis heroina , in honorem Samctorum Apostolorum Petri & Pauli fundatum, annocta. Sygiae' Dicitur Coimeia vetus, ad disserentiam Corbeiae Saxoni cae, de qua cap. r. in dioecesi Paderbornensi, Colonia scilicet veteris, a Ludovico Pio illinc deducta. inod Johannes Trithemias ex Henrico de Hervordia annotat, & monumenta Padestornensia misissius Principis Ferdinandi, comitis Pyrimontani, Baronis Fursim.

60쪽

Ab. r. c. tρ .s a . Haec primum construi caepta in sylva Sollingenta inde ad Visurgin translata, ct jam oliis intra fines di eceseos Pa.derbomenses constituta. In capitulo 3. quod depromtum est ex

Andrensis Ecclesiae monachus di Procurator monasterii Narosensis super jure eligendi Abbatem in Andrensi monasterio litigabant. Andrense monasterium est in binis iensi seu Tervanensi diceressi Teroana, Tervana Morinorum , urbs erat olim Episcopalis sub Archiepit opo Remensi. Sed anno is . funditus deleta est , iussu Karoli V. Imperatoris. Ejus sedes Episcopalis cum parte praediorum inde Bononiam translata , ubi est navale , veteribus soriaciis dictum, pars altera praediorum cessit Episcopis Aucso marensi&Iprensa. Temanae rudera spectari in finibus Artesiae,

de vetus retinere nomen refert Mimus. Carrosense in Pago P, . re viensi. Carrofum monasterium , vaeo S. San inde Charrau ,

diocesis Pictaviensis , ordinis S. Benedicti , fundatum a Carolo M. reparatum a Ludovico Pio. In dedicatione Vindocinensis momnasterii apud Sirmandum interfuisse legitur Hugo de Sancto Sal-'vatore Icarrossi Adbas. Et nota , quod ex consuetudine e i m sit, ut Abbas eligatur de alieno monasterio. Exemplum est iu e. A bati. Afra de Q. . ubi Abbas S. Sylvani Alciatensis apud Hesdi num Artesiae oppidum eligebatur de monasterio S. Bertini. Sic Abbas S. Leustedi de Cruce eligebatur de monasterio S. Audceni Rothomagensis, de quo Innocentius III. Lb.a. Eli'II. Occasionein qua Andrense Carrosensi subiectum fuerit ex Hi perio in chronico Bertiniano recit. at Bosquetus Ira vero habet: Johannes Bertinen. ει Abbas XXXὶ X. consecratus est anno Domini MLXXXI. Hujus Abbatis anno III. Baldoinus Gliisnarum Comes diunget ramus Lllatiensis dominus a peregrinatione S. Jacobi redeuntes per Pict viam hospitati sunt ininonasterio Carrofensi, de videntes ibi reli,