Io. Nic. Madvigii, ... De Q. Asconii Pediani et aliorum veterum interpretum in Ciceronis Orationes commentariis disputatio critica

141쪽

rum coniunctione vitiosa, quae omnia enumstraro longum est. IIuius generis IIaec sunt: anuOniae IN frumenti ostio numero proebebantur p. 21 ad I iv. 10 ' ; quii non permissi εunt accusare p. 13 ad Div. 19 ' ; Micinum ess ad Poenes nunquam P. 25 ad. Act. 1. 2. Notandus quoque usus Pronominis late pro hic, de re, quae adest aut nunc ipsum Commemoratur, qui Plaue extremae analis est, p. 23

ad Lib. 1, 42 cetao mihi Asinias, Furias sic ed Ι.)J

istoe omnea &c. . Partiquia quod pro insinita aeuientia Posita communis est omnium insimω aetatis scriptorum. Sed singi laris inibi visus Est quamquam nec Plurima ota hoc genero lcgi, neu finuo sem PDI' ad limo adtendi, b usus Uuνgd persecti Meras Pro persccto vel imperfecto in narrando et discriben

do, ut p. 26 ad Act. 1, 2 moris autem fuerat, cis.

. . . . : . . . U. . . o P . ,

i : . οῦ 1 . η Cod. Iust. Lib. XI, 23, 1 M pane-exhibenda an - .' riona; eodem Maodo in aωro 'Cassio l. V, 11. Miriun, suisse, qui hoc Ioquendi genus defenderent locis Mneeae. de ira.1, 7, 5 et IV, 12, tibi vpertum est, impersonaliter dici, Et in i is suisse Dulierum sad opusc. de la . iuriscons. p. 324b , qui etiam in verbo ελο Coryparamio lapsus est ἔ veriora aliquot exempla huius vitii, stitisti vitium es apud Ruddim. II, p. . ι 219. Extrema aetate ita saepe dicebant. Cod. Lib. I,

Non memini hoc obs volum Iegere; sic Uin onmilius QPitum inscripti uitiua ponitur in orthographin Cassi-. ι odUrio Cis. Q ut eKempla, quae ad nianum stini, Ponam, Anian. Iii Schulting. Iurispr. Anteius . p. 227 et 23b. Anonymi arguan. orat. Pro Ligar. Extrem.

142쪽

p. 34 ad Aet. 1, 9 et p. 66 ad Lib. 1, 29, ne

c Ae fuerat p. 28. ad Act. 1, 6, θυι a adhuc trieatria non fuerant Ρ: 6s Lib. 1, 22. Hoc qiio quo mihi Plane non ea dentis, sed in iobeuntis linguae Latinae esse vidothr. Eodem modo schol. AIn-bros. ad Cic. pro Scauro p. 10 M. P. 192 B. er

necesse herae P. lf Nemo huc trahet, quod do singular; quodcvn Plusquam

Persecti usu pro imperfecto apud Ciceronem set alios Observatum est ab IIeusingerIs et postea ab nIIIs; etsi totum hoc inibi quidem eommenii ἰum V;detur, nequatillo loco re vera ea temporum permutatio facta. Perseqttur exempla, quae Bainoom posuit S. 164. noti

T. P. 402. Ita Iocia pro Mur. 25, 51 et Acad. II, 1,

3 legitime plusquamperfectum poni, Nemo non Videt, qui paulo illi Igentius de temporum usu cog ItaVIt; de huerat Lucullus antea triumphare crecent Iores d cerent debuisset , sed tum demum trumphavit; sio inquius erat, melius herat, de quibus Gemhard in excursu

modo LilIcai vo d;xisset: id, quod scelera Δεimum Dit, ex pie , relata ad Eteoel Is i mptis cogstatione. sariusis: locus I ris. Iur. 59 satio discedIi a consueta Norma ; sed tamen scrἰptor cog tau i do foedere male sacto, quod non serI par fuerit a poetarum ioc; stiam habent libertatem ; ovi lius quum dieli: nee herant, signi scat aImul ne tum quidem suἱs,e, nee tamen id dicit ;

