장음표시 사용
191쪽
lud etiam interest scire ac perspicere, quae omnino singuli lexi cograpiti in suis libris collegerint: id autem, si illam
rationem secutus essem, fieri non potuit. Tum vero res criticas in adnotatione satis distincte illustrare non licuisset, nisi singulos auctores separarem; nam ut alii aliorum sunt et codices manu scripti et editores, ita etiam officium eius qui artem criticam in his exerceat suam in quoque rationem sequi debet. Quod non descendi ad Zonarain, Phavorinum, lexicon Seguerianum, neminem credo mihi exprobraturum esse: quorum locos si addere voluissem, rerum serie porro ad alia atque alia recentiora perductus essem, nec vero quidquam quod magni momenti esset invenissem. Valuit igitur milii quoque IIoratianuni illud, certos esse denique fines. Non hic est locus omnia explicandi quae nova ex lexi cographis in eo quem dixi apparatu congessi. duorum tum aptius et commodius rationem habebo, cum liber de metrologia retractandus denuoque edendus erit. Interim siquid alii ad id argumentum asserent, magnam his gratiam habebo. Unum tamen nunc praetermittere nequeo, nonnullis locis a Photio Sophoclem autorem non sine magna ossensione citari. Ac de sicli quidem aestimatione sv. ciκλoc)recte iudicavit Dindorsus Sophoclem per errorem pro Xenophonte scriptum esse. Nec magis Sophocles voce λiTpo-
aliquem recentioris comoediae poetam pertinere videtur.
Atque etiam ouptiV pro albo iOV num recte a Photio Sophocli tributum sit, dubitari potest. Quae cum ita sint,
veri simile forsitan videatur alium fuisse Sophoclem recentioris comoediae scriptoribus aequalem. Sed id nunc, quoniam certiora argumenta non suppeditant, in medio relinquo.
Loei Hesychii di meillimi de asse et quadrante supra sunt illustrati et emendati sS 103 . Addo praeterea consi
192쪽
tera vox, qua id explicatur, πεVTuεT', aliena est a re nummaria. Quanquam πεVT6λiTpOV coniecit Beria ardus: sed id parum certum esse videbatur. De aliis eiusmodi ambiguis vocabulis vide praelationem ad Hesychium.
De notis mensurarum et ponderum.
Cum iam in eo esset, ut hic liber typothetis mandare- 105tur, dissicultatem necopinatam praebuerunt notae mensurarum et ponderum, quas sile quam maxima fieri posset exprimendas esse censueram. Tum Vero certior factus lare ut sumptus immodici in eam rem impendendi essent, quos suscipere honestissimus bibliopola non posset, hoc meo consilio vidi absistendum iisque typis utendum esse qui in officinis praesto sunt. Nonnulla tamen quae necessaria erant novis iisque elegantissimis inais expressa sunt. In ceteris si a librorum manu scriptorum auctoritate in ductibus notarum exhibendis paulum recessi, meminerint lectores eam non tam meam culpam esse quam nimii sumptus evitandi necessitatem. Non raro in codicibus compendia scripturae notantur
lineola aut directa aut obliqua addita, ut ξε vel pro EccTric Eadem lineola saepe infra ad nutam, velut λ et
i, affixa est, unde novae litterarum sormae oriuntur, quas hic exhibere non possum. Nonnulla eius generis expressa sunt apud Montlauconum Anal. p. 393 s. , Neandrum, Stephanum aliosque passim. Sequitur conspectus notarum quae in nostro libro reperiuntur, secundum ordinem litterarum dispositus.
1) Haec exempla repetita sol e eod. Paris. 2475 sol. 79h, 2438 fol. 112 ' Monae. 165 sol. 69 h, quibus facito pIurima alia addi possunt. Vide etiam infra se. 73.
193쪽
Kst vel κρ κεpalatoV 52, 11. 56, 21. 73. κεptiriOV b2, 3. 56, 13. idem 73. M idem 78, 9. idem duplicatum: κεpo Tia 78, 1. 3. 5 etc. γ duplicatum: κεptina 78, 1. ν' κοτυλη 52, 3. 56, 13. κ idem 73. 78, 20. 21. 23. KV κυαθoc 29, 1 subi aliam formam e codice exhibet Montlaucon, quam vide apud illum . 56, 10. idem 52, 3. 56, 13. λ λirpα 20, 1. b2, 6. 56, 17. 66, 3. λi idem b2, 6. 54, 14. λ' idem b2, 6. 56, 3. b9, I9. 63, 8 etc. o idem 52, 6. 54, Igi adn. 80. idem 73. Haec et proxima nota proprie significant sestertium, Ita, qui cum assis antiqui libralis locum obtinuerit, nota eius etiam pro ipsa libra posita est. in idem 75, 13. 14. 21. 24. 25.
