장음표시 사용
301쪽
M-ne aliquarum carranomarum quido spiritualis σε si Ita certer maxime Vero signi Crucis, quod in omnibus Sacramentis
perficienta adhiberi docet S. Augustinus Tract. II 8. in Dan. Cujus
vim & efficaciam plurimum extollunt M. Patres. servandum autem cum Bella ino de Sacramentis in genere L I. c. II. tribus modis operari fignam crucis in daemonibus terrendis. Primis , ex apprehensione ipsorum daemonum; seckndis, ex devotione hominis; tertiis , idque yi. b. potissimum, ex instituto Dei, atque adeo, ut nonnullis placet, ex opere Orato. - primum, dubium esse non poteri, quin daemon cum fgnum crucis feri videt, recordetur se christi eruce devictum, ae proinde borrear illud fi-gnam sua ealamitatis, re fugiat Deinde vim habet Me fignum ex pi rate oe devotione hominis se signantis, eo modo quo vim habeι oratio me Iis. enim dignum Crucis quadam invocatio meritorum christi erucifixi fi-gno expressa: loquimur enim corde, ore, ct nutibus. Tettio ex instituto Dei valet aliquando signum crucis ad daemones fugandos. Dico, aliquandor neque enim hunc effectum semper, necessario ac infallibiliter annexum habet , sed cum vult Deus, ac providentiae suae decretis consentaneum est. Quapro Pter non eodem modo, quo Sacramenta, efficax est ex opere operato . Haber-ne missa pota flarem histavendi caeremonias'
observandum cum Bella ino L. 1. de Sacramentis cap. 3I. caeremonias-p. quae ab Ecclesia instituuntur, tribus modis utiles esse posse. I. Ad ornantam, O repraesentandum aliquod osterium Religionis, ct eo modo iuvando rudiores. a. ad morbos curandos er daemones pellendos, O peeeria venialia pWg da, ct alia id genus, idque per modum mpetrationis, ut cum Ecclesia b nedscit eandelas, aquam, palmas, agros Oe. Ista enim valent ad essectas ibist ad quos instituuntur ex vi orationum Eccloa. p. ad effectus aliquos producendos per applicationem meritorum Christi, ataue ita quasi ex opere operato equi certe modus caeremoniis convenire non vicietur; siquidem effectus illos, utjam dictum est, semper, necessario, ac infallibiliter non operantur.
Atque his praesuppositis , certim est iaciesiam habere potestatem M.
stituendi caeremonias. I. Quia potestatem a Deo acc itpromovendi exteriorem Dei cultum, o nandi Sacramenta, instruendi Fideles, & ad pietatem eos inis andi: atqui ad haec omnia conserunt plurimum caeremoniae, ut patetex ante dictis. II. Minorem potestatem haud dubie non habet Ecclesia Christi, qtam verus Iu Vorum Sisagogar at istapoterat novosritus, caeremonias, festivit tes instituere. Mer9. Synagoga, auctore Mardochaeo, addidit novum se-stum diem selemnem omnibus celebrandum, quem Deus in Lege non insim tuerat. Idem lactum est tempore Iudith; sic enim legimus cap. ultimo, Dies autem victoria huius festicitatis ab Haeserit in numero fractorum dierum accipitur , ct colitur a Iudaeis ex illo tempore usque in praesentem diem. Gen. 28. Iacob novam caremoniam excogitavit; erexit enim lapidem in titulum sundens oleum delaper, & vocavit nomen loci illius Bethel, in memoriam YLcionis quam in eo Iom habuerat.
302쪽
III. Ipsmet Apostolinct. Is .in Concilio congregati novam indirierunt diasciplinam, nempe ut Gentiles ad fidem conversi abstinerent a sanguine & su focato, quod certe nusquam Deus jusserat, nisi Iudaeis. Quinde S Paulus, imterpreteruncto Augustiiro Epistola s .alias II 8. potestatem hanc determinat
di ea quae ad decentem Sacramentorum administrationem pertinent, assignavit I. Cor. II. V. 3 his verbii. caetera cim venero disponam: quae S. 'Doctor de Eucharistia ante omnem cibum percipienda interpretatur. Salvator ,
inquit, ideo non praecepit quo deinceps ordine 'meretur, ηι Apostolis , per Ecclesias dispositurus erat, servaret hunc locum. 7' ' denique, Ecclesia hanc sibi inesse potestatem & declaravit, & ructis demoni ravit. Concilium Trid. sessi et r. cap. a. declarat, hane poteretem perpetim in Ecclesia fuisse, ut in Sacramentorum dispensatione, salva iticin.: Iorum substantia , ea statueret veι mutaret , qua suscipientium utilitati , seu
846.5. ipsorum Sacramentorum venerationi, pro rerum, temporum, oe locorum v rietate, magis expedire iudicaret.