143쪽

Exposita sunt, quae maximo ad 1m Ius D in mentarii rationem cognoscendam pertinero videbautur; qui quin literis Latinis languesccntibus scriptus sit, dubitatio nulla relinquitur; illud dissicilius, qua Potissimum huius aetatis parte compositus sit, constituere; nequo enim Ili horum extremo rum temporum I ituris, in quibus nulla certa es propria sorma eminet, tam apertae sunt aetatis notio, quam in supcriorum. Quid tamen ut pro- habile sequar, dicam. Νoquo enim parvo intervallo scriptorem Post Servium ac Donatum vixisse, mihi plane Certum est, tum propior ca, quae dixi donoist eius ad Divinat. 13 Τ), tum ea de causa, quod, quum in illis non exigua ait Vcteris Tuip. cognitio, in hoc pertenuem esse mihi ostendisse videor, idque discrimen cinsmodi inihi videtur, ut illi non litoris iustructiores, sud ipsi temporibus illis pro-

periti loco II, 31 233 7, III, 30 Laelim. tenendum

est persectum stetia dici maxime RPud Poetas sensu, ut sta dicam, inchoat Ivo, ut sit eomtitit vid. Ovid. Μetam. V, i 132 et VIII, 415, quos Iocos a ScheIIerosumo; qtaque Aleterant est conεtiterant Ae consit --rant. NIror a IloIero ad Cic. I. l. p. 340 hue ae sessi Cic. locum de Osr. II, 1. 4; iba enim superferae Positum est ex perpetuo Latinorum usu rim enim de anum phIlosophiae locus erat, quum aliquid supersu oraue, id est, reliqui Iactum crat. a negotiis amicorum, .semadmodum Lal;ne dicitur: Praenatum Promisit, si

quis invenisset, rion, inueniret. .

144쪽

piores fuisse videantur; maxime autem me in hac sententia confirmant, quae de literarum vetorum cognitione exposui P. 103 sq. , ex quibus adparet permagnam studiorum doctrinae conversionem, lite xarumque iacturam factam esse eo tempore, quod inter illos grammaticos et hunc interiectum sucrit. Accedunt his minora quaedam, ut stultissima illa interpretatio versus Virgiliani, Semio sane recentior, nugae de Vocabulo alacer, quod Donatus et Servius saepius attingunt, ita tamen ut illorum aetato nondum cae usu sublatum nec obscurum fuisse appareat. Sed no Diomedis quidem aut Charisii doctrinam ullo modo aequat. Itaquo Non multum a Veritato aberraturam coniecturam mcam puto, Si hunc commentarium non multo anto interitum imperii Romani occidentalis scriptum dixero, quum incursionibus barbarorum omnis veteris imperii imago deleta vasci, lingua corrupta, veterum Scriptorum libri sero ex manibus hominum sublati. ImpuriodcIcto ne ea quidem, quae in hoc homino est, litorarum et antiquitatis cognitio, nisi in perpaucis fuit; do iis non loquor, qui , .ait Priscianus, tu Graecia vixerunt). Nec sane ullum peregrini moris Vestigium est; sequo, quum MetereS, antiquos appullat, solo temporis intervallo ab iis discretum fuisso significat; moris quoquo Romani ucstigia, ut de praefecto praetorii p. 5T ad Lib. 1, 14, do circensibus Cest idem, in quo nunc circensea vectantur9 p. 80 ad Lib. 1, 59; alia supra attuli; quamquam quaedam ex his Gothis Italiam tenentibus subIata non sunt. ΙIaec ideo notavi, ne, quum mota su

145쪽

spicio sit, imperio demum evorso vixisso putetur Propter notam p. 17 ad Div. 14) Omnem enim scholum liadtim dixere Romanis significat, quo NO-mine Romani Graecum nomen transtulcrint, nouso Romanum Nogat. Romae vixisse, Certe in Italia, apparet ex nota de circo ct signo Vertumni

p. 80 ad Lib. 1, 59 nam de Fornice Fabiano integra descripta est ex votorum commcntariis); quamquam Verba corruPta Suut. In ed. I. est aes

Post ramus ilextriam partem ' . Nec plura de his scholiis dicenda videntur. Superest disputatio quaedam, quae brevius absolvi potest, de commentario et scholiis ad aliquot Cicoronis Orationcs ab A. Maio e bibliotheca Ambrosiana editis. V. Ang. enim Maius, quum a. 1814. fragmenta Cicero-riis orationum pro Scauro, pro Tullio, Pro Flaccoo codice palimpsesto Ambrosiano ederet, adiunxit ex margine ciusdem codieis scholia quae dam in orationcm pro Scauro; tum eodem anno ex alio codice palimpsesto eiusdem bibliothecae com-

' Huic quoque eommentarIo unum et alterum additam n- tum accedere postea potuisse, non Nego et Stirat, quaeliatio suspIeionem ei rasrm Di, Ni qriae tam parvo spatio

d Isiuncta dicuntur de secto, a p. 59 et 63 ad Lib. 1, 20 oi 23, de manubiis p. 80 ei 81 ad Lib. 1, 59 et , inter se repugnantia, de Praedibus et praediis p.

