장음표시 사용
271쪽
sum est , nam modus existendi deteria minat quidditatem ad esse existentiae.
Ad omuum dicendum, quod cognoscit cognitione abstractiva. Ad improbationem vero dicitur, quod modus existendi, non siit praedicatum uidditatiuum,stat dupliciter. Primo ormale, sicut rationale est praedicatum formale hominis in primo modo perseitatis. Secundo determinatiuum,quia determinat essentiam adesse existentiae in particularibus, partiei patiue,& hoc modo potest dici csse in primo modo perseitatΗΔ hoc secundo modo, modus existendi potest dici praedicatum quidditativum.
Ad nonum dicendum , quod c gnoscendo modum cognosco etiam quibus conuenit, quia existetitia tetaminatur ad particularia. Vnde non cognosco hominem secundum exissentiam in uniuersali,sed ut in particularibus existit.
omnibus valet quia angelus, & anima nostra post separationem a m
pote intelligunt per species in ditas,
quae non solum repraesentant naturae uniuersalitatem, verum etiam exist
tiam in particularibus,vel absolute, vel pro tempse suo. Ad undecimum dicendum, quod etiam valet de imperfecta ex parte rei, quiae si res magis abstracta pendet proli statua phantasmatibus, multo magis ab eis pendebit resim- perfecta, quae est materi alior. Ad duodecimum dicendum,quod solum valet pro hoc statu,non autem pro statu glorioso, nam glorificatio aufert conuersionem ad phantasma. ta, tanquam quoddam imperfectu , non conueniens illi statui. In superioribus ostendit Phil.quidnam sit sensias, de quidnam siu inrcl- levius, in textu autem sy. patefacit quomodo anima sit quodammodo omnia,& hoc tali ratione .Omne ensvel est sensibile,vel intelligibile. At intellectiis, & se um,& sensum comprehendit. Ergo per sensum erit omnia sensibilia,& per intellectum omnia intelligibilia. γ m
In textu vero 38.docet, quod anima non est quodammodo omnia per complexionem, sed per receptionem
specierum intelligibilium, unde non est lapis, non est planta, non est animal materialiter i esse entitativo, sed solum formaliter in esse intelligibili,&rcprςsentatim. In textu autem 3'. explicat quod N i se, intellectias non intelligit sine sensuu telligit δε quia nihil est separatum a materia se , .cundum cognitionem . Nam etiam 'mathematica, quamuis abstrahant a materia secundum rationem, secundum rem tamen sunt materiae immersa, S: substantiae separatae,quae a se se cludunt materiam secundum rem .& secundum rationem, non intelliguntur pro hoc statu, nisi per mos eia
tectius materiales. Pro explicatione, & maiori examine non solum supradicitorii sed etiaquoriindam aliorum, quae facere pos sunt ad hunc tractatum de anima intellectiva. adducam Masdam di ficultas propositas a D. Th. p. p.
Virum ratiosit aliapotentia ab inte
v Idetur,quod sic . Primo.Quia in
' lib. de spiritu,&anima diciti; r, quod dum ab inferioribus ad superiora ascendimus, prius occurrit nobis sensus, deinde imaginatio deinde ratio,& postea intellectus. Ergo ratio,& intellectus distinguuntur. Secundo Aug. lib. io. cons. cap. .
dicit, quod antellectiis comparatur ad
272쪽
ad rationem , sicut aeternitas ad tempus. sed aeternitas,& temtus distinguuntur. Ergo etiam intellectus, aeratio.
Tertio. Homo per liuelle hirm ω- municat cum angelis& per sensum cum brutis . Sed senilis distinguitur ab intellectu. Ergo & racio,quae facit hominum rationalem. Sed contra ponitur haec conclusio. Intellectus ratio seu intellio re.&iatiocinari. non distinguuntur nisi secundum rationein Pio tur, MOUcquiescere pertinent ad eandem
potentiam.Sed intelligere importat simplicem rei apprςhensionem, o consequenter quasi quietem. Rati cinari vero dicit motum liuellectus. Ergo no' distingituntur realiter. Ad primum mimo dicimus, quod ille liber non habet multum auctoriatatis. Secundo dicendum,quod omnia enumerata in argumento se habent sicut diuersi actus eiusdem p tentiae,nam prius intellectus rem ari raehendit , de deinde ratio circa ilia
Ad secutidum dicendum, quod intellisere comparatur aeternitati, ut dicit lamplicem appraehensionem, mratio tempori,quia discursus fit in ita pore, &in la tam stat similit do , & non m esse. Ad tertium dicendum, quod homo in se habet virum'ue,c sensum, di intellectum,& ex his est unus se
nraliter,cx plures virtualiter.