Quam potestatem verbo declaravit Ecclesia sibi competere, eandem quolibe empore exercuit, ut videre est in antiquis Scriptorum Ecclesiasticorum monumentis, Iustino, Tertulliano, Cyrillo Hierosolymitano , Augustinq&aliis. Unum mclassiciat Tertulliani testimonium ex Lib de Corona c. 3. ubi necessitatem traditionis vindicat, exemplo rerum multarum quas Ecclesia, sui temporis observabat, etsi scriptae non essent. τι d Baptismara ingrediar ,
Id inquit, aquam adituri, ibidem, sed θ aliquanto prius in Ecclesia sub Ant
sisis manu contestamur nos renuntiare diabolo, ct pompa, ct arietis eius . Debine ter mergitamur, amplius aliquid respondentes, quam Dominus in Eva gelio determinavis r Inde suscepti, Iactis σ mellis concordiam praegustamus , exque 'ea die, Iavacro quotidiano per totam hebdomadam abstinemus. Eucharistia Sacramentum, o in tempore victus, o omnibus mandatum . Domino, etiam antelucanis ertibus, nee de aliorum manu quam praefidentium sumimus. Oblationes pro defunctis, pro natalitiis annua die facimus. Die dominico fe iunium nefas ducimus, veI de genicaIis adorare. Eadem immunitate a die Pascha in Pentecosten usque gaudemns. calicis aut panis etiam nostri aliquid decusi in terram anxie patimur. - omnem progressum atque promotum , ad omnem aditum ct exiιum, ad calciatam, ad lavacra, ad mensus, ad lamiana, ad cubilia, ad Iedilia, quacunque nos conversatio exercet, frontem crucis senaculo terimus. Harum oe aliarum es modi disciplinarum si legem expostules Scripturarum, nullam invenies: Traditio tibi pratendetur auctrix, consue-ιudo confirmatrix, ct fides observatrix.
Tertullianus varios ibi recenset ritus quos sui temporis Ecclesia usurpabat , inter quosjam nonnulli sunt obsoleti, alii vero etiamnum vigent & observantur. Quis porro nisi haeretico afflatus spiritu dixerit, Ecclesam, aut nona cepisse a Christo potestatem ritus huiusmodi usurpandi; aut eos posse esse quando usurpare, qui mundi & satanae vanam ac superstitiosam pompam sapiant, sicque vergant in ruinam & perniciem Fidelium λ An non sic impetitur Ecclesiae sanctitas & inerrantia, quae vel ignorasset, Vel
praetergresia fuisset potestatis sibi a Christo concesta limites, vel ea potestate in ruinam N perniciem Fidelium abusa fuisset 2wese
303쪽
Neeessitas observandi emmonias ais Ecclesia .praescriptaris : . a
Decretum est Concilii Tridentini sessi . Gn. I 3. Ss qais dixeris receptor Oapprobatos Ecclesiis Catholica ritus in solemni Sacramentorum administrationa To. rq. adhiberi consuetor, ari contemni, aut fine peceato . Ministris pro libito omis. xi, aut in novos alios per quemcumque Ecclesarum Pastorem omitti posse 'anathema fit. s
Et sess. aa. Can. 7. Si quis dixerit eaeremonias , vestes, ct externa Mna 'quibus in m arum celebratione Ecclesia catholica utitur, irritabida impiειν iis esse magis, quam oscia pietatis, anathema fit. 'Ratio est r. ita Ecclesiae in omnibus semper obsequendum est, cui Chri stus potestatem fecit ritus ac caeremonias instimendi. Non est enim potestas nisi a Deo, ait Apostolus Rom . I 3. V. r.& seq. autem is Deo sunι, ordinata sunt. Itaque qui resistis potestati, Dei ordinatisni rostis: qui autem remuη, ipsi sibi damnationem aequirunt. Et V. s. Ideo necessitate 'friti estote, non ,-lum propter iram, sed etiam propter conscientiam. Et ad Hebr. I 3. v. I
Obedite praepositis Goris, re subitacete eis: ipsi enim pervigilaent , quoi rationem no animabus vestris reddituri. iNecesthi porro est eas Sacramentorum caeremonias rite obsereare noni