146쪽

montarium antiquum in Ciceronis orationes deperditas in CIodium et Curionem, de aere alieno Milonis, de rege Alexandrino, tum in orationes pro Archia, pro Sulla, pro Plancio, in Vatinium edidit, cui ex alio quodam codice scholia aliqua in Orationem quartam in Catilinam, orati. pro Marcello, Ligario, Deiotaro, adiecit. Haec ille omnia, interso diversissima, A,conii Pediani esso adfirniabat,

ita tit minora illa scitolia cx Asconiano commentario excerpta diceret, et in eo gaudio exsultabat, quod facile in inventore ct viro non ad criticam facto ferrem, nisi et a Νiobulirio admonitus in eadem sententia PDrmansisset, et Eam Pervorse et acriter tueri studuisset in editione ea, quam haruomnia continentem omisit MedioI. a 181 ). Aede scholiis illis in Scaurianam levissima res est; εeX Septemve sunt scholia minutis rudioribus Illexis scripta, duo maioribus quadratis, ut ipsa Ciceronis Vorba, ex his alterum constat vocabulo: proPosilio o unum minutis sed quadratis, partim in sensu et artificio orationis cxplicaudo posita, partim in historia et institutis, Erroribus reserta, ut patricios solos pontisicos fieri, saccrdotiis admi-D Vid. Princip. edition. praes. Prim. p. 9 Dd. 1817, apud Belex Fragm. Cic. orali. P. XXIIJ ipraef. ali. p. 21 XXX B. , p. 26 sq. XXXIII sq. B. , p. 30 omiss.

147쪽

Instrandis cos ad consulatum pomonire, patricium acrius quam plebei uua constitutum adipisci, tradi tur ρὶ, oratione non optima'); quae cuius aetatis sint, quaerore operae pretium Nix est ; circa idem tempus, quo in Verrinas commontarius compositus cst, Scripta videntur. Multo ost praratalitior et moli-OP commentarius in Septem orati. ex altero cod. Palimpsesto Protractus, quom iamcu Asconii csse Maius sane non ovicit, argumentis ad eam rein .

Partini P Iane ridiculis usus ). Niebuhr quarti seculi 1 vitat, orollius quinti vel sextis . Ros haec

est. Commentarius hic rhetoricus est et historicus, grammaticam Verborum et sententiarum explicationum plano excludens sin quo a Verrinarum commentario toto gencro diversus est; quem uiusdem scriptoris esse, M P. 11. p. 189 sq. Deier .

Pro specimine haec sunto 'forte pro fortime; tria Mintgenem, quin venerunt ad senatum; Patriciorum et Ple beio m unum est meritum; i,ti Claudii pro hi Gudii: modo Pro nunc, fuerat pro erat; competere alicui, id est, competitorem esse. Lepido argumento maius Praes. pr. p. 10 NXII B. Asconii commentario in Scaurianam edito aliquid deesse clias scilicet notulas . Concludit.' ex his tinum est, quod et apud Asconium et a Pydhunc interpretem signiferet legitur, apud niterum no rum t, npud alterum notissimum Gι ς Vid. Corium ile edit. Princ. opp. Front. P. 3. I leti. ad Front. Derol. Ioco supra laudato P. XXXIV, oricli. excura. XI. ad Cic. Pro Planc. p. 272.

148쪽

Niebutir iudicavit,in scriptus perpotua serie . ita

ut interdum uotae plures, in torpositis Ciceronis verbis, colitoreant δ); Cicoronis non, ut fere apud Asconiurn , integrae sententiae proforuntur, nec tamen Vocos ita, ut in scholiis ad Verrinas, divulsae, ut satis adpareat, quod alioquin per se intelligi lacilo poterat in commentario nou grammatico, non ad marginem libri Ciceroniani adscriptum sed per soeditum esse φ . Scriptor satis aperte, Se longis-aimo ab antiquis illis temporibus abesse significat; itaque semper de moro antiquo ita loquitur, ut dudum abolita eum explicare Pateat ' . Notas ni p. 9l. IIIa Pea ronii sententia fuit Fragm. Cic. Orali. p. 231 probata Ilelelo Fragm. Cic. p. LXI not. Spatia