Muci 29, 1 subi aliam formam e codice exhibet Mont-
194쪽
o idem 78, 13. 14. 16 etc. ς idem 29, I etc. Apparet hane notam e priore ortam esse omisso O: eadem autem, quoniam ιλκη et
r idem 73.υ idem b6, 4. 66, 4.
195쪽
106 Postquam notas ponderum et mensurarum explicui, adiicio ea quae de numeris in codicibus Heronianis aliisque
Litterae et vulgares et priscae illae ς si in numeros ab I usque ad DCCCC significant adscripta lineola aut directa aut obliqua sic: a vel α. p vel p et cetera. Hae notae
iam in eo eodice qui inter Beronianos est antiquissimus )promiscue reperiuntur, nec facile discernere queas utra ex duabus sit usitatior. Idem de reliquis codicibus valet paene omnibus quos inspexi; fuerunt tamen etiam qui in brevioribus fragmentis de mensuris, velut Eusebiano, tantum directam lineolam exhiberent. Ego ubique obliqualineola propterea usus sum, quia altera minus quadrat in litteras typis expressas minusque elegantem adspectum habet. Interdum in codicibus lineola numerum notans plane omissa est, idque eo saepius quo neglegentius sunt ex arati. Denique ii codices qui antiquioris scripturae speciem servarunt aliquoties hoc signum ' exhibent, ut C, h. e. tres, quamquam id saepius reperitur in milibus. In Heroniano antiquissimo inveni etiam notulam quandam litterae Ir similem appositam, ut v Π, Milia singula usque ad novem designantur litteris uproximisque, praefixa infra lineola obliqua sic: α etc., quae lineola cum ipsa littera in unum coalescere solet, id quod describere per typos non licuit. Inter omnes constat antiquitus eandem lineolam et maiorem fuisse et iuxta litteram, non infra, positam esse, ut IA, IB ), sed eius usus in codicilius quibus usus sum nullum exemplum eX- stat. Praeterea autem eaedem litterae nummerales significantur aut lineola directa, ,h, aut his notulis ' , ut aut alterutra sola, ut - p Δ etc. '). Dena milia et cetera, h. e. μυpitibεc, ut in sermone 1 Est Paris. 1670 sec. XIV vel XIII, undo pleraquoquae hic trado repetivi maxima a sol. 66 et 67).2) V. Frangium in Elem. epigr. Gr. p. 352.3) Haec omnia desumpsi a Paris. 1670; v. infra g 108.
196쪽
Grahco ab initio numerantur, ita etiam seriliuntur, nec quidquam perversius cogitari potest notis i pro denis vicenisque milibus, quarum usus pueris Graecarum litterarum studiosis in omnibus libris scholasticis tradi solet Ain. Immo dena milia Graeco homini et cogitanti si loquenti et scribenti fuerunt μυptuc es, vicena μυpitibεc p etc. Ut
ubi μυpitiboc vocabulum in scriptura omissum est, ibi duobus punctis dena milia significari solent, ut v p etc. q). Alibi aliae etiam notae in codicibus reperiuntur, ut , vel
vel C'ὶ, quae minus accurate scripta esse appδret. Non inutilem esse hanc numerorum doctrinam ipse expertus sum, cum Suidae locum de plethro, adhuc absurde editum, emendavi. Nam cum vulgo legeretur Πλε09OV...
Nola semissis iii codice Heroniano antiquissimo ubique 107 est C accuratiorem sormam vide apud Montlaucon. Anal. p. 3Is), in aliis simplex C perinde atque In inscriptionibus Atticis saeculi quinti )j. Saepius tamen in libris altera forma S reperitur, sed depravata illa quidem varios induetus, qu0s hic exhibere non possum j. Et solent addi 4ὶ Semel in cod. Paris. 2013 fol. 145 tab. Hor. V
inveni i, sed id a manu reo. ad genuinum α adseriptum.