tantis, ciun ex earum omissione scandalum sequi posset, sed etiam eo seposo to scandalor quia nempe sic jubet Ecclesia, cujus leges conscientiam ligant etiam cum sine scandalo&ostensione proximi ViolarI possunt. Siquidem. ju- Gis.1..dice S. Augustino Epist. s . aliis II 8. insolentissimae insaniae eri, disputare an 116.C. faciendum fit, quod tota per orbem frequentat Ecclesia. . II. sdia ordo&uniformitas servari debet in Ecclesiastico ministerio; acneeesse foret suis nervis totam dissolvi, deformari ac dissipari Ecclesiae distiplinam, si privato cuilibet Pastori liberum foret aut antiqliatos ritus renoVa re, aut novos inVehero. Quanta foret Reipublicae Chrilitanae confusio, si quis V.g. omneS antiquos Poenitentiae Publicae Vel Cathecumenatus gradus ininum revocare jam vellet; aut infantibus Eucharistiam porrigere , aut eam adultis sub pilai specie, vel etiam ipsis in manus domum asportandam praeahere λ quisque igitur sedulo eos ritus servare debet, quos observat Ecclesia in qua vivit. Nsque enim, ait S. Aug. loco mox citato, disciplina ulla est in his melior gravi prudentique Christiano, quam ut eo modo agat,' quo agere viderit Ecclesiam ad quam fortia deνeneris Ipsa quippe mutatio consuetu dinii, ait ibidem, etiam quae afumi utilitate, novitate perturbat. Quapro- οM-ρ- pier qua utilis non en, perturbatione infructuosa consequenter noxia η . An Eeelsastita eaeremoniae in sua prima institutione, symbolicam se miticum oe spiritualem finificationem contineant
; Duo hie extrema sunt aequaliter declinanis.. Primum eorum, qui non aliam, quam simplicem , purε, litteralem ac hist icam assignant care emoturarumnos radiim originem ρ nempe aut a decentia cultiri divini, aut ab utilitate &commodo earum, auri locorum
Regionum in quibus Sacra perficiebantur ario uti . aut ex fiη tuito quo
304쪽
dam eventu, aut denique ex relatione ac correspondentia quae debet esse inter gestum& situm corporis, &verba quae ore proteruntur; ita certe ut illi nihil omnino in prima earum institutione mysterii deprehendant. V. g. si ab illisset stitatus meris unde cereorum ac lumiuarium usus Respondebunt ad expellendas tenebras; quia primi Christiani metu persecutionum in locis subterraianeis ot obscuris latitantes Sacra facere cogebantur: Pariter quis thuris & lacena si finis Ad purgandum, inquiunt, tetrum ac scelidum odorem qui ex locis illis subterraneis exhalabat, &sanitatin ere poterat. Quod si urgeas, E clesiam usum illum lumisarium & lacensiet iam retinuisse, quando illi reddi ta pace, aperto coelo ac depulsis tenebris, iisque in locis Sacra peragere lice bat, in quibus, is tido exhalitu nihil αat timendum; asunt hane causam esse, tum quod Ecclesia laqrum usuum iis ficiis publicis retiuentissima sit, aecujuscunque innovationis inimica; tuin suod populi Regionum in quibus publica officia Ecclesiastica celebrata Primum fuere, aromatibus & incenso. plurimum delectarentur. Haec Profecto ratio exponendi can emoniarum Originem, jejuna nimis videtur, arida, exsucca, quae nihil aut sere nihil juvat Fidelium animos iu Deum erigendos. Fatendum tamen est simplicem illam, litteralem Be historicam caeremoniarum expositionem placere plurimum ac summo oblectamento esse eruditis ac curiosis antiquitatis exploratoribus; neque morosius nosei repugnabimus 3 modo suus etiam ipsis servetur mysticus ac symbolicus explicandi modus, unde crescit ac nutritur Fidelium pietas ac religio. ina mento
sese seliciter exercuit eruditorum qui de rebus Liturgicis scripsere,. ladustria; imprimis vero D. Claudii de Vert Ordiuis Clunianensis Religiosi, in opere Gallico cui titulum secit, Explication fimple , litterale o historique des ce-rmontes de rulvio. Parisiis . misi. 8. apud Florentinu elauine.
