장음표시 사용
501쪽
Di o TEsTATE ECCL Ag I Ebens ad quemdam Senatorem, c. Quod si B. Gregorius Doctor utique mitissimus, Reges qui statuta sua super unum enodochium
violarent, non modo deponi sed etiam excommunicari, atque in aeterno examine damnari decrevit quis nos Henricum non solum Apostolicorum judiciorum contemptorem; verum etiam ipsius matris Ecclesiae, quantum in ipso est, conculcatorem totiusque Regni Ecclesiarum improbiisimum praedonem, Matrocissimum destructorem deposuisseis excommunicasse reprehendat pSeptimo: B. Petrum in Epistola de ordinatione Clementis docere il- Ium qui amicus ei tuerit, quem Clemens collo'uio suo privavit, deinbere haberi pro hoste Ecclesiae, pejorem esse illis qui foris&ev denter inimici sunt quoniam hic per amicitiarum spectum quae inimica sunt, gerit. Nota ergo, inquit Gregorius, Aiae tam graviter judicatur, em Clemens Papa pro actibus seri adversius est; quanta anima
versione damnandus Henricus 'Octavoci Itane dignitas a secularibus etiam Deum ignorantibus inventa non subjicietur ei dignitati, quam omnipotentis Dei providentia ad honorem suum invenit, mundoque misericorditer tribuit &e cui nesciat Regesis Duces ab his habuisse principium, qui
Deum ignorantes, siverbia, rapinis, perfidia homiciaris, postremo un ves pene seri σιώ- , munda Principe diabola videi et agitante, μperpares sciticet homines dominari caca cupiditate sintolerabili praesiumptione affectaverunt qui et triticet dum Sacerdotes Domini ad vestigia sua inclinare contendunt, comparantur diabolo qui Christum bum Dei tentans. ει omnia munda, naisi promittens, ait, hac omnia tibi dabo , si procidens adoraveris me suis dubitet Sacerdotes Christi Regum νιneipum, omniumque Metium Patres cs Magistros censerit Nonne miser
bilis insania esse cognoscitur , fliu patrem , discipului Magistrum φbi conetur seuhugare, o iniquis obligationibus illum potestati με subjicere, a quo credι non solum in terra, sed etiam in calis se ligari osse σμ -' Haec Epistola in libri 8. Deinde libro . Epist. a. ad eumdem Hermannum. Sed forte, ait, putam quod Regia ignita Discopalem pracellat. Ex eorum priscipiis costigere possunt quantum a se utraque di ferunt Idam quidem superbia humana reperit hane divina pietas instituit Ida vanamgloriam incessanter captat hac ad calestem vitam semis
Nono dieit: Constantinum Magnum in Sancta Synodo Nicam post omnes Episcopos ulaimum sedisse, nullamque judicii sententiam vo- tulisse,
502쪽
IN RE EU TEMPORALIBUs. Usluisse serre de eorumdem controversiis, sed illos Deos appellavisse, atque ab illorum arbitrio totum pendere voluisse. Decimo melasium Papam ii rescribere Anastasio Imperatori: Duo sunt quippe Imperator Auguste, quibus principaliter mundus hie regitur Auctoritas sacrata Pontificum, c. Nosti itaque interhaee ab illorum tependere judicio, non illos ad tuam velle redigi voluntatem. Undecimo B. Innocentium P P. Arcadium Imperatorem ex com
municasse, eo quδd consensisset ut S. Chrysostomus ab urbe Constantinopolitana pelleretur Et S. Ambrosium, quamvis non esset universalis Ecclesiae Episcopus, tamen Theodosium Magnum ex communicasse pro culpa, quae aliis Sacerdotibus non tam gravis vis
Duodecimor Eumdem Ambrosium dignitatem Sacerdotalem, a ro, politicam, plumbo comparare. Decimolerti, Lachariam Pontificem Chil dericum Regem Galliarum deposuisse, non tam pro suis iniquitatibus, quam eo quod tantae potestati non esset utilis Et Pipinum Caroli Magni patrem in Childeriei locum substituisse, Can. Alius Is quaest. 6. Decimo quarto Majorem esse auctoritatem Exorcistae, qui minimus est ordo Ecclesiasticus, quam Imperatorum Regum terre norum qui religiose non vivunt, Deum non metuunt. Quod si Exoreistae imperium habent super daemones quanto magis super eos qui daemonibus subjecti& membra sunt daemonum si ergo his tantum praeeminent Exorcistae, quanto amplius Sacerdotes pDecimoquinto omnis Rex Christianus in vitae exitu, ut inferni carcerem evadat, I peccatis absolvatur, Sacerdotis opem supplexae miserandus requirit: Nemo autem Sacerdotum aut Laicorum pro animae suae salute in articulo mortis Regis terreni auxilium unquam imploravit. Accedit etiam Sacerdotes Sacramentum baptismi conferre. e. hocque a Regibus essici non post e, qui quidem si a Sacerdotib sunt judicandi pro peccatis, a quo rectius quam a Romano
Pontifice debent judicar, Decimosexto urget Imperatores, Reges atquc Principes mundi non claruisse miraculis, sicut Sacerdotes, Episcopos, atque alios viatae saeculi contemptores, c.