Vacua, quorum indicio is usus est, non eiusmodi fiant, qualia ex eo oriuntur, quod aliquid confusum legi et digeri non potest. Adnotationes ipsae inter se aptae Sunt et cohaerent, spatia vacua longe PIurima ex rino genere sunt non loquor do iis locis, tibi aut partes so- Iirarum resectae sunt nut nova scriptura inducta vetus Plano deleta, in artisciorum rhetoricorum fgurarum que nominibus. IIaec enim ab interprete Graeca I osita erant; librarius, qui Graece nesciebat, omisit; nec idem Xenophoniis verba P 168 perscripsit. Recte igitur Maius aliquoties Graeca supplevit, non reClo

subinde Latina; vid. p. 63 , - ubi recto ipse Belee

tinas multo ante suam artatem agi desitas signiscat

149쪽

quoquo Tos et sub imperatoribus diu reforatas exponit, ut, quid sit Iitis arsit inutio, quid iustitium, alibi etiam quid legibus interrogari s . In hoc g nere mirus est crror in toga candida ), quam non creta expolitam, sed in cervice notae tum Pu tat. Verborum interpretationem ter attigit si . oratio doniquo toto genero paulo est adscetatior, maxime in exquirendis laudandi sormulis, cohaeron stamen et nexa et unum quendam tonorem habuias, orbis et juncturis iis, quae extremam linguae Latinae aetate in prodant. Ex hoc genero sunt adlegatio de re aliqua defendendi aut cxcusandi causansscrenda P. 150 7 , adprime in acissimus p. 15T 'Acuius' simile est Dalde insolentissimus p. . 132 ' , p. 80. et 157, p. 79..

β p. 177. nam de hominis cervicibus eum cogitasse,

Credere nou POSSUm.

0 p. 77. P. 124. p. 152.

7 eodem modo Iegendum p. 119 et hoc eoloratur absentiar adlegatione cod. adlectione; contrarium vitium est Cod. Theod. XII, 6, 11.d Est hoc ex iis, quae, quum obsoleta et antiquata Permulta secula suissent, extrema aetate in usum redierunt ; ita uuadrigarius sci ipserat.') Cassiod. de Inst. script . diu. 15 p. 460 Dalde pulcherrImum pibd. c. 23. P. 470. ex operibus sancti Augustini valde beatiasimi, cte. Similia ex aliis habet Buddim. II p. Mi ; ex quibus sola maxime et eximie Paulo antiqui orem habent auctoritatem non tamen Curtii ue caetera ex insma set ais sunt; nain sane discillimum apud Sueton. non est simpliciter auge utis. Drahenti. ad Liv.

150쪽

adsistere alicui, id est, cuin adiuvaro p. 161 calumniosus p. 90, in candidam Menire, id ist, candidatum esse, p. 8T ct 166, compensatii us p. 16Tot 171, concessisua p. 132 et 142, G oratus P. 129, de meratus p. 70, desideratum est, id est, postulatum sverbis) p. 155, discretio p. 126, ωenire diMitem, id est, scri, p. 166, exserte, id est, libere et audacter P. 156. Sed non necesse eSt caetera omnia per literarum ordinem Persequi; Paulo notabiliora sunt iste pro filo p. 89, 115, 140 φ),

media p. 71 in codice est medies suspendit ED- Cutionem i scripserat medio suopendis , Plaucitas XLI, 23, 6 duobus eorruptis exemplis Livii utitur,

uno Non apto Velleii, quarto perversissimo PaxticuIde longe. Hoc apud Plinium minorem similiter dieitur, sed tantum de oratore, qui ade t reo. Eodem sensu Tac. IIist. III, 31 orantque, ut eausae auin dePrecator ad-aiotat. Est hoc ex iis, quae inde nb argentea aetate PauIatim deflexa sunt in eam significationem, quam

nunc apud Gallos habent; vid. Spald. ad quinii l. I, 2, 20. X, 7, 1; ex eodem genere est, quod sequitur,

desidero.

vid. supra p. 139. 'D I ventur hoc vocabulum Taciti auctoritate IIIst. 1, 19. tibi lectio et sententia corrupta est; quid est enim acuminis , medie lavisse, qui noluissent; tum in par tihua sententiae contrariis iungendis inera et Plane Ta cili mori xepugnans ac, comparativus in Pi lino mem-hro ineptus; sententia fuit, qualis est Mn. ΣV, 73 et Ilist. 1, 45; sed ne mediinae plurimi quidem dici potest; recte emendavit Frei shemius: mutii voluntate;