장음표시 사용
321쪽
dendo 2bstribunt. IbHem ait, Sacerdotem, post cautatam Praefationem,
clamare cum Ecclesia, non voce, sed corde. autem clamare non Vota ,
sed corde, nisi in Sentio, seu voce submissaoraret vox quippesubmissa, silentium aliquando vocatur, ut observat sanctus Augustinus Tractatu Α9. in Tom i Ioan. n. I 6. Suppressam vocm, inouit, silentiam nuncupavit. Quo sensu de Iudith Scriptura Iud. I 3. v. s. ait, labiorum motu in silenito dicens. Et Ioa. II. V. 28. Martha ad sororem suam, silentio, id est, secreto ac submissa voce dixit, Magister te vocat. Ex his certe omnibus manifestum est, Cardinalem Bona deceptum fuisse, cum scripsit, decimo tantum saeculo usum submisi, vocis in recitatione Canonis incoepisse. Quantum vero spectat Iustiniani Novellam, non dissimulamus eam novi. tatis aliquid in aliquibus Ecclesiis intuliss); at non in omnibus Obtinuit, sicut
jam observavimus. Illustrissimus Petrus de Marca Lib. a. Concord. cap. 6. legem hanc libere carpit & improbat. Vereor, inquit, ne Iustinianum damnare cogamur , quod de sacra LutvrRiae vitibus constitutionem ediderit , qua . myctica verba consecrationis Excbaristia clara voce , non autem demisti , ut solemne erat, proferre iubet, ut qκι locum reηet idiota , Amen succinere possit. Praeterquamquod enim de ritu Sacrificiorum decernere tentat, qua pars disciplina solis Sacerdotibus competit, antiquos Ecclesiae mores follicitat, qui, vι reverentia Usteriis conciliaretur , preces mysticas demissa voce proferri im
Cardinalis Bellarminus Lib. a. de Missa cap. I 2. hanc Iustiniani Novellam primum improbat, tum benigne interpretatur. Ad , vellam Iustiniani , T..3 μait, responderi posset imprimis non ad Imperatorem pertinere de risu sacrifi- HI, L. candi leges ferre ; proinde non muItum referre quid ille sanxerit. Sed illud etiam
respondemus, ton esse Iegem .illam sententia nostra contrariam: solum enim ille iubet, ut qua in EccIesiis Orienialibus alta voce dici solebant, ab omnibus adita voce dicerentur. Erant enim qvidam, ut ex illa ipsa P ovella coliditur . qui submissa voce pronunιiabanι ea quae ex recepta consuetudine alia voce pronuntianda erant, ut eo modo ignorantiam suam regerent: qui quidem iure reprehenduntur, tum quod contra morem Ecclesiae facerent, tum quod ex imperitia Iritendi id facerent. Haec Bellarminus.
Ex his omnibus manifeste constat, non decimo, ut vult Cardinalis Bona, non octavo dumtaxat Ecclesiae saeculo, ut alii dicunt1 primum incoepisse usum Canonem & Secretam in Sacrificio Missae submissa voce pronuntiandi ; sed usum illum perantiquum esse, & ad nos utque continua di non interrupta Traditione defluxisse: quod certe multis aliis testimoniis comprobare promptum Hret, tum ex Liturgiis SL Basilii & Chrysostomi, tum ex 'etusto ordine & Pontificali Romano, ex Micrologo, Rimalibus& Missalibus diversarum Ecclesiarum, de quibus P. Martene in opere de Ritibus antiquis; ex M. Patribus Ambrosio, Augustino, Innocentio I. Isidoro, Gregorio vigno &c. quorum verba retraesentant, de rebus Liturgicis ex profesta tractaverunt. Unde merito dicere possumus cum Augustino Lib. q. de Baptismo cap. et . Quod universa Iraet Ecclesia, nec conciliis insti-- N. yo. rum, sed semper ratenium o , nonnise auctoritate ApostoIica traditum rectis 1 o. asvi creditur. verum
322쪽
Verum istud etiam gratis concedamus, nonnisi decimo iaculo novam II- lana silentii seu vocis submissae disciplinam invectam fuisse ; an, quaeso, privatis fas unquam esse potest a disciplina tot saeculorum tractu & Ecclesiae t tius auctoritate ac Iudicio confirmata recedere, ac novat ad arbitrium im haerere Z An non delicatis illis ac filmdiosis Ministris placebit, quod a tot hominibus pietate ac scientia illustribus probatum fuit & usurpatum p Recte omnino ac prudenter Isidorus Hispalensis Lib. I. de officiis cap. 3. genera- tim de rebus disciplinae pronuntiat, Nee disciplina in his melior est gravi
prudentique Christiano , nisi ut eo modo agat quo agere viderit Ecclesam ad quam forte devenerit. od enim neque contra fidem, neque contra mores bonos hiletur, indisserenter sequendum, o propter eorum inter quos υιυitur, societatem servandam est; ne per diversitatem observationum schismata generentur. Totam istam disputationem claudemus ista, quae sapientiat&aequitatis plena est, Rubricarum generalium regula c. I 6. Sacerdos maximὸ curare debet ut ea qua clara voce dicenda δε σι idistindlὸ or προβιὸ proferat, nona modum festinanter, ut advertere posset quae Ieram, nec nimis moros , ne audientes taedio assciat; neque etiam nimis elata, ne rturbet alios qui Drtage in eadem Ecclesia tunc temporis celebrant; neqηe etiam tam submissa, ni a cir-- ei stratibus audiri non possit , sed mediocri O gravi quae devoιionem moveat, ct audiensibus ita ι accommodata, ut quae Ieguntur intelligant. Quae verisfecretὸ dicenda sunt, iis pronuntiet, ut o ipse se audiat, ct 4 circumsantibus non audiatur. Denique servetur istud Apostoli 2. Cor. Iq. V. 4o. Omnia bo-Mβὸ γ secundum ordinem fiant. Pauca haec de hoc gravi argumento nobis, sui brevitati consulimus, dicta sufficiant : multo plura de illo copiose ac eruditu discussa reperies in Disse
latione speciali quam eam in rem accurate adornavit eruditus Theologus re rum Liturgi carum curiosus explorator. Omnes ille remotioris antiquitatissimis ac latebras diligenter excussit ac exploravit, si forta aliquod inveniret apud veteres altiori voce pronuntiati vestigium, nullum a se detectum nec ab aemulis hactenus prolatum fuisse confidenter asseverat. Publicam huic Dissertationi, cujus lectione hos prosecisse lubenter agnoscimus, i cem inviderunt, ac pro viribus avertere conati sunt clamosi illi qui Canonem inter Sacra tam elata Voce pronuntiando, circumstantibus, quo temporis
puncto in profunda meditatione toti immersi esse debent & quasi absorpti, inoffciose obstrepunt. Scilicet illorum intererat plurimum, obscurari veritatem qua damnantur.
Atque haec dicta sint de sacramentis in genere, in quibus exponendis siquid nobis incautis minus sanum ac rectum excidisse deprehen tur, pro non dicto ac revocato habem .