Hate igitur sunt argumenta quibus Gregorius gesta sua contra Henricum Imperatorem ob vallare nitebatur quorum argumento
503쪽
8 DE POTESTATE ECCLEs Ibarum me pudet, miseretque et Et quoniam robustiora accuratius 1 Bellarmino Schul kchenio, Becano, rauare tractantur, de ibiis sequenti Libro agetur. Hic autem ea duntaxat evolventur, quorum Bellarminus atque alii recentiores nullam fecerunt men
Ad primum absolute negatur Henricum fuisse Christianae Religionis contemptorem, Ecclesiarum atque Imperii destructorem, a etarem vel consentaneum haereticorum neque Gregorio, qui Imperatorem perdere constituerat, hac in parte auscultandum est Fateor
quidem Caesarem multis in casibus fuisse peccatorem gravissimum nec tam integre privilegio Investiturarum, quam optimum& Christianum Principem decuisset, usum at eam ob causam fuisse aut appellandum haereticum, vel fautorem haereticorum pernego cum ex more majorum, ut etiam omnes ejus inimici non dissilentur, beneficia conferret, sicut capite primo hujus libri demonstravimus. Quod autem Historiae memorant illum atque ejus ministros, pecunias pro
jure investiendi Episcopos MAbbates accepisse Credo id quidem,
graviter fero sedeam ob causam haereticum, aut inhaeresim prolapsum fuisse nemo potest probare hicque Gretiarum ejusque sodales obsecro meminerint hujus dogmatis Gregorii de Valentia tom. 3. disputatione iuneta . Commentariorum in summam B. Thomae, ubi de Simonia disputat Pecuniam dare pro beneficio tanquam pretium est Simoniacum minime vero si detur tanquam aliquid gratuitum, aut motivum ad resignandum vel conferendum beneficium. Quam doctrinam vel potius corruptelam nec sequor, nec probo hoc enim est sese nequitia magistrum venditare, atque cubitis peccare volentium molles pulvillos supponere. Recte bonus Gersonius in conincione quam nomine Universitatis Parisiensis coram Rege Franciae&D. Delphino habuit. Non ideo Princeps at 3uis tyrannin judicandus est. . ait, qu.d si peccaro pluribus i ea ui cum tamen non fit hoc manifeste contra domimi suifinem, sin boni communissubversionem. Igitui dinto quod Henricus pecunias pretio condicis pro collatione tituli pratis
laturarum acciperet, non ideo haereticus aut tyrannus erat. Quod spectat ad Imperii destructionem: Quicumque certavit pro retinenda dignitateis ditione Imperii, ille non est destructor, sedeon se Vator Imperii Sed Henricus multoties certavit pro dignitate & di tione imperii retinenda adversus publicos hostcs quos et Gregorius excitaverat. Igitur non Henricus, sed potius Hildebrandus appellandus Disjljred by Orale
504쪽
r REBUS TEMPORALI Bus. 68riandus est destructor Imperii, cum ipse a Mathilde plurimas urbe,
beneficiarias Imperii acceperit, c. Seeundum argumentum de potestate ligandiri sol vendi Petro tradita explicabitur libro quinto. Ad tertium haec vox, Ecclesia Romana est omnium Missarum Maisere unisestas, equivocatione laborat. Et primum, quomodo Papa dicatur universalis Pontifex aut Episcopus supra in explicatione primi Diectatus Gregorii explicatum est. Secundo fateor ratione primatsis qui ad omnes Ecclelias particulares extenditur, Romanam EccI ham posse dici matrem atque principem omnium Ecclesiarum; quam
quam hoc nomen matris ei etiam conveniat tanquam Metropoli. De
qua re disputatum est in defensione libelli de Ecclesiastica & politica
potestate cap. s. Caeterum eo ipso quod Ecclesia Romana sit universalis omnium Ecclesiarum; non inde sequitur habere potestatem Regum abdicandorum, ut hic persuadere vult Gregorius: quoniam potestas Ecclesiastica quanta quanta ministerialis spiritualis est omni jure cogendi temporaliter orbata Tertio utrum omnia majora n gotia ad Ecclesiam Romanam jure divino referri debeant, & ab ea nusquam appellari possit, tractatum est in enucleatione Dictatus 8.