Λlterum extremum illorum est, qui neglecta, ne dicam improbara, illa litterati & historica or ine caremoniarum, unice admysticam& symbolicam earum significationem attendunt, ac in minutissimi& quibusque rebus nonnihil altioris ac reconditi mysterii fatere arbitranturia Media, nostro quidem judicio, quaedamVia tenenda est, qua utraque e trema sententia concilietur; si nempe nec litteratis & historica, quae aderuditi nem, nec mystica&symbolica, quae ad pietatem Valet plαrimum, caeremoniarum explicatio contemnatur, sed utraque simul, quantum fieri potest,. consocietur. Prima, fateor, apitar videtur ac commodior revincem
disNovatoribus, qui superstitionis vitium in ritibus sacrificii, per Retuon bis obtrudunt; altera vero ad pietatem 'delium de Mysteriorumintelligentiam magis comparata Pi tar posterioris basis est ac iundamentum; neque certe D. de Vert animus ac contilium unquam fuisse videtur, mysticas illas ac spirituales explicandi caeremonias rationes excludendi , sicut ipsemet apertet Profitetur pag. v. praefationis primo tomo praefixae. Dicendum igitur, non improbata litterati & histyica caeremoniarum expositione , etiam a primis Ecclesiae exordiis, mysticum ae symbolicum sensum annexum illis sitisse. Taediosum certe foret singulas seu veteris seu Legis novae caeremonias hic enumerare, ac uniuscujusque symbolicam designare significationem vex multis pauca perdilagemus M
305쪽
I. quidem Lex Vetus tota certe symbolica erat, ad praefigurandam no vam, &Christum ipsum, qui finis est Legis, pramuntiandum destinata . Omnia in figura contingebant illis, ait S. Paulus I. r. Io. V. 11 Sacrificia, quae Abel, Abraham, Iacob, & alii Deo obtulerunt, non nuda prosecto fuerunt. omnique spirituali lenis destituta signa, sed mentis&γsequium, ac coeciso Iationem designabant, nec in vanum Deus celebris illius Sacrificii quod Abra-Ρm Gen. I s. obtulit, & aliorum omnium apparatum ac carentonias praescripsit. Significativa sunt omma ratia sacrificaa, ait S. Aug. Epist. Io2. alias a9. ad Deo gratias in respons ad a. quallionem, oe quarundam rerum similitudinas; & quidem ad nostram utilitatem ordinatae. Namque, utait idem S. D .ctor L. 6. contra Faustum cap. s. Deus non frustra ea, quibus non inditet, sibi suberra Uerri, nisi aliquid in eis ostenderet , quod nobis o nosse prodessu , flo talibus signis praefigurari oportereι. . . 'Iacob, Gen. 28. erexis Iapidem in titulum, fundens Meum desuper. Godoliam c. 3s. v. Iq. ejusdem Libri itcrum secisse issitur, consecrando ibi lapidem, ubi cum Deo luctatus fuerat, ac re omissiones acceperat, nomenque sibi p mutatum cognoVerat s quam conlecrationem olei tantum libaminumque effusione factam fuisse denotant verba haec, Erexis titulum lapideurti, mquo Iocutus fuerat ei Deus, libans super eum libamina γ effundens oleum. a libaminum & olei effuso, divinum quid ac sacrum deno tabat. Neim quippe ignorat quanto in uis ac pretio apud Iudaeos sue, rit olei unctio, qua Sacerdotes consecrabantur, inaugurabantur Reges, ac omnia Tabernaculi utensilia sanctificabantur ; unde sacrum & sa lam oleum dicebatur, cuius conficiendi singularem ritum ac sermam
Deus ipse praescripsit Exodi eto. Hincque David Psal. .prophetico spiritu de Christo propter plenitudinem gratiae, quae in ipso erat, dixit: Dilexisti iustitiam ρο odisti iniquιtatem propterea Myrat te Deus Deus tuus oleo utitia . Metaphora ducta ab oleo quoraeluae festivis diebus utebantur, &quod ipsis indeliciis erat; quo perfuso Domines ac mulieres animi hilaritatem, festium diem, cordis laetitiam indicabant ,& aquq luctus ac doloris causa abstinebant. . . sQuin & superstitiosi Gentiles eo etiam progressi sunt, ut non tantΛm lapides atque ligna in hominum aut brutorum smilitudinem aflabre effetata , oleo Perui erent; sed etiam rudes atque impolitos lapides; quorum usus in agris terminandi Serat, oleo perungere ac consectare solerent, unde religioni d cebant illos manu conuectare aut loco movere, ut constat ex V atone Lib. 8.oc Leg. Istos porro lapides non inunxissent iuverstitiosi illi Pagani. nec coluiseent, pili in ea caerem radivini aliquid inesse ac latere arbitrati fuissent, at- ut notum est, adn,isissent. Unde Amobius de se ipso loquens, cum Paganorum adhuc teneretur erroribus , Lm I. adversus Gent.ait: Henerabar, is caecitati nuper muchra movi exfo prompta , m incudibus deos o malleis fabricatos, eLmaηιorum ossa, Ad M. anras. Si quando eonspexeram lubricatum
