Nizoliodidascalus, siue, Monitor Ciceronianorum Nizolianorum, dialogus Henrici Stephani. ..

2쪽

GV ETO, VIRO CLARI SS.

brum hunc conspexeris, vir claris

sim recordaturus sis,me ante annos a

liquot Viennae Austriae tecum deambulantem,in eum sermonem venisse ut dicerem esse qu0sdam velut minoru gentium Ciceronianos, qui suam Cicero- Dianitate. Vtar enim vel illis inuitis hoc vocabulo, quum ipse Cicero Appietate& Lentulitate dixerit non ex ipsis sontibus,sed ex rivulis duntaxat aut etiam ex lacunis quas derivata ex illis aqua eLficit, id est,no ex ipsius Ciceronis libris sed ex Nietolii & quorundam aliorum obseruationibus hauriret. Nihil minus tamen tum temporis quam de scribe do Nirohodidascalo,sive Monitore C,

ceronianorum Nigotianorum, cogit

bam: sed quum mihi non ita pridem

3쪽

quaedam talium Ciceronianorum scripta risum mouissent, mihi visus essem deprehendisse quid illorum Ciceronianitatem plane ridicitiam redderet,iacie dum putaui ut illos de eo. quod deprehendissem monerem. Hoc enim officium, monstrandae errantibus viae, detrectare , non minus religio mihi erat,

quam illi religioni habent a via qua NL

Zolius monstrat,vel latum utimem disicedere. Quam tamen illorLim cautionem , n0n religionem , sed superstitione,& quidem Vanissimam , Vocandam

esse silebuntur,yt spero, qui Dialogum hunc attente legerint. Quid dico super tritionem vanissimam e merito certe pe.riculosissimam addiderim, quu quam plurimahuius rei exempla Dialogus hic Tantum abesst autem ut Veri Ciceroniani offendi lioc libro debeant, ut contra gratiam ab illis eunt inire aequu sit, quod ostendat quatum inter illos velut minorum gentium ut antea dixi Cicol ronianos,& ipses,qui maiorum setium

-- α

4쪽

Ciceroniani eade appellari ratione pos junt,st discriminis Quod si potuissem illos ita monere ut nulla Nitolii mentio fieret, longe id gratissimum mihi fuisset: sed nihilo magis fieri hoc potuisset, quam moneri quispiam de adhibeta in posterum asuersus aliquem morbum cautione, sine

ulla eius rei quae morbum illum ei peperisset mentione. Induco igitur quemdam Marcu,qui quanuis ita sit Nietoli nus ut pro libro Nietolii tanqua pro aris& socis pugnare paratus sit, tandem ta- meri obmutescere cogitur,multis Netolianae siue inscitiae siue secordiae manifestissimis exemplis obrutus. Quis enim aut inscitiae aut secordiae non accuset illum qui plerasq; voces pro synonymis affert quae nihil minus stini quam syno-

rimari plerasque tanqua cotrarias promponit quae quiduis potius quis cotrariae suntl illum,inquam, quem si sequa-

mur,fatendum erit Cicemnem compo

sta verba cum simplicibus, pasilua ii terdum significatione cum activa, aut . A. iii.

5쪽

vicissim, tam in nominibus quam Vedibi confundere:negare denique no poterimus,Ciceronem , line ullo delectu, vel ho ci vel istud , vel illud vocabulum seu loquendi genus usurpare: nec Vlla liam erut adiectiva quae nonnullis inimium substantivis iuncta certa quandam significatione apud eum habeant. Exe

, pli gratia, qtiqnia Insanas substructiones Cicero dixit pro magnis, quiduis

qvsa magnum sit, Insanum vocare Ciseceronianis licebit, autore Nirolio. Ita Insanus homo dicetur qui erit magnus, Infima mulier,quae erit magna: Insanus equus,asinus,canis,id est magnus: Itissenus liber, Infima domus, Infima urbs. Qqicquid denique ad magnitudinem eam peruen erit ob quam dici magnum in suo genere possit, illam Insani appellatione effugere non poterit. Neq; ta' men est cur ii qui magni sunt Metolio de appellatione illa siccenseant:quoniaesus acerbitatem alius cuiusdam dulco dine Compensat, quum eos qui magni sunt Icut Insanos, ita etiam Bonos apr

6쪽

pellari posse existimat. Haec enim sunt ipsissima eius verba, M A G N V s, Ampius, Grandis,Non mediocris,Non pa uus,Vberior,Bonus, Late paten ammanis,infinitus, Vastus,Insanus, Longe i teque patens. Nimirum quod Bonam partem pro magna legisset apud Cicerone Nec minus sat scio haec miraberis synonyma, , T T E N T E, Silentio Attento animo, Benigne, Diligenter , Clementer. Sed alia quae multo maiorem tibi mouere admirationem vel potius risum possint, in ipso Dialogo videnda relinquam. Braminatur autem in eo illa etiam yelut Appendix ad obseruationes, in qua pro barbaris vocabulis, aut Latinis Digem . yt ipse ait sed non Ciceronianis, ita substituit.Examinatur,inquam,

in illa Appendice mulia Nieto Mna quae

vel Heraclito risiim cocitarent. eX qui' bus aenigmatica etiam nonnulla essedc

OEdipum quempiam requirere Videri queant. Quale est hoc, pro Graeca voce Pleonasinos dicedum esse occultae in-