Quartum argumentum duobus constat membris , quorum primum salsum erroneum est, Scilicet Ecclesam Romanam habere potestatem singulari privilegio aperiendi claudendi januas regni caelestis quibus voluerit. Quo etiam genere loquendi alias usus est Iib. Epistola ad Leodiensem Episcopum. Hoc autem teste B Hieronymo commentariis in caput Is Matthaei, Pharisaicum est, ut paulo ante notavi. Hic ergo Gregorius VII. quasi praeditus clave auctoritatis, non puri ministerii argumentatur; quae ejus falsa persuasio causam horrendis bellis civilibus4 schismatibus praebuit & hae de priore membro argumenti. Secundum est quando expotestate aperiendi claudendi caelum, Ecclesiae relictam potestatem judicandi de rebus temporalibus foedo paralogismo arrogat.
Quintum Angelos judicabimus infra libro s. evolvetur. Sextum fallit ab ignoratione elenchi. Jam superius monui S. Gregorium Regis Reginae Franciae monitu suasione, comminationibus usum quae omnia libro s. ad incudem revocabuntur. Septimum exigui est momenti, quoniam ad solam pertinet excommunicationem, de qua non est quaestio inpraesentiarum, sed desola
505쪽
81 Da o TasTAT ECCLESIAE potestate Regum abdicandorum , cirrogandi poenas temporales, quae ministeriali spirituali potestati Eccleuae essentialiter repugnat. Verum quo in casu adversum Reges luces multitudinis ferendae
sint censurae habes lib. 3. cap. q. numeros. T.
XII. Ad octavum t Gregorius ex discrimine principiorum
causarum Eccletiasticat regiae potestatis, auctoritatem Ecclesiae suis per Reges atque Imperatores ita extollere nititur, ut statua dignita tem regiam inventam a scularibus Deum ignorantibus, Principe diabola
agitante, tac contra Ecclesiasticam omnipotenti Deiprovidentia adhonorem Aum institutam, c. Quibus ex locis patet illum de utraque potestate, non tantum materialiter, subjective 'uoad existentiam, sed sermaliter in abstractovi quoad essentiam agere: ac velle ideo Ecclesiasticam dignitatem Regiae dignitati antecellere quod haec pro causa efficiente4 principio interno per homines Deum ignorantes suasore diabolo illa vero immediate a Deo instituta sit. Quae assertio quoad regiam dignitatem falsa, erronea, et ii pervicaciter defendistur, haeretica eae quandoquidem dignitas aut potestas regia nihil aliud est quam suprema potestas dirigendi aut cogendi per merum aut absolutum imperium, quo homines in civili societaete degentes reguntur sin ossicis continentur ut lib. 2. cap. I. 4. demonstravi. Neque vero illum est in omnium hominum potestate Marbitrio dare alicui ho mini aut Magistratui potestatem puniendi corporaliter homines per merum imperium, nisi societas civilis ejusmodi potestatem imm
diate derivaret a Deo vel natura juxta sententiam Apostoli Rom. I 3.m n oum 5 AM U- ἔχε raris vi m. Existentes vero potesta ter a Deo ordinata Auntra Itaque oui potestati reristit, Dei ordinasioni, sistit; qui autem resistunt ipsi sibi damnationem acquirunt. Princeps enim Dei minister est, index in iram ei qui malum agit ideoque necessitateFub diti estote non solum propter aram , sed etiam propter conscientiam. Quo divino oraculo Apostolus agit de potestatibus tum quoad essentiam. primam institutionem, tum quoad existentiam&exercitium, &utroque modo suam habere potestatem atque ordinationem a Deo declarat, consequenter Gregorium erroris manifeste con vincit, quia non modo de Henrico Imperatorein nefarris Regibus subjective dc quoad existentiam, verum etiam de ipsa dignitate regia, aut facultata regendi in abstracto uouitur. Quod si quispiam illum excusare velit, eo quod doceat Reges ta Duces abiis habuisse principium, qui Deum igno-μηtra, superbia, rapinis, perfidia, hinicidui postremo universi peησ
506쪽