, Iis 'u' RHe sordidarum, tanquam inesset vis maseus, adu ae inar, Urar, re Mneficia poscebam nihil semieme do trunco et Quam Pa- cultores ex Religionis sentiuncti
306쪽
II. Quanto clarior est&expr orca remoniarum in nova Lege spiritualis' ac mystica significatiot Quid aliud, quaeso, reserunt B. ptismi&Eucharistiae ritus ,- nisi sublime quid ac divinum p Non alio prosecto tendunt in administratione Baptis ini, exorcismi, insumatio, renuntiatio diabolo ciusque m pis, degustatio salis. unctio, tactus aurium , Caereus accensus&c. Totus Baptismi ritussymbolicus est, figura & imago mortis ac Mnal turae Christi, aenova, quae in ipso habenda est, Vitae. Unoratis, ait sanctusΡaulus Rom. 6. v. a. quia qui uiue baptisat fumus in ch Uto Iesu , rn morte ipsius bapti fati sumus t consepulti enim sumus cum illo per Baptisnum in mortem, ut quo. . modo Christus surrexit a mortuis per gloriam Patris, ita re nos in novitate ad.-ι. inta ambutimus. Aqua in Bapt/smo, ait S. Basiliu- Lib. de Spiritu sancto cap. I s. morι1s exhibet μιιιιudinem , corpus velut in sepulabro recipiens Π spirjius vim vivificam immittis, a morte peccati renovans animas no
. Olim Catechumenis post solitas renuntiationes dabatur pallium loco togae, quod certe mysterio non carebat: toga scilicet dignitatis insigne erat, pallium vero abiectionis & humilitatis, qualem decet Christianos. Tertullianus Lib. de pallio c. veris . ait, cum hane primum s pientiam vestituanisymis supersitionibus renuit , tune certissme pallium super omnes exuvias ct peplas augusta vestis; superque omnes apices oe titulos Sacerdos fulgestus. Et postea: Grande pallii beneficium est , sub cuius recogitatu --α ' probi mores vel erubescunt. Hinc istud procax Centilium in Christianos dicterium, a toga ad pallium. si charistia autem quot mysteriai panem vinum, cibum&potum sualem pro materia huius Sacramenti assumit Christiis, ut significet Eucharistiam ac quotidianam esse debere animorum nostrorum c/eltem alimoniam:
in aetimo pane consecrat, ut quae debeat esse animae mundities ac puritas, oculis veluti subiiciat. Expurgase vetus fermentum, ait ApostoluS r. r. F. V. T. ut stis nova conspersiis oe. Itaque epulemur non in fermento vereri, neque
in f rimento malitiae ct nequitiae, sed in aramis snceritatis oe veritatis. PonisVeroqui ex multis granis consectus est, unionem populi cum Christo signuficat: unus panis, unum corpus multi sumus, qui de uno pane participamus, ait idem Apostolus i. Corinth. io. v. I 6 . Pedes Distipulorum lavat, quare
Explicat ipse Christus Ioan. Iotus est, idest baptisatus, non indiger
risi ut peder Iaisti hoc est, quotidiana expurget Peccata. Spiritualem ac sym licum esse nostratum caeremoniarum finem, jam paulo ante 'ex concilio Tridentino & Catechismo Romano demonstravimus; neque porro desideraturi finis ille in iis etiam caeremoniis v. g. luminarium, thuris &c. quarum orietinem & institutionem totam litter lena esse ac historicam nonnulli re runt. Utrumque illum cereorum seu luminarium finem agnoscit sanctus Hierony-m confutans Iovinianum, nempe tum ad solatium & necessitatem , cima Sacra de nocte peragebantur, tum in signum latitiae ac fidei. Audiatur sanctus indictor Lib. adversus Vigilantium. Cereos, inquit, non clara luce ac-riis . sicut fustra calumηiaris; sed ut noctis tenebras Me solatio temporamus, o OHilemus ad tumen, ne Meet teci- dormiamus in tenebrip.
p. 18 . si alHui per impetitiam Osimplicitatem secularium hominum, vellertὸ religio si rum
307쪽
DE SAc RAMENTIS GENAERE. et Isaris 'minarum ...... hoc pro bo ore Martyrum faciunt, quid inde perdis pcausabantur quondam o Apostoli, quod periret unguentum ; sed Domini voce correpti sunt. Neque enim Christus indigebat unguento, nec Martyres lumino cereorum; ct tamen illa mulier in honore Cbriri, hoe fecit, de ιioque mentis ejus recipitur . Et quicumave accendunt cereos , secundum fidem suam babena mercedem, dicente Apostolo : unusquisque in sensu suo abundet. Idololatras appellas huiusmodi homines λ 'Non deteor, omnes nos qui ru Chrisio eredimus, de idololafria errore venisse: non enim Oscimur , sed renascimur Chri-Riani. Et quia quondam colebamus idola, nunc Deum colere non debemus, ne