53 idem testatur Monifaucon in Anal. Ur. p. 314. Sicci Iegitur in Paris. 1670 sol. 66h, Monac. sol. 67 h. Additur etiam hic obliqua linea, ut ut in Vindob. 179, t in Paris. 2475; in eodem inveni etiam a. Quae vetustior eiusdem notationis forma fuerit, docot Ritschelius in Bibl.ΑIoxandr. sdie Alexandrinischen Bibliothekevi p. 120.6) Cod. Paris. 2013. 2438.1) V. Boeckh. Maatsha h. II p. 162, 22. 165,32. 172, 25. 261. 267, 27 al. 2ὶ Solet hoc B aut eum iis numeris qui antecedunt in unum coniungi, aut quasi iacens pingi et dapravari informas fr. 73ὶ, u dilatatum aliasque plurimas.
197쪽
174 PROLEGOΜENA IN duae lineolae , quas ego omisi, quoniam certum est 2 per se significare dimidiam partem. In scriptura video vestigia vocis Oicu. Saepissime occurrit in libris Heronianis nota bessis sive bilaoipου - , quae unde orta sit, re multum perquisita pro certo inveni. Nimirum Graeci plerumque iis iraeturis utuntur quas simplices vocare licet, quarum numerator est I; hi aotpou autem idem est ac semis cum sextante, sive cς , unde contractum est . . Praeterea aliis in codicibus, utique recentioribus, hemis nota est β transversa lineola distinetum, qua significari apparet duas partes , h. e. ipsum bilaoimV. Reliquae fracturae, tertia, quarta ceteraeque partes, in eodicibns signiscantur orbiculo quodam ad litteram numeralem appicto duabusque obliquis lineolis additis. Ipsas Iormas exhil ,ent Monuauconus sp. 31η et Haius in Didmo. Unde autem id sit ortum quaerentibus in promptu est quid respondeam. Etenim interdum in eodicibus servatae sunt
hae sormae C, id ), h. e. ViTOV, TeccupεcKulbεκα- Tov. Est igitur id compendium quod modo descripsi ortum e X OV, perinde ac scribi solet pro του . Ego inscriptura typis expressa abiecto orbiculo illo, qui quidem etiam in codicibus non raro omittitur, fractos numeros
binis lineolis significavi, ut T b' etc. Apud Hesychium S 10η restitui Ar et I , h. e. partem sexies millesimam
et ter millesimam. Notum est Graecos sere semper ita expressisse fractos numeros, ut simplices partes enumerarent. Velut quas nos dicimis quadraginta tres partes ducentesimas vicesimas
3 Haee forma desumpta est o Paris. 1670, Monae.165, Vindob. 30s, eandemque exhibet Montiauc. p. 31s; paullo aliam habent Paris. 2475 et Ambrosianus oditus a Maio quem vide); rursus alii ductus exstant in Paris. 2013 aliisque, ubi nota similis ei sormae diphthongi ou quae olim vulgata erat. 4 Enotavi haee o cod. Paris. 2438 sol. 9s v. 111 . 5) Cons. Mehthorn, Grieeh. Gran . in tabula ad p. s.
198쪽
- - ,δε - με - - Tlis, quarum partium summa idem
asscit . Interdum tamen etiam tales fracturae inveniuntur, quales nos frequentamus, quarum numerator est multiplus: tum is qui index vocatur bis scribendus est, velut ir καγκα , h. e. ἐπτακαibεκα εiKOcTorrst Tay). Sed haec quia non tam ad scriptores metrologicos quam ad Heronem pertinent, iam missa facio atque omnino huic praelationi finem impono, qua etsi nequaquam omnia explicare et illustrare potui, tamen id me assecutum esse confido, ut iam ad honlitterarum genus olim penitus abstrusum ac reconditum omnibus quorumcunque interest aditus pateat.
Conspectus numerorum quos in tabula V Neroniana coieeseahictent.
Extremis his protegomenis bene mihi occasionem ob- 108 latam esse existimo, ut huius scidae explendae gratia numerorum notas quas in tabula V Heroniana codices Parisini exhibent ex ordine describam. Quae tabula cum plurimos ac maxime varios numeros contineat, eadem omnino speciem praebet earum formarum quas aliis quoque locis in iisdem libris litterae numerales habere solent. Coctiosa orasci Parisini
idem 4. mcc εc vel b d idemb. Πέντε vel c
idem 6. ς idem idem . ridem idem 6. η idem idem
ιε idem 6ὶ Legitur hoc exemplum apud Heronem mox nobis edendum in Stereom. I, 52, 2. . 7ὶ Idem Stereom. I, 8.
199쪽
50. ΠεV Kovτα vel si v idem 5b. υε in tribus Parisinis, ac similiter proximi numeri 200.