IN RE Bus TEMPORALIBUS. 33 Releribus, mundi Principe diabol videlicet itaηte, super pare sollierabominis dominari caca cupiditate es intolerabili rasumptione assectamur, m. Contra reponam hoe ipso Gregorium omnem occasi nem dubitandi de sua mente tollere quippe qui dignitatem dignitati,in principia principiis, causas causis efficientibus utriusque pota testatis conferat, atque inter sese opponat, absolute statuendo Ggiam dignitatem dumtaxat homines habere nefarios diaboli suasupere itos auctores atque institutores. Nam haec sunt illius verba lib. 4. Epistola a Sedaui fortisputant quod regia dignita Episcopalempracent, ex eorum principia costigere possunt quantum utraque disserunt illam qu dem superbia humana reperit hane divina pietas instituit Illam vana gloria incessante captat, tae. Rem bb. 8 Epist. 2I. Itane dignitas asa-
cuiaribus Deum ignorantibus inventa non subvicietur ei dignitati, quam omnipotentis Dei providentia ad honorem suum invenit Procul dubio
quamquam saepe contigerit homines nefarios vi atque armis, id est jure gentium meum ta tuum, distribuisse mundo, viquein armis dignitatem & potestatem regiam in alios usurpasser quod in causa est ut Thucidides initio libri primi Historiae doceat illos, qui primitus
imperium super alios invaserunt, praedones extitisse attamen e liuimum est Deum esse auctorem causam effieientem immediatam supremae potestatis politicae, quocumque modo exerceatur, Monarchice nimirum, Aristoeratice, aut Democratice. Itaque falsum est
quod Gregorius perhibet ortum habuisse a nefariis hominibus diabo-Ii instinctu tametsi vero de nonnullis hoc ita esset, meminisse debuit Hildebrandus hujus praeclarae vocis Augustini in Psalmum 2 . Abin Mando, ait injusti perveniunt ad honores faculi, cum pervenerint, facti fuerint vel Iudices, vel Reges, quia hoc facit Deus propter disciplinam populiflui non potest fieri nisi ut exhibeatur illis honos debitin potestati Aecedit post diluvium permultas Monarchias, quas Antiqui Heroicas nuncupant, exordium sumpsisse a paterna potestate quo niam illi Heroes eo modo hominibus, quo parentes filiis propriis praeessent cujus formae gubernationis atque imperii Aristoteles libris de Republica erebro meminit, eamque valde laudat. Futurum autem praevidebat Gregorius, si Regiam dignitatem esse a Deo concederet, consequenter inferri potestatem Ecclesiasticam illam abdicare non posse. Quocirca contra praecepta Apostolorum persuadere voluit Reges non habere suam ordinationem & potestatem a Deo,
sed ab hominibus, suadente diabolo. Neque vero timere debuit si Pppo admit-
507쪽
8 DE POTEsTATE ECCLEs Iaradmitteret regiam dignitatem aut majestatem esse a Deo. Inde eona tra aliquis interret eam non subditam dignitati Ecclesiasticae hoe enim auctoritati Ecclesiasticae nihil derogare potest, quando juxta Domini pronuntiatum quaseunt Caseris, inseri, M Dei, Deo re denda siunt. Ut enim Principes politici Ecclesiae subjiciuntur in spiritualibus ita & Ecclesiastici Regibus parere debent in civilibus M temporalibu& quoniam neque dominatio politica pietatem evertit: neque potestas Ecclesiastica dominationem politicam impedit im utraeque sibi invicem auxiliantur, ut libro . probavimus. Et ita
abunde hoc octavum Hildebrandi argumentum confutatur.
Ad nonum de Constantini Magni responsione facta Episcopis in Synodo Nicaena dissidentibus, consule caput primum libri tertii de
Ecclesiasticorum immunitatibus.
Decimo sensus Gelasii Papae non est alius, quam ut convince re utramque potestatem sic natura esse secretam, ut neutra in alte . tius fines invadat, sed sibi mutuo subsidio esse debeant, ut iam nota vi responsione ad octavum. Undecimo: nuphrius in vita Gregorii VII. quam infra exhibebimus , fabellis anilibus Innocenti I. in Arcadium t Ambroia sit, in Theodosium excommunicationes deputat. Nam fabuia qua
de Arcadis , Anastas oe Leone conomacho rircumferuntur, 3hil moror,
inquit. Unde Otho Frinsti ensis horum temporum scriptor Lego, inquit relega Romanorum Regum simperatorumgesta.&c quem ad locum nuphrii Greis erusci Non sunt fabula, ait, in de Arcadio .