mili eum videamur cum idolis bonore venerari Illud fiebat uotis, ct idcirco detestandum est; hoc fit Maruribus, ct idcirco recipiendum est. Pomoe absqua
Marurum reliquiis per totas Orientis Ecclesias, quando legendum eri Evange-- Iium, accenduntur lumi atria, iam Sole rutilante; non utique ad fugandas tenebras, sed ad signum talitiae demonstrandum. Unde oe Virgines illae Eoange.ὶicr semper habent accensas lampades suas. Et ad Apostolos dicitur : Sint -lumbi vestri praecincti, CT lucerna ardentes in manibus vestris . Et de Ioanne Ioa . . Baptista: tile erat Iucerna ardens er Iucens, ut sub typo luminis corporalis 1LIa lux ostendatur, de qua in Psesterio tegimus e Lucerna pessibus meis veri psilibam tuum, Domine, ct lumen semisis meis. Haec S. Hieronymus. Msti e veteribus cereorum usum in sacris ossiciis commemoranti Prudentius Hymno et . in honorem passionis sancti Laurentii, sanctus Paulinus Poem. Iq. alias I 8. de S. Felic. Natal. 3. Versu 98. Sanctus GreMrius Turone sis Lib. de glor. Confessi cap. a I. 69. o. II. 79. In exequiis defunctorum solitos Christianos cereos accendere, testantur S.Gregorius NaZiaetenus orati
ne q. adversus Iulianum, S. Hieronymus Epistola 86. alias a . ad Eustochium, S. Gregorius Nysenus de Vita S. Macrini. 2uod de usu cereorum, idem & de usu thuris dicendum; nempe adhibitume ad depellendum noxium odorem, qui ex locis subterraneis & ex magna Fidelium in illis inclusorum copia exhalabat. Ita fert antiquum Mistale S. Dionysii in Gallia ad benedictionem incensi: Hoe incensum ad omnem
foetorem nocivum extinguendum Dominus benedicat, θ' in odorem suavitatis accendat. Et S. Thomas . P. q. 83.ar. s. ad 2. Thurificatione, inquit, non utimur quasi caremoniali praecepto legis , sed sicut Ecclesiae statuto .... primo quidem ad reverentiam huius Sacramenti; ut scilicet per bonum odorem δε- pellatur, si quid eorporaliter pravi odoris in loco fuerit, quod posset prome re horrorem: secundo ad repraesentandum essectum gratiae. Primis Ecclesiis: saeculis in usu fuisse thus adolere , significat Canon tertius e rum qui Apostolici dicuntur. Vs liceat, inquit, aliquid aliud ad aliare osse
re, quam oleum ad luminare, o incensum tempore sancta oblationis . Non c- '. est quod in re tam certa & explorata comprobanda immoremur diutius ra6.REDeus ipse Exodi 3o. thuris compositionem praescribit,prohibetque ne in alium, quam Tabernaculi cultum usurpetur, V. 37. Τalem compositionem non facietis rn usus vestros, quia sanctum est Domino . Homo quicumque fecerit simile , Mi odore allius perfruatur, peribit de populis suis. Continet igitur usus thuris di incensi sacrum aliquid ac divinum quod ad Dei cultum suo modo refertur . Deo adoletur, tanquam supremo rerum Omnium Domino, cui latriae cultus
debetur: thure fumant&odoribus altaria, in honorem Sacrificii quod ibi OL inest de Sacram. in Gen. S sertur;
308쪽
fertur; thuris honores exhibentur Crucis&Sanctorum imaginibus, qui ho nos praecipue ad archetypatendit ac refertur. Exhibetur quoque sacro Eva geliorum Libro, in signum Venerationis qua Verbum Dei prosequimur, & boni odoris quem respergere ubique ac diffundere Christiani omnes tenentur . oblationesetiam iussitu perfunduntur, ut consecrentur, & Deo gratae fiant &acceptae. Ipsis denique Fidelibus, dum Sacris intersunt, incensum offertur,
ut moneantur orationes suas ad Deum dirigere, & bonorum operum od rem , quasi thus acceptissimum, circumquaque diffundere. Haec pauca de caruremoniis, quantum ad institutum nostrum spectat, sufficiant, de quibus data opera iis tractant qui de rebus liturgicis scripserunt. Qua lingua Ossicia divina eelebrari in Ecclesia debeam. Rem statuit Concilium Midentinnm sess. 22. de Sacrificio Misis c. 8. & Can. - 9. Priori loco sit loquitur: Eui Missa magnam contineat populi fidelis eruditionem, non tamen expedire visim est Patribus, ut vulgara pasim linguae 8s . I. lebraretum. Quamobrem, retento ubique cujusque ricisDe antiquo, ct a sancta I gmana Ecclesia, omnium Eecissarum matre oe magistra, probato ritu , ne
oves Christi esuriant, neve parvuli panem petant O non fit qui frangat eis , mandat sancta Synodus Pastoribus o fingulis curam animarum gerentibus , ut frequenter inter Missarum celebrationem , vel per se , vel per alios , exsis qur in Misss leguntur , aliquid exponant ; atque inter ertera fan simibius Sacrificii mysterium Hiquod declarent dietas praesertim Dominicis σFessis.