Virum rati, inferior, Ursepemur riuuerse potentia. VI detur quod sic. Nam Aug. I a. de ' Trinitate dicit,quod imago Trinitatis eiri superiori parte animae,&non in inferiori. Sed pals animae est eius potetura per Ariit in hoc tertio tex.primo Erra
udo. I lihil orimr a se ipso. Sed
ratio iterior a superiori oritur. Ergo. Tertio. Habet PhrLin Sexto Eth. quod aliud est principium, quOc gnoscimus necessaria,& al:ud quo cogitosci mus contingentia. Sed hic novidentur nisi ratio superior, &ins
Quarto. Hoc idem videtur dicere Damascenus .s quod opinatiua idest ratio inferior, est alia ab intellectu, qui est ratio superior. Sed contra ponitur haec conclusio. Ratio superior, ae in serior non sunt diuersae potentiae. Probatur ex D. Aug. ex quo desumpta est praesens quaestio. Nam ratio supcrior est illa, quae intendit rebus aeternis conspiciendis, & consulendis, inferior v m,quae intendit rebus temporalibus. Sed haec ita se habent, quod unum est medium ad alterum cognoscendiam. Igitur non distinguuntur. Probatur, quia medium, &id cuius est mediu, ut sic non distinguuntur. Ad primum dicendum ad minore,
quod pals dupliciter sumi potes . Primo pro potentia, & sic ibi non sumitur.Secundo pro actu,& operatione,& sic ratio inferior,& superior dicuntur partes actus eiusdem potetiae. Ad secundum dicendum ad minorem, quod ratio inferior proprie non oritur a superiori, sed istum peream regulatur. Ad tertium negatur minor. Na, de temporalia, & ipsa uniuersaliter sunt necessaria.
Ad quartum dicendum, quod opinio, & assensus sunt actus intellectus, opinio, ut est cum furnii dine,& assensiis, ut est cum applic tione tuis
273쪽
Vtrum intelligentia potentia ab intellectu. . , Idetur quod sic. Nam Boetius in V iii s. consolatione ait, quod ipsum hominem aliter sensus, aliter imaginatio,aliter ratio,& aliter intelligentia intueturi emo XXII. speculativus habet pro obiecto verum speculabile, Sc practicus bonum amabile, quae distinguuntur: Ergo Tertio. Sicut se habet existimatiaua ad imaginatiuam, ita se habet intellectus practicus ad speculatiuum . Sed illae sunt diuersae potentiae siensitiuae. Igitur,& hi intellectus erunt diuersae potentiae intellectivae. Sed contra ponitur haec conclusio. Secundo. Quia Damascenus enu- Intellec speculatium,& practicus,
m crat intelligentiam, ut abali s di iunctam. Sed contra ponitiar haec conclusio. Intelligentia non est alia potentia abii uellectu, sed solum ab ipso di languitur, sicut actus a potentia. Explicatur. Intellectus enim est potentia intellectiva. At intelligentia non est nisi intellectus in actu secundo . i. dum actualiter intelligit,& propterea Angeli vocati sunt intelligentiae, quia semper intelligunt. Ad primum dicedum ergo, quod Boetius pro intellectu intellexit potentiam, & pro intelligentia actum
secundum intellectus, ut supra.
Ad secundum dicendum,quod intelli sentia quandosue significatur, ut distincta ab intellectu, quia intellectus dicit rationem discursiuam,&intelli sentia simplicem appraehensionem. Etlideo ratio in rationalibus, &intelligentia in Deo, dc Angelis r
Videtur,quod sic. Nam appraehensuum,& moti uiam. lint ditiet potentiae. Sed intellectus speculatiuus est tantum appraehcniiuus,dc practicus mCiuus . Ergo.