nastasio, Ne dicuntur. Lege Bellarminum lib. 2. cap. 19. de Romano Pontifice Caerierum Bellarminus laudatus a Gressero proauctori bus sententiae suae Nicephorum&Tonaram mulio recentiores Gre- qui primustitit potestas Romanorum Pontificum. Certe neque Socrates, neque Theodoretus Iozomenus, aut alius Scriptor antiquus unquam hujuscemodi excommunicationum meminit Ratio est quia Patribus uintius aevi semper in more anstituto fuit, ut nunquam zizania evellerentur eum frumenti periculo quocirca ab ejusmodi excommuni cationibus adversum Reges WImperatores meritis supersedebant
Quod autem Gregorius praetexit Sanctum Ambrosium pro culpa, quae aliis Sacerdotibus non ita gravis videbatur, Theodosium Ma
508쪽
gnum excommunicasses equidem extenuando crimen Theodosii, culpam Henrici IV aggravare, suam, ii Deo placet in Henria eum mansuetudinem Christianam velle commendare videtur. Sed, Deus bone, eccuinam nis plane ferre, adamantino reatus The dosii non adeo gravis haberi potest quando Auctores historiae Eeclesiasticae omnibus qui eam considerate leFerint, lachrymas excutiunt Nam teste Rufino lib. a. cap. I 8. Cum apud Usalonicam is ditione exorta quidam vir ex multarisu popul/furentis impetu fuisset e tinctus, Theodosius repentini nunci atrocitate succensius, ad ludosii censes invisari populum , eique ex improvisio cireumfundi milites , a
que obtruncari passim , ut urique occurrisset, gladio jubet in vindιὶ tam dari non erimini, sed furori Theodoretus lib. s. cap. 7. ait septem hominum millia hoc furore interiisse , omnes simu vetat st ea in messe desectas concisor fuisse. Zozomenus lib. 7. cap. 24. memorat peregrinos qui nuper adnavigarant, vel de via advenerant, exim- proviso captos vestrucidatos, Mque me catorem quemdam pro duobus filiis suis innocuis ingent Fumma auri pacisci voluisse, nec tamen eo poIuisse
Procul dubio nemini aliqua humanitatis particula ornato haec levia videri possunt. Ad ra. 4 et abunde libro . satisset. Decimum quartum inuintum excellentiam potestatis Eccles stica in retinendis ac remittendis peccatis, sacramentis conferendis, daemonibus coercendis, c. commendat. Quae omnia nihil adpropositum faciunt, cum ut saepe dixi, utraque potestas causis ae pri eipiis essentialibus distinguatur, nihil mirum est effectus& fines diversos nancisci a natura; ita ut una corporibus, temporalibus per merum imperium moderetur alia animis suaviter peractus hierarchicos praesit.
Decimum sextum quδd Reges non claruerint miraculis est,aralogismus qui nullam aliam meretur responsionem, quam donum
miraculorum, gratiam esse gratis datam, non gratum facientem. In
super rependi potest Pontifices ab eo die deiiisse splendere Meom mendari miraculis, quo se negotiis saeculi immerserunt atque Tur- cicum imperium magua fecisse incrementa in Chrissianae Reipublicae perniciem, sicut lippis tonsoribus pervagatum est. His ergo rationum momentis Gregorius magis ad speciem quam ad veritatem instructus, sese ad perdendum, non ad corrigendum
509쪽
Caesarem accinxit Regula est Patrum excommunicationem esse reanam medicinalem. Unde Augustinus supra laudatus ex libro r. contra Epistolam Parmeniani cap. I. suisquis vel quod potest arguendo corrigit, vel quod eo gere non potest, salvo pacis vinculo excludit, vel quod salvo pacis vinculo excludere non potest, aequitate improbat, firmitate pupportat me est pacificuso ab isto maledacto immunis suid Serita tura dicii fica bis qui dicunt quod nequam est bonum, uod bonum est nequam Deinde lib. . cap. I. Cum omnis pia ratis es modus Eccles stica disciplina unitatem onritus in vinculo pacis maxime debeat inluseri quσς οβοlus si ferendo invicem praecipi custodiri, ει quo non euinstoisto mediem viniucta non tantum supersua , sed etiam pernitiosar Et propterea jam nec messicisa esse convincitur. Ei filii mati, qui ne luce veritaru carere ostendantur, umbram rigida seversati obtendtini: Et quae in Scripturis Sanctis salva dilectionis Meeritat o custodita a- ei unitate ad corrigenda fraterna vitia moderatiori