Omne vero ρ. sic definivit: Si quis dixerit Ecclesia 'mana ritum, quos s. B submipa voce pars Canonis oe verba consecrationis proferuntur, damnandum esse, aut lingua tantum vulgari Missam ceIebrari debere anath t. Ista porro ad disciplinam pertinent, non ad fidem: perinde quippe valet Sacramentum Baptit mi vel Eucharistiae, quocunque idiomate administretur; verba etenim ad elementum, non ad personaScircumstantes referuntur. Accedit verbum ad elementum, ait sanctus Augustinus Tract.8o. in Ioan. edi it Sacramentum. Disciplina porro illa qua cautum est, ne Vulgari passiim lingua Sacrificium Missae, caeteraque publica Ecclesiae officia celebrentur, unive sali sest, omnemque obligat Ecclesiam, siVe Graecam, ut graece; uve Latiis nam, ut latine loquatur, cum sacra perabuntur Mysteria; iam enim a multo tempore & Graeca in Oriente, & Latina linguam occidente desint esse vulgaris & omnibus domestica: unde SPius V. Constitutiqne, Providentia, an. I s 66. prohibuit, ne Latini graece, di vicissim Graeci latine celebrarent; voluitque ut suum unaquaeque Ecclesia morem ac ritum antiquum probatum retineret. Domestica quidem ac vulgaris aliquando fuit in Oriente graeca, sicut latina in Occidente, aut saltem in magna occidentis parte, quam S. Augustinus
Lib. I. Conseis cap. Iq. fatetur se snter blandimenta nutricum, o ioca airriden-
di 'tium diduisse. At ex quo graeca orientalibus, & Occidentalibus latina desiit 7 esse vulgaris, Ecclesia optimis rationibus ducta primaevum suum IdiOma in celebrandis suis Mysteriis constanter ab omnibus iussit retineri r soli Novatores usum illum improbant . . aequissimae porro rationes illae quibus Ecclesia nixa nut, utae sunt.
309쪽
DE s Ac RAMENTIS GE ERE. 27yL Usus & praxis Iudaeorum, qui in persolvendis Religionis Mosaicae Officiis aequisi
Hebrari lingua utebantur, tametsi post captivitatem Babylonicam vulgaris ii' κapud ipsos amplius non foret, sed solis Sacerdotibus& Levitis perspecta. Ex 'gi frequenti scilicet commercio& cohabitatione cum Chaldaeis& Assyriis, lim eles t. quam Chaldaicam & Syriacam familiarem sibi reddiderunt, suae patriae ac I.
vernaculae linguae prorsus obliti: unde nonnisi Levitarum interpretatione verba Legis intelligere poterant, sicut legimuS Lib. 2. Esdrae cap. 8. V. I I. sude In die seiundo congregati sunt Principes familiarum universi populi, Sacem rum dotes cν Levita ad Esdram Scribam, ut interpretaretur ei verba Legis. EGgo sine interprete verba Legis, seu Textum Hebraeum, Iudaei tunc non intelligebant. Idem usus tempore Christi & Apostolorum in Templo adhuc observabatur; atque Legis Doctores textum Iegis Hebraicum P
pulo exponebant & interpretabantur II. Usus&praxis Ecclesiae utriusque tum Graecae, tum Latinae; Graecinem ii
pe non populari ac domestico vulgi sermone Sacra Perficiebant, sed graeco , Ρ akut aperte demonstratur ex Liturgiis M. Basilii ac Ch 'sostomi. Ecclesia pari- veteras ter Latina semper latine Sacramenta ministravit, licet jam dudum lingua latina deserites le vulgaris. Id vero manifestum est ex Isiodoro, Alcvino,A-lario, Rabano, Strabone, Micrologo, Ruperio, Thoma Uvaldensi, qui seribebant de divinis officiis in Hispania, Gallia, Germania, Italia, A glia, quo tempore lingua latina in usu communi ac Vulnari non erat. III. Vix ulla lingua Iub Sole est, quae latius diffundatur , quam latina , HL ciun plus etiam quem quartam Europae partem complecti videatur, ait Latinae Stanislaus Cardinalis Hosius Dial. de Sacro vernacule legendo . Hac enim
utuntur de Boemi S: Moravi, dc Cassubi, & Russi, &Moschi, Sclavi, Sum'. μ' tii, Dalmatae, Croatae, Bulgari, Rasciani &c. citerum, pergit Manise
laus, sic inter se nationes illae dialectis variant , ut minus etiam Sci vum atque Dalmatam Polonus intelligat, quam Hollandum aut Burgundum, Suevus aut Helvetius iaIV. Cum Ecclesia una sit, &membra ejusdem corvoris communi quodam societatis visculo colligari debeant, sapienter omnino institutum ruit, ut ea IV. lingua Sacra celebrentur, quae commercium Ecclesiarum non impediat. Si vero liceret unicuique lingua sua familiari ac domestica divina persolvere , Ereg. commercium illud intercluderetur: non enim possent convenire in Ecclesiis sitarum. Germanorum, Anglorum, Polonorum, Itali, Galli, Hispani, & vice versa. V. Ristus administrandi Sacramenta constans esse debet, uniformis, decens, nulli mutationi obnoxius, pro constantia, dignitate, ac reverentia V. Religionis cujus Sacramenta sunt: at si liisua vernacula p miscue liceret ea administrari, mirum quanta inde confusio, ei non absimilis, quam in con- mento struenda Turri Babel olim contigisse legimus: vulgaris etenim & Vernacu- rsicon