Secundo t. Potentiae distinguuntur P uiarucria ob: ecta. red intcilectus non distinguuntur nisi secundum rautionem. Probatur. Quae distinguuntur per diuersas differentias acciden tales, non distinguuntur realiter, sed solum secundum rationem. Sic chabent intellectus speculativus, &practicus. Nam accidit intellectui, quod intelligibile ordinet ad opus. Ergo. Ad primum dicendum, quod duplex est motivum. Primum dicitur executiuum motus, & hoc realiter distinguitur ab intellectu appraene dente.Secundum dicitur directivum appraehensionis .i. intellectus practucus ordinans scire ad opus, & hoc n5 distinguitur nisi secundum rationem ab appraehendente, i. ab intellectu speculativo. Ad secundum dicendum, quod Obiectum viritisque intellectus, est verum , sed cum disterentia secundum rationem, quia intellectus speculatu uus respicit verum,ut speculabile,&yracticus,vt ordinabile ad opus. Nee hic recensenda est opinio Iandunt tenentis hos intellectus esse distinctos
realiter, de datis tot visus, tot auditus, quotisiunt differentie colorum, audibilium. Nam constat potentias non distisagui pcr res, sed per rerum rationes formales. Ad tertium negatur maior.
Virum funderisis sit Decialis potω-
274쪽
- naicibilem,&concupiscibilem, . rationalem contra synderesim . Igitur non continetur sub una ratim
Sectando.Sensualitas est singulaeis potentia inelinas semper ad malum. Ergo i,nderesis erit de ipsa singularis. Pontia , quia semper inclinat ad
Ante aram . conclusionem prob mus , scito,quod synderesis est quoddam motiuum instigatiuum ad tranum, & murmur quod sentimus in cordibus nostris de malo peracto, vel peragendo, S est quidam habitus naturalis ,iquo dirigimur in operabili-hus, retrahens nos a malo,& mouens
Hoc stante ponitur haec conclusio. Synderelis non est specialis potentia animae ed est habitus naturalis, quo dirigimur in operabilibus. Probatur. . Sicut se habent prima principia speculabilia ad intellectum speculatiuit, ita se habent prima principia faciendorum ad practicum. Sed prima pri. cipia specillativa se habent ut habu. Lus,quo dirigitur intellectus speculatiuus,ut de notis ad ignota procedat. Ergo principia operabilium eodem modo se habebunt respectu intellectus practici. Sed synderesis est prin- eipium operationis. Ergo erit habitus naturalis dirigens. Ad primum dicendum, quod illa diuisio attenditur secundum diuersos actus eiusdem potentiae. Ad secundum dicendum similiter, quod oppositio sensualitatis, de synderesis, non est oppositio diuersiarum Potentiarum, prout potentiae sunt di- . uersae, sed se tenet respectu oppositionis diuersorum actuum harum ρο-
TrIdetur quod sic. Nam Origenes Y' dicit, quod tanscientia est piritus corrector,& pedagogus sociatus, quo anima separatur a malo,& adligret bono, sed spiritus nominat aliqua potentiam. ENO.
potentia animet. Sed conficientia est subiectum peccati,ut habetur ad Th. primo.Ergo. Tei tio. Non videtur amas,nec habitus. Igitur erit potentia. Sed contra ponitur haec conclusio.
Conicieisua est scientia , seu aetias intellectus practici, quo dirigitur in operationibus. Ex licatur. Nam cum aliquid mali facimus, & huic malo scientiam mali applicam ,& remordemur de eo, tunc dicitur conscientia testificari nos malum fruisse, 6 ideo nos ligare, vel soluere, prout c glioscit aliquid esse agendum, vel fu-fiendum,ex quo dicitur bona,vel maa, nam sicut intellectus practiciis dicitur bonus,vel malus, prout ordinatur ad bonum, vel ad malum, ita &conscientia.