curatione fera prae raseunt, ad sacrauium schisematis , ta ad occasionem praesonis usurpant, iucentes: Ecce m Apostolus auferte malum ex vobis, s Qtiem loeum Apostoli sic explicat eodem libro . sub finem capitis secundi M sericordate igitur corripiat homo eum quod potest quod autem non potest. patienter ferat,i dilectione gemat atque lugeat, donec aut Me desuper emendetis corrigat , aut messem differat eraduare et sma, ct paleam ventilare. Ut tamen securi da salute sua bonas ei Christi ni me desperatos quos corripere non valem, in unitare versentur, auferant malum a se ipsis id est ut in i inon inveniatur quod in moribus adurum eis displicet, c. uod Aquisquam velit intestigere quod ἀλ- est auferte mal m ex vobis i ι, ut per correptionem separationis de congregatione fratrum malin quisique aufer dus sis studio tamen semvanda, non odio perimenda esse faciendum nemo dubιtaverit Et quis adhibendus sit modus, temporaque servanda, ne pax Ecclesia violetur, in
qua maxime tritico parcendum est, ne cum is amis eradicetur. Huc usque S Augustinus Belluminus cap. 7. in Barciatum, eonsuetudinem Pontificum in corripiendis & castigandis nefariis Principibus sic resert Mos i reum est primum paterne corripere Princiarem deinde per censuram Ecclesiastιcam communione privare, denique Isbditos rerum a-ramento fidelitatis absolvere, eosque dignitate atque --ctoritate regia, s reci postulat, privare, Executio ad auos pertinet, in-ἔuit Quae sententia nobis quinque gradus ejusmodi correptionis in
510쪽
IN RE EU TEMPORALIBUs. 687 Ecclesiastica percensuras absolutionem subditorum a juramentosiis
delitatis, abdicationem ab auctoritate regia, executionem Jam videamus quomodo Gregorius VII haec gradatim observarit. Exemplum paternae correctionis legitur apud S. Gregorium Magnum adaversus Constantinopolitanum Patriarcham, quem clitteris & per responsales suos etiam atque etiam monet ut a superbo titulo Oecumenici Episcopi abstineat idque nil praestet, declarat se tum demum illum Ecclesiae denunciaturum libroq. Epist. 38. cap. 82. At nihil ejusmodi Gregorius erga Henricum Imperatorem servasse constat ex ejus Epistolis quandoquidem ab executione incepit quoniam statim atque electus est, antequam etiam ab Imperatore trincipibus Imperii consensum impetrasset, animos omnium inimicorum Henrici pertentavit, atque in illum clam sollicitavit, ut supra demonstratum est. Deinde statim atque consensum Imperatoris obtinuit, ut consecraretur Pontifex postquam est consecratus die Purificationis B. Mariae, Synodum in tempus Quadragesimale primo anno sui Pontificatus Io 7 . indixit, cujus Synod meminit libro I. Epist. 42. 63. in eaque cavit, ut quia Laico investituram alicujus
Praelaturae acciperet, inui daret, pro excommunicato haberetur ratque in vim hujus sui decreti praetendit Henricum communione Ecclesiastica privatum, ut liquet ex Epistola 8s libri et ad Agnetem Imperatricem Henrici matrem, ad quam ita scribit Scimus equidem quod propaceo concordia universalu Ecclesia multum laboratis; ta omnianuae Pontificatumo Imperium glutino charitaris adurangere valeant, am-ρθὰ quam dici possit , concupiscitis, o indefessa fossicitudine quaritis.
Uuorum quidem, uod maximum est, ta unitati dilectionis comunctiρ um, iam per sis videlicet Alium vestrum Henricum Regem communioni Ecclesia restitui, smulque regnum qu a commum periculo ti-
herara quontam illo extra communionem posito, nos quidem timor divina
ultionis secum convenire prohibuito subditos vero sibi quotidie e us presentia quas necessitas quadam in culpa ligavit. Quae epistola scripta est decimo septimo Kalendarum ulli anno Io 7 . id est duobus circi ter mensibus post Synodum Quadrage limalem habitam ut hinc pateat Gregorium diligentissimum fuisse, nullum tempus opportunum acutit decretis suis exequendis remitisse. t constans est do dirina Theologorum, Leges non obligare, antequam promulgentur recipiantur quomodo igitur praetexit Imperatorem communione Ecclesiastica privatum in vim decreti facti in illa Synodo a