De contemptu mundi. Liber. By Desiderius Erasmus

81쪽

molares

item verissime atque pulcherrime. Possent eadem haec ut ratione atque auctoritate probati sunt , ita mille doceri exempla ses at nos ne si adiuta prosequamur tribus contenti rimus, qnorum primum ex fabulis,alterum ex Romanis historiis, postremum ex sacris literis petemus. Quid

enim almd sibi vult quod Orestes simul atque matrem trucidasset, ab utricibus diris quas vulgatius urina appellant correptus fingitur, itaque

ab his exagitatus, ut quocunque fu-ginet, eas adversas sibique faces intentantes offenderet, quam eum qui

aliquod flagitium admiserit, ita conis scientiae stimulis torqueri agitarique ut pluenes quadam laborare videri possit multa quidem scite poetis

ex cog tata sunt, at hoc mea sententianini laetius. Quare me hujus fabulae commemoratae nondum cenatet. Et quid Lucii syllae exemplo et evi-

82쪽

et ERAsM ROTER DE evidentius I Fuit huic viro ut legi-inus, inexpleta crudelitas, ita ut mi- setabile ritu sit, quot aut proscripserit, aut caedi jusserit, caeteris item steteribus non segnius ornatus Verum de hoc tyranno quod nemo a

ius poterat ipse hominis malitia sup-olicium sumpsit Maleficiorum enim

huotum conscientia ita cruciatus est, ut nullo ingeniosi nulla medicorum ope somnum amissum revocare potuerit, tandemque motbo foeditasimo quem pedicularem vocant petieri Restat Chain ille, antiquis

imum quidem, at ea re nihilo obscurius hujus rei exemplum Is fratrem invidia permotus trucidasse legitur, neque id impune Continuo supplicium consecutum est , varium quidem, at nullum inclementius, nullum capitalius , quam conscientiae. Ea in sceleris auctorem multo leverius quam conditor ipse animadvertit Obiurgabat ille , imo potius expostulabat, ut poenitentiam simul contamonem eliceret mat miser ille maius

83쪽

CONTEMPTu MuNDI majus peccatum suum existimabat, quam cui ignosceretur. Vitam illi donarat Deus , at ipse se vita judicabat indignum. Quam dirum carnifi-eem in illius pectore sevisse credimus. Quid illi dulce in vita accidere potuisse putes, qui sibi ipse infen-1us sui desperans, sibi ipsi molestuet vitam credebat acerbam, in conspectus hominum prodire verebatur. quippe qui omnes sibi tales fingeret, qualis ipse sibi erat. Vides Io doce mi qua tormenta , quas labes, quos stimulos , quos tumultus, quos aestus sceleratus animus ferat Nunc tute collige, quam plena ocii, pacis, voluptatis res sit nihil conscire sibi, nulla pallescere culpa Qilid est quod pectus ita praeparatum atque compositum permovere possit siti est, quod jure metuat Num homines

Verum non terretur inimico homine qui amico nititur Deo. Num calamitate 3 At eas etiam lucri loco deputat. An vero mortem quam etiam ultro optat Postremo an Deum ipsum f

84쪽

of et RasM ROTER DE Ne ipsum quidem , utpote cui se charum, sturae esse confidit. Quid hac re potest cogitari pacatius, quid securius, quid felicius Sentiri utcunque odoce potest, narrari plane nequit Numista tibi levis videtur causa , qua ad nos advoles 3 At sorte

ipsum ad quod te advoco lata is hic

beatus habes. Sic equidem confido.sed eo magis tibi is hic evolandurneenseo. Habebis enim hic, multo cumulatius, longe tutius. Quid tibi adeo liberum est inter latrones charum portare thesaurum 3 Hic siquid habes augebitur, istic aeternus metus est ne amittas. Hic interna illa pax maxima, externa nisi hic nu quam Isthic haec nulla, illa si qua est,

mrara est,in parum tutari propterea quod coenobia , ex malis bonos, ex bonis melio te essiciant , mundus contra, ex bonis sceleratos ex sceleratis sceleratiores reddet consuevit.

det la

85쪽

CONTEMPTu MuNDI. yy A p. XI. De Voluptate vita solitaria.

Exum de tranquillitate paucio

ribus quidem, quam res postularit, pluribus tamen quam institueram, isse video, nunc de voluptates quod unum restat quam brevissime poterimus, exponemus. Ea profecto una est , quae omnes hominestam sibi pertinaciter deditos habet, ut ab ea nullis malis deterreri, nulla ratione avelli possint. Et illud fortas

se non absurde Epicurus, errare quidem mortales in iudicandis voluptatibus , omnes tamen uno animo aliis quidem atque aliis modis eas expetere. Proinde seculares quos vocant ea vel maxime causa nostratque vitae institutum fugere atque odisse solent, quod triste putent esse, horridum, inhumanum, atque alienum ab omni voluptate. At nos ne eos iste deterreat error longe secus esse demonstrabimus, tantumque abesse, ut vita uostra voluptate vacet , ut

86쪽

io, in As MI ROTER DE ausim omnes Sardanapalos ad eam tanquam quendam delitiarum paradisum invitare. In monasteriis volu

ptas inquis Delphinum sylvis appin-

is, fluctibus aprum. Imo vero miso doce tota vitae nostrae ratio Epicurea est. Iid istuc inqui Audies. Negat Epicurus eas admittendas esse

voluptates , quas maiores molestiae consequantur. Et nos quidem non scortamur, non adulteramur, non Asotorum more nos ingurgitamus: sobrii orientem , sobrii occidentem solem videmus, quorum utrumque vidisse illos negant. Haec enim omnia nunquam ita se habent, quin plus adferant molestia quam oblectamenti.