Ad primum dicendum,quod Origenes sumpsit spiritum arro ratione
Ad secundum dicendum ad minorem, quod inquinatio malitiae, de peccatum dicantur esse in conscientia dupliciter stat. Primo tanquam in subiecto, & hoc falsum est, quia sic sunt in anima, vel in potentiis eius. Secundo tanquam in cognoscente malum, dia inquinamentum, de sic sunt in conscientia. Ad tertium dicendum, quod est actus sempo manens in sua causa.i. in synderesi, qinae dirigit,& reguitat
275쪽
conscientiam,& haec insulse, & sirperficialitet sintdina pro nouitiis.
postquam Phil. egit de intellectu
& sensu, hic incipit tractare de
potentia motiva, sed quia nolo immorari circa haec,quae dicuntur in residuis a Phil. ciam nec multum drfficilia, nec necessaria pro negotio nostro censeantur, ideo norato cum Phil.
hoc, quod in suifficiens fuit diuisio an
liquorum distinguentium potentias in rationales, & irrationales,quia pintentia vegetati ira, de sensitiva non cotinentui sub istis.Item nec phantasia, de vide in textu.
Vtrum potentia anima interitatue, realiter iu Itinguantur ab atrima.
Videtur Nod non . Nam Aul. primo de Trinitate dicit quod memoria, intelligentia, & voluntas sunt
una vita, una mors,& una essentia .
Erso Secundo. Anima est nobilior qua
materia. ed potentia materiae non distinguitur realiter a materia. Ergo nec potentiς animae realiter distinguuntur ab ipsa anima. Tertio. Forma accidentalis est sua virtus. Ergo multo magis sorma subsantialis,quia nec intenditur, nec remittitur. Antecedens prodi quia accidens immediate agit. Quarto. Si potentiae animae non fiant essentia animae. Ergo erunt a
cidentia.Sed hoc est falsum per Aug. nono de Trin. dicentem, quod iliae potentia non sunt in anima sicut in
subiecto , ut sum accidentia in sibi
cto, quia non excederent subiectum, mens autem potest praeter ea , quae sunt in subiecto alia amare,& coan
Quinto. Anima est, ouo primo vivimus,sentim dc intelligimus. Ergo non per aliqua potentiain, ab ea distinctam et Sexto. Forma simplex non potes esse subiectum potentiarum, & accidentium . Sed anima est forma simplex. Ergo. Septimo. Rationale correspondet animae intel lectivae , non ut forma accidentalis, sed ut substantialis. Ergo non dicit potentiam de genere qualitatis distinctam ab antis,ut est substantia. Octauo. Noli stant multiplicanda entia sine necessitate. Sed anima simul cum organis est sufficiens principium ad operationes vegetathias, de sensiti uas. Ergo de ad intellecti uas, ut ei propriores. Nono. Quod formae imperfectiori tribuitur, multo magis debet persectiori attribui. Sed i rma accident lis est immediatum principium operandi,ut calor calefaciendi , de habitus scientificus assentiendi. Ergo de anima sine potentias distinctis.
Decimo. Aia'ex sua natura habet,
quod sit intellectiva veri, de appetitiua boni . Igitur non per potentias distinctas, scilicet per intellecium, de vo
Vndecimo . oeaecunque sunt distincta realiter, potest Deos separare. At non potest separare passiones ant-mae abii pia anima , non enim potest esse intellecti in , sine intellectu.
importat, est animae intellectivae a
tri endum: At esse principium imis
mediatum operationum perfectione ita portat . unde euain Deo attribilis
276쪽
Libri teri . tur. go anima non distinguitura
menti, , quibus mediantibus dicitur operari. Tertiodecimo. Quae eadem genetione generatur, & eadem corruptione corrumpuntur sunt idem realiter,
per Arist. . Methaph. Sed anima, de eius potentiet simul generamur ut
patet. Ergo. Rrtodecimo. Saltem memoria non videtur alia potentia ab intellectu . Nam August. in ro. de Trinit. ponit in anima memoriam, intellectum,& voluntatem.
Quintodecimo. Probatur opposi. t um , quia memoria est conseritati Ipecierum. Sed hoc attribuitur intellectui a Phil. rex. 6. Ergo. Ad claritatem huius quaestionis . Primo notandum venit, quod circa eam sunt quatuor opiniones . Prima est Greg. Arrimi n. m q. dist. I s. q. 2.
Gabr. quaest. vn. artic. I. conclus. 2.