7쪽

sidice,Ciceroniane quidem certe loqua volenti. Inquiritur etia in id illius iudiciu , quo quaecunque Vocabula aut loquedi genera exta n scriptis iis quae Crceronianis sunt inserta ne exceptis qui de vcl illis veteru poetam versibus qui multa obsoleta habent, vel ineptissimis illis & a sermonis Latini puritate remotissimis declamationibus)115 selum ad mittit,sed in eode quo Ciceroniana gradu collocat, pamq; honore didiatur ratquaeda quibus Teretius, Sallustius, Cae- virgilius, Horatius, usi sint, reiicit.

Quid igitur e estne inutilis latus Nigosi labore Illis quide qui toti ab illi' iudicio pendet ex quibus sunt mei illi minorugentiu Ciceroniani)magis periculo imqu&m utin esse ,h ill s qui de illius iudi 'cio ferre iuruiu possunt, qui edam bona

multis malis permixta inuenire dico.Erit tamen tuae quae plurimis etia princi-

pibus perspecta est)prudentiar,ratioties meas,priusqua quicqua pronunties,p5derare. re rogo ut libeat quaprimit quicquid esse poterit in legendo hoc o

pusculo taedii deuorare. Vale.

8쪽

NI ZOLIOD IDAS CALO S,

Dialogus Henr. Stephani.

, o te, Marae, pedes pa8 quo uia ducit ad Aulum p ΜAR. Ad illum certe. FA B. Quem tu IK.

seruationes in Ciceronem. F. Qtam ad sumὸ Μ. Hui: quasi non sit vel, pueris sibiis sinus Ni lii Obseruationunt usiis. F. Notissimu igitur est pueris, quod mihi ; quan-

tissimulam M. Tu veto Camille idemne te ignorare dicis p c A Μ. Quis esse Nietolii usis,uli existimetur,scio:& condunt pro inum Ciceronianae Latinitatis habςri non ignoro: sed an eu suis lector bus vsima' prae-uotque expectant . id verd nihilo magis noui quam Fabiu s. r. 'At ego nequid iam B. i.

9쪽

dissimulem sat scio, ex eius lectione ει- cium illum non posse percipi quem CXPC- Dant. Μ. Quid audioZ F. Quod verum est. M. Quid λ ullusne est liber, ei qui Cicero nianus cupit euadere, magis tactuosus nodica necestarius in quam Nietolius F. Ipsiim

saltem Ciceronem Excipere debueraS. Μ-

Excepissem, si aliud apud Nietolium quam

Ciceronem ipsum haberemus. F. Apage t lem Cicerone .l M. Apage Ciceronem,in quisl F. Non equidem: sed talem Ciceron

Illuenim ipsum quem ibi quirendu putas

Cicer' ne magna assicis iniuria,du Nigolii existimatione vis tueri.M. Quid ita 'F. Quia, si veru id est quod dicis, unum idemque esse Ciceronem & Nietolium, inepta esse apud Liceronem multa, quod ad singuam Lati ngm attine , dicendum erit: quonia multa eiusn odi habet Nigolius. M. Bona verb quaeso. F. Ego a dissimulatione tam stim a

lienus quam qui maxime: Τὰ συυα-τ σκαφων --λ ω λῆ F, Vt, comici. Graeci utar prouerbio. Μ. Itane apud NiZolium multa esse inepta aisλF A. Aio. si tamen yliudvoc - '

bulum Latinitas suggereret, quo rem illamo r' declarare possem, eo utere

sed Latini unum istud habet quo eam rem significent: Graeci autem ne Vnum quidem, i Ciceroni ipsi credimus. Μ A R. At Vide

10쪽

illi

tia,

selli

DIA L. HEN. STEPH. x

Fabi, ne ipse potius ineptus quod pace tua dixerim deprehendaris, dum inepta nonubia in Nitolio deprehedere tibi videris. F A. Imo vide Marce qui Nietolium, aliquem virum principem fingere videris, cuius ego maiestatem laeserim ne, si bilem mihi mouere pergas , aliquid multo grauius de tuo

Nirolio, vel potius, pro uno verbo multa eaque longe asperiora audias. Μ Α R. Non dubito quin tibi facile futurum sit multa il- li obiicere: verum nobis vicisii in ea dilue re, non dissicile futurum spero. C Α Μ. Ne dicas Nobis,sed tantum Mihi ego enim tubi meam hanc ad rem opera non polliceor: praesertim quum ipse quoque cum alia tum vero iudicium in Nietolio desiderem. Μ A R. Atqui ne Hercules quidem contra duos. p A. At si unus ego Nizolium accusassem, tum vero dixisses, Vnus vir, nullus vir. M. Fortasse. Sed quaenam ambo illi obiiciatis scire cupio, etiamsi me illis refellendis parem minime futurum sperem. Tu Fabi eris