lalingua continuis. mutationibus obnoxia est, ac saepe sapius immurandus foret ritus publicus administrandi Sacramenta; multaquippe suntvocabula jam obsolata, quae a paucis jam intelliguntur, & quae infirmorum tirrisioni αα. . ac contemptui subjacerent; unde procul dubiolaederetur, quae tanta esse debet Sacramentorum majestas, dignitas & reverentia- a vero ratione , ait hic Bellarminus, aequum est,ut in Sacramentis administrandisutamur alia
domo, aliis Vestibus, aliis initrumentis, quam ordinariis & quotidianis ; 'φῆ . S a, ita
310쪽
ita par esse videtur, ut utamur alia lingua: nempe ut verba Sacramentorum conceptis verbis, & eodem modo ab omnibus proserantur, ne sorte pericussim sit mutationis, vel depravationis, aut etiam erroris alicujus. Nulli bi autem cum majori salutis aeterne dispendio ac periculo erratur, quam in conficiendis & administrandis Sacramentis: id autem facillime praecavebitur, si eadem lingua omnes utantur; difficillime, si diversis. mil. p. Addit Bellarminus loco mox indicato, quod si lingua vulgari Sacramenta ministrentur, aperietur porta latissima ignorantiae: contenti enim erunt Ministri si sciant legere; atque ita paulatim obliviscentur linguam latinam, nec opera sanctoruim Patrum legent, & proinde non intelligent Scripturas; verum, quod amplius est, Vix congregari unquam poterunt: quae tamen aliquando necessaria sunt, Concilia generalia: nisi enim quaedam sit communis & quasi Ecclesiastica lingua, quomodo Episcopi sensa sua sibi invicem communicare, ac Religioni S negotia communi consilio pertractare ac definire poterunt Inde facile est intelligere, quam immerito Novatores nostri inter caeteras suae ab Ecclesia Catholica secessionis causas, istam obtendant, tum Varias quas induxit in cultum divinum caeremonias, turn latinum idioma quo di rina officia persolvenda esse mandavit. Quam levis est, ne dicam injusta haec querimonial Namque, ut probatum fuit, &caeremoniae illae suum&quidem spiritalem stuctum afferunt, & ipsimet Calvinistae societatem Religionis habent cum Lutheranis Germaniae & Protestantibus Angliae, qui tamen omnes fere ritus nostros seu caeremonias retinuerunt. Imo nec ipsi quidem Galli Calia vini st , dum ad exteras regiones perveniunt, conventuS fratrum suorum Anis glorum V. g.&Germanorum refugiunt, quamquam linguam non intelligandi, oua suam illi liturgiam celebrant. Quare igitur in nobis culpant ac reprehen-ciunt, quod in suis tolerare, imo & appronare tenentur λUL VI. Usus linguae vulgaris in perses indis Ecclesiacticis Officiis, ne cenVςθ' sario involvit ac supponit versionem alicujus saltem partis Scriptura, di ' rum in linguam vernaculam: atqui quantum & Clero Gallicano, & sa- inita- crae Facultati Parisiensi displicuerint temper hujusmodi versiones, patet gu*M . ex multis censuris quibus illae perstrictae fuerunt. Ex multis tria dumta- exempla hic seligimus.
Primum, quod ordine temporis postremum est, cum anno 166o. proditiatur . set in lucem Missate Romanum a D. Volsinc latino in Vulgarem linguam eo Primu versum, ac per columnas divisum, habens ex una parte textum latinum , istum altera Vero gallicum, ad rei novitatem attoniti Gallicani Praesules Pataeensura risiis congregati, dictam Versionem unanimi consensu eodem anno die Ma Misi iis tiς 7. Deccmbris improbarunt ac suppressam voluerunt, data etiam die T. Iaiiuarii anni r66 i. ad Summum Pontificem Alexandriim VII. Epistola, eni-liee ver Xerogantes ut publica&solemni Constitutione huic novitati statim obsisteret, s. ne serperet longius. Inducti fuimur, Beatissime Pater, ajunt Episcopi Gallicani, mustis iisque gravi mi, rationibus, quae Beatitudinem tuam .... nota latent: ac poti mum quod praeter antiquitatis reverentiam, poli utet ipsa Christianorum ritum M MUeriori dignitar atque maiestas , ut ea vulsi crquibusvis obtais non exponantur , ne ipsa sua frequentia oe assiduitate Uil scant, sintque eis magis mira ct veneranda, quo rariora: neve apicum, sylla