Ocham quaest. 1 dc 26. de quorun dam aliorum, quod anima non distingititur ab intellectu, memoria, Qvesuntate nisi secundum modum significandi, quia eadem anima ut iniel ligit dicitur intellectus, ut vult voluntas , Ut immoratur mem
Secunda est Scoti, de Scotistarum
dist. i 6. quaest. via. dc D. Bonaventurae iii Ptiino dist. 3. quaest. 3. scilicet, quod anima non istum ex opere intellectus, sed formaliter, de ex natura rei distinguitur a suis potentiis. Tertia est Henrici quidlib. 3. q. I quam videtur sequi Dur. in primo di- si in I. 3. par. 2.quaest. 2. Nam hi fatentur anima a distingui a suis potentijs, prout potentiae supra ipsam addunt quendam modum, seu quandatu relationem ad actum, quia anima vi imtellectiva dicitur habere relanCnem ad intelligere, de quatenus volitiva ad velle.
Quarta sententia est S. D. prima
parte Quest. 7. art. primo,& inanet iis quaest. 1 .art. s. & pluribus aliis in locis cum Calati-Bannes Alberto Magno in I. dist. s. arta vit. Alensi 2. quaestion. 6s. memb. 2. AEgidio, Henrico, de alijs multis apud Ru-uium secundo de Anima quaestio. r. quod Anima realiter distinguitur amis potentijs scilicet ab intellectu, memoria, dc voluntate. Secundo igitur notandu, quod ope Proxima rationes potentiarum animae habent principis duplex principium , scilicet priinu,& operauio-
proximum. Primum est anima, quae n manicum det esse, dat etiam operationem. ma ect poProximum est ipsa potentia, V. g. pri- tentia.
inum principium intelligendi est anima, quia ipsa habet, quod sit principium intellectus,sed proximum est ipse intellectus, quia anima utitur intellectu ad intelligendum, Sc volunt te ad volendum, quia substantia non agit nisi mediante potentia . Tertio notandum, quod primum n qua . principium, vocatur principi u quod , dc proximum quo, nam substantia immediate producit substantiam , ut quod, quia inter substantiam prod clam , producentem non daturalia media substantia, quae se habeat ut quod, sed inter substantiam prodit centena, de productam mediat principium quo, scilicet ipsa potentia, qua
mediante su bstantia operatur.
Quarto notandum, quod duplex Et est eius est potentia. Prima dicitur essentialis, dem genequae respicit actum proprium essen- ris cu Iu tralem, v. g. materia est potentia essen actu. tialis de genere substantiae respiciens formam substantialem, de talis potentia est eiusdem generis cum suo actu. Secunda dicitur potentia accidentalis, scilicet ad operationem suppotientem actum essentialem . Et haec non est eiusdem generis cum suo primo principio,sed bene cum si actu Vnde dicimus potentias amnIae , dc e rum actus ei se de genere qualitatis,
277쪽
iiD anima esse de genere sebstantiae. Quinto notandiam, quod anima ,scut quodlibet subiectum non
soli im est causa materialis suarum passionum, ut in eo subiectantur,verum etiam dicitur earum causa effectiua , quia eas producit . Sed duplex est efiiciens. Quoddam enim producit effectum media aliqua actione , sicut ignis calefacit aquam, median te calore. Quoddam vero produciti effectum naturali sequela, qu:a scilicet ad esse subiecti naturali concomitantia, &absque media alia acti . ne cuiruntur consequentia , sic. ita dresse causa suam pallioniam ei-fective, quia dum ipsa producitur,eadem actione potetiae eius ab ea fluunt natiuali sequela . Est aute anima in tellectiva in hola causta potentiarus sitiuarii,&c quae sunt corpor ,&extensae,ipsa vero nequau , Vn OpOGtet ut ab eis distinguat ut alia entitas.