Sed neque ditari, neque clari aliquo magistratu essici aut possumus aut cupimus. Ne in his quidem ab Epi. cur magisterio desciscimus. Nam

cum parum habeant voluptatis, molestiae plurimumst sapimus , qui exiguum commodum maximo incommodo mercari nolimus. Praeterea docet nonnunquam adeundos esse dolose S,

87쪽

CONTEMPTu MuNDI. Si dolores , maiorum dolorum effugiendorum gratia saepe omittendas esse voluptates , ut majores assequamur. Quid nos Vigilias, jejunia, solitudinem , silentium , caeteraque eius generis perferimus, ne majores dolores ferendi nobis sint. Non potamus uncti, non choreas ducimus, non cursitamus quocunque fert libido, non caeteris ineptiis indulgemus, at utinam videas, quanto cum foenore istis careamus. Tu nos voluptatem amisisse credebas commutavimus

non amisimus, atque ita quidem ut pro paucis ac parvis plurimas ac ma- imas receperimus. Jam dudum nitidos istos ac molliculos ariectis esse auribus arbitror, ut qui me novum aliquod parandae voluptatis artificium docere sperent. Docebo quidem. Sed eos interim a sordissimis istis illecebris , quae nobis cum pecudibus

communes sunt, animum transferre

volo. Pecudes esse desinant, intelligantque in homine sublimius quid

dam esse ac divinius, quo potius D s quam

88쪽

81 ERAS MI ROTER PEquam ad corpus delectatio referenda sit. Nam pecora cum in illis sit nihil corpore praestantius, suam quandam felicitatem ventris ac inguinis repletione non injuria metiuntur. At hominis dignior conditio est , quam ut non aliis rebus , ac bruta natum se existimet. Constat enim ille non corpore modo , verum etiam anima. Corpore quidem excepta figura, nihil a brutis absumus, anima vero non parum ad divinam illam atque aeternam naturam accedimus Corpus terrestre, brutum, tardum, mortale,

morbidum, caducum, iners, ignobile. Anima contra coelestis, subtilis, divina , immortalis, perpetua lucida, generosa Et quis sic caecus est, qui non videat, ne conferendum quidem esse cum anima eorpus PQRantum igitur a dignitate animae abest corpus, tanto animi voluptas corporis praestat illecebris Illa enim uti anima, vera, perpetua fastidii ne- seia lyncera non est . divina salutifera. Hae contra alta labiles, fa

stidii

89쪽

stidii plenae, plus aloes quam mellis

habentes, foedae mortiferae. Fieri autem nequit, ut idem, corporis animi voluptate gaudeat. Alterutra carendum est. Quid hic consultus consuleret Epicurus Z Nempe ut obscoenas illas corporis illecebras amoveamus , ne impedimento sint, quominus praestantiores, dulciores animi voluptates assequamur Atque

hoc quidem et dixi est voluptates

non amisisse, sed foenera Te Sed jamdudum audite te velle suspicor, quibus hic animi pascamur voluptatibus. Primum eo horriuili sordidae conscientiae cruciatu vacare Epicuro auctore ne ab eo recedamus voluptas est vel maxima Nam illi non parum multum est, quod gaudeat, cui nihil est quod doleat. Deinde coelestium atque immortalium delitiarum contemplatio . in quas nos venturos Deo volente speramus , an

non voluptaria res est 3 Quis est tam stupido pectore, qui ubi huius vitae saluto coelestis elicitas in mentem

90쪽

8 ERAsM ROTER DE venerit, non vel lachrymet prae gaudio, cujus animus sic moerore dejectus atque humi depressus est , quieogitata illa vita non erigatur, nouer hilaretur . non ex hoc corpusculo evolare gestiat Quid si etiam gustata FQuanquam haec nondum sapiunt. quibus adhuc mundus sapit, sacris animis nihil exploratius. Nam quamvis vitae illius jucunditas futuro aevo servata prius percipi nequeant, quam

animus ex hoc te terrimo carcere emergens eo revolvet unde profectus

est, ejus tamen odore quodam sensuque pia mentes afflati mihi videntur, equasi coelestium imbrium rore quodam tingi, ac de illa nunquam defectura luce nescio quid sublustre aspicere. Quae res, quid habeat voluptatis , ei cui comperta non sine persuaderi quidem potest, expertis non aestimari nedum narrari. Quanquam autem harum delitiarum

s soleat esse mora, tantae certe sunt

tu si quicquid hic mundus usquam habet