Secundo loco principali ponitur haec coclutio. Anima realiter disti uitur a suis potentiis. Probatur duaus rationibus S. D t. prima parte quaest 77. artic. I. quarum prima
est . Quae sunt diuersorum generum distinguitntur icaIlier. Sed anima, de eius potentia sunt diuersorum gene- Luna, nam anima est de genere sustantiae, & potetitiae de tenere qualitatis. Ergo maiorem est Aristh. . Metaph. Confirmatur ex Arist. Nam I. de Ria
text. II. In 2. t xl. 2. Animam
dicit esse actu corporis, intellectum vero nequaqua . Ergo distinguuntur realiter, r.entitate, quia Mlicet ala estentitasqtiae est sorina coli raris, nota
sic intellectus . Idem docet, i. Et hic. ad Nicomachum. Secundo. Esse dc operari in creatis distinguuntur realiter. Ergo & substantia, quae dicit esse, potentia, qtiae dicit proximum principium operationum , de quia elle est de genere substantiae, de operari accidentis . Vide Caiet. prima parte quaest. τ=.art. ii& ibi Dominicum Bannes, & Iauel
lum secundo de Anima,quaestia. Tertio probatur exi Aug. I s.de Trinitate cap. 7. ubi dicit mento vis non esse animam , sed aliquid eius 6c D. Dionysius cap. r i. caelestis Hierarchis aliam dicit esse substantiam Ai gelorum, & alia virtutem, & operationem,& idem docent m Ii patres. Ad primum dicendum , quod me
nroria,intelligentia &c.dicuntur una vita subiecto, quia suridantiar in una animae vita,non tamen sunt idem realiter.Secundo dico, qd haec sunt unutotu potestatiue, sta totu potestativa
adest omnibus suis partibus sim essentiam, & si non seciandum virtutem. . Ad secundum dicendum,non taeeandem rationem de materia pri-ima ret pectu forme in de Anima reia pectu suarum potentiariam . Nam matcria prima ei in potentia essentiali ad formam,&ideo ex nullo esse potest cile distincta a sorma. Anima vero habet esse, & mpponitur his
re elle, & deinde producere potentias naturali sequela,ut diximias. Ad tertium dicendum, quod se ma accidentalis non est sua vi misnec agit , sed composiluin est illud quod operatur, dc tunc sorma substantialis se habet,ut primum principiuin,&potentia, ut proximia quo.
tcntiae sunt accidentia,sed non media actione prodi acta, sed naturali sequela. Ad Auguiliniani dicitur,illum voluisse insinuare , quod non solum amor, & cognitio animae sunt in ipsis,
sed citam alia,quia sit c accidens excederet subiectunt.
Ad quintum dicendum , quod typrimo taenitur pro primo,& non pro
Ad sextum dicendum , quod duplex est subiectum, quoddam compositum ex minetia , de forma, & hoc est
278쪽
tium, quoddarii vero compositum ex atreu, Si potntia, hoc potest esse subiectum po- temtarum,sicut est anima. Aetius au te purus, qualis est Deus nullius accidentis potest esse subiectium, de hoc voluit significare Boetius. Ad septimum dicendum ,quod tyrationale secundu ira rem stat pro anima intellectiva, ' ideo dicitur disterentia essentialis, significatur tamen per modum qualitatis , quin minus nota per notiora explicamus. - Αd octauum dicendum, quod Gliam dato, quod anima sensiti uasi--u cum organis fit sufficiens principium sitarum operationum,adhuc tamen sunt necessariae potentiae realiter distinctae ab ala vegetativa, sensitiva,& iii teliciuiua, quia anima non agit nisi mediante potentia. Ad nonum negarur maior absim Iute, quia multa attribuuntur λα mae imperfectiori, quae non possunt attribui perfectiori . Potentia ergo, quia solum dat operationem , ideo eit eiusdem generis cum operatione. At quia anima primo dat este ,&secundo operationem, ideo non potest
esse immediatum principium , sed bene primum, ee hoc significat in ea perfectionem sibi possibilem. Ad decimum primo dicitur, quod
anima secudum suam naturam hahet, O sit intellectiva vhri, de appetitiua boni radicaliter,sed sormaliter&proxime , hoc non habet nisi per intellectum,& voluntatem. Nam etiam ignis, sua natura, H radi-
caliter dicitur calefactivus, tamen non calefacit sine calore.
Ad undecii admisso, qa pera utami potentia possit separari' passio a sebiecto, de qua re egi iti Staptimo Metaphysicoru modo dico ad
maiorem, quod erit vera si naturali Ier non se consequuntur, sicut fac tertis
iant at ima, Si eius potentia.Dato itatem quod Deus sep r iret intelle' ' -- Mi ima non esset in statu vio
bet accidens sepaiar a Mina subiecto, quia in quolibet ente est potentia obedientialis prompta ad Deum, Faceret tamen tunc Deus, quodens separatu in actu non agereL iecia- dum ptopria, sed quod tantum aptitudine agere possit. Ad duodecimum dicendum ad maiorem,quod illud ,quod importat persi ionem conuenientem animae intellectivae dit ei tribuendum. At esse primum , ita media tuin principium operationu soli Deo con
Ad declammtertium satis diximus in quarto Metaphisicorum, pro nunc autem dicitur,quod pro' sitio est vera, si utrunqtie eodem modo gener tur, & non unum primo idest laomo, de consecutive aliud, scilicet inteli
Ad decimiim qii artum clrcendum, quod inemoria non est aIta potentia intellectiva ab intellectu, nisi proueintellectus ut est in actu primo. i. vecit coseruatiuus specierii dicitur in moria, de ut est in actu secundo, idest dum actu intelligit, dicitur intelle-ettis. Ad decimu quintu dicendu , quod distinguuntur sin rationem,ut supra.
sint ab anima. Idetur quod no. Primo. substany tia non est immediatum prino, pruna productionis alicuius, sed a rit medio accidente, ideo siil,stantia deest primum principium, de potentiae primum. Ergo non sunt ab anima Sec do. Sic sequeretur, quod anima
279쪽
potetiam calefacta suae naturae resin-
qua per igncisi calefacta, suae naturae quatur a frigiditate eius potentia se relicta naturaliter recisserat suam reducit ad frigiditatem. frigiditatein. At hoc est falsum, quia Ad primu ergo dicitur quod ma- a priuatione ad habitum naturali- ior currit de productis media actio. ter non datur regressus. Ergo. ne,& non in productis naturali con- Tertio si sunt effective ab anima, comitantia. -aut peractionem distincta a genera- Ad secundum dicitur,quod anLtione compositi,vel a creatione ani- ma suae naturae relicta potentia orta. mae,aut non. Primum no admittunt ra, se reduceret ad propriam nam-Doctores Thomistae ut Caiet. I .p.q. ram si haberet omnia reciuisita.i. diis D. art. 3.& clarius. q.77. arta. ad spositiones debitas, & nullum ei obcundum,&tertium, Bannes,art. 6.& stet impedimentum, ex quibus est S. D.expresse ad tertium.Si secundu, quod non possit dati regressus a pri. haec non erit emanatio ab anima,sed uatione ad habitum. productio a generante. Ad tertium diximus quod est G. Pro dilucidatione huius quaestim productio. Sed arguunt tenentes nis primo scito Coment. 4. Metaph. animam distincta actione a produ-Comm. 2. landianum a.de Anima q. ctione compositi .i. media actione Io. & Niphum tex. 29.tenere poten- potetias producere. Primo,qilia creatias anim effecti ueno esse ab anima, riodistinguitur realiter ab edi icti sed ad summum ad eam pertinere ne potentiae de natura substantiae, iascut adcausam materialem, & fina- deit animae,nam prima eii ab extri lem. Oppositum docent . S. D. p.p. sem, secunda ab intrinseco. Secundo,
Z.77.articis. & 7. Caiet.& Bannes quia diuerss dependentiae di cunt di-
, idem. uersas actiones ab agente. At aia alio 1
Secundo ergo nota, quod anima modo depcdet ab agente u potentia in eodem instanti in quo producitur, ab ala. Ergo sunt distinctae actiones.smul cum ea omnes eius potentiae Se his de facili respondetur. Ad comproducuntui, o mei ex vi gene- primum enim dicitur,quod illς actio rationis debeanrur,vel crearionis vir nes distinguuntur ut includes, & inia a tute, unde non damus duas pridi clusum,quia eruies immediate proaductiones, una qua producatur ani- ducitata ,et ea mediate potetias, sed ma ab essiciente, & altera qua an i- eUe actione sicut eade actione crea-ma producat potentias suas, ut tenue tiua Deus produxit Sole,& luce eius. runt Suareet disp. 8.trac. 3. nu. .& Est ergo distinctio in ordine ad cam s. si Metap.&alis plures. Id . sas,no in ordine ad productiones,&Tertio loco pono hanc nclusim per hoc patet respono ad secundum,n . Potentiae animae et sective sunt & et notum erit unam potentiam ab ab anima,sed naturali sequela,&co- alia in vadem productione .ema comitantia. Probatur primo prima re posse. Secundum S.D. p. p. q. mPars conclusionis. Potentiae animae art. T.
continentur in virtute animae.Ergo Basellet anno 11 . de Venetiis ιεisi.